ตอนที่ 50
“ต่อให้เจ้าฆ่าพี่ให้ตาย พี่ก็ยังยืนยันว่าพี่รักเจ้าด้วยใจจริง แม้ว่าความรักที่พี่มอบให้มันอาจเร็วไปสำหรับเจ้า แต่สำหรับพี่ วันเวลาไม่สำคัญสักนิด เพียงแค่เจ้ารับรู้เอาไว้ว่าหัวใจของพี่มีเพียงเจ้าคนเดียวเท่านั้น”
ฟารีฟให้คำมั่นสัญญาด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่ม ริมฝีปากหยักคลี่ยิ้มอบอุ่น พานให้หัวใจดวงน้อยๆ เต้นกระหน่ำ ความอิ่มเอมใจเอ่อท้นจนแทบล้นออกมา ที่เธอเองก็ไม่อยากจะเชื่อว่าจะรู้สึกมีความสุขไปกับถ้อยคำของผู้เป็นสามี ที่เธอจำเป็นต้องแต่งงานด้วยก็เท่านั้น
‘ใช่สิ เธอต้องแต่งงานกับผู้ชายหนวดเครายาวเฟื้อยคนนี้ เพียงเพราะต้องการให้เขานำพาเธอเข้ามาอยู่ในหมู่บ้านบาลายูดา เพื่อที่จะได้พบหน้า พี่ฟารีฟของเธออีกครั้ง ด้วยหวังจะขอความช่วยเหลือจากพี่ฟารีฟ’
“มูนา เจ้าคิดอะไรอยู่หรือ” ถ้อยคำทุ้มนุ่มทำให้คนกำลังครุ่นคิดอย่างหนักสะดุ้งน้อยๆ ก่อนจะรีบสั่นหน้าปฏิเสธ หากแต่แววตาคมสวยทั้งสองก็มิอาจปิดบังหรือซ่อนเร้นความหนักอึ้งภาย
ตอนที่ 51พระราชวังอัสเซโรซานา“ลียะห์ ตอนนี้องค์รัชทายาททรงเรียกใช้ใครให้ขึ้นปรนนิบัติบนตำหนักบ่อยที่สุด แล้วนางผู้นั้นมีนิสัยอย่างไร หน้าตาเป็นอย่างไร เจ้าบอกข้ามาให้หมด” มีนาเอ่ยถามสาวใช้ทันทีเมื่อลียะห์เปิดประตูเข้ามา เพราะนับตั้งแต่ตนได้ย้ายเข้ามาอยู่ในความดูแลของพระชายา ตนก็ไม่ค่อยได้ไปปรนนิบัติองค์รัชทายาทอีกเลย“เห็นคนพูดกันว่าเป็นสาวงามเพิ่งมาใหม่ ชื่อฮาเรนน่าเจ้าค่ะ ส่วนนิสัยของนาง เท่าที่ลียะห์ไปสืบดูมานางเป็นคนไม่ค่อยพูดค่อยจากับใครหรอกเจ้าค่ะ ซ้ำยังถูกท่านหญิงลัยลากับท่านนาดาคอยหาเรื่องอยู่บ่อยๆ ด้วยเจ้าค่ะ แต่คนในตำหนักใน ว่ากันว่านางไม่กล้าไปบอกท่านฟาติมาหรอกเจ้าค่ะ คงเพราะกลัวจะถูกคนทั้งสองหาเรื่องมากกว่าเดิมน่ะ เจ้าค่ะ”ลียะห์เปิดปากเล่าอย่างไม่คิดปิดบัง แต่ก็อดจะเห็นใจสาวงามคนนั้นไม่น้อย ที่แม้ว่าจะรู้เห็นหน้ากันเพียงผิวเผินเท่านั้น แต่ก็สัมผัสได้ว่านางเป็นคนน่าคบหา แล้วคงจะเป็นการดี
