LOGINShare
บทที่ 191
Related chapters
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 192
เขาบอกว่า...ไม่รู้จักพูดจบ เขาก็สาวเท้ายาวๆ จากไป เข้าห้องวีไอพีหรูหราไปพร้อมกับเหล่าผู้บริหารที่ตามมาข้างหลัง ร่างกายของฉือหว่านชะงักเล็กน้อยโหลวซินเยว่ที่หลบอยู่หลังฉือหว่านมาตลอด พอเห็นฮั่วซือหานก็ลืมร้องไห้ไปเลย ใบหน้าที่ซีดเซียวค่อยๆ แดงระเรื่อขึ้นอย่างน่ารัก สายตาของเธอจับจ้องอยู่ที่ร่างสูงสง่างามของฮั่วซือหาน และมองเขาอย่างหลงใหลประธานจางที่ส่งฮั่วซือหานเสร็จ ก็หันกลับมามองฉือหว่านทันที “ฮ่าๆๆ เธอบอกว่าเป็นคุณนายฮั่ว แต่ประธานฮั่วไม่รู้จักเธอด้วยซ้ำ เธอมันก็แค่พวกหลอกลวง!”ฉือหว่านไม่รู้จะตอบอะไรประธานจางไม่อยากเสียเวลาอีก “จับพวกเธอไว้!”บอดี้การ์ดชุดดำสองคนก็เข้ามาจับฉือหว่านกับโหลวซินเยว่อย่างรุนแรงโหลวซินเยว่พยายามขัดขืน “ปล่อยฉันนะ!”ฉือหว่านยังดูสงบนิ่ง เธอซ่อนเข็มเงินและยานอนหลับไว้กับตัว ขอแค่เข้าไปในห้องกับประธานจาง เธอสามารถพาโหลวซินเยว่หนีออกมาได้ขณะเธอกำลังคิดแผน ประธานจางก็โบกมือสั่ง “พาพวกเธอขึ้นรถไป!”บอดี้การ์ดสองคนบังคับพวกเธอเดินไปข้างหน้าขณะนั้นเอง ก็มีเสียงดังมาจากด้านหลัง “ประธานจาง กรุณารอสักครู่”ประธานจางหันกลับไปมอง เป็นประธานหวังที่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 193
ฮั่วซือหานเรียกให้ฉือหว่านดื่มฉือหว่านชะงักไปทันทีประธานจางก็ชะงักเช่นกัน เขาไม่เข้าใจว่าฮั่วซือหานหมายความว่าอะไร หรือว่าฮั่วซือหานสนใจฉือหว่าน?ถ้าสนใจจริง เขาก็ต้องยกให้อยู่แล้ว เขาไม่กล้าแย่งผู้หญิงกับฮั่วซือหานหรอก“ยังนั่งอยู่ทำไม รีบดื่มให้ประธานฮั่วสิ” ประธานจางเร่งเร้าเหล่าผู้บริหารคนอื่นๆ หัวเราะ “ผู้หญิงที่อยากชนแก้วกับประธานฮั่วฉันเจอมานับไม่ถ้วน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่มีโอกาสนั้นจริงๆ”“รีบไปเถอะ อย่าให้ประธานฮั่วต้องรอ”ตอนนี้ สายตาทุกคนจับจ้องมาที่ฉือหว่าน เธอจึงต้องไปชนแก้วกับฮั่วซือหานฉือหว่านไม่เข้าใจเลยว่าฮั่วซือหานคิดอะไรอยู่ เธอจึงได้แต่ลุกขึ้น ถือแก้วไวน์เดินไปหาเขา“ประธานฮั่ว ฉันขอดื่มให้คุณค่ะ”ตอนนี้เธอยืนอยู่ ส่วนฮั่วซือหานนั่งอยู่ เธอสูงกว่าเขาเล็กน้อย แต่เขากลับดูเหนือกว่ามาก เขามองเธอจากหัวจรดเท้าอย่างไม่ใส่ใจ เจือด้วยความเจ้าชู้ คล้ายผู้บริหารใหญ่ที่กำลังเลือกนักศึกษาสาวเห็นเธอเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ ฮั่วซือหานก็แสยะริมฝีปากบางอย่างขบขัน “เธอเป็นใครเหรอ เธอขอดื่มให้ แล้วฉันต้องดื่มด้วยหรือไง?”เอือกฮ่าๆๆๆผู้บริหารที่อยู่ในห้องหัวเราะกัน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 194
