แชร์

ตอนที่ 5

ผู้เขียน: กาสะลอง
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-25 20:30:25

เวลาล่วงเลยมาอีกพักใหญ่ๆ หลังจากทอดกายลงนอนบนเตียง ไม่รู้ว่าตัวเองหลับหรือตื่น แต่ลูกแก้วรู้เพียงว่ากำลังกระสับกระส่าย พลิกกายไปมาด้วยอารมณ์ว้าวุ่นร้อนรนแปลกๆ

จากนั้นภายในหูก็ได้ยินเสียงบานประตูถูกผลักเข้ามาพร้อมกับสายลมเย็นยะเยือกและร่างเปลือยเปล่าดำทะมึนของใครคนหนึ่ง ปรากฏกายอยู่ที่ปลายเท้า ตาแดงวาวจ้องมองเรือนร่างเย้ายวนของหล่อน ขณะมือกำลังรูดท่อนเอ็นของตัวเองไปด้วย

“ใคร… ”

ลูกแก้วตะโกนถาม ท่ามกลางแสงจันทร์ข้างขึ้นที่ฉายกราดเข้ามาถึงภายในห้องนอน สว่างพอให้มองเห็นรางๆ ว่าร่างทะมึนและสูงใหญ่นั้นเป็นผู้ชาย เขาอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าล่อนจ้อน เรือนกายกำยำล่ำสันปราศจากเสื้อผ้าอาภรณ์

เขาไม่ตอบคำถาม หากยังตรงรี่เข้ามาหาหล่อนด้วยท่าทางหื่นกระหาย

“แกเป็นใคร… อย่าเข้ามา… ออกไปนะ… ”

         ถามยังไม่ทันขาดคำร่างถมึงทึงก็ถาโถมเข้าใส่ลูกแก้วเต็มแรง ลำตัวใหญ่หนาและหนักอึ้งของมันทาบทับลงบนเรือนกายบอบบางของหล่อนจนหายใจแทบไม่ออก 

“ชะ… ช่วยยย… ”

ไม่ทันจะกรีดร้อง ผู้บุกรุกก็ปิดปากของหล่อนเสียแนบสนิทด้วยริมฝีปากปรกไปด้วยแพหนวดสีดำหนาของมัน ทำให้เสียงร้องของลูกแก้วถูกกลืนหายเข้าไปอู้อี้อยู่ในลำคอของตัวเอง

“อ่า… ”

เสี้ยวนาทีต่อมาปลายลิ้นเคลือบกลิ่นสุราของผู้บุกรุกก็ชำแรกเข้าสู่ร่องปากของลูกแก้ว

ด้วยริมฝีปากที่บดเคล้าเข้าหากันรุนแรง ส่งผลให้หญิงสาวต้องเปิดปากรับเรียวลิ้นร้อนลื่น สอดเข้ามาเกี่ยวกระหวัดรัดร้อย ทำให้หล่อนจำต้องดูดเลียลิ้นสากๆ ที่รุกเร้าเข้ามาในร่องปากอย่างลืมตัว และสุดท้ายก็ดื่มด่ำไปกับรสชาติของจูบแสนดูดดื่มเร่าร้อน ทำเอาเรือนกายของลูกแก้วอ่อนระทวย หวามไหวสะเทิ้มสะท้านไปกับรสจูบของผู้บุกรุกที่จู่โจมถึงเนื้อถึงตัว

“ยะ… อย่า… ”

         ครั้นเมื่อสติคืนกลับมา ลูกแก้วพยายามดิ้นรนขัดขืนสุดกำลัง

“อ๊อย… อูย… ”

ลูกแก้วร้องคราง ยอมรับว่าเริ่มเสียวซ่านมีอารมณ์ ตอนที่มือสากราวกระดาษทรายบีบขยำเคล้นคลึงสองเต้าอวบใหญ่ของหล่อนอย่างแรง มันคลายริมฝีปากที่ประกบดูดกันแน่นเพื่อจูบไซ้ซอกคอลงมาถึงหัวนม ใบหน้าหื่นเหี้ยมกดลงมาซุกไซ้หว่างอก เสาะหาหัวนมในความมืด พอเจอก็จ้วงปากกะซวกดูดดังซ่วบๆ         เลียสลับไปมาอย่างตะกละตะกลามจนเจ้าของเต้านมหวามไหว เสียวจนหัวนมแข็งโด่