ตอนที่ 52“ก็ข้าเบื่อนี่ลียะห์ หากเจ้าไม่เชื่อ เจ้าก็ลองท้องดูบ้างสิ เจ้าจะได้รู้ว่าการถูกสั่งห้ามโน่นนี่มันเป็นเช่นไร” มีนาโพล่งขึ้นก่อนจะผุดลุกขึ้นยืนจากเตียงหนานุ่มที่ปูด้วยขนสัตว์อย่างดีอย่างรวดเร็ว ทำเอาลียะห์ผวาตามเข้าไปประคอง พร้อมเสียงเอ็ดเบาๆ ด้วยเกรงว่าท่านหญิงของตนจะเสียหลักหกล้มไป“ท่านหญิงจะลุกจะนั่งก็ทำช้าๆ บ้างสิเจ้าคะ ขืนลุกนั่งเร็วๆ แบบนี้บ่อยๆ ลียะห์หัวใจวายตายกันพอดีเจ้าค่ะ”“นี่เจ้ากล้าดุข้าเชียวหรือลียะห์” มีนาหันมาเอ็ดสาวใช้คืนบ้าง ด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ ทั้งที่พยายามจะไม่แสดงอารมณ์โกรธเกรี้ยวออกมาแล้ว ด้วยกลัวว่าจะไม่เป็นผลดีต่อลูกในท้องเหมือนเช่นที่ลียะห์เอ่ยเตือน“ลียะห์ขอโทษเจ้าค่ะท่านหญิง แต่ที่ลียะห์ทำก็เพราะลียะห์เป็นห่วงท่านหญิงนะเจ้าคะ”“เอาเถอะๆ ข้ารู้ว่าเจ้าหวังดีกับข้า ข้าไม่โกรธเจ้าก็ได้ แต่เจ้าช่วยให้ใครไปบอกให้แม่ครัวให้หาอะไรเปรี้ยวๆ มาให้ข้าทานบ้างสิ วันนี้ไม่รู้เป็นอะไร รู้สึกอยากทานของเปร
ตอนที่ 53“ข้าจะบอกให้ว่าไม่มีใครที่จะช่วยเจ้าได้ดีไปกว่าท่านซาอิดอีกแล้วล่ะมูนา เชื่อข้าเถอะ แล้วเจ้าจะไม่ต้องมานั่งกลุ้มนั่งบ่นให้ข้าฟังอีกแน่ ข้ารับรอง แต่เพียงแค่เจ้ายอมขอร้องให้ท่านซาอิดช่วยเจ้าเสียก่อน” ไอช่ายังคงยืนยันด้วยเสียงหนักแน่น“เฮ้อ” มูนาถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วเอื้อมมือไปหยิบถุงเมล็ดพันธุ์กลับมาถือไว้เช่นเดิม“เจ้าจะเอาแต่ถอนหายใจอยู่แบบนี้ไม่ได้อีกแล้วนะมูนา หาไม่คนในหมู่บ้านของเจ้าจะเดือดร้อนกันหมดเสียก่อน แล้วข้าก็คิดว่าป่านนี้ทางวังหลวงคงจะรู้เรื่องกันหมดแล้วด้วย ในเมื่อเจ้าหนีออกมาสองเดือนแล้วนี่นา”ไอช่าเอ่ยเตือนสติเพื่อนรักที่ตอนนี้จากที่เอาแต่นั่งถอนหายใจทิ้ง ก็กลับมาทำหน้าเศร้าแทน“ก็ได้ๆ ข้าจะลองทำตามคำแนะนำของเจ้า ว่าแต่เราช่วยๆ กันลงเมล็ดพืชเถอะ ข้าว่าวันนี้ข้าจะกลับบ้านเร็วหน่อย” มูนารับคำอย่างจำใจ แล้วก็หันไปสนใจงานตรงหน้าต่อ“เจ้าจะรีบกลับไปทำหน้าที่ภรรยาให้ท่าน
ตอนที่ 54“ได้เจ้าค่ะ เดี๋ยวนัจมีย์จะเร่งไปจัดการให้เจ้าคะ แต่ตอนนี้ท่านหญิงนอนพักก่อนเถอะเจ้าค่ะ”“ไม่ละ ข้ารู้สึกเหนียวตัว เดี๋ยวเจ้าไปตามคนมาอาบน้ำให้ข้าก่อนแล้วกัน ส่วนเจ้าก็เร่งไปจัดการตามที่ข้าสั่งเถอะ”“เจ้าค่ะ” นัจมีย์รับคำก่อนจะหมุนกายเดินออกจากห้อง แต่ยังไม่ทันได้เปิดประตูออกไปก็ต้องหันกลับไปหาผู้เป็นนายของตนอีกครั้ง“นัจมีย์ เจ้าอย่าให้ใครจับได้เชียว แล้วก็เก็บเรื่องการหายตัวไปของน้องสาวข้าเป็นความลับด้วย เพราะตอนนี้มีข้า ฮาเรนน่า แล้วก็เจ้าเท่านั้นที่รู้เรื่อง ส่วนนูรีน ข้ามั่นใจว่านางคงไม่ปริปากบอกใครหรอก เพราะหากนางทำเช่นนั้น ตัวนางเองนั่นแหละจะมีภัย” มีนากำชับเสียงเข้ม“ท่านหญิงวางใจเถอะเจ้าค่ะ นัจมีย์ให้สัญญาว่าจะไม่ปริปากบอกใครแน่นอนเจ้าค่ะ”“อืม งั้นเจ้าเร่งไปจัดการตามที่ข้าสั่งเถอะ เพราะตอนนี้ข้าร้อนใจไปหมดแล้ว”นัจมีย์รับคำแล้วเร่งเดินออกจาก