เขาจงใจหยอกล้อเธอ ก็เพราะเวลาที่เธอจ้องเขา ถึงจะดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้างฮั่วซือหาน “เธอขอร้องฉันสิ แล้วฉันจะพาเธอไป”เขาเป็นใคร แค่มองแวบเดียวก็รู้สถานการณ์ลำบากของเธอแล้ว เขาแค่อยากให้เธอเอ่ยปากขอร้องเขาแต่ฉือหว่านไม่มีทางยอมเอ่ยปากขอร้องเขาแน่นอนเธอไม่ต้องการให้เขาช่วย เธอไม่อยากติดหนี้เขา“ประธานฮั่ว กรุณาปล่อยฉันด้วยค่ะ!”ฉือหว่านพยายามดิ้นหลุด ลุกขึ้นจากตักของเขาเธอไม่อยากอยู่ที่นี่อีกต่อไป จึงเปิดประตูห้องวีไอพีแล้วเดินออกไปทันทีประธานจางรีบลุกขึ้น “ประธานฮั่ว งั้นพวกผมขอตัวก่อนนะครับ?”ถ้าฮั่วซือหานไม่พยักหน้า ประธานจางก็ไม่กล้าลุกฮั่วซือหานไม่ได้พูดอะไรความเงียบเท่ากับตกลง ประธานจางจึงรีบออกไปอย่างรวดเร็วใบหน้าหล่อเหลาของฮั่วซือหานเย็นลงทันที ราวกับมีเมฆดำปกคลุมทุกคนในห้องก็เหมือนจะรู้สึกได้ถึงบรรยากาศผิดปกติ ต่างมองหน้ากันไปมา ท่านประธานคนนี้เป็นอะไรไป?…ฉือหว่านกับโหลวซินเยว่ถูกบอดี้การ์ดชุดดำจับยัดเข้าไปในรถหรูของประธานจางอย่างบังคับโหลวซินเยว่นั่งขดตัวอยู่ที่มุมด้วยความกลัว ประธานจางหันมามองฉือหว่านที่นั่งอยู่ข้างๆ “เมื่อกี้ประธานฮั่วพูดอะไรกับเธอบ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 195
ฮั่วซือหานเปิดประตูรถด้านหลัง ดึงเสื้อประธานจางแล้วลากเขาออกมาทันทีประธานจางกลัวจนตัวสั่นเทิ้ม “ปะ…ประธานฮั่ว ผมทำอะไรผิดงั้นเหรอ ถึงทำให้คุณโกรธขนาดนี้ ได้โปรด…”ฮั่วซือหานไม่ให้โอกาสพูดสักคำ ต่อยเข้าไปหนึ่งหมัดเต็มแรง‘ตุบ’ ร่างของประธานจางกระแทกเข้ากับตัวรถตอนที่ฮั่วซือหานต่อย กล้ามเนื้อใต้เสื้อเชิ้ตและสูทของเขาเต็มไปด้วยพลังและเส้นสายคมชัด เขาต่อยหมัดแล้วหมัดเล่า ทุกหมัดล้วนหนักหน่วง กระแทกใส่ประธานจางจนเลือดท่วมหน้าประธานจางถึงกับร้องขอชีวิตไม่ออก“มือข้างไหนแตะต้องเธอ? ข้างนี้ใช่ไหม?”กร๊อบฮั่วซือหานหักมือขวาของประธานจางทันทีประธานจางทรุดลงกับพื้น ตัวอ่อนแรงหายใจแผ่วเบาขณะนั้นเอง เลขาจ้าวก็นำคนมาถึง “ท่านประธานครับ”ใบหน้าหล่อเหลาและสง่างามของฮั่วซือหานเคร่งขรึม เสียงเย็นยะเยือกดั่งน้ำแข็งในสระลึก “จัดการที่นี่ให้เรียบร้อย”เลขาจ้าวพยักหน้า “ครับ”ฮั่วซือหานปล่อยประธานจางไว้ แล้วเดินกลับไปที่ประตูรถด้านหลัง เขามองเข้าไปข้างในแล้วพูดกับฉือหว่านว่า “ลงมา ฉันจะไปส่งเธอกลับมหาวิทยาลัย”พูดจบ ฮั่วซือหานก็หันกลับไปขึ้นรถโรลส์รอยซ์ แฟนธอมของตัวเองฉือหว่านไม่คิดว่าฮ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 196
