จะรักหรือจะร้าย | EPISODE 5 | ชายคาเดียวกัน 1

EPISODE 5

ชายคาเดียวกัน 1

ตอนดึก

         เวลาล่วงเลยผ่านไปก็นานแล้ว คนที่หายเงียบไปยังไม่กลับเข้าบ้านมาสักที ฉันไม่อยากทำตัวเป็นพวกถ้ำมองหรอก แต่ชะเง้อมองออกไปที่ข้างบ้านทีไรก็ยังเห็นรถพวกนั้นจอดนิ่งสนิทอยู่ที่เดิมไม่หายไปเลยแม้แต่คันเดียว ตั้งแต่เที่ยงวันลากยาวมาจนเที่ยงคืนแล้ว ก็ยังไม่รู้จักกลับบ้านกลับช่องกันสักที

            ฉันก็ไม่ว่าเขาหรอก ยังไงเราก็เพิ่งรู้จักกัน เขาอาจจะอยากมีเวลาส่วนตัวบ้าง นั่นก็เป็นเรื่องปกติ

            เพราะตอนนี้ตัวฉันเองก็ได้เวลาส่วนตัวแล้วเหมือนกัน…

            หลังจากโบกครีมพอกหน้าจนขาววอกแล้ว ฉันก็หอบเอาโน้ตบุ๊กลงมาจากชั้นสองของตัวบ้าน เสื้อผ้าเวอร์วังอลังการที่ชอบใส่ เปลี่ยนมาอยู่ในชุดนอนวาบหวิวโชว์สัดส่วนที่แม้จะมีเนื้อนมไข่น้อยกว่าคนบ้านข้าง ๆ แต่ถึงงั้นฉันก็ปลอบใจตัวเองเสมอมาว่าทุกอย่างบนเรือนกายของตัวเองมันดูดี

            แม้ว่าจะเข้าสู่โหมดทำงานเต็มรูปแบบ แต่แน่นอนว่าฉันไม่สามารถแต่งตัวเป็นป้าเหมือนตอนอยู่บ้านได้ ถ้าเฮียเข้ามาเห็นกันสภาพเสื้อยืดคอย้วยกับกางเกงทรงคุณยายแบบที่มักจะใส่ประจำตอนนอนที่บ้านแบบนั้น ความหวานชื่นของคู่รักก็เป็นอันหมดลงพอดี

            คงยังไม่ได้บอกว่างานอดิเรกที่กำลังจะกลายเป็นอาชีพหลักในอนาคตอันใกล้ของฉันคือการเป็นนักเขียน… นักเขียนที่เขาว่ากันว่าไส้แห้งนั่นแหละ แต่คำพูดนั้นมันใช้ไม่ได้กับสมัยนี้แล้ว เพราะมีระบบการอ่านแบบดิจิทัลเข้ามามีบทบาท การอ่านก็มีรูปแบบที่ต่างไป ทุกวันนี้ทุกคนสามารถอ่านนิยายได้จากโทรศัพท์ ไอแพด หรืออะไรก็ตามที่สามารถเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตได้

            และนั่นทำให้คนทำอาชีพนักเขียนส่วนหนึ่งทำกำไรได้เป็นกอบเป็นกำจากการเขียนนิยายเผยแพร่ในช่องทางออนไลน์

            แต่อย่าเพิ่งคิดไปไกล…

            เพราะฉันยังเป็นแค่นักเขียนตัวเล็กตัวน้อย ไม่ได้มีรายได้เยอะขนาดนั้น บางเดือนแทบจะไม่พอยาไส้ ต้องไปรบกวนขอแม่อยู่บ่อย ๆ แม้ว่าการหันมาจับงานเขียนส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะอยากจะแบ่งเบาภาระค่าใช้จ่ายที่บ้านในวันที่สถานะทางการเงินของเราย่ำแย่ก็ตาม

            แต่ฉันก็ยังไม่เก่งพอที่จะยืนได้ด้วยตัวเอง เพราะงั้นก็เรียกได้ว่ายังไม่ใช่อาชีพหลักก็แล้วกัน อาชีพหลักคือการเป็นลูกแม่เหมือนเดิม แบบนั้นน่าจะถูกต้องมากกว่า

            แค่เปิดจอโน้ตบุ๊กซึ่งค้างอยู่ที่หน้าโปรแกรมการพิมพ์ก็รู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา เนื้อเรื่องที่ค้างอยู่หน้าจอเป็นฉากที่มีการบรรยายเนื้อหาสิบแปดบวก อะไรที่เกิดขึ้นเมื่อหลายวันก่อนย้อนกลับเข้ามาในหัวอีกครั้งแบบที่ทำเอาใจเต้นแรง

            การเสนอตัว ทั้งยังเป็นฝ่ายรุกเข้าหาเฮียครามก่อนในตอนนั้น จริง ๆ แล้วนอกจากตั้งใจให้ความสัมพันธ์ของเรามันเดินหน้าไปได้แบบไม่ต้องเหนียมอายกัน อีกหนึ่งเหตุผลหลักที่ฉันตัดสินใจจะทำเรื่องแบบนั้นก็เพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้านี่ไง

            ครืด!!

