LOGINShare
บทที่ 36
Related chapters
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 37
ฮั่วซือหานสนใจแค่การได้พบเทพ Cเมื่อเทพ C ยังไม่ปรากฏตัว สีหน้าของเขาเย็นชาขึ้นเรื่อยๆฉือถังดูเวลาแล้วพูดขึ้น “ประธานฮั่ว เทพ C อาจจะติดธุระบางอย่างค่ะ เทพ C หายไปจากวงการถึงสามปีเต็ม และไม่มีใครรู้เลยว่าเธอหายไปเพราะอะไร”การหายตัวไปสามปีของเทพ C เป็นปริศนาที่ยังไม่ได้รับการไขในวงการแพทย์ ทุกคนต่างสงสัยถึงเหตุผลที่ทำให้เธอหายไปนานขนาดนี้ฉือหว่านที่ยืนอยู่ตรงประตูคิดในใจ ประธานฮั่ว มองฉันสิ ฉันมาตามที่นัดแล้วนะ คุณก็เห็นกับตา และพยานก็อยู่ครบ—ฉือเจียว ฉือถัง และฮั่วเสวียนแต่สีหน้าของฮั่วซือหานยังคงไม่เปลี่ยนฉือถังพูดต่อ “ประธานฮั่ว งั้นฉันขอเริ่มตรวจฉือเจียวก่อนนะคะ”...20 นาทีต่อมาฮั่วซือหานและฉือถังยืนอยู่ที่หน้าประตู ฉือถังสวมเสื้อเชิ้ตผ้าไหมสีขาวกับกระโปรงทรงสอบสีดำ ดูทั้งสง่างามและเฉียบขาดเธอมองชายหนุ่มผู้มีท่าทางสง่าที่อยู่ตรงหน้า “ประธานฮั่ว ฉันประเมินเบื้องต้นแล้วว่าฉือเจียวมีภาวะความบกพร่องของผนังกั้นหัวใจห้องบนและหลอดเลือดแดงยังไม่ปิด ซึ่งเป็นสาเหตุของโรคหัวใจที่เกิดขึ้นภายหลัง อาการนี้สามารถรักษาได้ด้วยการผ่าตัดค่ะ”ฮั่วซือหานถาม “การผ่าตัดมีความเสี่ยงไหม?”
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 38
เมื่อฉือเจียวพูดจบ เธอก็หมุนตัวจากไปฉือหว่านขมวดคิ้ว ฉือเจียวกำลังวางแผนอะไรอยู่?ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องของฮั่วเสวียนดังขึ้นมา “กรี๊ด! พี่ซือหานเกิดเรื่องแล้ว!”เกิดอะไรขึ้น?ฉือหว่านรีบหันกลับไปดูฮั่วเสวียนในสภาพตื่นตระหนกจับแขนฮั่วซือหานแน่น “พี่ซือหานพี่สะใภ้เจียวเจียวถูกคนพาตัวไปแล้ว!”ฮั่วซือหานสีหน้าเปลี่ยนไปทันที “เจียวเจียวถูกใครพาไป?”ฮั่วเสวียนตอบ “ถูกคุณย่าพาตัวไป! คุณย่าส่งคนมาจับตัวพี่สะใภ้เจียวเจียวไป!”อะไรนะ?บรรยากาศรอบตัวฮั่วซือหานเย็นลงจนเหมือนอุณหภูมิลดฮวบ เขาดูเหมือนลมหนาวในฤดูเหมันต์ในตอนนั้นฮั่วเสวียนเห็นฉือหว่านที่วิ่งตามมา เธอยกมือชี้ไปที่ฉือหว่านทันที “ฉือหว่าน เป็นเธอ! พี่ซือหานวันนี้มีคนส่งรูปถ่ายไปให้คุณย่า เป็นรูปเมื่อคืนที่พี่สะใภ้เจียวเจียวเต้นแนบชิดกับพี่ในบาร์ คุณย่าเห็นแล้วโกรธมาก เลยส่งคนมาจับตัวพี่สะใภ้เจียวเจียวไป รูปนี้ต้องเป็นฉือหว่านส่งไปแน่ๆ!”ฉือหว่านสีหน้าสงบนิ่ง มีคนส่งรูปไปให้คุณย่า?เธอเองก็ไม่รู้เรื่องนี้“พี่ซือหาน ฉือหว่านใจร้ายมาก เธอรู้ว่าคุณย่ารักเธอมาก และจะเข้าข้างเธอแน่ๆ เธอต้องการใช้มือคุณย่าเพื่อกำจัดพี่สะใภ้เจีย
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 39
