ตอนที่ 23
“เจ้าหายไปมาลียะห์ ข้านั่งรอจนเมื่อยไปหมดแล้ว” มีนาต่อว่าสาวใช้ทันทีที่ลียะห์โผล่หน้าเข้ามาให้เห็นพร้อมรอยยิ้มเกลื่อนไปทั่วหน้า สร้างความประหลาดใจให้ผู้เป็นนายสาวไม่น้อย “เจ้ายิ้มอะไรของเจ้ากันลียะห์” คนสงสัยอดจะเอ่ยถามไม่ได้แล้วก็ได้แต่นิ่งรอฟังคำตอบจากสาวใช้
“ก็องค์รัชทายาทเรียกให้ท่านหญิงขึ้นไปปรนนิบัติน่ะสิเจ้าคะ แล้วยังสั่งให้ลียะห์มาตามท่านหญิงต่อหน้าท่านหญิงลัยลากับท่านหญิงนาดาด้วยนะเจ้าคะ”
“เจ้าว่าอะไรนะลียะห์” มีนาร้องถามด้วยความตื่นเต้นระคนดีใจ อีกทั้งก็สะใจอยู่ไม่น้อย
“ก็อย่างที่บอกไปนั่นแหละเจ้าค่ะ แต่ลียะห์ว่าท่านหญิงเร่งพรมน้ำหอมก่อนเถิดเจ้าค่ะ จะได้รีบไปพบองค์รัชทายาทที่ตำหนัก ป่านนี้คงรอท่านหญิงนานแล้วนะเจ้าคะ” ลียะห์เร่งไปหยิบน้ำหอมที่ทำขึ้นจากดอกไม้ที่ส่งกลิ่นหอมละมุนชวนหลงใหลยื่นให้นายสาว จากนั้นก็เร่งสำรวจตรวจเสื้อผ้าหน้าผมของนายสาว แล้วพากันเดินออกจากห้องพักไปเพื่อไปยังที่พักขององค์รัชทายาท
“เร่งรีบจนตัวสั่นขนาดนี้ ระวังจะสะดุดข้าตัวเองหกล้มหน้าคะมำเสียก่อนละท่านหญิงมีนา” ก
ตอนที่ 24“มูนา” น้ำเสียงดุดันดังขึ้นอีกครั้ง เจ้าของชื่อจึงจำใจต้องเดินออกจากหลังโขดหินขนาดใหญ่ ผิวแก้มของหญิงสาวร้อนผ่าวอย่างห้ามไม่อยู่ เพราะแม้ว่าบริเวณแอ่งน้ำแห่งนี้จะไร้แสงจากตะเกียงแต่แสงจากดวงจันทร์ก็สาดส่องลงมาให้ดวงตาคู่งามมองเห็นเรือนร่างของบุรุษหนุ่ม หากแม้เพ่งมองดูผิวของชายหนุ่มให้ดีเธอก็คิดว่าเขาผู้นั้นคงจะไม่ใช่โจรธรรมดาเสียแล้ว เพราะผิวพรรณที่แช่อยู่ในน้ำดูดีเกินกว่าเขาจะเกิดมาเป็นโจรโดยกำเนิด หรือว่า...เขาอาจจะเป็นลูกผู้รากมากดีจากที่ไหนแล้วปลอมตัวมาเป็นโจรอย่างนั้นหรือ แล้วเขาจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไรกันล่ะ? ศีรษะเล็กส่ายสะบัดกับความคิดที่ฟุ้งซ่านของตนเอง แล้วหันมาสนใจกับคำสั่งที่เธอไม่อาจขัดขืนได้ต่อ“คิดอะไรอยู่” น้ำเสียงกระเส่าอย่างห้ามไม่อยู่ดังชิดผิวแก้มสาว ที่เจ้าตัวก็ไม่รู้หรอกว่าชายหนุ่มที่นั่งแช่อยู่ในแอ่งน้ำลุกขึ้นมาน้ำตอนไหน และเวลานี้เขากำลังพาเธอเข้าไปหลบลี้สายตาคนหลังโขดหิน“ทะ...ท่านปล่อยข้านะ ปล่อย ขะ...ข้าเป็นผู้ชายนะท่าน” น้ำเสียงหวานสั่นเอ่ยบอกด้วยความหลงลืม เพราะล
