로그인공유
บทที่ 278
관련 챕터
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 279
เยี่ยฮวนเอ่อร์ไม่แสร้งอีกต่อไปแล้ว...เธอเปิดเผยตัวตน เธอคือ เสี่ยวเยา!เยี่ยฮวนเอ่อร์คือเสี่ยวเยา?ฉือเจียวเหมือนโดนฟาดเต็มแรง สมองเหมือนหยุดทำงานไปทันทีเยี่ยฮวนเอ่อร์คือเสี่ยวเยาเหรอ?เธอกับฮั่วเสวียนแทบพลิกมหาวิทยาลัย C เพื่อจะหาคนคนนี้ อยากผูกสัมพันธ์ด้วยแทบตาย ที่สุดแล้วคนๆ นั้นกลับกลายเป็นยัยขี้เหร่อย่างเยี่ยฮวนเอ่อร์?สวรรค์เล่นตลกกับเธอหนักมาก!เธอไม่ยอมรับความจริงนี้ฮั่วเสวียนเองก็นิ่งอึ้งอยู่กับที่ตอนนั้นเอง เยี่ยฮวนเอ่อร์ก็พูดขึ้นพร้อมรอยยิ้ม “ฉือเจียว ได้ยินว่าพี่ชายฉันบอกว่าเธออยากเป็นเพื่อนกับฉันมาก เมื่อกี้ยังพูดเก่งอยู่เลย ทำไมตอนนี้เจอหน้าฉันจริงๆ ถึงพูดไม่ออกแล้วล่ะ?”ตอนนี้เยี่ยฮวนเอ่อร์นั่งอยู่บนโซฟา ข้างหลังมีแม่หลิน สาวใช้ และบอดี้การ์ดยืนเรียงรายด้วยความเคารพ เธอมองดูสีหน้าประจบสอพลอของฉือเจียวด้วยสายตาเย้ยหยันฉือเจียวกำมือแน่น อับอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนีเมื่อคิดถึงคำพูดที่ตัวเองพูดกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ที่หน้าบ้านตระกูลหลินเมื่อครู่... ตอนนั้นเยี่ยฮวนเอ่อร์ยังไม่เผยตัวตน เล่นกับเธอเหมือนเล่นกับตัวตลก“สะ...เสี่ยวเยา เธอ…” ฮั่วเสวียนพยายามจะพูดเยี่ยฮวน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 280
เยี่ยฮวนเอ่อร์ลุกขึ้นยืน ไม่แสร้งอีกต่อไป เธอเปิดเผยตัวตนออกมา “ฉือเจียว เธอเข้าใจแล้วหรือยัง ที่นี่คือตระกูลหลิน ไม่ใช่ตระกูลฮั่ว มาคนไหน! คนช่วย ยกพวกเขาออกไปจากบ้านนี้ให้ฉันด้วย!”“ครับคุณหนูใหญ่!”ฉือเจียวกับฮั่วเสวียนยังไม่มีเวลาได้ต่อสู้อะไร “ปัง!” เสียงดังทันใด ทั้งสองถูกโยนออกไปจากบ้านตระกูลหลินโดยตรง ทั้งสองล้มพลัดกระแทกกันจนเหมือนสุนัขกินอึฮ่าๆๆแม่หลินหัวเราะเยาะอย่างโหดร้ายเยี่ยฮวนเอ่อร์ยิ้มอย่างซุกซนด้วยความพอใจ เธอพูดไว้แล้วว่าจะ “ดูแล” พวกเขาอย่างเต็มที่คนที่กล้ารังแกเพื่อนรักอย่างฉือหว่าน พวกเขาคิดว่าฉือหว่านไม่มีใครคอยป้องกันอยู่เบื้องหลังเหรอ?เมื่อไม่นานที่ผ่านมา ที่ฉือหว่านป่วยหนักเป็นครั้งนั้น ความแค้นที่เธอเก็บไว้อยู่ก็ถูกชดใช้ในพริบตานี้ เยี่ยฮวนเอ่อร์แทนฉือหว่านออกความแค้นอย่างสุดหัวแหนบ!...ด้านนอกประตู ฉือเจียวกับฮั่วเสวียนลุกขึ้นอย่างลำบาก ทั้งคู่เดินขึ้นจากพื้นด้วยความอับอาย พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าตอนเข้ามาที่ตระกูลหลิน พวกเขาจะถูกโยนออกไปเช่นนี้เยี่ยฮวนเอ่อร์นี่มันร้ายเกินไปแล้ว!คนที่คบหากับฉือหว่าน ไม่มีใครดีเลยสักคน!“ซ้อเจียวเจียว เสี่ยวเ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 281