ตอนที่ 55ในช่วงเย็นย่ำของวัน มูนาเร่งฝีเท้าเดินกลับบ้านพร้อมไอช่าเพื่อนรัก แต่ระหว่างทางนั้นมูนาก็หันไปเห็นชายหลังค่อมที่ตนเคยเจอเมื่อครั้งอยู่กองคาราวานของท่านรามินทร์เข้าโดยบังเอิญเมื่อชายหลังค่อมกำลังเดินมาที่แม่น้ำ“ไอช่า! เจ้ารู้จักท่านลุงหลังค่อมคนนั้นหรือไม่ แล้วท่านลุงคนนั้นมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน ในเมื่อฮาเรนน่าบอกกับข้าว่าท่านลุงเดินทางกลับวังหลวงไปแล้วนี่นา” มูนาลากแขนเพื่อนรักไปหาที่หลบทันทีหลังพูดจบ เพราะกลัวจะถูกจับได้ว่าตัวเองหนีออกจากกองคาราวาน“เจ้ารู้จักท่านลุงด้วยหรือมูนา” ไอช่ากระซิบถาม พร้อมทำหน้าประหลาดใจ แต่จะว่าตนก็ได้ข่าวว่าท่านฟารีฟและคนสนิทได้พาคนแก่คนหนึ่งเข้ามารักษาตัวในหมู่บ้านนานแล้ว แต่ตนก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก นั่นก็เพราะไม่ใช่ธุระกงการอะไรของตน อีกอย่างคนที่พาเข้ามาในหมู่บ้านบาลายูดาก็คือท่านฟารีฟ และท่านคงจะเห็นว่าท่านลุงหลังค่อมคงไม่มีผิดมีพิษต่อผู้ใด“ไม่หรอก ข้าไม่รู้จัก แต่ว่าท่าน
ตอนที่ 56“เจ้านี่ช่างเก่งกล้าเสียจริงนะมูนา ทั้งๆ ที่หมู่บ้านบาลายูดาไม่ใช่ถิ่นของเจ้าสักนิด หรือเพราะว่าเจ้าคิดว่าตัวเองได้เป็นเมียท่านซาอิดหรือไง ถึงไม่คิดจะเกรงกลัวข้า” ขาดคำอันดาก็ยื่นมือไปผลักไหล่ของมูนาจนอีกฝ่ายเซล้ม เพราะไม่ทันระวังตัว มูนาเงยขึ้นมองอีกฝ่ายตาลุกวาว ก่อนจะพยุงตัวลุกขึ้นยืนพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปอดเพื่อระงับความโกรธของตนเอาไว้ ด้วยไม่อยากจะทะเลาะเบาะแว้งกับอันดา“นั่นเจ้าจะไปไหนมูนา!” อันดาตวาดถามเสียงกร้าว เมื่ออีกฝ่ายเดินหนีไป ก่อนจะถลาเข้าไปกระชากแขนอีกฝ่ายไว้ได้ทัน มูนาสะบัดแขนออกแล้วหันมาจ้องหน้าอันดาด้วยสายตาไม่พอใจ“อย่ามองข้าด้วยสายตาแบบนี้นังผู้หญิงหน้าด้าน” อันดาชี้หน้าแล้วตวาดใส่“เจ้าอย่ามาหาเรื่องข้านะอันดา” มูนาโต้กลับเสียงแข็ง ดวงตาคมสวยวาววับด้วยความโกรธ แต่เจ้าตัวก็ยังพยายามจะระงับความกรุ่นโกรธในใจเอาไว้ เพราะตนมีเรื่องที่สำคัญต้องไปจัดการ
