"แกพูดอะไรของแกอีเด็กบ้า หนูดาเขาเป็นของฉันแค่คนเดียว!"ตาอ้วนนั้นตะโกนบอกฉันด้วยนำ้เสียงโกรธจัด ฉันก็กระตุกยิ้มมองหน้าอาธันที่ตอนนี้เขามองหน้าฉันอยู่ก่อนแล้ว อาธันไม่ได้มีความตกใจหรือเสียใจอะไรเลยสักนิดดวงตาของเขาก็นิ่งเฉยไม่บ่งบอกว่าเขากำลังเจ็บหรือสงสัยอะไรอยู่เลย"แฟนของตาชื่ออะไรนะคะ?"ฉันแกล้งเอ่ยถามตาอ้วนไปด้วยนำ้เสียงอยากรู้"ชื่อดาหลา เธอเป็นนางแบบ!"ตาอ้วนก็โง่ตอบฉันมาฉันโคตรสะใจอ่ะ คุณย่ามองไปที่ตาอ้วนลงพุงสลับกับมองหน้าอาธันด้วยสายตาตกใจแต่อาธันของฉันเขาไม่ได้มีสีหน้าตกใจอะไรเลย อะไรของเขากันนะเหมือนกับว่าเขาเองรู้อยู่แล้วอย่างงั้นแหละ"นี่ครับค่าทำขวัญแฟนของคุณ และนี้ค่าปรับครับ ผมพาหลานผมกลับบ้านได้แล้วใช่ไหมครับ?"อาธันยื่นเงินสดปึกหนึ่งให้ตาอ้วนพร้อมกับเอ่ยบอกตาอ้วนแล้วอาธันก็หันไปจ่ายค่าปรับพลางเอ่ยถามคุณตำรวจเช่นกัน คุณตำรวจก็ให้อาธันเซ็นอะไรสักอย่างและก็บอกให้ฉันกลับบ้านได้ ส่วนอีตาอ้วนนั้นพอนับเงินปึกนั้นของอาธันแล้ว เขาก็อมยิ้มแล้วเดินออกไปจากโรงพักไปเลยแถมยังเดินเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงและผิวปากอย่างคนอารมณ์ดี อะไรของตาอ้วนว่ะ"หน้าเงิน ตาอ้วนลงพุง"ฉันมองตามหลังตาอ้วน
"อ๋อจริงสิ ธันที่บริษัทเราตอนนี้ตำแหน่งไหนว่างมั่งไหมลูก?"คุณย่าที่ท่านนั่งเงียบมาตลอดทางอยู่ดีๆท่านก็เอ่ยถามอาธันขึ้นมา อาธันก็หันมามองหน้าคุณย่าแวบหนึ่งแล้วเขาก็หันกลับไปมองถนนต่อ ฉันก็นั่งมองอาธันอยู่พลางอมยิ้มออกมา ผู้ชายอะไรหล่อน่ารักแถมน่ากินอีกด้วยอร๊าย"ทำไมหรือครับคุณแม่ มีอะไรรึป่าว?""ก็ไม่ทำไมหรอก แม่ก็แค่ถามๆดูนะเผื่อจะฝากเด็กแถวนี้เข้าไปฝึกงานด้วยสักคนนะจ๊ะ""ตอนนี้ตำแหน่งอื่นๆเต็มหมดเลยครับ ตำแหน่งที่ว่างตอนนี้ก็มีอยู่แค่ตำแหน่งเดียว คือเลขาส่วนตัวของผมนะครับคุณแม่""เขาเพิ่งประสบอุบัติเหตุรถชนเมื่อเช้านี้นะครับขาหักแขนหักผมก็เลยให้เขาลาหยุดจนกว่าเขาจะหายนะครับ"อาธันตอบคุณย่าแต่สายตาของอาธันจ้องมองถนนตลอดเวลา ฉันเองก็นั่งมองอาธันด้วยความหลงใหลจินตนาการไปถึงแผงอกล่ำๆที่อยู่ภายใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวของอาธันนั่นงื้อ"อ๋องั้นก็ดีเลยสิลูก ตอนนี้ธันกำลังมองหาเลขาอยู่ใช่ไหมจ๊ะ?"คุณย่าเอ่ยถามอาธัน อาธันก็เอามือมาลูบปลายคางของเขาเบาๆเหมือนทำท่านึกคิด"ครับ ผมก็กำลังหาอยู่แต่เลือกไม่ได้สักทีนะครับคุณแม่"อาธันเอ่ยบอกคุณย่าแล้วคุณย่าก็หันหลังมามองฉันที่นั่งอยู่ตรงเบาะหลัง"งั้นธันก็เอา
