บ่ายวันต่อมา14:00น.ห้องพักโรงแรม ในเครือธนะปรีดากุลแก้มใส......."อื้ออ"ฉันร้องขึ้นพลางพยายามจะพลิกตัวแต่ร่างกายของฉันขยับไม่ได้เลย เพราะมีแขนแกร่งกอดรัดร่างของฉันจากทางข้างหลังเขากอดฉันแน่นมาก จนฉันรู้สึกเจ็บไปหมดทั้งตัว"อื้อ ตื่นแล้วเหรอครับคนดี จุ๊ฟ"อาธันเอ่ยถามฉันพลางกดริมฝีปากจุมพิตลงไปบนไหล่ขาวๆของฉันอย่างเเผ่วเบา ฉันก็ค่อยๆหันตัวจะกลับมาไปหาอาธันแต่ฉันขยับท่อนล่างไม่ได้เลยน่ะ "อื้อ เจ็บ"ฉันหลับตาปี๋พร้อมกับกัดริมฝีปากแน่นด้วยความเจ็บตรงส่วนนั้น อาธันรีบลุกขึ้นมามองหน้าฉัน เขาก็เอามือหนามาลูบไปตามโครงแก้มขาวเนียนของฉันอย่างแผ่วเบา"เจ็บตรงไหนครับ บอกอาได้ไหม ฟอด ฟอด"อาธันเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงพร้อมกับก้มหน้าลงมาหอมแก้มฉัน ฉันก็ลืมตามองอาธันเราทั้งคู่ผสานสายตามองกันและกันอย่างเนิ่นนานแล้วทั้งฉันกับอาธันก็ค่อยๆเริ่มผุดรอยยิ้มขึ้นมาบนใบหน้า"อาธันก็รู้หนิคะ ว่าแก้มใสเจ็บตรงไหน!"ฉันเอ่ยบอกอาธันไปด้วยนำ้เสียงอ้อนๆและใส่จริตนิดๆ"ไม่รู้ครับ อาไม่รู้เลย บอกอาสิครับคนดี ว่าหนูเจ็บตรงไหน?"อาธันเอ่ยย้อนถามฉันพร้อมกับยิ้มกรุ้มกริ่ม ฉันก็มองหน้าอาธันแล้วย่นจมูก
"ได้ไหมครับ เด็กดี"อาธันเงยหน้ากลับขึ้นมามองหน้าฉันและเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงอ้อนๆอาธันทำหน้าอ้อนด้วยอ่ะหน้ารักจัง"ได้สิค่ะ ตอนนี้เลยไหมละค่ะ?""หืมม หนูหายเจ็บแล้วเหรอ?"อาธันเลิกคิ้วเอ่ยถามฉันด้วยสีหน้าตกใจ ฉันก็ส่งยิ้มแหยๆไปให้เขา เพราะฉันยังไม่หายเจ็บอ่ะ ขยับยังไม่ได้เลยด้วยช้ำไป"ยังค่ะ"ฉันบอกอาธันไปพลางก้มหน้าลงมา อาธันก็จับครางของฉันให้เงยขึ้นไปมองหน้าเขา อาธันส่งยิ้มอบอุ่นมาให้ฉัน"อาขอดูหน่อยได้ไหมครับ?""ดะได้ค่ะ"ฉันตอบอาธันไปด้วยความเขินอายและค่อยๆจับผ้านวมออกไปจากร่างกายที่เปลือยเปล่าของฉัน อาธันก็ยันตัวลุกขึ้นนั่งมองการกระทำของฉัน ฉันค่อยๆยันตัวลุกขึ้นนั่งเอาหลังพิงหมอนและค่อยๆยกขาขึ้นพร้อมกับค่อยๆอ้าขาออกจากกัน อาธันเข้ามานั่งแทรกกลางหว่างขาของฉันมือใหญ่ของอาธันจับขาอ่อนทั้งสองข้างของฉันให้ค่อยๆอ้าออกจากกัน และเขานั่งคุกเข่าก้มหน้าลงไปมองกลีบกุหลาบของฉันที่ตอนนี้มันบวมช้ำมากเลย"อ๊ะ ซี๊ดดด"ฉันร้องขึ้นพลางซู๊ดปากด้วยความแสบเมื่ออาธันยื่นปลายนิ้วเรียวไปสัมผัสกับกลีบกุหลาบของฉัน"เจ็บน่าดูเลยครับ ทั้งบวมทั้งแดงครั้งแรกของหนูแท้ๆแต่อากลับทำรักกับหนูตั้งหลายรอบ"อาธันเอ่ยบอกฉัน
