ต้องเป็นเพราะเธอทำอะไรสักอย่าง จึงสามารถตอบโต้แบบพลิกสถานการณ์แล้วช่วยซูเสี่ยวฝูออกมาได้ฉือหว่านยังไม่ได้วางสาย เยี่ยฮวนเอ่อร์ก็ได้ยินเสียงของฮั่วซือหานแล้ว “หวานหว่าน ตอนนี้เธอกับประธานฮั่วอยู่ที่ไหน?”“พวกเรา...”“หวานหว่าน ฉันเห็นรถของประธานฮั่วแล้ว!”วินาทีถัดมาเสียง “ก๊อก ก๊อก” ดังขึ้น เยี่ยฮวนเอ่อร์วิ่งเข้ามาแล้วเคาะกระจกหน้าต่างรถฉือหว่านไม่คิดว่าเยี่ยฮวนเอ่อร์จะอยู่ใกล้ขนาดนี้ ถึงแม้ว่าฟิล์มกรองแสงสีดำราคาแพงจะทำให้ข้างนอกมองไม่เห็นข้างใน แต่การปรากฏตัวของเยี่ยฮวนเอ่อร์ก็ทำให้ฉือหว่านตกใจอยู่ดี ตอนนี้เธอยังนั่งอยู่บนตัวของฮั่วซือหาน ทั้งสองคนยังคงแนบชิดกันในท่าทางที่ชวนให้เข้าใจผิดตอนนั้นเอง เสียงทุ้มต่ำเซ็กซี่ของชายหนุ่มก็ดังขึ้น “ฉือหว่าน”เขาเรียกชื่อเธอฉือหว่านมองเขา “อะไรเหรอ?”“ปล่อย”“อะไรนะ?”สายตาของฮั่วซือหานมองต่ำลง ตอนนี้ที่เอวกำยำของเขายังถูกรัดแน่นด้วยเรียวขาขาวนวลของเธอ ตอนที่เธอตกใจเมื่อครู่ เธอก็เผลอรัดเขาไว้แน่นโดยไม่รู้ตัวฮั่วซือหานกลืนน้ำลายลงคอ “ขา ปล่อยก่อน มันแน่นเกินไป”ใบหน้าของฉือหว่านก็แดงซ่านขึ้นมาทันที เธอรีบปล่อยเขาแล้วขยับตัวกลับ
ฉือหว่านสวมกอดซูเสี่ยวฝูแน่น “เสี่ยวฝู สองวันนี้เธอลำบากมากเลยนะ”ซูเสี่ยวฝูดูสดใสมีชีวิตชีวา “ฉันกินข้าวของหลวงในนั้น กินดีอยู่ดีนอนหลับสบาย ทุกอย่างโอเคหมดเลย”ทั้งสามคนหัวเราะออกมาพร้อมกันตอนนั้นเอง โหลวซินเยว่ก็เดินเข้ามา เธอมองฉือหว่านด้วยสายตาเคียดแค้น เดิมทีเธอตั้งใจจะใช้ซูเสี่ยวฝูมาทำให้ฉือหว่านเจ็บใจ แต่ไม่คิดว่าจะโดนฉือหว่านตลบหลังเสียเอง เธอไม่ยอมรับผลลัพธ์แบบนี้แต่เธอก็รู้ว่าฮั่วซือหานชอบฉือหว่าน โดยเฉพาะคืนนั้น คนที่มีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับฮั่วซือหานก็คือฉือหว่าน เพราะฉะนั้นตอนที่เธอเห็นข้อความที่ฉือหว่านส่งมา เธอก็รู้สึกตกใจทันทีเธอให้คนไปสืบ และพบว่า ฉือหว่านไปที่ฮั่วซื่อกรุ๊ปจริงๆ เพื่อหาฮั่วซือหาน แถมไม่นานฮั่วซือหานก็พาฉือหว่านขึ้นรถหรูออกไปเธอตกใจมากเลยต้องมายังสถานีตำรวจเพื่อเปลี่ยนคำให้การ ปล่อยซูเสี่ยวฝูออกมาใบหน้าหวานบริสุทธิ์ของโหลวซินเยว่เริ่มบิดเบี้ยวด้วยความไม่พอใจ เธอมองฉือหว่าน “ฉือหว่าน เธอก็รู้ว่าฉันกับประธานฮั่วคบกันอยู่ เธอยังจะไปยั่วยวนประธานฮั่วอีก เธอนี่มันไร้ยางอายจริงๆ…”“โหลวซินเยว่” ฉือหว่านขัดขึ้นกลางคัน เธอใช้สายตาชี้ไปด้านนอก “ประธา
