เธอจ้องมองที่อวิ๋นซือฉิงด้วยดวงตาสีแดงอวิ๋นซือฉิ ตกใจมากจนตัวสั่นไปทั้งตัวท่าทางนั้นดูเหมือนจะกินเธอทั้งเป็นเป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกถึงรัศมีฆาตกรรมอันน่าสะพรึงกลัวในตัวผู้หญิงคนนี้“ อวิ๋นซู เธอจะทำอะไร?”อวิ๋นซูยิ้มเยาะเย้ยและค่อย ๆ สยายผมของอวิ๋นซือฉิง "เอาล่ะ เธอไม่อยากให้ฉันแต่งงานกับเฮ่อหย่วนเจ๋อใช่ไหม? ฉันจะประกาศตอนนี้ว่าฉันต้องการให้คุณเป็นเพื่อนเจ้าสาวของฉัน ตั้งแต่ให้เธอเลือกแหวนเพชรในงานแต่งงานของเรา ไปจนถึงเป็นสักขีพยานให้ฉันที่ได้เป็นคุณผู้หญิงแห่งตระกูลเฮ่อยิ่งไปกว่านั้นเธอจะไม่มีวันได้มีความสุขแบบนี้ไปทั้งชีวิตเธอได้สาบานต่อหน้าผู้คนมากมายแล้ว หากเธอกล้าแต่งงานกับเฮ่อหย่วนเจ๋อ คุณปู่ก็จะเป็นคนแรกที่คัดค้าน"ใบหน้าที่ซีดเซียวของอวิ๋นซือฉิงแย่ลงทุกที นิ้วของเธอจิกที่พื้นเรียบอย่างอ่อนแรง พยายามคว้าข้อเท้าของอวิ๋นซู“อวิ๋นซู อีผู้หญิงใจร้าย!”อวิ๋นซูไม่สนใจคำพูดเธอและเดินจากไปในที่สุดเมื่อเดินออกจากห้องน้ำ และเดินออกจากทางเดินไปอย่างรวดเร็ว เธอหลบเข้าไปในพื้นที่ที่สงบ ไหล่สองข้างที่เกร็งไม่สามารถทนได้และทรุดลงในทันที มือทั้งสองที่อ่อนแรงเท้าไปที่กระจกเงาสีท
อวิ๋นซูติดเชื้อจากเขา เธอเปิดถุงออก ต่อมาถูกพบว่าหนังสือโฉนดบ้านเล่มสีแดงก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเธอเธอเปิดหน้าแรกและชื่อของเธอถูกเขียนไว้เด่นชัดบนบรรทัดชื่อเจ้าของเธออดไม่ได้ที่จะกวาดตามองลงไปอีกครั้งหมู่บ้านจิ่วซี สือปาเต่า อาคาร B ห้อง 103หมู่บ้านจิ่วซี สือปาเต่าเป็นหมู่บ้านที่พ่อแม่อวิ๋นซูอาศัยอยู่!และอาคาร B ห้อง 103 นี้คือบ้านที่ไปดูในวันนั้น“คุณบ้าไปแล้วเหรอ?!” อวิ๋นซูยืนขึ้น “คุณซื้อมาจริง ๆ เหรอ? คุณใช้เงินไปเท่าไหร่? คุณไปเอาเงินมากมายมาจากไหน?”เฮ่อเยียนสือหรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วใช้นิ้วลูบหลังมือของอวิ๋นซู "คุณไม่ชอบเหรอ?"เขามั่นอกมั่นใจมาก อวิ๋นซูหายใจไม่คล่องปอด และน้ำเสียงของเธอก็เบาลงเล็กน้อย "แม้ว่าจะชอบ แต่ก็ไม่สามารถใช้เงินแบบสุ่มสี่สุ่มห้าได้ ชีวิตเเต่งงาน มีเหรอที่จะไม่ใช้ตังค์?"เฮ่อเยียนสือยิ้ม "คุณจะใช้ชีวิตอยู่กับผมไหม?"คำพูดไม่กี่คำเหล่านี้ฟังดูสบาย ๆ ไม่เหมือนวันนั้นที่อวิ๋นซูพูดแทงใจดำว่าพวกเขาแต่งงานกันตามสัญญาหูของอวิ๋นซูเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที และเขาพูดอย่างติดขัดว่า "ฉัน...ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น และฉันไม่ได้พูดว่า......โอ้ย พูดง่าย ๆ ก็คือ
