ด้านฝั่งจอมบาปหนีมาดูแลตัวเองที่สเปนตั้งแต่วันนั้น เขาถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าทำไมเขาต้องมาไกลถึงสเปน ทำไมต้องมาที่นี่ด้วย คลังแสงจ้องมองเงาสะท้อนตัวเองในกระจก เขาเสยผมลวกๆ พร้อมกับสะบัดหัวแรงๆ เพื่อไล่ภาพใบหน้าเปื้อนน้ำตาขององค์อินทร์ออกไปจากหัวตัวเอง ภาพวันจากกัน ภาพวันที่ไล่เธอออกไปให้พ้นสายตานั้นมันยังติดตา ใบหน้าสวยซีดเซียวเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา
“แม่งเอ้ย! ตุบ!” มือใหญ่ทุบกระจกตรงหน้าพร้อมเปิดก๊อกน้ำที่อ่างล้างหน้าวิดขึ้นใส่หน้าตัวเองที่ก้มลงไปหา
“ทำไมวะ! ทำไมไม่ออกไปจากหัวสักทีอีเด็กบ้า!”
ที่หงุดหงิดเดือดดาลเพราะโกรธตัวเองที่คิดถึงแต่เด็กข้างบ้าน และยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่สามารถหลับนอนหรือมีเซ็กซ์กับผู้หญิงคนไหนได้เลย เพราะความรู้สึกมันตายด้านไปแบบเฉยๆ แม้จะเรียกเด็กมาปลุกเร้ามันก็แข็งแต่มันไม่อ่อนคล้อยไร้อารมณ์ร่วมจนตอนนี้พักกิจกรรมบนเตียงมาจะเดือนกว่าแล้ว
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
&n
แม้เวลาผ่านมาสามเดือนองค์อินทร์ก็ไม่ลืมสัมผัสหยาบโลนของคนข้างบ้าน และไม่รู้จนป่านนี้เขาไปอยู่ไหนหรืออยู่บ้านแต่เขาไม่สนใจและไม่ต้องการเธอแล้ว พูดง่ายๆ คือเบื่อเธอแล้วนั่นเอง และเธอก็บอกตัวเองทุกคืนว่าให้ลืมคลังแสง ให้ลืมคนบาปพรรค์นั้น แต่ยิ่งอยากลืมกลับยิ่งจำ และยิ่งตอนนี้ในท้องของเธอมีเลือดเนื้อของเขา และแน่นอนเธอจะดูแลเขาเอง ไม่มีเขาก็ไม่เห็นเป็นไร คนเลวอย่างเขาไม่เหมาะจะเป็นพ่อของใคร “มานั่งทำอะไรตรงนี้ลูก เข้าไปในบ้านสิลูก” นางเดินออกมาถามลูกสาวที่นั่งเหม่อที่สวนดอกไม้เล็กๆ หน้าบ้าน “ก็หนูเบื่อๆ พอลาออกจากงานแล้วไม่มีอะไรทำนอกจากช่วยแม่ทำกับข้าวขายข้าวราดแกง” ตอนนี้อายุครรภ์ของเธอได้สิบสามสัปดาห์ แต่ท้องยังคงเล็กมองไม่เห็นเพราะเป็นท้องแรกและท้องสาว “งั้นก็ไปช่วยแม่ปลูกหอมแดงและกระเทียมดีกว่าลูก เนี่ยก็ห้าโมงเย็นแล้วไม่มีแดดแล้วแหละ”นางชักชวนลูกสาวเพราะไม่อยากให้เครียดเรื่องพ่อของเด็ก และเ