         “ปล่อย… อย่านะ ปล่อยนะ… แกเป็นใคร… ”

ลูกแก้วร้องห้าม ขณะเรียวลิ้นสากๆ ของมันยังบดขยี้อยู่ที่เม็ดหัวนมสลับไปมาทั้งสองข้าง จากนั้นหัวใจของหล่อนก็หล่นวูบลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม เมื่อชุดนอนลายลูกไม้สีชมพูบางๆ กำลังโดนล้วง มือใหญ่ของผู้บุกรุกไล้ลูบขึ้นมาตามหน้าขาหนีบแน่น พยายามบีบขยำหนอกเนินสวาท เบียดอัดกันแน่นอยู่ที่ซอกขา มันดันต้นขาด้านในของหล่อนให้แบะอ้า ค่อยๆ หงายฝ่ามือ ใช้นิ้วหัวแม่มือแหวกพูเนื้อออกเป็นสองกลีบแล้วกระแทกนิ้วกลางเข้าใส่รูสวาทเสียงดังพลั่ก

“อ๊าย… อูย… ”

ลูกแก้วสะดุ้งเฮือก นิ้วของมันฝังเข้ามาสุดโคน แต่ละเปลาะปมของข้อเอ็นปูดโปนที่เสียดครูดเข้ามาระหว่างสองกลีบบอบบาง ทำเอาหญิงสาวเสียวจนร้องครางฮื่อฮึก รู้สึกเสียวซ่านตรงหว่างขาและหัวนมที่กำลังโดนดูดเลียไปพร้อมๆ กัน  

“อูย… ไม่นะ… ยะ… อย่า… ซี้ดดดดด”

หญิงสาวพยายามสะบัดใบหน้าปฏิเสธความเสียวซ่าน กลัวมันจะรู้ว่าหล่อนมีอารมณ์ เมื่อผู้บุกรุกเห็นว่าลูกแก้วทำท่าว่าจะขัดขืน มันรีบเลิกชายชุดนอนของหล่อนขึ้นมากองเอาไว้เหนือทรวงอก ก้มลงจูบฟัดเฟ้นฟอนสองเต้าอวบใหญ่อย่างโหยหา กะซวกดูดหัวนมอย่างหิวกระหายขณะกระแทกนิ้วกลางเสียบรัวเข้าใส่ร่องเสียวอย่างไม่ปราณี ทำอยู่นานกระทั่งน้ำหล่อลื่นของหล่อนสาดทะลักสวนดุ้นนิ้วออกมา

“ซี้ด… อูย… ไม่นะ…”

 ลูกแก้วเกลียดตัวเองที่ไม่อาจสะกดกลั้นความซ่านเสียวเอาไว้ได้ รู้สึกอับอายที่ปล่อยให้น้ำหวานสวาทแตกซ่านออกมา เมื่อตั้งสติได้อีกครั้งก็พยายามหนีบหน้าขา แต่ก็โดนสะโพกหนาเบียดแทรกลงมาจนได้ ทำให้ต้องชันเข่าทั้งสองข้างเปิดรับลำตัวของผู้บุกรุกอย่างจำยอม มันฝังใบหน้าจูบไซ้เนินทรวงอะร้าอร่าม เรื่อยขึ้นมาถึงซอกคอและนวลแก้มเปล่งปลั่งไปด้วยเลือดเนื้อของวัยสาวสะพรั่ง ก่อนจะวกกลับลงมาครอบริมฝีปากกะซวกดูดหัวนมซ้ำๆ จนแดงระบม

“ยะ… อย่าทำ… ”

ลูกแก้วพยายามชันศอก ผงกศีรษะขึ้นมองว่ามันเป็นใคร แต่กลับโดนร่างทะมึนกดไหล่ของหล่อนให้ราบลงกับที่นอน มันจับมือหล่อน บังคับให้ประสานซอกนิ้วทั้งซ้ายขวาเข้ากับมือหยาบใหญ่ของมันทั้งสองข้าง แล้วกดแรงจนแผ่นหลังของลูกแก้วราบลงกับที่นอน ทรวงอกแอ่นระแน้ ส่ง สองเต้าผุดพุ่งขึ้นมาอวดความอวบใหญ่ให้มันดูดจนร้องครางเสียวซ่าน

