“อ่ะ เจ็บ! คุณบีบแรงเกิดไปแล้วนะ อ่า อื้อ” รู้สึกเจ็บเมื่อเขาบีบเคล้นขยำอกตนไม่ถนอมจึงบอกเขาและบิดเร่ากายส่ายหนีไปมาแม้จะรู้ว่าหนีไปจากใต้ร่างหนาไม่ได้
“อ่า เจ็บเหรอ อา หัวนมแข็งแล้วไม่น่าจะเจ็บนะ อ่า หัวนมน่ารักเหลือเกินทูนหัว อ่า อืม” ลากลิ้นวนรอบยอดอกที่แข็งตึงของคนตัวเล็กพร้อมกับดูดกลืนกินและดูดเร่าเป็นจังหวะหนักหน่วง ส่วนมือก็บีบนวดขยุ้มขยำให้จังหวะไปด้วย
“อ่ะ อื้อ พะ...พอแล้ว ยะ..อย่าดูดนมแบบนั้น อ่ะ อื้อ” ไม่รู้ว่าตอนนี้รู้สึกยังไงกันแน่ ก่อนนี้รู้สึกเจ็บเพราะแรงบีบขยำของมือใหญ่แต่ตอนนี้มันเสียวร้อนและสยิวยามเขาดูดเร่าและขบเม้มยอดอกตน
“อ่า แน่ใจไม่อยากให้ดูดนมแบบนี้ อ่า อือ” ระรัวแตะปลายลิ้นไปกับยอดอกที่แข็งตึงแล้วปล่อยมือเล็กที่รวบตรึงไว้เหนือหัวให้เป็นอิสระ พร้อมกับมือนั่นเคลื่อนมากอบกุมเต้าอีกข้างที่ว่างอยู่ สองมือหยาบกร้านขยุ้มขยำหน้าอกทั้งสองข้างของเธอเมามัน พร้อมกับปากหนาตวัดดูดเลียยอดอกสลับกันไปมาด้วย
พั่บ! พั่บ! พั่บ! มือใหญ่ทั้งสองจับหัวเตียงไว้แน่นแล้วโหนตัวเองโยกไหวเหนือร่างเปลือยเปล่าเล็กขององค์อินทร์ ยิ่งสาวน้อยแอ่นเด้งกระแทกตอบสนองกลับอย่างเดียงสามันยิ่งตอดเร่าให้เขากระแทกจ้วงลึกเข้าออกและเร็วขึ้น จังหวะที่เร็วขึ้นทำให้ร่างเล็กใต้ร่างกระเด็นกระดอนไปตามจังหวะโยกคลึงสวาท “อ่ะ อื้อ ไม่ไหวแล้ว อินทร์จุก แรงไปคุณเทือก อ่า เบาๆ ได้ไหมคะ อินทร์เจ็บและจุก อ่า อือ” ตอนนี้เธอไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้วจริงๆ มือเล็กกรีดจิกเล็บสั้นไปกับแผ่นหลังหนาของบุรุษเหนือร่าง พร้อมกับยกเร่าร่างขึ้นหาไออุ่นของร่างเปลือยที่ชื้นเหงื่อไม่ต่างจากตนในตอนนี้ “อ่า อื้อ แน่นเหลือเกิน จุกแค่ไหนทูนหัว อ่า แน่นเป็นบ้าเว้ย! เบาเหรอ เบาแบบไหนแบบนี้ไหนทูนหัว อ่า ตอดรัดดีเหลือเกิน”ผ่อนแรงโยกเอวพร้อมกับหมุนควงเอวทวนเข็มนาฬิกาแล้วกระแทกเข้าหาหล่อนหนักหน่วง ก่อนจะถอดถอนออกมาแล้วกระแทกกลับเข้าหาอีกครั้ง ปากหนาก็โน้มลงไปปิดปากเล็กกลืนเสียงครางและเสี
