นิ้วเรียวยาวของฮั่วซือหานชะงักไปเล็กน้อย“ประธานฮั่ว รีบออกเดินทางเถอะค่ะ พวกเราต้องรีบหาให้เจอให้เร็วที่สุด ฮวนเอ่อร์ต้องปลอดภัยนะ”ฮั่วซือหานมองฉือหว่านผ่านกระจกมองหลัง ฉือหว่านนั่งอยู่ที่เบาะหลัง ก้มหน้ามองโทรศัพท์ไม่หยุด ใบหน้าเธอซีดเล็กน้อย ใบหน้าหมดจดสงบนิ่งนั้นยิ่งดูบริสุทธิ์กว่าเดิมหัวใจของเธอจดจ่ออยู่ที่เย่ฮวนเอ่อร์ เพียงแค่ปรายตามองเขาเพียงแวบเดียวเท่านั้นตอนนี้ทั้งสองคนนั่งห่างกัน คนหนึ่งด้านหน้า คนหนึ่งด้านหลัง ห่างเหินเหมือนคนแปลกหน้าโดยสมบูรณ์ฮั่วซือหานละสายตา เหยียบคันเร่ง “ได้”…………ตลอดทาง เย่ฮวนเอ่อร์ร้องไห้ไม่หยุด เธอเสียใจมาก แต่ระหว่างที่ร้องไห้อยู่ ก็เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติเพราะเธอสังเกตว่าถนนข้างนอกไม่ใช่ทางกลับบ้านเลย แถมถนนยิ่งไปยิ่งเปลี่ยวเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองคนขับข้างหน้า “ลุงคะ นี่ไม่ใช่ถนนเสวียฟู่ ลุงจะพาฉันไปไหน?”คนขับข้างหน้าถอดหมวกแก๊ปออก เผยให้เห็นรอยแผลเป็นบนใบหน้า เขายิ้มเหี้ยม “หนูจ๊ะ ลุงจะพาเธอไปสนุกไงล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกว่าคนขับหน้าคุ้นมาก เธอนึกขึ้นมาได้ คนนี้คือคนร้ายที่กำลังเป็นข่าวใหญ่ปีศาจคืนฝนตกที่ตำรวจตามจับอยู่ปีศาจ
เด็กหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่ตรงนั้น ใส่เสื้อยืดสีดำกับกางเกงขายาวสีดำ เย่ฮวนเอ่อร์จำเขาได้ เขาคือเฉินจิ้นเฉินจิ้นกับจ้าวอี้ต่างก็เป็นสองหนุ่มฮอตประจำมหาวิทยาลัย C จ้าวอี้เป็นหนุ่มหล่อสว่างสดใส ลูกชายบ้านรวย มีแฟนคลับผู้หญิงมากมาย ส่วนเฉินจิ้นเย็นชา ชอบอยู่คนเดียว ผู้หญิงในโรงเรียนไม่กล้าเข้าใกล้เขา แต่ในหอพักหญิงตอนกลางคืนก็มักจะมีคนพูดถึงเขาเย่ฮวนเอ่อร์มองไปที่เฉินจิ้น เขาพุ่งเข้ามากระชากตัวปีศาจคืนฝนตกออกไป ปีศาจคืนฝนตกตั้งสติได้แล้ว แววตาดุดันด่าขึ้นว่า “เด็กเวร! แกไม่รู้จักตายรึไง กล้ามาขัดขวางฉัน!”ปีศาจคืนฝนตกต่อยหน้าเฉินจิ้นทันทีแต่เฉินจิ้นหลบอย่างคล่องแคล่ว แล้วสวนหมัดเข้าไปที่ท้องของปีศาจคืนฝนตกตุบปีศาจคืนฝนตกกระแทกกับตัวรถ แล้วอาเจียนออกมาเป็นเลือดเฉินจิ้นไว้ผมสั้น ใบหน้าแข็งแกร่งเฉียบคมแบบที่เย่ฮวนเอ่อร์ไม่เคยเห็นมาก่อน เขาดูเย็นชา มีความเข้มดุดันแบบผู้ชายเต็มตัวเม็ดฝนหยดลงมาตามแนวกรามคมเข้มของเขา ใบหน้าไร้อารมณ์ยิ่งเพิ่มความแข็งกร้าว เขาก้าวเท้าเข้าใกล้ปีศาจคืนฝนตก กล้ามเนื้อใต้เสื้อยืดสีดำแน่นกระชับ หายใจแรงเล็กน้อยหลังต่อสู้ สื่อถึงพลังของผู้ชายที่น่าหลงใหลปีศ
