บทที่ 236

เซี่ยเซียนอินรู้สึกระแวดระวังมาก เธอคอยจ้องไปทางถนนด้านหน้าตลอด รอการมาถึงของหลิวไห่

หลังจากรอไปนานกว่าสิบนาที ไม่เพียงแค่หลิวไห่และคนอื่น ๆ ไม่มีใครมา แต่ว่าก็มีไม่กี่คนที่มาร่วมประมูล ซึ่งทำให้เซี่ยเซียนอินประหลาดใจมาก

“หลี่ชิงเฟิง ที่ดินตรงฮาเฉิงมันแย่ขนาดนั้นเหรอ? ทำไมมีมาแค่ไม่กี่คนเอง?” เซี่ยเซียนอินถาม

หลี่ชิงเฟิงยิ้มและตอบว่า “ก็ไม่ได้มีแค่ไม่กี่คนหรอก ผมคิดว่ามีแค่สองบริษัทที่ประมูลคราวนี้ใช่ไหม?”

เซี่ยเซียนอินนิ่วหน้า “นี่… ไม่จริงมั้ง? อย่างน้อยก็มีคนอื่นมา”

หลี่ชิงเฟิงยิ้ม “ใครจะกล้าแตะของที่ตระกูลเย่ชอบได้ล่ะ? ก็มีแต่เทียนซื่อใช่ไหม? คนพวกนี้เป็นประธานจากบริษัทเครื่องหนังแล้วพวกเขาก็มาเพื่อแสร้งทำเป็นประมูลน่ะ”

“คุณหมายความว่าการประมูลคราวนี้ตัดสินไว้แล้วใช่ไหม แล้วก็ไม่ได้เป็นทางการ?” เซี่ยเซียนอินถาม

หลี่ชิงเฟิงพยักหน้า “ใช่แล้ว”

ก่อนที่เขาจะทันพูดจบก็มีรถออดี้สองคันขับผ่านประตูเข้ามาช้า ๆ…

เซี่ยเซียนอินเห็นหลิวไห่และเซี่ยอิ๋งออกมาจากรถ

หลิวไห่ยังมีผ้าพันแผลพันรอบศีรษะและรอยบวมที่ปากก็ยังไม่ยุบลง ซึ่งมันดูตลกเล็กน้อย…

เมื่อได้เห็นเขาโดนซ้อมจนเป็นแบบนี้ เลือดใน