ไม่ได้!เสียงในใจของเธอตะโกนว่า เธอกำลังจะประกาศการแต่งงานของเธอกับเฮ่อหย่วนเจ๋อแล้ว และเธอไม่สามารถรับของขวัญราคาแพงเช่นนี้ได้แต่......เธอก้มศีรษะลงเพื่อดูความจริงใจที่ไม่สามารถรับไว้ได้ จากนั้นเงยหน้าขึ้นเพื่อดูใบหน้าสุขุมของเฮ่อเยียนสือ จิตใจของเธอรู้สึกสับสนและว่าวุ่นดวงตาเต็มไปด้วยไอหมอกอีกครั้ง“เป็นอะไรเหรอ?” เฮ่อเยียนสือยกคางอวิ๋นซูขึ้น น้ำเสียงของเขาดูฉุนเฉียวและทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย “ทำไมคุณถึงร้องไห้มากขนาดนี้ คุณช่างเป็นคนขี้แยจริง ๆ”หลังจากพูดเสร็จ จูบนั้นที่เหมือนปีกผีเสื้อบางเบาค่อย ๆประทับลงมาที่หางตาของอวิ๋นซูความรู้สึกหวงแหนทำให้ดอกไม้เล็ก ๆ ที่เหี่ยวเฉาในใจนั้นได้แตกกิ่งก้านใหม่“แต่ไม่เลย...” เมื่ออวิ๋นซูผลักเฮ่อเยียนสือออกไป เธอก็ตีตัวออกห่างและพยายามที่จะไม่โดนเขาล่อลวง “ถึงเวลาที่ฉันต้องกลับไปแล้ว ถ้าฉันหายตัวนานเกินไป คุณปู่ก็จะตามหาฉัน”เฮ่อเยียนสือมองดูก้าวที่เร่งรีบของหญิงสาวและหนังสือโฉนดอสังหาริมทรัพย์ที่ถูกทิ้งไว้......อวิ๋นซูกระสับกระส่ายและเดินอย่างเร่งรีบ เธอเกือบจะชนเข้ากับเฮ่อหย่วนเจ๋อที่กำลังเดินมาเฮ่อหย่วนเจ๋อหลบและเยาะเย้ยว่า "อย
ร่างกายของเฮ่อหย่วนเจ๋อสั่นอย่างรุนแรง เมื่อมองดูหลังของอวิ๋นซูที่เดินกะโผลกกะเผลก เริ่มรู้สึกว่าระยะห่างระหว่างพวกเขาเริ่มไกลขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับระยะห่างระหว่างสวรรค์และโลกเขาสับสนอย่างอธิบายไม่ถูกและอยากจะตามไปทัน“พี่หย่วนเจ๋อ…” อวิ๋นซือฉิงซ่อนตัวและแอบมองอยู่อย่างลับ ๆ เธอรีบเลื่อนรถเข็นแล้วเรียกหาเขาเฮ่อหย่วนเจ๋อหันกลับมาและเห็นแก้มซ้ายที่บวมของอวิ๋นซือฉิง แล้วเขาก็เพิ่งนึกได้ว่าเขามาคิดบัญชีกับอวิ๋นซู"ขอโทษฉัน ฉัน......"อวิ๋นซือฉิงขัดจังหวะเฮ่อหย่วนเจ๋อราวกับว่าเธอกำลังซ่อนอะไรบางอย่าง "พี่ชายหย่วนเจ๋อ ฉัน... ฉันขอให้คุณทำอะไรบางอย่างให้ฉันได้ไหม?"เฮ่อหย่วนเจ๋อรู้สึกผิดเพราะเขาลืมคิดบัญชีกับอวิ๋นซูไปอย่างสิ้นเชิง เมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ เขาก็พยักหน้าอย่างเร่งรีบ "คุณพูดมาเถอะ"“พี่สาวของฉันบอกว่าเธอจะประกาศการแต่งงานของคุณในงานวันเกิดเพื่อเซอร์ไพรส์คุณปู่”เฮ่อหย่วนเจ๋อยักคิ้ว "เธอหมายถึงอะไร?"อวิ๋นซือฉิงส่ายหัวทั้งน้ำตา "ไม่มีใครเดาความคิดของพี่สาวฉันได้ บางทีเธออาจจะรู้ว่าฉันน่าสงสาร"เฮ่อหย่วนเจ๋อนึกถึงคำพูดอวิ๋นซูที่ไม่เหมาะสม มิน่าล่ะไม่เห็นด้วยกับอวิ๋นซือฉิงเ