“อ๊า… ”

ลูกแก้วผวากายเกร็ง เมื่อปลายหัวนมสองข้างโดนกะซวกดูดสลับไปมาพร้อมปลายจมูกโด่งเป็นสัน สูดไซ้กำซาบกลิ่นสาบสาวด้วยความหื่นกระหาย ตอเคราแข็งกดครูดลงมาพร้อมจูบ ทิ่มแทงจนหล่อนสะดุ้ง

“อย่า… ”

ลูกแก้วเค้นเสียงร้องวิงวอนออกมาในเฮือกสุดท้าย พยายามสะบัดปลายหัวนมช้ำแดงหนีปากตะกละตะกลามและปลายลิ้นชุ่มน้ำลาย ไล่เลียดูดดุนหัวนมสาวไม่ลืมหูลืมตา

“ซี้ดดด… อูย… ”

บทที่เกี่ยวข้อง

  • คุณอาเถื่อน   ตอนที่ 1

    เซตนี้ประกอบด้วย คุณอาเถื่อนและคุณอาน่าหม่ำผู้เขียน : กาสะลองนิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้นไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคลและสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนาอ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ……….นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนาทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรงท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง*เราเตือนท่านแล้ว*สงวน​ลิขสิทธิ์​ตาม​พระ​ราช​บัญญัติ พ.ศ.2537ไม่​อนุญาต​ให้​สแกน​หนังสือ​หรือ​คัด​ลอก​เนื้อหา​ส่วน​ใด​ส่วน​หนึ่ง​ของ​หนังสือ เว้น​แต่​ได้​รับ​อนุญาต​จาก​เจ้าของ​หนังสือ​เท่านั้นคุณอาเถื่อนเมื่อเดินทางมาถึงศาลาวัดแห่งหนึ่ง ‘ลูกแก้ว’ สาวน้อยในวัยใกล้แตะยี่สิบ รู้สึกตัวเบาหวิว ในสมองของหล่อนโหวงๆ ใจหาย มือไม้อ่อนเปลี้ยไร้เรี่ยวแรง ก้าวลงมาจากรถตู้พร้อมกับความรู้สึกสูญเสียที่ยากจะบรรยาย“ฮือๆ… คุณพ่อคะ… คุณพ่อทิ้งแก้วไปกะทันหันแบบนี้แก้วจะอยู่กับใครคะ… ฮือๆ”สาวน้อยร้องไห้จนตาแดงก่ำ เดินตรงไปยังโลงซึ่งฉาบเอาไว้ด้วยสีทองอร่าม สลักเสลาเป็นลวดลายเครือเถาและประจำยามวิจิตรบรรจง รอบๆ โล

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25
  • คุณอาเถื่อน   ตอนที่ 2

    “หนูขอยืมจักรยานนะคะป้า”ได้ยินที่ป้าคำหล้าบอก ว่าเป้าหมายของหล่อนอยู่ตรงไหน ลูกแก้วไม่รอรี รีบเดินไปคว้ารถจักรยานสีแดง จอดไว้ใต้ต้นมะม่วงข้างครัว ขึ้นคร่อมแล้วปั่นออกไปท่ามกลางประกายแสงแดดของยามเช้า มุ่งตรงไปยังทิศทางของไร่กาแฟในทันที“หนูแก้วยิ่งโตเป็นสาวยิ่งสวย… แม่คุณเอ๊ยหน้าตายังกับนางฟ้าในไร่กาแฟ ทรวดทรงยังกับนางแบบแน่ะ”ป้าคำหล้าหันมากล่าวกับสามี ตามองตามหญิงสาวขี่จักรยานจนแล่นลับไปจากสายตา“ใช่… เด็กคนนี้ยิ่งโตยิ่งสวย ข้าว่าถ้าเป็นแบบนี้โคแก่อย่างพ่อเลี้ยงเถื่อนจะตกหลุมรักหญ้าอ่อนอย่างหนูแก้วเข้าสักวัน”ลุงหนานแสดงความเห็น“นั่นสิ… ดูสายตาของหนูแก้วตอนมองพ่อเลี้ยงสิ… ฉันว่ามันเป็นสายตาของผู้หญิงมองผู้ชายชัดๆ… ไม่ใช่สายตาของเด็กสาวที่มองผู้ปกครองเลยสักนิด”ป้าคำหล้าช่างสังเกต มองว่าการที่พ่อเลี้ยงเถื่อนทิศเอาลูกแก้วมาอยู่ร่วมชายคา มันเหมือนกับการเอาน้ำตาลมาไว้ใกล้มด เอาน้ำมันมาวางไว้ใกล้ไฟ… จะสปาร์คกันวันไหนก็ไม่รู้ในเวลาต่อมา หลังจากลูกแก้วขี่จักรยานเข้ามาวนหาพ่อเลี้ยงจนได้เหงื่อ แต่ก็ไม่เจอ เพราะว่าไร่กาแฟแห่งนี้กว้างขวางมาก สุดท้ายหญิงสาวจำต้องจอดจักรยานถามคนงาน จึงได้ความ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25
  • คุณอาเถื่อน   ตอนที่ 3