คลังแสงไม่เคยนอนกับใครได้ถึงเช้า หรือกับคู่นอน เพราะทุกครั้งที่อิ่มกายแล้วเขาให้พวกหล่อนกลับทันที แต่กับองค์อินทร์เขากลับรู้สึกอยากนอนกอดเธอแล้วหลับไปจนเช้า และตอนนี้ก็เช้าแล้วเขายังมีเธอหนุนแขนใหญ่อยู่ มือใหญ่ยกขึ้นมาลูบไล้แก้มเนียนของเธอไปมาแล้วเธอก็ขยับตัวเข้าหาเขาพร้อมตวัดแขนโอบกอดเอวสอบไว้หลวมๆ อือ สาวน้อยครางพึมพำพร้อมปัดมือใหญ่ออกจากแก้มเมื่อรู้สึกรำคาญและรบกวนตัวเองเวลานอนหลับ มุมปากหนาจอมบาปยกยิ้มเอ็นดูสาวน้อย และใจที่ด้านชาก็เต้นเร่ามีชีวิต รั้งแขนข้างที่หล่อนนอนทับอยู่เข้าหาตัวเองเป็นกอดรัดเธอแน่น “คงเหนื่อยมากสิเด็กน้อย” พึมพำกับคนนอนหลับแล้วก็หลับต่อ ไม่สนใจว่าตอนนี้จะเช้าแล้ว สำหรับคลังแสงแล้วเวลากลางวันคือเวลาพักผ่อน เวลากลางคืนคือเวลาทำงานเป็นส่วนใหญ่ อือ
“ตื่นได้แล้ว จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนแม่คุณ” อือ คนที่อ่อนเพลียเหนื่อยจากการโดนเอาเปรียบตลอดทั้งคืนจนถึงตีห้ากว่าเขาจะถอดถอนแก่นกายร้อนออกจากความฉ่ำแฉะของเธอก็ขยับพลิกตัวไปมาเมื่อถูกเขย่าปลุกแรงๆ แต่ก็ยังไม่ยอมตื่น “ตื่นกลับบ้านเธอไปได้แล้ว” เขามองร่างเปลือยสีน้ำผึ้งนวลเนียนที่เต็มไปด้วยรอยขบเม้มและรอยดูดของปากเขาแล้วก็ต้องผ่อนลมหายใจออกมาแรงๆ เมื่อรู้สึกร้อนวูบขึ้นมาอีกครั้ง แต่ตอนนี้ไม่ได้เขาต้องรีบไปสเปนแล้ว จะมาอยู่ที่นี่ไม่ได้ อือ องค์อินทร์คว้ามือใหญ่ที่เขย่าหัวไหล่ตนมากอดแน่น พร้อมกับยิ้มราวกับกำลังฝันหวานอยู่ “ให้มันได้แบบนี้สิ ตื่นได้แล้ว” มือใหญ่อีกข้างที่ว่างก็ตบหน้าเธอเบาๆ เพื่อปลุกให้เธอตื่น “ทำไมขี้เซาแบบนี้เนี่ยยัยเด็กบ้า!”