อวิ๋นซูหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาแล้วเคาะสองสามครั้งจากนั้นคนทั้งงานก็เงียบลงทันทีสายตาของทุกคนจับจ้องไปที่อวิ๋นซูอวิ๋นซูลากขาข้างหนึ่งเดินไปบนเวทีแล้วพูดใส่ไมโครโฟน “ทุกท่าน วันนี้ฉันอยากจะใช้งานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่เพื่อประกาศงานมงคลของฉันให้กับทุกคนทราบ”ขณะที่เธอพูด เธอก็มองไปที่เฮ่อหย่วนเจ๋อการกระทำนี้ แน่นอนว่าไม่หลบสายตาจากผู้ชมทุกคนได้ทุกคนเข้าใจโดยปริยายว่าเกิดอะไรขึ้นและเริ่มตะโกนและชักจูงให้อวิ๋นซูพูดอย่างรวดเร็วมีเพียงไม่กี่คนที่อยู่ท่ามกลางเหตุการณ์เหล่านั้นมีการแสดงออกที่แตกต่างออกไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งเฮ่อเยียนสือ เขากำลังดูกล้องวงจรปิดในฉากหลัง ใบหน้าของเขามืดมนอย่างน่าสะพรึงกลัวความรู้สึกสูญเสียการควบคุมเริ่มเพื่มขึ้นมาเรื่อย ๆ“เรื่องนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งสำหรับฉัน” อวิ๋นซูยิ้มเบา ๆ ราวกับหลุดหายไปในความทรงจำ “ฉันตั้งตารอวันนี้มาตั้งแต่ยังเด็ก จนกระทั่งฉันเกือบคิดว่าฉันไม่สามารถรอวันเหล่านี้ได้ แต่สุดท้ายวันนี้กมาถึง""ฉันอยากจะขอบคุณใครสักคน......”เธอเงยหน้าขึ้นมองเฮ่อหย่วนเจ๋ออีกครั้งเฮ่อเยียนสือเห็นฉากนี้ หมัดที่กำแน่นของเขาก็มีเส้นเลือดสีเขียวโผล่ออก
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา ทุกคนในงานก็เดือดพล่านเหมือนหม้อที่กำลังระเบิด“อะไรนะ! อวิ๋นซูแต่งงานแล้วจริง ๆ เหรอ? และผู้ที่เขาแต่งงานด้วยไม่ใช่เฮ่อหย่วนเจ๋อ?!”“เธอสละตำแหน่งคุณหญิงเฮ่อจริง ๆ เหรอ? เป็นไปได้ยังไง? ตำแหน่งนี้มีคนอยากได้กี่คน เธอโง่ขนาดนั้นเลยเหรอ?”“ก่อนหน้านี้มีข่าวลือว่าอวิ๋นซูแต่งงานกับคนธรรมดา หรือว่าจะเป็นเรื่องจริง?”“......”เฮ่อเยียนสือส่งสายตาไปมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ใต้แสงที่ส่องประกายระยิบระยับท่ามกลางความมืดความคิดที่จะโอบกอดเธอผ่านความมืดมิดนี้ไม่เคยแข็งแกร่งเท่านี้มาก่อนแต่เขาทำไม่ได้เพราะเขาเองก็เป็นคนในตระกูลเฮ่อการอภิปรายในหมู่ผู้ชมยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่สิ้นสุดเหมือนกระแสน้ำที่ไหลผ่านอวิ๋นซูยกมือส่งสัญญาณให้พวกเขาเงียบและพูดอย่างตรงไปตรงมา "สามีของฉันเป็นคนธรรมดา เขาไม่ได้มาจากสี่ตระกูลใหญ่หรือตระกูลชนชั้นสูง ในเมื่อเราแต่งงานกันแล้ว ก็ต้องดำรงชีวิตที่ดีต่อไป ดังนั้นโปรดอย่าเข้าใจผิดความสัมพันธ์ของฉันกับนายน้อยเฮ่ออีกในอนาคต”หลังจากพูดเสร็จ อวิ๋นซูก็มองไปที่เฮ่อหย่วนเจ๋อแล้วพูดว่า “ฉันคิดว่านี่เป็นเรื่องที่ลำบากมากสำหรับนายน้อยเฮ่อ แ