            ประตูบานเลื่อนเปิดออกในตอนที่ฉันกำลังจ้องหน้าจออย่างใจจดใจจ่อ คนที่หายไปทั้งวันเดินกลับเข้าบ้านมาได้ในที่สุด พร้อมกันก็ได้ยินเสียงติดเครื่องยนต์ของรถดังขึ้นที่หน้าบ้านข้าง ๆ

            เฮียครามชำเลืองมองดูนาฬิกาติดผนังที่ตอนนี้เวลาล่วงเลยเข้าเลขหนึ่งไปแล้ว ก่อนจะหันมามองกัน

            “ทำไมไม่ไปนอน”

            “หยีไม่ง่วง นี่เวลาทำงาน”

            “…ทำงานดึกขนาดนี้?”

            “อือฮึ…” ฉันพยักหน้ารับ แต่ก็อดที่จะเลิกคิ้วทำหน้ากวนอย่างเสียไม่ได้ “ทำไมอะ? เปลี่ยนใจอยากจะนอนกับหยีแล้วเหรอ?”

            “…”

            เฮียครามไม่ตอบ ทำเป็นเมินกันทั้งอย่างนั้น แต่สายตาก็ไปหยุดอยู่ที่อะไรบางอย่างแทน มันเป็นกองหนังสือของฉันเองที่ยังไม่ได้เก็บให้เรียบร้อย วางกองเป็นตั้งอยู่บนพื้น คิ้วหนาเลื่อนเข้าหากันทันทีที่เห็นว่ามันคือหนังสือนิยายสำหรับผู้ใหญ่ที่หน้าปกดูอีโรติกเต็มขั้น และฉันก็รีบเฉลยให้ฟัง ไม่ต้องรอให้เจ้าตัวถาม

            “หยีเป็นนักเขียนนะเผื่อเฮียไม่รู้”

            “…”

            “เขียนนิยายสำหรับผู้ใหญ่ด้วย”

            “…”

สายตานิ่งสนิทเลื่อนมาสบตากันอีกครั้ง เรียวคิ้วยังคงขมวดเข้าหากัน และพอได้เห็นสีหน้าตึงเครียดแบบนั้นของเขา ฉันก็เกือบจะหลุดขำออกมา เฮียคงคิดไม่ถึงแน่ ๆ ว่าจะได้เมียเป็นนักเขียนนิยายติดเรต ก็แหงสิ… เผลอ ๆ ไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าเมียที่แต่งมาทำงานอะไร…

“พวกนั้นเป็นหนังสือทำมาหากินของหยีเอง” ฉันทำเป็นไม่สนใจสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกของคู่สนทนา ก่อนจะแหย่เล่นอีกหน่อยด้วยการคว้าเอาเล่มที่อยู่ใกล้มือที่สุดมาถือไว้ “…เล่มนี้เรื่องโปรดเลย สามีร้อนรัก”

            คนได้ฟังถึงกับพ่นลมหายใจออกมาเมื่อรู้ว่ากำลังโดนกวนประสาทซึ่ง ๆ หน้า นัยน์ตาคมเปลี่ยนจุดมองมาจับจ้องที่ชุดนอนวาบหวิวของฉันแทน ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นเห็นแบบนี้เข้าคงวิ่งเข้าใส่ แต่คนตรงหน้ากลับขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม

            “ใส่แบบนั้นไม่หนาวรึไง?” ไม่พูดเปล่าแต่ชำเลืองมองไปยังเครื่องปรับอากาศที่กำลังอยู่ที่อุณหภูมิประมาณยี่สิบห้าองศา

            “ไม่หนาวหรอก” ฉันโกหก… จริง ๆ ก็หนาวจะตายอยู่แล้ว แต่เพราะอยากให้คนเป็นสามีกลับมาเห็นกันในสภาพเซ็กซี่ขยี้ใจเลยจำใจต้องใส่ไง…

