คนใช้เข้าหาอวิ๋นซูอย่างเงียบ ๆ "ท่านปู่ เครื่องเคลือบดินเผาของขุนนางอันล้ำค่าเช่นนี้ ต้องการถูกส่งกลับบ้านทันทีและเก็บรักษาไว้อย่างเหมาะสมหรือไม่?"เมื่อคุณปู่เฮ่อได้ยินว่ามันสมเหตุสมผล เขาก็รีบพูดว่า "ส่งคนไปส่งที่บ้านทันที"ท่านปู่หยุดถามคำถาม และในที่สุดอวิ๋นซูก็สามารถถอนหายใจด้วยความโล่งอกและมองดูแม่บ้านด้วยความซาบซึ้งใจคนใช้พยักหน้าให้เธอเล็กน้อยแล้วลงไปจัดหาคนดำเนินการเมื่อเห็นสิ่งนี้ คนอื่น ๆ ก็ยกแว่นตาขึ้นและเดินเข้ามาแสดงความยินดีกับคุณปู่“ท่านปู่ ยินดีด้วยที่ได้รับของขวัญราคาแพงเช่นนี้ ยินดีอย่างยิ่งที่ได้แสดงความยินดีกับคุณ”“คุณอวิ๋นมีความกตัญญูมาก”“ใช่ ใช่ นี่ยังไม่ได้แต่งงานเลย ก็ใจกว้างและเอาใจใส่ท่านปู่มากขนาดนี้ ท่านปู่โชคดีจริงๆ”"......"คุณปู่เฮ่อมีความสุขมากจนอดยิ้มไม่ได้สำหรับเมิ่งเหยา เธอถูกคนที่เข้ามาดื่มอวยพรแสดงความยินดีผลักจนสุดขอบเมื่อเห็นอวิ๋นซูห้อมล้อมไปด้วยทุกคน ราวกับดวงดาวและดวงจันทร์ที่โคจรอยู่รอบ ๆ ตัวเธอ ใบหน้าเมิ่งเหยาก็บิดเบี้ยวด้วยความโกรธและเขาอยากจะฆ่าเธอทันทีไม่ว่าจะรูปร่างหน้าตา อารมณ์ ซึ่งเทียบไม่ได้กับอวิ๋นซู แต่ในแง่ของเง
เธอคว้าคอเสื้อของเฮ่อเยียนสืออย่างประหม่า ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยหมอกเฮ่อเยียนสือก็ขยับทันที และระงับความไม่พอใจนี้ไว้ในใจ เขาลุกขึ้นยืน ดึงเสื้อผ้าให้เรียบแล้วเดินออกไปไม่รู้ว่าเขาและเฮ่อหย่วนเจ๋อพูดอะไรที่นอกประตู ภายในครึ่งนาทีก็ได้ยินเสียงฝีเท้าค่อย ๆ หายไปอวิ๋นซูเข้าใจทันทีว่านี่คือเวลาที่เฮ่อเยียนสือยื้อเวลาให้เธอจากไปเธอรีบแต่งตัว แอบเปิดประตู และตรวจดูว่าไม่มีใครอยู่ในทางเดินแล้วรีบไปที่ห้องน้ำหลังจากเข้าไปในห้อง อวิ๋นซูหยิบกระจกบานเล็กออกมาเพื่อแต่งหน้าของเธอ และกลับพบว่าผู้หญิงในกระจกคนนี้มีดวงตาที่พร่ามัวและแก้มแดงราวกับว่าเธอเป็นดอกกุหลาบที่อาบไปด้วยสีสันของฤดูใบไม้ผลิที่เบ่งบานอย่างน่าหลงใหลแก้มของเธอรู้สึกร้อนเล็กน้อย และลมหายใจของเฮ่อเยียนสือดูเหมือนจะสัมผัสกับหูของเธอเธอหายใจเข้าลึก ๆ และกำลังจะลุกขึ้นเพื่อดูว่าฝั่งเฮ่อเยียนสือเป็นยังไงบ้าง จู่ๆ เสียงของเซิ่งหย่าจวี๋ก็ดังมาจากนอกประตู“ซือชิง ขอบคุณสำหรับความคิดของคุณ หลังจากพี่สาวของคุณแต่งงานกับหยวนเจ๋อแล้ว ฉันจะปฏิบัติต่อคุณอย่างดี”"ขอบคุณค่ะ น้าสะใภ้"เสียงอันไพเราะของอวิ๋นซือฉิงเปรียบเสมือนเข็มเหล็ก