คุณนายใหญ่ฮั่วอุทานด้วยความตกใจ “ซือหาน!”ฉือหว่านที่ยืนอยู่หน้าประตูก็ชะงักไป เธอไม่คาดคิดว่าฮั่วซือหานจะยอมรับแส้แทนฉือเจียวฉือเจียวช่างเป็นคนที่เขาปกป้องอย่างเปิดเผยฮั่วซือหานมองคุณนายใหญ่ฮั่วแล้วพูด “คุณย่า พอเถอะครับ คนที่อยากอยู่กับฉือเจียวคือผม เธอไม่ได้ผิดอะไร ทุกอย่างเป็นความผิดของผม อย่าทำร้ายเธอเลยครับ ถ้าคุณย่าอยากตี ก็ตีผมแทนเถอะ!”ฉือเจียวรีบยื่นมือโอบฮั่วซือหานไว้ “ไม่ค่ะ คุณย่า อย่าตีซือหานเลย ตีหนูแทนเถอะค่ะ!”ตอนนี้ฉือเจียวและฮั่วซือหานดูเหมือนคู่รักที่โชคร้าย ส่วนคุณนายใหญ่ฮั่วกลายเป็นคนชั่วที่พยายามแยกคู่รักหัวใจของฉือหว่านรู้สึกปวดร้าวคุณนายใหญ่ฮั่วมือสั่นขณะถือแส้ “ซือหาน ภรรยาของแกคือหวานหว่าน แกลืมไปแล้วหรือว่าในช่วงสามปีที่แกเป็นเจ้าชายนิทรา ใครคือคนที่อยู่เคียงข้างไม่เคยทิ้งแก? แกทำแบบนี้ได้ยังไง มันทำร้ายจิตใจหวานหว่านมาก แกถูกฉือเจียวทำให้หลงหัวปักหัวปำแน่ๆ วันนี้ฉันจะตีแกให้สติกลับคืนมา!”คุณนายใหญ่ฮั่วพูดจบก็เหวี่ยงแส้ลงบนตัวฮั่วซือหาน“คุณย่า พอเถอะค่ะ!” ฉือหว่านรีบเข้ามาขวางคุณนายใหญ่ฮั่วคุณนายใหญ่ฮั่วโกรธมาก “หวานหว่าน ไม่ต้องกลัว มีย่าอย
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 40
ฉือเจียวที่มีนิสัยเอาแต่ใจ เกิดขึ้นเพราะฮั่วซือหานเป็นคนตามใจเธอคือผู้หญิงที่เขาเลี้ยงดูมาฉือหว่านยิ้มขื่น “ลุงฝู วันนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่? มีคนส่งรูปไปให้คุณย่าจริงเหรอ?”ลุงฝูหยิบรูปถ่ายออกมาให้ดู เป็นรูปเมื่อคืนที่ฮั่วซือหานกับฉือเจียวเต้นแนบชิดกันในบาร์“คุณนายน้อย เช้านี้มีคนส่งรูปนี้มาให้คุณนายใหญ่ เพื่อเปิดเผยความสัมพันธ์ลับของคุณผู้ชายกับฉือเจียว คุณนายใหญ่เห็นแล้วก็โกรธมาก จึงส่งคนไปจับตัวฉือเจียวทันที”คุณนายใหญ่ฮั่วรักและเอ็นดูฉือหว่านจริงๆ เธอไม่อยากให้ฉือหว่านต้องทนกับความอยุติธรรมใดๆฉือหว่านถือรูปถ่ายไว้ พลางครุ่นคิด “ลุงฝู คุณคิดว่าใครเป็นคนส่งรูปนี้มา?”ลุงฝูตอบ “คนที่เปิดโปงความสัมพันธ์ของคุณผู้ชายกับฉือเจียว คงต้องการช่วยคุณนายน้อยแน่ๆ”ฉือหว่านยิ้มขื่น ไม่แปลกที่ฮั่วซือหานจะไม่เชื่อเธอ เพราะทุกคนคิดแบบนั้นดูเผินๆ เรื่องนี้ดูเหมือนเธอจะได้ประโยชน์หากไม่ใช่เธอส่งเอง ก็คงเป็นเพื่อนของเธอที่ส่งมาเพื่อใช้มือของคุณนายใหญ่ลงโทษฉือเจียวแทนในตอนนั้นเอง คุณนายใหญ่ฮั่วที่นอนอยู่บนเตียงก็พึมพำออกมา “ซือหาน...”ลุงฝูหันไปพูด “คุณนายน้อย คุณนายใหญ่กำลังเรียกคุณผู
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 41
สองคนสบตากัน ฉือหว่านมองฮั่วซือหาน พยายามแก้ต่างให้ตัวเอง “ฮั่วซือหาน รูปนั้นฉันไม่ได้ส่งให้คุณย่า ฉันไม่มีทางยอมรับในสิ่งที่ไม่ได้ทำ” ฉือเจียวกระตุกแขนเสื้อของฮั่วซือหาน “ซือหาน คุณดูสิ เธอมาถึงขนาดนี้แล้วยังแก้ตัว ไม่มีท่าทีสำนึกผิดเลย!” สายตาของฮั่วซือหานเย็นชา ไม่มีความรู้สึกแม้แต่น้อย “ฉือหว่าน ขอโทษเดี๋ยวนี้!” เขาสั่งเธอ ให้เธอขอโทษฉือเจียวทันที ฉือหว่านเบิกตากว้างเล็กน้อย แผ่นหลังบอบบางตั้งตรงอย่างเยือกเย็นและดื้อรั้น “ฮั่วซือหาน ฉันจะพูดอีกครั้ง