"เออออ ธันวาน้อยของอานะครับ"อาธันเอ่ยตอบฉันด้วยนำ้เสียงอ้อมแอ้มๆพวงแก้มของอาธันค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงขึ้นเรื่อยๆ ฉันเข้าใจล่ะธันวาน้อยของอาธันกำลังทิ่มแผ่นหลังของฉันอยู่ แต่ฉันว่ามันไม่ได้น้อยนะ! มันใหญ่มากกกกกกกกเลยตั้งหากล่ะ!!"ไปอาบนำ้ดีกว่าเดี๋ยวจะได้ไปกินข้าวกัน"อาธันเอ่ยบอกฉันแล้วอุ้มร่างของฉันเดินไปยังห้องอาบนำ้ทันทีพรึบอาธันอุ้มร่างของฉันมาวางลงในอ่างอาบนำ้ขนาดใหญ่ เขาเองก็ลงมาในอ่างกับฉันด้วยเหมือนกัน แล้วอาธันก็เริ่มกดปุ่มเปิดนำ้ เขาบีบครีมอาบนำ้ใส่มือของเขาพลางยื่นมือเข้ามาที่ตัวของฉัน"เดี๋ยวอาถูให้ครับ"อาธันเอ่ยบอกฉัน ฉันก็พยักหน้าให้เขาอาธันก็เริ่มลูบมือใหญ่หนานุ่มไปตามเนื้อนูนหน้าอกของฉัน ทั้งสองมือเขาก็ค่อยๆลูบไล้ ฉันก็เลยยื่นมือไปบีบครีมอาบนำ้ใส่มือของฉันมั่งเพื่อจะถูตัวให้อาธันด้วยเหมือนกัน ฉันค่อยๆเริ่มลูบมือไปตามหน้าอกแกร่งของอาธัน นำ้ในอ่างค่อยๆเริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยจนเกือบจะเต็มตัวของฉันกับอาธัน แต่ว่าตอนนี้ค่อยๆกับลดลงไปจนถึงเอวของฉันแล้ว นำ้ใสมากเพราะอาธันไม่ได้เปิดฟองสบู่จนทำให้ฉันเห็นอะไรๆของอาธันทั้งหมด อาธันเองก็มองเห็นของฉันทุกๆ สัดส่วนเช่นกัน"อื้ออ"ฉันเเอ
พรึบ"อ๊ะ"ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อฉันบอกอาธันว่าอยากมากเขาก็จับเอวฉันยกขึ้นมานั่งบนตัวของเขาทันทีอย่างไว จนฉันหน้าเหวอด้วยความตกใจ"ข่มขืนอาเลยครับ"อาธันเอ่ยบอกฉันพลางบีบคลึงหน้าอกของฉันเล่นอย่างเบาๆและเเรงขึ้นเรื่อยๆเมื่อหน้าอกของฉันมันเด้งสู้มือของอาธัน ฉันจึงค่อยๆนั่งยองๆจับลำกายใหญ่ของอาธันจ่อไปที่ช่องทางรักของฉัน แล้วใช้ปลายหัวความเป็นชายของอาธันถูเสียดสีไปกับร่องเสียวของฉันจนคนร่างหนาร้องครวญครางซู๊ดปากขึ้นเบาๆ เขาเอาฝ่ามือใหญ่นวดคลึงทรวงอกของฉันเล่นไปด้วย ฉันที่เคลิบเคลิ้มจึงค่อยๆหย่อนสะโพกกดร่องเสียวของฉันใส่สวมลงไปบนลำกายใหญ่ของอาธัน"อ่าาาา เจ็บอึก"ฉันกัดริมฝีปากพร้อมพูดขึ้นด้วยความเจ็บและความอึดอัดในช่องทางรักของฉัน"อ่าห์ ซี๊ดดดด แน่น จะแตกครับอย่าเกร็งครับคนดี หนูค่อยๆขยับตัวขึ้นลงสิครับ"อาธันเอ่ยบอกฉันพลางยื่นมือหนาของเขามาจับก้นของฉันยกให้สูงขึ้น และค่อยกดความเป็นสาวของฉันลงไปสุดลำกายใหญ่ของอาธันอย่างค่อยๆช้าๆเนิบๆ"อ่าห์ อย่างนั้นและครับขึ้นให้เกือบสุดและลงด้วยสุดแบบนี้ละครับอ่าห์ เสียว"อาธันครวญครางฉันก็ยิ่งได้ใจค่อยๆยกสะโพกขึ้นให้สูงจนลำกายของอาธันเกือบหลุดจากช่
ห้องพักชั้นดาดฟ้า โรงแรมในเครือธนะปรีดากุลวันต่อมาแก้มใส....แชะ"สวยทั้งคนและก็วิวเลยครับ"อาธันเงยหน้าขึ้นมาจากกล้องแล้วเอ่ยบอกฉัน ฉันก็ส่งยิ้มไปให้อาธันตอนนี้เราทั้งคู่กำลังเล่นนำ้ในสระบนห้องที่อาธันพาฉันย้ายขึ้นมา ชั้นนี้สูงที่สุดอาธันบอกว่าโรงแรมที่นี้เป็นโรงแรมในเครือของอาธัน อาธันโทรไปบอกคุณย่าว่าเจอฉันแล้ว แล้วเขาก็ขอคุณย่าพาฉันอยู่เที่ยวที่นี้อีกสองวัน พรุ่งนี้ฉันกับอาธันก็คงต้องเดินทางกลับเชียงใหม่แล้วล่ะ"แก้มใสครับ เราต้องรีบขึ้นจากนำ้แล้วนะครับ อามีนัดทานข้าวน้า เราต้องไปด้วย"อาธันเอ่ยบอกฉันพลางวางกล้องไว้ตรงขอบสระแล้วเขาก็ค่อยๆเดินลงนำ้มาหาฉัน"อื้อ อาธัน"ฉันร้องท้วงอาธันขึ้นเมื่อเขาลูบไล้ขาเรียวของฉันขึ้นมาเรื่อยๆจนมาถึงเนื้อโหนกนูนของฉัน"อาธันอ่ะ หื่นจัง!"ฉันเอ่ยบอกอาธันไปด้วยนำ้เสียงล้อๆพลางเอานิ้วชี้จิ้มไปบนแผงอกเปลือยเปล่าสุดล่ำของอาธัน"ใครหื่นกว่าอาละครับ?"อาธันเอ่ยถามฉันกลับพลางเงยหน้าขึ้นมาจ้องมองหน้าฉันพร้อมกับยื่นมือขึ้นมาจับมือของฉัน แล้วเขาก็ยิ้มให้ฉัน ฉันก็ส่งยิ้มกลับไปให้เขา"อารู้ว่าที่อาทำกับเรามันผิด ผิดมากเลย"อาธันเอ่ยบอกฉันด้วยนำ้เสียงเศร้าลงพลางยื่
"โอ้ เดี๋ยวสายครับคนดี"อาธันเอ่ยบอกฉันเมื่อเขานึกขึ้นได้ว่ามีนัดกับลูกค้า เป็นอาธันนี้เหนื่อยจังวันหยุดก็ไม่มีเลย"มาครับ อาอุ้ม^_^"อาธันเอ่ยบอกฉันพลางยื่นลำแขนแกร่งมาโอบรัดสะโพกของฉันแล้วออกเเรงยกขึ้นจนร่างของฉันที่นั่งอยู่ลอยสูงขึ้น ฉันกลัวตกรีบคว้าแขนโอบรอบคอของอาธันทันที"โอ้วว นมทิ่มหน้า ฟอดดด"เสียงอาธันเอ่ยพึมพำพลางกดจมูกลงไปบนเนื้อนูนของหน้าอกฉันพร้อมสูดดม"อะอาธันอ่ะ""หอมจังครับ เมียใครเนี่ย"อาธันเงยหน้าขึ้นมาบอกฉัน อาธันเรียกฉันว่าเมียเหรอ อร๊ายยย อีแก้มฟินนนนมากค่ะขอบอก ใบหน้าของฉันร้อนผ่าวขึ้นด้วยความเขินอายอาธันก็มองฉันด้วยแววตาเป็นประกายมีเลศนัย"อาธันอ่ะ พูดอะไรเนี่ยหนูเขินนะงื้อ"ฉันเอ่ยบอกอาธันไปพร้อมกับซบหน้าลงไปบนไหล่เปลือยของอาธัน อาธันก็หัวเราะชอบใจแล้วค่อยๆอุ้มฉันเดินไปในสระนำ้และอาธันก็พาฉันขึ้นจากสระนำ้ไปเเต่งตัวเพื่อไปตามนัดกับลูกค้าห้อง รับประทานอาหาร VIP"เชิญครับท่านประธาน ลูกค้ารออยู่ที่โต๊ะแล้วครับ"เสียงพนักงานต้อนรับชายเอ่ยบอกอาธันที่เดินโอบเอวฉันเข้ามาที่ชั้นรับประทานอาหาร อาธันพยักหน้าให้พนักงานและหันกลับมามองหน้าฉัน"ฟอดดด ชื่นใจ^_^"อาธันก้มหน้าลงมาหอ
"จริงเหรอคะคุณธัน"ผู้หญิงคนนั้นหันมาถามอาธันดวงตาของเธอเบิกโตขึ้นด้วยความตกใจ"จริงครับ แต่ตอนนี้ผมเลิกกับคุณดาแล้วครับ"อาธันตอบเธอไปแต่เขาไม่ได้หันกลับไปมองพวกเธอทั้งสองเลยเพราะเขาเอาแต่มองหน้าฉันอยู่เนี่ย"ยัง!