เยี่ยฮวนเอ่อร์พูดจบก็หันไปกะพริบตาให้ฉือหว่านอย่างมีเลศนัย “หวานหว่าน ครั้งนี้สามีเธอเล่นบทพระเอกได้ดีเลยนะ”โหลวซินเยว่หันไปมองฉือหว่านอย่างตกตะลึง “หวานหว่าน ประธานฮั่วเป็นสามีเธอเหรอ? เธอเป็นคุณนายฮั่วจริงๆ เหรอ?”เยี่ยฮวนเอ่อร์พยักหน้า “หวานหว่านของพวกเรานี่แหละคือคุณนายฮั่ว!”โหลวซินเยว่ไม่อยากเชื่อ เธอจับมือฉือหว่านไว้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความอิจฉา “หวานหว่าน เธอโชคดีจริงๆ”ฉือหว่านได้แต่ยิ้มจางๆ อย่างพูดยาก เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความโชคดีคืออะไรฉือหว่านนอนลงบนเตียง เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดแชทที่บันทึกไว้ว่า ‘สามี’เธอลังเลเล็กน้อย สุดท้ายก็ส่งข้อความไปหาเขา “ขอบคุณ”เพียงคำว่าขอบคุณสั้นๆติ๊งข้อความตอบกลับจาก ‘สามี’ฮั่วซือหานตอบกลับด้วยข้อความสั้นๆ เช่นกัน “ขอบคุณยังไงดี?”ปลายนิ้วเรียวขาวของฉือหว่านงอแน่น เธอไม่ได้ตอบเขา แต่สอดโทรศัพท์ไว้ใต้หมอนแล้วปิดตาลง…เช้าวันถัดมาโหลวซินเยว่เดินทางมาที่ฮั่วซื่อกรุ๊ป ฮั่วซื่อกรุ๊ปนี้ตั้งอยู่ใจกลางทำเลทองของเมืองไห่เฉิง ตึกสูงระฟ้าราวจะทะลุเมฆ เป็นสัญลักษณ์ของเงินทอง อำนาจ และสถานะที่แท้จริง จนทำให้ผู้คนอดทึ่งไม่ได้โห
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 197
เมื่อได้ยินบทสนทนาของพนักงานหญิงสองคน โหลวซินเยว่ก็หันกลับไปมองตึกของฮั่วซื่อกรุ๊ปเธอเรียนการแสดงมา ย่อมรู้ดีว่าโกลบอลเอ็นเตอร์เทนเมนต์ภายใต้เครือฮั่วซื่อกรุ๊ปนั้นควบคุมวงการบันเทิงครึ่งหนึ่งของประเทศ มีทั้งทรัพยากรระดับท็อปและสายสัมพันธ์อันแข็งแกร่ง เป็นสิ่งที่บางคนพยายมทั้งชีวิตก็ไม่มีวันเข้าใกล้ได้ทั้งหมดนี้ ล้วนเป็นของผู้ชายที่ชื่อฮั่วซือหานแววตาของโหลวซินเยว่ค่อยๆ เปล่งประกายขึ้น……ฮั่วซือหานกลับมาถึงห้องทำงานของประธาน เขาขว้างแฟ้มในมือใส่โต๊ะทำงานดัง “ปัง” อย่างหัวเสียเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดแชท ฉือหว่านยังไม่ได้ตอบเขาเลยขณะนั้นเอง เลขาจ้าวเดินเข้ามารายงานด้วยเสียงเบา “ท่านประธาน ตอนนี้คุณนายไม่ได้อยู่ที่มหาวิทยาลัย เธอไปดูแลคุณชายลู่ที่โรงพยาบาลตั้งแต่เช้าแล้ว”ตลอดช่วงที่ผ่านมา มีคนคอยรายงานความเคลื่อนไหวของฉือหว่านให้เขาทราบ และวันนี้ ฉือหว่านก็ไปโรงพยาบาลเพื่อดูแลลู่หนานเฉิงตั้งแต่เช้าสีหน้าของฮั่วซือหานมืดครึ้มลงทันทีขณะนั้นเสียงริงโทนจากมือถือก็ดังขึ้นสายเรียกเข้าคือหลี่หลัน “สวัสดีค่ะ ประธานฮั่ว แย่แล้วค่ะ! รีบมาที่บ้านตระกูลฉือหน่อย จู่ๆ เจียวเจียวก็
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 198