ฮั่วเสวียนหยุดไปครู่หนึ่ง พูดตามตรง เธอยังไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย“ซ้อเจียวเจียว ฉันชอบพี่หนานเฉิง…”“เสวียนเสวียน เธออย่ารอหนานเฉิงเลย หนานเฉิงกับเจียงหลี คุณหนูใหญ่ตระกูลเจียง เขากำหนดวันแต่งงานกันแล้วนะ ตระกูลลู่กับตระกูลเจียงจะดองกัน การแต่งงานแบบนี้ไม่มีวันสั่นคลอนหรอก เธอควรรีบหาคนใหม่ได้แล้ว”ต่อจากนั้นฉือเจียวก็พูดต่อว่า “ตระกูลจ้าวก็คือหนึ่งในตระกูลใหญ่ของไห่เฉิง จ้าวอี้เกิดมาฐานะดี นิสัยก็ดี นี่คือคนที่ตระกูลหลินเลือกไว้ให้เสี่ยวเยา ถ้าเธอแย่งเขามาได้ ก็จะได้แต่งเข้าตระกูลจ้าวเลยนะ!”ฉือเจียวพูดถูก ลู่หนานเฉิงจะแต่งงานแล้ว ต่อให้ฮั่วเสวียนจะชอบเขาแค่ไหน ก็ไม่อาจเสียช่วงวัยอันสวยงามไปเพราะเขาฮั่วเสวียนเป็นเพียงสายรองของตระกูลฮั่ว วันนี้แม่หลินเพิ่งจะดูหมิ่นเธอ เธอต้องหาคู่ครองที่ดีให้ได้ตอนนี้ จ้าวอี้คือทางเลือกที่ดีที่สุดคนอย่างจ้าวอี้ที่ถูกตระกูลหลินเลือก ไม่มีอะไรให้ติเลยสักอย่างถ้าเธอแย่งจ้าวอี้มาได้ ก็จะเป็นการเอาคืนเย่ฮวนเอ่อร์อย่างแสบสันต์ เรียกศักดิ์ศรีคืนมาเต็มๆเธอเป็นแค่ลูกสาวจากสายรองของตระกูลฮั่ว ก็สามารถแย่งคู่หมั้นของคุณหนูใหญ่สายตรงจากตระกูลหล
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 282
จ้าวอี้หันกลับมา เขาเห็นใบหน้าสวยใสของฮั่วเสวียนจ้าวอี้ตาเป็นประกาย “ฮั่วเสวียน ทำไมเป็นเธอล่ะ?”วันนี้ฮั่วเสวียนใส่เสื้อขาวคอปกกะลาสีฟ้าขาว กระโปรงสั้นสีดำ เน้นรูปร่างเว้าสะโพกของตัวเองได้อย่างดี เธอยืนอยู่ตรงหน้าจ้าวอี้อย่างเรียบร้อยน่ารัก ขาเรียวยาวแนบชิดกัน แล้วยิ้มบางๆ พูดว่า “เดือนมหาวิทยาลัยจ้าว วันนี้คุณให้ฉันหลบฝนในรถ ตอนนี้ฉันกางร่มให้คุณ ถือว่าเจ๊ากันแล้วนะ”จ้าวอี้หัวเราะ“เดือนมหาวิทยาลัยจ้าว คุณมีนัดรึเปล่า ถ้างั้นคุณเอาร่มนี้ไว้ใช้เลย ฉันขอตัวก่อนนะ”ฮั่วเสวียนหมุนตัวเตรียมจะเดินออกไปแต่พอเดินได้ก้าวเดียว เธอกลับข้อเท้าพลิก ร้อง “ซี๊ด” ด้วยความเจ็บ“นักเรียนฮั่ว เธอเป็นอะไรหรือเปล่า?” จ้าวอี้รีบเดินเข้าไปถามอย่างห่วงใยน้ำตาเริ่มเอ่อในดวงตาคู่สวยของฮั่วเสวียน ใบหน้าอ่อนโยนดูหมดเรี่ยวแรง “ข้อเท้าฉันพลิก…เจ็บมากเลย…”“งั้นฉันอุ้มเธอไปห้องพยาบาลของมหาวิทยาลัยดีกว่า”จ้าวอี้ยื่นมือมาอุ้มฮั่วเสวียนขึ้นทั้งตัวฮั่วเสวียนเงยหน้าสวยใสขึ้นมามองเขา “เดือนมหาวิทยาลัยจ้าว แบบนี้จะไม่ทำให้คุณไปเดตสายเหรอ?”จ้าวอี้ยิ้มมุมปาก “เดตอะไร ก็ไม่สำคัญเท่าเธอหรอก”ใบหน้าสวยข
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 283