ตอนที่ 57“อันดา เจ้าเงียบไปก่อน ข้ากำลังถามคนของเจ้าอยู่”ฟารีฟหันไปดูหลานสาวท่านพ่อเฒ่าซุกกี ก่อนจะปรายตามองไปยังเมียรักที่ยืนนิ่งเงียบจนน่าใจหาย“แต่น้องกำลังช่วยท่านพี่อยู่นะเจ้าคะ” อันดาเถียงกลับเสียงกระเง้ากระงอด ก่อนจะเดินเข้าไปเกาะแขนขอฟารีฟอย่างต้องการแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ แม้จะมีสายตาดุกร้าวของฟารีฟปรามอยู่แต่อันดาก็หาได้สนใจไม่ อีกทั้งเธอก็มั่นใจว่าท่านพี่ฟารีฟไม่มีวันเอาเรื่องเธอแน่“ข้าสั่งให้เจ้าหุบปากอันดา ส่วนเจ้าสองคนตามราฮิมไปที่บ้านท่านพ่อเฒ่า” ฟารีฟออกคำสั่งเสียงเข้ม“แล้วท่านพี่จะไปไหนล่ะเจ้าคะ ให้น้องไปด้วยนะเจ้าคะ” อันดาพูดแทรกขึ้น พร้อมเกาะแขนไม่ยอมปล่อย แม้ว่าฟารีฟจะปลดมือของสาวเจ้าออกไปแล้วหลายครั้ง แต่อันดาก็ไม่ยอมแพ้ตามไปเกาะแกะจนน่ารำคาญ“เจ้าก็ตามราฮิมกลับไปที่บ้านท่านลุงของเจ้าด้วย เพราะคนที่ก่อเรื่องเป็นคนของเจ้า ส่วนเรื่องในวันนี้ข้าจะให้ท่านพ่อเฒ่าเป็นคนจัดการ พวกเจ้าไปได้แล้ว” สิ้น
ตอนที่ 58“อืม… เจ้าเร่งไปจัดการตามที่ข้าสั่งเถอะ แล้วก็ให้คนของเราระวังตัวเอาไว้ด้วย เพราะคนอย่างไอ้ซากีรอฟฟ์มันคงกัดไม่ปล่อยแน่ อีกอย่างฝ่ายท่านโมฮัมกำลังเพลี่ยงพล้ำ มันคงจะใช้โอกาสนี้ทำร้ายทุกคนแน่”“ครับหัวหน้า” คอลิดรับคำแล้วขอตัวแยกไป ทว่าที่หน้าห้องรับแขกเขาได้พบกับภรรยาของของหัวหน้ายืนฟังอยู่ คอลิดจึงโค้งศีรษะแล้วเดินเลี่ยงออกไปจัดการตามคำสั่งของผู้เป็นนายเหนือหัว ทางด้านมูนาจึงเร่งเดินเข้าไปสอบถามหาความจริงจากผู้เป็นสามีถึงเรื่องที่ตัวเธอได้ยินในตอนท้ายๆ แต่อะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับว่าผู้เป็นสามีเอ่ยถึงชื่อท่านพ่อของเธอ“ท่านซาอิด เกิดเรื่องอะไรกับท่านพ่อของข้า หรือว่าองค์ฟาตินรับสั่งลงอาญาคนในหมู่บ้านของข้าแล้ว ท่านบอกข้ามาสิ” มูนาเอ่ยถามด้วยความร้อนใจ“มูนา นี่เจ้า” ฟารีฟผุดขึ้นยืนตัวตรงแทบจะทันทีเมื่อจู่ๆ เมียรักก็โผล่พรวดเข้ามาในห้องรับแขก“ท่านอย่าเพิ่งดุข้า ท่านรีบบอกข้ามาก่อนว่าเกิดอะไรขึ้นกับท่านพ่อของข้ากันแน่ แล้วท่านรู้จักกับ