ตอนที่ 25“ท่านหัวเราะบ้าอะไร นี่ข้าไม่ได้พูดขู่ท่านนะ พ่อของข้ารู้จักจอมโจรคนดังผู้นั้นจริงๆ แล้วข้าก็มั่นใจว่า ท่านจอมโจรจะไม่มีวันปล่อยท่านไปแน่ ที่ท่านทำกับลูกสาวสหายรักของเขา” ริมฝีปากอิ่มสวยสั่นระริกไม่ต่างจากใจดวงน้อยที่เต้นกระหน่ำอยู่ในอก เพราะหนทางรอดจากเงื้อมมือจอมโจรหนวดยาวเฟื้อยดูน้อยเต็มทน เพราะแม้เธอจะเพียรผลักไสร่างใหญ่นี่สักเท่าไรเขาก็ไม่ขยับเขยื้อนไปไหนสักนิดเดียว“ข้าก็หัวเราะเจ้ายังไงล่ะมูนา แล้วเจ้าคิดหรือว่าข้าจะยอมให้จอมโจรคนดังของเจ้าตัดมือข้าได้ง่ายๆ” ฟารีฟเปล่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างขบขัน แต่ก็นะ... จะไม่ให้เขาหัวเราะออกมาได้อย่างไร ในเมื่อจอมโจรที่หญิงสาวอ้างถึงก็คือเขาเอง แล้วนี่คงจะเป็นเพราะกาลเวลาที่ผ่านมาเนิ่นนานเป็นสิบปีสินะ ถึงได้ทำให้มูนาจำเขาไม่ได้เลย ยิ่งคิดจอมโจรเหยี่ยวดำแห่งบาลายูดาก็ยิ่งนึกครึ้มอกครึ้มใจ และนึกอยากจะหาอะไรเล่นสนุกๆ ระหว่างเดินทางกลับหมู่บ้านบาลายูดา“ฮึ! คนอย่างท่านน่ะหรือจะไปสู้
ตอนที่ 26“มีอะไร” ฟารีฟตะโกนถามเสียงห้าวห้วน ที่คนฟังฟังดูก็รู้ว่าตนเข้ามาขัดจังหวะเจ้านายเหนือหัวเข้าให้แล้ว“มีคนกำลังมุ่งหน้ามาที่โอเอซิสครับ” ราฮิมเอ่ยรายงานเสียงเครียด ด้วยหวั่นกลัวว่าจะถูกลงโทษที่เข้ามาจังหวะช่วงสุนทรีของนายเหนือหัว“พวกมันเป็นใคร แล้วมากันกี่คน” เมื่อรู้สาเหตุของคนที่มาขัดจังหวะ ฟารีฟก็ปรับโหมดเสียงเอ่ยถามอย่างเป็นงานเป็นการทันที ส่วนหญิงสาวเพียงหนึ่งเดียวก็เร่งควานหาเสื้อผ้าที่อยู่บนโขดหินมาสวมใส่ แต่ก็ยากลำบากนัก อีกทั้งยังมีสายตาดุดันของจอมโจรฉวยโอกาสคอยปรามอยู่ แต่เวลานี้มูนาหาได้ใส่ใจ เพราะเธอต้องพาตัวเองออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด“จากการคาดคะเนของเสียงฝีเท้าม้า ไม่น่าจะต่ำกว่าสิบคนครับ”“แล้วพวกมันจะมาถึงโอเอซิสเมื่อไหร่”“ไม่เกินครึ่งชั่วโมงครับ”“อืม...ข้าเข้าใจแล้ว ส่วนเจ้ากลับไปที่กระโจมแล้วเอาเสื้อผ้าของข้ามาที่นี่ จากนั้นก็ไปเตรียมพร้อมรอดูท่าทีของพวกมัน แล้วข้าจะตามไป ระวังตัวเอาไว้ด้ว
ตอนที่ 27“พวกเจ้าออกไปให้พ้น โอเอซิสแห่งนี้ต้องเป็นของข้า” กลุ่มคนที่จอมโจรเหยี่ยวดำแห่งบาลายูดาและคนสนิทเฝ้ารอเอ่ยเสียงกร้าวทันทีเมื่อพวกมันโดดลงจากม้า“ทำไมพวกข้าต้องไปจากที่นี่ ในเมื่อพวกเจ้ามาทีหลัง” คอลิดตอบกลับแทนนายเหนือหัวที่ยังคงนั่งนิ่งเหมือนไม่รับรู้การมาของพวกมัน และสายตาคู่งามคอยแอบเฝ้ามองอยู่ภายในกระโจมด้วยความอยากรู้อยากเห็น“อย่ามาพูดมาก