เรื่องนี้ฉันไม่ได้ทำ ฉันไม่มีทางขอโทษ!” สายตาของฮั่วซือหานเย็นเหมือนหมึกดำที่กระจายออกมา มืดมนจนลึกสุดหยั่งถึง “ฉือหว่าน เหมือนว่าเพื่อนรักของเธอ ซูเสี่ยวฝูจะทำงานอยู่ที่นิตยสารสินะ” ความเย็นยะเยือกแล่นขึ้นมาตามกระดูกสันหลังจนฉือหว่านตัวสั่น เขาคิดจะเล่นงานคนรอบตัวเธอด้วยหรือ? ฉือเจียวและหลี่หลันมองเธอด้วยสายตาเยาะเย้ยและยโส ทิ่มแทงตาเป็นที่สุด ฉือหว่านกำมือแน่น ความรู้สึกถูกเหยียบย่ำแล่นพล่านอยู่ในอก ฮั่วซือหานทำลายศักดิ์ศรีของเธอจนหมดสิ้น แล้วยังปล่อยให้คนสองคนนี้ย่ำยีเธอ น้ำตาแห่งความอัปยศคลอเบ้า ฉือหว่านเ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 42
จริงๆ แล้ว ตอนอยู่ที่คฤหาสน์ ฉือหว่านก็เดาไว้แล้วว่ารูปนี้ต้องเป็นฉือเจียวที่ส่งมา เมื่อครู่ตอนอยู่ในห้องพักคนไข้ เธอค่อยๆ หลอกล่อให้ฉือเจียวเผยความจริงออกมา เพื่อให้ฮั่วซือหานได้ยินด้วยตัวเอง ฮั่วซือหานวางสายโทรศัพท์ ก่อนจะเงยหน้ามองฉือหว่าน ฉือหว่านจ้องเขาด้วยสายตาเย็นชา ริมฝีปากบางโค้งเป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน “ประธานฮั่ว คงต้องทำให้คุณผิดหวังแล้วล่ะ รูปนั้นฉันไม่ได้เป็นคนส่ง แต่เป็นฉือเจียวต่างหาก” คิ้วเข้มของฮั่วซือหานขมวดเล็กน้อย แต่ไม่ได้เอ่ยอะไร ฉือหว่านก้าวออกไป แต่พอเดินผ่านตัวเขา ฮั่วซือหานก็ยื่นมือออกมาคว้าแขนเรียวของเธอไว้ทันที ฉือหว่านสะบัดมือเขาออกด้วยสัญชาตญาณ เธอไม่ต้องการมีปฏิสัมพันธ์ทางร่างกายกับเขาแม้แต่น้อย “พอเธอไปแล้ว คุณย่าก็โมโหจนเป็นลม คุณย่าหลับไปแล้วยังละเมอเรียกชื่อเธออยู่เลย ถ้ามีเวลาก็กลับไปเยี่ยมคุณย่าบ้าง” พูดจบ ฉือหว่านก็เดินจากไป ขณะนั้น เลขาจ้าวเดินเข้ามา เอ่ยเสียงเบา “ท่านประธาน ดูเหมือนคุณผู้หญิงจะเข้าใจท่านผิดไปแล้วนะครับ จริงๆ แล้วท่านไม่ได้เชื่อคำพูดของฉือเจียวไปเสียทั้งหมด เมื่อครู่ท่านก็ยืนอยู่นอกห้องตลอด ต่อให้คุณผู้หญิ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 43
คุณนายใหญ่ฮั่วเอ่ยด้วยความเอ็นดู “ไปเถอะจ๊ะ” ฉือหว่านก้าวเท้าออกไป ฮั่วซือหานเดินเข้ามาข้างเตียง คุณนายใหญ่ฮั่วแหวใส่ทันที “กลับมาทำไมอีก รีบออกไปให้พ้นตาฉันเลย!” ฮั่วซือหานยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยขอโทษด้วยน้ำเสียงจริงใจ “คุณย่า ผมผิดไปแล้ว ขอโทษครับ” คุณนายใหญ่ฮั่วเริ่มมีท่าทีอ่อนลงเล็กน้อย “ฉันไม่ต้องการคำขอโทษจากแก คนที่แกควรขอโทษจริงๆ คือหวานหว่านต่างหาก!” “นั่นสิคุณชาย ตอนที่คุณรีบพาคุณฉือเจียวออกไป คุณนายใหญ่เป็นลมไป ก็มีแต่คุณผู้หญิงเท่านั้นที่คอยดูแล! ผมว่าตอนนี้คุณทำตัวเหมือนเด็กที่ถูกเก็บมาเลี้ยง ส่วนคุณผู้หญิงเหมือนเป็นหลานแท้ๆ ไปแล้ว” ลุงฝูเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ฮั่วซือหาน “…” “แถมยังผลักคุณผู้หญิงจนเอวไปกระแทกโต๊ะอีก! คนเขาว่ากันว่า ‘เด็กที่ร้องไห้ถึงจะได้กินนม’ แกอย่าคิดว่าเพราะหวานหว่านไม่ร้องโอดโอยแล้วเธอจะไม่เจ็บ!” “คุณชาย คนเราต้องมีจิตสำนึกบ้างนะครับ คุณทำแบบนี้กับคุณผู้หญิงไม่ได้!” คุณนายใหญ่ฮั่วกับลุงฝูสลับกันพูดตำหนิเขาไม่หยุด ฮั่วซือหาน “…” เขามองไปยังทางที่ฉือหว่านเดินจากไป ก่อนจะเอ่ย “คุณย่า ถ้าคุณย่าไม่เป็นอะไรแล้ว