22:00น.เรือนหลังใหญ่ห้องนอนแก้มใสแก้มใส...."ชุดไหนดีน้า?"ฉันกำลังยืนเลือกชุดนอนที่คิดว่าต้องเซ็กซี่ที่สุดจนสามารถกระชากใจของอาธันได้"อ่ะชุดนี้แหละ"ฉันที่ยืนพิจารณาชุดนอนบนเตียงนอนของฉันทั้งหมดห้าชุดห้าสีด้วยกันและฉันก็เลือกได้ ฉันหยิบชุดนอนตัวสั้นสายเดี่ยวสีขาวผ้าบางแสนบางขึ้นมาพร้อมกับปดปลมผ้าขนหนูออกจากร่างกายของฉันและตามด้วยสวมชุดนอนสีขาวทันทีและหยิบแพนตี้ลูกไม้สีขาวตัวจิ๋วมาสวมใส่เพื่อปิดจิมิของฉัน ชุดนอนที่ฉันใส่บางถึงขั้นขนาดมองเห็นเนื้อเนียนของฉันได้เลยล่ะ"เหอะ! อาธันต้องเสร็จแก้มใสแน่ๆๆค่ะ"ฉันพูดขึ้นพลางฉีดนำ้หอมลงไปที่ซอกคอของฉันเพื่อทำให้ร่างกายของฉันหอมน่าสัมผัสชวนหลงใหลยังไงล่ะ แล้วฉันก็หันหลังเดินออกมาจากห้องนอนของฉันมุ่งหน้าไปที่บ้านของอาธันทันที"โชคดีจังประตูไม่ได้ล็อค^_^"ฉันเอ่ยขึ้นหลังจากที่ฉันเอื้อมมือไปหมุดลูกบิดประตูบ้านของอาธัน เมื่อฉันรู้ว่ามันไม่ได้ช็อคฉันก็ไม่รอช้ารีบเปิดประตูเข้าไปในบ้านของอาธันทันที ฉันก็มุ่งหน้าตรงไปยังห้องนอนของอาธันแต่สายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นว่าอาธันกำลังนั่งทำงานอยู่บนโต๊ะทำงานก่อนจะถึงห้องนอนของเขา"เวลาอาธันทำงานน่ารักจัง โคตรเข
"อื้ออ อาธันขาาา"ฉันร้องขึ้นแล้วเลื่อนมือไปโอบท้ายทอยของอาธันให้เขาเบียดชิดกับหน้าอกของฉันจนยอดอกของฉันแข็งชูชันดันชุดนอนของฉันออกมาเป็นรูปเลย"แก้มใส อ่าห์"อาธันร้องครางชื่อฉันขึ้นเมื่อสายตาของเขาไปสบเข้ากับยอดอกสีชมพูของฉันที่แข็งตั้งชูชันขึ้นอย่างสวยสง่างาม"เลียให้แก้มใสหน่อยสิคะอาธัน"ฉันเอ่ยบอกอาธันไปด้วยนำ้เสียงออดอ้อนปนกระเส่าแล้วเอามือไปกอบกุมทรวงอกของฉันไปตรงหน้าของอาธัน อาธันก็มองยอดอกของฉันด้วยสายตาหวานเยิ้มแล้วเขาก็ค่อยๆยื่นลิ้นร้อนของเขาออกมาแตะลงไปบนยอดอกของฉันที่มันแข็งชูชันอยู่ใต้ชุดนอนตัวบางของฉัน"อื้ออ เสียวคะ อาธันขาา อ่าห์"ฉันครางอย่างกระเส่าขึ้นที่ตอนนี้อาธันได้ลงลิ้นตวัดหยอกเย้ายอดของฉันอย่างหื่นกระหาย มือทั้งสองข้างของอาธันก็เอามาบีบคลึงหน้าอกของฉันอย่างเนิบๆและช้าๆแต่มันเต็มไปด้วยความนุ่มนวลและหนักหน่วงไปในทีเดียวกัน"จ๊วฟฟ จ๊วฟฟ แผล๊บ แผล๊บ อื้ออ ทำไมมันแข็งอย่างนี้ละครับแก้มใสหืม?"อาธันดูดดึงยอดอกของฉันจนเกิดเสียงดังแล้วอาธันก็เงยหน้าของเขาขึ้นมาถามฉัน สายตาของอาธันหวานเยิ้มจนฉันเคลิ้ม จนต้องลูบมือไปตามท้ายทอยของอาธันอย่างยั่วยวน"ก็แก้มใสอยากเป็นของอาธันหนิ