ด้านคนที่ถูกกล่าวหาว่าใจร้ายตอนนี้สภาพร่างกายทรุดโทรมไม่เหลือเค้าความหล่อเหลาอยู่เลย กิจวัตรของเขาวนเวียนเหมือนเดิมทุกวันคือตื่นเช้าไปทำงาน อยู่ทำงานจนถึงดึก แล้วไปกินเหล้าต่อที่ผับของคลังแสง เขาไม่อยากกลับบ้านเพื่อที่จะไปเจอกลับบ้านที่ว่างเปล่า เตียงนอนที่ว่างเปล่าขาดร่างเล็กของแม่เมียตัวจี๊ดไว้กอดรัดแสดงความรัก เขาส่งคนออกไปตามหาเธอแต่ก็ไร้ข่าวคราวใด ๆ วันนั้นเธอขับรถออกไป แต่เธอดันทิ้งรถไว้ที่ห้างสรรพสินค้า เขาขอดูกล้องวงจรปิดก็เห็นว่าเธอไม่ได้ไปพบใครทั้งนั้น ตอนเธอเดินออกจากห้างคนเดียว นั่นเป็นภาพการเคลื่อนไหวสุดท้ายของเธอ“มาดื่มเหล้าย้อมใจอย่างนี้แล้วช่วยให้ตามเมียมึงเจอเหรอวะ”“ไอ้เทือกมึงกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่” มาถึงก็ปากหมาเลยไอ้เพื่อนเวร“เพิ่งมาถึงก็ตรงมาที่นี่เลย” เขาได้รับรายงานจากลูกน้องว่าเทวามาเมาหัวราน้ำอยู่ที่นี่ทุกวัน เมื่อกี้ตอนเขาลงเครื่องเขาได้ถามลูกน้องว่าคืนนี้เทวาได้มาดื่มหรือเปล่า พอได้ความเขาจึงเปลี่ยนที่หมายจากบ้านตรงมายังผับ“มึงกลับมาหาเมียมึง มึงไปเถอะกูดื่มสักพักเดี๋ยวก็กลับ” พูดกับเพื่อนแต่ตาไม่มอง ยกเหล้า
ผ่านไปไม่ถึงสิบนาทีคนที่บุกรุกห้องก็เดินตัวเปลือยออกมาจากห้องน้ำ ผมเปียกชุ่ม และมีผ้าเช็ดตัวผืนเดียวกับที่เธอใช้ก่อนหน้าคล้องคอเดินออกมา เขาไม่อายเธอเลยรึไง ส่วนเธอที่บอกตัวเองแล้วห้ามหวั่นไหวกับเรือนร่างสีทองแดงของเขา แต่แล้วก็พ่ายแพ้ใจเต้นแรงจนต้องก้มมองมือตัวเองที่หน้าตัก “เป่าผมให้หน่อยสิ”น้ำเสียงทุ้มพร่าดังขึ้นทำลายความเงียบพร้อมกับเดินไปหาเธอที่เตียงด้วยกายที่เปลือยแต่ว่าดุ้นร้ายกลางหว่างขาของเขามันไม่ได้สงบนิ่ง เหมือนมันจะตื่นตัว เพราะมันเหยียดขยายและอวบใหญ่มากเหมือนทุกครั้งที่มันจะเข้ามาในตัวเธอ แล้วก็ต้องหน้าแดงเมื่อนึกถึงเรื่องลามกบนเตียงกับคนสารเลว “เป่าเองสิ ไดร์เป่าผมก็วางที่โต๊ะเครื่องแป้งนั่น แล้วผมแห้งก็กลับไปได้แล้วฉันจะนอน” เธอบอกเขาก็ล้มตัวลงนอนหันหลังให้และดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมหัว หึ! “ไล่ยังไงฉันก็ไม่ไปหรอก เพราะฉันตั้งใจจะมานอนกั
หึหึ“เตียงแข็งแรงไหม มันจะไม่หักใช่ไหมถ้าฉันทำรุนแรง รู้อะไรไหมฉันอยากทำแบบนี้มาตลอดหลายเดือนที่ปล่อยเธอมา อยากทำแบบนี้ อ่ะ แน่นเหลือเกิน ตอดรัดฉันมากเด็กน้อย อูว์” เขาสูดปากเป่าลมหายใจร้อนของตนออกมารดใบหูของเธอพร้อมโยกเร่าบดเอวเร็วขึ้นหนักหน่วงขึ้น“อ่ะ ยะ...อย่ารุนแรงกับฉัน อย่าทำรุนแรง ละ...ลูกของฉัน อ่า” เธอบอกห้ามเขาเมื่อเขาเริ่มขยับซอยเอวบดเอวเข้าหาหนักหน่วงดุดันขึ้น และคนที่ได้ยินคำว่า ‘ลูก’ ก็หยุดเคลื่อนไหวทันที เขานิ่งเหมือนโดนค้อนทุบหัวก็มิปาน ตอนนี้สมองของเขามันขาวโพลนไปหมด“เมื่อกี้เธอพูดว่าไงนะ ละ...ลูกงั้นเหรอ เธอท้องเหรอเด็กน้อย” เขาดึงสติตนกลับมาพร้อมกับใจที่เต้นรัวอย่างบอกไม่ถูก มันดีใจตื่นเต้นหรือว่าตกใจกันแน่ แต่มุมปากหนาเผลอหยักยิ้มเล็กน้อย และถ้าเธอเอี้ยวหน้าหันมามองก็จะเห็นว่าตอนนี้มุมปากของเขามันยกยิ้มอยู่“ใช่ ฉันท้อง ห้ามรุนแรงกับฉัน และห้ามทำแบบป่าเถื่อน และถ้าได้สมใจแล้วก็กลับไปด้วย อย่ามายุ่งกับฉันอีก ปล่อยฉันไปเถอะนะ ได้โปรด...อ่ะ อื้อ”แล้วมือใหญ่ที่กอบกุมเต้าพร้อมอีกมือบังคับหน้าของเธอให้เอี
ในตอนเช้ามืดเขาจากไปไม่บอกลาสักคำ ไม่ถามถึงเรื่องลูกของเธอและเขาสักเขา เขาไปแบบเงียบๆ เหมือนกับว่าเมื่อคืนที่ผ่านมาระหว่างเธอและเขาไม่มีอะไรเกิดขึ้น และตอนนี้ก็สองอาทิตย์แล้วที่บ้านของเขาห้องของเขาปิดเงียบมืดเหมือนเดิม มีเพียงการ์ดที่คอยดูแลบ้านเหมือนที่ผ่านมา “คนสารเลว! ” สุดท้ายแล้วเขาก็จากไปอีกครั้ง และครั้งนี่ไม่พูดไม่จาอะไรสักคำ ไม่ถามถึงลูกในท้อง และไม่สนใจเลยว่าลูกอายุครรภ์ได้เท่าไหร่แล้ว เขามันเลว และเธอก็เกลียดเขา “พอได้แล้ว อย่าไปหวังกับสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้ เธอเกลียดเขาอินทร์ต้องเกลียดเขา ดีแล้วเขาไปแบบนี้ดีแล้ว เข้มแข็งสิ เข้มแข็ง” นั่งบีบมือตัวเองบนเตียงเล็กของตน วันนี้ทั้งวันเธอเหนื่อยล้ามาก แต่ก็ไม่เหนื่อยเท่าหัวใจเพราะมันเฝ้ามองไปแต่บ้านหลังข้างๆ “พรุ่งนี้ก็วันใหม่แล้ว พรุ่งนี้หมอนัดด้วย นอนนะคะคนดีของแม่ ตอนนี้หนูอายุได้สิบห้าสัปดาห์แล้วนะ หนูมีแม่ไม่จำเป็นต้องมีพ่อก็ได้เนอะ!” แล้วก
คิดแล้วตัดสินใจแล้ว เขาไม่ต้องการให้ลูกขาดพ่อขาดแม่ทั้งๆ ที่เขาและเธอยังอยู่ ฉะนั้นเขาต้องช่วยเธอเลี้ยงลูกดูแลลูก แต่เธอล่ะ ต้องการเขาไหม จะรักเขาไหม ไม่รักก็จะบังคับเพราะท้องแล้วและก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันแล้ว เป็นคนข้างบ้านที่ได้เสียกันจนคุ้นเคยไปเสียแล้ว “ครับนาย” ไอ้ผาดกับไอ้ขาบตอบรับประสานเสียงกันอย่างไม่นัดหมายพร้อมกับหันไปส่งยิ้มให้กันที่ราชาแห่งบาปของพวกเขายอมรับหัวใจตัวเองไม่ขี้ขลาดหนีหัวใจตัวเองเป็นครั้งที่สาม กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง! เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้นตอนดึกทำให้เจ้าของบ้านที่กำลังจะนอนหลับต้องลุกขึ้นมาดูเพราะเสียงออดหน้าบ้านยังคงดังอยู่ แถมวันนี้เหนื่อยเพลียด้วย เพราะตอนกลางวันเธอพาลูกน้อยไปหาหมอตามนัดกว่าจะถึงคิวก็รอนานหลายชั่วโมง และตอนนี้สี่ทุ่มกว่าจะห้าทุ่มแล้วใครกันมาที่บ้านของเธอ องค์อินทร์เปิดประตูออกมาก็เจอแม่เธอที่เปิดประตูห้องออกมาเหมือนกัน “