เขารายงานที่อยู่นี้ทางโทรศัพท์ “คนสลบแล้ว...อย่าพูดมาก เอาโบนัสโอนเข้าบัญชีฉันซะ...”เย่ฮวนเอ่อร์ไม่รู้ว่าเขาโทรหาใคร เธอรีบใส่เสื้อแจ็คเก็ตของเขา ปกปิดผิวกายที่เปลือยเปล่าของตัวเองเธอพยุงตัวลุกขึ้นจากเบาะรถแท็กซี่ ตั้งใจจะพูดคำว่า “ขอบคุณ” กับเฉินจิ้น แต่ตอนนั้นเอง เสียงใสคุ้นหูก็ดังมาจากที่ไกลๆ “ฮวนเอ่อร์! ฮวนเอ่อร์ เธออยู่ไหน!”ฉือหว่านมาถึงแล้วพอเย่ฮวนเอ่อร์หันกลับไปมองอีกครั้ง เธอก็ไม่เห็นเฉินจิ้นแล้ว เฉินจิ้นหายไปแล้วเขาหายไปเร็วขนาดนี้ได้ยังไง?เธอยังไม่ได้พูดขอบคุณเขาต่อหน้าเลยด้วยซ้ำ…………ฮั่วซือหานกับฉือหว่านมาถึงแล้ว ก่อนหน้านี้ฮั่วซือหานเห็นรอยล้อรถเบรกไถลบนถนน จึงลงจากรถแล้วตามหาพร้อมฉือหว่านฉือหว่านเห็นเย่ฮวนเอ่อร์ก็รีบวิ่งเข้าไปหา “ฮวนเอ่อร์ เธอไม่เป็นไรใช่ไหม ทำไมเธอถึงมาที่นี่ ฉันตกใจหมดเลย!”ฮั่วซือหานมองไปที่คนขับที่สลบอยู่บนพื้น เขาก็พอจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น พอเห็นเย่ฮวนเอ่อร์ปลอดภัย เขาก็ถอนหายใจเบาๆแต่ใบหน้าหล่อเหลานั้นกลับยังตึงเครียด เย็นชาพูดตำหนิทันที “เย่ฮวนเอ่อร์ ใครให้เธอออกมาคนเดียว เธอเป็นผู้ใหญ่แล้ว ต้องรู้จักรับผิดชอบต่อตัวเองได้แล้ว!”
ตำรวจรุ่นใหญ่คนนั้นกำลังถามถึงเฉินจิ้น?หรือว่าเมื่อกี้โทรศัพท์ที่เฉินจิ้นโทรออก คือโทรหาเขาคนนี้?เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “อืม เขาไปแล้วค่ะ”ตำรวจรุ่นใหญ่ไม่ได้พูดอะไรต่อ “ไอ้ปีศาจคืนฝนตก เราจะพาตัวไปเอง พรุ่งนี้ขอให้หนูไปให้ปากคำกับเราที่สถานีหน่อยนะ”เย่ฮวนเอ่อร์ “ได้ค่ะ”“ตอนนี้เป็นช่วงฤดูฝน พายุกำลังจะมา อากาศแบบนี้อันตราย รีบไปที่จุดพักข้างหน้ากันก่อน ไปอาบน้ำอุ่น เปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่อย่างนั้นจะเป็นหวัดเอา” ตำรวจรุ่นใหญ่เตือนด้วยความเป็นห่วงตอนนี้ฮั่วซือหาน ฉือหว่าน และเย่ฮวนเอ่อร์เปียกโชกกันหมดแล้ว อากาศในช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วงก็เริ่มเย็นลง พวกเขาเลยต้องทำตามคำแนะนำของตำรวจ มุ่งหน้าไปยังจุดพัก…………จุดพักไม่ได้ใหญ่นัก แต่สะอาด เด็กหนุ่มที่ดูแลที่นั่นพาทั้งสามคนไปยังห้องหนึ่ง “ขอโทษนะครับ คืนนี้เหลือแค่ห้องนี้ห้องเดียวแล้วครับ”สามคนอยู่ห้องเดียว?ฉือหว่านมองเข้าไปข้างใน เห็นว่ามีเตียงแค่เตียงเดียวเท่านั้นแต่พวกเขาไม่มีทางเลือกฮั่วซือหานพยักหน้า “ตกลง พวกเราจะพักที่นี่”เด็กหนุ่มส่งคีย์การ์ดให้แล้วก็เดินจากไปฮั่วซือหานเดินเข้าไปในห้อง แต่ฉือหว่านก็รีบวิ่งออกไป เรียกเด
ฉือหว่านมองเขาด้วยดวงตากลมใส แล้วคลี่ยิ้มบาง “ประธานฮั่ว รอบตัวคุณคงมีผู้บริหารเยอะแยะถ้ามีคนเหมาะสม แนะนำให้ฉันหน่อยนะคะ”ฮั่วซือหานมองเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะเบือนสายตากลับไป เขายกมือถอดเนกไทที่คอออก แล้วพูดเสียงเรียบ “ถ้ามีคนเหมาะสม จะบอกให้ก็แล้วกัน”“ขอบคุณค่ะ ประธานฮั่ว”ขณะนั้นเอง ประตูห้องน้ำเปิดออก เย่ฮวนเอ่อร์รีบออกมาจากห้องน้ำ “หวานหว่าน เธอรีบเข้าไปอาบต่อนะ”ฉือหว่านไม่พูดมาก เดินเข้าไปในห้องน้ำทันทีคนสุดท้ายที่เข้าไปอาบคือฮั่วซือหาน ตอนเขาเข้าไป ฉือหว่านกับเย่ฮวนเอ่อร์นอนอยู่บนเตียงแล้วเด็กสาวสองคนนอนอยู่ด้วยกัน เย่ฮวนเอ่อร์หลังจากร้องไห้แล้วก็เริ่มดีขึ้น เธอเล่าเรื่องทั้งหมดเกี่ยวกับจ้าวอี้กับฮั่วเสวียนให้ฉือหว่านฟังเมื่อฉือหว่านได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ฮวนเอ่อร์ ดูเหมือนว่าฮั่วเสวียนจงใจแย่งคู่หมั้นเธอไปเลยนะ เรื่องฮั่วเสวียนยังพอจัดการได้ ปัญหาคือจ้าวอี้ เธอยังชอบเขาอยู่รึเปล่า?”เย่ฮวนเอ่อร์ส่ายหน้า “ไม่ชอบแล้ว เมื่อก่อนฉันนึกว่าเขาเป็นคนอบอุ่น แท้จริงแล้วทุกอย่างมันแค่การเสแสร้งกับแผนลวง!”เมื่อได้ยินว่าเย่ฮวนเอ่อร์ไม่ชอบจ้าวอี้อีกต่อไป ฉือ
ฉือหว่านกับเย่ฮวนเอ่อร์นอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ทั้งสองคนยังไม่หลับ ยังคุยกันต่อเย่ฮวนเอ่อร์ถาม “หวานหว่าน เธอเคยเจอผู้ชายแบบนั้นไหม?”ฉือหว่าน “แบบไหนเหรอ?”ในหัวของเย่ฮวนเอ่อร์ลอยขึ้นมาด้วยภาพใบหน้าหล่อเข้มผมสั้น “แบบที่ดูเย็นชาแล้วก็เท่มาก เขาเก่งเรื่องต่อสู้มากเลยนะ ทำให้รู้สึกนิดๆ ว่าน่ากลัว…”ฉือหว่านหันไปมองเสื้อแจ็คเก็ตเบสบอลสีดำที่แขวนอยู่ตรงราว ซึ่งตอนแรกเย่ฮวนเอ่อร์ใส่มันอยู่ และตอนนี้แขวนไว้อย่างระมัดระวัง ดูก็รู้ว่าเป็นของผู้ชายที่ช่วยชีวิตเธอฉือหว่านยกมุมปากยิ้ม “หมายถึงเฉินจิ้น เดือนมหาวิทยาลัยเฉินใช่ไหม?”เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “ใช่ เขานั่นแหละ”ฉือหว่านกระพริบตาอย่างแซวๆ “บุญคุณช่วยชีวิตแบบนี้ เธอจะตอบแทนด้วยตัวเองเลยเหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์หน้าแดง “หวานหว่าน! ฉันไม่คุยกับเธอแล้วนะ”ฉือหว่านหัวเราะคิกเย่ฮวนเอ่อร์ยกมือมาปิดปากเธอ “หวานหว่าน ห้ามขำเลยนะ”ฮั่วซือหานนอนอยู่บนเตียง เสียงฝนตกหนักกระหน่ำอยู่นอกหน้าต่าง ฉือหว่านกับเย่ฮวนเอ่อร์นอนคุยกันเบาๆ หัวเราะคิกคักกันในผ้าห่ม สร้างบรรยากาศอบอุ่นให้กับห้องแคบๆ นี้ฮั่วซือหานยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยเย่ฮวนเอ่อร