"อาธันขา"ฉันเอ่ยเรียกอาธัน ที่อาธันยังคงง่วนอยู่กับหน้าอกคู่สวยของฉัน"ครับ"อาธันขานรับฉันด้วยน้ำเสียงแหบพร่าปนกระเส่า"อ๊ะ อื้ออ"ฉันหลับตาพริ้มครางขึ้นทันทีที่อาธันลูบนิ้วเรียวของเขาถูไปกับแพนตี้ลูกไม้ของฉันตรงใจกลางความเป็นสาวของฉันอย่างแผ่วเบา"ชุ่มแฉะแล้วครับ"อาธันเอ่ยบอกฉัน แล้วเขาก็เงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉัน ฉันแทบจะอ่อนระทวยกับสายตาที่อาธันใช้มองฉัน มันช่างหวานหยดย้อยอะไรอย่างนี้ละคะอาธันที่รักของแก้มใส"อึ๊บ"อาธันอุ้มร่างของฉันขึ้นแล้ววางร่างของฉันให้ลงนอนไปบนโต๊ะทำงานของอาธัน"หนูเซ็กซี่มากเลยครับแก้มใส"อาธันเอ่ยชมฉันตอนนี้เขายืนเต็มความสูงสายตาของอาธันมองสำรวจไปตามร่างกายของฉัน ฉันก็ค่อยๆยกขาสองข้างขึ้นมาแล้วยันขาอ้าออกอย่างกว้างๆจนเผยให้เห็นเนื้อโหนกนูนอวบอิ่มสามเหลี่ยมของฉันและร่องเสียวของฉัน อาธันมองความเป็นสาวของฉันด้วยสายตาไม่กระพริบเลย ฉันก็ไล่สายตาสำรวจร่างกายของอาธันไปเรื่อยๆจนไปสะดุดกับช่วงล่างที่โหนกนูนขึ้นมาตรงกางเกงของอาธันความเป็นชายของอาธันตื่นแล้วและมันกำลังขยายใหญ่พองโตอยู่ภายกางเกงผ้าเนื้อดีของอาธัน"อื้อ อ๊ะ อาธันขา"ฉันร้องเสียงกระเส่าขึ้นเมื่อฉันยื่นมือมาลูบไ
"อุ๊ย! อื้อ"ฉันอุทานขึ้นอย่างตกใจที่มีอะไรลักษณะแข็งๆกำลังมาทิ่มอยู่ตรงใจกลางกลีบกุหลาบของฉัน ฉันรีบลืมตามองไปที่อาธันก็เห็นว่าอาธันกำลังจับความเป็นชายของเขาจ่อพร้อมกับถูไถ่ไปกับร่องเสียวของฉันอาธันกัดริมฝีปากล่างของเขาอย่างเซ็กซี่ดวงตาคู่สวยหลับตาพริ้มใบหน้าเหยเกของอาธันทำให้ฉันกัดริมฝีปากตามและยื่นมือมาบีบคลึยอดอกของตัวเอง วันนี้ฉันจะได้ตกเป็นของอาธันแล้วใช่ไหม ฉันจะได้มีอะไรกับอาธันอย่างที่ฉันเคยใฝ่ฝันแล้วใช่ไหม อาธันขาของแก้มใส"ขออาถูหน่อยนะครับ"อาธันเงยหน้าขึ้นมาบอกฉันฉันก็พยักหน้าหงึกๆไปให้เขา อาธันก็ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวอของเขาออกจนเผยหุ่นล่ำๆซิกแพคแน่นๆของเขาต่อหน้าฉัน ฉันก็กัดริมฝีปากล่างอย่างหมั่นเขี้ยวที่เห็นมัดกล้ามหน้าท้องที่แสนเซ็กซี่ของอาธัน"อื้ออเสียวคะอาธัน"ฉันเเอ่นสะโพกขึ้นลงตามอารมณ์เสียวซ่านของฉันที่อาธันถูส่วนหัวของลำกายใหญ่ของเขาขึ้นลงไปกับร่องเสียวของฉันจนฉันเห็นนำ้สีใสของฉันติดชุ่มแฉะไปเต็มลำกายใหญ่ของเขาเลย หัวเห็ดสีชมพูกำลังเบ่งบานและสร้างความเสียวซ่านให้ฉันเป็นยิ่งนักแจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ"อาธันอยากสอดใส่ไหมคะ?"ฉันเอ่ยถามอาธันไปด้วยนำ้เสียงแหบพร่าปนเซ็กซ
วันต่อมา บ้าน ธนะปรีดากุล 07:30น. แก้มใส.. "ตั้งใจทำงานนะจ๊ะหลานรัก อย่าดื้อกับอาธันนะ เชื่อฟังอาธันที่เขาสอนงานให้หนูรู้ไหมจ๊ะ?"