ไอ้ผาดกับไอ้ขาบพาองค์อินทร์ว่าที่นายหญิงของตนมายังชั้นบน พร้อมกับเปิดประตูห้องให้และปิดประตูห้องแนบสนิทเมื่อเธอเดินแทรกตัวเข้าไปในห้อง ทั้งสองส่งยิ้มให้กันแล้วเดินจากประตูห้องไปทันที ส่วนด้านในห้ององค์อินทร์เดินไปหาเตียงใหญ่กลางห้องที่เขานอนหลับอยู่ พอมาถึงก็ยื่นมือไปแตะอังหน้าผากของเขาแล้วก็ชักกลับมาเมื่อปะทะกับไอร้อนของกายเขา “เดี๋ยวอินทร์เช็ดตัวให้นะคะ”เธอบอกกับคนที่หลับแล้วเดินไปยังห้องน้ำเพื่อหยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กที่แขวนในห้องน้ำเปิดน้ำในก๊อกน้ำใส่ผ้าจนเปียกแล้วบิดหมาดแล้วเดินออกจากห้องน้ำไปยังเตียงใหญ่ เธอหย่อนก้นนั่งบนเตียงข้างๆ เขาพร้อมขยับไปใกล้แล้วเริ่มเช็ดหน้าให้เขาแล้วเลิกผ้าห่มออกก็เห็นว่าเขาไม่ได้ใส่เสื้อ เขาใส่แค่กางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียว มือเล็กเริ่มเคลื่อนไหวถูผ้าที่เปียกในมือไปมาตามตัวของเขาเพื่อลดอุณหภูมิที่ร้อนของร่างกายเขา และเขาก็ครางพร่าสั่นหนาวจนเธอต้องรีบเช็ดตัวให้เสร็จแล้วนำผ้าไปล้างน้ำบิดหมาดกลับมาพับเล็กๆ แปะที่หน้าผากของเขา พร้อมห่มผ้าให้เขา เธอมองอกแล
“ให้คนบาปอย่างฉันได้ไถ่บาปนะอินทร์ ชีวิตที่เหลือของฉันจะถวายให้เธอเลยเด็กน้อย” “คุณเทือก...อินทร์....อินทร์ยอมแพ้แล้ว ยอมทุกอย่าง ยอมแพ้ความเกลียดที่มีเพราะอินทร์รักคนเลว รักคนบาปคนนี้เหมือนกันค่ะ คนเลว ตุบ! ตุบ! ฮือๆๆ” แล้วเธอก็ปล่อยเสียงร้องไห้ดังออกมาพร้อมทุบตีอกแกร่งแรงๆ และเขาก็รั้งเธอเข้าไปกอด “เธอรักฉันไหม เธอแน่ใจนะที่พูดมาว่ารักฉันน่ะมันคือความจริง เธอไม่ได้หลอกฉันไม่ได้จะแก้แค้นฉันใช่ไหม” คนบาปคิดมากพร้อมกอดเธอแน่น “ไม่ค่ะ อินทร์พูดทุกอย่างจากใจ อินทร์อยากมีความสุข อยากให้ลูกมีพ่อและพ่อของลูกอินทร์มีแค่คุณเทือกนะ อินทร์รักคุณเทือกค่ะ” “ไอ้เทือกคนนี้ก็รักเมียเด็กเหมือนกัน” เขาดันเธอออกจากอ้อมกอดมายกมือปาดเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน เธอเขินอายบิดตัวไปมาเมื่อเขาอ่อนโยนกับตน เพราะนี่คือครั้งแรกที่เขาทำแบบนี้ และก็เบิกตากว้างเมื่อเขาโน้มลงมาบดจูบ