ความสัมพันธ์ระหว่างผู้หญิงด้วยกันมันเรียบง่าย แค่ใช้ใจแลกใจก็พอเกรงว่าในชาตินี้ เย่ฮวนเอ่อร์กับฉือเจียวคงไม่มีทางเป็นเพื่อนกันได้อีกฮั่วซือหานลุกลงจากเตียง เขาเดินไปหยิบผ้าขนหนูอุ่นๆ จากในห้องน้ำมา แล้วค่อยๆ ประคบเบาๆ ลงบนแผลฟกช้ำที่ขาของฉือหว่านประคบอุ่นแบบนี้จะช่วยให้เธอดีขึ้นจากนั้นฮั่วซือหานก็กลับมานอนที่เตียง ตอนนั้นเอง มือถือของเขาก็สว่างขึ้น เป็นข้อความวีแชทจากฉือเจียวฉือเจียวส่งรูปชุดชั้นในลายแฟชั่นแนวล่อแหลมมาให้เขาฉือเจียว: “ชอบไหม?”เธอถามเขาว่าชอบไหมหลังจากกลับมาคบกันใหม่ ฉือเจียวเปลี่ยนไปมาก เธอดูว่านอนสอนง่าย ไม่เอาแต่ใจเหมือนเมื่อก่อนฮั่วซือหานดูออกว่าเธอพยายามเอาใจเขา และก็หวังว่าจะได้พัฒนาไปมากกว่านี้ในเมื่อเป็นผู้ใหญ่แล้ว บางเรื่องไม่ต้องพูดให้ชัดก็เข้าใจกันได้ฮั่วซือหานกำลังจะพิมพ์ตอบกลับไป แต่ตอนนั้นเอง ร่างนุ่มนิ่มและหอมละมุนของใครบางคนก็กลิ้งเข้ามาในอ้อมแขนเขาฮั่วซือหานชะงัก เขาก้มหน้าลงมอง เห็นว่าฉือหว่านกลิ้งเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนเขาแล้วเย่ฮวนเอ่อร์นอนอยู่ด้านในสุด เธอพลิกตัวแล้วดึงผ้าห่มไปหมด ทำให้ฉือหว่านไม่มีผ้าห่มคลุม พอรู้สึกหนาว เธอก็ไ
ตุบ!ฮั่วซือหานที่ยังอยู่ในความฝัน กลิ้งตกลงมาจากเตียงทันที เขาสะดุ้งตื่นเขาไม่เคยฝันเลยว่าจะโดนถีบตกเตียงแบบนี้ ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ มองเย่ฮวนเอ่อร์อย่างดุๆ “เสี่ยวเยา เธอทำอะไรน่ะ!”เย่ฮวนเอ่อร์เท้าเอว “พี่ชายคะ! พี่หย่ากับซ้อหวานหวานแล้ว ใครอนุญาตให้พี่กอดซ้อหวานหวานนอนคะ!”ฮั่วซือหานเพิ่งตื่น ใบหน้าเข้มขรึมทันที เมื่อได้ยินคำพูดของเย่ฮวนเอ่อร์ เขาชะงักเขากอดฉือหว่านนอนเหรอ?“เมื่อกี้พี่กอดไหล่ซ้อหวานหวานไว้แน่นมากเลยนะ ฉันไม่ยอมหรอก! ถ้าจะกอด ไปกอดฉือเจียวเลย ต่อไปจะมีผู้ชายคนอื่นกอดซ้อหวานหวานเอง!”จะมีผู้ชายคนอื่นกอดซ้อหวานหว่านเอง!ฮั่วซือหานหน้าตึง สั่งเสียงเข้ม “หุบปาก!”เสียงโหวกเหวกทำให้ฉือหว่านที่ยังหลับอยู่ตื่นขึ้นมา เธอลุกขึ้นนั่ง ขยี้ตาเบาๆ “ฮวนเอ่อร์? ประธานฮั่ว? พวกเธอตื่นกันแล้วเหรอ?”ฮั่วซือหานหันไปมองฉือหว่าน ตอนเธอเพิ่งตื่น ใบหน้าขาวเนียนมีสีชมพูระเรื่อเล็กน้อย เธอยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มองเขาด้วยสายตางุนงง ใสซื่อทั้งหมดเป็นเพราะเธอ!เมื่อคืนก็เพราะเธอที่กลิ้งเข้ามาในอ้อมอกของเขา!ก่อนเขาหลับ เขาไม่ได้กอดเธอด้วยซ้ำ แต่หลับไปแล้วก็กล
ฉือเจียวก็เรียกความมั่นใจกลับคืนมาได้อีกครั้ง เธอหันไปมองฉือหว่านด้วยแววตาท้าทาย จากนั้นก็เข้าไปในห้องลองเสื้อไม่นานฉือเจียวก็เดินออกมา หลี่หลันกับฉือถังต่างก็ชมเปาะ “เจียวเจียว สวยมากเลย”ฉือเจียวใส่เดรสลูกไม้ ก็ดูสวยไม่เบา แต่สีหน้าเธอกลับดูแปลกๆ เพราะรู้สึกว่าเอวรัดแน่นเกินไปตอนอยู่ในห้องลองเสื้อ เธอต้องกลั้นหายใจสุดตัว ถึงจะรูดซิปตรงเอวขึ้นมาได้ฉือเจียวหมุนตัวหนึ่งรอบตรงหน้าฮั่วซือหาน “ซือหาน ฉันสวยไหม?”