    เถื่อนทิศต้องบอกความจริงในที่สุด“ก็ไม่เป็นไรนี่คะ… ถ้าคุณอาอยู่ในน้ำก็ไม่เห็นอะไรหรอกค่ะ… นอกเสียจากว่าชะโดของคุณอาจะโดดขึ้นมาเหนือน้ำ”ลูกแก้วกล่าวทั้งเสียงหัวเราะ“แก้ว… แก่แดดจัง ไปเอาคำพวกนี้มาจากไหน”เถื่อนทิศส่ายหน้า“ก็เมื่อก่อนตอนอยู่บ้านเช่ากับพ่อ… แก้วได้ยินกิ๊กของพ่อทะเลาะกับพ่อเรื่องหึงหวงกัน ได้ยินแกว่าจะเอามีดหั่นชะโดของพ่อแล้วโยนให้เป็ดกิน… ก็เลยรู้ว่าเค้าเรียกของผู้ชายว่าชะโด”ลูกแก้วหัวเราะขำ เถื่อนทิศส่ายหน้าอีกครั้ง หากแต่เขาก็พอจะเข้าใจได้ เมื่อมองย้อนกลับไปในชีวิตของผู้หญิงคนนี้ ด้วยตอนนั้นดาบยิ้มพ่อของลูกแก้วเช่าห้องเล็กๆ อยู่ใกล้คลองเตย สลัมชื่อดังในตำนานของเมืองบางกอก ทำให้ลูกแก้วต้องเติบโตมาท่ามสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยชุมชนแออัด อยู่กันอย่างไร้ระเบียบ คุณภาพชีวิตต่ำ แวดล้อมไปด้วยชนชั้นกรรมกรหาเช้ากินค่ำ“สอนแก้วว่ายน้ำนะคะอาเถื่อนขา”ลูกแก้วอ้อน“ไม่ได้… ยังไงก็ไม่สมควรอยู่ดี”“โธ่… คุณอาคะ แก้วอุตส่าห์ตามมาเล่นน้ำด้วย… ช่วยสอนแก้วว่ายน้ำนะคะ… นะ… ”ลูกแก้วตื๊อไม่เลิก ส่งสายตาวิงวอนให้อาเถื่อนใจอ่อน“ไม่ได้… กลับขึ้นฝั่งเดี๋ยวนี้… นี่เป็นคำสั่ง”เสียงเข้มและแ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25
  • คุณอาเถื่อน   ตอนที่ 4