หากเจ้าไม่อยากตายก็รีบๆ ไสหัวไปซะ”“ข้าว่าน่าจะเป็นพวกเจ้ามากกว่าล่ะมั้งที่ต้องไปจากที่นี่ แล้วพวกเจ้าไม่รู้หรือว่าผืนทรายที่พวกเจ้าย่างเท้าเข้ามาคือดินแดนของจอมโจรเหยี่ยวดำแห่งบาลายูดา” คอลิดโต้กลับด้วยเสียงราบเรียบอย่างมิหวั่นเกรงต่อพวกมันที่มีสมัครพรรคพวกสิบกว่าคน ต่างจากตนที่กันเพียงแค่สี่คนกับอีกหนึ่งสตรีแสนงาม“หึหึหึ หากว่าข้าหวาดกลัวจอมโจรที่ไร้ตัวตนอย่างมัน แล้วข้าจะเดินทางมายังโอเอซิสของมันได้อย่างไรกันเล่า ว่าแต่เจ้าเถอะ คงจะเป็น
ตอนที่ 28“ผมเข้าใจแล้วครับ” ราฮิมรับคำอย่างนอบน้อม แม้ว่าฟารีฟจะไม่ให้คนสนิททั้งสองปฏิบัติเช่นนั้นก็ตามที แต่สองหนุ่มก็ทำเพราะเคยชิน และรู้ดีว่าฐานะที่แท้จริงของจอมโจรเหยี่ยวดำเป็นใคร“แต่เจ้าอย่าลืมส่งคนของเราออกตรวจตรารอบๆ อาณาเขตของพวกเราเช่นเดิมด้วยล่ะ แล้วก็เพิ่มกำลังคนอีกจุดละสิบคนด้วย” เอ่ยเสียงเครียด นั่นเพราะเขาเพิ่งจะได้ทราบข่าวจากวังหลวงว่ามีพวกคิดต่อต้านการขึ้นครองบัลลังก์ขององค์รัชทายาทฟาเดล จอมโจรเหยี่ยวดำแห่งบาลายูดาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะปรายตามองที่คนสนิท“ข้าจะเร่งจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดครับ” กล่าวจบราฮิมโค้งศีรษะเล็กน้อย แล้วเดินออกไปกลบคราบเลือดของหัวหน้าโจรเร่รอน จากนั้นก็เดินออกไปตรวจตรารอบกระโจมที่พัก แต่มิวายจะแอบหันไปยิ้มสบตากับคอลิด เมื่อเห็นนายเหนือหัวเดินกลับไปยังกระโจมที่พักที่มีสาวน้อยรออยู่ในนั้นภายในกระโจมที่พักของฟารีฟ มูนาเร่งหนีไปนั่งซ่อนตัวอยู่อีกฟากหนึ่งของกระโจม เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า
ตอนที่ 29“เจ้าอย่ายั่วโมโหข้าอีกมูนา หากเจ้าไม่อยากถูกข้าทำร้าย” ฟารีฟผละกายห่างแล้วหันหลังให้หญิงสาวทันทีหลังพูดจบ ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าปอด เพื่อระงับอารมณ์กรุ่นโกรธที่พลุ่งพล่านไปทั่วร่างกายด้วยความทรมาน เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสิ่งที่หญิงสาวพูดออกมาแต่ละคำจะสร้างความเจ็บปวดให้เขาถึงเพียงนี้“ฮึ! คนอย่างท่านนี่น่ะหรือจะไม่คิดทำร้ายข้า” เพราะเป็นคนมีนิสัยที่ดื้อรั้นมาแต่เด็ก มูนาจึงเชิดหน้าตอกกลับอย่างไม่คิดเกรงกลัว ก่อนจะขยับกายถอยหนีให้ห่างชายหนุ่ม“มูนา!!” ฟารีฟหันหน้ากลับมาตะคอกใส่อย่างเหลืออด ยื่นมือไปกระชากร่างบางเข้ามาใกล้ มูนายกมือยันแผงอกกว้างเอาไว้สุดแรง พร้อมออกแรงดิ้นรน“ปล่อยข้านะ! แล้วอย่าให้ข้าหนีจากท่านไปพบท่านเหยี่ยวดำได้ก็แล้วกัน ข้าจะ... โอ๊ย!” หญิงสาวยังพูดไม่ทันจบประโยคตัวก็ตัวสั่นคลอนไปหมด เมื่อถูกเขย่าด้วยสองมือใหญ่“ทำไม หากเจ้าได้พบจอมโจรคนดีคนนั้นแล้ว เจ้าจะทำอะไร!” ฟารีฟตะคอกถามด้วยความโมโห ทั้งที่คนที่ หญิงสาวเอ
ตอนที่ 30“ข้าบอกเจ้าแล้วว่าข้าไม่มีวันปล่อยเจ้า” ฟารีฟโต้กลับเสียงพร่า เพราะกลิ่นกายสาวแผ่กระจายจนร่างกายของเขาตื่นตัวและปวดร้าวไปหมด ทั้งที่ไม่เคยเกิดความรู้สึกแบบนี้กับหญิงใดมาก่อนในชีวิต แม้แต่หญิงสาวที่สวยที่สุดในหมู่บ้านบาลายูดาก็ยังไม่อาจทำให้เขารวดร้าวได้ถึงเพียงนี้เลย“คนชั่ว ข้าเกลียดท่าน เกลียดๆๆ ได้ยินหรือไม่” มูนายกมือฟาดเข้าที่ใบหน้าหล่อคมสุดแรงที่มี ฟารีฟหน้าหันไปตามแรงตบ ก่อนจะค่อยๆ หันกลับมา ดวงตาคมเรืองโรจน์ด้วยความโกรธที่มากขึ้น เพราะเกิดมายังไม่เคยมีหญิงใดกล้าทำเช่นนี้กับเขาเลย“นี่เจ้าอยากตายมากนักหรือมูนา เจ้าถึงได้กล้าทำร้ายข้า” ฟารีฟตะคอกถามเสียงทุ้มต่ำดุดัน แววตาของชายหนุ่มเวลานี้เปรียบดังเปลวไฟที่พร้อมจะแผดเผาทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าให้เป็นจุล“หากท่านไม่หยุดข่มเหงข้า ข้าจะฆ่าท่านให้ได้” มูนาโต้กลับเสียงแข็ง ก่อนจะกางเล็กข่วนเข้าที่ซีกแก้มของชายหนุ่ม เพียงไม่นานเลือดก็ไหลซิบ ฟารีฟกัดฟันก
ตอนที่ 31“ข้าไม่มีวันปล่อยเจ้าหรอก...มูนา เจ้าต้องเป็นของข้า ข้าปรารถนาในตัวเจ้า” ฟารีฟบอกเสียงพร่า ละใบหน้าขึ้นมามองดวงหน้าคมสวยที่พร่างพราวไปด้วยหยาดน้ำตา หัวใจของชายหนุ่มปวดแปลบจนไม่อาจทนเห็นหยาดน้ำเกาะพราวรอบดวงตาคู่งามนั้นได้อีก ฟารีฟเบนสายตาออกห่างแล้วโน้มใบหน้าลงไปหาทรวงอกอีกครั้ง แต่ทว่า...“โอ๊ะ! มูนา นี่เจ้า..เจ้า...กล้าทำร้ายข้าอย่างนั้นหรือ” ฟารีฟผละกายห่างจากหญิงสาวทันที เมื่อถูกความคมของมีดสั้นทิ่มแทงสีข้างไปสามครั้ง ร่างสูงใหญ่ผงะหงายลงไปกับฟูก มือข้างหนึ่งกุมบาดแผล ส่งเสียงคำรามลึกคล้ายคนจะขาดใจ เรียกให้คอลิด ราฮิมพร้อมลูกน้องเร่งเดินมายืนเรียงหน้ากระดานอยู่หน้ากระโจมที่พักของนายเหนือหัว เหยี่ยวดำที่โฉบบินอยู่บนท้องฟ้าส่งเสียงโหวกเหวกคล้ายจะเจ็บปวดไปกับนายของตน คอลิดจึงส่งสัญญาณให้เหล่าลูกน้องที่อยู่ไม่ห่างจากโอเอซิสเร่งเข้ามาคุ้มกันกระโจมพร้อมหมอ“หัวหน้า! หัวหน้า โปรดอนุญาตให้ข้าเข้าไปด้วยนะครับ” คอลิดเอ่ยขออนุญาตพร