ฮั่วซือหานไม่พูดอะไร โหลวซินเยว่เดาใจเขาไม่ออกเลยแม้แต่นิดเดียว ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่“ประธานฮั่ว คืนนั้นคือฉัน ฉันมอบครั้งแรกของฉันให้กับคุณ…”ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ ฮั่วซือหานก็เหยียบคันเร่ง รถหรูพุ่งออกไปทันที“ประธานฮั่ว!”โหลวซินเยว่ยืนอยู่กับที่อย่างหวาดหวั่น เธอกลัวมาก กลัวว่าฮั่วซือหานจะรู้ความจริงเข้าขณะนั้นเอง ชายชุดดำสองคนก็เดินเข้ามา คว้าตัวโหลวซินเยว่แล้วลากเธอไปทันทีโหลวซินเยว่ตกใจจนกรีดร้องออกมา “พวกแกเป็นใคร? ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”“ขึ้นรถ! คุณฉืออยากเจอคุณ!”สองบอดี้การ์ดชุดดำลากโหลวซินเยว่ขึ้นรถตู้หรูอย่างหยาบคายโหลวซินเยว่เงยหน้าขึ้นเห็นฉือเจียวนั่งอยู่ ฉือเจียวมองเธอด้วยใบหน้าเย็นชาและงดงามหัวใจของโหลวซินเยว่หล่นวูบ เธอเคยได้ยินชื่อฉือเจียวมาก่อน คนทั้งไห่เฉิงรู้กันดีว่าฉือเจียวเป็นคนที่ฮั่วซือหานทั้งรักทั้งเอ็นดูฉือหว่านก็แค่คุณนายฮั่วที่ไม่มีใครโปรดปราน โหลวซินเยว่ไม่กลัวแต่เธอกลัวฉือเจียว“ฉะ...คุณฉือ สวัสดีค่ะ”ฉือเจียวมองเธอขึ้นๆ ลงๆ “เธอก็คือผู้หญิงที่เคยนอนกับซือหานน่ะเหรอ? ได้ยินมาว่าพักนี้ซือหานทุ่มทรัพยากรให้เธอเยอะมาก ปั้นเธอจนกลายเป็นด
ฉือเจียวโกรธจนจิกเล็บลงไปในฝ่ามือของตัวเองโดยไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิดใบหน้าของหลี่หลันมืดครึ้มราวกับน้ำทะเลลึก เธอมองโหลวซินเยว่ที่กำลังคุกเข่าอยู่ “เธอมีแค่วิธีตื้นๆ แบบนี้เหรอ? ถ้าเธอจัดการฉือหว่านไม่ได้ งั้นเธอก็ไม่มีประโยชน์อะไรอีกต่อไป”โหลวซินเยว่รีบพูดขึ้น “ฉันทำได้ค่ะ ฉันมีแผนใหม่ที่จะจัดการฉือหว่านแล้ว!”หลี่หลันแค่นเสียงเย็นชา “งั้นต่อไปก็รอดูการแสดงของเธอละกัน ไปได้แล้ว”โหลวซินเยว่รีบลุกหนีไปด้วยความลนลาน“แม่ ทำไมแม่ถึงปล่อยให้ตัวปลอมอย่างโหลวซินเยว่นั่นไปล่ะ?”หลี่หลันยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “เจียวเจียว ประธานฮั่วยังไม่รู้เลยว่าคืนนั้นผู้หญิงคนนั้นคือฉือหว่าน เราสามารถใช้โหลวซินเยว่มาจัดการฉือหว่านก่อน ระหว่างนั้นพวกเราก็อยู่นิ่งๆ รอผลประโยชน์อย่างเดียวก็พอ”ฉือเจียวเรียกสติกลับคืนมา ใช่แล้ว ฮั่วซือหานยังไม่รู้ความจริงทุกอย่างยังทันอยู่“แม่ แม่ฉลาดที่สุดเลย”หลี่หลันสวมกอดฉือเจียวด้วยความสงสาร “เจียวเจียว เพื่อความสุขของลูก แม่ยอมทำทุกอย่าง ถ้าฉือหว่านขวางทางลูก แม่จะหาวิธีทำให้มันหายไปเอง”ในใจของฉือเจียว หลี่หลันก็เหมือนแม่เลี้ยง แต่แม่เลี้ยงคนนี้กลับดีกับเธอมาก
