ฮั่วซือหานสนใจแค่การได้พบเทพ Cเมื่อเทพ C ยังไม่ปรากฏตัว สีหน้าของเขาเย็นชาขึ้นเรื่อยๆฉือถังดูเวลาแล้วพูดขึ้น “ประธานฮั่ว เทพ C อาจจะติดธุระบางอย่างค่ะ เทพ C หายไปจากวงการถึงสามปีเต็ม และไม่มีใครรู้เลยว่าเธอหายไปเพราะอะไร”การหายตัวไปสามปีของเทพ C เป็นปริศนาที่ยังไม่ได้รับการไขในวงการแพทย์ ทุกคนต่างสงสัยถึงเหตุผลที่ทำให้เธอหายไปนานขนาดนี้ฉือหว่านที่ยืนอยู่ตรงประตูคิดในใจ ประธานฮั่ว มองฉันสิ ฉันมาตามที่นัดแล้วนะ คุณก็เห็นกับตา และพยานก็อยู่ครบ—ฉือเจียว ฉือถัง และฮั่วเสวียนแต่สีหน้าของฮั่วซือหานยังคงไม่เปลี่ยนฉือถังพูดต่อ “ประธานฮั่ว งั้นฉันขอเริ่มตรวจฉือเจียวก่อนนะคะ”...20 นาทีต่อมาฮั่วซือหานและฉือถังยืนอยู่ที่หน้าประตู ฉือถังสวมเสื้อเชิ้ตผ้าไหมสีขาวกับกระโปรงทรงสอบสีดำ ดูทั้งสง่างามและเฉียบขาดเธอมองชายหนุ่มผู้มีท่าทางสง่าที่อยู่ตรงหน้า “ประธานฮั่ว ฉันประเมินเบื้องต้นแล้วว่าฉือเจียวมีภาวะความบกพร่องของผนังกั้นหัวใจห้องบนและหลอดเลือดแดงยังไม่ปิด ซึ่งเป็นสาเหตุของโรคหัวใจที่เกิดขึ้นภายหลัง อาการนี้สามารถรักษาได้ด้วยการผ่าตัดค่ะ”ฮั่วซือหานถาม “การผ่าตัดมีความเสี่ยงไหม?”
เมื่อฉือเจียวพูดจบ เธอก็หมุนตัวจากไปฉือหว่านขมวดคิ้ว ฉือเจียวกำลังวางแผนอะไรอยู่?ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องของฮั่วเสวียนดังขึ้นมา “กรี๊ด! พี่ซือหานเกิดเรื่องแล้ว!”เกิดอะไรขึ้น?ฉือหว่านรีบหันกลับไปดูฮั่วเสวียนในสภาพตื่นตระหนกจับแขนฮั่วซือหานแน่น “พี่ซือหานพี่สะใภ้เจียวเจียวถูกคนพาตัวไปแล้ว!”ฮั่วซือหานสีหน้าเปลี่ยนไปทันที “เจียวเจียวถูกใครพาไป?”ฮั่วเสวียนตอบ “ถูกคุณย่าพาตัวไป! คุณย่าส่งคนมาจับตัวพี่สะใภ้เจียวเจียวไป!”อะไรนะ?บรรยากาศรอบตัวฮั่วซือหานเย็นลงจนเหมือนอุณหภูมิลดฮวบ เขาดูเหมือนลมหนาวในฤดูเหมันต์ในตอนนั้นฮั่วเสวียนเห็นฉือหว่านที่วิ่งตามมา เธอยกมือชี้ไปที่ฉือหว่านทันที “ฉือหว่าน เป็นเธอ! พี่ซือหานวันนี้มีคนส่งรูปถ่ายไปให้คุณย่า เป็นรูปเมื่อคืนที่พี่สะใภ้เจียวเจียวเต้นแนบชิดกับพี่ในบาร์ คุณย่าเห็นแล้วโกรธมาก เลยส่งคนมาจับตัวพี่สะใภ้เจียวเจียวไป รูปนี้ต้องเป็นฉือหว่านส่งไปแน่ๆ!”ฉือหว่านสีหน้าสงบนิ่ง มีคนส่งรูปไปให้คุณย่า?เธอเองก็ไม่รู้เรื่องนี้“พี่ซือหาน ฉือหว่านใจร้ายมาก เธอรู้ว่าคุณย่ารักเธอมาก และจะเข้าข้างเธอแน่ๆ เธอต้องการใช้มือคุณย่าเพื่อกำจัดพี่สะใภ้เจีย