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 44
ทำไมไม่สนใจฉัน? เขาดูเหมือนกำลังโอ๋เธอ ผู้ชายอย่างฮั่วซือหาน มีทั้งอำนาจ ฐานะ และบารมี ถ้ายอมลดตัวลงมาเอาใจผู้หญิงเมื่อไหร่ ก็คงทำให้ใครต่อใครหลงคิดว่าเขาจริงใจได้ง่ายๆ และนั่นก็เป็นหลุมพรางที่ทำให้คนตกหลุมรักเขาได้โดยไม่รู้ตัว แต่ฉือหว่านกลับยังคงมีสติแน่วแน่ เพราะเธอรู้ดีว่าความรักที่ฮั่วซือหานมอบให้นั้นไม่เคยมีไว้เพื่อเธอ เขามีไว้เพื่อฉือเจียว ฉือหว่านก้มหน้าหลุบตาลง ขนตายาวสั่นไหว เธอพยายามจะลุกขึ้นยืน "คุณปล่อยฉันนะ!" ฮั่วซือหานหัวเราะ "โกรธเหรอ?" ฉือหว่านรู้สึกว่าน่าขันมาก "ฉันมีสิทธิ์อะไรไปโกรธคุณ?" ฮั่วซือหาน "วันนี้ฉันมือหนักไปหน่อย ทำให้เธอชนโต๊ะจนเจ็บที่เอวหรือเปล่า?" ฉือหว่านปฏิเสธ "ไม่เจ็บ" มือใหญ่ของฮั่วซือหานลูบไปที่เอวบางของเธอ แผ่วเบาและพูดอย่างอบอุ่น "ตรงนี้ใช่ไหม?" ตรงนี้แหละ ตอนอาบน้ำเธอเห็นแล้ว ตรงเอวเป็นรอยเขียวช้ำ คงต้องใช้เวลานานกว่าจะหายดี ตอนนี้จุดที่บาดเจ็บกำลังถูกลูบไล้อย่างอ่อนโยน ฝ่ามือของเขาทั้งอุ่นและแข็งแกร่งราวกับกำลังประคองรอยช้ำของเธอเอาไว้ แต่ฉือหว่านกลับรู้สึกต่อต้าน เธอไม่ต้องการให้เขาตบหัวแล้วลูบหลัง ไ
Latest chapter
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 218
โหลวซินเยว่หยุดเดินในทันที “หวานหว่าน ฮวนเอ๋อร์ บังเอิญจัง พวกเธอก็มาเหมือนกันเหรอ”ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์กำลังจะเดินเข้าไปหาเธอแต่ถูกบอดี้การ์ดชุดดำของโหลวซินเยว่ขวางไว้ “หยุดตรงนั้น!”โหลวซินเยว่โบกมือยิ้ม “ไม่เป็นไร พวกเธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นฉันเอง”บอดี้การ์ดจึงถอยออกไป ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์เดินเข้าไปหาเธอ“ซินเยว่… เธอกลายเป็นดาราดังไปแล้วเหรอ?” เยี่ยฮวนเอ่อร์มองเธออย่างประหลาดใจโหลวซินเยว่ยกคิ้ว “ใช่ ฉันมีแฟนแล้ว แฟนของฉันผลักดันให้ฉันเป็นซุปตาร์”“แฟน? ซินเยว่ เธอมีแฟนเหรอ? ทำไมไม่เคยบอกพวกเรามาก่อนเลย?”โหลวซินเยว่ยิ้มหวาน “แฟนฉันทั้งหล่อ ทั้งรวย แล้วก็รักฉันมากๆ เลย”พูดจบ เธอก็เดินเข้าไปคว้ามือเล็กของฉือหว่าน “หวานหว่าน ตอนนี้ฉันมีความสุขมาก เธอต้องดีใจกับฉันแน่เลย เธอต้องอวยพรให้ฉันกับแฟนใช่ไหม?”ฉือหว่านมองหน้าเธอนิ่งๆ ด้วยดวงตาใสแจ่ม “ซินเยว่ ยินดีด้วยนะ”“หวานหว่าน ขอบใจนะ งั้นฉันไปก่อนล่ะ ไว้มีเวลาค่อยมานั่งคุยกัน”โหลวซินเยว่หมุนตัวกลับ แล้วเดินจากไปพร้อมกลุ่มผู้ติดตามเยี่ยฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “หวานหว่าน แฟนของซินเยว่คือใครกัน? คนที่มีเงินขนาดนี้ในไห่เ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 217