ทำไมจ้าวอี้ถึงไม่รับสาย?เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเขารึเปล่า?เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกไม่สบายใจ เธอเป็นห่วงความปลอดภัยของจ้าวอี้เธออุ้มถังป๊อปคอร์นไว้ แล้ววิ่งฝ่าฝนตลอดทั้งวันกลับมาที่มหาวิทยาลัย Cตอนกลับมาถึงมหาวิทยาลัย C ตัวของเย่ฮวนเอ่อร์ก็เปียกไปหมด เธอเอาป๊อปคอร์นซ่อนไว้ในอ้อมอก ไม่ได้ดูหนัง แต่เธออยากเอาป๊อปคอร์นอร่อยๆ ไปแบ่งให้จ้าวอี้กินเย่ฮวนเอ่อร์รีบตามหาจ้าวอี้ แต่ไม่นานเธอก็หยุดฝีเท้า เพราะเธอเห็นจ้าวอี้แล้วจ้าวอี้อยู่ข้างหน้า ข้างกายเขามีอีกคนหนึ่ง เย่ฮวนเอ่อร์จำได้ว่าเป็นฮั่วเสวียน!จ้าวอี้กำลังช่วยฮั่วเสวียนทายา อยู่กับฮั่วเสวียนตลอดเวลา ตอนนี้ฮั่วเสวียนไม่เจ็บเท้าแล้ว เดินได้แล้ว เขาก็กำลังเดินพาเธอกลับเย่ฮวนเอ่อร์มองสองคนเดินอยู่ด้วยกัน ฮั่วเสวียนพูดอะไรสักอย่างด้วยท่าทีขี้อาย บนใบหน้าหล่อใสของจ้าวอี้เต็มไปด้วยรอยยิ้มทั้งคู่พูดคุยกันอย่างมีความสุข ราวกับเป็นคู่รักที่กำลังอินเลิฟเย่ฮวนเอ่อร์ยืนนิ่งอยู่กับที่ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมคู่หมั้นของตัวเองถึงอยู่กับฮั่วเสวียนได้สรุปแล้ว เขาไม่ไปดูหนังกับเธอ เพราะมัวแต่ไปอยู่กับฮั่วเสวียนเหรอ?เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกว่าตัวเองมัน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 284
ฮั่วเสวียนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาฉือเจียว พอฉือเจียวได้ยินว่าเย่ฮวนเอ่อร์ไปรอที่โรงหนังทั้งคืน แถมยังกลับมาเปียกปอนเหมือนลูกหมาตกน้ำ ก็หัวเราะลั่นอย่างสะใจ“ขำจะตายอยู่แล้ว เสี่ยวเยาแห่งตระกูลหลินแล้วยังไง ใครใช้ให้ยัยนั่นเกิดมาขี้เหร่ล่ะ เสวียนเสวียน เธอสุดยอดมาก เดือนมหาวิทยาลัยจ้าวโดนเธอปั่นหัวซะอยู่หมัด”ฮั่วเสวียนยกมุมปากยิ้ม “ซ้อเจียวเจียว อย่าเพิ่งรีบ พรุ่งนี้ยังมีละครดีให้ดูอีกนะ”ฉือเจียว “ใครใช้ให้เย่ฮวนเอ่อร์ไปคบกับฉือหว่าน เป็นศัตรูกับพวกเรา นี่แหละคือบทเรียน เสวียนเสวียน ฉันรอฟังข่าวดีจากเธอนะ”“ไม่ต้องห่วง ซ้อเจียวเจียว”…………ฉือหว่านกลับมาที่หอพักหญิงค่อนข้างดึก ข้างในมืดสนิท ไม่ได้เปิดไฟหรือว่าฮวนเอ่อร์ยังไม่กลับจากเดต?ดูท่าแล้วฮวนเอ่อร์น่าจะมีความสุขมากฉือหว่านเอื้อมมือไปเปิดไฟ แล้วเธอก็เห็นร่างเล็กๆ ม้วนตัวอยู่บนเตียง เย่ฮวนเอ่อร์กลับมาแล้ว และนอนหลับไปแล้วฉือหว่านรู้สึกแปลกใจ “ฮวนเอ่อร์ เธอกลับมาจากเดตแล้วเหรอ วันนี้ไปเที่ยวกับจ้าวอี้สนุกไหม?”เย่ฮวนเอ่อร์หันหลังให้เธอ “สนุกมาก หวานหว่าน ฉันง่วงแล้ว จะนอนแล้วนะ”ฉือหว่านเอื้อมมือไปห่มผ้าให้เธอ “โอเค ง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 285
เย่ฮวนเอ่อร์ตกใจ เธอไม่เข้าใจเลยว่าจ้าวอี้กำลังพูดอะไร?เขาเข้าหาเธอเพราะแรงกดดันจากตระกูล ชมว่าเธอสวย หมั้นกับเธอ ทั้งหมดเป็นแค่การเสแสร้ง ที่จริงแล้วในสายตาเขา เธอก็แค่ยัยขี้เหร่คนหนึ่ง!ที่แท้นี่คือความรู้สึกจริงๆ ของเขาใบหน้าของเย่ฮวนเอ่อร์ซีดเผือด“เย่ฮวนเอ่อร์ ฉันไม่อยากเห็นฮั่วเสวียนเจ็บอีก คนที่ควรตายคือเธอ ยัยขี้เหร่!”จ้าวอี้พูดคำนี้ด้วยความเกลียดชัง แล้วหมุนตัวเดินจากไปทันทีเย่ฮวนเอ่อร์ถอยหลังไปหลายก้าว น้ำตาเอ่อคลอในดวงตา เธอรีบยกมือปิดปากแล้ววิ่งออกจากหอพักหญิงทันทีข้างนอกยังคงมีฝนตก เหมือนกับอารมณ์ของเย่ฮวนเอ่อร์ เธอวิ่งออกจากมหาวิทยาลัย C แล้วขึ้นรถแท็กซี่คันหนึ่ง“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอมันขี้เหร่ เธอก็แค่ผู้หญิงขี้เหร่คนหนึ่ง!”“เย่ฮวนเอ่อร์ คนที่ควรตายคือเธอ ยัยขี้เหร่!”คำพูดเย็นชานั้นของจ้าวอี้ยังคงดังซ้ำๆ อยู่ในหัว น้ำตาเม็ดใหญ่ไหลไม่หยุด เย่ฮวนเอ่อร์ร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด“หนูจ๊ะ จะไปไหนเหรอ?”“ไปถนนเสวียฟู่…ตระกูลหลิน…”เย่ฮวนเอ่อร์พูดสะอึกสะอื้น ตอนนี้เธอแค่อยากกลับบ้านเธอร้องไห้หนักมาก จนไม่ทันสังเกตเลยว่า คนขับรถแท็กซี่ข้างหน้ากำลังสวมหมวกแก๊ป แล้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 286
นิ้วเรียวยาวของฮั่วซือหานชะงักไปเล็กน้อย“ประธานฮั่ว รีบออกเดินทางเถอะค่ะ พวกเราต้องรีบหาให้เจอให้เร็วที่สุด ฮวนเอ่อร์ต้องปลอดภัยนะ”ฮั่วซือหานมองฉือหว่านผ่านกระจกมองหลัง ฉือหว่านนั่งอยู่ที่เบาะหลัง ก้มหน้ามองโทรศัพท์ไม่หยุด ใบหน้าเธอซีดเล็กน้อย ใบหน้าหมดจดสงบนิ่งนั้นยิ่งดูบริสุทธิ์กว่าเดิมหัวใจของเธอจดจ่ออยู่ที่เย่ฮวนเอ่อร์ เพียงแค่ปรายตามองเขาเพียงแวบเดียวเท่านั้นตอนนี้ทั้งสองคนนั่งห่างกัน คนหนึ่งด้านหน้า คนหนึ่งด้านหลัง ห่างเหินเหมือนคนแปลกหน้าโดยสมบูรณ์ฮั่วซือหานละสายตา เหยียบคันเร่ง “ได้”…………ตลอดทาง เย่ฮวนเอ่อร์ร้องไห้ไม่หยุด เธอเสียใจมาก แต่ระหว่างที่ร้องไห้อยู่ ก็เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติเพราะเธอสังเกตว่าถนนข้างนอกไม่ใช่ทางกลับบ้านเลย แถมถนนยิ่งไปยิ่งเปลี่ยวเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองคนขับข้างหน้า “ลุงคะ นี่ไม่ใช่ถนนเสวียฟู่ ลุงจะพาฉันไปไหน?”คนขับข้างหน้าถอดหมวกแก๊ปออก เผยให้เห็นรอยแผลเป็นบนใบหน้า เขายิ้มเหี้ยม “หนูจ๊ะ ลุงจะพาเธอไปสนุกไงล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกว่าคนขับหน้าคุ้นมาก เธอนึกขึ้นมาได้ คนนี้คือคนร้ายที่กำลังเป็นข่าวใหญ่ปีศาจคืนฝนตกที่ตำรวจตามจับอยู่ปีศาจ
최신 챕터
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 348
ฮั่วซือหานรู้สึกได้ถึงมือเล็กๆ ของฉือหว่านที่เลื่อนไปบนตัวเขา เธอร้อนรุ่มและใจร้อนเกินไป ขณะที่ดึงกระดุมเสื้อเขาจนกระเด็นหลุดไปเม็ดหนึ่งลูกกระเดือกของเขาขยับขึ้นลง เขารีบจับมือเธอไว้เบาๆ “ฉือหว่าน ช้าหน่อย ที่นี่ไม่มีเสื้อผ้าสำรองนะ”ถ้าเสื้อผ้าของเขาขาดขึ้นมา เขาจะไม่มีเปลี่ยนนะแต่ฉือหว่านกลับไม่ฟัง เธอเพียงต้องการความอบอุ่นมากกว่านี้ มือเล็กๆ ถูกดึงออกไปได้ก็รีบซุกหน้าลงตรงซอกคอเขา “ไม่เอา…หนาว…”เสียงของเธอออดอ้อนอ่อนแรง