อวสานหนึ่งเดือนต่อมาข่าวการประกาศสละราชบัลลังก์ขององค์ฟาตินก็ดังไปทั่วประเทศอัสคาซาน รวมไปถึงประเทศใกล้เคียงที่ต่างก็ส่งตัวแทนเข้าร่วมพิธีที่ถูกจัดภายในพระราชวังอัสเซโรซานาพร้อมการเฉลิมฉลองที่ยิ่งใหญ่ เหล่าประชาชนทั่วประเทศอัสคาซานก็พากันร่วมเฉลิมฉลองในหมู่บ้านของตน พร้อมกับการได้รับข้าวของบริจาคจากราชวังที่องค์ฟาเดลทรงให้ตัวแทนนำออกมาแจกจ่ายให้กับประชาชนของพระองค์ เพื่อเป็นการตอบแทนที่ประชาชนทุกคนต่างร่วมยินดีที่พระองค์ขึ้นดำรงตำแหน่งประมุขของประเทศอัสคาซาน ในขณะภายในพระราชวังกำลังจัดพิธีเฉลิมฉลองกันอย่างยิ่งใหญ่อยู่นั้น ที่เนินทรายสูงมีหญิงชายนั่งกอดกันอยู่บนหลังม้าใกล้กับโอเอซิสขนาดเล็ก เพื่อเดินทางกลับหมู่บ้านบาลายูดา หลังจากฟารีฟได้พามูนาเดินทางกลับไปเยี่ยมผู้ให้กำเนิดที่หมู่บ้านคาเบียนเซีย ที่เวลานี้มีแต่ความสงบสุขไม่ต่างจากหมู่บ้านบาลายูดา “ท่านพี่” มูนาขานเรียกเจ้าของอ้อ
ตอนที่ 82จังหวะรักร้อนแรงขึ้นพอๆ กับเสียงครวญครางของสองสามีภรรยา แล้วฟารีฟก็จับร่างเมียรักพลิกนอนคว่ำหน้า ขยับตัวขึ้นทาบทับ เบียดความรุ่มร้อนเข้าหา ปากหยักพรมจูบไปทั่วไหล่ลาดและแผ่นหลังเนียน มือหนาคว้าเอวเล็กไว้แล้วยกขึ้นเล็กน้อยเพื่อผสานความรักต่อกัน มืออีกข้างก็ลากผ่านไปทางด้านหน้าเพื่อเคล้นคลึงอกอิ่มไปพร้อมกัน เหงื่อไหลย้อยเป็นทางเมื่อความกระชั้นโถมขึ้นหนักหน่วง ชั่วอึดใจคนที่รับความแข็งแกร่งก็ครางลั่นยาวเหยียด สมองที่มืดมนสว่างวาบเมื่อความทรมานที่มาพร้อมความซาบซ่านถึงจุดสิ้นสุด มูนาถึงกับอ่อนปวกเปียกไปทั้งตัว จนต้องฟุบหน้าแนบไปกับฟูกนุ่ม ด้านฟารีฟเมื่อเห็นว่าเมียรักเดินทางไปถึงสวรรค์เรียบร้อยแล้ว จึงเร่งทะยานพาตัวเองไปถึงจุดนั้นตามเธอไปติดๆ เพียงไม่นานก็เปล่งเสียงครางลึกอย่างสุขสม เมื่อปลดปล่อยความรักทั้งหมดทั้งมวลให้เมียรักจอมดื้อรั้นไปแล้ว ก่อนทิ้งร่างลงนอนทาบ อ้อมแขนกำยำสอดเข้าไปโอบกอดร่างนุ่มที่ยังสั่นสะท้านเพราะฤทธิ์รักไว้แน่น จูบซับเม็ดเหงื่อให้อย่างอ่อนโยน แต่เหมือนความต้องการของเขาไม่ได้จบเพียงแค่นั้น เมื่อเนื้อสัมผัสเนื้อจึงเกิดกระแสความปรารถนาขึ้น
ตอนที่ 81ฟารีฟขยับตัวเพียงนิดเพื่อจะเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าบนกายเมียรักออก ปากของเขาลากลงมาที่ลำคอระหง จูบซับอย่างเอาใจคนใต้ร่าง โดยที่มืออีกข้างก็สอดหายเข้าไปใต้ชายผ้าที่รั้งขึ้นมาจนถึงโคนขาเรียว วาดผ่านแผ่วเบาไปบนความนุ่มละมุมของความเป็นหญิง กอบกุมลูบไล้ด้วยความพึงพอใจ ก่อนจับร่างเล็กพลิกให้นอนคว่ำ แล้วเข้าทาบทับทางด้านหลัง ไซ้จมูกและปากไปกับก้านคอขาวผ่อง พร้อมปลดพันธนาการของตัวเองจนเหลือเพียงกายเปลือยเปล่า ผิดกับอาภรณ์บนกายเมียรักเขาค่อยๆ ถอดออกทีละชิ้น พยายามใจเย็นที่สุดในชีวิต ซึ่งเมื่อผิวนวลขาวของเมียรักเผยตรงจุดไหนเขาก็ก้มหน้าพรมจูบไปตรงนั้น แล้วจบลงที่สะโพกงอนงามหลังจากที่ตอนนี้หญิงสาวนอนเปลือยอวดเรือนร่างให้เห็นตลอดทั้งตัว“ยอดรักของพี่” ฟารีฟเคลื่อนตัวขึ้นไปกระซิบคำหวานใส่ใบหูเล็ก แล้วกดปากร้อนลงกับแก้มนุ่ม ทาบเรือนกายส่วนหน้าแนบชิดกับเรือนร่างบอบบางด้านหลัง ทำให้มูนาสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าผู้เป็นสามีจะไร้อาภรณ์เช่นเดียวกัน หนำซ้ำความแข็งขึงที่ถูไถไล้วนเวียนกับสะโพกของเธอ ก็ส่งผลให้ใบหน้าคมสวยร้อนผ่าวและเห่อแดงขึ้นมาทันตา
ตอนที่ 80“เจ้าจะกลับไปหาไอ้ราชิดหรือไงมูนา!” ฟารีฟตะคอกถามเสียงแข็งกระด้าง จากที่โมโหเพราะความดื้อรั้นของเมียรักอยู่นั้น ตอนนี้กลับมีแรงหึงหวงเข้ามาเพิ่ม ยิ่งทำให้ใบหน้าคมที่เต็มไปด้วยหนวดเครายาวเฟื้อยบึ้งตึงมากยิ่งขึ้น “หากใช่แล้วมันเกี่ยวอะไรกับท่าน” มูนาเชิดใบหน้าขึ้นอย่างท้าทาย ขุ่นเคืองเขาที่ดึงคนอื่นเข้ามาเกี่ยวทั้งที่ต้นเหตุของเรื่องคือเขาคนเดียวเท่านั้นที่หลอกลวงเธอมาตลอด “มูนา!” ฟารีฟคำรามลั่น แววตาคมลุกวาวไม่จากกองไฟที่พร้อมจะแผดเผาทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าให้เป็นจุณ “ออกไป! ไปให้พ้นหน้าข้า” ปากบอกขณะที่มือก็คว้าหมอนที่เกลื่อนพื้นขึ้นมาปาใส่ร่างสูงใหญ่ที่ก้าวเข้ามาหาด้วยใบหน้าที่เหี้ยมจัด ตามด้วยข้าวของที่พอจะฉวยหยิบขึ้นมาได้จนฟารีฟต้องถลันเข้ามาคว้าข้อมือเล็กไว้แน่น พร้อมกับตวาดเสียงแข็งเพื่อปราม&nb
ตอนที่ 79หลายวันผ่านพ้นไปนับตั้งแต่เรื่องราวเศร้าสะเทือนใจชาวบ้านค่อยๆ จางหาย แต่ชาวบ้านทุกคนก็มิเคยลืมเลือนพ่อเฒ่าซุกกี ทุกอย่างในหมู่บ้านบาลายูดากลับสู่ความสงบสุขอีกครั้ง แต่ดูเหมือนจะมีคนหนึ่งดูไม่ค่อยเป็นสุขนัก เมื่อเมียรักยังไม่ยอมพูดจาด้วย หลังฟารีฟเริ่มปฏิบัติการง้อเมียรักอยู่หลายวันแต่ก็ยังไม่เป็นผลสำเร็จ และในค่ำคืนนี้ก็เช่นกันที่ฟารีฟยังคงเดินหน้าง้อเมียรักเช่นเดิมผิดกับมูนาที่นับวันก็ยิ่งโกรธเคืองผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีมากขึ้นทุกวัน หลังเขาสั่งกักขังเธอไว้แต่ในบ้านราวกับสัตว์เลี้ยงเมื่อเธอยืนยันว่าจะไปจากเขา ‘คนใจร้าย อย่าให้ข้าหนีไปได้นะ ชาตินี้ทั้งชาติ ข้าจะไม่มีวันให้อภัยท่านแน่ คนหลอกลวง!’