ฉือหว่านนอนหันหลังให้เขา ฮั่วซือหานนั่งอยู่ที่ขอบเตียง ทั้งสองคนดูไม่ต่างจากคู่สามีภรรยาที่กำลังทะเลาะกันฮั่วซือหานกำมือแน่นอยู่นานก่อนจะเอ่ยออกมาคำเดียว “โอเค”จากนั้นเขาก็ลุกขึ้น แล้วเดินออกไปเขาไปแล้วน้ำตาในดวงตาของฉือหว่านก็หยุดไว้ไม่อยู่ เธอดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมใบหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา ไม่เป็นไร แค่ถูกผู้ชายคนนึงนอนด้วยแล้วเขาไม่รัก เธอก็แค่โดนหมากัด ไม่มีอะไรต้องเสียใจแต่หัวใจมันเจ็บเหลือเกินฉือหว่านรู้ดี เธอยังรักฮั่วซือหาน รักมาก มากเหลือเกิน...หลังจากวันนั้น ฉือหว่านกับฮั่วซือหาน ก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย ช่วงนี้ คนที่มาแรงที่สุดไม่ใช่ใครอื่น แต่คือโหลวซินเยว่จู่ๆ โหลวซินเยว่ก็ได้เข้าร่วมรายการวาไรตี้ยอดนิยมระดับประเทศ ด้วยภาพลักษณ์ใสซื่อ น่ารัก ทำให้เธอแจ้งเกิดในชั่วข้ามคืน ได้รับฉายา “นางฟ้าน้อย” มีแฟนคลับตามเป็นล้าน กลายเป็นดาวรุ่งพุ่งแรงในวงการบันเทิงแถมยังมีข่าวลือว่า โหลวซินเยว่กำลังจะได้เล่นหนังของผู้กำกับจางชื่อดัง ในเรื่อง "เฟิงฮวา" เธอจะรับบทเป็นนางเอกยังไม่พอ โหลวซินเยว่ยังได้ขึ้นปกนิตยสารดังระดับประเทศถึง 5 ฉบับ ได้แบรนด์ดังหลายแบรนด์มาเซ็นส
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 216
ขอบตาขาวของฉือหว่านแดงจัดขึ้นมาในทันที เธอรู้มาตลอดว่าฮั่วซือหานเก่งแค่ไหนในเรื่องการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีคนอื่นถ้าเขาจะเหยียบใครสักคน เขาจะเหยียบไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเนื้อ จะต้องลอกหนัง ถอนกระดูก ทำให้คนผู้นั้นอับอายที่สุดเธอไม่ได้เป็นคนให้เยี่ยฮวนเอ่อร์โทรหาเขาแต่ต่อให้เธอเป็นคนให้โทรล่ะ? แล้วไง?เขาเป็นฝ่ายที่ไม่ป้องกันเองไม่ใช่เหรอ!“ฉันเข้าใจความหมายของประธานฮั่วแล้วค่ะ วางใจได้เลย ต่อไปฉันจะไม่โทรหาอีก คุณกลับไปได้แล้ว”ฉือหว่านพยายามเงยหน้าขึ้น อดกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา เธอไม่อยากร้องไห้ให้เขาเห็นฮั่วซือหานมองเห็นดวงตาแดงก่ำของเธอแล้ว ในใจเขากลับรู้สึกพึงพอใจอย่างแปลกประหลาด เหมือนได้ล้างแค้นสำเร็จ เขารู้ว่าเขาเกลียดเธอเกลียดที่คืนนั้นเธอไม่มาเขาจงใจโทรหาผู้ช่วยตัวเอง เพราะรู้อยู่แล้วว่าเลขาจ้าวจะไปตามเธอแต่เธอก็ยังไม่มาเขายิ่งเกลียดที่เธอเป็นลมแล้วให้คนโทรหาเขาแพ้ยาคุมเพราะลู่หนานเฉิง แล้วเรียกเขามาเนี่ยนะ? เขาคืออะไรในสายตาเธอ?ฮั่วซือหานยกริมฝีปากบาง พูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบจนไร้ความรู้สึก “เราหย่ากันเถอะ เรื่องย่า ฉันจะปิดไว้ก่อน เราไปจดทะเบียนหย่ากันก่อน...
