ทันทีที่ภาพวาดถูกเปิดเผย ความงดงามที่ปรากฏทำให้เขาหายใจไม่ทั่วท้อง เส้นสายของพู่กันที่ละเอียดอ่อน ถ่ายทอดภูมิทัศน์ที่งดงามเหนือคำบรรยาย ภูเขาสูงตระหง่านถูกปกคลุมด้วยเมฆหมอก สายน้ำที่ไหลเอื่อยผ่านป่าไม้เขียวขจี และนกน้อยที่บินโฉบเฉี่ยวอยู่บนท้องฟ้า ทุกองค์ประกอบถูกวาดขึ้นอย่างมีชีวิตชีวา ราวกับว่าภาพ
บทที่62 ตาบอดหยางซีซีและหานหรูอี้ยังคงเดินดูของไปรอบๆ ร้านขายของเก่าที่ดูเก่าแก่และเงียบสงบ ราวกับเวลาในร้านนี้เดินช้ากว่าโลกภายนอก ทุกมุมของร้านเต็มไปด้วยข้าวของโบราณที่ถูกกาลเวลาทิ้งไว้ แต่ดูเหมือนว่าไม่มีสิ่งใดจะน่าดึงดูดใจไปกว่าภาพวาดที่หยางเฟยหลงถืออยู่หานหรูอี้เดินสำรวจร้านด้วยความสนใจหลายรอ
หยางจิ้งขมวดคิ้วขณะนั่งอยู่ในรถม้าที่กำลังเดินทางกลับบ้าน "ครั้งนี้ของที่ส่งไปน้อยลงมาก ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป เราอาจต้องหาทางออกอื่น"พี่สะใภ้รองพยักหน้าเห็นด้วย "ฉันเองก็รู้สึกว่าความเสี่ยงมันเพิ่มขึ้นอย่างมาก ไม่แน่ว่าอาจจะต้องเลิกทำการค้ากับพวกแก๊งมังกรขาวไปชั่วคราว ถ้าทางการยังคงเข้มงวดแบบนี้"ห
จางอี้เฉิงนิ่งค้างไปชั่วขณะ ความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นในใจเขา เขามองไปนอกหน้าต่าง ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายโมง แสงแดดสว่างจ้าส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้อง แดดแรงจนต้องหรี่ตา เขาค่อยๆ หันกลับมามองแม่ของเขาที่นอนอยู่บนเตียง น้ำตาก่อตัวขึ้นที่ดวงตาของเขา“คะ...คุณแม่มองไม่เห็นหรือครับ?” จางอี้เฉิงถามด้วยเสียงส
เมื่อเขาเดินเข้าไปในบ้าน หยางฟู่เหยาออกมาต้อนรับด้วยรอยยิ้ม “พี่ใหญ่ มาได้นานหรือยังคะ?”จางอี้เฉิงยิ้มตอบ แต่ในใจยังคงเต็มไปด้วยคำถาม “เพิ่งมาถึงเมื่อครู่ ฟู่เหยา บ้านน้อง..ดูเปลี่ยนไปมาก พี่จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่มาที่นี่ บ้านยังเล็กและทรุดโทรมอยู่เลย แต่ตอนนี้...มันดูใหญ่โตและสวยงามมาก"หยางฟู่เห
บทที่ 63 สินสอดเช้าวันต่อมา เมื่อหยางฟู่เหยาเดินทางมาถึงโรงพยาบาล ใจของเธอเต็มไปด้วยความกังวลและความคาดหวังการอภัยจากแม่ของเธอ เธอหวังว่าการมาเยี่ยมคุณแม่ครั้งนี้จะช่วยประสานรอยร้าวในครอบครัว และอาจทำให้คุณแม่ยอมรับและอภัยในสิ่งที่เธอได้ตัดสินใจนั้นคือการเลือกแต่งงานกับหยางจิ้งนั้นเอง"ฉันไม่ต้องกา
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณหมอ แผลเป็นอยู่ข้างขมับ ฉันจะใช้ผมบังไว้ก็ได้แล้ว ขอบคุณมากนะคะ”แม้คำพูดจะฟังดูไม่ใส่ใจ แต่ในใจของเธอนั้นเต็มไปด้วยความเสียใจเธอยื่นเงิน 50 หยวนให้กับจางอี้เฉิงและเอ่ยว่า“พี่ใหญ่คะ ฉันจะกลับแล้ว ช่วยเอาเงินนี้ไปจ่ายค่าทำแผลด้วยค่ะ”แต่จางอี้เฉิงรู้สึกผิดที่เขาเป็นคนพาน้องสาวมาท
“เจ้าใหญ่ไปเชิญหัวหน้าหมู่บ้านไปกับพวกเราด้วย”คุณพ่อหยางพูดขึ้นมาบ้างเขานั้นเข้าใจทันทีว่าภรรยาต้องการจะทำอะไร หยางฟู่หลงพยักหน้าและรีบออกไปหาหัวหน้าหมู่บ้านทันทีตระกูลหยางเดินทางมาถึงโรงพยาบาลก็พบกับจางอี้เฉิงเข้าพอดี พวกเขาแจ้งความประสงค์ที่ต้องการพบพ่อแม่และคนในครอบครัวของเขา จางอี้เฉิงนั้นรู้ส