เธอจ้องมองที่อวิ๋นซือฉิงด้วยดวงตาสีแดงอวิ๋นซือฉิ ตกใจมากจนตัวสั่นไปทั้งตัวท่าทางนั้นดูเหมือนจะกินเธอทั้งเป็นเป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกถึงรัศมีฆาตกรรมอันน่าสะพรึงกลัวในตัวผู้หญิงคนนี้“ อวิ๋นซู เธอจะทำอะไร?”อวิ๋นซูยิ้มเยาะเย้ยและค่อย ๆ สยายผมของอวิ๋นซือฉิง "เอาล่ะ เธอไม่อยากให้ฉันแต่งงานกับเฮ่อหย่วนเจ๋อใช่ไหม? ฉันจะประกาศตอนนี้ว่าฉันต้องการให้คุณเป็นเพื่อนเจ้าสาวของฉัน ตั้งแต่ให้เธอเลือกแหวนเพชรในงานแต่งงานของเรา ไปจนถึงเป็นสักขีพยานให้ฉันที่ได้เป็นคุณผู้หญิงแห่งตระกูลเฮ่อยิ่งไปกว่านั้นเธอจะไม่มีวันได้มีความสุขแบบนี้ไปทั้งชีวิตเธอได้สาบานต่อหน้าผู้คนมากมายแล้ว หากเธอกล้าแต่งงานกับเฮ่อหย่วนเจ๋อ คุณปู่ก็จะเป็นคนแรกที่คัดค้าน"ใบหน้าที่ซีดเซียวของอวิ๋นซือฉิงแย่ลงทุกที นิ้วของเธอจิกที่พื้นเรียบอย่างอ่อนแรง พยายามคว้าข้อเท้าของอวิ๋นซู“อวิ๋นซู อีผู้หญิงใจร้าย!”อวิ๋นซูไม่สนใจคำพูดเธอและเดินจากไปในที่สุดเมื่อเดินออกจากห้องน้ำ และเดินออกจากทางเดินไปอย่างรวดเร็ว เธอหลบเข้าไปในพื้นที่ที่สงบ ไหล่สองข้างที่เกร็งไม่สามารถทนได้และทรุดลงในทันที มือทั้งสองที่อ่อนแรงเท้าไปที่กระจกเงาสีท
อวิ๋นซูติดเชื้อจากเขา เธอเปิดถุงออก ต่อมาถูกพบว่าหนังสือโฉนดบ้านเล่มสีแดงก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเธอเธอเปิดหน้าแรกและชื่อของเธอถูกเขียนไว้เด่นชัดบนบรรทัดชื่อเจ้าของเธออดไม่ได้ที่จะกวาดตามองลงไปอีกครั้งหมู่บ้านจิ่วซี สือปาเต่า อาคาร B ห้อง 103หมู่บ้านจิ่วซี สือปาเต่าเป็นหมู่บ้านที่พ่อแม่อวิ๋นซูอาศัยอยู่!และอาคาร B ห้อง 103 นี้คือบ้านที่ไปดูในวันนั้น“คุณบ้าไปแล้วเหรอ?!” อวิ๋นซูยืนขึ้น “คุณซื้อมาจริง ๆ เหรอ? คุณใช้เงินไปเท่าไหร่? คุณไปเอาเงินมากมายมาจากไหน?”เฮ่อเยียนสือหรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วใช้นิ้วลูบหลังมือของอวิ๋นซู "คุณไม่ชอบเหรอ?"เขามั่นอกมั่นใจมาก อวิ๋นซูหายใจไม่คล่องปอด และน้ำเสียงของเธอก็เบาลงเล็กน้อย "แม้ว่าจะชอบ แต่ก็ไม่สามารถใช้เงินแบบสุ่มสี่สุ่มห้าได้ ชีวิตเเต่งงาน มีเหรอที่จะไม่ใช้ตังค์?"เฮ่อเยียนสือยิ้ม "คุณจะใช้ชีวิตอยู่กับผมไหม?"คำพูดไม่กี่คำเหล่านี้ฟังดูสบาย ๆ ไม่เหมือนวันนั้นที่อวิ๋นซูพูดแทงใจดำว่าพวกเขาแต่งงานกันตามสัญญาหูของอวิ๋นซูเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที และเขาพูดอย่างติดขัดว่า "ฉัน...ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น และฉันไม่ได้พูดว่า......โอ้ย พูดง่าย ๆ ก็คือ