ฮั่วซือหานมองฉือเจียว แต่ไม่ได้พูดอะไรหลี่หลันรีบชม “เจียวเจียวของเราสวยแน่อยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นจะได้เป็นนักเต้นบัลเลต์ตำแหน่งลีดเดอร์เหรอ สวยชนะพวกแม่บ้านไปหลายช่วงตัวเลย”คำพูดของหลี่หลันยังไม่ทันจบก็มีเสียง “ฉีก” ดังขึ้นเป็นเสียงผ้าขาดเท่านั้นแหละเดรสลูกไม้ของฉือเจียวขาดตรงช่วงเอวเลยทีเดียวหลี่หลัน “……”ฉือเจียว “อ๊าย!” ร้องเสียงหลงรีบยกมือขึ้นปิดตรงเอวทันทีชุดของเธอขาด!ทำไมเรื่องน่าอายแบบนี้ต้องมาเกิดขึ้นกับเธอด้วย?แถมยังอยู่ต่อหน้าฮั่วซือหานกับฉือหว่านอีกพนักงานขายพูดอย่างลำบากใจ “เดรสตัวนี้ไม่ใช่ไซส์ของคุณลูกค้านะคะ คุณลูกค้าควรใส่ไซส์ใหญ่กว่านี้”ที่
ฉือเจียวขอเดรสที่ฉือหว่านใส่อยู่จากฮั่วซือหานความทะเยอทะยานในการเอาชนะของผู้หญิงคนนี้มันร้ายกาจ เธอไม่ยอมแพ้ให้ฉือหว่าน ได้แต่มองเห็นฉือหว่านโดดเด่นกว่าไม่ได้เพราะแบบนั้น เธอถึงต้องได้เดรสตัวนี้ที่จริงก็ไม่ใช่ครั้งแรกแล้ว ตอนที่พวกเธอไปแช่น้ำพุร้อนกัน ฉือเจียวก็เคยแย่งเสื้อผ้ากับฉือหว่านมาแล้วฮั่วซือหานหันไปมองฉือหว่านในตอนนั้นเองเซียวอี้เอื้อมแขนมาโอบเอวบางของฉือหว่านไว้ เขายิ้มที่มุมปาก “ประธานฮั่ว ทุกอย่างต้องมีลำดับก่อนหลัง นี่คือกฎไม่ใช่เหรอครับ?”สายตาของฮั่วซือหานจ้องไปที่มือของเซียวอี้ เมื่อกี้แค่เห็นเซียวอี้โอบไหล่ฉือหว่านเขายังรู้สึกขัดตาตอนนี้ถึงขั้นโอบเอว ในดวงตาเย็นเฉียบของเขามีประกายเย็นชาปรากฏขึ้นฉือเจียวออดอ้อน “ซือหาน ตอนนี้คุณชายสามเซียวกลายเป็นแฟนของฉือหว่านแล้ว ฉือหว่านเลยได้ใจไปใหญ่ แต่คุณคือแฟนของฉันนะ คุณจะปล่อยให้ฉันแพ้ฉือหว่านไม่ได้หรอกใช่ไหม?”ฮั่วซือหานขบเม้มริมฝีปาก จากนั้นก็หันไปมองเซียวอี้ “คุณชายสามเซียว กฎของโลกนี้ล้วนถูกมนุษย์เขียนขึ้น ใครมีอำนาจมากกว่าก็มีสิทธิ์เขียนกฎ”เซียวอี้ “งั้นประธานฮั่วหมายความว่า?”ฮั่วซือหานหันไปมองฉือหว่าน “ฉือ
ฉือเจียว ฉือถัง และหลี่หลันก็รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าด้วยเช่นกันฉือหว่านหันไปมองฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว ตอนนี้คุณเชื่อฉันแล้วใช่ไหม?”ในดวงตาใสกระจ่างของเธอเปล่งประกายแววเฉลียวฉลาดตอนนี้เธอยังถูกเซียวอี้โอบอยู่ในอ้อมแขนสีหน้าหล่อเหลาของฮั่วซือหานมืดดำเหมือนจะมีน้ำหยดออกมาผู้หญิงคนนี้มันนางมารชัดๆถึงขนาดทำให้คุณชายสามเซียวหลงจนหัวปักหัวปำ เธอมันร้ายจริงๆ!“หวานหว่าน ฉันพาเธอมาเลือกเสื้อผ้านะ ดูสิ มีชุดไหนที่เธอชอบบ้าง?”