ณ สเปนที่กาสิโนของเขามันวุ่นวายจริงๆ เมื่อมาถึงเขาแทบไม่ได้หยุดพัก เขากับไอ้ผาดโดนพวกของปีแอร์ดักซุ่มยิงตลอดที่นั่งรถจากสนามบินมายังกาสิโน แต่โชคดีที่คนของเขาทางนี้เตรียมการพร้อมไปคุ้มกันเขาแน่นหนาจึงทำให้คนของปีแอร์พ่ายแพ้ไป “เราจะเอายังไงดีครับนาย” ไอ้ผาดถามนายพร้อมกับกำปืนในมือแน่น “มันไม่ตายก็กูตายวันนี้” ทั้งๆ ที่เพิ่งเดินทางมาถึงแท้ๆ แต่คลังแสงไม่ได้เหนื่อยหรือเพลียเลยสักนิด “ครับนาย” “ประสานงานไปยังรัฐบาลของสเปนด้วย ไอ้ปีแอร์มันค้ายาด้วย ส่งหลักฐานที่เรามีให้ทางการของสเปนด้วย ส่วนเราไปตามล่ามัน และกาสิโนของเราก็ปิดงดให้บริการสักหนึ่งอาทิตย์ เห็นว่ามันเอาระเบิดไปลงคนของเราบาดเจ็บและลูกค้าด้วย จัดการจ่ายค่าเสียหายและเคลียร์ทุกอย่างด้วย บอกเดวิดด้วยว่าเราจะไปตามล่าหัวไอ้ปีแอร์” เขาสั่งการไอ้ผาดให้ติดต่อไปยังผู้ดูแลกาสิที่เขาไว้วางใจให้ดูแลกิจการทางนี้
“มึงจะเอาแบบนี้ใช่ไหมไอ้เลว” ปีแอร์ตะโกนเสียงดังออกมาทั้งๆ ที่หลบอยู่หลังลูกน้อง “ใช่แล้วจะทำไม มึงมันชักช้ากูเลยเปิดเกมก่อน” พูดพร้อมลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งเดินตรงไปยังน้องชายนอกไส้ของตน โดยไม่สนใจว่าตัวเองจะโดนลูกปืนของศัตรู และด้านหลังก็มีไอ้ผาดที่คอยยิงคุ้มกันให้ผู้เป็นนาย ปัง! เปรี้ยง! ปัง! “เลิกหลบหลังพวกมันได้แล้วไอ้ลูกหมา”เดินมาพร้อมกับชี้ปลายกระบอกปืนไปทางที่ปีแอร์หลบซ่อนอยู่ และเขาก็ยกไหล่ส่งสัญญาณให้คนของเขาที่ซุ่มอยู่เก็บลูกกระจ๊อกทั้งสองคนของปีแอร์ที่มันใช้เป็นที่หลบภัยทันที ปัง! ปัง! ทั้งสองร่วงไปกองกับพื้น เมื่อกระสุนที่ไม่รู้ทิศทางเจาะเข้ากะโหลกคนละนัด “ไอ้ระยำ! ปัง!” เมื่อคนของตนรัวปีแอร์ก็รัวปืนในมือใส่คลังแสงทันท
“จอดรถ!” น้ำเสียงเข้มดังขึ้นพร้อมกับคนขับรถเบรกรถกะทันหันเมื่อเจ้านายหนุ่มสั่งการ “มีอะไรครับนาย” “เอาศพของไอ้ปีแอร์ทิ้งข้างถนน ให้แร้งกาแถวนี้มาจิกทึ้งศพมัน” พูดจบก็เอนตัวพิงเบาะที่นั่งแล้วหลับตาเหมือนกับว่าสิ่งที่สั่งไปนั่นไม่ได้โหดร้าย “ครับนาย”แล้วไอ้ผาดก็เปิดประตูลงจากรถไปบอกรถคันที่มีศพของปีแอร์อยู่ท้ายรถ ไอ้ผาดสั่งการตามที่นายสั่งแล้วลูกน้องก็พากันแบกลากศพของปีแอร์ไปทิ้งข้างถนนตามคำสั่ง เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยไอ้ผาดก็เดินกลับมาขึ้นรถคันที่นั่งกับผู้เป็นนาย “เรียบร้อยแล้วครับนาย” “อือ ออกรถได้ กูเหนื่อย กูง่วงอยากพักผ่อน” “แล้วแผลที่หัวไหล่ล่ะครับ ไม่ไปโรงพยาบาลก่อ