พวกสาวใช้ต่างตื่นเต้นกันใหญ่ พูดถึงฉือถังด้วยความชื่นชมและนับถือขณะนั้น คุณนายใหญ่ฉือ รวมถึงฉือเหว่ยเย่และหนีหงจากบ้านสามก็เดินลงมาจากชั้นบน ทั้งสามคนแต่งตัวอย่างเป็นทางการ สีหน้าเต็มไปด้วยความยินดีคุณนายใหญ่ฉือเห็นฉือหว่านก็พูดขึ้นเสียงเย็น “ฉือหว่าน คืนนี้ถังถังพาเทพ C มากินข้าวที่บ้าน เธอดีที่สุดคืออย่าเอ่ยปากพูดอะไร และห้ามทำให้เทพ C ขุ่นเคือง ไม่อย่างนั้นฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่!”ฉือเหว่ยเย่และหนีหงมองเธอผ่านๆ อย่างไม่ใส่ใจ “แม่คะ ถังถังกับเทพ C ใกล้จะถึงแล้ว เรารีบออกไปต้อนรับเถอะ”สิ้นเสียง รถหรูคันหนึ่งก็แล่นเข้ามาจอดบนสนามหญ้าหน้าคฤหาสน์ตระกูลฉือฉือถังคล้องแขนเทพ C เดินเข้ามาคืนนี้ฉือถังสวมเดรสยาวสุดหรู ใบหน้าฉายแววอิ่มเอิบ สดใสเปล่งปลั่ง เธอประกาศอย่างภาคภูมิใจ “คุณย่า คุณพ่อ คุณแม่ หนูขอแนะนำ นี่คือเทพ C แฟนของหนูค่ะ”คุณนายใหญ่ฉือ ฉือเหว่ยเย่ และหนีหงต่างหันขวับไปมองเทพ C พร้อมกันด้วยความพอใจ “เทพ C ได้ยินชื่อเสียงมานาน ยินดีที่ได้พบค่ะ”ฉือหว่านมองไปยัง “เทพ C” คนนี้ เขาเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาหล่อเหลา สวมเชิ้ตและกางเกงสแล็กราคาแพง พร้อมนาฬิกาหรู ดูเป็นสุ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 199
คุณนายใหญ่ฉือรู้สึกว่านี่คือช่วงเวลาที่เปล่งประกายที่สุดในชีวิตของเธอ ถูกพาขึ้นสู่จุดสูงสุดโดยหลานสาวทั้งสองที่เธอรักที่สุดฉือเจียวกับฉือถัง สองดอกไม้ประจำตระกูล ต่างยิ้มอย่างภาคภูมิใจบ้านรองและสามอบอวลไปด้วยบรรยากาศแห่งความยินดีฉือหว่านยืนอยู่เงียบๆ ที่มุมห้อง มองดูความคึกคักและหรูหราของบ้านตระกูลฉือที่ไม่เคยเกี่ยวข้องกับเธอเลย สิ่งเดียวที่เคยเกี่ยวข้องกันคือพ่อของเธอ แต่ตอนนี้เขาก็นอนหลับอยู่ใต้ผืนดิน และถูกลืมไปโดยตระกูลฉือทั้งบ้านขณะนั้นเอง ฉือหว่านรู้สึกถึงสายตาคู่หนึ่งจับจ้องมา เธอเงยหน้าขึ้น เห็นฮั่วซือหานเขายืนอยู่ใต้แสงไฟระยิบระยับ กำลังมองเธอเขามองอะไร?คืนนี้เขากลับมาเยือนบ้านใหญ่พร้อมกับฉือเจียว ชัดเจนว่าเพื่อแสดงจุดยืนให้ฉือเจียวคนที่นี่ดูเหมือนจะลืมไปแล้วว่า เธอต่างหากที่เป็นคุณนายฮั่วน่าขันสิ้นดีฉือหว่านเบือนสายตาหนี“เอาล่ะ ตอนนี้ทุกคนมากันครบแล้ว ประธานฮั่ว เทพ C เราเริ่มทานอาหารกันเถอะ” คุณนายใหญ่ฉือยิ้มแย้มอาหารเลิศรสและเครื่องดื่มชั้นดีจัดเรียงพร้อม ทุกคนเริ่มทยอยนั่งประจำที่ที่นั่งถูกจัดเตรียมไว้อย่างเป็นระเบียบ คุณนายใหญ่ฉือนั่งหัวโต๊ะ ฝั่ง
Latest chapter
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 210