อวสานหนึ่งเดือนต่อมาข่าวการประกาศสละราชบัลลังก์ขององค์ฟาตินก็ดังไปทั่วประเทศอัสคาซาน รวมไปถึงประเทศใกล้เคียงที่ต่างก็ส่งตัวแทนเข้าร่วมพิธีที่ถูกจัดภายในพระราชวังอัสเซโรซานาพร้อมการเฉลิมฉลองที่ยิ่งใหญ่ เหล่าประชาชนทั่วประเทศอัสคาซานก็พากันร่วมเฉลิมฉลองในหมู่บ้านของตน พร้อมกับการได้รับข้าวของบริจาคจากราชวังที่องค์ฟาเดลทรงให้ตัวแทนนำออกมาแจกจ่ายให้กับประชาชนของพระองค์ เพื่อเป็นการตอบแทนที่ประชาชนทุกคนต่างร่วมยินดีที่พระองค์ขึ้นดำรงตำแหน่งประมุขของประเทศอัสคาซาน ในขณะภายในพระราชวังกำลังจัดพิธีเฉลิมฉลองกันอย่างยิ่งใหญ่อยู่นั้น ที่เนินทรายสูงมีหญิงชายนั่งกอดกันอยู่บนหลังม้าใกล้กับโอเอซิสขนาดเล็ก เพื่อเดินทางกลับหมู่บ้านบาลายูดา หลังจากฟารีฟได้พามูนาเดินทางกลับไปเยี่ยมผู้ให้กำเนิดที่หมู่บ้านคาเบียนเซีย ที่เวลานี้มีแต่ความสงบสุขไม่ต่างจากหมู่บ้านบาลายูดา “ท่านพี่” มูนาขานเรียกเจ้าของอ้อ
ตอนที่ 82จังหวะรักร้อนแรงขึ้นพอๆ กับเสียงครวญครางของสองสามีภรรยา แล้วฟารีฟก็จับร่างเมียรักพลิกนอนคว่ำหน้า ขยับตัวขึ้นทาบทับ เบียดความรุ่มร้อนเข้าหา ปากหยักพรมจูบไปทั่วไหล่ลาดและแผ่นหลังเนียน มือหนาคว้าเอวเล็กไว้แล้วยกขึ้นเล็กน้อยเพื่อผสานความรักต่อกัน มืออีกข้างก็ลากผ่านไปทางด้านหน้าเพื่อเคล้นคลึงอกอิ่มไปพร้อมกัน เหงื่อไหลย้อยเป็นทางเมื่อความกระชั้นโถมขึ้นหนักหน่วง ชั่วอึดใจคนที่รับความแข็งแกร่งก็ครางลั่นยาวเหยียด สมองที่มืดมนสว่างวาบเมื่อความทรมานที่มาพร้อมความซาบซ่านถึงจุดสิ้นสุด มูนาถึงกับอ่อนปวกเปียกไปทั้งตัว จนต้องฟุบหน้าแนบไปกับฟูกนุ่ม ด้านฟารีฟเมื่อเห็นว่าเมียรักเดินทางไปถึงสวรรค์เรียบร้อยแล้ว จึงเร่งทะยานพาตัวเองไปถึงจุดนั้นตามเธอไปติดๆ เพียงไม่นานก็เปล่งเสียงครางลึกอย่างสุขสม เมื่อปลดปล่อยความรักทั้งหมดทั้งมวลให้เมียรักจอมดื้อรั้นไปแล้ว ก่อนทิ้งร่างลงนอนทาบ อ้อมแขนกำยำสอดเข้าไปโอบกอดร่างนุ่มที่ยังสั่นสะท้านเพราะฤทธิ์รักไว้แน่น จูบซับเม็ดเหงื่อให้อย่างอ่อนโยน แต่เหมือนความต้องการของเขาไม่ได้จบเพียงแค่นั้น เมื่อเนื้อสัมผัสเนื้อจึงเกิดกระแสความปรารถนาขึ้น