มูนาเค้นเสียงลอดไรฟันอย่างโกรธจัด หากแต่ตนก็ไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่านั่งระบายความเคียดแค้นกับผ้าห่มที่ถูกกระชากทิ้งลงพื้นไปไม่รู้กี่ครั้ง ทว่าก็ถูกดึงกลับขึ้นมาแล้วจับขมวดเป็นก้อนกลมแล้วปาทิ้งอยู่อย่างนั้น
ตอนที่ 78“นัจมีย์ไม่ทราบหรอกเจ้าค่ะ พอเห็นนัจมีย์ก็รีบมาบอกคุณหนูนี่แหละเจ้าค่ะ หรือว่า! พวกชาวบ้านจะรู้กันแล้วว่าคนที่วางยาท่านพ่อเฒ่าคือคุณหนู แล้วจะทำอย่างไรกันดีล่ะเจ้าคะคุณหนู” นัจมีย์โผเข้าไปเกาะแข้งเกาะขาอันดาด้วยเนื้อตัวสั่นงันงก น้ำตาก็ไหลพรากด้วยความหวาดกลัว“หุบปากของเจ้าเดี๋ยวนี้นัจมีย์ แล้วก็จำไว้ว่าข้าไม่ได้เป็นคนวางยาท่านลุง แต่เป็นเจ้าต่างหากที่เป็นคนใส่ยาพิษลงไปในอาหารของท่านลุง แล้วก็เป็นเจ้าอีกเช่นกันที่ใส่ยาพิษลงไปในขนมของนังมูนา” อันดาสะบัดขาของตนออกจากเกาะกุมของสาวใช้“คุณหนู! เหตุใดถึงได้พูดเช่นนั้นล่ะเจ้าคะ” นัจมีย์หน้าไร้เลือดมาหล่อเลี้ยงพร้อมส่ายหน้าที่เจิ่งนองด้วยน้ำตาไปมา“ก็มันเป็นเจ้าจริงๆ ที่เป็นคนวางยาท่านลุงของข้า” อันดายังคงโบ้ยความผิดให้สาวใช้“แต่นัจมีย์ทำไปเพราะคำสั่งของคุณหนูนะเจ้าคะ”“หุบปากของเจ้าเดี๋ยวนี้นัจมีย์!” อันดาโผเข้าไปตบหน้าของสาวใช้ฉาดใหญ่ แล้วบังคับให้นัจมีย์ยอมรับผิดเพียงคนเดียว แต่นัจมีย์ยังไม่ได้
ตอนที่ 77“โธ่มูนา เจ้าอย่าบีบบังคับข้าอีกเลย” ไอช่าบอกเสียงสั่นเครือ พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ร้องไห้ตามมูนา ใจก็ภาวนาขอให้ท่านฟารีฟรีบกลับมาที่หมู่บ้านเสีย มูนาจะได้เลิกบีบบังคับตนเสียที เพราะเวลานี้ใจเธอเองก็อยากจะช่วยเพื่อนรักไปครึ่งค่อนใจแล้ว แต่ก็ยังกลัวโทษทัณฑ์จากท่านฟารีฟ“ข้าไม่ได้บังคับเจ้านะไอช่า เพียงแต่ข้าขอร้องให้เจ้าช่วยเห็นใจข้าบ้าง เพราะข้าไม่อยากอยู่ที่นี่จริงๆ เจ้าช่วยข้าสักครั้งเถอะนะไอช่า แล้วข้าสัญญาว่าจะไม่ทำให้เจ้าต้องเดือดร้อน” มูนายังคงรบเร้าไม่หยุด“โธ่มูนา ต่อให้เจ้าสัญญาว่าจะไม่ทำให้ข้าเดือดร้อน แล้วเจ้าคิดหรือว่าคนของท่านฟารีฟจะไม่รู้ว่าข้าเป็นคนบอกทางให้เจ้าหนีไป” ไอช่าครวญด้วยหน้าสีหน้าอยากจะไปกินยาพิษฆ่าตัวตายเสียให้จบๆ ไป จะได้ไม่ต้องมานั่งฟังคำรบเร้าของเพื่อนรักที่ทำเอาเธอหนักใจมากที่สุดในชีวิต“มันก็จริงของเจ้า แต่ข้ารับรองว่าเจ้าจะไม่เดือดร้อน เพราะข้าแน่ เจ้าเชื่อข้าสิไอช่า”“มูนา เจ้านี่ช่างดื้อรั้นเสียจริง” ไอช่าบ่นอย่างอ่อนอกอ่อนใจ