เป็นเธอ!เป็นฉือหว่าน!แต่เขากลับจำคนผิด!พอนึกถึงท่าทีเย็นชากับการเหยียดหยามที่เขาเคยทำต่อฉือหว่านมาก่อน เขาก็อยากจะตบหน้าตัวเองแรงๆ สักฉาดวันนั้นที่ห้องพยาบาล เขากดเธอลงบนเตียง เธอร้องไห้ทั้งน้ำตาพูดว่าเกลียดเขา เธอทั้งน่าสงสารและเจ็บปวดขนาดนั้นฮั่วซือหาน แกมันเลวจริงๆ!กล้ามเนื้อทั่วร่างของฮั่วซือหานเกร็งแน่น ใบหน้าหล่อเหลาหม่นหมอง แต่ไม่นานเขากลับยกมุมปากขึ้นยิ้ม…...ซูเสี่ยวฝูนอนหลับสบายเต็มอิ่มหลังกลับถึงอพาร์ตเมนต์ เช้าวันถัดมา ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ก็พาซูเสี่ยวฝูออกมาเดินช้อปปิ้งทั้งสามคนมาถึงห้าง เข้าร้านเครื่องประดับร้านหนึ่ง ฉือหว่านสะดุดตากับกิ๊บติดผมอันหนึ่งกิ๊บติดผมสไตล์สาวหวานสีลูกกวาด มีทั้งสตรอว์เบอร์รีสีชมพู แตงโมสีเขียว เลมอนสีเหลือง… สีสันสดใสน่ารักทุกแบบ“หวานหว่าน กิ๊บพวกนี้เหมาะกับเธอมากเลยนะ เอาอันสีเหลืองเถอะ”“ฉันว่าชมพูก็สวยดีนะ”เยี่ยฮวนเอ่อร์กับซูเสี่ยวฝูช่วยกันออกความเห็นให้ฉือหว่านฉือหว่านกำลังจะเลือก ตอนนั้นเอง เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น “หวานหว่าน บังเอิญจัง เธอก็มาเดินเล่นเหมือนกันเหรอ?”ฉือหว่านเงยหน้าขึ้น เห็นโหลวซินเยว่โหลวซิ
โหลวซินเยว่ยิ้มเขินอาย “ประธานฮั่ว พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของฉันค่ะ ฉันอยากจัดปาร์ตี้วันเกิด คุณจะมาร่วมงานวันเกิดของฉันได้ไหมคะ?”ตอนนี้โหลวซินเยว่เป็นดาราดังสุดฮอต ทุกการเคลื่อนไหวล้วนอยู่ในสายตาสื่อและแฟนคลับ ถ้าหากมหาเศรษฐีอันดับหนึ่งของไห่เฉิงอย่างฮั่วซือหาน ผู้ซึ่งลึกลับและไม่ค่อยออกงาน ปรากฏตัวในงานวันเกิดของเธอ นั่นจะทำให้เธอมีเกียรติและชื่อเสียงไปชั่วชีวิตดวงตาใสของฉือหว่านมองไปยังฮั่วซือหาน เห็นเขาพยักหน้าเล็กน้อย ตอบตกลง “โอเค”เขาตกลงจะไปงานวันเกิดของโหลวซินเยว่โหลวซินเยว่ดีใจจนแทบระเบิด “ขอบคุณค่ะ ประธานฮั่ว!”“เธอท้องอยู่ ก็ควรพักผ่อนดีๆ กลับไปก่อนเถอะ”คำพูดคล้ายห่วงใยของฮั่วซือหานทำให้โหลวซินเยว่อารมณ์ดีขึ้นไปอีก เธอวางมือบนหน้าท้องเล็กๆ ของตัวเอง “ประธานฮั่ว งั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ ไม่ต้องห่วง ฉันจะดูแลลูกของเราให้ดี พรุ่งนี้เจอกันค่ะ”โหลวซินเยว่เงยหน้ามองฉือหว่านด้วยแววตาท้าทาย แล้วพาผู้ช่วยของตัวเองเดินจากไปอย่างผู้ชนะฮั่วซือหานก้าวขายาว เดินมาหยุดตรงหน้าฉือหว่านสายตาของเขาจับจ้องอยู่บนใบหน้าเล็กงามอย่างน่าทึ่งของเธอ มองลึกเข้าไป“ประธานฮั่ว มองอะไรนักหนา
เขาพูดว่าอะไรนะ?ดวงตาของฉือหว่านหดแคบลง เขาทำให้โหลวซินเยว่ท้องแท้ๆ ยังกล้าพูดจาแบบนั้นกับเธออีกฉือหว่านทั้งอับอายและโกรธจัด เธอด่าเขาเสียงแข็ง “ไร้ยางอาย!”