คุณนายใหญ่ฮั่วอุทานด้วยความตกใจ “ซือหาน!”ฉือหว่านที่ยืนอยู่หน้าประตูก็ชะงักไป เธอไม่คาดคิดว่าฮั่วซือหานจะยอมรับแส้แทนฉือเจียวฉือเจียวช่างเป็นคนที่เขาปกป้องอย่างเปิดเผยฮั่วซือหานมองคุณนายใหญ่ฮั่วแล้วพูด “คุณย่า พอเถอะครับ คนที่อยากอยู่กับฉือเจียวคือผม เธอไม่ได้ผิดอะไร ทุกอย่างเป็นความผิดของผม อย่าทำร้ายเธอเลยครับ ถ้าคุณย่าอยากตี ก็ตีผมแทนเถอะ!”ฉือเจียวรีบยื่นมือโอบฮั่วซือหานไว้ “ไม่ค่ะ คุณย่า อย่าตีซือหานเลย ตีหนูแทนเถอะค่ะ!”ตอนนี้ฉือเจียวและฮั่วซือหานดูเหมือนคู่รักที่โชคร้าย ส่วนคุณนายใหญ่ฮั่วกลายเป็นคนชั่วที่พยายามแยกคู่รักหัวใจของฉือหว่านรู้สึกปวดร้าวคุณนายใหญ่ฮั่วมือสั่นขณะถือแส้ “ซือหาน ภรรยาของแกคือหวานหว่าน แกลืมไปแล้วหรือว่าในช่วงสามปีที่แกเป็นเจ้าชายนิทรา ใครคือคนที่อยู่เคียงข้างไม่เคยทิ้งแก? แกทำแบบนี้ได้ยังไง มันทำร้ายจิตใจหวานหว่านมาก แกถูกฉือเจียวทำให้หลงหัวปักหัวปำแน่ๆ วันนี้ฉันจะตีแกให้สติกลับคืนมา!”คุณนายใหญ่ฮั่วพูดจบก็เหวี่ยงแส้ลงบนตัวฮั่วซือหาน“คุณย่า พอเถอะค่ะ!” ฉือหว่านรีบเข้ามาขวางคุณนายใหญ่ฮั่วคุณนายใหญ่ฮั่วโกรธมาก “หวานหว่าน ไม่ต้องกลัว มีย่าอย
ฉือเจียวที่มีนิสัยเอาแต่ใจ เกิดขึ้นเพราะฮั่วซือหานเป็นคนตามใจเธอคือผู้หญิงที่เขาเลี้ยงดูมาฉือหว่านยิ้มขื่น “ลุงฝู วันนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่? มีคนส่งรูปไปให้คุณย่าจริงเหรอ?”ลุงฝูหยิบรูปถ่ายออกมาให้ดู เป็นรูปเมื่อคืนที่ฮั่วซือหานกับฉือเจียวเต้นแนบชิดกันในบาร์“คุณนายน้อย เช้านี้มีคนส่งรูปนี้มาให้คุณนายใหญ่ เพื่อเปิดเผยความสัมพันธ์ลับของคุณผู้ชายกับฉือเจียว คุณนายใหญ่เห็นแล้วก็โกรธมาก จึงส่งคนไปจับตัวฉือเจียวทันที”คุณนายใหญ่ฮั่วรักและเอ็นดูฉือหว่านจริงๆ เธอไม่อยากให้ฉือหว่านต้องทนกับความอยุติธรรมใดๆฉือหว่านถือรูปถ่ายไว้ พลางครุ่นคิด “ลุงฝู คุณคิดว่าใครเป็นคนส่งรูปนี้มา?”ลุงฝูตอบ “คนที่เปิดโปงความสัมพันธ์ของคุณผู้ชายกับฉือเจียว คงต้องการช่วยคุณนายน้อยแน่ๆ”ฉือหว่านยิ้มขื่น ไม่แปลกที่ฮั่วซือหานจะไม่เชื่อเธอ เพราะทุกคนคิดแบบนั้นดูเผินๆ เรื่องนี้ดูเหมือนเธอจะได้ประโยชน์หากไม่ใช่เธอส่งเอง ก็คงเป็นเพื่อนของเธอที่ส่งมาเพื่อใช้มือของคุณนายใหญ่ลงโทษฉือเจียวแทนในตอนนั้นเอง คุณนายใหญ่ฮั่วที่นอนอยู่บนเตียงก็พึมพำออกมา “ซือหาน...”ลุงฝูหันไปพูด “คุณนายน้อย คุณนายใหญ่กำลังเรียกคุณผู
สองคนสบตากัน ฉือหว่านมองฮั่วซือหาน พยายามแก้ต่างให้ตัวเอง “ฮั่วซือหาน รูปนั้นฉันไม่ได้ส่งให้คุณย่า ฉันไม่มีทางยอมรับในสิ่งที่ไม่ได้ทำ” ฉือเจียวกระตุกแขนเสื้อของฮั่วซือหาน “ซือหาน คุณดูสิ เธอมาถึงขนาดนี้แล้วยังแก้ตัว ไม่มีท่าทีสำนึกผิดเลย!” สายตาของฮั่วซือหานเย็นชา ไม่มีความรู้สึกแม้แต่น้อย “ฉือหว่าน ขอโทษเดี๋ยวนี้!” เขาสั่งเธอ ให้เธอขอโทษฉือเจียวทันที ฉือหว่านเบิกตากว้างเล็กน้อย แผ่นหลังบอบบางตั้งตรงอย่างเยือกเย็นและดื้อรั้น “ฮั่วซือหาน ฉันจะพูดอีกครั้ง เรื่องนี้ฉันไม่ได้ทำ ฉันไม่มีทางขอโทษ!” สายตาของฮั่วซือหานเย็นเหมือนหมึกดำที่กระจายออกมา มืดมนจนลึกสุดหยั่งถึง “ฉือหว่าน เหมือนว่าเพื่อนรักของเธอ ซูเสี่ยวฝูจะทำงานอยู่ที่นิตยสารสินะ” ความเย็นยะเยือกแล่นขึ้นมาตามกระดูกสันหลังจนฉือหว่านตัวสั่น เขาคิดจะเล่นงานคนรอบตัวเธอด้วยหรือ? ฉือเจียวและหลี่หลันมองเธอด้วยสายตาเยาะเย้ยและยโส ทิ่มแทงตาเป็นที่สุด ฉือหว่านกำมือแน่น ความรู้สึกถูกเหยียบย่ำแล่นพล่านอยู่ในอก ฮั่วซือหานทำลายศักดิ์ศรีของเธอจนหมดสิ้น แล้วยังปล่อยให้คนสองคนนี้ย่ำยีเธอ น้ำตาแห่งความอัปยศคลอเบ้า ฉือหว่านเ
จริงๆ แล้ว ตอนอยู่ที่คฤหาสน์ ฉือหว่านก็เดาไว้แล้วว่ารูปนี้ต้องเป็นฉือเจียวที่ส่งมา เมื่อครู่ตอนอยู่ในห้องพักคนไข้ เธอค่อยๆ หลอกล่อให้ฉือเจียวเผยความจริงออกมา เพื่อให้ฮั่วซือหานได้ยินด้วยตัวเอง ฮั่วซือหานวางสายโทรศัพท์ ก่อนจะเงยหน้ามองฉือหว่าน ฉือหว่านจ้องเขาด้วยสายตาเย็นชา ริมฝีปากบางโค้งเป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน “ประธานฮั่ว คงต้องทำให้คุณผิดหวังแล้วล่ะ รูปนั้นฉันไม่ได้เป็นคนส่ง แต่เป็นฉือเจียวต่างหาก” คิ้วเข้มของฮั่วซือหานขมวดเล็กน้อย แต่ไม่ได้เอ่ยอะไร ฉือหว่านก้าวออกไป แต่พอเดินผ่านตัวเขา ฮั่วซือหานก็ยื่นมือออกมาคว้าแขนเรียวของเธอไว้ทันที ฉือหว่านสะบัดมือเขาออกด้วยสัญชาตญาณ เธอไม่ต้องการมีปฏิสัมพันธ์ทางร่างกายกับเขาแม้แต่น้อย “พอเธอไปแล้ว คุณย่าก็โมโหจนเป็นลม คุณย่าหลับไปแล้วยังละเมอเรียกชื่อเธออยู่เลย ถ้ามีเวลาก็กลับไปเยี่ยมคุณย่าบ้าง” พูดจบ ฉือหว่านก็เดินจากไป ขณะนั้น เลขาจ้าวเดินเข้ามา เอ่ยเสียงเบา “ท่านประธาน ดูเหมือนคุณผู้หญิงจะเข้าใจท่านผิดไปแล้วนะครับ จริงๆ แล้วท่านไม่ได้เชื่อคำพูดของฉือเจียวไปเสียทั้งหมด เมื่อครู่ท่านก็ยืนอยู่นอกห้องตลอด ต่อให้คุณผู้หญิ
คุณนายใหญ่ฮั่วเอ่ยด้วยความเอ็นดู “ไปเถอะจ๊ะ” ฉือหว่านก้าวเท้าออกไป ฮั่วซือหานเดินเข้ามาข้างเตียง คุณนายใหญ่ฮั่วแหวใส่ทันที “กลับมาทำไมอีก รีบออกไปให้พ้นตาฉันเลย!” ฮั่วซือหานยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยขอโทษด้วยน้ำเสียงจริงใจ “คุณย่า ผมผิดไปแล้ว ขอโทษครับ” คุณนายใหญ่ฮั่วเริ่มมีท่าทีอ่อนลงเล็กน้อย “ฉันไม่ต้องการคำขอโทษจากแก คนที่แกควรขอโทษจริงๆ คือหวานหว่านต่างหาก!” “นั่นสิคุณชาย ตอนที่คุณรีบพาคุณฉือเจียวออกไป คุณนายใหญ่เป็นลมไป ก็มีแต่คุณผู้หญิงเท่านั้นที่คอยดูแล! ผมว่าตอนนี้คุณทำตัวเหมือนเด็กที่ถูกเก็บมาเลี้ยง