            ถึงเฮียจะทำท่าเหมือนอยากจะพูดอะไรออกมา แต่สุดท้ายก็ทำเพียงแค่เดินขึ้นบันไดไปด้านบน ส่วนฉันก็หันกลับมาสนอกสนใจงานตรงหน้าต่อ เพราะถ้าวันนี้เสร็จงานไวก็จะได้รีบขึ้นไปนอน

            และเพราะงานเขียนแทบจะทั้งหมดของฉันเป็นนิยายสำหรับผู้ใหญ่ ทำให้ต้องมีฉากอย่างว่า และตลอดเวลาที่ผ่านมาเรื่องนี้ก็ทำให้ฉันเป็นทุกข์มาเสมอ

            การไม่เคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับใครมาก่อนเลยตลอดชีวิตแล้วยังสะเหล่อมาแต่งนิยายแบบนี้ สุดท้ายก็ทำให้ต้องเจอคอมเมนต์ตรงไปตรงมาจากใจนักอ่าน

            คอมเมนต์ประเภทที่ว่าจี้ใจดำ…

            ทุกครั้งที่ได้อ่านทำให้ฉันรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นกลางอก รู้สึกเหมือนโดนมีดปักตรงกลางหัวใจ มันไม่ใช่ครั้งแรกที่มีคนมาแสดงความคิดเห็นต่อนิยายในลักษณะที่ว่านั่น แต่เพราะมันมีบ่อยเกินไปต่างหากที่ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนจะเป็นประสาทหนักขึ้นทุกวัน!

            MUMIN

            ได้แสดงความคิดเห็นต่อนิยายเรื่อง ‘ร้อนรักอาจารย์สาว’

            เดาได้เลยว่าคนเขียนไม่เคยมีเซ็กซ์

            CHANCHAO

ได้แสดงความคิดเห็นต่อนิยายเรื่อง ‘ร้อนรักอาจารย์สาว’

บรรยายไม่ได้เรื่อง ถามจริงเคยมีอะไรกับใครบ้างรึยัง?

SOMSOM

ได้แสดงความคิดเห็นต่อนิยายเรื่อง ‘ร้อนรักอาจารย์สาว’

ไม่เนียนไปเรียนมาใหม่ เดี๋ยวนี้มีวิธีศึกษาเรื่องเซ็กซ์หลายแบบนะคะ เป็นห่วงกลัวคนเขียนโดนคนอ่านถล่มค่ะ

นี่แค่ตอนเดียวนะ! นี่แค่ความคิดเห็นตอนเดียว! และในนิยายทุกเรื่องของฉันพอถึงฉากอย่างว่าทีไรก็ต้องโดนค่อนขอดแบบนี้ตลอดเลย

และใช่… ไอ้การที่ฉันเสนอตัวอยากจะถวายพรหมจรรย์ให้เฮียมันเสียเหลือเกิน ก็มีเรื่องนี้เป็นหนึ่งในปัจจัยหลัก ใครจะมองยังไงก็ช่าง แต่สำหรับฉันแล้วถือว่าวินวิน ไม่ได้มีใครได้เปรียบเสียเปรียบอะไร ก็ถ้ามองกันตามจริงแล้วฉันอาจจะเป็นคนได้เปรียบมากกว่าด้วยซ้ำ

เพราะฉันทำไปเพราะมีจุดประสงค์… แต่เฮียทำเพราะอารมณ์…

            หลังจากนี้… ก็ได้แต่หวังว่างานเขียนจะออกมาดีขึ้น เพราะตัวฉันเองก็ได้สัมผัสกับเซ็กซ์แล้วจริง ๆ แบบที่ไม่ใช่การมโนจินตนาการไปเอง หรือไม่ก็เปิดวิดีโอหนังสำหรับผู้ใหญ่แล้วมานั่งทำความเข้าใจการเด้งเอวรับสู้ดุเดือดของนักแสดงเหมือนคนไม่ประสีประสาแบบที่เคยทำมาตลอด

            ยังไงประสบการณ์ตรงก็ทำให้อินมากกว่าอยู่ดี…

            และถูกต้อง… ไอ้ของเล่นผู้ใหญ่ที่ฉันสั่งมาจากร้านค้าออนไลน์เมื่อคราวก่อนที่เฮียบังเอิญเป็นคนรับเอาไว้ให้ นั่นก็เป็นอีกหนึ่งข้อมูลในการเขียนนั่นแหละ ก็แค่สั่งมาทดลองดูการทำงานของมันเท่านั้นเอง ไม่ได้คิดจะใช้จริงจัง