ทั้งคืนนอนหลับๆ ตื่นๆ พอจะหลับก็กระสับกระส่ายเพราะฝันถึงคนถ่อยข้างบ้าน ฝันว่าเขาโดนยิง ในฝันมันน่ากลัวมาก และเธอก็ร้องไห้ปานใจจะขาด เมื่อเขาโดนยิงหลายนัด เธอตื่นกลางดึกนอนไม่หลับพอจะหลับหวนคิดถึงเขาเป็นห่วงเขา เธอเกลียดตัวเองที่ต้องเป็นห่วงคนข้างบ้าน “ทำไมตาดำแบบนั้นลูก ไปอดหลับอดนอนมาจากไหนยัยอินทร์” เตยหอมถามลูกสาวเมื่อเห็นสภาพลูกสาวในเช้านี้ “ก็ที่บ้านนี่แหละค่ะ อินทร์นอนไม่หลับเลยแม่ อินทร์ฝันร้าย” เธอบอกท่าน “ฝันอะไรลูกทำไมถึงนอนไม่หลับจนตัวเองตาดำแบบนั้นลูก” “กะ...ก็ฝันร้ายแบบไม่เคยคิดว่าฝันเลยค่ะแม่ แล้วเนี่ยปิ่นโตทำไมยังอยู่ที่นี่คะ สายแล้วนะคะ” “พอดีคุณเทือกไม่อยู่น่ะ การ์ดเลยให้เอากลับมา แม่ก็ให้การ์ดเขาเก็บไว้กินนะ แต่พ่อหนุ่มพวกนั้นเกรงใจเลยนำกลับมา
“ยังไม่ได้พูดสักหน่อยว่ามีแฟน เนี่ยมีพิรุธแล้วนะยัยอินทร์” พุฒตาลซักเพื่อนรักเมื่อเห็นว่ามีพิรุธส่อออกมาให้เห็นเต็มใบหน้า “ก็พูดเฉยๆ ไม่มีอะไรหหรอก นอนได้แล้ว เนี่ยเราขอมานอนด้วยเพราะกลัวพรุ่งนี้ไปสัมภาษณ์งานสายหรอกนะ นอนได้แล้วยัยตาล” เธอล้มตัวลงนอนแล้วเลิกผ้าห่มขึ้นคลุมหัวไม่สนใจว่าพุฒตาลจะเขย่าแขนตัวเองในตอนนี้ “ยิ่งทำแบบนี้ยิ่งมีพิรุธนะแกเนี่ย”เธอบอกเพื่อนแต่เพื่อนก็นอนนิ่งไม่ยอมจะลุกมาพูดอะไรต่อ แล้วเธอก็ยอมปิดไฟล้มตัวลงนอนข้างองค์อินทร์อย่างยอมแพ้ โยธาขับรถมารับสองสาวที่มาสัมภาษณ์งานที่เดียวกัน แต่ก่อนจะพาทั้งสองไปส่งคอนโดโยธาก็พาทั้งสองไปทานมื้อเที่ยง และดูหนังรอบบ่ายจบหนึ่งเรื่อง เมื่อหนังจบก็สี่โมงเย็นพอดีก็เลยแวะซื้อของสดในตลาดสดทางผ่านกลับคอนโดของพุฒตาลกลับไปทำมื้อเย็นทานกัน “คืนนี้แกนอนกับเราไหม หรือกลับไปนอนกับแม่เตย” พุฒต
อุแว้! อุแว้! อุแว้! เสียงลูกน้อยที่นอนในเปลดังขึ้นทำให้คนเป็นพ่อที่เพิ่งกลับมาจากตากผ้าอ้อมลูกเสร็จต้องยกมือขึ้นปาดเหงื่อ เขาจ้างแม่บ้าน และแม่ยายช่วยเลี้ยงลูก แต่ทำไมเขาเหนื่อยเหมือนเดิม เพราะภรรยาเด็กยอดรักนั้นอยากให้เขาทำเอง วันๆ เขาไปทำงานแล้วก็ต้องกลับมาซักผ้าอ้อมของลูกที่เพิ่งอายุได้สี่เดือน