ท่านยมทูตที่ยืนมองทั้งสองคนพูดคุยกันเงียบๆ ค่อยๆ ก้าวเข้ามา พร้อมกล่าวขึ้นด้วยเสียงที่หนักแน่นและทรงพลัง "เจียงกุ้ยเฟย เจ้าจะต้องถูกจองจำในนรกที่เต็มไปด้วยความทุกข์ทรมาน วิญญาณที่เจ้าทำร้ายจะได้รับการชดเชย และเจ้าจะต้องเผชิญหน้ากับผลของการกระทำชั่วที่เจ้าก่อไว้ตลอดชั่วนิรันดร์…"วิญญาณที่อาฆาตของเจี
ท่านยมทูตดำพยักหน้าเบา ๆ และกล่าวทิ้งท้าย"ข้าขอให้ครอบครัวของเจ้าพบแต่ความสุขและความสงบ เจ้าได้ผ่านพ้นสิ่งที่ยากลำบากมาแล้ว และขอให้เวลาต่อจากนี้เป็นเวลาที่เจ้าจะได้พบกับความรักและความอบอุ่นที่แท้จริง"หลังจากนั้นเงาทะมึนของท่านยมทูตดำค่อยๆ หายไปในความมืด เหลือเพียงครอบครัวหยางที่เต็มไปด้วยความสุขแ
บทสุดท้าย : ฝาแฝดหงส์มังกร / การเผชิญหน้าครั้งสุดท้ายวันเวลาผ่านไปหลายเดือนจนกระทั่งครรภ์ของหยางซีซีนั้นตั้งครรภ์ครบเก้าเดือน ครอบครัวหยางก็กำลังเตรียมพร้อมสำหรับเหตุการณ์สำคัญของตระกูล พวกเขาจองห้องพิเศษที่โรงพยาบาลเอาไว้และหยางซีซีก็เข้าพักทันทีในวันคลอด หยางซีซีต้องเผชิญกับความเจ็บปวดอย่างหนัก
ท่านนายพลเซี่ยไม่ได้มีความคิดแบบครึ่งๆ กลางๆ หากเขาต้องการอะไรแล้ว เขาต้องทำให้ได้อย่างเด็ดขาด โดยเฉพาะเมื่อมันเกี่ยวกับครอบครัวของเขาเอง เมื่อตั้งใจว่าต้องการให้ ดร.หยางไป่หลง มาเป็นลูกเขยของเขา ก็ไม่มีอะไรจะหยุดยั้งได้ ท่านนายพลจึงตัดสินใจเริ่มต้นปฏิบัติการทันที โดยการให้ลูกสาวนั้นเชิญ ดร.หยางไป่ห
"อาจารย์หยางค่ะ ฉันคิดว่าเราอาจจะมีปัญหากับผลลัพธ์การทดลองนี้ ฉันไม่แน่ใจว่าเครื่องมือวิเคราะห์ข้อมูลทำงานถูกต้องหรือไม่"หยางไป่หลงเงยหน้าจากบันทึกการทดลองของเขา และเดินตรงมาที่โต๊ะของเซี่ยจื่อหาน เขามองเห็นหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่แสดงผลการวิเคราะห์ข้อมูลที่ผิดปกติ บนหน้าจอนั้นมีกราฟที่ไม่สอดคล้องกับค่
หยางไป่หลงหันมองเธอพร้อมกับยิ้มเล็กๆ“ใช่ครับ ผมกำลังทำงานวิจัยเกี่ยวกับการใช้ AI ในการช่วยวิเคราะห์ข้อมูลทางการแพทย์ คุณสนใจมาร่วมงานด้วยหรือครับ?”เขาพูดอย่างสุภาพ แต่ในน้ำเสียงมีความเป็นทางการเล็กน้อย“สนใจค่ะ แต่ฉันคิดว่ามีหลายประเด็นที่คุณอาจจะมองข้ามไป เช่น ความเสี่ยงทางจริยธรรมในการใช้ AI ในก
เขาคิดว่าตัวเองนั้นมีภาษีดีกว่าคนอื่นจึงได้รีบลงมือทันที เขานั้นอยากจะให้ไม้กลายเป็นเรือข้าวสารเป็นข้าวสุกให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย คนเก่งๆ และนิสัยดีอย่างดร.หยางจะได้ไม่หลุดมือไปไหน เพราะว่าจะรอให้ลูกสาวของเขาจัดการนั้นคงยาก เพราะว่าตอนนี้ไม่รู้ว่ารู้ตัวหรือยังว่า ตัวเองนั้นชอบเพื่อนร่วมงานเข้าแล้วท่า
ความคิดแบบนี้ยิ่งทำให้เธอหงุดหงิดใจไปมากขึ้นเมื่อได้พบหยางไป่หลงในแต่ละครั้ง ไม่ว่าจะเป็นในห้องสอนหรือตอนเขาเดินผ่านไปในมหาวิทยาลัยที่มีแต่คนทักทายและให้ความเคารพ เขาทำท่าเหมือนกับว่าเขาคู่ควรกับการเคารพนั้นอย่างไม่มีที่ติ เซี่ยจื่อหานรู้สึกเหมือนมีอะไรกระตุกในใจทุกครั้งที่เห็นภาพนั้น เธอแอบหมั่นไส้
ตอนพิเศษ 2 ดร.หยางไป่หลงในวันที่อากาศสดใสวันหนึ่ง ดร.หยางไป่หลงกำลังยืนอยู่หน้าชั้นเรียน สอนนักศึกษาเกี่ยวกับแนวคิดการประยุกต์ใช้ปัญญาประดิษฐ์ในการวิเคราะห์ข้อมูลทางการแพทย์ เขามีท่าทีที่เป็นมิตรและเป็นกันเอง แต่ว่าขณะเดียวกันก็เต็มไปด้วยความตั้งใจในการสอน หลังจบชั้นเรียน เขาได้ยินเสียงเคาะประตู