พนักงานขายรีบยื่นเดรสลูกไม้ตัวนั้นให้ “ชุดนี้เหมาะกับคุณลูกค้ามากเลยค่ะ”ฉือหว่านพยักหน้า “ฉันอยากลองดู”“ไปลองสิ”ฉือหว่านถือเดรสลูกไม้เดินเข้าไปในห้องลองชุดฉือเจียวรู้สึกว่าความอารมณ์ดีของวันนี้พังพินาศหมด เธอยื่นมือไปดึงแขนฮั่วซือหาน “ซือหาน คุณดูสิฉันบอกแล้วว่าฉือหว่านไม่น่าไว้ใจ เธอกล้าถึงขนาดไปคบกับคุณชายสามเซียว แถมคุณชายสามยังดูเหมือนจะหลงเธอมากด้วย คงโดนเธอทำให้เคลิ้มไปแล้วแน่ๆ!”ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปาก ไม่พูดอะไรในตอนนั้นเอง เซียวอี้เดินเข้ามา “ประธานฮั่ว ยังไงคุณก็เป็นอดีตสามีของหวานหว่าน ช่วงที่ผ่านมา ขอบคุณที่ดูแลเธอนะครับ แต่นับจากนี้ไปไม่ต้องลำ
เซียวอี้มาแล้วเมื่อวานพวกฉือเจียวเจอเซียวอี้ที่องค์กรถงเหรินถังมาแล้วตอนนี้เจอกันอีกครั้ง สีหน้าของพวกเธอก็เปลี่ยนทันทีเซียวอี้เดินมาหาฉือหว่าน “หวานหว่าน เมื่อกี้ฉันไปรับโทรศัพท์มามีอะไรเกิดขึ้นเหรอ? ดูเหมือนฉันจะพลาดเรื่องสนุกเข้าแล้ว”ฉือหว่านยิ้มยกมุมปาก “ไม่เลย คุณมาทันพอดีต่างหากทุกคนกำลังอยากเจอแฟนของฉันอยู่พอดี ซึ่งก็คือคุณ”ฉือหว่านส่งสัญญาณทางสายตาให้เซียวอี้เซียวอี้ก็เข้าใจทันทีเขาเอื้อมมือไปโอบไหล่ฉือหว่านเบาๆ “แล้วคนพวกนี้คือ?”ฉือหว่านแนะนำทีละคน “ท่านนี้คือคุณนายใหญ่ฉือ หลี่หลัน ฉือเจียว แล้วก็ฉือถัง”จากนั้น สายตาของฉือหว่านก็หันไปมองใบหน้าหล่อสง่าของฮั่วซือหาน ตั้งแต่เซียวอี้เดินเข้ามา สีหน้าของฮั่วซือหานก็เปลี่ยนเช่นกันเห็นได้ชัดว่าเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าแฟนของฉือหว่านจะเป็นเซียวอี้ฉือหว่านแนะนำด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่มั่นใจ “ท่านนี้ไม่ต้องแนะนำแล้วล่ะ นี่คือประธานฮั่ว”เซียวอี้หันไปมองฮั่วซือหาน “ไม่ต้องแนะนำหรอกครับผมเคยติดต่อกับประธานฮั่วมาก่อนแล้ว ยินดีที่ได้เจออีกครั้งนะครับ ครั้งนี้มาถึงถิ่นของคุณ ฝากเนื้อฝากตัวด้วย”ฮั่วซือหานมองเซียวอี้ ริมฝีปากบา
ฉือถังยืดหลังตรงทันที ยกยิ้มริมฝีปากแดงจัดขึ้น “ฉือหว่าน เธอไม่ต้องอิจฉาหรอก เทพ C คือแฟนของฉันพวกเรากำลังจะแต่งงานกันแล้ว”ฉือหว่านพยักหน้า “พวกเธอบอกว่าเงินที่ลงทุนไปงอกสิบเท่า งั้นเงินสิบเท่านั้นล่ะ? เทพ C พูดหรือยังว่าจะให้พวกเธอตอนไหน?”คุณนายใหญ่ฉือถึงกับชะงัก “เอ่อ……”“ดูเหมือนว่าจะยังไม่ได้พูดสินะ ถ้าเงินยังไม่ถึงมือ ก็แปลว่าเทพ C จะพูดว่าเพิ่มกี่เท่าก็ได้ ฉันยังยืนยันคำเดิม เทพ C คนนั้นคือพวกต้มตุ๋น พวกคุณก็ระวังตัวเอาเองเถอะ”ฉือถังโกรธทันที แฟนของเธอคือเทพ C เป็นสิ่งที่เธอภาคภูมิใจที่สุด ใครจะมาว่าไม่ได้เด็ดขาด“ฉือหว่าน เธอน่ะแค่อิจฉาฉัน อิจฉาที่ฉันมีแฟนอย่างเทพ C”ฉือเจียวพูดเสียดสี “ฉือหว่านไม่ใช่อิจฉาแค่เธอหรอก หล่อนยังอิจฉาฉันอีกด้วย อิจฉาที่ฉันมีซือหาน!”คำพูดนั้นยังไม่ทันจบก็มีเสียงทุ้มต่ำแต่ทรงพลังดังขึ้น “พวกเธอกำลังทำอะไรกันอยู่?”ฉือหว่านเงยหน้าขึ้น เป็นฮั่วซือหานฮั่วซือหานมาแล้วฉือเจียวรีบคล้องแขนฮั่วซือหานไว้ “ซือหาน คุณมาแล้วเหรอพวกเรากำลังคุยกับฉือหว่าน เธออิจฉาฉันกับฉือถัง ก็แน่ล่ะ ฉือถังมีเทพ C ส่วนฉันก็มีคุณ”ฉือหว่าน “……ฉือเจียว เธอพูดเองทั้งน