หัวใจของเฮ่อหย่วนเจ๋อเต้นแรงและเขาก็กำหมัดแน่นคุณปู่ถามอีกครั้ง “ผู้ชายคนนั้นดีกับคุณจริง ๆ เหรอ?”อวิ๋นซูก้มศีรษะลงและส่งเสียงอืม แก้มสวยของเธอแต่งเติมไปด้วยสีของดอกพีชคุณปู่เป็นเป็นผู้ที่มีประสบการณ์ เมื่อเห็นสิ่งนี้ เขาก็ตัวสั่นและหายใจถี่ขึ้นในทันที“พ่อ!” เฮ่อเทาก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและจับหลังคุณปู่ไว้เพื่อให้เขาสงบลงอวิ๋นซูก็ลากขาของเธอไปข้างหน้า “คุณปู่...”ลมหายใจของคุณปู่ค่อย ๆ สงบลง เขายกมือที่เหี่ยวย่นแล้วลูบแก้มของอวิ๋นซู “คุณปู่ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร...”ดวงตาอวิ๋นซูเปลี่ยนเป็นสีแดง “คุณปู่ ฉันไม่ได้ตั้งใจ คุณจะตีฉัน จะดุฉันก็ได้ แต่คุณอย่าทำให้ตัวเองโกรธ”คุณปู่ยิ้มแล้วพูดว่า “เจ้าเด็กโง่ เพียงเเค่คุณบอกปู่ ปู่ก็มีความสุขมากแล้ว อย่างไรก็ตาม คุณเป็นหลานที่ปู่รักมากที่สุด ปู่ไม่รู้ว่าคุณแต่งงานกับคนแบบไหน ปู่เป็นห่วงจริง ๆ ให้ปู่เจอเขาหน่อยได้ไหม?”อวิ๋นซูดีใจมากและกำลังจะตอบตกลง แต่ทันใดนั้นกลับปิดริมฝีปากสีแดงของเธออีกครั้ง“เป็นอะไร ไม่ตกลงเหรอ?”“ไม่ใช่ค่ะ คุณปู่” อวิ๋นซูจ้องมองไปที่พื้นและพูดอย่างเขินอาย “ฉันคิดว่าฉันควรถามเขาก่อน ก่อนที่จะตัดสินใจ”ค
อวิ๋นซือฉิงจ้องมองอย่างว่างเปล่าไปที่เฮ่อเยียนสือ และมีรัศมีเย็นชาเดินผ่านเธอไปก่อนหน้านี้เคยได้ยินว่าเซิ่งหย่าจวี๋บ่นหลายครั้งว่าอวิ๋นซูเสียสติไปแล้วที่แต่งงานกับผู้ชายธรรมดา ๆเธอคิดว่าอีกฝ่ายน่าเกลียดและยากจน แต่เธอไม่คาดคิด——เขาดูดีกว่าเฮ่อหย่วนเจ๋อมาก!เล็บยาวของอวิ๋นซือฉิงแทงเข้าไปในปากอย่างแรง ดวงตาสีแดงก่ำที่มีความอิจฉาริายาก็ค่อย ๆ จางหายไปหึ!หน้าตาดีจะมีประโยชน์อะไรล่ะ ยังไงก็คือคนยากจน!......เฮ่อเยียนสืออุ้มอวิ๋นซูเข้าไปในรถแล้ววางเธอลงอวิ๋นซูแอบดูเขาอยู่ และสังเกตเห็นว่าริมฝีปากบางของเขาเม้มแน่นราวกับว่าเขาโกรธ เขาจึงถามอย่างระมัดระวัง "ฉัน... ทำให้คุณเดือดร้อนหรือเปล่า?"ตามแผนแล้ว ควรประกาศการแต่งงานของเธอกับเฮ่อหย่วนเจ๋อแต่เมื่อยืนอยู่บนเวที คิดถึงบ้านที่เฮ่อเยียนสือซื้อให้เธอ และ คำพูดของเย่ชางเหยียนที่บอกว่าเขาต้องการให้บ้านแก่เธอ เพื่อที่ให้เธอสบายใจแค่อยากมีบ้านการกรระทำเฮ่อเยียนสือหยุดชั่วคราวและมองดูข้อเท้าที่บวมของเธอ“ผมจะพาคุณไปโรงพยาบาล”อวิ๋นซูเปิดริมฝีปากสีแดงของแล้วพึมพำ “ฉันขอโทษ!”เฮ่อเยียนสือเงยหน้าขึ้นมองไปที่อวิ๋นซูที่ก้มศีรษะล