ไม่ได้!เสียงในใจของเธอตะโกนว่า เธอกำลังจะประกาศการแต่งงานของเธอกับเฮ่อหย่วนเจ๋อแล้ว และเธอไม่สามารถรับของขวัญราคาแพงเช่นนี้ได้แต่......เธอก้มศีรษะลงเพื่อดูความจริงใจที่ไม่สามารถรับไว้ได้ จากนั้นเงยหน้าขึ้นเพื่อดูใบหน้าสุขุมของเฮ่อเยียนสือ จิตใจของเธอรู้สึกสับสนและว่าวุ่นดวงตาเต็มไปด้วยไอหมอกอีกครั้ง“เป็นอะไรเหรอ?” เฮ่อเยียนสือยกคางอวิ๋นซูขึ้น น้ำเสียงของเขาดูฉุนเฉียวและทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย “ทำไมคุณถึงร้องไห้มากขนาดนี้ คุณช่างเป็นคนขี้แยจริง ๆ”หลังจากพูดเสร็จ จูบนั้นที่เหมือนปีกผีเสื้อบางเบาค่อย ๆประทับลงมาที่หางตาของอวิ๋นซูความรู้สึกหวงแหนทำให้ดอกไม้เล็ก ๆ ที่เหี่ยวเฉาในใจนั้นได้แตกกิ่งก้านใหม่“แต่ไม่เลย...” เมื่ออวิ๋นซูผลักเฮ่อเยียนสือออกไป เธอก็ตีตัวออกห่างและพยายามที่จะไม่โดนเขาล่อลวง “ถึงเวลาที่ฉันต้องกลับไปแล้ว ถ้าฉันหายตัวนานเกินไป คุณปู่ก็จะตามหาฉัน”เฮ่อเยียนสือมองดูก้าวที่เร่งรีบของหญิงสาวและหนังสือโฉนดอสังหาริมทรัพย์ที่ถูกทิ้งไว้......อวิ๋นซูกระสับกระส่ายและเดินอย่างเร่งรีบ เธอเกือบจะชนเข้ากับเฮ่อหย่วนเจ๋อที่กำลังเดินมาเฮ่อหย่วนเจ๋อหลบและเยาะเย้ยว่า "อย
ร่างกายของเฮ่อหย่วนเจ๋อสั่นอย่างรุนแรง เมื่อมองดูหลังของอวิ๋นซูที่เดินกะโผลกกะเผลก เริ่มรู้สึกว่าระยะห่างระหว่างพวกเขาเริ่มไกลขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับระยะห่างระหว่างสวรรค์และโลกเขาสับสนอย่างอธิบายไม่ถูกและอยากจะตามไปทัน“พี่หย่วนเจ๋อ…” อวิ๋นซือฉิงซ่อนตัวและแอบมองอยู่อย่างลับ ๆ เธอรีบเลื่อนรถเข็นแล้วเรียกหาเขาเฮ่อหย่วนเจ๋อหันกลับมาและเห็นแก้มซ้ายที่บวมของอวิ๋นซือฉิง แล้วเขาก็เพิ่งนึกได้ว่าเขามาคิดบัญชีกับอวิ๋นซู"ขอโทษฉัน ฉัน......"อวิ๋นซือฉิงขัดจังหวะเฮ่อหย่วนเจ๋อราวกับว่าเธอกำลังซ่อนอะไรบางอย่าง "พี่ชายหย่วนเจ๋อ ฉัน... ฉันขอให้คุณทำอะไรบางอย่างให้ฉันได้ไหม?"เฮ่อหย่วนเจ๋อรู้สึกผิดเพราะเขาลืมคิดบัญชีกับอวิ๋นซูไปอย่างสิ้นเชิง เมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ เขาก็พยักหน้าอย่างเร่งรีบ "คุณพูดมาเถอะ"“พี่สาวของฉันบอกว่าเธอจะประกาศการแต่งงานของคุณในงานวันเกิดเพื่อเซอร์ไพรส์คุณปู่”เฮ่อหย่วนเจ๋อยักคิ้ว "เธอหมายถึงอะไร?"อวิ๋นซือฉิงส่ายหัวทั้งน้ำตา "ไม่มีใครเดาความคิดของพี่สาวฉันได้ บางทีเธออาจจะรู้ว่าฉันน่าสงสาร"เฮ่อหย่วนเจ๋อนึกถึงคำพูดอวิ๋นซูที่ไม่เหมาะสม มิน่าล่ะไม่เห็นด้วยกับอวิ๋นซือฉิงเ