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 215
ฮั่วซือหานชะงักไปทันทีฉือหว่านกินอะไรเข้าไปถึงเป็นลมนะ?ยาคุมฉุกเฉิน?เขาอยากจะถาม แต่เสียง “ตู๊ด ตู๊ด” ก็ดังขึ้น เยี่ยฮวนเอ่อร์ตัดสายไปแล้วฉือเจียวได้ยินทั้งหมด เธอมองเขาด้วยความตกใจ “ซือหาน ฉือหว่านเป็นลมเพราะกินยาคุมเหรอ?”ฮั่วซือหานไม่พูดอะไร เขาผลักฉือเจียวออกจากอกทันที “ฉันจะไปมหาวิทยาลัย C”ฮั่วซือหานรีบออกไปอย่างรวดเร็วฉือเจียวหันไปมองหลี่หลัน “แม่คะ เรื่องนี้มันยังไงกันแน่? ซือหานกับฉือหว่านไม่ได้มีอะไรกันไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมฉือหว่านต้องกินยาคุม?”หลี่หลันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่สีหน้ากลับเคร่งเครียด “เจียวเจียว แม่จะสืบเรื่องนี้ให้เอง”...ฮั่วซือหานขับรถด้วยความเร็วสูงมาถึงมหาวิทยาลัย C และตรงไปที่ห้องพยาบาลทันที“ประธานฮั่ว! ในที่สุดคุณก็มาซะที! รีบดูหวานหว่านเร็ว!” เยี่ยฮวนเอ่อร์รีบลากเขามาหน้าเตียงฮั่วซือหานก้มหน้าลงมองร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง ฉือหว่านขดตัวอยู่ สีหน้าเจ็บปวดมากชวนให้รู้สึกสงสารขณะนั้น ขนตาของฉือหว่านกระตุกเบาๆ เธอลืมตาขึ้นมา“หวานหว่าน เธอฟื้นแล้ว!” เยี่ยฮวนเอ่อร์รีบช่วยพยุงเธอลุกขึ้นนั่งฉือหว่านมองเห็นฮั่วซือหาน ก็ตกใจเล็กน้อย “คุณมา
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 214
เธอทำได้เพียงถามเพื่อนสนิทของตัวเองเท่านั้นติ๊ง!ซูเสี่ยวฝูตอบกลับมา “แสดงว่าเพื่อนเธอเอาไม่อยู่ไงล่ะ สามีนอนกับหล่อนครั้งเดียวก็เบื่อแล้ว”จริงเหรอ?เป็นแบบนั้นจริงๆ เหรอ?ความรักที่ยืนยาวได้ ต้องมีความเข้ากันในทุกด้าน โดยเฉพาะเรื่องบนเตียงฉือหว่านรู้ดีว่าผู้ชายอย่างฮั่วซือหาน เป็นคนที่ให้ความสำคัญกับเรื่องนั้นสูงมาก เขาต้องการผู้หญิงที่ทำให้เขามีความสุขในเรื่องบนเตียงเมื่อคืน เธอไม่สามารถมัดใจเขาไว้ได้เลยเหรอ?ฮั่วซือหานนอนกับเธอครั้งเดียว ก็เบื่อแล้ว?ติ๊ง!ข้อความจากซูเสี่ยวฝูเด้งเข้ามาอีกครั้ง “หวานหว่าน เพื่อนที่เธอพูดถึงคงไม่ใช่ตัวเธอเองหรอกนะ? เธอกับประธานฮั่วมีอะไรกันเหรอ?”ฉือหว่านไม่รู้จะตอบยังไง เธอเลยเลือกที่จะปฏิเสธไปก่อน “ไม่ใช่ฉันหรอก”หลังวางมือถือ เธอก็เข้าสู่ห้วงฝันอันวุ่นวายพอลืมตาตื่นอีกครั้งก็เป็นตอนเช้าแล้ว เธอลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟันตามปกติแต่จู่ๆ เธอก็นึกเรื่องสำคัญขึ้นได้ เมื่อคืนฮั่วซือหานไม่ได้ป้องกัน!เขากดเธอไว้ถึงสามรอบ รุนแรงและควบคุมตัวเองไม่ได้เลยสักครั้ง และทุกครั้งก็จบที่ปล่อยในเมื่อวานเธอลืมกินยาคุมหัวใจฉือหว่านเต้นแรงจนวูบวา