คุณย่าเอ่ยกำชับฉันในขณะที่ฉันกำลังจะขึ้นรถของอาธันโดยมีคุณย่ากับแม่เฟื่องเดินมาส่งฉันที่รถของอาธันด้วย "รับทราบค่ะคุณย่า แก้มใสจะไม่ดื้อกับอาธันแก้มใสจะน่ารักกับอาธัน^_^"ฉันเอ่ยบอกคุณย่าและหันไปกระพริบตาปิ๊งๆให้อาธัน อาธันที่เขามองฉันอยู่ก่อนแล้วพอฉันหันไปมองเขาก็รีบเบือนหน้าหนีฉันทันทีเลย อะไรของเขา เขาเป็นอะไรไม่มองหน้าฉัน เอาแต่หลบหน้าฉันอยู่ได้ตั้งเเต่เมื่อตอนใส่บาตรพระเเล้วนะ "ไปเถอะลูกสายแล้ว"คุณย่าเอ่ยบอกฉันพลางลูบผมยาวๆของฉันอย่างเอ็นดู ฉันก็ยิ้มน่ารักๆๆไปให้คุณย่า "สวัสดีค่ะคุณย่า"ฉันยกมือไหว้สวัสดีคุณย่า "สวัสดีครับคุณแม่"อาธันที่ยืนอยู่อีกฝั่งของรถยนต์ก็ยกมือไหว้สวัสดีคุณย่าด้วยเช่นกัน คุณย่าก็ยกมือรับไหว้ฉันกับอาธัน "ฝากหลานด้วยนะลูก ถ้าแก้มใสดื้อตีได้เลย เเม่อนุญาตจ๊ะ^_^"คุณย่าเอ่ยบอกอาธัน อาธันก็มองหน้าฉันแล้วเขาก็พยักหน้ารับคุณย่า "ผมไปก่อนนะครับคุณแม่"อาธันเอ่ยบอกคุณย่าแล้วเขาก็เดินขึ้นรถ ฉันก็หันกลับมาส่งยิ้มหวานให้คุณย่าและรีบเข้า
"ยินดีครับคุณหนูแก้มใส^_^" "ไปเถอะครับ อาจะพาเราไปดูห้องทำงาน"อาธันเอ่ยบอกฉันแล้วเขาก็เดินนำหน้าฉันไปยังห้องทำงาน ฉันก็รีบวิ่งตามอาธันไปทันทีเพราะเขาเดินไวมาก แอ๊ดดด "นั่นโต๊ะของหนู"อาธันเอ่ยบอกฉันเมื่อเราเข้ามาในห้องพร้อมกับชี้นิ้วไปที่โต๊ะทำงานโต๊ะตรงข้ามกับโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ของอาธัน "อ๋อค่ะ อาธันขา"ฉันเอ่ยรับอาธันพร้อมกับเดินเข้าไปหาอาธันพร้อมกับยื่นมือไปโอบกอดรอบคอของอาธัน "ไม่เอาครับแก้มใส เลิกทำแบบนี้กับอาสักทีเถอะ! "อาธันเอ่ยบอกฉันพลางจับไหล่ทั้งสองข้างของฉันดันออกมาจากตัวเขา "ทำไมละค่ะ ก็แก้มใสรักอาธัน แก้มใสอยากเป็นของอาธัน"ฉันเอ่ยบอกอาธันด้วยนำ้เสียงอ้อนๆอาธันก็มองมาที่ฉันด้วยสายตาที่ฉันยากจะดูออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ "ไม่ได้หรอกครับแก้มใส เราเป็นอย่างอื่นไม่ได้หรอกครับ หนูเป็นลูกสาวของพี่ชายอานะ"อาธันเอ่ยบอกฉันด้วยนำ้เสียงจริงจัง แล้วอาธันก็พยายามดันร่างของฉันให้ออกจากเขา ฉันก็เลยปล่อยแขนออกจากคอของอาธัน "อาธันแน่ใจเหรอคะ ว่าเราจะเป็นอย่างอื่นไม่ได้"ฉันเอ่ยถามอาธันไปด้วยนำ้เสียงท้าทาย อาธันก็มองมาที่ฉันด้วยสายตาหวาดระแวง ฉันก็กระตุกยิ้มให้อาธัน พลางหันหลังเดินไปยัง
“เรามาต่อแขนต่อขาให้ลูกกันดีกว่าครับ^_^” อาธันบอกฉันพลางใช้มือหนาของเขารูดกางเกงสีทองตัวจิ๋วของฉันออกไปจากจุดอ่อนไหวของฉัน“สวยจัง เวลาที่หนูคลอดลูกอาจะหาหมอที่เป็นผู้หญิงมาให้หนูนะครับ เพราะอาหวงเหลือเกิน จุ๊ฟ” อาธันเอ่ยบอกฉันในขณะที่สายตาของเขาจ้องไปที่เนื้อโหนกนูนของฉันที่ไร้ขนนุ่มปกคลุมขาวนวลอาธันก้มหน้าลงไปจุมพิตเบาๆบนเนื้อนูนสามเหลี่ยมของฉัน ฉันก็ยิ้มเขิน“อ้าขาหน่อยนะครับ^_^” เมื่ออาธันนั่งชันเข่าอยู่ตรงหว่างขาของฉันเขาก็เอ่ยบอกฉัน