ตอนที่ 76 ที่ห้องรับรองภายในตำหนักขององค์รัชทายาท ที่เวลานี้พระองค์ทรงประทับอยู่เพียงลำพัง และรอคอยการมาของฟารีฟด้วยพระทัยกระวนกระวาย แม้ว่าเรื่องการแต่งตั้งพระชายาจะจบลงไปได้ด้วยดี แต่ก็มาเรื่องการโยกย้ายโอซามาทำให้พระองค์ทรงคิดหนักว่าอาจจะมีอะไรที่มากกว่านั้น ในเมื่อโอซามาเป็นถึงคนสนิทของท่านอูเซน“ท่านพี่” ฟารีฟขานเรียกพร้อมเผยยิ้มมุมปากที่แทบจะมองไม่เห็น เพราะหนวดเคราที่แม้จะถูกองค์รัชทายาทหรือแม้แต่องค์ฟาตินบอกให้โกนออกเสียบ้าง แต่ฟารีฟก็ยืนยันที่จะไม่โกน“เจ้ามาแล้วหรือน้องพี่” องค์รัชทายาทฟาเดลแย้มพระโอษฐ์เล็กน้อย แล้วยื่นพระหัตถ์เชิญให้ผู้เป็นน้องชายนั่งจิบน้ำชาด้วยกัน ก่อนจะเริ่มพูดคุยถึงเรื่องที่อูเซนสั่งโยกย้ายนายทหารคนสนิทของตน“เจ้าคิดเห็นว่าอย่างไรบ้างน้องพี่” องค์รัชทายาทตรัสถามด้วยพระพักตร์ครุ่นคิด“ข้าว่าท่านอย่ากังวลใจไปเลย ในเมื่อท่านก็รู้แล้วว่าโอซามาเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องที่ซากีรอฟฟ์ส่งลูกส
ตอนที่ 75ที่บ้านพักของท่านอูเซน เจ้าของบ้านกำลังนั่งทำหน้าเรียบนิ่ง เสียจนคนที่มาขอร้องเริ่มจะนั่งไม่ติดเมื่อท่านอูเซนดูไม่เป็นทุกข์เป็นร้อนกับเรื่องที่ตนมาขอร้องในครั้งนี้ “ท่านอูเซน ท่านโปรดพูดกับข้าบ้างเถิดท่าน ตอนนี้ข้าร้อนใจเต็มทนแล้ว” โอซามา นายทหารวัยกลางคนพูดขึ้นอีกครั้ง หลังได้เข้าร่วมประชุมหารือเรื่องการแต่งพระชายา แต่กลับกลายเป็นว่านูรีน หลานสาวนอกไส้ของตนไม่ได้รับการคัดเลือกแต่อย่างใด“แล้วเจ้าจะให้ข้าช่วยอะไรเจ้าได้อีก ในเมื่อตอนนี้องค์รัชทายาทได้ตัดสินพระทัยแล้วว่า จะให้หลานสาวของท่านอัฟฟานขึ้นเป็นพระชายาแทน มีนาหญิงสาวชาวบ้านธรรมดา ซึ่งข้าก็เห็นด้วยกับสิ่งที่พระองค์ได้ตัดสินพระทัย เพราะจัสมินเป็นหญิงสาวที่เพียบพร้อมด้วยยศถาบรรดาศักดิ์ตามธรรมเนียมที่เคยปฏิบัติกันมา”ท่านอูเซนกล่าวเสียงเรียบไม่แพ้หน้าตาตนในเวลานี้ แต่กลับยิ่งทำให้โอซามาไม่พอใจมากยิ่งขึ้น ในเมื่อก่อนหน้าท่านอูเซนก็รับปากแล้วว่าจะช่วย“แต่นูรีน หลานสาวของข้าก็เ