ส่วนคุณผู้หญิงเหมือนเป็นหลานแท้ๆ ไปแล้ว” ลุงฝูเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ฮั่วซือหาน “…” “แถมยังผลักคุณผู้หญิงจนเอวไปกระแทกโต๊ะอีก! คนเขาว่ากันว่า ‘เด็กที่ร้องไห้ถึงจะได้กินนม’ แกอย่าคิดว่าเพราะหวานหว่านไม่ร้องโอดโอยแล้วเธอจะไม่เจ็บ!” “คุณชาย คนเราต้องมีจิตสำนึกบ้างนะครับ คุณทำแบบนี้กับคุณผู้หญิงไม่ได้!” คุณนายใหญ่ฮั่วกับลุงฝูสลับกันพูดตำหนิเขาไม่หยุด ฮั่วซือหาน “…” เขามองไปยังทางที่ฉือหว่านเดินจากไป ก่อนจะเอ่ย “คุณย่า ถ้าคุณย่าไม่เป็นอะไรแล้ว
ทำไมไม่สนใจฉัน? เขาดูเหมือนกำลังโอ๋เธอ ผู้ชายอย่างฮั่วซือหาน มีทั้งอำนาจ ฐานะ และบารมี ถ้ายอมลดตัวลงมาเอาใจผู้หญิงเมื่อไหร่ ก็คงทำให้ใครต่อใครหลงคิดว่าเขาจริงใจได้ง่ายๆ และนั่นก็เป็นหลุมพรางที่ทำให้คนตกหลุมรักเขาได้โดยไม่รู้ตัว แต่ฉือหว่านกลับยังคงมีสติแน่วแน่ เพราะเธอรู้ดีว่าความรักที่ฮั่วซือหานมอบให้นั้นไม่เคยมีไว้เพื่อเธอ เขามีไว้เพื่อฉือเจียว ฉือหว่านก้มหน้าหลุบตาลง ขนตายาวสั่นไหว เธอพยายามจะลุกขึ้นยืน "คุณปล่อยฉันนะ!" ฮั่วซือหานหัวเราะ "โกรธเหรอ?" ฉือหว่านรู้สึกว่าน่าขันมาก "ฉันมีสิทธิ์อะไรไปโกรธคุณ?" ฮั่วซือหาน "วันนี้ฉันมือหนักไปหน่อย ทำให้เธอชนโต๊ะจนเจ็บที่เอวหรือเปล่า?" ฉือหว่านปฏิเสธ "ไม่เจ็บ" มือใหญ่ของฮั่วซือหานลูบไปที่เอวบางของเธอ แผ่วเบาและพูดอย่างอบอุ่น "ตรงนี้ใช่ไหม?" ตรงนี้แหละ ตอนอาบน้ำเธอเห็นแล้ว ตรงเอวเป็นรอยเขียวช้ำ คงต้องใช้เวลานานกว่าจะหายดี ตอนนี้จุดที่บาดเจ็บกำลังถูกลูบไล้อย่างอ่อนโยน ฝ่ามือของเขาทั้งอุ่นและแข็งแกร่งราวกับกำลังประคองรอยช้ำของเธอเอาไว้ แต่ฉือหว่านกลับรู้สึกต่อต้าน เธอไม่ต้องการให้เขาตบหัวแล้วลูบหลัง ไ
ฉือหว่านรีบเดินหนีทันทีแต่ฮั่วซือหานกลับขวางทางเธอไว้ “ฉือหว่าน เธอไม่มีอะไรจะพูดกับฉันหน่อยเหรอ?”ฉือหว่านเงยหน้าขึ้น ดวงตาใสบริสุทธิ์จ้องมองเขา “พูดเรื่องอะไรล่ะ?”ฮั่วซือหานขบเม้มริมฝีปากบาง “รถหรูที่เธอขับ บ้านหรูที่เธออยู่ ได้มายังไง ใช้เงินใคร?”ฉือหว่านยืดหลังตรงอย่างสง่างาม “ประธานฮั่ว อย่างน้อยฉันไม่ได้ใช้เงินคุณก็พอ ส่วนเรื่องอื่นขอไม่เปิดเผย”ฉือหว่านพยายามจะเดินหนีอีกครั้งแต่ร่างสูงใหญ่ของฮั่วซือหานยืนขวางไว้เหมือนกำแพง ไม่ยอมให้เธอผ่านฉือหว่านยกมุมปากยิ้มเยาะ “ประธานฮั่ว คุณคงแปลกใจมากสินะ? ที่จริงคุณก็คิดไม่ต่างจากฉือเจียวพวกนั้นหรอก คิดว่าฉันเป็นแค่แม่บ้านที่หมุนรอบคุณ ไม่มีทางหาเงินได้เอง ใช้ชีวิตด้วยเงินค่าหย่าของคุณเท่านั้น”ฮั่วซือหานคิดแบบนั้นจริงๆ เพราะฉือหว่านไม่มีงานทำจริงๆ“เธอมีวุฒิการศึกษาสูง มีพรสวรรค์ ที่ผ่านมาเธอเสียสละเพื่อดูแลฉัน ฉันชดเชยให้เธอได้ เธอสนใจวงการไหน ฉันจะจัดการให้เธอเข้าไปทำงาน หรือจะให้ฉันลงทุนเปิดกิจการให้เธอก็ได้”ฮั่วซือหานแทบไม่รู้จักฉือหว่านเลย นอกจากเพิ่งรู้ว่าเธอเป็นอัจฉริยะสาว ที่เหลือเขาไม่รู้อะไรเลยฉือหว่านมองชายหนุ