ตอนที่ 81ฟารีฟขยับตัวเพียงนิดเพื่อจะเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าบนกายเมียรักออก ปากของเขาลากลงมาที่ลำคอระหง จูบซับอย่างเอาใจคนใต้ร่าง โดยที่มืออีกข้างก็สอดหายเข้าไปใต้ชายผ้าที่รั้งขึ้นมาจนถึงโคนขาเรียว วาดผ่านแผ่วเบาไปบนความนุ่มละมุมของความเป็นหญิง กอบกุมลูบไล้ด้วยความพึงพอใจ ก่อนจับร่างเล็กพลิกให้นอนคว่ำ แล้วเข้าทาบทับทางด้านหลัง ไซ้จมูกและปากไปกับก้านคอขาวผ่อง พร้อมปลดพันธนาการของตัวเองจนเหลือเพียงกายเปลือยเปล่า ผิดกับอาภรณ์บนกายเมียรักเขาค่อยๆ ถอดออกทีละชิ้น พยายามใจเย็นที่สุดในชีวิต ซึ่งเมื่อผิวนวลขาวของเมียรักเผยตรงจุดไหนเขาก็ก้มหน้าพรมจูบไปตรงนั้น แล้วจบลงที่สะโพกงอนงามหลังจากที่ตอนนี้หญิงสาวนอนเปลือยอวดเรือนร่างให้เห็นตลอดทั้งตัว“ยอดรักของพี่” ฟารีฟเคลื่อนตัวขึ้นไปกระซิบคำหวานใส่ใบหูเล็ก แล้วกดปากร้อนลงกับแก้มนุ่ม ทาบเรือนกายส่วนหน้าแนบชิดกับเรือนร่างบอบบางด้านหลัง ทำให้มูนาสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าผู้เป็นสามีจะไร้อาภรณ์เช่นเดียวกัน หนำซ้ำความแข็งขึงที่ถูไถไล้วนเวียนกับสะโพกของเธอ ก็ส่งผลให้ใบหน้าคมสวยร้อนผ่าวและเห่อแดงขึ้นมาทันตา
ตอนที่ 80“เจ้าจะกลับไปหาไอ้ราชิดหรือไงมูนา!” ฟารีฟตะคอกถามเสียงแข็งกระด้าง จากที่โมโหเพราะความดื้อรั้นของเมียรักอยู่นั้น ตอนนี้กลับมีแรงหึงหวงเข้ามาเพิ่ม ยิ่งทำให้ใบหน้าคมที่เต็มไปด้วยหนวดเครายาวเฟื้อยบึ้งตึงมากยิ่งขึ้น “หากใช่แล้วมันเกี่ยวอะไรกับท่าน” มูนาเชิดใบหน้าขึ้นอย่างท้าทาย ขุ่นเคืองเขาที่ดึงคนอื่นเข้ามาเกี่ยวทั้งที่ต้นเหตุของเรื่องคือเขาคนเดียวเท่านั้นที่หลอกลวงเธอมาตลอด “มูนา!” ฟารีฟคำรามลั่น แววตาคมลุกวาวไม่จากกองไฟที่พร้อมจะแผดเผาทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าให้เป็นจุณ “ออกไป! ไปให้พ้นหน้าข้า” ปากบอกขณะที่มือก็คว้าหมอนที่เกลื่อนพื้นขึ้นมาปาใส่ร่างสูงใหญ่ที่ก้าวเข้ามาหาด้วยใบหน้าที่เหี้ยมจัด ตามด้วยข้าวของที่พอจะฉวยหยิบขึ้นมาได้จนฟารีฟต้องถลันเข้ามาคว้าข้อมือเล็กไว้แน่น พร้อมกับตวาดเสียงแข็งเพื่อปราม&nb
ตอนที่ 79หลายวันผ่านพ้นไปนับตั้งแต่เรื่องราวเศร้าสะเทือนใจชาวบ้านค่อยๆ จางหาย แต่ชาวบ้านทุกคนก็มิเคยลืมเลือนพ่อเฒ่าซุกกี ทุกอย่างในหมู่บ้านบาลายูดากลับสู่ความสงบสุขอีกครั้ง แต่ดูเหมือนจะมีคนหนึ่งดูไม่ค่อยเป็นสุขนัก เมื่อเมียรักยังไม่ยอมพูดจาด้วย หลังฟารีฟเริ่มปฏิบัติการง้อเมียรักอยู่หลายวันแต่ก็ยังไม่เป็นผลสำเร็จ และในค่ำคืนนี้ก็เช่นกันที่ฟารีฟยังคงเดินหน้าง้อเมียรักเช่นเดิมผิดกับมูนาที่นับวันก็ยิ่งโกรธเคืองผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีมากขึ้นทุกวัน หลังเขาสั่งกักขังเธอไว้แต่ในบ้านราวกับสัตว์เลี้ยงเมื่อเธอยืนยันว่าจะไปจากเขา ‘คนใจร้าย อย่าให้ข้าหนีไปได้นะ ชาตินี้ทั้งชาติ ข้าจะไม่มีวันให้อภัยท่านแน่ คนหลอกลวง!’