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 213
ฮั่วซือหานบอกว่า เขากับฉือหว่านจบกันแล้วฉือเจียวดีใจจนแทบคลั่ง เธอโถมตัวเข้าไปกอดเขาแน่น “ซือหาน ฉันรู้ว่าฉือหว่านเก่งเรื่องอ่อยผู้ชาย คุณเผลอรู้สึกกับเธอบ้างฉันไม่โทษหรอก ฉันรู้ว่าคุณไม่มีวันทิ้งฉัน เพราะคนที่คุณรักที่สุดก็คือฉัน”เขาอาจจะรู้สึกกับฉือหว่านอยู่บ้าง แต่คนที่เขารักที่สุด ก็ยังเป็นเด็กสาวในถ้ำคนนั้น เด็กคนนั้นก็คือฉือเจียวฮั่วซือหานยกมือกอดเธอกลับฉือไห่ผิงมองภาพตรงหน้าอย่างโล่งใจ ขอแค่ฉือเจียวมีความสุข เขาในฐานะพ่อก็พอใจแล้วหลี่หลันเองก็รู้สึกดีขึ้น แต่พอคิดถึงฉือหว่าน แววตาของเธอก็แฝงไปด้วยความเคียดแค้นไม่เคยคิดเลยว่าเด็กบ้านนอกอย่างฉือหว่าน จะทำให้ฮั่วซือหานถึงกับรู้สึกอะไรขึ้นมาบ้างได้นังเด็กบ้านี่!...ฉือหว่านรีบไปที่โรงพยาบาล ลู่หนานเฉิงจัดของเตรียมตัวออกจากโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว“คุณชายลู่ ขอโทษทีนะคะ วันนี้ฉันมีเรื่องเลยมาช้า” ฉือหว่านเอ่ยอย่างรู้สึกผิดลู่หนานเฉิงยิ้มมุมปาก “ไม่เป็นไร ไปกันเถอะ”“ค่ะ เดี๋ยวฉันช่วยถือของ”ฉือหว่านเดินไปยกกระเป๋า แต่กระเป๋าหนักมาก บวกกับตัวเธอที่ปวดระบมไปหมด พอออกแรงยกเลยเซล้มไป“หวานหว่าน ระวัง!”ลู่หนานเฉิงรี
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 212
ขณะนั้นเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ฉือหว่านก็ดังขึ้น คนที่โทรมาคือลู่หนานเฉิง“หวานหว่าน วันนี้ฉันจะออกจากโรงพยาบาลแล้วนะ ถ้าเธอไม่มา ฉันจะออกเองละนะ”ฉือหว่านตบหน้าผากตัวเองเบาๆ เธอลืมไปเลยว่าวันนี้ลู่หนานเฉิงออกจากโรงพยาบาลเธอรีบมุ่งหน้าไปโรงพยาบาลทันที...ฮั่วซือหานก็มาถึงโรงพยาบาลเช่นกัน เขาไปที่ห้องพิเศษ VIP และเห็นฉือเจียวฉือเจียวนอนอยู่บนเตียง สวมชุดผู้ป่วยตัวใหญ่ ใบหน้าซีดขาวราวกระดาษ ยังคงไม่ได้สติฮั่วซือหานเดินไปที่ข้างเตียง “ฉือเจียวเป็นอะไร?”“ประธานฮั่ว เมื่อคืนคุณทิ้งเจียวเจียวไว้คนเดียว เธอเสียใจมากจนช็อก ล้มลงไปกับพื้น ต้องถูกส่งเข้าห้องผ่าตัดด่วนเพื่อช่วยชีวิต”“แม้ตอนนี้เธอจะรอดมาได้แล้ว แต่ก็ยังไม่ฟื้นเลย”ฉือไห่ผิงกับหลี่หลันต่างก็เต็มไปด้วยความวิตกและเครียด พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าฮั่วซือหานจะผลักฉือเจียวออกในสถานการณ์แบบนั้น แถมยังทิ้งเธอไว้คนเดียวอีกฮั่วซือหานรู้สึกผิดและเสียใจอย่างมาก เมื่อคืน ฉือเจียวผลักเขาลงเตียง พยายามจะจูบเขา แต่ในหัวของเขากลับมีแต่ภาพของ…ฉือหว่านเขาเอาแต่คิดถึงฉือหว่าน สุดท้าย เขาก็ผลักฉือเจียวออก แล้วออกจากบ้านตระกูลฉือไปห