เรายังไม่เลิกกัน ธันดาไม่เลิกกับคุณนะ ไหนคุณบอกว่าอยากแต่งงานกับดาไงคะ ดาตกลงแต่งงานกับคุณค่ะธัน"ดาหลาเอ่ยบอกกลับมาพลางสะบัดแขนของเธอจนหลุดจากการจับของผู้หญิงคนนั้นแล้วเธอก็วิ่งจะเข้ามาหาอาธันกับฉันทันทีด้วยความเร็ว ฉันจะขยับตัวไปยืนเผชิญหน้ากับเธอแต่ก็โดนอาธันห้ามไว้ซะก่อน"เดี๋ยวอาเคลียร์เองครับคนสวย^_^"อาธันเอ่ยบอกฉันพร้อมกับยิ้มละมุนมาให้ฉันแล้วเขาก็หันหน้ากลับไปมองดาหลาต่อพร้อมกับเปลี่ยนแววตาที่เคยอ่อนโยนเวลามองฉันเป็นแววตาที่เเข็งกร้าวและดุดัน"เสี่ยคนนั้นเขาเลิกส่งเสียเลี้ยงดูคุณแล้วเหรอครับ?"อาธันเอ่ยถามดาหลาไปด้วยนำ้เสียงเรียบนิ่งดาหลาก็เบิกตาโตขึ้นอย่างตกใจพร้อมกับหยุดฝีเท้าของเธอลงอย่างทันที เธอก็หันขวับตวัดสายตาคมมองมาที่ฉัน"อีหลานของคุณไปบอกอะไรคุณคะธัน ดาไม่รู้เรื่องเสี่ยอะไร อีแก้มใสมันมั่ว อีเด็กโกหก!"ดาหลาชี้หน้าฉันพลางเอ่ยใส่ฉันมาเป็นชุด ฉันก็ลอยหน้าลอยตาล้อ
จังหวัดเชียงใหม่บ้าน ธนะปรีดากุล14:00น.แก้มใส......"คุณย่าขาาาา"ฉันวิ่งพร้อมกับเอ่ยเรียกหาคุณย่า ตอนนี้ฉันกับอาธันเพิ่งกลับมาถึงเชียงใหม่ ฉันวิ่งนำหน้าอาธันที่กำลังเดินตามหลังฉันพลางยิ้มอย่างขำๆกับท่าทีของฉัน"วิ่งช้าๆก็ได้ครับ คุณย่าไม่หนีเด็กดื้อไปไหนหรอกหึๆ เตรียมก้นไว้ให้ดีๆนะครับ"อาธันเอ่ยขึ้นทำให้ฉันหยุดฝีเท้าลงพร้อมกับหันหน้ากลับไปยืนประจันหน้ากับอาธัน"งื้อ อาธันช่วยแก้มใสด้วยสิคะ นะนะแก้มใสไม่อยากโดนคุณย่าตี"ฉันเอ่ยบอกอาธันไปอย่างเสียงหวานออดอ้อนแล้วเดินเข้าไปกอดแขนแกร่งของอาธันพลางเอาแก้มถูไปกับต้นแขนของอาธัน อาธันก็มองฉันพลางหัวเราะขึ้นมาแล้วเขาก็เอาแขนใหญ่มาโอบเอวของฉันไว้"อ้อนอาแบบนี้ มันจะไม่เป็นผลดีกับตัวหนูนะครับคนดี"อาธันเอ่ยบอกฉัน ฉันรู้ว่าเขาหมายถึงอะไรหึๆๆไม่ดีอะไรดีจะตายได้กินอาธันอ่ะ"ก็แก้มใสไม่อยากโดนคุณย่าตีหนิคะ แต่แก้มใสอยากโดนอาธันกินมากกว่า"ฉันเงยหน้าขึ้นไปบอกอาธัน อาธันก็มองหน้าฉันแล้วอมยิ้มขึ้น อาธันก็เลื่อนหน้าลงมาหาฉันจนปลายจมูกของเราชนกัน"อาก็อยากกินหนู แต่เรากินกันบ่อยๆแบบนี้ไม่ได้ครับ มันไม่เป็นผลดีกับหนูเลย ถ้าคนอื่นรู้เขาจะมองแก้มใสของอาไม่ด
“เรามาต่อแขนต่อขาให้ลูกกันดีกว่าครับ^_^” อาธันบอกฉันพลางใช้มือหนาของเขารูดกางเกงสีทองตัวจิ๋วของฉันออกไปจากจุดอ่อนไหวของฉัน“สวยจัง เวลาที่หนูคลอดลูกอาจะหาหมอที่เป็นผู้หญิงมาให้หนูนะครับ เพราะอาหวงเหลือเกิน จุ๊ฟ” อาธันเอ่ยบอกฉันในขณะที่สายตาของเขาจ้องไปที่เนื้อโหนกนูนของฉันที่ไร้ขนนุ่มปกคลุมขาวนวลอาธันก้มหน้าลงไปจุมพิตเบาๆบนเนื้อนูนสามเหลี่ยมของฉัน ฉันก็ยิ้มเขิน“อ้าขาหน่อยนะครับ^_^” เมื่ออาธันนั่งชันเข่าอยู่ตรงหว่างขาของฉันเขาก็เอ่ยบอกฉัน ฉันจึงทำตามที่เขาบอก