มูนาเค้นเสียงลอดไรฟันอย่างโกรธจัด หากแต่ตนก็ไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่านั่งระบายความเคียดแค้นกับผ้าห่มที่ถูกกระชากทิ้งลงพื้นไปไม่รู้กี่ครั้ง ทว่าก็ถูกดึงกลับขึ้นมาแล้วจับขมวดเป็นก้อนกลมแล้วปาทิ้งอยู่อย่างนั้น
ตอนที่ 78“นัจมีย์ไม่ทราบหรอกเจ้าค่ะ พอเห็นนัจมีย์ก็รีบมาบอกคุณหนูนี่แหละเจ้าค่ะ หรือว่า! พวกชาวบ้านจะรู้กันแล้วว่าคนที่วางยาท่านพ่อเฒ่าคือคุณหนู แล้วจะทำอย่างไรกันดีล่ะเจ้าคะคุณหนู” นัจมีย์โผเข้าไปเกาะแข้งเกาะขาอันดาด้วยเนื้อตัวสั่นงันงก น้ำตาก็ไหลพรากด้วยความหวาดกลัว“หุบปากของเจ้าเดี๋ยวนี้นัจมีย์ แล้วก็จำไว้ว่าข้าไม่ได้เป็นคนวางยาท่านลุง แต่เป็นเจ้าต่างหากที่เป็นคนใส่ยาพิษลงไปในอาหารของท่านลุง แล้วก็เป็นเจ้าอีกเช่นกันที่ใส่ยาพิษลงไปในขนมของนังมูนา” อันดาสะบัดขาของตนออกจากเกาะกุมของสาวใช้“คุณหนู! เหตุใดถึงได้พูดเช่นนั้นล่ะเจ้าคะ” นัจมีย์หน้าไร้เลือดมาหล่อเลี้ยงพร้อมส่ายหน้าที่เจิ่งนองด้วยน้ำตาไปมา“ก็มันเป็นเจ้าจริงๆ ที่เป็นคนวางยาท่านลุงของข้า” อันดายังคงโบ้ยความผิดให้สาวใช้“แต่นัจมีย์ทำไปเพราะคำสั่งของคุณหนูนะเจ้าคะ”“หุบปากของเจ้าเดี๋ยวนี้นัจมีย์!” อันดาโผเข้าไปตบหน้าของสาวใช้ฉาดใหญ่ แล้วบังคับให้นัจมีย์ยอมรับผิดเพียงคนเดียว แต่นัจมีย์ยังไม่ได้
ตอนที่ 77“โธ่มูนา เจ้าอย่าบีบบังคับข้าอีกเลย” ไอช่าบอกเสียงสั่นเครือ พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ร้องไห้ตามมูนา ใจก็ภาวนาขอให้ท่านฟารีฟรีบกลับมาที่หมู่บ้านเสีย มูนาจะได้เลิกบีบบังคับตนเสียที เพราะเวลานี้ใจเธอเองก็อยากจะช่วยเพื่อนรักไปครึ่งค่อนใจแล้ว แต่ก็ยังกลัวโทษทัณฑ์จากท่านฟารีฟ“ข้าไม่ได้บังคับเจ้านะไอช่า เพียงแต่ข้าขอร้องให้เจ้าช่วยเห็นใจข้าบ้าง เพราะข้าไม่อยากอยู่ที่นี่จริงๆ เจ้าช่วยข้าสักครั้งเถอะนะไอช่า แล้วข้าสัญญาว่าจะไม่ทำให้เจ้าต้องเดือดร้อน” มูนายังคงรบเร้าไม่หยุด“โธ่มูนา ต่อให้เจ้าสัญญาว่าจะไม่ทำให้ข้าเดือดร้อน แล้วเจ้าคิดหรือว่าคนของท่านฟารีฟจะไม่รู้ว่าข้าเป็นคนบอกทางให้เจ้าหนีไป” ไอช่าครวญด้วยหน้าสีหน้าอยากจะไปกินยาพิษฆ่าตัวตายเสียให้จบๆ ไป จะได้ไม่ต้องมานั่งฟังคำรบเร้าของเพื่อนรักที่ทำเอาเธอหนักใจมากที่สุดในชีวิต“มันก็จริงของเจ้า แต่ข้ารับรองว่าเจ้าจะไม่เดือดร้อน เพราะข้าแน่ เจ้าเชื่อข้าสิไอช่า”“มูนา เจ้านี่ช่างดื้อรั้นเสียจริง” ไอช่าบ่นอย่างอ่อนอกอ่อนใจ