    “ก็เมื่อกี้แก้วจะหยุด… แต่อาเถื่อนก็ดูดลิ้นแก้วไม่เลิก… จะให้แก้วหยุดยังไงล่ะคะ”หล่อนโทษว่าเป็นความผิดของเขา“พอๆ… นี่แก้วจะไม่เถียงอาสักเรื่องได้ไหม”สำนึกผิดชอบชั่วดีที่ตีกันนัวอยู่ในหัวของเถื่อนทิศทำให้เขาร้องห้าม ย้ำเตือนอยู่ภายในใจตัวเองว่าเขาจะทำแบบนี้ไม่ได้… ด้วยเคยให้สัญญากับดาบยิ้มบิดาของหล่อนเอาไว้ว่าจะดูแลลูกแก้วอย่างลูกสาวบุญธรรม“รีบสวมเสื้อผ้า… อาจะกลับแล้ว”ทำเป็นวางมาดเข้ม สั่งเสียงดุ“ค่ะ… ”ลูกแก้วตอบขณะยกหลังมือขึ้นแตะริมฝีปากที่โดนจูบจนบวมเจ่อ หล่อนเม้มริมฝีปากเบาๆ ยกมือขึ้นแตะริมฝีปากอีกครั้ง... ความวาบหวามนั้นยังอยู่ อาเถื่อนคนนี้จูบได้เร่าร้อนเหลือเกิน “หูหนวกหรือไง… บอกให้รีบสวมเสื้อผ้า… กลับกันได้แล้ว”สั่งเสียงเข้มอีกครั้ง ก้าวยาวๆ เดินนำหน้าออกมาที่รถกระบะ ลูกแก้วรีบคว้าเสื้อผ้ามาสวมใส่ เดินหน้าง้ำตามต้อยๆ มาที่รถ “เดี๋ยวนั่งไปกับอา… คราวหลังถ้าไม่มีอามาด้วยห้ามขี่จักรยานมาแถวนี้คนเดียวนะ”เถื่อนทิศทำเสียงดุ หญิงสาวแอบยิ้มเมื่อรู้ว่าเขาห่วง ทอดสายตามองร่างสูงใหญ่ยกรถจักรยานใส่ไว้ในกระบะหลังของรถกระบะขับเคลื่อนสี่ล้อสีดำคันใหญ่“โกรธแก้วหรือคะ”ม

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25

บทล่าสุด

  • คุณอาเถื่อน   ตอนที่ 5

    เวลาล่วงเลยมาอีกพักใหญ่ๆ หลังจากทอดกายลงนอนบนเตียง ไม่รู้ว่าตัวเองหลับหรือตื่น แต่ลูกแก้วรู้เพียงว่ากำลังกระสับกระส่าย พลิกกายไปมาด้วยอารมณ์ว้าวุ่นร้อนรนแปลกๆจากนั้นภายในหูก็ได้ยินเสียงบานประตูถูกผลักเข้ามาพร้อมกับสายลมเย็นยะเยือกและร่างเปลือยเปล่าดำทะมึนของใครคนหนึ่ง ปรากฏกายอยู่ที่ปลายเท้า ตาแดงวาวจ้องมองเรือนร่างเย้ายวนของหล่อน ขณะมือกำลังรูดท่อนเอ็นของตัวเองไปด้วย“ใคร… ”ลูกแก้วตะโกนถาม ท่ามกลางแสงจันทร์ข้างขึ้นที่ฉายกราดเข้ามาถึงภายในห้องนอน สว่างพอให้มองเห็นรางๆ ว่าร่างทะมึนและสูงใหญ่นั้นเป็นผู้ชาย เขาอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าล่อนจ้อน เรือนกายกำยำล่ำสันปราศจากเสื้อผ้าอาภรณ์เขาไม่ตอบคำถาม หากยังตรงรี่เข้ามาหาหล่อนด้วยท่าทางหื่นกระหาย“แกเป็นใคร… อย่าเข้ามา… ออกไปนะ… ” ถามยังไม่ทันขาดคำร่างถมึงทึงก็ถาโถมเข้าใส่ลูกแก้วเต็มแรง ลำตัวใหญ่หนาและหนักอึ้งของมันทาบทับลงบนเรือนกายบอบบางของหล่อนจนหายใจแทบไม่ออก “ชะ… ช่วยยย… ”ไม่ทันจะกรีดร้อง ผู้บุกรุกก็ปิดปากของหล่อนเสียแนบสนิทด้วยริมฝีปากปรกไปด้วยแพหนวดสีดำหนาของมัน ทำให้เสียงร้องของลูกแก้วถูกกลืนหายเข้าไปอู้อี้อยู่ในลำคอของตัวเอ