ฮั่วซือหานก้มหน้าหล่อเหลามองเธอ ผมยาวสีดำขลับบริสุทธิ์ของเธอกระเซอะกระเซิงกระจายอยู่บนโซฟา ใบหน้าเล็กขาวเนียนมีดวงตาดำใสจ้องมองเขา ลักษณะนี้เหมือนในฝันที่เขาเคยฝันถึงไม่มีผิดชั่วขณะนั้น ความทรงจำทั้งหมดก็กลับมาฮั่วซือหานยกมุมปากบางขึ้นยิ้ม “ด่าฉันทำไมล่ะ ฉันไร้ยางอายตรงไหน พูดมาสิ”แม้เธอจะพูดเก่งปากไว แต่เรื่องด่าคนนั้นยังไม่ถนัด เสียงหวานบางของเธอก็ได้แต่พูดออกมาแค่คำว่า “เกลียด” “ไร้ยางอาย” พวกนี้ เหมือนเด็กไม่มีผิดฉือหว่านจ้องเขม็ง “คุณมาหาฉันทำไม? ถ้าคุณกล้ามาอีกครั้ง ฉันจะไปบอกโหลวซินเยว่นะ เธอกำลังตั้งท้องลูกของคุณ อย่าบีบบังคับฉัน!”ทันทีที่พูดถึงโหลวซินเยว่ แววตาของฮั่วซือหานก็เย็นเฉียบขึ้นอย่างชัดเจน คิดจะเล่นงานเขาเหรอ? พรุ่งนี้หล่อนจะต้องเสียใจ“ฉือหว่าน เธอโกรธเหรอ? เธอโกรธเพราะโหลวซินเยว่? เพราะหล่อนท้อง?”ใบหน้าเล็กจิ๋วของฉือหว่านแดงสลับขาว ความโกรธ อับอาย และเจ็บปวดหลั่งไหลเข้ามาพร้อมกัน เธอลุกพรวดขึ้
“หวานหว่าน เธอไม่เป็นไรใช่ไหม? ประธานฮั่วพาเธอไปทำอะไรที่นี่?”เยี่ยฮวนเอ่อร์กับซูเสี่ยวฝูรีบเข้ามาคว้าตัวฉือหว่านไว้ฉือหว่านขมวดคิ้ว เธอเองก็ไม่รู้ว่าฮั่วซือหานที่เหมือนคนบ้าคนนั้นต้องการอะไรกันแน่...เขาพาเธอมาที่สวนหลวง แล้วพูดคำว่า “ขอโทษ” ถึงสองครั้งเขาดูแปลกไปมากแต่พอคิดถึงเรื่องที่โหลวซินเยว่ท้อง ฉือหว่านก็ไม่อยากเสียเวลาอยู่กับฮั่วซือหานอีกแล้ว “ฮวนเอ่อร์ เสี่ยวฝู พวกเราไปกันเถอะ”“โอเค”ทั้งสามคนเดินจากไป ส่วนฮั่วซือหานยังนั่งอยู่บนโซฟา ก้มหน้าซ่อนแววตาและอารมณ์ร้อนแรงไว้ใต้เปลือกตาขณะนั้นเอง เลขาจ้าวเดินเข้ามา รายงานเสียงเบา “ท่านประธาน สืบเจอแล้วครับ”ฮั่วซือหานเงยหน้า “ว่ามา”“ที่แท้โหลวซินเยว่เคยมีแฟนหนุ่มอยู่ที่บ้านนอก แฟนคนนั้นรักเธอมาก ทำงานหนักในไซต์ก่อสร้าง หาเงินส่งเธอเรียนมหาลัย ทั้งคู่เคยมีความสัมพันธ์กันนานแล้ว เด็กในท้องก็เป็นของแฟนคนนั้นครับ”มุมปากของฮั่วซือหานยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน “พรุ่งนี้วันเกิดโหลวซินเยว่ไม่ใช่เหรอ? เตรียมของขวัญชิ้นโตให้เธอหน่อย”เลขาจ้าวเข้าใจทันที “ครับ ท่านประธาน”จากนั้น ฮั่วซือหานก็เงยหน้าขึ้นมองเลขาจ้าว “คืนนั้นคนท
…………ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เย่ฮวนเอ่อร์หยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ออกมาเธอหันหลัง กำลังสวมชุดชั้นในอยู่จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะดังขึ้นที่ประตูมีคนมาเคาะประตูหวานหว่านมาเร็วจัง?เย่ฮวนเอ่อร์ “เข้ามาได้เลย”ประตูห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าถูกเปิดออกมีคนเดินเข้ามาไม่ใช่ฉือหว่าน แต่คือเฉินจิ้นเฉินจิ้นมาถึงแล้วพอเขาเดินเข้ามาก็เห็นเย่ฮวนเอ่อร์กำลังเปลี่ยนเสื้อข้างล่างยังสวมกระโปรงยูนิฟอร์มส่วนด้านบนเธอสวมบราใหม่สองมือเรียวขาวกำลังไขว้หลังพยายามติดตะขอบราเฉินจิ้นชะงักไป เขาเคาะประตูแล้วนะ แต่ไม่คิดว่าจะได้เห็นภาพแบบนี้ผิวของเด็กผู้หญิงขาวเนียนจนแสบตาโครงร่างบอบบาง ผมยาวสีดำขลับไหลลงมาสลวยพันอยู่กับต้นแขนของเธอแผ่นหลังของเธอสวยมากเนื้อเนียนละเอียดกับเอวคอดบางเส้นโค้งรูปตัว S เด่นชัดเตะตาเฉินจิ้นชะงักไปชั่วครู่ จากนั้นก็เบือนสายตาหนีเขาหันหลัง เตรียมจะเดินออกไปแต่เสียงนุ่มนวลของเด็กสาวก็ดังขึ้น “ตะขอบราด้านหลังฉันติดไม่ได้ ช่วยฉันหน่อยสิ”เด็กสาวถอยหลังไม่กี่ก้าวมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา “ตรงนี้ ติดไม่เข้าเลย”เฉินจิ้นยังคงยืนนิ่งเด็กสาวเริ่มร้อนรน “ช่วยหน่อยเถอะ มือฉันเจ็บแถมตัวก็ปวดไปหมด ซี้
ไม่นานก็มีนักศึกษาคนอื่นแห่กันเข้ามาดู “แย่แล้ว ตรงนี้มีคนตีกัน!”หวังจื่อเหยาได้ยินเข้าก็เริ่มกลัวขึ้นมา เพราะการตีกันในโรงเรียนถือเป็นเรื่องร้ายแรงอาจถูกบันทึกความผิดทางวินัยได้ ที่สำคัญคือ เธอโดนต่อยจนเจ็บแทบขาดใจ ฮือๆทั้งเหตุการณ์หวังจื่อเหยาโดนเย่ฮวนเอ่อร์กดอยู่กับพื้นและซัดไม่ยั้ง แม้เพื่อนๆ จะรุมเย่ฮวนเอ่อร์แต่มันก็ไม่อาจหยุดยั้งเธอได้เลย หวังจื่อเหยารู้สึกเหมือนตัวเองโดนไฟเผาไปทั้งตัวหวังจื่อเหยาดันเย่ฮวนเอ่อร์ออก “เย่ฮวนเอ่อร์ รอดูเถอะฉันจะไปเรียกคนมา!”พูดจบหวังจื่อเหยาก็พาเพื่อนสาววิ่งหนีไปทันทีเย่ฮวนเอ่อร์ก็มีแผลอยู่เหมือนกันเสื้อผ้าของเธอก็ถูกดึงจนขาด เธอเก็บกระเป๋าขึ้นจากพื้นแล้วเดินไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า จำเป็นต้องเปลี่ยนชุด ไม่งั้นออกไปข้างนอกไม่ได้แน่เธอไม่รู้สึกเสียใจเลยที่ตบกับหวังจื่อเหยา กับคนปากเสีย เธอไม่มีวันยอมให้อภัยหวังจื่อเหยาไปเรียกคน เธอก็รออยู่ตรงนี้แหละเย่ฮวนเอ่อร์ถอดเสื้อออกแต่พอขยับตัวก็เจ็บจนต้องร้อง “ซี้ด” รอยข่วนแดงๆ เต็มแผ่นหลังตอนชกต่อยกันไม่รู้สึกตอนนี้เจ็บเหมือนโดนมีดกรีดในขณะนั้นเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเย่ฮวนเอ่อร์
นักเรียนหญิงคนหนึ่งพูด “พ่อของเฉินจิ้นเป็นพ่อค้ายาใช่ไหม?”หวังจื่อเหยาพยักหน้า “ใช่ เฉินจิ้นเป็นลูกของพ่อค้ายาแถมแม่ของเขาก็ตาบอด น้องสาวกำลังเรียนมัธยมต้น ฐานะครอบครัวแย่มาก แต่บ้านพ่อค้ายา แม่ตาบอด น้องสาวยังเรียนหนังสือและเขาที่แหลกสลายมันกลับทำให้ฉันอยากท้าทายเขายิ่งขึ้น ฮ่าๆ!”หวังจื่อเหยากับกลุ่มเพื่อนหญิงหัวเราะเสียงดังหัวเราะจนตัวสั่น พวกเธอหัวเราะเยาะครอบครัวของเฉินจิ้นเย่ฮวนเอ่อร์เริ่มไม่พอใจเธอเอื้อมมือไปปิดก๊อกน้ำดวงตากลมโตสวยสดใสจ้องมองไปยังกลุ่มของหวังจื่อเหยา “พวกเธอหัวเราะพอหรือยัง?”คำพูดของเย่ฮวนเอ่อร์ ทำให้หวังจื่อเหยากับพวกถึงกับชะงักหวังจื่อเหยาหันมามองเย่ฮวนเอ่อร์ และจำได้ทันที “นี่ไม่ใช่เย่ฮวนเอ่อร์ที่กำลังดังอยู่ตอนนี้เหรอ เรื่องที่เราพูดมันเกี่ยวอะไรกับเธอด้วยล่ะ!”