หลี่หลันกับฉือถังเห็นฉือเจียวถูกกดลงกับพื้น ต่างก็ตกใจสุดขีด ทั้งสองรีบเข้าไปจะช่วยฉือเจียว “พวกคุณปล่อยเจียวเจียวเดี๋ยวนี้นะ!”“นี่คือคำเตือนครั้งที่สาม ถ้ายังไม่หยุด เราจะลากพวกคุณออกไป!”สุดท้าย ฉือเจียว ฉือถัง และหลี่หลัน ก็ถูกไล่ออกจากดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์ “ปัง!” ประตูใหญ่ของดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์ปิดลงต่อหน้าพวกเธออย่างไร้เยื่อใยฉือเจียว “……”ฉือถัง “……”หลี่หลัน “……”พวกเธอเคยเจอเรื่องน่าอับอายแบบนี้ที่ไหนกัน? โดยเฉพาะฉือเจียว เวลาไปไหนกับฮั่วซือหาน เธอเป็ยแขกคนสำคัญเสมอ ไม่เคยต้องมาโดนคนเขาไล่ตะเพิดแบบนี้เลย นี่ถือเป็นครั้งแรกในชีวิตฉือถังก็โกรธเช่นกัน “ทั้งหมดนี่เป็นเพราะฉือหว่าน! ฉือเจียว เรื่องมันยังไงกันแน่? ฉือหว่านมีรถหรู มีบ้านหรู แล้วยังไล่พวกเราออกมาอีก เธอคิดจะท้าทายสวรรค์รึไง!?”ฉือเจียวกำหมัดแน่น “ฉือหว่านมันจะเก่งอะไรกันนักหนา ก็แค่ฮั่วซือหานไม่เอามันแล้วให้ค่าชดเชยก้อนโตเท่านั้น!”หลี่หลันมองเข้าไปยังห้องหรูด้วยสายตาอิจฉา “เจียวเจียว ถังถัง อย่าเพิ่งโมโหไป ถึงประธานฮั่วจะให้เงินมันเยอะ แต่ผู้หญิงอย่างฉือหว่านไม่มีงาน ไม่มีรายได้ แค่รอเวลาม
หลี่หลันพูดขึ้นว่า “หวานหว่าน เธอยังจะกล้าพูดอีกเหรอว่าไม่ได้สะกดรอยตามประธานฮั่ว?เธอสะกดรอยตามเขามาชัดๆ!”“ฉือหว่าน เธอนี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆ รู้แม้กระทั่งว่าซือหานอยู่ชั้น 9 ตามเขาจนบ้าคลั่งไปแล้วเหรอ? นี่เธอเป็นโรคจิตหรือเปล่า?”ฉือหว่านหันไปมองฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว คุณอยู่ชั้น 9 เหรอคะ?”ฮั่วซือหานใช้สายตาเหลือบไปทางหมายเลขห้อง 901 “ผมอยู่ที่นี่”ฉือหว่าน “อ้อ”จากนั้นเธอก็เดินไปที่หน้าห้อง 902 กรอกรหัสผ่าน “ติ๊ด” ประตูเปิดออกทันทีฉือเจียว ฉือถัง และหลี่หลัน อ้าปากค้างกันหมดฉือหว่านอยู่ห้อง 902 จริงๆ งั้นเหรอ?เธออยู่ที่ดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์จริงๆ? แถมยังอยู่ตรงข้ามห้องฮั่วซือหานอีก?ฉือหว่านเดินเข้าไปในห้อง ก่อนจะปิดประตู เธอหันกลับมามองพวกเขา “พวกเธอพูดถูกนะ ฉันอยู่ตรงข้ามกับประธานฮั่วจริงๆ ด้วย”ปังฉือหว่านปิดประตูเสียงดังซี๊ด หลี่หลันถึงกับสูดลมหายใจแรง ยัยเด็กนี่มันอะไรกัน? อยู่ดีๆ ก็มีรถหรู บ้านหรู ยังเป็นฉือหว่านคนเดิมอยู่เหรอเนี่ย?ฉือเจียวตกใจจนพูดไม่ออก เธอหันไปมองฮั่วซือหาน “ซือหาน! ฉือหว่านซื้อห้องที่ดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์ แถมอยู่ตรงข้าม