ฮั่วซือหานขมวดคิ้ว “ใครเป็นคนให้เธอมา?”ฉือหว่านเลิกคิ้ว ตอบว่า “แฟนของฉันให้มาน่ะสิ!”แฟน?ใบหน้าหล่อเหลาเย็นชาของฮั่วซือหานเปลี่ยนสีในทันใด เขาจำได้ว่าก่อนหน้านี้ฉือหว่านก็เคยพูดว่าเธอมีแฟนแล้ว และตอนนี้แฟนคนนั้นก็โผล่ขึ้นมาอีกครั้ง“แฟนคนที่รวยมากคนนั้นน่ะเหรอ?”“ใช่แล้ว เขานั่นแหละ”ฮั่วซือหานหัวเราะเยาะ “รวยถึงขั้นซื้อรถหรูให้เธอ ซื้อบ้านหรูให้เธอ ฝีมือขนาดนี้ไม่ธรรมดาเลยนะ แต่วงสังคมในไห่เฉิงมันก็แค่นี้เอง แต่ฉันนึกไม่ออกเลยว่าแฟนเธอคือใคร”ฉือหว่านยกยิ้ม “ประธานฮั่ว คุณนึกไม่ออกว่าแฟนฉันคือใคร นั่นมันก็เป็นปัญหาของคุณ ฉันจะกลับบ้านแล้ว”ฉือหว่านหันตัวจะเดินหนีแต่ฮั่วซือหานกลับขวางเธอไว้ “ฉือหว่านเธอควรจะหางานทำนะ ด้วยวุฒิการศึกษาของเธอ เธอควรรู้จักเห็นคุณค่าในตัวเอง ยกระดับตัวเองขึ้น ไม่ใช่พูดเรื่องไร้สาระอย่างแฟนรวยแบบนี้”เขาไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะมีแฟนที่ทั้งรวยและหล่อฉือหว่านก็ไม่อยากอธิบาย ยังไงเซียวอี้ก็มาอยู่ที่ไห่เฉิงแล้วเดี๋ยวฮั่วซือหานก็จะได้รู้เองเธอผลักฮั่วซือหานออก “ประธานฮั่ว เรื่องของฉัน คุณไม่ต้องยุ่ง!”พูดจบ ฉือหว่านก็กลับเข้าห้องไปเมื่อเห็นประตูบ
ฉือหว่านรีบเดินหนีทันทีแต่ฮั่วซือหานกลับขวางทางเธอไว้ “ฉือหว่าน เธอไม่มีอะไรจะพูดกับฉันหน่อยเหรอ?”ฉือหว่านเงยหน้าขึ้น ดวงตาใสบริสุทธิ์จ้องมองเขา “พูดเรื่องอะไรล่ะ?”ฮั่วซือหานขบเม้มริมฝีปากบาง “รถหรูที่เธอขับ บ้านหรูที่เธออยู่ ได้มายังไง ใช้เงินใคร?”ฉือหว่านยืดหลังตรงอย่างสง่างาม “ประธานฮั่ว อย่างน้อยฉันไม่ได้ใช้เงินคุณก็พอ ส่วนเรื่องอื่นขอไม่เปิดเผย”ฉือหว่านพยายามจะเดินหนีอีกครั้งแต่ร่างสูงใหญ่ของฮั่วซือหานยืนขวางไว้เหมือนกำแพง ไม่ยอมให้เธอผ่านฉือหว่านยกมุมปากยิ้มเยาะ “ประธานฮั่ว คุณคงแปลกใจมากสินะ? ที่จริงคุณก็คิดไม่ต่างจากฉือเจียวพวกนั้นหรอก คิดว่าฉันเป็นแค่แม่บ้านที่หมุนรอบคุณ ไม่มีทางหาเงินได้เอง ใช้ชีวิตด้วยเงินค่าหย่าของคุณเท่านั้น”ฮั่วซือหานคิดแบบนั้นจริงๆ เพราะฉือหว่านไม่มีงานทำจริงๆ“เธอมีวุฒิการศึกษาสูง มีพรสวรรค์ ที่ผ่านมาเธอเสียสละเพื่อดูแลฉัน ฉันชดเชยให้เธอได้ เธอสนใจวงการไหน ฉันจะจัดการให้เธอเข้าไปทำงาน หรือจะให้ฉันลงทุนเปิดกิจการให้เธอก็ได้”ฮั่วซือหานแทบไม่รู้จักฉือหว่านเลย นอกจากเพิ่งรู้ว่าเธอเป็นอัจฉริยะสาว ที่เหลือเขาไม่รู้อะไรเลยฉือหว่านมองชายหนุ