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 211
ฉือหว่านรีบกลับไปที่หอพักหญิง ก็เห็นเยี่ยฮวนเอ่อร์ที่ได้รับบาดเจ็บ“หวานหว่าน ฉันไม่เป็นไรหรอก แค่เดินพลาดข้อเท้าพลิกนิดหน่อย ข้อเท้าเลยบวมขึ้นมา แต่ฉันทายาหม่องแล้ว ไม่นานก็หาย ซินเยว่โทรเรียกเธอกลับมาทำไมเนี่ย เรื่องแค่นี้เองไม่เห็นต้องรีบขนาดนั้นเลย”ที่แท้เยี่ยฮวนเอ่อร์ก็แค่ข้อเท้าพลิกโหลวซินเยว่โทรมาบอกว่าเยี่ยฮวนเอ่อร์เกิดเรื่อง แต่ไม่ได้บอกว่าเกิดอะไรขึ้น ทำเอาฉือหว่านตกใจแทบแย่“งั้นเธอนั่งพักตรงนี้ อย่าวิ่งไปวิ่งมาอีกนะ”“รู้แล้วล่ะ”ฉือหว่านตรวจดูข้อเท้าที่บวมแดงของเยี่ยฮวนเอ่อร์ พอแน่ใจว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงก็โล่งใจ จากนั้นก็หยิบชุดนอนเข้าไปในห้องน้ำ แล้วอาบน้ำอุ่นทั้งตัวของเธอปวดเมื่อยไปหมด เต็มไปด้วยรอยจ้ำที่ฮั่วซือหานฝากไว้เมื่อคืน เยอะแยะจนแทบนับไม่ถ้วนภาพเมื่อคืนลอยเข้ามาในหัวของฉือหว่านอีกครั้ง เขาอยู่บนตัวเธอ และมองเธอตลอดเวลาใช้สายตาร้อนแรงและตรงไปตรงมานั่นจ้องเธอเธอเอามือปิดตาเขาไว้ “ห้ามมอง”เขาจับมือลง แล้วก้มลงจูบเธอ “หวานหว่าน เธอสวยมาก”เธอแทบจะละลายไปกับจูบร้อนแรงของเขาฉือหว่านหลับตาแน่น รีบสลัดภาพพวกนั้นออกไปจากหัว ตอนนี้เขาน่าจะตื่นแล้วสิ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 210
“หลังจากคุณนายเข้าไปในห้องพักคนไข้ ผมก็ทำตามคำสั่งของท่านประธานทันทีครับ หาผู้หญิงที่ยังบริสุทธิ์มาให้”คนนั้นก็คือโหลวซินเยว่ฮั่วซือหานใบหน้าไร้ความรู้สึก “รู้แล้ว”เขาเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ เปิดน้ำเย็นจัดราดตัวเองสายน้ำเย็นเฉียบไหลจากศีรษะลงมา เขาหลุบตามองต่ำ ล้างตัวเงียบๆบนตัวของเขามีรอยขีดข่วนหลายแห่ง บนไหล่ยังมีรอยฟันลึก เขาเคยคิดว่าเป็นร่องรอยที่ฉือหว่านทิ้งไว้แต่เปล่าเลยเมื่อคืนมันก็แค่ความฝันฝันกลางวันที่เขากับฉือหว่านอยู่ด้วยกันเธอไม่เคยมาเลยแต่เขากลับไปนอนกับเพื่อนของเธอฮั่วซือหานถูตัวแรงๆ อย่างบ้าคลั่ง อยากลบร่องรอยพวกนั้นออกให้หมดปัง! สุดท้ายหมัดของเขาก็พุ่งใส่ผนังอย่างแรง...โหลวซินเยว่แต่งตัวเรียบร้อย ยืนรออยู่ในห้องทำงานไม่นาน ฮั่วซือหานก็เดินเข้ามา เขาอาบน้ำแล้ว เปลี่ยนเป็นเชิ้ตขาวกับกางเกงสแล็คสีดำเรียบร้อย ใบหน้าหล่อเหลานั้นไร้อารมณ์โดยสิ้นเชิง กลับมาเป็นชายหนุ่มผู้สูงส่งเย็นชาดังเดิม ความเย็นชาและห่างเหินแผ่ซ่านออกมาทั้งเนื้อทั้งตัวเลขาจ้าวเอ่ยเรียก “ท่านประธาน”ฮั่วซือหานนั่งลงบนเก้าอี้ทำงาน เขาเงยหน้าขึ้นมองโหลวซินเยว่ “นี่เช็คหนึ่งใบ