ลูกชายที่ถอดแบบเขามาทุกอย่าง แม้กระทั้งเพศชาย เด็กชายชวิน คอนแวนต์ หรือชาบู แน่นอนว่าชื่อนี้แม่ยายเขาตั้งให้ “คุณเทือกดูลูกหน่อยค่ะ ไม่รู้อึรึเปล่า ถ้าอึเปลี่ยนผ้าอ้อมให้ลูกด้วยนะคะ อินทร์กำลังช่วยแม่ทำกับข้าวมื้อเย็นค่ะ” “ได้ครับผม” ราชาแห่งจอมบาปแห่งสเปน เจ้าพ่อกาสิโนผู้ยิ่งใหญ่ เจ้าของผับ ซ่อง และพ่อค้าอาวุธอย่างเขาหมดสภาพความองอาจตั้งแต่มีลูกและภรรยาเด็กนั่นแหละ เพราะทุกอย่างขึ้นอยู่กับเมีย เขาเยาะเย้ยแต่ไอ้เทวาตอนนี้เขากับไอ้เทวามันต่างกันที่ไหน และถ้าใครมาเห็นเขาตอนนี้เนี่ยนะคงขำ เพร
“ให้คนบาปอย่างฉันได้ไถ่บาปนะอินทร์ ชีวิตที่เหลือของฉันจะถวายให้เธอเลยเด็กน้อย” “คุณเทือก...อินทร์....อินทร์ยอมแพ้แล้ว ยอมทุกอย่าง ยอมแพ้ความเกลียดที่มีเพราะอินทร์รักคนเลว รักคนบาปคนนี้เหมือนกันค่ะ คนเลว ตุบ! ตุบ! ฮือๆๆ” แล้วเธอก็ปล่อยเสียงร้องไห้ดังออกมาพร้อมทุบตีอกแกร่งแรงๆ และเขาก็รั้งเธอเข้าไปกอด “เธอรักฉันไหม เธอแน่ใจนะที่พูดมาว่ารักฉันน่ะมันคือความจริง เธอไม่ได้หลอกฉันไม่ได้จะแก้แค้นฉันใช่ไหม” คนบาปคิดมากพร้อมกอดเธอแน่น “ไม่ค่ะ อินทร์พูดทุกอย่างจากใจ อินทร์อยากมีความสุข อยากให้ลูกมีพ่อและพ่อของลูกอินทร์มีแค่คุณเทือกนะ อินทร์รักคุณเทือกค่ะ” “ไอ้เทือกคนนี้ก็รักเมียเด็กเหมือนกัน” เขาดันเธอออกจากอ้อมกอดมายกมือปาดเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน เธอเขินอายบิดตัวไปมาเมื่อเขาอ่อนโยนกับตน เพราะนี่คือครั้งแรกที่เขาทำแบบนี้ และก็เบิกตากว้างเมื่อเขาโน้มลงมาบดจูบ
ไอ้ผาดกับไอ้ขาบพาองค์อินทร์ว่าที่นายหญิงของตนมายังชั้นบน พร้อมกับเปิดประตูห้องให้และปิดประตูห้องแนบสนิทเมื่อเธอเดินแทรกตัวเข้าไปในห้อง ทั้งสองส่งยิ้มให้กันแล้วเดินจากประตูห้องไปทันที ส่วนด้านในห้ององค์อินทร์เดินไปหาเตียงใหญ่กลางห้องที่เขานอนหลับอยู่ พอมาถึงก็ยื่นมือไปแตะอังหน้าผากของเขาแล้วก็ชักกลับมาเมื่อปะทะกับไอร้อนของกายเขา “เดี๋ยวอินทร์เช็ดตัวให้นะคะ”เธอบอกกับคนที่หลับแล้วเดินไปยังห้องน้ำเพื่อหยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กที่แขวนในห้องน้ำเปิดน้ำในก๊อกน้ำใส่ผ้าจนเปียกแล้วบิดหมาดแล้วเดินออกจากห้องน้ำไปยังเตียงใหญ่ เธอหย่อนก้นนั่งบนเตียงข้างๆ เขาพร้อมขยับไปใกล้แล้วเริ่มเช็ดหน้าให้เขาแล้วเลิกผ้าห่มออกก็เห็นว่าเขาไม่ได้ใส่เสื้อ เขาใส่แค่กางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียว มือเล็กเริ่มเคลื่อนไหวถูผ้าที่เปียกในมือไปมาตามตัวของเขาเพื่อลดอุณหภูมิที่ร้อนของร่างกายเขา และเขาก็ครางพร่าสั่นหนาวจนเธอต้องรีบเช็ดตัวให้เสร็จแล้วนำผ้าไปล้างน้ำบิดหมาดกลับมาพับเล็กๆ แปะที่หน้าผากของเขา พร้อมห่มผ้าให้เขา เธอมองอกแล
คิดแล้วตัดสินใจแล้ว เขาไม่ต้องการให้ลูกขาดพ่อขาดแม่ทั้งๆ ที่เขาและเธอยังอยู่ ฉะนั้นเขาต้องช่วยเธอเลี้ยงลูกดูแลลูก แต่เธอล่ะ ต้องการเขาไหม จะรักเขาไหม ไม่รักก็จะบังคับเพราะท้องแล้วและก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันแล้ว เป็นคนข้างบ้านที่ได้เสียกันจนคุ้นเคยไปเสียแล้ว “ครับนาย” ไอ้ผาดกับไอ้ขาบตอบรับประสานเสียงกันอย่างไม่นัดหมายพร้อมกับหันไปส่งยิ้มให้กันที่ราชาแห่งบาปของพวกเขายอมรับหัวใจตัวเองไม่ขี้ขลาดหนีหัวใจตัวเองเป็นครั้งที่สาม กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง! เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้นตอนดึกทำให้เจ้าของบ้านที่กำลังจะนอนหลับต้องลุกขึ้นมาดูเพราะเสียงออดหน้าบ้านยังคงดังอยู่ แถมวันนี้เหนื่อยเพลียด้วย เพราะตอนกลางวันเธอพาลูกน้อยไปหาหมอตามนัดกว่าจะถึงคิวก็รอนานหลายชั่วโมง และตอนนี้สี่ทุ่มกว่าจะห้าทุ่มแล้วใครกันมาที่บ้านของเธอ องค์อินทร์เปิดประตูออกมาก็เจอแม่เธอที่เปิดประตูห้องออกมาเหมือนกัน “
ในตอนเช้ามืดเขาจากไปไม่บอกลาสักคำ ไม่ถามถึงเรื่องลูกของเธอและเขาสักเขา เขาไปแบบเงียบๆ เหมือนกับว่าเมื่อคืนที่ผ่านมาระหว่างเธอและเขาไม่มีอะไรเกิดขึ้น และตอนนี้ก็สองอาทิตย์แล้วที่บ้านของเขาห้องของเขาปิดเงียบมืดเหมือนเดิม มีเพียงการ์ดที่คอยดูแลบ้านเหมือนที่ผ่านมา “คนสารเลว! ” สุดท้ายแล้วเขาก็จากไปอีกครั้ง และครั้งนี่ไม่พูดไม่จาอะไรสักคำ ไม่ถามถึงลูกในท้อง และไม่สนใจเลยว่าลูกอายุครรภ์ได้เท่าไหร่แล้ว เขามันเลว และเธอก็เกลียดเขา “พอได้แล้ว อย่าไปหวังกับสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้ เธอเกลียดเขาอินทร์ต้องเกลียดเขา ดีแล้วเขาไปแบบนี้ดีแล้ว เข้มแข็งสิ เข้มแข็ง” นั่งบีบมือตัวเองบนเตียงเล็กของตน วันนี้ทั้งวันเธอเหนื่อยล้ามาก แต่ก็ไม่เหนื่อยเท่าหัวใจเพราะมันเฝ้ามองไปแต่บ้านหลังข้างๆ “พรุ่งนี้ก็วันใหม่แล้ว พรุ่งนี้หมอนัดด้วย นอนนะคะคนดีของแม่ ตอนนี้หนูอายุได้สิบห้าสัปดาห์แล้วนะ หนูมีแม่ไม่จำเป็นต้องมีพ่อก็ได้เนอะ!” แล้วก