อุแว้! อุแว้! อุแว้! เสียงลูกน้อยที่นอนในเปลดังขึ้นทำให้คนเป็นพ่อที่เพิ่งกลับมาจากตากผ้าอ้อมลูกเสร็จต้องยกมือขึ้นปาดเหงื่อ เขาจ้างแม่บ้าน และแม่ยายช่วยเลี้ยงลูก แต่ทำไมเขาเหนื่อยเหมือนเดิม เพราะภรรยาเด็กยอดรักนั้นอยากให้เขาทำเอง วันๆ เขาไปทำงานแล้วก็ต้องกลับมาซักผ้าอ้อมของลูกที่เพิ่งอายุได้สี่เดือน ลูกชายที่ถอดแบบเขามาทุกอย่าง แม้กระทั้งเพศชาย เด็กชายชวิน คอนแวนต์ หรือชาบู แน่นอนว่าชื่อนี้แม่ยายเขาตั้งให้ “คุณเทือกดูลูกหน่อยค่ะ ไม่รู้อึรึเปล่า ถ้าอึเปลี่ยนผ้าอ้อมให้ลูกด้วยนะคะ อินทร์กำลังช่วยแม่ทำกับข้าวมื้อเย็นค่ะ” “ได้ครับผม” ราชาแห่งจอมบาปแห่งสเปน เจ้าพ่อกาสิโนผู้ยิ่งใหญ่ เจ้าของผับ ซ่อง และพ่อค้าอาวุธอย่างเขาหมดสภาพความองอาจตั้งแต่มีลูกและภรรยาเด็กนั่นแหละ เพราะทุกอย่างขึ้นอยู่กับเมีย เขาเยาะเย้ยแต่ไอ้เทวาตอนนี้เขากับไอ้เทวามันต่างกันที่ไหน และถ้าใครมาเห็นเขาตอนนี้เนี่ยนะคงขำ เพร
“ให้คนบาปอย่างฉันได้ไถ่บาปนะอินทร์ ชีวิตที่เหลือของฉันจะถวายให้เธอเลยเด็กน้อย” “คุณเทือก...อินทร์....อินทร์ยอมแพ้แล้ว ยอมทุกอย่าง ยอมแพ้ความเกลียดที่มีเพราะอินทร์รักคนเลว รักคนบาปคนนี้เหมือนกันค่ะ คนเลว ตุบ! ตุบ! ฮือๆๆ” แล้วเธอก็ปล่อยเสียงร้องไห้ดังออกมาพร้อมทุบตีอกแกร่งแรงๆ และเขาก็รั้งเธอเข้าไปกอด “เธอรักฉันไหม เธอแน่ใจนะที่พูดมาว่ารักฉันน่ะมันคือความจริง เธอไม่ได้หลอกฉันไม่ได้จะแก้แค้นฉันใช่ไหม” คนบาปคิดมากพร้อมกอดเธอแน่น “ไม่ค่ะ อินทร์พูดทุกอย่างจากใจ อินทร์อยากมีความสุข อยากให้ลูกมีพ่อและพ่อของลูกอินทร์มีแค่คุณเทือกนะ อินทร์รักคุณเทือกค่ะ” “ไอ้เทือกคนนี้ก็รักเมียเด็กเหมือนกัน” เขาดันเธอออกจากอ้อมกอดมายกมือปาดเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน เธอเขินอายบิดตัวไปมาเมื่อเขาอ่อนโยนกับตน เพราะนี่คือครั้งแรกที่เขาทำแบบนี้ และก็เบิกตากว้างเมื่อเขาโน้มลงมาบดจูบ
ไอ้ผาดกับไอ้ขาบพาองค์อินทร์ว่าที่นายหญิงของตนมายังชั้นบน พร้อมกับเปิดประตูห้องให้และปิดประตูห้องแนบสนิทเมื่อเธอเดินแทรกตัวเข้าไปในห้อง ทั้งสองส่งยิ้มให้กันแล้วเดินจากประตูห้องไปทันที ส่วนด้านในห้ององค์อินทร์เดินไปหาเตียงใหญ่กลางห้องที่เขานอนหลับอยู่ พอมาถึงก็ยื่นมือไปแตะอังหน้าผากของเขาแล้วก็ชักกลับมาเมื่อปะทะกับไอร้อนของกายเขา “เดี๋ยวอินทร์เช็ดตัวให้นะคะ”เธอบอกกับคนที่หลับแล้วเดินไปยังห้องน้ำเพื่อหยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กที่แขวนในห้องน้ำเปิดน้ำในก๊อกน้ำใส่ผ้าจนเปียกแล้วบิดหมาดแล้วเดินออกจากห้องน้ำไปยังเตียงใหญ่ เธอหย่อนก้นนั่งบนเตียงข้างๆ เขาพร้อมขยับไปใกล้แล้วเริ่มเช็ดหน้าให้เขาแล้วเลิกผ้าห่มออกก็เห็นว่าเขาไม่ได้ใส่เสื้อ เขาใส่แค่กางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียว มือเล็กเริ่มเคลื่อนไหวถูผ้าที่เปียกในมือไปมาตามตัวของเขาเพื่อลดอุณหภูมิที่ร้อนของร่างกายเขา และเขาก็ครางพร่าสั่นหนาวจนเธอต้องรีบเช็ดตัวให้เสร็จแล้วนำผ้าไปล้างน้ำบิดหมาดกลับมาพับเล็กๆ แปะที่หน้าผากของเขา พร้อมห่มผ้าให้เขา เธอมองอกแล
คิดแล้วตัดสินใจแล้ว เขาไม่ต้องการให้ลูกขาดพ่อขาดแม่ทั้งๆ ที่เขาและเธอยังอยู่ ฉะนั้นเขาต้องช่วยเธอเลี้ยงลูกดูแลลูก แต่เธอล่ะ ต้องการเขาไหม จะรักเขาไหม ไม่รักก็จะบังคับเพราะท้องแล้วและก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันแล้ว เป็นคนข้างบ้านที่ได้เสียกันจนคุ้นเคยไปเสียแล้ว “ครับนาย” ไอ้ผาดกับไอ้ขาบตอบรับประสานเสียงกันอย่างไม่นัดหมายพร้อมกับหันไปส่งยิ้มให้กันที่ราชาแห่งบาปของพวกเขายอมรับหัวใจตัวเองไม่ขี้ขลาดหนีหัวใจตัวเองเป็นครั้งที่สาม กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง! เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้นตอนดึกทำให้เจ้าของบ้านที่กำลังจะนอนหลับต้องลุกขึ้นมาดูเพราะเสียงออดหน้าบ้านยังคงดังอยู่ แถมวันนี้เหนื่อยเพลียด้วย เพราะตอนกลางวันเธอพาลูกน้อยไปหาหมอตามนัดกว่าจะถึงคิวก็รอนานหลายชั่วโมง และตอนนี้สี่ทุ่มกว่าจะห้าทุ่มแล้วใครกันมาที่บ้านของเธอ องค์อินทร์เปิดประตูออกมาก็เจอแม่เธอที่เปิดประตูห้องออกมาเหมือนกัน “
ในตอนเช้ามืดเขาจากไปไม่บอกลาสักคำ ไม่ถามถึงเรื่องลูกของเธอและเขาสักเขา เขาไปแบบเงียบๆ เหมือนกับว่าเมื่อคืนที่ผ่านมาระหว่างเธอและเขาไม่มีอะไรเกิดขึ้น และตอนนี้ก็สองอาทิตย์แล้วที่บ้านของเขาห้องของเขาปิดเงียบมืดเหมือนเดิม มีเพียงการ์ดที่คอยดูแลบ้านเหมือนที่ผ่านมา “คนสารเลว! ” สุดท้ายแล้วเขาก็จากไปอีกครั้ง และครั้งนี่ไม่พูดไม่จาอะไรสักคำ ไม่ถามถึงลูกในท้อง และไม่สนใจเลยว่าลูกอายุครรภ์ได้เท่าไหร่แล้ว เขามันเลว และเธอก็เกลียดเขา “พอได้แล้ว