ฉันจึงทำตามที่เขาบอก อาธันมองฉันแล้วก็ยกยิ้มขึ้นพลางส่ายศีรษะไปมา“ไม่ดื้อก็เรื่องนี้เรื่องเดียว^_^” อาธันบอกฉันด้วยนำ้เสียงยิ้มๆพลางเอามือมาจับเข่าทั้งสองข้างของฉันให้อ้าออกจากกัน“อ๊ะ เสียวค่ะ” ฉันแอ่นสะโพกขึ้นรับสัมผัสนิ้วเรียวของอาธันที่เริ่มลูบไล้กรีดนิ้วลงไปที่ร่องเสียวของฉัน จนฉันสั่นสะท้านความเสียวเล็บมือจิกผ้าปูที่นอนเพื่อปลดปล่อยความเสียวซ่าน อาธันยังคงละเลงปลายนิ้วเล่นไปกับร่องเสียวของฉันอยู่สร้างความทรมานให้ฉันเป็นยิ่งนัก “อ๊ะ อื้อออออ” ฉันร้องครวญครางขึ้นเมื่ออาธันขยี้ติ่งเสียวของฉัน จนร่างของฉันสั่นสะท้านไปทั้งร่างนำ้ใสๆของฉันค่อยๆไหลอ
“ไม่เอานะครับแก้มใส” อาธันบอกฉันเขาเอามือของเขาพยายามมาจับก้นของฉันเพื่อจะยกร่างของฉันให้ออกไปจากตัวเขาแต่มีเหรอที่แก้มใสจะยอม ไม่มีทางซะหรอกค่ะอาธันขา“อาธันอ๊ะ อื้ออออ” ฉันกดสะโพกลงไปในแน่นที่สุดและทำให้สะโพกของฉันไปเบียดเสียดกับมังกรยักษ์ของอาธันน่ะสิ แล้วตอนนี้เหมือนมันกำลังจะตื่นแล้วนะน่ะฉันจึงส่ายสะโพกถูไถไปมา ทำให้ความเป็นสาวของฉันถูเสียดสีไปกับกางเกงผ้าบางของอาธัน มือของฉันก็เริ่มซถกซนไปปลดกระดุมเสื้อของอาธันแลัวลูบไล้ไปตามแผงอกสุดล่ำของอาธันที่มีมัดกล้ามแน่นๆ ของอาธันจนขนแขนอาธันลุกชูขึ้น“อ่าาาาาห์” เสียงอาธันร้องขึ้นมา“อ๊ะ อื้ออออ อาธันขา” ฉันยังคงร้องเรียกอาธันด้วยนำ้เสียงหวานๆแล้วบดขยี้ความเป็นสาวของฉันให้แนบชิดไปกับความเป็นชายของอาธันให้แน่นขึ้นแล้วเริ่มขยับตัวถูขึ้นลงจนฉันเสียวซ่าน นำ้ใสๆของฉันได้ไหลออกมาจนชุ่มแฉะความเป็นสาวของฉันเปียกกางเกงชั้นในของฉันจนฉันรู้สึกได้“อ่าห์ แก้มใสครับ สุดยอดมากครับ” อาธันเอ่ยชมฉัน เขาบีบคลึงสะโพกงอนงามของฉันเบาๆแต่ก็ทำให้ฉันเสียวซ่านไปทั้งตัว อาธันยื่นมือของเขาขึ้นมาถอดเสื้อยืดสีขาวของฉันออกไปจากตัวฉัน“อื้ออออ” อาธันยื่นหน้าขึ้นมาสูดด
1เดือนต่อมา13:00น.สาธารณรัฐมัลดีฟส์แก้มใส มนธิรา....“อืมมมมมมมมมม”“สดชื่นขึ้นไหมครับคนดีของอา ฟอด ฟอด” เสียงของอาธันมาพร้อมกับมือหนาทั้งสองข้างของเขาที่โอบกอดเอวฉันพลางก้มหน้าลงมาเอาครางเกยไว้บนไหล่ฉันที่ยืนหลับตารับลมเย็นของทะเลที่มัลดีฟอยู่พลางกดปลายจมูกโด่งของเขาลงมาบนแก้มของฉันสองที ใช่แล้วล่ะคะตอนนี้เราอยู่ที่มัลดีฟส์ฉันกับอาธันเรามาฮันนีมูนกันที่นี้ มัลดีฟส์ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศอินเดียและประเทศศรีลังกา มัลดีฟเป็นที่ที่ฉันอยากมามากที่สุด ทะเลสวยมากอาธันจองล่วงหน้าเป็นเดือนๆแหนะถึงจะมีที่ว่างพักสำหรับเราทั้งคู่ เรื่องของดาหลาอาธันเป็นเจ้าภาพจัดงานศพให้เธอ ฉันเองก็ไม่ได้โกรธอะไรเธอเลยเพราะเธอไม่มีญาติเธอน่าสงสารมากเหมือนกัน ฉันอโหสิให้เธอดาหลา และคนที่ยิงดาหลาก็ยังจับตัวไม่ได้เพราะเธอไม่ได้ทิ้งหลักฐานอะไรไว้เลยในที่เกิดเหตุ พยานก็มีเพียงฉันแค่คนเดียวแต่เพราะฉันกำลังตั้งท้องอยู่อาธันไม่อยากให้ฉันเครียดเขาจึงเป็นคนจัดการทุกอย่างเองร่วมไปถึงเรื่องคดีความด้วย ฉันบอกว่าฉันไม่ติดใจเอาความอะไร“มากค่ะ^_^” ฉันตอบอาธันไปพลางยืนมือน้อยๆ ของฉันไปโอบแขนของอาธันที่กอดเอวฉั
“มันสมควรที่จะตาย!” เธอบอกฉันแต่นั้นเธอก็เดินหันหลังเพื่อจะออกไปจากห้องนี้“เดี๋ยวคนรักของเธอก็กำลังจะมาแล้ว ฉันไปล่ะ”“เดี๋ยวสิคะคุณ คุณค่ะ!!” ฉันพยายามตะโกนเรียกเธอแต่เธอก็ไม่ได้หันกลับมามองฉันเธอพูดเสร็จก็เดินออกไปทันที ปล่อยให้ฉันอยู่ในห้องนี้กับศพของดาหลาได้ยังไงกัน ฉันกลัวผีน่ะตึกๆๆๆๆๆๆเสียงฝีเท้านับหลายคู่กำลังพากันวิ่งเข้ามาที่นี้ ฉันรีบมองไปที่ประตูนั้นก็พบกับร่างของคนที่ฉันเฝ้ารอเขา“อาธัน! ฮืฮๆๆๆ” เมื่อฉันมั่นใจว่าเป็นอาธันฉันก็ร้องเรียกเขาพลางร้องไห้โฮออกมาทันที“แก้มใส!” อาธันตะโกนเรียกชื่อฉันพลางรีบวิ่งเข้ามาหาฉัน“ดาหลา!!!” อาธันที่กำลังจะข้ามร่างของดาหลาก็ต้องหยุดชะงักลงเมื่อเห็นร่างที่มีเลือดท่วมตัวของดาหลาที่นอนแน่นิ่งอยู่ เขามีสีหน้าที่ตกใจแต่เขาก็ไม่ได้สนใจเขารีบหันกลับมามองหน้าฉันทันที“ใครทำหนูแก้มใสคนดีของอา!!” อาธันข้ามร่างของดาหลาเข้ามาหาฉันทันทีเมื่อเห็นสภาพของฉันที่มอมแมมเลอะเทอะเสื้อผ้าของฉันมีเลือดของดาหลากระเด็นมาเลอะตัวฉันด้วย อาธันนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าฉันพลางหยิบมีดพกของเขาขึ้นมาตัดเชือกที่มัดมือและมัดเท้าของฉันให้ฉัน“ฮืฮๆๆ อาธัน” ฉันโผล่เข้ากอดร่างขอ
“เหอะ! ช่างเป็นบุญตาของฉันจริงๆเลย ที่ได้เห็นแกยอมอ้อนวอนขอร้องฉันขนาดนี้ ทำไมล่ะเพราะอะไรแกถึงยอม หรือว่าแก แก!!!!!” เมื่อดาหลาพูดขึ้นแล้วเหมือนเธอจะแปลกใจว่าทำไมฉันถึงยอมขอร้องเธอขนาดนี้ จนเธอเบิกตาโตขึ้นเหมือนเพิ่งนึกอะไรได้ ขอร้องนะคะพระเจ้าอย่าให้เธอรู้ว่าลูกกำลังท้องอยู่เลย“แกท้องอย่างนั้นเหรอ?!!” ดาหลารีบผละร่างของเธอเข้ามาหาฉันอย่างไวพลางเอาปลายกระบอกปืนสั้นจอมาที่ขมับของฉัน ฉันมองเธอด้วยความหวาดกลัว สิ่งที่ฉันขอพระเจ้าไม่เป็นดังคำขอ“แกท้องลูกของธันเหรอ กรี๊ดดดดดดดดดด” ดาหลากรีดร้องออกมาจนฉันแสบแก้วหู เธอร้องราวกับคนเสียสติ เธอไปทำอะไรมาฉันไม่ได้ยินข่าวในวงการนางแบบของเธอมานานมากแล้ว“เห้ย! ตำรวจมา!!”“หนีเร็ว!”“อาธัน อาธันคะช่วยแก้มใสด้วยค่ะ!!” เมื่อฉันได้ยินเสียงพูดเอะอะของชายชุดดำนั้นที่พูดถึงตำรวจพลางรีบพากันหลบออกไปทางประตูอีกบานของห้องอย่างรีบร้อนผิดกับดาหลาที่เธอยืนมองหน้าฉัน ฉันจึงร้องขอความข่วยเหลือจากอาธันนั้นยิ่งทำให้เธอกดปลายกระบอกปืนลงมาที่ขมับฉันให้แน่นขึ้นปัง“เอือก!” ฉันได้ยินเสียงปืนพร้อมกับเสียงร้องเฮือกของดาหลาแล้วปืนที่เธอจ่ออยู่ที่ขมับของฉันก็ค่อยๆถอยอ
