EP12.ฉันโดนงู..กัด?

มันใกล้เข้ามาเต็มทีแล้ว หากเขาไม่วิ่งหนีไปในวินาทีนี้ เขาคงไม่รอดจากงูตัวนี้เป็นแน่ เขารนรานหวาดกลัวจนสติกระเจิง ก้มมองหญิงสาวที่นอนสลบอยู่ตรงหน้าอย่างเวทนาใจ

“ฉันคงพาเธอไปด้วยไม่ได้  ขอโทษจริงๆ  ฉันไปละโว้ย”

ว่าแล้ว เจ้าอัคนีตัวร้ายก็วิ่งสุดชีวิต โดยออกไปทางด้านข้างของรีสอร์ท ซึ่งเป็นแนวป่าขนาดย่อมที่มีเส้นทางทะลุออกไปยังถนนใหญ่ด้านหน้า

เขาวิ่งแบบไม่คิดชีวิต วิ่งแบบคนหนีตาย!!!

โดยปล่อยให้ร่างไร้สติของหญิงสาวโชคร้ายนอนเป็นเหยื่ออันโอชะของงูจงอางยักษ์ขนาดห้าเมตร...หากงูตัวนั้นไม่ใช่มนุษย์ครึ่งงูที่มีหัวใจให้เธอแล้วล่ะก็  คืนนี้เธอคงไม่รอดคมเขี้ยวนั้นไปได้

จงอางจ้องมองเรือนกายขาวโพลนของหญิงสาว ภายใต้แสงจันทร์ที่อาบไล้ไปทั่วทุกซอกทุกมุม กลิ่นกายของเธอทำให้หัวใจของจงอางสูบฉีดอย่างบ้าคลั่ง เขาอยากเข้าไปรึงรัดเธอไว้ทั้งตัวแล้วสอดใส่เข้าสู่กายเธอจนหนำใจ พ่นพิษรักให้ทั่วสรรค์พางกายหอมหวานนี้เต็มไปด้วยพิษรักจากกายเขา

แต่เขาก็ทำไม่ได้อย่างใจสิเน่หา เธอไร้สติและคงสติแตกหากตื่นขึ้นมาแล้วพบว่ากำลังร่วมรักกับงูตัวเป็นๆ ซึ่งเป็นเพียงสัตว์เลื้อยคลานเลือดเย็นที่มนุษย์เรียกว่าอสรพิษ

ถึงแม้ว่ามันเป็นโอกาสที่จะทำให้เขาเป็นมนุษย์ แต่เขาก็ไม่อยากเห็นเธอช็อคจนเสียสติหรือตายไปต่อหน้าต่อตา มันยังไม่ถึงเวลา เธอไม่ได้รักเขา เหมือนที่เขารักเธอ เขาจึงควรห้ามใจ ห้ามกาย ห้ามตัณหาราคะอันร้อนแรง และทำได้ดีที่สุดในยามนี้

นั่นคือเฝ้ามองเธออยู่ห่างๆจนกว่าเธอจะตื่นขึ้นมา

ทว่า ไม่ทันที่เขาจะเลื้อยไปแอบหลังโขดหิน หญิงสาวกลับลืมตาตื่นขึ้นมาจากความมึนงงในวินาทีนั้นเอง  และเมื่อเปลือกตาของเธอเปิดขึ้นจนหมดสิ้น สิ่งแรกที่เธอได้เห็นก็คือ...

“งู!!!”  เธอช็อคจนอ้าปากค้าง หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ความหวาดกลัวและความสยดสยองระเบิดขึ้นในหัวของเธอราวกับพลุไฟ  เธอเกือบจะกรี๊ดออกมาแล้ว แต่เสียงไม่ทันหลุดจากลำคอ เจ้างูยักษ์เคลื่อนตัวเร็ว กระโจนเข้าหาเธอแบบไม่ทันตั้งตัว

“ว๊าย....”  ความแรงของมันผลักเธอให้นอนแผ่ลงไปกับพื้นหญ้าที่เย็นเฉียบ แล้วสติของเธอก็หลุดหาย

เธอเป็นลมหมดสติไปพร้อมกับความรู้สึกว่าเธอคงตายไปแล้วแน่ๆ

ตายเพราะโดนงูกัด!

“อือ....”

เธอครางออกมาแผ่วเบา ขณะงูจงอางยักษ์เลื้อยรัดไปตามลำตัวที่เปลือยล่อนจ้อนของเธอ

“ที่รัก...” เธอเรียกงูตัวนั้นด้วยเสียงอันหวานหวิว ก่อนใช้มือลูบไล้ลำตัวยาวเฟื้อยของอสรพิษที่พันร่างของเธอไว้อย่างโหยหา พึงพอใจอย่างที่สุด “ทำให้ฉันมีความสุขสิคะ”

เธอหลับตาพริ้มอย่างคนฝันหวาน ก่อนรู้สึกได้ถึงการล่วงล้ำเข้าไปภายในของบางสิ่ง ที่ชวนให้เธอเสียวสะท้านไปทั้งตัว

“โอ้ววววว....”  หญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่น ก่อนกรีดร้องแผ่วเบายามน้ำรักล้นทะลักออกมาจากปากถ้ำ เธอกระตุกซ้ำๆก่อนบิดบ่ายเนื้อตัวไปมาด้วยความสั่นสะท้าน “อ๊า....”

“ยัยผึ้ง!!!” เสียงเรียกที่ดังลั่นดังมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ แต่มันทำให้เธอสะดุ้งตื่นจากฝันบ้าบอคอแตกของเธอ “แกอยู่ไหน!!!”

แพรทองลืมตาขึ้นด้วยความตกใจ

“เช้าแล้วเหรอ???”

แสงแรกจากดวงตะวันสาดส่องลงมาจนทั่วบริเวณ เป็นแสงสีทองสุดแสนจะอบอุ่นและหนาวยะเยือก เธอลุกขึ้นนั่ง แล้วหันมองโดยรอบ เธอนอนอยู่ริมลำธารทั้งคืนโดยไม่ได้รับอันตรายใดๆเลยอย่างนั้นหรือ?

“ฉันไม่ได้...ถูก..งู...” เธอไม่ได้ถูกงูกัด ทว่า ในฝัน เธอกับงูตัวนั้นกลับทำอย่างอื่นด้วยกัน “ใช่จริงๆด้วย งูตัวนั้น  เหมือนงูที่อยู่ในฝันเราเลย”

“ยัยผึ้ง” วิมาลาวิ่งมาถึงตัวเธอแล้วหยุดหอบหายใจ จนหน้าอกอวบกระเพื่อมไม่หยุด “แกอยู่นี่เอง หายไปนอนที่ไหนมาทั้งคืนห๊า หรือว่า...นี่อย่าบอกนะว่าแกมานอนชมวิวเล่นที่นี่ทั้งคืน”

แพรทองยิ้มอ่อนๆให้เพื่อน ก่อนลุกขึ้นยืน ปัดเนื้อปัดตัว ปัดเศษใบไม้ให้หลุดออกจากเสื้อผ้า

“อืม  สงสัยฉันจะนอนอยู่ที่นี่ทั้งคืน”

“ต๊าย!  นี่แกบ้ารึเปล่า อากาศหนาวจะตาย มานอนได้ไง อีกอย่าง แกไม่กลัวงูกลัวตะขาบจะฉกบ้างรึไงห๊า”