อาธันมองฉันแล้วก็ยกยิ้มขึ้นพลางส่ายศีรษะไปมา“ไม่ดื้อก็เรื่องนี้เรื่องเดียว^_^” อาธันบอกฉันด้วยนำ้เสียงยิ้มๆพลางเอามือมาจับเข่าทั้งสองข้างของฉันให้อ้าออกจากกัน“อ๊ะ เสียวค่ะ” ฉันแอ่นสะโพกขึ้นรับสัมผัสนิ้วเรียวของอาธันที่เริ่มลูบไล้กรีดนิ้วลงไปที่ร่องเสียวของฉัน จนฉันสั่นสะท้านความเสียวเล็บมือจิกผ้าปูที่นอนเพื่อปลดปล่อยความเสียวซ่าน อาธันยังคงละเลงปลายนิ้วเล่นไปกับร่องเสียวของฉันอยู่สร้างความทรมานให้ฉันเป็นยิ่งนัก “อ๊ะ อื้อออออ” ฉันร้องครวญครางขึ้นเมื่ออาธันขยี้ติ่งเสียวของฉัน จนร่างของฉันสั่นสะท้านไปทั้งร่างนำ้ใสๆของฉันค่อยๆไหลอ
“ไม่เอานะครับแก้มใส” อาธันบอกฉันเขาเอามือของเขาพยายามมาจับก้นของฉันเพื่อจะยกร่างของฉันให้ออกไปจากตัวเขาแต่มีเหรอที่แก้มใสจะยอม ไม่มีทางซะหรอกค่ะอาธันขา“อาธันอ๊ะ อื้ออออ” ฉันกดสะโพกลงไปในแน่นที่สุดและทำให้สะโพกของฉันไปเบียดเสียดกับมังกรยักษ์ของอาธันน่ะสิ แล้วตอนนี้เหมือนมันกำลังจะตื่นแล้วนะน่ะฉันจึงส่ายสะโพกถูไถไปมา ทำให้ความเป็นสาวของฉันถูเสียดสีไปกับกางเกงผ้าบางของอาธัน มือของฉันก็เริ่มซถกซนไปปลดกระดุมเสื้อของอาธันแลัวลูบไล้ไปตามแผงอกสุดล่ำของอาธันที่มีมัดกล้ามแน่นๆ ของอาธันจนขนแขนอาธันลุกชูขึ้น“อ่าาาาาห์” เสียงอาธันร้องขึ้นมา“อ๊ะ อื้ออออ อาธันขา” ฉันยังคงร้องเรียกอาธันด้วยนำ้เสียงหวานๆแล้วบดขยี้ความเป็นสาวของฉันให้แนบชิดไปกับความเป็นชายของอาธันให้แน่นขึ้นแล้วเริ่มขยับตัวถูขึ้นลงจนฉันเสียวซ่าน นำ้ใสๆของฉันได้ไหลออกมาจนชุ่มแฉะความเป็นสาวของฉันเปียกกางเกงชั้นในของฉันจนฉันรู้สึกได้“อ่าห์ แก้มใสครับ สุดยอดมากครับ” อาธันเอ่ยชมฉัน เขาบีบคลึงสะโพกงอนงามของฉันเบาๆแต่ก็ทำให้ฉันเสียวซ่านไปทั้งตัว อาธันยื่นมือของเขาขึ้นมาถอดเสื้อยืดสีขาวของฉันออกไปจากตัวฉัน“อื้ออออ” อาธันยื่นหน้าขึ้นมาสูดด
1เดือนต่อมา13:00น.สาธารณรัฐมัลดีฟส์แก้มใส มนธิรา....“อืมมมมมมมมมม”“สดชื่นขึ้นไหมครับคนดีของอา ฟอด ฟอด” เสียงของอาธันมาพร้อมกับมือหนาทั้งสองข้างของเขาที่โอบกอดเอวฉันพลางก้มหน้าลงมาเอาครางเกยไว้บนไหล่ฉันที่ยืนหลับตารับลมเย็นของทะเลที่มัลดีฟอยู่พลางกดปลายจมูกโด่งของเขาลงมาบนแก้มของฉันสองที ใช่แล้วล่ะคะตอนนี้เราอยู่ที่มัลดีฟส์ฉันกับอาธันเรามาฮันนีมูนกันที่นี้ มัลดีฟส์ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศอินเดียและประเทศศรีลังกา มัลดีฟเป็นที่ที่ฉันอยากมามากที่สุด ทะเลสวยมากอาธันจองล่วงหน้าเป็นเดือนๆแหนะถึงจะมีที่ว่างพักสำหรับเราทั้งคู่ เรื่องของดาหลาอาธันเป็นเจ้าภาพจัดงานศพให้เธอ ฉันเองก็ไม่ได้โกรธอะไรเธอเลยเพราะเธอไม่มีญาติเธอน่าสงสารมากเหมือนกัน