เย่ฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “พวกเธอไม่ควรเอาความทุกข์ของคนอื่นมาล้อเล่น ความลำบากของคนอื่นไม่ใช่เรื่องที่ควรถูกเอามาขำ!”เธอเคยไปที่บ้านของเฉินจิ้น เป็นบ้านที่อบอุ่น แม่กับน้องสาวของเฉินจิ้นเป็นคนใจดีและอ่อนโยนแม้สภาพแวดล้อมจะมืดทึบและชื้นแฉะ เฉินจิ้นเพิ่งจะบรรลุนิติภาวะ คืนวันนั้นชายเมามายคนหนึ
ฮั่วซือหานพูดว่า ฉือหว่าน ตอบมา!ฉือหว่านถึงกับหัวเราะออกมาเขาคิดว่าเขาเป็นใครกัน? เจ้านายของเธอหรือไง? เธอจะต้องฟังเขาด้วยเหรอ?ฉือหว่านเมินเขาอีกครั้งเซียวอี้ที่นั่งขับอยู่หัวเราะ “หวานหว่าน แม้ว่าเธอกับประธานฮั่วจะหย่ากันแล้ว แต่ทำไมฉันรู้สึกว่าพวกเธอยังไม่ได้ตัดกันจริงๆ เลย ประธานฮั่วเขายังคิดอะไรกับเธออยู่ใช่ไหม?”ฉือหว่าน “ไม่รู้สิ”เซียวอี้ “ตอนอยู่ที่เคาน์เตอร์ฉันโอบเธอไว้ สายตาของประธานฮั่วแทบจะอยากหั่นแขนฉันทิ้ง ยัยหนู การสวมบทแฟนเธอนี่มันงานเสี่ยงสูงจริงๆ นะ”ฉือหว่านหันไปมองเซียวอี้ “งั้นพี่จะไม่เล่นบทนี้แล้วใช่ไหม ถ้าไม่ ฉันจะไปขอรุ่นพี่ใหญ่หรือรุ่นพี่รองแทน”“อย่าเลย! เพื่อเธอน่ะ พี่ยอม แม้จะลุยไฟก็ไม่หวั่น!”ทั้งสองคนพูดเล่นกันอย่างอารมณ์ดี ในที่สุดก็ถึงมหาวิทยาลัย C ฉือหว่านไปถึงหอพัก เย่ฮวนเอ่อร์ยังไม่กลับมาฉือหว่านก็เลยนั่งรอเธออยู่ที่นั่นที่จริงแล้ว สิ่งที่ฉือหว่านเดาก็ถูก ตอนนี้เย่ฮวนเอ่อร์กำลังไปหาเฉินจิ้นเธอมาถึงห้องเรียนของเฉินจิ้น ยังไม่ทันเรียกก็มีนักศึกษาชายสองคนรีบวิ่งเข้ามาทัก “คุณเย่คนสวย สวัสดีครับ!”เย่ฮวนเอ่อร์แปลกใจ “พวกคุณรู้จักฉันด้วย
ฉือเหว่ยเย่และหนีหงต่างก็พอใจมากกับเทพ C ว่าที่ลูกเขยคนนี้แต่สีหน้าของฉือถังกลับไม่สู้ดีเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเทพ C ทันทีปลายสายรับสายแล้วฉือถังก็ตื่นเต้นพูดออกไป “ฮัลโหล เทพ C!”แต่เสียงที่ได้ยินกลับเป็นเสียงผู้หญิงแบบหุ่นยนต์เย็นชา “ขออภัย หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้”หมายเลขใช้ไม่ได้!?หัวใจของฉือถังสะดุดวูบ เธอกดโทรอีกครั้งแต่ก็ยังเป็นเสียงเดิม “ขออภัย หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้”ฉือถังรีบเปิดวีแชท พิมพ์ข้อความส่งไปหาเทพ Cแต่ข้อความไม่สามารถส่งได้ขึ้นเป็นเครื่องหมายตกใจสีแดงเทพ C บล็อกเธอแล้วเบอร์กลายเป็นเบอร์ว่าง วีแชทโดนบล็อก ผู้ชายที่เมื่อวานยังพูดจาหวานหูกับเธอ วันนี้กลับหายตัวไปเหมือนไม่เคยมีตัวตนมาก่อนไม่สามารถติดต่อได้เลยเพล้งโทรศัพท์ในมือของฉือถังตกกระแทกพรมตัวเธอเองเหมือนลูกบอลที่ถูกปล่อยลมทรุดตัวลงนั่งกับพื้นทันที“ถังถัง เป็นอะไรไปลูก?”“ถังถัง ทำไมมานั่งบนพื้นล่ะ ลุกขึ้นเร็ว”ฉือเหว่ยเย่กับหนีหงรีบเข้ามาดึงเธอ ถึงได้พบว่าตัวของฉือถังเย็นเฉียบแขนขาก็ยังสั่นไม่หยุดฉือถังกำลังตัวสั่น…………ฉือหว่านกับเซียวอ