“หึ ฮึ ฮืฮๆๆๆ ชุดนี้มันต้องเป็นชุดที่ฉันใส่ ในวันแต่งงานของฉันกับธัน ฮือๆ อึก” เสียงของดาหลาร้องไห้ออกมาพลางพูดขึ้นด้วยนำ้เสียงสะอึกสะอื้น ฉันจึงค่อยๆ ลืมตามองเธอ ก็เห็นว่าเธอมองชุดแต่งงานชุดไทยสีเงินที่ฉันสวมใส่อยู่ เป็นผ้าถุงตัดเย็บอย่างดีสีเงินทั้งชุดห่มสะไบสีเงิน ชุดนี้เป็นชุดที่ฉันเลือกเองและชุดของอาธันเองก็เป็นสีเงินสีเดียวกันกับฉัน ฉันเห็นตอนที่เขาลองเขาดูหล่อแบบไม่มีที่ติเลยล่ะ “คนดีๆ แบบอาธันไม่เหมาะกับเธอหรอกดาหลา” ฉันเอ่ยบอกเธอไปตามความจริง ผู้ชายที่อบอุ่นและเเสนดีแบบอาธันเขาสมควรที่จะเจอผู้หญิงดีๆที่เพรียบพร้อมกับเขาสิถึงจะถูก คนแบบฉันยังไม่เหมาะสมกับอาธันเลยแต่จะทำยังไงได้ล่ะในเมื่อฉันรักอาธันมากขนาดนี้ รักครั้งแรกและรักครั้งเดียวของฉัน“หึ! มึงอย่าทำมาเป็นพูดดี ผู้หญิงแบบมึงที่เอาอาตัวเองทำผัวนี้น่ะเหรอที่เหมาะกับธันน่ะ!!!” ดาหลาพูดขึ้นด้วยนำ้เสียงโกรธเธอเดินเข้ามาหาฉันพลางเอามือจิกหัวฉันอย่างแรงเธอกระชากผมฉันจนฉันเจ็บจี๊ดไปทั้งศีรษะ ฉันก็มองหน้าเธอเธอก็มองหน้าฉัน ฉันอยากจะลุกขึ้นไปตบอีป้านี้สักทีสองทีแต่ตอนนี้ฉันกำลังท้องอยู่น่ะสิเรื่องของเรื่องน่ะเฮ้อ!“ฉันอาจจะไม่เห
โกดังล้างแก้มใส มนธิรา.....“ฮ่าๆๆๆ ฮ่ะๆๆ” เสียงหัวเราะเหมือนคนที่ขาดสติทำให้ฉันค่อยๆรู้สึกตัวขึ้นนี่ฉันหลับไปอย่างนั้นเหรอ ปวดหัวจังนี้ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย“พิธีๆ” ฉันเริ่มขยับตัวแต่ก็ไม่มีส่วนไหนของร่างกายขยับได้เลยเหมือนถูกพันธนาการไว้ด้วยเชือก ดวงตาของฉันทั้งสองข้างถูกผ้าปิดไว้มือของฉันก็ถูกผูกด้วยเชือกจนฉันที่เริ่มขยับข้อมือรู้สึกได้ถึงความเจ็บแสบจากเชือกที่เสียดสีกับข้อมือของฉัน“พิธีอะไรของแกยะ นังแก้มใส!!” เสียงดุดันและเเข็งกร้าวนี้ทำให้ฉันหยุดชะงักแล้วลองนึกเจ้าของเสียงหวานนี้ มันช่างคุ้นหูของฉันซะเหลือเกินพรึบ“หึ! จำฉันไม่ได้รึไง!” ดาหลาเอ่ยขึ้นเมื่อเธอแก้ผ้าที่ปิดตาของฉันออกจนฉันสามารถมองเห็นร่างของเธอได้ เมื่อฉันเห็นหน้าเธอในใจของฉันก็รู้สึกกลัวขึ้นมา ฉันไม่ได้กลัวเธอหรอกน่ะ แต่ฉันกลัวความปลอดภัยของลูกฉันมากกว่า เธอจับร่างของฉันมัดติดไว้กับเก้าอี้ไม้เก่าๆตัวหนึ่งเธอมัดมือมัดเท้าฉันแถมมัดเชือกที่ท้องฉันด้วย ฉันรู้สึกอึดอัดตอนนี้ฉันรู้สึกเป็นห่วงลูกของฉันมาก ลูกแม่จะหายใจออกไหม?“ดาหลา” ฉันเอ่ยชื่อของเธอขึ้นอย่างแผ่วเบา เธอจับฉันมาทำไม“ทำไม ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ ไม่สมกับเป็