            ยังไม่ทันที่จะได้เริ่มลงมือทำงานก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นว่าคนที่เพิ่งเดินขึ้นไปยังไม่ทันถึงสิบนาที ตอนนี้กลับลงมาพร้อมผ้าห่มผืนหนาในอ้อมแขน

            เฮียครามไม่ได้พูดอะไรนอกจากโยนมันมาให้ฉันแบบที่เรียกได้ว่าโยนส่ง ๆ ผ้าห่มถูกดึงลงจากหัว ร่างสูงก็เดินกลับขึ้นไปโดยไม่ได้เอื้อนเอ่ยคำใด เป็นฉันเองที่ต้องพยายามกลั้นยิ้มเอาไว้เพราะความน่ารักแบบที่ไม่คิดว่าคนหน้าบูดเป็นตูดแบบนั้นจะมี

            อาจเป็นเพราะบรรยากาศวันแรกใต้ชายคาเดียวกันของเราไม่ได้กระอักกระอ่วนแบบที่ฉันกังวลใจก่อนหน้านี้ รู้ตัวอีกทีฉันก็เดินตามเขาขึ้นมาข้างบน เฮียครามที่กำลังถอดเสื้อออกหันกลับมามองกันด้วยสีหน้าแปลกใจ

            “ไหนบอกว่าทำงาน”

            “ก็ทำงาน”

            “แล้วขึ้นมาทำไม?”

            “…”

            ฉันไม่ตอบแต่ทำใจกล้ารีบเดินเข้าไปจนใกล้ กอดตัวเองเข้าหาเอวแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแบบคนสุขภาพดีพึงมี คนตัวสูงกว่าก้มลงมามองพร้อมทั้งพยายามจะดันไหล่ฉันออกห่างอย่างหวงเนื้อหวงตัว แม้ว่าตัวเองจะตัวโตกว่าเกือบเท่าก็ตาม

            ฉันเมินการปฏิเสธของเขาด้วยการเขย่งปลายเท้าสองข้างขึ้นไปประทับจูบที่ข้างแก้มขาว เฮียครามนิ่งชะงักไปเล็กน้อย และตอนที่เราสบตากันในระยะประชิด ฉันก็เลื่อนริมฝีปากเข้าหาคนเป็นสามีแบบที่เรียกได้ว่าแรดเต็มขั้น แต่กลับถูกอีกคนใช้มือยันหัวเอาไว้ราวกับเดจาวูเหมือนเมื่อคราวก่อนไม่มีผิด

            “หน้าวอกขนาดนี้ยังจะมาจูบคนอื่น”

            “กูดไนต์คิสไง”

            “…”

            “หรือจะให้หยีไปล้างหน้าก่อนดี? เฮียจะได้เห็นว่ามีเมียสวย”

            “…”

            คนตรงหน้าถอนหายใจเบา ๆ อย่างหนักใจ สายตาดูอ่อนล้าเต็มทีกับการเข้าหาแบบจู่โจมของฉัน แต่สุดท้ายแล้วเจ้าตัวก็ไม่ได้ถอยห่างออกไป แม้ใบหน้าหล่อจะฉายชัดว่าไม่ได้เต็มใจ แต่ก็ยืนปักหลักอยู่ที่เดิมราวกับต้องจำยอมต่อหน้าที่ ‘สามี’

            แน่นอนว่าฉันไม่แคร์สายตาแบบนั้นหรอก…

            วินาทีต่อมาฉันก็จูบเฮีย จูบแบบดูดดื่ม แบบที่เขาสอนกันเมื่อครั้งก่อนนู้น… ก็เกือบจะมีจังหวะที่คนตรงหน้าเคลิ้มไปเล็กน้อยแต่ก็ราวกับจะรู้ตัวตอนที่เขาทำท่าเหมือนจะจูบตอบ จู่ ๆ ก็หยุดเอากลางคัน ดันไหล่ฉันออกจากตัวอีกครั้ง

            “พอใจยัง?”

            “…พอก็ได้”

            ถึงจะอยากต่ออีกหน่อย แต่เดี๋ยวจะเป็นการไปบังคับอีกคนจนเกินไป สุดท้ายฉันเลยถอยห่างออกมา กระนั้นก็ยังหยอดยิ้มหวานให้คนที่กำลังเม้มปากเต๊ะท่ามองมา

            “ฝันดีนะคะเฮียขา”

            “…”

            คนตรงหน้าทอดถอนใจยาว หันหน้าหนีไป ไร้ซึ่งการตอบรับใด ๆ ฉันไม่สนใจหรอก ยังไงก็สวยออกอย่างนี้ จะเมินกันได้สักกี่น้ำก็อยากจะรู้เหมือนกัน…