เทพ C เป็นผู้หญิง?คุณนายใหญ่ฉือกับฉือถังถึงกับชะงัก สีหน้าทั้งคู่เปลี่ยนทันที “คุณชายสามเซียว คุณพูดอะไรน่ะ? เทพ C จะเป็นผู้หญิงได้ยังไงเขากำลังคบกับฉันอยู่ เขาเป็นผู้ชายนะ!”เซียวอี้ยกคิ้วเล็กน้อย “ผมรู้จักกับเทพ C แถมยังสนิทกันด้วย ผมบอกว่าเธอเป็นผู้หญิง ก็แปลว่าเธอเป็นผู้หญิง”ฉือถังถึงกับยืนตัวแข็งไปเธอส่ายหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา “เป็นไปไม่ได้! คุณชายสามเซียว คุณต้องล้อฉันเล่นแน่ๆ!”คุณนายใหญ่ฉือก็ไม่ยอมเชื่อเช่นกัน “คุณชายสามเซียว แม้ว่าตอนนี้คุณจะเป็นแฟนของฉือหว่าน แต่ก็ไม่จำเป็นต้องล้อเล่นกันแบบนี้นี่?”สองคนนี้ไม่ยอมเชื่อเซียวอี้จึงได้แต่ยักไหล่ “เทพ C เป็นผู้หญิงจริงๆ คุณจะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่ หวานหว่าน เราไปกันเถอะ”“อืม”เซียวอี้พาฉือหว่านจากไปคุณนายใหญ่ฉือกับฉือถังยืนแข็งอยู่กับที่คุณนายใหญ่ฉือรีบจับแขนฉือถัง “ถังถัง ทำไมคุณชายสามเซียวถึงพูดว่าเทพ C เป็นผู้หญิงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”ตอนนั้นฉือเจียวเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วก็เดินออกมา หลี่หลันกับฉือเจียวรีบเข้ามาร่วมวง สีหน้าของทุกคนตึงเครียด “ฉือถังคนที่เธอกำลังคบอยู่คือเทพ C จริงๆ เหรอ แน่ใจใช่ไหมว่าไม่ผิดคน?” “ถัง
ฉือเจียวก็เรียกความมั่นใจกลับคืนมาได้อีกครั้ง เธอหันไปมองฉือหว่านด้วยแววตาท้าทาย จากนั้นก็เข้าไปในห้องลองเสื้อไม่นานฉือเจียวก็เดินออกมา หลี่หลันกับฉือถังต่างก็ชมเปาะ “เจียวเจียว สวยมากเลย”ฉือเจียวใส่เดรสลูกไม้ ก็ดูสวยไม่เบา แต่สีหน้าเธอกลับดูแปลกๆ เพราะรู้สึกว่าเอวรัดแน่นเกินไปตอนอยู่ในห้องลองเสื้อ เธอต้องกลั้นหายใจสุดตัว ถึงจะรูดซิปตรงเอวขึ้นมาได้ฉือเจียวหมุนตัวหนึ่งรอบตรงหน้าฮั่วซือหาน “ซือหาน ฉันสวยไหม?”ฮั่วซือหานมองฉือเจียว แต่ไม่ได้พูดอะไรหลี่หลันรีบชม “เจียวเจียวของเราสวยแน่อยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นจะได้เป็นนักเต้นบัลเลต์ตำแหน่งลีดเดอร์เหรอ สวยชนะพวกแม่บ้านไปหลายช่วงตัวเลย”คำพูดของหลี่หลันยังไม่ทันจบก็มีเสียง “ฉีก” ดังขึ้นเป็นเสียงผ้าขาดเท่านั้นแหละเดรสลูกไม้ของฉือเจียวขาดตรงช่วงเอวเลยทีเดียวหลี่หลัน “……”ฉือเจียว “อ๊าย!” ร้องเสียงหลงรีบยกมือขึ้นปิดตรงเอวทันทีชุดของเธอขาด!ทำไมเรื่องน่าอายแบบนี้ต้องมาเกิดขึ้นกับเธอด้วย?แถมยังอยู่ต่อหน้าฮั่วซือหานกับฉือหว่านอีกพนักงานขายพูดอย่างลำบากใจ “เดรสตัวนี้ไม่ใช่ไซส์ของคุณลูกค้านะคะ คุณลูกค้าควรใส่ไซส์ใหญ่กว่านี้”ที่