ไม่เป็นไปได้ยังไง?ฮั่วซือหานอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะตัวเอง เขากำลังเอาฉือหว่านไปเปรียบเทียบกับผู้หญิงคนนั้น ผู้ก่อตั้งองค์กรถงเหรินถังผู้เปล่งประกายเจิดจ้า?ประธานฮั่ว คุณช่วยไปส่งฉันหน่อยได้ไหม?เมื่อครู่ฉือหว่านยืนอยู่ข้างรถของเขา ขอให้เขาไปส่งเธอฮั่วซือหานหัวเราะในใจ ทั้งที่เธอมีรถของตัวเองอยู่แล้ว ยังแกล้งพูดแบบนั้น ที่แท้ก็แค่แกล้งกวนประสาทฉือเจียวรวมถึงแกล้งเขาด้วยผู้หญิงคนนี้ กล้าขึ้นทุกวันจริงๆในตอนนั้นเอง ฉือเจียว ฉือถัง และหลี่หลันก็ขึ้นรถมา ฉือเจียวนั่งเบาะหน้า ส่วนฉือถังกับหลี่หลันนั่งเบาะหลัง ฮั่วซือหานเหยียบคันเร่ง รถโรลส์รอยซ์แฟนธอมก็แล่นออกไปอย่างนุ่มนวลฉือเจียวรับไม่ได้อย่างแรง ฉือหว่านเป็นใครกัน ถึงกล้าใช้รถระดับเดียวกับฮั่วซือหาน เธอมีคุณสมบัติอะไร ถึงได้ขับโรลส์รอยซ์!ฉือเจียวถามขึ้น “ซือหาน ฉือหว่านใช้เงินคุณอีกแล้วใช่ไหม?”ฉือถัง “ประธานฮั่ว ตอนหย่ากัน คุณให้เงินเธอเยอะใช่ไหม? ไม่อย่างนั้นเธอจะไปเอาเงินที่ไหนมาซื้อโรลส์รอยซ์ได้?”ฮั่วซือหานวางมือลงบนพวงมาลัย นาฬิกาข้อมือหรูของเขาเป็นประกาย แต่สายตาไม่แม้แต่จะเหลือบมองใคร เขาไม่พูดอะไรเลยฉือเจี
ฉือหว่านถึงกับพูดไม่ออก ในตอนนั้นเอง รถใหม่ของเธอก็มาถึงพอดี “ทุกคน ฉันแค่มารอรถที่นี่ ไม่สะดวกคุยต่อแล้วนะ ฉันจะขึ้นรถแล้ว”“รอรถ? รอแท็กซี่เหรอ?” ฉือเจียวหัวเราะเยาะ “ฉือหว่าน หน้าโรงพยาบาลแบบนี้เรียกแท็กซี่ยากมากเลยนะ”เมื่อก่อนฉือหว่านก็ใช้แท็กซี่ตลอด จึงไม่แปลกที่ฉือเจียวจะคิดแบบนั้นฉือถังมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างดูแคลน “ฉือหว่าน ฉันดูถูกเธอจริงๆ ดูเหล่ารุ่นพี่ของเธอสิ ไม่มีใครไม่มีบ้านไม่มีรถ แต่ละคนชีวิตดีทั้งนั้น มีแต่เธอที่ยังใช้แท็กซี่อยู่ เธอทำให้คำว่าอัจฉริยะสาวเสียชื่อจริงๆ”หลี่หลันรีบดึงแขนฉือถัง “ถังถัง พอเถอะ อย่าพูดแบบนั้นเลย หวานหว่านน่าสงสารจะตายไป”ฉือหว่านเห็นรถของตัวเองจอดเรียบร้อยแล้ว คนขับก็ลงจากรถ เดินตรงเข้ามาหาเธอเธอก้าวไปข้างหน้า เดินผ่านฉือถังและหลี่หลันมาหยุดตรงหน้าฉือเจียว เธอยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วกะพริบตา “ฉือเจียว เธอพูดถูก แถวนี้เรียกรถยากมากเลยล่ะ”ฉือเจียวแสดงสีหน้าภูมิใจฉือหว่านหันไปมองโรลส์รอยซ์ของฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว งั้นคุณช่วยไปส่งฉันหน่อยไหมคะ?”“……” สีหน้าของฉือเจียวเปลี่ยนไปทันที “ไม่ได้!”ฉือหว่านหันไปมองเธอ “ไม่ได้ แล้วเธอจะบ่