หลี่หลันกับฉือถังเห็นฉือเจียวถูกกดลงกับพื้น ต่างก็ตกใจสุดขีด ทั้งสองรีบเข้าไปจะช่วยฉือเจียว “พวกคุณปล่อยเจียวเจียวเดี๋ยวนี้นะ!”“นี่คือคำเตือนครั้งที่สาม ถ้ายังไม่หยุด เราจะลากพวกคุณออกไป!”สุดท้าย ฉือเจียว ฉือถัง และหลี่หลัน ก็ถูกไล่ออกจากดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์ “ปัง!” ประตูใหญ่ของดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์ปิดลงต่อหน้าพวกเธออย่างไร้เยื่อใยฉือเจียว “……”ฉือถัง “……”หลี่หลัน “……”พวกเธอเคยเจอเรื่องน่าอับอายแบบนี้ที่ไหนกัน? โดยเฉพาะฉือเจียว เวลาไปไหนกับฮั่วซือหาน เธอเป็ยแขกคนสำคัญเสมอ ไม่เคยต้องมาโดนคนเขาไล่ตะเพิดแบบนี้เลย นี่ถือเป็นครั้งแรกในชีวิตฉือถังก็โกรธเช่นกัน “ทั้งหมดนี่เป็นเพราะฉือหว่าน! ฉือเจียว เรื่องมันยังไงกันแน่? ฉือหว่านมีรถหรู มีบ้านหรู แล้วยังไล่พวกเราออกมาอีก เธอคิดจะท้าทายสวรรค์รึไง!?”ฉือเจียวกำหมัดแน่น “ฉือหว่านมันจะเก่งอะไรกันนักหนา ก็แค่ฮั่วซือหานไม่เอามันแล้วให้ค่าชดเชยก้อนโตเท่านั้น!”หลี่หลันมองเข้าไปยังห้องหรูด้วยสายตาอิจฉา “เจียวเจียว ถังถัง อย่าเพิ่งโมโหไป ถึงประธานฮั่วจะให้เงินมันเยอะ แต่ผู้หญิงอย่างฉือหว่านไม่มีงาน ไม่มีรายได้ แค่รอเวลาม
หลี่หลันพูดขึ้นว่า “หวานหว่าน เธอยังจะกล้าพูดอีกเหรอว่าไม่ได้สะกดรอยตามประธานฮั่ว?เธอสะกดรอยตามเขามาชัดๆ!”“ฉือหว่าน เธอนี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆ รู้แม้กระทั่งว่าซือหานอยู่ชั้น 9 ตามเขาจนบ้าคลั่งไปแล้วเหรอ? นี่เธอเป็นโรคจิตหรือเปล่า?”ฉือหว่านหันไปมองฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว คุณอยู่ชั้น 9 เหรอคะ?”ฮั่วซือหานใช้สายตาเหลือบไปทางหมายเลขห้อง 901 “ผมอยู่ที่นี่”ฉือหว่าน “อ้อ”จากนั้นเธอก็เดินไปที่หน้าห้อง 902 กรอกรหัสผ่าน “ติ๊ด” ประตูเปิดออกทันทีฉือเจียว ฉือถัง และหลี่หลัน อ้าปากค้างกันหมดฉือหว่านอยู่ห้อง 902 จริงๆ งั้นเหรอ?เธออยู่ที่ดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์จริงๆ? แถมยังอยู่ตรงข้ามห้องฮั่วซือหานอีก?ฉือหว่านเดินเข้าไปในห้อง ก่อนจะปิดประตู เธอหันกลับมามองพวกเขา “พวกเธอพูดถูกนะ ฉันอยู่ตรงข้ามกับประธานฮั่วจริงๆ ด้วย”ปังฉือหว่านปิดประตูเสียงดังซี๊ด หลี่หลันถึงกับสูดลมหายใจแรง ยัยเด็กนี่มันอะไรกัน? อยู่ดีๆ ก็มีรถหรู บ้านหรู ยังเป็นฉือหว่านคนเดิมอยู่เหรอเนี่ย?ฉือเจียวตกใจจนพูดไม่ออก เธอหันไปมองฮั่วซือหาน “ซือหาน! ฉือหว่านซื้อห้องที่ดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์ แถมอยู่ตรงข้าม