  • คุณอาเถื่อน   ตอนที่ 4

    “ก็เมื่อกี้แก้วจะหยุด… แต่อาเถื่อนก็ดูดลิ้นแก้วไม่เลิก… จะให้แก้วหยุดยังไงล่ะคะ”หล่อนโทษว่าเป็นความผิดของเขา“พอๆ… นี่แก้วจะไม่เถียงอาสักเรื่องได้ไหม”สำนึกผิดชอบชั่วดีที่ตีกันนัวอยู่ในหัวของเถื่อนทิศทำให้เขาร้องห้าม ย้ำเตือนอยู่ภายในใจตัวเองว่าเขาจะทำแบบนี้ไม่ได้… ด้วยเคยให้สัญญากับดาบยิ้มบิดาของหล่อนเอาไว้ว่าจะดูแลลูกแก้วอย่างลูกสาวบุญธรรม“รีบสวมเสื้อผ้า… อาจะกลับแล้ว”ทำเป็นวางมาดเข้ม สั่งเสียงดุ“ค่ะ… ”ลูกแก้วตอบขณะยกหลังมือขึ้นแตะริมฝีปากที่โดนจูบจนบวมเจ่อ หล่อนเม้มริมฝีปากเบาๆ ยกมือขึ้นแตะริมฝีปากอีกครั้ง... ความวาบหวามนั้นยังอยู่ อาเถื่อนคนนี้จูบได้เร่าร้อนเหลือเกิน “หูหนวกหรือไง… บอกให้รีบสวมเสื้อผ้า… กลับกันได้แล้ว”สั่งเสียงเข้มอีกครั้ง ก้าวยาวๆ เดินนำหน้าออกมาที่รถกระบะ ลูกแก้วรีบคว้าเสื้อผ้ามาสวมใส่ เดินหน้าง้ำตามต้อยๆ มาที่รถ “เดี๋ยวนั่งไปกับอา… คราวหลังถ้าไม่มีอามาด้วยห้ามขี่จักรยานมาแถวนี้คนเดียวนะ”เถื่อนทิศทำเสียงดุ หญิงสาวแอบยิ้มเมื่อรู้ว่าเขาห่วง ทอดสายตามองร่างสูงใหญ่ยกรถจักรยานใส่ไว้ในกระบะหลังของรถกระบะขับเคลื่อนสี่ล้อสีดำคันใหญ่“โกรธแก้วหรือคะ”ม

  • คุณอาเถื่อน   ตอนที่ 3

    เถื่อนทิศต้องบอกความจริงในที่สุด“ก็ไม่เป็นไรนี่คะ… ถ้าคุณอาอยู่ในน้ำก็ไม่เห็นอะไรหรอกค่ะ… นอกเสียจากว่าชะโดของคุณอาจะโดดขึ้นมาเหนือน้ำ”ลูกแก้วกล่าวทั้งเสียงหัวเราะ“แก้ว… แก่แดดจัง ไปเอาคำพวกนี้มาจากไหน”เถื่อนทิศส่ายหน้า“ก็เมื่อก่อนตอนอยู่บ้านเช่ากับพ่อ… แก้วได้ยินกิ๊กของพ่อทะเลาะกับพ่อเรื่องหึงหวงกัน ได้ยินแกว่าจะเอามีดหั่นชะโดของพ่อแล้วโยนให้เป็ดกิน… ก็เลยรู้ว่าเค้าเรียกของผู้ชายว่าชะโด”ลูกแก้วหัวเราะขำ เถื่อนทิศส่ายหน้าอีกครั้ง หากแต่เขาก็พอจะเข้าใจได้ เมื่อมองย้อนกลับไปในชีวิตของผู้หญิงคนนี้ ด้วยตอนนั้นดาบยิ้มพ่อของลูกแก้วเช่าห้องเล็กๆ อยู่ใกล้คลองเตย สลัมชื่อดังในตำนานของเมืองบางกอก ทำให้ลูกแก้วต้องเติบโตมาท่ามสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยชุมชนแออัด อยู่กันอย่างไร้ระเบียบ คุณภาพชีวิตต่ำ แวดล้อมไปด้วยชนชั้นกรรมกรหาเช้ากินค่ำ“สอนแก้วว่ายน้ำนะคะอาเถื่อนขา”ลูกแก้วอ้อน“ไม่ได้… ยังไงก็ไม่สมควรอยู่ดี”“โธ่… คุณอาคะ แก้วอุตส่าห์ตามมาเล่นน้ำด้วย… ช่วยสอนแก้วว่ายน้ำนะคะ… นะ… ”ลูกแก้วตื๊อไม่เลิก ส่งสายตาวิงวอนให้อาเถื่อนใจอ่อน“ไม่ได้… กลับขึ้นฝั่งเดี๋ยวนี้… นี่เป็นคำสั่ง”เสียงเข้มและแ