ฮั่วซือหานเงยหน้า เขาเห็นฉือหว่านฉือหว่านมาที่โรงพยาบาลในเครือองค์กรถงเหรินถังทันใดนั้น แขนของเขาก็ถูกกอดรัดไว้แน่น ฉือเจียวคล้องแขนเขาไว้ “ฉือหว่านมาทำไม? ซือหาน ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอเลย เห็นเธอแล้วรู้สึกใจจะวาย”ฮั่วซือหานละสายตาจากฉือหว่าน แล้วดึงแขนตัวเองออกจากมือฉือเจียว “งั้นเรากลับกันเถอะ ฉันจะไปเอารถ”พูดจบ ฮั่วซือหานก็เดินออกไปทันทีตั้งแต่กลับมาจากเวยไห่ ฉือเจียวก็เกาะติดฮั่วซือหานตลอด ฮั่วซือหานเองก็ตามใจเธอทุกอย่าง ไม่เคยติดต่อกับฉือหว่านอีกเลย แต่ฉือเจียวกลับรู้สึกชัดเจนว่า ฮั่วซือหานเริ่มเย็นชากับเธอขึ้นเรื่อยๆตอนนี้ ฮั่วซือหานดูเหมือนไม่มีความรักให้เธออีกแล้ว เหลือแค่ความรับผิดชอบฉือเจียวกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ…ฉือหว่านเดินเข้าไปในองค์กรถงเหรินถัง เธอตรงไปหารุ่นพี่สาม เซียวอี้เซียวอี้ยิ้มมุมปาก “หวานหว่าน เธอผอมลงนะ ดูท่าหลังจากแยกจากคุณปู่กับพวกพี่ๆ แล้ว เธอคงได้ลิ้มรสชาติความรักจนหมดหวานล่ะสิ”ฉือหว่านถลึงตาใส่เขา เธอรู้อยู่แล้วว่าพวกพี่ชายต้องล้อเธอแน่ รุ่นพี่สามก็ยังเป็นคนปากร้ายเหมือนเดิมฉือหว่าน “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันกลับก่อนนะ”เซียวอี้รีบคว้าเธ
หลี่หลันนึกขึ้นได้ “ฉันพอจะจำได้ องค์กรถงเหรินถังน่าจะเข้าตลาดหลักทรัพย์ต่างประเทศวันที่ 11 เมษายน เลยถูกเรียกกันว่า ‘ตำนาน 411’”ฉือถังพยักหน้า “ใช่เลย”ฉือเจียวมองยาที่อยู่ในมือตัวเอง “ถ้าเป็นแบบนั้น ผู้ก่อตั้งองค์กรนี้ก็ต้องเป็นอัจฉริยะระดับตำนานเลยน่ะสิ ซือหาน คุณรู้จักเขาไหม?”ความจริงตอนนี้ฉือเจียวยังโกรธอยู่เต็มอก แต่เธอไม่กล้าระเบิดใส่ฮั่วซือหานอีกแล้ว ตรงกันข้าม เธอกลับยิ่งพยายามยึดเขาไว้ให้แน่น ทั้งหมดนี้ เธอเลือกจะระบายที่ฉือหว่านแทนฮั่วซือหานคิดอยู่สักพัก “เคยเจอกันครั้งหนึ่ง”ฮั่วซือหานเคยเจอกับผู้ก่อตั้งองค์กรถงเหรินถังจริงๆ ตอนนั้นคือเมื่อหกปีก่อน ที่ลอสแอนเจลิส ประเทศสหรัฐอเมริกาในตอนนั้น เขาเป็นเจ้าพ่อวงการธุรกิจแล้ว และได้รับเชิญให้เข้าร่วมงานประชุมของแวดวงธุรกิจที่วอลสตรีท คืนนั้น เป็นคืนที่ผู้ก่อตั้งองค์กรถงเหรินถังพาแบรนด์เข้าสู่ตลาดหุ้น เขาได้ยินเสียงเคาะระฆังตอนเที่ยงคืนที่เธอเป็นคนตีคนข้างๆ บอกกับเขาว่า ผู้ก่อตั้งองค์กรถงเหรินถังคนนั้น อายุเพียงแค่ 16 ปีเท่านั้นเขาเองก็เคยเปิดบริษัทแรกในวัย 16 ปีเหมือนกันเธอเองก็พาองค์กรเข้าตลาดหุ้นตอนอายุ 16 เช่นก