ปนน้ำเสียงเจ็บไข้คล้ายเด็กน้อยกำลังอ้อนขอแน่นอนว่า ฮั่วซือหานรู้ดีว่าต่อให้เธอไม่ป่วย เธอก็ออดอ้อนเก่งอยู่แล้ว โดยเฉพาะเวลาที่พวกเขาอยู่กันสองต่อสองบนเตียงเธอเหมือนปีศาจน้อยตัวหนึ่งแค่หลังหย่ากัน ก็ไม่ได้ลิ้มลองอีกเลยฮั่วซือหานพยายามกลั้นใจ แต่สุดท้ายเขาก็อดไม่ไหว มือของเขาลูบไปที่กระดุมเสื้อของเธอ ราวกับตั้งใจจะช่วยเธอระบายความร้อนในกายทุกอย่างเริ่มวุ่นวายขึ้นมาเล็กน้อย เขาพลิกตัวทาบลงเหนือเธอ ทั้งสองสลับกันถอดผ้าเสื้อเชิ้ตของเขาถูกดึงออกไปครึ่งตัว กล้ามไหล่และแผ่นหลังแน่นตึงเผยออกชัด ฝ่ามือเย็นเฉียบของฉือหว่านสัมผัสกับร่างกายของเขาร่างของฮั่วซื
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 347
ฮั่วซือหานหันไปมองกู้เป่ยเฉิน “นายพักผ่อนให้ดี เรื่องอื่นไว้ค่อยคุยพรุ่งนี้”คืนนี้ฉือหว่านกับกู้เป่ยเฉินต้องการพักฟื้นก่อน เรื่องการกลับออกจากหมู่บ้านค่อยคิดพรุ่งนี้อีกทีกู้เป่ยเฉินได้พี่รองอยู่ข้างๆ ก็รู้สึกอุ่นใจทันที เขาพยักหน้า “ได้ครับ”ฮั่วซือหานอุ้มฉือหว่านออกมาจากกระท่อม หลิวชุนฮวาที่ยืนรออยู่ข้างนอกก็รีบเข้ามา “พี่ซือหาน น้องสาวพี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”“เธอเป็นไข้สูงครับ น้องชุนฮวา รบกวนช่วยจัดหาห้องพักให้เราได้ไหม?”พอได้เห็นใบหน้าหล่อเหลาสมบูรณ์แบบของฮั่วซือหานเข้าเต็มตา สาวบ้าหน้าตาอย่างหลิวชุนฮวาจะปฏิเสธได้อย่างไร? เธอรีบใช้อำนาจลูกสาวผู้ใหญ่บ้าน จัดหาห้องพักสะอาดเรียบร้อยให้เขาทันทีฮั่วซือหานอุ้มฉือหว่านไปวางลงบนเตียง ร่างกายเธอเย็นเฉียบ หน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น เส้นผมปอยหน้าม้าเปียกชื้นแนบอยู่กับหน้าผากขาวเนียนจนดูน่าสงสารจับใจเขาเอื้อมมือไปเกลี่ยผมออกจากหน้าผากของเธอเบาๆ“พี่ซือหาน” ขณะนั้นเอง เสียงหลิวชุนฮวาก็ดังขึ้นฮั่วซือหานถึงเพิ่งนึกได้ว่ายังมีเธออยู่ในห้อง เขาหันไปถามตรงๆ “น้องชุนฮวา มีพี่ชายด้วยใช่ไหม?”หลิวชุนฮวาพยักหน้า “ใช่ค่ะ พี่ชายฉันชื่อหลิว
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 346
หลิวชุนฮวาหันไปมองเลขาจ้าวกับคนที่ตามมาด้วย “หมู่บ้านเราห้ามคนนอกเข้า พวกเขาเข้าไปไม่ได้ แต่ฉันจะแอบพาคุณเข้าไปได้คนเดียว”เลขาจ้าวรีบเอ่ย “ท่านประธาน เข้าไปคนเดียวมันอันตรายนะครับ”ฮั่วซือหานถามกลับเรียบๆ “อันตรายอะไร?”เลขาจ้าวพูดเบาๆ “ชุนฮวาคนนี้เหมือนจะหลงคุณนะครับ ระวังเธอล็อกตัวคุณไว้เป็นเจ้าบ่าวประจำหมู่บ้านล่ะ”ฮั่วซือหานเหลือบตาเย็นๆ ไปมองเลขาจ้าวแวบหนึ่งเลขาจ้าวรีบหุบปากเงียบแทบทันทีฮั่วซือหานสั่งการ “พวกนายพักอยู่ตรงนี้ก่อน เดี๋ยวฉันจะติดต่อไปเอง”เลขาจ้าวพยักหน้า “รับทราบครับ”ฮั่วซือหานหันไปทางหลิวชุนฮวา “น้องชุนฮวา รบกวนด้วยนะครับ พาผมเข้าไปที”“ไปกันเถอะ”หลิวชุนฮวาพาฮั่วซือหานเข้าไปในหมู่บ้าน ระหว่างเดินอยู่ข้างเขา หัวใจเธอเต้นแรงเหมือนกวางน้อยวิ่งในป่า “คุณชื่ออะไรเหรอ?”