ฉันอโหสิให้เธอดาหลา และคนที่ยิงดาหลาก็ยังจับตัวไม่ได้เพราะเธอไม่ได้ทิ้งหลักฐานอะไรไว้เลยในที่เกิดเหตุ พยานก็มีเพียงฉันแค่คนเดียวแต่เพราะฉันกำลังตั้งท้องอยู่อาธันไม่อยากให้ฉันเครียดเขาจึงเป็นคนจัดการทุกอย่างเองร่วมไปถึงเรื่องคดีความด้วย ฉันบอกว่าฉันไม่ติดใจเอาความอะไร“มากค่ะ^_^” ฉันตอบอาธันไปพลางยืนมือน้อยๆ ของฉันไปโอบแขนของอาธันที่กอดเอวฉั
“มันสมควรที่จะตาย!” เธอบอกฉันแต่นั้นเธอก็เดินหันหลังเพื่อจะออกไปจากห้องนี้“เดี๋ยวคนรักของเธอก็กำลังจะมาแล้ว ฉันไปล่ะ”“เดี๋ยวสิคะคุณ คุณค่ะ!!” ฉันพยายามตะโกนเรียกเธอแต่เธอก็ไม่ได้หันกลับมามองฉันเธอพูดเสร็จก็เดินออกไปทันที ปล่อยให้ฉันอยู่ในห้องนี้กับศพของดาหลาได้ยังไงกัน ฉันกลัวผีน่ะตึกๆๆๆๆๆๆเสียงฝีเท้านับหลายคู่กำลังพากันวิ่งเข้ามาที่นี้ ฉันรีบมองไปที่ประตูนั้นก็พบกับร่างของคนที่ฉันเฝ้ารอเขา“อาธัน! ฮืฮๆๆๆ” เมื่อฉันมั่นใจว่าเป็นอาธันฉันก็ร้องเรียกเขาพลางร้องไห้โฮออกมาทันที“แก้มใส!” อาธันตะโกนเรียกชื่อฉันพลางรีบวิ่งเข้ามาหาฉัน“ดาหลา!!!” อาธันที่กำลังจะข้ามร่างของดาหลาก็ต้องหยุดชะงักลงเมื่อเห็นร่างที่มีเลือดท่วมตัวของดาหลาที่นอนแน่นิ่งอยู่ เขามีสีหน้าที่ตกใจแต่เขาก็ไม่ได้สนใจเขารีบหันกลับมามองหน้าฉันทันที“ใครทำหนูแก้มใสคนดีของอา!!” อาธันข้ามร่างของดาหลาเข้ามาหาฉันทันทีเมื่อเห็นสภาพของฉันที่มอมแมมเลอะเทอะเสื้อผ้าของฉันมีเลือดของดาหลากระเด็นมาเลอะตัวฉันด้วย อาธันนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าฉันพลางหยิบมีดพกของเขาขึ้นมาตัดเชือกที่มัดมือและมัดเท้าของฉันให้ฉัน“ฮืฮๆๆ อาธัน” ฉันโผล่เข้ากอดร่างขอ
“เหอะ! ช่างเป็นบุญตาของฉันจริงๆเลย ที่ได้เห็นแกยอมอ้อนวอนขอร้องฉันขนาดนี้ ทำไมล่ะเพราะอะไรแกถึงยอม หรือว่าแก แก!!!!!” เมื่อดาหลาพูดขึ้นแล้วเหมือนเธอจะแปลกใจว่าทำไมฉันถึงยอมขอร้องเธอขนาดนี้ จนเธอเบิกตาโตขึ้นเหมือนเพิ่งนึกอะไรได้ ขอร้องนะคะพระเจ้าอย่าให้เธอรู้ว่าลูกกำลังท้องอยู่เลย“แกท้องอย่างนั้นเหรอ?!!” ดาหลารีบผละร่างของเธอเข้ามาหาฉันอย่างไวพลางเอาปลายกระบอกปืนสั้นจอมาที่ขมับของฉัน ฉันมองเธอด้วยความหวาดกลัว สิ่งที่ฉันขอพระเจ้าไม่เป็นดังคำขอ“แกท้องลูกของธันเหรอ กรี๊ดดดดดดดดดด” ดาหลากรีดร้องออกมาจนฉันแสบแก้วหู เธอร้องราวกับคนเสียสติ เธอไปทำอะไรมาฉันไม่ได้ยินข่าวในวงการนางแบบของเธอมานานมากแล้ว“เห้ย! ตำรวจมา!!”“หนีเร็ว!”“อาธัน อาธันคะช่วยแก้มใสด้วยค่ะ!!” เมื่อฉันได้ยินเสียงพูดเอะอะของชายชุดดำนั้นที่พูดถึงตำรวจพลางรีบพากันหลบออกไปทางประตูอีกบานของห้องอย่างรีบร้อนผิดกับดาหลาที่เธอยืนมองหน้าฉัน ฉันจึงร้องขอความข่วยเหลือจากอาธันนั้นยิ่งทำให้เธอกดปลายกระบอกปืนลงมาที่ขมับฉันให้แน่นขึ้นปัง“เอือก!” ฉันได้ยินเสียงปืนพร้อมกับเสียงร้องเฮือกของดาหลาแล้วปืนที่เธอจ่ออยู่ที่ขมับของฉันก็ค่อยๆถอยอ