ตอนที่ 76 ที่ห้องรับรองภายในตำหนักขององค์รัชทายาท ที่เวลานี้พระองค์ทรงประทับอยู่เพียงลำพัง และรอคอยการมาของฟารีฟด้วยพระทัยกระวนกระวาย แม้ว่าเรื่องการแต่งตั้งพระชายาจะจบลงไปได้ด้วยดี แต่ก็มาเรื่องการโยกย้ายโอซามาทำให้พระองค์ทรงคิดหนักว่าอาจจะมีอะไรที่มากกว่านั้น ในเมื่อโอซามาเป็นถึงคนสนิทของท่านอูเซน“ท่านพี่” ฟารีฟขานเรียกพร้อมเผยยิ้มมุมปากที่แทบจะมองไม่เห็น เพราะหนวดเคราที่แม้จะถูกองค์รัชทายาทหรือแม้แต่องค์ฟาตินบอกให้โกนออกเสียบ้าง แต่ฟารีฟก็ยืนยันที่จะไม่โกน“เจ้ามาแล้วหรือน้องพี่” องค์รัชทายาทฟาเดลแย้มพระโอษฐ์เล็กน้อย แล้วยื่นพระหัตถ์เชิญให้ผู้เป็นน้องชายนั่งจิบน้ำชาด้วยกัน ก่อนจะเริ่มพูดคุยถึงเรื่องที่อูเซนสั่งโยกย้ายนายทหารคนสนิทของตน“เจ้าคิดเห็นว่าอย่างไรบ้างน้องพี่” องค์รัชทายาทตรัสถามด้วยพระพักตร์ครุ่นคิด“ข้าว่าท่านอย่ากังวลใจไปเลย ในเมื่อท่านก็รู้แล้วว่าโอซามาเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องที่ซากีรอฟฟ์ส่งลูกส
ตอนที่ 75ที่บ้านพักของท่านอูเซน เจ้าของบ้านกำลังนั่งทำหน้าเรียบนิ่ง เสียจนคนที่มาขอร้องเริ่มจะนั่งไม่ติดเมื่อท่านอูเซนดูไม่เป็นทุกข์เป็นร้อนกับเรื่องที่ตนมาขอร้องในครั้งนี้ “ท่านอูเซน ท่านโปรดพูดกับข้าบ้างเถิดท่าน ตอนนี้ข้าร้อนใจเต็มทนแล้ว” โอซามา นายทหารวัยกลางคนพูดขึ้นอีกครั้ง หลังได้เข้าร่วมประชุมหารือเรื่องการแต่งพระชายา แต่กลับกลายเป็นว่านูรีน หลานสาวนอกไส้ของตนไม่ได้รับการคัดเลือกแต่อย่างใด“แล้วเจ้าจะให้ข้าช่วยอะไรเจ้าได้อีก ในเมื่อตอนนี้องค์รัชทายาทได้ตัดสินพระทัยแล้วว่า จะให้หลานสาวของท่านอัฟฟานขึ้นเป็นพระชายาแทน มีนาหญิงสาวชาวบ้านธรรมดา ซึ่งข้าก็เห็นด้วยกับสิ่งที่พระองค์ได้ตัดสินพระทัย เพราะจัสมินเป็นหญิงสาวที่เพียบพร้อมด้วยยศถาบรรดาศักดิ์ตามธรรมเนียมที่เคยปฏิบัติกันมา”ท่านอูเซนกล่าวเสียงเรียบไม่แพ้หน้าตาตนในเวลานี้ แต่กลับยิ่งทำให้โอซามาไม่พอใจมากยิ่งขึ้น ในเมื่อก่อนหน้าท่านอูเซนก็รับปากแล้วว่าจะช่วย“แต่นูรีน หลานสาวของข้าก็เ