“ฉันชื่อฮั่วซือหาน”“งั้นฉันเรียกคุณว่าพี่ซือหานได้ไหมคะ?”“…ถ้าคุณชอบแบบนั้นก็เรียกได้”“คุณทำงานอะไรเหรอ?”“เปิดบริษัทน่ะ”“แล้วทำไมยังไม่แต่งงานล่ะ คุณชอบผู้หญิงแบบไหน?”เมื่อหลิวชุนฮวามองเขาด้วยสายตาเต็มไปด้วยความหวัง ฮั่วซือหานก็ยกยิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก “ฉันชอบผู้หญิงที่จิตใจดี เชื
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 345
ฮั่วซือหานพาเลขาจ้าวและทีมงานเข้ามาในหมู่บ้านผิงซี เขาเห็นชาวบ้านกลุ่มหนึ่งจึงรีบเดินเข้าไปถาม “สวัสดีครับ ขอถามหน่อย วันนี้มีคนแปลกหน้าเข้ามาในหมู่บ้านสองคนหรือเปล่า?”ชาวบ้านมองเขาด้วยสายตาระแวดระวัง “พวกคุณเป็นใคร? มาทำอะไรที่นี่?”ฮั่วซือหานตอบอย่างสุภาพ “พวกเรามาตามหาคนครับ”ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ชาวบ้านก็ส่ายหน้าแทบจะพร้อมกัน “ไม่มีใครเข้ามาที่นี่ทั้งนั้น หมู่บ้านเรารับแต่คนใน อย่ามาวุ่นวาย รีบออกไปซะเถอะ”แล้วชาวบ้านก็เริ่มออกปากไล่ฮั่วซือหานเลขาจ้าวกำลังจะอธิบาย “พวก…”แต่ฮั่วซือหานยกมือห้ามไว้ “ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมาก พวกเราจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”เขาหันหลังกลับอย่างไม่ลังเลเลขาจ้าวเดินตามอย่างมึนงง “ท่านประธาน ทำไมเราต้องถอยล่ะครับ? ผมรู้สึกว่าคุณฉือหว่านกับคุณชายกู้ต้องอยู่ในนั้นแน่ๆ!”แววตาเฉียบคมของฮั่วซือหานเหมือนเหยี่ยวล่าเหยื่อ “ไม่ใช่แค่รู้สึก ฉันมั่นใจว่าพวกเขาอยู่ในนั้นแน่นอน”“แล้วเราจะออกมาทำไมล่ะครับ?”“เมื่อกี้นายไม่เห็นเหรอ? ชาวบ้านที่นี่ต่อต้านคนนอกอย่างชัดเจน ฉันเห็นมีคนกลับเข้าไปเรียกคนแล้วด้วย ตอนนี้เราคนน้อย อยู่ในพื้นที่ของเขา ถ้าปะทะขึ้นมาจะไม่คุ้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 344
ฉือหว่านสั่นเทาอยู่ในอ้อมกอดของเขากู้เป่ยเฉินยกแขนขึ้นกอดเธอแน่นขึ้นอีก “ฉือหว่าน อดทนไว้นะ เดี๋ยวมันก็จะดีขึ้นแล้ว”…ทางด้านของฮั่วซือหาน หลังจากที่ฉือหว่านหายตัวไป เขาก็สั่งระดมคนออกตามหาโดยทันทีในเวลาไม่นาน เลขาจ้าวก็นำภาพจากกล้องวงจรมาส่งให้เขา “ท่านประธาน พบแล้วครับ คุณฉือหว่านกับคุณชายกู้ขึ้นเรือยอชต์ลำเดียวกันไป”ฮั่วซือหานมองภาพจากกล้องวงจรปิด เห็นกู้เป่ยเฉินขึ้นเรือยอชต์ ส่วนฉือหว่านขึ้นไปก่อนแล้วใบหน้าหล่อเหลาเย็นเยียบราวกับน้ำแข็งจนแทบหยดน้ำออกมาได้ “กู้เป่ยเฉินมาที่เวยไห่ได้ยังไง?”ไม่มีใครรู้ว่ากู้เป่ยเฉินมาที่เวยไห่ตั้งแต่เมื่อไหร่เลขาจ้าวพูดต่อ “ท่านประธาน ผมเดาว่าคุณชายกู้น่าจะตามคุณฉือหว่านมา”“แล้วเจอเรือยอชต์ลำนั้นหรือยัง?”“ส่งคนไปตามหาที่ทะเลแล้วครับ แต่เรือยอชต์ลำนั้นระเบิดกลางทะเลแล้วครับ”ฮั่วซือหานลุกพรวดจากเก้าอี้ “อะไรนะ? ระเบิด?”เลขาจ้าวพยักหน้า “ใช่ครับ มีคนวางระเบิดบนเรือยอชต์”ขณะนั้นเอง ฉือเจียวก็เดินเข้ามา “ซือหาน ระเบิดนั่นต้องเป็นฝีมือของเป่ยเฉินแน่ เขาคงอยากฆ่าฉือหว่าน ฉันรู้ว่าเขาเกลียดฉือหว่านมาก แต่นึกไม่ถึงว่าเขาจะโหดเหี้ยมขนาด
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 343
กู้เป่ยเฉินเคยคบผู้หญิงมาหลายคน กอดเอวก็แล้ว ทำอะไรลึกซึ้งกว่านั้นก็เคยแต่จู่ๆ พอได้โอบเอวของฉือหว่าน หัวใจเขากลับเต้นแรงอย่างไม่เป็นธรรมชาติแต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลามาคิดเรื่องพวกนี้ รีบเขย่าร่างเธอเบาๆ พร้อมเรียก “ฉือหว่าน เธอเป็นอะไรไป?”ทันใดนั้นเขาก็สัมผัสได้ว่า หน้าผากของเธอร้อนจัด อุณหภูมิร่างกายก็ผิดปกติ เธอกำลังเป็นไข้สูงมันช่างเหมือนคำว่า เคราะห์ซ้ำกรรมซัด ไม่ผิดเพี้ยนฉือหว่านลืมตาขึ้นช้าๆ เธอพยายามลุกขึ้น “ฉันไม่เป็นไร”“ยังจะบอกว่าไม่เป็นไรอีก? เธอเป็นไข้สูงเลยนะ เดินยังไม่ไหวแน่ เดี๋ยวฉันอุ้มเธอกลับไป”ฉือหว่านมองไปที่ขาขวาของเขาที่บาดเจ็บ “นายจะอุ้มฉันไหวเหรอ?”กู้เป่ยเฉิน “…”กู้เป่ยเฉินรู้สึกเหมือนโดนตบหน้าเขาเนี่ยนะ จะอุ้มผู้หญิงตัวแค่นี้ไม่ไหว? ดูยังไงเธอก็ไม่ถึง 45 กิโล!เห็นเขาทำหน้าเหวอ ฉือหว่านก็หัวเราะน้อยๆ แล้วเดินกลับเข้าไปในบ้านเองกู้เป่ยเฉินเดินตามเธอกลับไปเงียบๆฉือหว่านเอาสมุนไพรมาบด จากนั้นก็ยัดใส่ปากหลิวว่างไป ก่อนจะกินสมุนไพรลดไข้เองเล็กน้อยกู้เป่ยเฉินมองเธอ เธอยังคงทำโน่นทำนี่ไม่หยุด ทั้งที่ร่างกายอ่อนแอแทบยืนไม่ไหว เธอก็ยังฝืนลากสังขาร
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 342
“ฉันเห็นว่าด้านนอกมีสมุนไพรอยู่ เดี๋ยวจะออกไปเก็บ นายพักผ่อนก่อนเถอะ”ฉือหว่านพูดพลางเก็บกล่องปฐมพยาบาล จากนั้นก็เดินออกไปตอนมาถึง เธอสังเกตภูมิประเทศโดยรอบไว้แล้ว ที่นี่มีสมุนไพร เธออาจใช้มันทำยาช่วยให้หลิวว่างความจำเสื่อมได้ฉือหว่านย่อตัวลงเริ่มเก็บสมุนไพร แต่ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าอยู่ข้างหลัง พอหันไปดู ก็เห็นว่าคือกู้เป่ยเฉินกู้เป่ยเฉินตามมาฉือหว่านเอ่ยอย่างแปลกใจ “นายตามมาทำไม? นายเสียเลือดไปเยอะ ควรจะรีบพักผ่อนนะ”กู้เป่ยเฉินยืนอยู่ มองเธอจากมุมสูง ใบหน้าเล็กเรียวสวยแม้จะสวมเสื้อผ้าหยาบของชาวบ้าน แต่ก็ยังไม่อาจบดบังความงามอันสง่างามราวเทพธิดาได้ “ฉันว่าฉันตามมาเถอะ กลัวว่าจะมีหลิวว่างคนที่สองโผล่มาอีก”ฉือหว่านยิ้มมุมปากอย่างจริงจัง “ฉันกับพี่นายหย่ากันแล้ว ต่อให้ฉันมีอะไรกับผู้ชายคนอื่นก็ไม่เรียกว่านอกใจ ไม่ต้องตามฉันก็ได้”กู้เป่ยเฉินเม้มริมฝีปาก “ไม่ใช่เพราะพี่ฉัน”ฉือหว่านมองเขา กู้เป่ยเฉินหน้าตาหล่อเหลาจริงๆ ในฐานะทายาทคนเดียวของตระกูลกู้ในไห่เฉิง ชีวิตของเขาก็เหมือนเจ้าชายในวังทองคำแม้ตอนนี้จะดูซอมซ่อ มีบาดแผลทั้งที่ขาและแขน ใบหน้าซีดเซียว แต่ความหล่อ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 341