“ภรรยาของผมหายไปได้ยังไงครับ?!” ถึงผมจะใช้คำที่สุภาพในการถามคำถามกับพนักงานฝ่ายความปลอดภัยแต่ก็ทำให้พนักงานในแผนกนี้ก้มหน้าหลบสายตาของผมเพราะพวกเขาคงจะไม่เคยได้ยินเสียงโทนแข็งกร้าวของผมแบบนี้ โรงแรมของผมเป็นระดับห้าดาวเต็มระบบความปลอดภัยแน่นหนาไม่เคยเกิดเหตุอะไรขึ้นกับลูกค้าที่มาพักโรงแรมของผมเลยสักราย แต่ทำไมถึงเกิดกับภรรยาของผมซะเองล่ะ“ผมถาม! ไม่ได้ยินเหรอครับ!!” ผมเริ่มเสียงดังเอามือเท้าเอวไล่มองหน้าพนักงานสิบกว่าคนด้วยแววตาดุดันและแข็งกร้าวพวกเขาคงจะตกใจที่ไม่เคยเจอผมในเวอร์ชั่นนี้ ผมไม่เคยโกรธและโมโหและมากมายได้เท่ากับเรื่องที่เมียของผมหายไปทั้งคน“ธันใจเย็นๆลูก” คุณแม่ของผมเห็นว่าท่าไม่ดีจึงเดินเข้ามาจับแขนผมพลางเอ่ยบอกผมด้วยนำ้เสียงนุ่มนวลช่วยเรียกสติของผมให้กลับคืนมาได้ นั้นสิครับเวลาแบบนี้ถึงต่อให้ผมโวยวายไปก็เปล่าประโยชน์ถ้าผมยังเป็นแบบนี้ผมก็คงจะไม่มีทางหาตัวแก้มใสเจอหรอกครับ“ไปเอากล้องวงจรปิดมาให้ผมดู” ผมหันไปบอกพนักงานด้วยนำ้เสียงผ่อนลง พนักงานก็รีบเข้าไปจัดการเปิดโน้ตบุ๊คแล้วเปิดระบบกล้องวงจรปิดของโรงแรมผมทุกตัวให้ผมดูทันที“นี้ครับคุณธัน คนต้องสงสัย” พนักงานคนหนึ่งที่
“อิอิจ้าๆๆๆดีแล้วที่ลูกสะใภ้แม่เป็นหนูแก้มใส^_^” คุณแม่ของผมท่านก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ท่านรักแก้มใสมากๆ เหมือนกันครับ เธอเป็นเด็กน่ารักถึงจะดื้อไปนิดแต่ก็ไม่มีพิษมีภัยกับใคร เธอทำให้ผมอยากจะดูแลเธอไปทั้งชีวิตของผมเลยละครับ“คุณแม่ไม่ปวดหัวบ้างรึครับ?” พี่ตุลาเอ่ยถามคุณแม่ คุณแม่ก็ทำท่านึกคิดอยู่ครู่นึงและอมยิ้มขึ้นมา“ก็มีบ้างลูก แต่หนูแก้มใสเป็นความสุขของแม่กับธันและก็ลูกกับหนูมนทาไม่ใช่เหรอจ๊ะ^_^” เมื่อคุณแม่ของผมท่านเอ่ยแบบนั้นทั้งผมและพี่ตุลาก็ยิ้มกว้างมาพร้อมกับเดินไปสวมกอดท่านผู้หญิงคนนี้ที่พวกผมทั้งสองเรียกว่าแม่ ท่านเก่งที่เลี้ยงดูผมให้เติบโตมามีชีวิตที่ดีได้แบบนี้ถ้าไม่มีท่าน ชีวิตของผมคงจะไม่มีทุกอย่างเหมือนดังวันนี้ได้“ผมรักคุณแม่นะครับ^_^”“ผมรักคุณแม่นะครับ^_^” ทั้งผมและพี่ตุลาที่สวมกอดคุณแม่อยู่ก็เอ่ยพูดขึ้นมาพร้อมกัน คุณแม่ของพวกผมท่านก็โอบกอดผมและพี่ตุลาที่ยืนอยู่กันคนละซีกตัวของคุณแม่“แม่ก็รักลูกทั้งสองจ๊ะ^_^” คุณแม่เอ่ยบอกพวกผมพลางยื่นมือทั้งสองข้างของท่านมาลูบผมของผมกับพี่ตุลาคนละข้าง พวกผมก็มองหน้ากันและยิ้มขึ้นมา เมื่อย้อนนึกไปถึงเวลาที่พวกเราไปเรียนในกรุงเทพและจะก