“หึ ฮึ ฮืฮๆๆๆ ชุดนี้มันต้องเป็นชุดที่ฉันใส่ ในวันแต่งงานของฉันกับธัน ฮือๆ อึก” เสียงของดาหลาร้องไห้ออกมาพลางพูดขึ้นด้วยนำ้เสียงสะอึกสะอื้น ฉันจึงค่อยๆ ลืมตามองเธอ ก็เห็นว่าเธอมองชุดแต่งงานชุดไทยสีเงินที่ฉันสวมใส่อยู่ เป็นผ้าถุงตัดเย็บอย่างดีสีเงินทั้งชุดห่มสะไบสีเงิน ชุดนี้เป็นชุดที่ฉันเลือกเองและชุดของอาธันเองก็เป็นสีเงินสีเดียวกันกับฉัน ฉันเห็นตอนที่เขาลองเขาดูหล่อแบบไม่มีที่ติเลยล่ะ “คนดีๆ แบบอาธันไม่เหมาะกับเธอหรอกดาหลา” ฉันเอ่ยบอกเธอไปตามความจริง ผู้ชายที่อบอุ่นและเเสนดีแบบอาธันเขาสมควรที่จะเจอผู้หญิงดีๆที่เพรียบพร้อมกับเขาสิถึงจะถูก คนแบบฉันยังไม่เหมาะสมกับอาธันเลยแต่จะทำยังไงได้ล่ะในเมื่อฉันรักอาธันมากขนาดนี้ รักครั้งแรกและรักครั้งเดียวของฉัน“หึ! มึงอย่าทำมาเป็นพูดดี ผู้หญิงแบบมึงที่เอาอาตัวเองทำผัวนี้น่ะเหรอที่เหมาะกับธันน่ะ!!!” ดาหลาพูดขึ้นด้วยนำ้เสียงโกรธเธอเดินเข้ามาหาฉันพลางเอามือจิกหัวฉันอย่างแรงเธอกระชากผมฉันจนฉันเจ็บจี๊ดไปทั้งศีรษะ ฉันก็มองหน้าเธอเธอก็มองหน้าฉัน ฉันอยากจะลุกขึ้นไปตบอีป้านี้สักทีสองทีแต่ตอนนี้ฉันกำลังท้องอยู่น่ะสิเรื่องของเรื่องน่ะเฮ้อ!“ฉันอาจจะไม่เห
โกดังล้างแก้มใส มนธิรา.....“ฮ่าๆๆๆ ฮ่ะๆๆ” เสียงหัวเราะเหมือนคนที่ขาดสติทำให้ฉันค่อยๆรู้สึกตัวขึ้นนี่ฉันหลับไปอย่างนั้นเหรอ ปวดหัวจังนี้ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย“พิธีๆ” ฉันเริ่มขยับตัวแต่ก็ไม่มีส่วนไหนของร่างกายขยับได้เลยเหมือนถูกพันธนาการไว้ด้วยเชือก ดวงตาของฉันทั้งสองข้างถูกผ้าปิดไว้มือของฉันก็ถูกผูกด้วยเชือกจนฉันที่เริ่มขยับข้อมือรู้สึกได้ถึงความเจ็บแสบจากเชือกที่เสียดสีกับข้อมือของฉัน“พิธีอะไรของแกยะ นังแก้มใส!!” เสียงดุดันและเเข็งกร้าวนี้ทำให้ฉันหยุดชะงักแล้วลองนึกเจ้าของเสียงหวานนี้ มันช่างคุ้นหูของฉันซะเหลือเกินพรึบ“หึ! จำฉันไม่ได้รึไง!” ดาหลาเอ่ยขึ้นเมื่อเธอแก้ผ้าที่ปิดตาของฉันออกจนฉันสามารถมองเห็นร่างของเธอได้ เมื่อฉันเห็นหน้าเธอในใจของฉันก็รู้สึกกลัวขึ้นมา ฉันไม่ได้กลัวเธอหรอกน่ะ แต่ฉันกลัวความปลอดภัยของลูกฉันมากกว่า เธอจับร่างของฉันมัดติดไว้กับเก้าอี้ไม้เก่าๆตัวหนึ่งเธอมัดมือมัดเท้าฉันแถมมัดเชือกที่ท้องฉันด้วย ฉันรู้สึกอึดอัดตอนนี้ฉันรู้สึกเป็นห่วงลูกของฉันมาก ลูกแม่จะหายใจออกไหม?“ดาหลา” ฉันเอ่ยชื่อของเธอขึ้นอย่างแผ่วเบา เธอจับฉันมาทำไม“ทำไม ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ ไม่สมกับเป็
