ตอนที่ 29 ทางผ่าน

เฮือก!

ร่างบางสะดุ้งโหยงดวงตากลมเบิกโพลงขึ้น จู่ๆ ชายหนุ่มที่เธอคิดว่าเขาหลับสนิทลืมตาขึ้นจ้องมองเธอด้วยสายตาว่างเปล่ายากจะคาดเดาความคิด อีกทั้งมือหนายังคว้าหมับจับมือบางออกห่างทำโมเอิร์นลืมหายใจชั่วขณะตกใจกับท่าทีเย็นชาของเขา

“ทำอะไร?”

“ปะ เปล่าซะหน่อย”

“ก็เห็นอยู่ ยังจะโกหก”

“โม เอ่อ โมแค่.....” ร่างบางตอบน้ำเสียงตะกุกตะกักพยายามคิดหาเหตุผลแต่ก็คิดไม่ออก“....ไปดีกว่า” ร่างบางดีดตัวลุกขึ้นดึงผ้าห่มผืนหนาพันตัววิ่งออกจากห้องไปอย่างทุลักทุเล โดยไม่ทันสังเกตเห็นรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าหล่อเหลาโมเอิร์นกลับเข้ามาในห้องนอนเล็กรีบอาบน้ำแต่งตัวในชุดนักศึกษาเตรียมตัวไปเรียน

“เดี๋ยวฉันไปส่ง” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยบอกเมื่อเห็นคนตัวเล็กก้าวเดินออกมา ร่างสูงดันตัวลุกจากโซฟาเดินนำไปยังลิฟท์สร้างความงุนงงให้โมเอิร์นมากไม่น้อย ‘อะไรของเขาเนี่ย จู่ๆอยากไปส่งฉันขึ้นมา’

“ทำไมวั