อย่าไปหวังกับสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้ เธอเกลียดเขาอินทร์ต้องเกลียดเขา ดีแล้วเขาไปแบบนี้ดีแล้ว เข้มแข็งสิ เข้มแข็ง” นั่งบีบมือตัวเองบนเตียงเล็กของตน วันนี้ทั้งวันเธอเหนื่อยล้ามาก แต่ก็ไม่เหนื่อยเท่าหัวใจเพราะมันเฝ้ามองไปแต่บ้านหลังข้างๆ “พรุ่งนี้ก็วันใหม่แล้ว พรุ่งนี้หมอนัดด้วย นอนนะคะคนดีของแม่ ตอนนี้หนูอายุได้สิบห้าสัปดาห์แล้วนะ หนูมีแม่ไม่จำเป็นต้องมีพ่อก็ได้เนอะ!” แล้วก
หึหึ“เตียงแข็งแรงไหม มันจะไม่หักใช่ไหมถ้าฉันทำรุนแรง รู้อะไรไหมฉันอยากทำแบบนี้มาตลอดหลายเดือนที่ปล่อยเธอมา อยากทำแบบนี้ อ่ะ แน่นเหลือเกิน ตอดรัดฉันมากเด็กน้อย อูว์” เขาสูดปากเป่าลมหายใจร้อนของตนออกมารดใบหูของเธอพร้อมโยกเร่าบดเอวเร็วขึ้นหนักหน่วงขึ้น“อ่ะ ยะ...อย่ารุนแรงกับฉัน อย่าทำรุนแรง ละ...ลูกของฉัน อ่า” เธอบอกห้ามเขาเมื่อเขาเริ่มขยับซอยเอวบดเอวเข้าหาหนักหน่วงดุดันขึ้น และคนที่ได้ยินคำว่า ‘ลูก’ ก็หยุดเคลื่อนไหวทันที เขานิ่งเหมือนโดนค้อนทุบหัวก็มิปาน ตอนนี้สมองของเขามันขาวโพลนไปหมด“เมื่อกี้เธอพูดว่าไงนะ ละ...ลูกงั้นเหรอ เธอท้องเหรอเด็กน้อย” เขาดึงสติตนกลับมาพร้อมกับใจที่เต้นรัวอย่างบอกไม่ถูก มันดีใจตื่นเต้นหรือว่าตกใจกันแน่ แต่มุมปากหนาเผลอหยักยิ้มเล็กน้อย และถ้าเธอเอี้ยวหน้าหันมามองก็จะเห็นว่าตอนนี้มุมปากของเขามันยกยิ้มอยู่“ใช่ ฉันท้อง ห้ามรุนแรงกับฉัน และห้ามทำแบบป่าเถื่อน และถ้าได้สมใจแล้วก็กลับไปด้วย อย่ามายุ่งกับฉันอีก ปล่อยฉันไปเถอะนะ ได้โปรด...อ่ะ อื้อ”แล้วมือใหญ่ที่กอบกุมเต้าพร้อมอีกมือบังคับหน้าของเธอให้เอี
ผ่านไปไม่ถึงสิบนาทีคนที่บุกรุกห้องก็เดินตัวเปลือยออกมาจากห้องน้ำ ผมเปียกชุ่ม และมีผ้าเช็ดตัวผืนเดียวกับที่เธอใช้ก่อนหน้าคล้องคอเดินออกมา เขาไม่อายเธอเลยรึไง ส่วนเธอที่บอกตัวเองแล้วห้ามหวั่นไหวกับเรือนร่างสีทองแดงของเขา แต่แล้วก็พ่ายแพ้ใจเต้นแรงจนต้องก้มมองมือตัวเองที่หน้าตัก “เป่าผมให้หน่อยสิ”น้ำเสียงทุ้มพร่าดังขึ้นทำลายความเงียบพร้อมกับเดินไปหาเธอที่เตียงด้วยกายที่เปลือยแต่ว่าดุ้นร้ายกลางหว่างขาของเขามันไม่ได้สงบนิ่ง เหมือนมันจะตื่นตัว เพราะมันเหยียดขยายและอวบใหญ่มากเหมือนทุกครั้งที่มันจะเข้ามาในตัวเธอ แล้วก็ต้องหน้าแดงเมื่อนึกถึงเรื่องลามกบนเตียงกับคนสารเลว “เป่าเองสิ ไดร์เป่าผมก็วางที่โต๊ะเครื่องแป้งนั่น แล้วผมแห้งก็กลับไปได้แล้วฉันจะนอน” เธอบอกเขาก็ล้มตัวลงนอนหันหลังให้และดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมหัว หึ! “ไล่ยังไงฉันก็ไม่ไปหรอก เพราะฉันตั้งใจจะมานอนกั