หึหึ“เตียงแข็งแรงไหม มันจะไม่หักใช่ไหมถ้าฉันทำรุนแรง รู้อะไรไหมฉันอยากทำแบบนี้มาตลอดหลายเดือนที่ปล่อยเธอมา อยากทำแบบนี้ อ่ะ แน่นเหลือเกิน ตอดรัดฉันมากเด็กน้อย อูว์” เขาสูดปากเป่าลมหายใจร้อนของตนออกมารดใบหูของเธอพร้อมโยกเร่าบดเอวเร็วขึ้นหนักหน่วงขึ้น“อ่ะ ยะ...อย่ารุนแรงกับฉัน อย่าทำรุนแรง ละ...ลูกของฉัน อ่า” เธอบอกห้ามเขาเมื่อเขาเริ่มขยับซอยเอวบดเอวเข้าหาหนักหน่วงดุดันขึ้น และคนที่ได้ยินคำว่า ‘ลูก’ ก็หยุดเคลื่อนไหวทันที เขานิ่งเหมือนโดนค้อนทุบหัวก็มิปาน ตอนนี้สมองของเขามันขาวโพลนไปหมด“เมื่อกี้เธอพูดว่าไงนะ ละ...ลูกงั้นเหรอ เธอท้องเหรอเด็กน้อย” เขาดึงสติตนกลับมาพร้อมกับใจที่เต้นรัวอย่างบอกไม่ถูก มันดีใจตื่นเต้นหรือว่าตกใจกันแน่ แต่มุมปากหนาเผลอหยักยิ้มเล็กน้อย และถ้าเธอเอี้ยวหน้าหันมามองก็จะเห็นว่าตอนนี้มุมปากของเขามันยกยิ้มอยู่“ใช่ ฉันท้อง ห้ามรุนแรงกับฉัน และห้ามทำแบบป่าเถื่อน และถ้าได้สมใจแล้วก็กลับไปด้วย อย่ามายุ่งกับฉันอีก ปล่อยฉันไปเถอะนะ ได้โปรด...อ่ะ อื้อ”แล้วมือใหญ่ที่กอบกุมเต้าพร้อมอีกมือบังคับหน้าของเธอให้เอี
ผ่านไปไม่ถึงสิบนาทีคนที่บุกรุกห้องก็เดินตัวเปลือยออกมาจากห้องน้ำ ผมเปียกชุ่ม และมีผ้าเช็ดตัวผืนเดียวกับที่เธอใช้ก่อนหน้าคล้องคอเดินออกมา เขาไม่อายเธอเลยรึไง ส่วนเธอที่บอกตัวเองแล้วห้ามหวั่นไหวกับเรือนร่างสีทองแดงของเขา แต่แล้วก็พ่ายแพ้ใจเต้นแรงจนต้องก้มมองมือตัวเองที่หน้าตัก “เป่าผมให้หน่อยสิ”น้ำเสียงทุ้มพร่าดังขึ้นทำลายความเงียบพร้อมกับเดินไปหาเธอที่เตียงด้วยกายที่เปลือยแต่ว่าดุ้นร้ายกลางหว่างขาของเขามันไม่ได้สงบนิ่ง เหมือนมันจะตื่นตัว เพราะมันเหยียดขยายและอวบใหญ่มากเหมือนทุกครั้งที่มันจะเข้ามาในตัวเธอ แล้วก็ต้องหน้าแดงเมื่อนึกถึงเรื่องลามกบนเตียงกับคนสารเลว “เป่าเองสิ ไดร์เป่าผมก็วางที่โต๊ะเครื่องแป้งนั่น แล้วผมแห้งก็กลับไปได้แล้วฉันจะนอน” เธอบอกเขาก็ล้มตัวลงนอนหันหลังให้และดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมหัว หึ! “ไล่ยังไงฉันก็ไม่ไปหรอก เพราะฉันตั้งใจจะมานอนกั