ฉือเจียวขอเดรสที่ฉือหว่านใส่อยู่จากฮั่วซือหานความทะเยอทะยานในการเอาชนะของผู้หญิงคนนี้มันร้ายกาจ เธอไม่ยอมแพ้ให้ฉือหว่าน ได้แต่มองเห็นฉือหว่านโดดเด่นกว่าไม่ได้เพราะแบบนั้น เธอถึงต้องได้เดรสตัวนี้ที่จริงก็ไม่ใช่ครั้งแรกแล้ว ตอนที่พวกเธอไปแช่น้ำพุร้อนกัน ฉือเจียวก็เคยแย่งเสื้อผ้ากับฉือหว่านมาแล้วฮั่วซือหานหันไปมองฉือหว่านในตอนนั้นเองเซียวอี้เอื้อมแขนมาโอบเอวบางของฉือหว่านไว้ เขายิ้มที่มุมปาก “ประธานฮั่ว ทุกอย่างต้องมีลำดับก่อนหลัง นี่คือกฎไม่ใช่เหรอครับ?”สายตาของฮั่วซือหานจ้องไปที่มือของเซียวอี้ เมื่อกี้แค่เห็นเซียวอี้โอบไหล่ฉือหว่านเขายังรู้สึกขัดตาตอนนี้ถึงขั้นโอบเอว ในดวงตาเย็นเฉียบของเขามีประกายเย็นชาปรากฏขึ้นฉือเจียวออดอ้อน “ซือหาน ตอนนี้คุณชายสามเซียวกลายเป็นแฟนของฉือหว่านแล้ว ฉือหว่านเลยได้ใจไปใหญ่ แต่คุณคือแฟนของฉันนะ คุณจะปล่อยให้ฉันแพ้ฉือหว่านไม่ได้หรอกใช่ไหม?”ฮั่วซือหานขบเม้มริมฝีปาก จากนั้นก็หันไปมองเซียวอี้ “คุณชายสามเซียว กฎของโลกนี้ล้วนถูกมนุษย์เขียนขึ้น ใครมีอำนาจมากกว่าก็มีสิทธิ์เขียนกฎ”เซียวอี้ “งั้นประธานฮั่วหมายความว่า?”ฮั่วซือหานหันไปมองฉือหว่าน “ฉือ
ฉือเจียว ฉือถัง และหลี่หลันก็รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าด้วยเช่นกันฉือหว่านหันไปมองฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว ตอนนี้คุณเชื่อฉันแล้วใช่ไหม?”ในดวงตาใสกระจ่างของเธอเปล่งประกายแววเฉลียวฉลาดตอนนี้เธอยังถูกเซียวอี้โอบอยู่ในอ้อมแขนสีหน้าหล่อเหลาของฮั่วซือหานมืดดำเหมือนจะมีน้ำหยดออกมาผู้หญิงคนนี้มันนางมารชัดๆถึงขนาดทำให้คุณชายสามเซียวหลงจนหัวปักหัวปำ เธอมันร้ายจริงๆ!“หวานหว่าน ฉันพาเธอมาเลือกเสื้อผ้านะ ดูสิ มีชุดไหนที่เธอชอบบ้าง?”พนักงานขายรีบยื่นเดรสลูกไม้ตัวนั้นให้ “ชุดนี้เหมาะกับคุณลูกค้ามากเลยค่ะ”ฉือหว่านพยักหน้า “ฉันอยากลองดู”“ไปลองสิ”ฉือหว่านถือเดรสลูกไม้เดินเข้าไปในห้องลองชุดฉือเจียวรู้สึกว่าความอารมณ์ดีของวันนี้พังพินาศหมด เธอยื่นมือไปดึงแขนฮั่วซือหาน “ซือหาน คุณดูสิฉันบอกแล้วว่าฉือหว่านไม่น่าไว้ใจ เธอกล้าถึงขนาดไปคบกับคุณชายสามเซียว แถมคุณชายสามยังดูเหมือนจะหลงเธอมากด้วย คงโดนเธอทำให้เคลิ้มไปแล้วแน่ๆ!”ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปาก ไม่พูดอะไรในตอนนั้นเอง เซียวอี้เดินเข้ามา “ประธานฮั่ว ยังไงคุณก็เป็นอดีตสามีของหวานหว่าน ช่วงที่ผ่านมา ขอบคุณที่ดูแลเธอนะครับ แต่นับจากนี้ไปไม่ต้องลำ