อวิ๋นซูหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาแล้วเคาะสองสามครั้งจากนั้นคนทั้งงานก็เงียบลงทันทีสายตาของทุกคนจับจ้องไปที่อวิ๋นซูอวิ๋นซูลากขาข้างหนึ่งเดินไปบนเวทีแล้วพูดใส่ไมโครโฟน “ทุกท่าน วันนี้ฉันอยากจะใช้งานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่เพื่อประกาศงานมงคลของฉันให้กับทุกคนทราบ”ขณะที่เธอพูด เธอก็มองไปที่เฮ่อหย่วนเจ๋อการกระทำนี้ แน่นอนว่าไม่หลบสายตาจากผู้ชมทุกคนได้ทุกคนเข้าใจโดยปริยายว่าเกิดอะไรขึ้นและเริ่มตะโกนและชักจูงให้อวิ๋นซูพูดอย่างรวดเร็วมีเพียงไม่กี่คนที่อยู่ท่ามกลางเหตุการณ์เหล่านั้นมีการแสดงออกที่แตกต่างออกไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งเฮ่อเยียนสือ เขากำลังดูกล้องวงจรปิดในฉากหลัง ใบหน้าของเขามืดมนอย่างน่าสะพรึงกลัวความรู้สึกสูญเสียการควบคุมเริ่มเพื่มขึ้นมาเรื่อย ๆ“เรื่องนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งสำหรับฉัน” อวิ๋นซูยิ้มเบา ๆ ราวกับหลุดหายไปในความทรงจำ “ฉันตั้งตารอวันนี้มาตั้งแต่ยังเด็ก จนกระทั่งฉันเกือบคิดว่าฉันไม่สามารถรอวันเหล่านี้ได้ แต่สุดท้ายวันนี้กมาถึง""ฉันอยากจะขอบคุณใครสักคน......”เธอเงยหน้าขึ้นมองเฮ่อหย่วนเจ๋ออีกครั้งเฮ่อเยียนสือเห็นฉากนี้ หมัดที่กำแน่นของเขาก็มีเส้นเลือดสีเขียวโผล่ออก
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา ทุกคนในงานก็เดือดพล่านเหมือนหม้อที่กำลังระเบิด“อะไรนะ! อวิ๋นซูแต่งงานแล้วจริง ๆ เหรอ? และผู้ที่เขาแต่งงานด้วยไม่ใช่เฮ่อหย่วนเจ๋อ?!”“เธอสละตำแหน่งคุณหญิงเฮ่อจริง ๆ เหรอ? เป็นไปได้ยังไง? ตำแหน่งนี้มีคนอยากได้กี่คน เธอโง่ขนาดนั้นเลยเหรอ?”“ก่อนหน้านี้มีข่าวลือว่าอวิ๋นซูแต่งงานกับคนธรรมดา หรือว่าจะเป็นเรื่องจริง?”“......”เฮ่อเยียนสือส่งสายตาไปมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ใต้แสงที่ส่องประกายระยิบระยับท่ามกลางความมืดความคิดที่จะโอบกอดเธอผ่านความมืดมิดนี้ไม่เคยแข็งแกร่งเท่านี้มาก่อนแต่เขาทำไม่ได้เพราะเขาเองก็เป็นคนในตระกูลเฮ่อการอภิปรายในหมู่ผู้ชมยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่สิ้นสุดเหมือนกระแสน้ำที่ไหลผ่านอวิ๋นซูยกมือส่งสัญญาณให้พวกเขาเงียบและพูดอย่างตรงไปตรงมา "สามีของฉันเป็นคนธรรมดา เขาไม่ได้มาจากสี่ตระกูลใหญ่หรือตระกูลชนชั้นสูง ในเมื่อเราแต่งงานกันแล้ว ก็ต้องดำรงชีวิตที่ดีต่อไป ดังนั้นโปรดอย่าเข้าใจผิดความสัมพันธ์ของฉันกับนายน้อยเฮ่ออีกในอนาคต”หลังจากพูดเสร็จ อวิ๋นซูก็มองไปที่เฮ่อหย่วนเจ๋อแล้วพูดว่า “ฉันคิดว่านี่เป็นเรื่องที่ลำบากมากสำหรับนายน้อยเฮ่อ แ