ด้านคนที่ถูกกล่าวหาว่าใจร้ายตอนนี้สภาพร่างกายทรุดโทรมไม่เหลือเค้าความหล่อเหลาอยู่เลย กิจวัตรของเขาวนเวียนเหมือนเดิมทุกวันคือตื่นเช้าไปทำงาน อยู่ทำงานจนถึงดึก แล้วไปกินเหล้าต่อที่ผับของคลังแสง เขาไม่อยากกลับบ้านเพื่อที่จะไปเจอกลับบ้านที่ว่างเปล่า เตียงนอนที่ว่างเปล่าขาดร่างเล็กของแม่เมียตัวจี๊ดไว้กอดรัดแสดงความรัก เขาส่งคนออกไปตามหาเธอแต่ก็ไร้ข่าวคราวใด ๆ วันนั้นเธอขับรถออกไป แต่เธอดันทิ้งรถไว้ที่ห้างสรรพสินค้า เขาขอดูกล้องวงจรปิดก็เห็นว่าเธอไม่ได้ไปพบใครทั้งนั้น ตอนเธอเดินออกจากห้างคนเดียว นั่นเป็นภาพการเคลื่อนไหวสุดท้ายของเธอ“มาดื่มเหล้าย้อมใจอย่างนี้แล้วช่วยให้ตามเมียมึงเจอเหรอวะ”“ไอ้เทือกมึงกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่” มาถึงก็ปากหมาเลยไอ้เพื่อนเวร“เพิ่งมาถึงก็ตรงมาที่นี่เลย” เขาได้รับรายงานจากลูกน้องว่าเทวามาเมาหัวราน้ำอยู่ที่นี่ทุกวัน เมื่อกี้ตอนเขาลงเครื่องเขาได้ถามลูกน้องว่าคืนนี้เทวาได้มาดื่มหรือเปล่า พอได้ความเขาจึงเปลี่ยนที่หมายจากบ้านตรงมายังผับ“มึงกลับมาหาเมียมึง มึงไปเถอะกูดื่มสักพักเดี๋ยวก็กลับ” พูดกับเพื่อนแต่ตาไม่มอง ยกเหล้า
แม้เวลาผ่านมาสามเดือนองค์อินทร์ก็ไม่ลืมสัมผัสหยาบโลนของคนข้างบ้าน และไม่รู้จนป่านนี้เขาไปอยู่ไหนหรืออยู่บ้านแต่เขาไม่สนใจและไม่ต้องการเธอแล้ว พูดง่ายๆ คือเบื่อเธอแล้วนั่นเอง และเธอก็บอกตัวเองทุกคืนว่าให้ลืมคลังแสง ให้ลืมคนบาปพรรค์นั้น แต่ยิ่งอยากลืมกลับยิ่งจำ และยิ่งตอนนี้ในท้องของเธอมีเลือดเนื้อของเขา และแน่นอนเธอจะดูแลเขาเอง ไม่มีเขาก็ไม่เห็นเป็นไร คนเลวอย่างเขาไม่เหมาะจะเป็นพ่อของใคร “มานั่งทำอะไรตรงนี้ลูก เข้าไปในบ้านสิลูก” นางเดินออกมาถามลูกสาวที่นั่งเหม่อที่สวนดอกไม้เล็กๆ หน้าบ้าน “ก็หนูเบื่อๆ พอลาออกจากงานแล้วไม่มีอะไรทำนอกจากช่วยแม่ทำกับข้าวขายข้าวราดแกง” ตอนนี้อายุครรภ์ของเธอได้สิบสามสัปดาห์ แต่ท้องยังคงเล็กมองไม่เห็นเพราะเป็นท้องแรกและท้องสาว “งั้นก็ไปช่วยแม่ปลูกหอมแดงและกระเทียมดีกว่าลูก เนี่ยก็ห้าโมงเย็นแล้วไม่มีแดดแล้วแหละ”นางชักชวนลูกสาวเพราะไม่อยากให้เครียดเรื่องพ่อของเด็ก และเ