“ภรรยาของผมหายไปได้ยังไงครับ?!” ถึงผมจะใช้คำที่สุภาพในการถามคำถามกับพนักงานฝ่ายความปลอดภัยแต่ก็ทำให้พนักงานในแผนกนี้ก้มหน้าหลบสายตาของผมเพราะพวกเขาคงจะไม่เคยได้ยินเสียงโทนแข็งกร้าวของผมแบบนี้ โรงแรมของผมเป็นระดับห้าดาวเต็มระบบความปลอดภัยแน่นหนาไม่เคยเกิดเหตุอะไรขึ้นกับลูกค้าที่มาพักโรงแรมของผมเลยสักราย แต่ทำไมถึงเกิดกับภรรยาของผมซะเองล่ะ“ผมถาม! ไม่ได้ยินเหรอครับ!!” ผมเริ่มเสียงดังเอามือเท้าเอวไล่มองหน้าพนักงานสิบกว่าคนด้วยแววตาดุดันและแข็งกร้าวพวกเขาคงจะตกใจที่ไม่เคยเจอผมในเวอร์ชั่นนี้ ผมไม่เคยโกรธและโมโหและมากมายได้เท่ากับเรื่องที่เมียของผมหายไปทั้งคน“ธันใจเย็นๆลูก” คุณแม่ของผมเห็นว่าท่าไม่ดีจึงเดินเข้ามาจับแขนผมพลางเอ่ยบอกผมด้วยนำ้เสียงนุ่มนวลช่วยเรียกสติของผมให้กลับคืนมาได้ นั้นสิครับเวลาแบบนี้ถึงต่อให้ผมโวยวายไปก็เปล่าประโยชน์ถ้าผมยังเป็นแบบนี้ผมก็คงจะไม่มีทางหาตัวแก้มใสเจอหรอกครับ“ไปเอากล้องวงจรปิดมาให้ผมดู” ผมหันไปบอกพนักงานด้วยนำ้เสียงผ่อนลง พนักงานก็รีบเข้าไปจัดการเปิดโน้ตบุ๊คแล้วเปิดระบบกล้องวงจรปิดของโรงแรมผมทุกตัวให้ผมดูทันที“นี้ครับคุณธัน คนต้องสงสัย” พนักงานคนหนึ่งที่
“อิอิจ้าๆๆๆดีแล้วที่ลูกสะใภ้แม่เป็นหนูแก้มใส^_^” คุณแม่ของผมท่านก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ท่านรักแก้มใสมากๆ เหมือนกันครับ เธอเป็นเด็กน่ารักถึงจะดื้อไปนิดแต่ก็ไม่มีพิษมีภัยกับใคร เธอทำให้ผมอยากจะดูแลเธอไปทั้งชีวิตของผมเลยละครับ“คุณแม่ไม่ปวดหัวบ้างรึครับ?” พี่ตุลาเอ่ยถามคุณแม่ คุณแม่ก็ทำท่านึกคิดอยู่ครู่นึงและอมยิ้มขึ้นมา“ก็มีบ้างลูก แต่หนูแก้มใสเป็นความสุขของแม่กับธันและก็ลูกกับหนูมนทาไม่ใช่เหรอจ๊ะ^_^” เมื่อคุณแม่ของผมท่านเอ่ยแบบนั้นทั้งผมและพี่ตุลาก็ยิ้มกว้างมาพร้อมกับเดินไปสวมกอดท่านผู้หญิงคนนี้ที่พวกผมทั้งสองเรียกว่าแม่ ท่านเก่งที่เลี้ยงดูผมให้เติบโตมามีชีวิตที่ดีได้แบบนี้ถ้าไม่มีท่าน ชีวิตของผมคงจะไม่มีทุกอย่างเหมือนดังวันนี้ได้“ผมรักคุณแม่นะครับ^_^”“ผมรักคุณแม่นะครับ^_^” ทั้งผมและพี่ตุลาที่สวมกอดคุณแม่อยู่ก็เอ่ยพูดขึ้นมาพร้อมกัน คุณแม่ของพวกผมท่านก็โอบกอดผมและพี่ตุลาที่ยืนอยู่กันคนละซีกตัวของคุณแม่“แม่ก็รักลูกทั้งสองจ๊ะ^_^” คุณแม่เอ่ยบอกพวกผมพลางยื่นมือทั้งสองข้างของท่านมาลูบผมของผมกับพี่ตุลาคนละข้าง พวกผมก็มองหน้ากันและยิ้มขึ้นมา เมื่อย้อนนึกไปถึงเวลาที่พวกเราไปเรียนในกรุงเทพและจะก