ฉือหว่านเงยหน้าขึ้น เห็นว่าเป็นกู้เป่ยเฉินชายหนุ่มที่หลับอยู่ลืมตาตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงวุ่นวาย เขากระโดดลงจากเตียงแล้วกระชากตัวหลิวว่างออกจากร่างของฉือหว่านหลิวว่างซึ่งกำลังคลุ้มคลั่งด้วยไฟราคะ ไม่ทันตั้งตัวเลยเซล้มไปกระแทกกับผนังใบหน้าของกู้เป่ยเฉินซีดขาว แต่อารมณ์กลับแข็งกร้าวและเย็นเฉียบ เขาหันมามองฉือหว่าน “เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”ฉือหว่านส่ายหน้า “ไม่เป็นไร”เขาจึงเบนสายตาไปยังหลิวว่าง มือกำแน่นจนเส้นเลือดปูด “ไอ้สารเลว!”หลิวว่างที่โดนขัดจังหวะกลางคัน หน้าก็ยิ่งบูดบึ้ง เขาตวาดลั่น “ฉันเป็นคนช่วยพวกแกไว้เองนะ ถ้าไม่มีฉัน ขาแกก็พิการไปแล้ว! แกยังกล้าว่าฉันอีก?”“ตอบแทนฉันหน่อยจะเป็นไรไป? ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ซะหน่อย แต่งงานแล้วไม่ใช่เหรอ? จะนอนกับผู้ชายสักคนหรือสิบคนมันก็เหมือนกัน!”คำพูดของเขาทั้งหยาบคายและไร้ยางอายสิ้นดีกู้เป่ยเฉินโกรธจนเลือดขึ้นหน้า เส้นเลือดปูดทั่วแขน เขาเงื้อหมัดใส่หลิวว่างทันทีหลิวว่างก็ไม่ยอมแพ้ เขาจ้องกู้เป่ยเฉินเขม็ง พอกู้เป่ยเฉินพุ่งเข้ามา ทั้งสองก็เข้าต่อสู้กันอย่างดุเดือดฉือหว่านรีบลุกขึ้นยืน มองภาพตรงหน้าด้วยหัวใจที่เต้นรัว
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 340
ฉือหว่านเดินหนีออกมาหลิวว่างมองตามเงาร่างอ่อนช้อยของเธอ ใบหน้าของเขาพลันมืดครึ้มลงอย่างชัดเจน…ตอนนี้เป็นเวลากลางคืน กู้เป่ยเฉินยังคงนอนหลับหมดสติอยู่ ส่วนฉือหว่านนั้นไม่กล้าหลับตาแม้แต่นิดเดียว เพราะเธอต้องเฝ้าระวังหลิวว่างชัดเจนว่าการอ้างว่าตนแต่งงานแล้วไม่ได้ช่วยทำให้หลิวว่างเลิกล้มความคิดสกปรกนั้นเลยสักนิด เขายังคงจ้องมองเธอด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ไม่เลิกราเธอไม่กล้านอน เพราะเธอรู้ว่าทั้งเธอและกู้เป่ยเฉินอาจตกอยู่ในอันตรายได้ทุกเมื่อฉือหว่านนั่งอยู่คนเดียวที่หน้าประตู กลางดึกของหมู่บ้านบนภูเขาเงียบสงบจนเกือบวังเวง มันเงียบเสียจนเหมือนโลกทั้งใบหยุดนิ่งหลังหิมะหยุดตก บรรยากาศในหมู่บ้านยิ่งเย็นยะเยือกไปทั่ว เหมือนเธอถูกทิ้งไว้ที่ปลายสุดของโลกใบนี้ร่างกายของฉือหว่านหนาวจนสั่น เธอรู้สึกถึงความผิดปกติในร่างกาย ตัวเริ่มร้อนราวกับจะเป็นไข้หลังจากแช่น้ำทะเลเย็นเฉียบอยู่นาน แม้แต่ร่างกายแข็งแรงอย่างเธอก็แทบจะทนไม่ไหวฉือหว่านได้แต่หยิกฝ่ามือตัวเอง เพื่อไม่ให้ตัวเองหลับไป เพราะเธอรู้ดีว่านี่ไม่ใช่ที่ที่ปลอดภัยในความมืดเงียบ เธอเผลอคิดถึงฮั่วซือหานขึ้นมา ตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่?