ด้านคนที่ถูกกล่าวหาว่าใจร้ายตอนนี้สภาพร่างกายทรุดโทรมไม่เหลือเค้าความหล่อเหลาอยู่เลย กิจวัตรของเขาวนเวียนเหมือนเดิมทุกวันคือตื่นเช้าไปทำงาน อยู่ทำงานจนถึงดึก แล้วไปกินเหล้าต่อที่ผับของคลังแสง เขาไม่อยากกลับบ้านเพื่อที่จะไปเจอกลับบ้านที่ว่างเปล่า เตียงนอนที่ว่างเปล่าขาดร่างเล็กของแม่เมียตัวจี๊ดไว้กอดรัดแสดงความรัก เขาส่งคนออกไปตามหาเธอแต่ก็ไร้ข่าวคราวใด ๆ วันนั้นเธอขับรถออกไป แต่เธอดันทิ้งรถไว้ที่ห้างสรรพสินค้า เขาขอดูกล้องวงจรปิดก็เห็นว่าเธอไม่ได้ไปพบใครทั้งนั้น ตอนเธอเดินออกจากห้างคนเดียว นั่นเป็นภาพการเคลื่อนไหวสุดท้ายของเธอ“มาดื่มเหล้าย้อมใจอย่างนี้แล้วช่วยให้ตามเมียมึงเจอเหรอวะ”“ไอ้เทือกมึงกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่” มาถึงก็ปากหมาเลยไอ้เพื่อนเวร“เพิ่งมาถึงก็ตรงมาที่นี่เลย” เขาได้รับรายงานจากลูกน้องว่าเทวามาเมาหัวราน้ำอยู่ที่นี่ทุกวัน เมื่อกี้ตอนเขาลงเครื่องเขาได้ถามลูกน้องว่าคืนนี้เทวาได้มาดื่มหรือเปล่า พอได้ความเขาจึงเปลี่ยนที่หมายจากบ้านตรงมายังผับ“มึงกลับมาหาเมียมึง มึงไปเถอะกูดื่มสักพักเดี๋ยวก็กลับ” พูดกับเพื่อนแต่ตาไม่มอง ยกเหล้า
แม้เวลาผ่านมาสามเดือนองค์อินทร์ก็ไม่ลืมสัมผัสหยาบโลนของคนข้างบ้าน และไม่รู้จนป่านนี้เขาไปอยู่ไหนหรืออยู่บ้านแต่เขาไม่สนใจและไม่ต้องการเธอแล้ว พูดง่ายๆ คือเบื่อเธอแล้วนั่นเอง และเธอก็บอกตัวเองทุกคืนว่าให้ลืมคลังแสง ให้ลืมคนบาปพรรค์นั้น แต่ยิ่งอยากลืมกลับยิ่งจำ และยิ่งตอนนี้ในท้องของเธอมีเลือดเนื้อของเขา และแน่นอนเธอจะดูแลเขาเอง ไม่มีเขาก็ไม่เห็นเป็นไร คนเลวอย่างเขาไม่เหมาะจะเป็นพ่อของใคร “มานั่งทำอะไรตรงนี้ลูก เข้าไปในบ้านสิลูก” นางเดินออกมาถามลูกสาวที่นั่งเหม่อที่สวนดอกไม้เล็กๆ หน้าบ้าน “ก็หนูเบื่อๆ พอลาออกจากงานแล้วไม่มีอะไรทำนอกจากช่วยแม่ทำกับข้าวขายข้าวราดแกง” ตอนนี้อายุครรภ์ของเธอได้สิบสามสัปดาห์ แต่ท้องยังคงเล็กมองไม่เห็นเพราะเป็นท้องแรกและท้องสาว “งั้นก็ไปช่วยแม่ปลูกหอมแดงและกระเทียมดีกว่าลูก เนี่ยก็ห้าโมงเย็นแล้วไม่มีแดดแล้วแหละ”นางชักชวนลูกสาวเพราะไม่อยากให้เครียดเรื่องพ่อของเด็ก และเ