  • คุณอาเถื่อน   ตอนที่ 2

    “หนูขอยืมจักรยานนะคะป้า”ได้ยินที่ป้าคำหล้าบอก ว่าเป้าหมายของหล่อนอยู่ตรงไหน ลูกแก้วไม่รอรี รีบเดินไปคว้ารถจักรยานสีแดง จอดไว้ใต้ต้นมะม่วงข้างครัว ขึ้นคร่อมแล้วปั่นออกไปท่ามกลางประกายแสงแดดของยามเช้า มุ่งตรงไปยังทิศทางของไร่กาแฟในทันที“หนูแก้วยิ่งโตเป็นสาวยิ่งสวย… แม่คุณเอ๊ยหน้าตายังกับนางฟ้าในไร่กาแฟ ทรวดทรงยังกับนางแบบแน่ะ”ป้าคำหล้าหันมากล่าวกับสามี ตามองตามหญิงสาวขี่จักรยานจนแล่นลับไปจากสายตา“ใช่… เด็กคนนี้ยิ่งโตยิ่งสวย ข้าว่าถ้าเป็นแบบนี้โคแก่อย่างพ่อเลี้ยงเถื่อนจะตกหลุมรักหญ้าอ่อนอย่างหนูแก้วเข้าสักวัน”ลุงหนานแสดงความเห็น“นั่นสิ… ดูสายตาของหนูแก้วตอนมองพ่อเลี้ยงสิ… ฉันว่ามันเป็นสายตาของผู้หญิงมองผู้ชายชัดๆ… ไม่ใช่สายตาของเด็กสาวที่มองผู้ปกครองเลยสักนิด”ป้าคำหล้าช่างสังเกต มองว่าการที่พ่อเลี้ยงเถื่อนทิศเอาลูกแก้วมาอยู่ร่วมชายคา มันเหมือนกับการเอาน้ำตาลมาไว้ใกล้มด เอาน้ำมันมาวางไว้ใกล้ไฟ… จะสปาร์คกันวันไหนก็ไม่รู้ในเวลาต่อมา หลังจากลูกแก้วขี่จักรยานเข้ามาวนหาพ่อเลี้ยงจนได้เหงื่อ แต่ก็ไม่เจอ เพราะว่าไร่กาแฟแห่งนี้กว้างขวางมาก สุดท้ายหญิงสาวจำต้องจอดจักรยานถามคนงาน จึงได้ความ

  • คุณอาเถื่อน   ตอนที่ 1

    เซตนี้ประกอบด้วย คุณอาเถื่อนและคุณอาน่าหม่ำผู้เขียน : กาสะลองนิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้นไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคลและสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนาอ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ……….นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนาทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรงท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง*เราเตือนท่านแล้ว*สงวน​ลิขสิทธิ์​ตาม​พระ​ราช​บัญญัติ พ.ศ.2537ไม่​อนุญาต​ให้​สแกน​หนังสือ​หรือ​คัด​ลอก​เนื้อหา​ส่วน​ใด​ส่วน​หนึ่ง​ของ​หนังสือ เว้น​แต่​ได้​รับ​อนุญาต​จาก​เจ้าของ​หนังสือ​เท่านั้นคุณอาเถื่อนเมื่อเดินทางมาถึงศาลาวัดแห่งหนึ่ง ‘ลูกแก้ว’ สาวน้อยในวัยใกล้แตะยี่สิบ รู้สึกตัวเบาหวิว ในสมองของหล่อนโหวงๆ ใจหาย มือไม้อ่อนเปลี้ยไร้เรี่ยวแรง ก้าวลงมาจากรถตู้พร้อมกับความรู้สึกสูญเสียที่ยากจะบรรยาย“ฮือๆ… คุณพ่อคะ… คุณพ่อทิ้งแก้วไปกะทันหันแบบนี้แก้วจะอยู่กับใครคะ… ฮือๆ”สาวน้อยร้องไห้จนตาแดงก่ำ เดินตรงไปยังโลงซึ่งฉาบเอาไว้ด้วยสีทองอร่าม สลักเสลาเป็นลวดลายเครือเถาและประจำยามวิจิตรบรรจง รอบๆ โล

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status