"เดี๋ยวก่อน!" ฉือหว่านพูดแทรกขึ้นมากลางคัน ตัดบทคำด่าของฉือเจียวทันที "ฉือเจียว เธอเข้าใจผิดแล้ว เมื่อคืนฉันไม่ได้ยั่วยวนประธานฮั่วเลยนะ ตรงกันข้าม ฉันปฏิเสธเขาสุดชีวิต แต่ประธานฮั่วกลับใช้จังหวะที่ฉันกำลังเป็นไข้ตัวร้อน อ่อนแรงบังคับฉัน!"อะไรนะ?ฮั่วซือหานใช้กำลัง?ฉือเจียวไม่เชื่อสุดหัวใจ ฮั่วซือหานเป็นใคร เขามีสาวสวยอยู่รอบตัว ไม่เคยขาดผู้หญิงเลยสักวันแถมเธอเองก็เคยเสนอตัวให้เขาหลายครั้ง แต่เขากลับปฏิเสธโดยอ้างว่าไม่มีอารมณ์หรือไม่ก็งานยุ่งเขาจะเคร่งขนาดไหนก็เคร่งได้ขนาดนั้นแต่กลับมาใช้กำลังกับฉือหว่านตอนเธอป่วย?ฉือเจียวไม่เชื่อ "ไม่มีทาง! เธอพูดมั่ว!"ฉือหว่านหันไปมองฮั่วซือหาน "ประธานฮั่ว ตอนนี้คุณก็อยู่ตรงนี้ ช่วยบอกฉือเจียวหน่อย ฉันพูดมั่วจริงรึเปล่า?"ฮั่วซือหานมองฉือหว่านแวบหนึ่ง ก่อนจะเผยอริมฝีปากบางเอ่ยขึ้น "เธอพูดเรื่องจริงทั้งหมด"ฉือเจียว "......" เธอแทบจะพังทลายลงตรงนั้นเห็นสีหน้าของฉือเจียวเหมือนกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ฉือหว่านหัวเราะเย็นเยียบ "ฉือเจียว ตอนเธอไปเป็นมือที่สามของคนอื่น เธอเคยคิดบ้างไหมว่าจะมีวันโดนคนอื่นมาเป็นมือที่สามแทน? บอกไว้เลยนะ ประธาน
”เป่ยเฉิน นายมองฉันด้วยสายตาแบบนี้ทำไม นายกำลังสงสัยฉันเหรอ สงสัยว่าฉันอยากระเบิดตายไปพร้อมกับนาย?”“เป่ยเฉิน ฉันน่ะเป็นซ้อเจียวเจียวของนายนะ นายมาสงสัยฉันแบบนี้ ฉันเสียใจมากเลยนะ ฉันว่า... นายเปลี่ยนไปจริงๆ”“นายบอกมาสิ ทำไมถึงไม่กลับมาให้ทันตามเวลาที่กำหนด แล้วตอนอยู่บนเรือยอชต์ นายไม่ได้ลงมือกับฉือหว่านใช่ไหม?”ฉือเจียวฉลาดมาก เธอเล่นบทอารมณ์เต็มที่ แถมยังชิงโจมตีกู้เป่ยเฉินก่อนเสียอีกกู้เป่ยเฉินบนเรือยอชต์ไม่ได้ลงมือกับฉือหว่านจริงๆ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาอ่อนลงเล็กน้อย “ซ้อเจียวเจียว ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น”“เป่ยเฉิน พวกเราต้องเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน ห้ามให้ฉือหว่านมาทำลายความสัมพันธ์ของเราเด็ดขาด”…………ฉือหว่านเริ่มเก็บกระเป๋า เตรียมจะบินกลับไห่เฉิงเก็บของเสร็จ เธอเดินออกไปหารุ่นพี่หญิง แต่ในระหว่างเดินผ่านระเบียง เธอก็เห็นฉือเจียวฉือเจียวรอเธออยู่ตลอดฉือหว่านไม่ได้แปลกใจอะไร เดินตรงเข้าไปฉือเจียวยิ้ม “ฉือหว่าน เธอกลับมาอย่างปลอดภัยก็ดีแล้ว ฉันเป็นห่วงเธอมากเลยนะ”ฉือหว่านยกยิ้มนิดๆ “ฉือเจียว คนที่ลงมือคือเธอใช่ไหม?”“ฉันไม่เข้าใจว่าเธอกำลังพูดเรื่องอะไร ฉือหว่าน