“หลังจากคุณนายเข้าไปในห้องพักคนไข้ ผมก็ทำตามคำสั่งของท่านประธานทันทีครับ หาผู้หญิงที่ยังบริสุทธิ์มาให้”คนนั้นก็คือโหลวซินเยว่ฮั่วซือหานใบหน้าไร้ความรู้สึก “รู้แล้ว”เขาเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ เปิดน้ำเย็นจัดราดตัวเองสายน้ำเย็นเฉียบไหลจากศีรษะลงมา เขาหลุบตามองต่ำ ล้างตัวเงียบๆบนตัวของเขามีรอยขีดข่วนหลายแห่ง บนไหล่ยังมีรอยฟันลึก เขาเคยคิดว่าเป็นร่องรอยที่ฉือหว่านทิ้งไว้แต่เปล่าเลยเมื่อคืนมันก็แค่ความฝันฝันกลางวันที่เขากับฉือหว่านอยู่ด้วยกันเธอไม่เคยมาเลยแต่เขากลับไปนอนกับเพื่อนของเธอฮั่วซือหานถูตัวแรงๆ อย่างบ้าคลั่ง อยากลบร่องรอยพวกนั้นออกให้หมดปัง! สุดท้ายหมัดของเขาก็พุ่งใส่ผนังอย่างแรง...โหลวซินเยว่แต่งตัวเรียบร้อย ยืนรออยู่ในห้องทำงานไม่นาน ฮั่วซือหานก็เดินเข้ามา เขาอาบน้ำแล้ว เปลี่ยนเป็นเชิ้ตขาวกับกางเกงสแล็คสีดำเรียบร้อย ใบหน้าหล่อเหลานั้นไร้อารมณ์โดยสิ้นเชิง กลับมาเป็นชายหนุ่มผู้สูงส่งเย็นชาดังเดิม ความเย็นชาและห่างเหินแผ่ซ่านออกมาทั้งเนื้อทั้งตัวเลขาจ้าวเอ่ยเรียก “ท่านประธาน”ฮั่วซือหานนั่งลงบนเก้าอี้ทำงาน เขาเงยหน้าขึ้นมองโหลวซินเยว่ “นี่เช็คหนึ่งใบ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 209
ฮั่วซือหานยังไม่ตื่น และเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะให้คำตอบอะไรเธอในตอนนี้จู่ๆ โทรศัพท์ของฉือหว่านก็สว่างขึ้น มีสายเรียกเข้าเป็นโหลวซินเยว่โทรมาฉือหว่านกดรับสาย เสียงตื่นตระหนกของโหลวซินเยว่ดังมาทันที “หวานหว่าน เธออยู่ไหน รีบกลับหอเถอะ ฮวนเอ๋อร์เกิดเรื่องแล้ว!”อะไรนะ?เยี่ยฮวนเอ่อร์เกิดเรื่อง?ฉือหว่านวางสาย แล้วค่อยๆ ขยับออกจากอ้อมกอดของฮั่วซือหานอย่างเบามือ เธอเก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพรมขึ้นมาใส่ แล้วรีบออกไปจากที่นั่นหลังจากฉือหว่านออกไปได้ไม่นาน “แกร๊ก” เสียงประตูสวนหลวงเปิดออก มีใครบางคนเดินเข้ามาอย่างเงียบเชียบคนนั้นก็คือโหลวซินเยว่!โหลวซินเยว่มาแล้ว!เธอเห็นฮั่วซือหานที่กำลังนอนหลับอยู่บนโซฟา รวมถึงเสื้อผ้าที่หล่นอยู่บนพรม ใครมองก็รู้ว่าเมื่อคืนนี้ที่นี่เพิ่งเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนฮั่วซือหานอยู่กับฉือหว่านโหลวซินเยว่ยกมือปลดกระดุมเสื้อ แล้วถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก จากนั้นก็นอนลงข้างๆ ฮั่วซือหานเธอมองใบหน้าหล่อเหลาที่แสนสูงส่งของเขาด้วยสายตาหลงใหล นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้อยู่ใกล้เขาขนาดนี้ฮั่วซือหาน มหาเศรษฐีอันดับหนึ่งของไห่เฉิง เขาช่างสูงค่าเหลือเกินโห
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 208
ฉือหว่านชะงัก แล้วรีบดิ้นทันที “ฮั่วซือหาน อย่านะ!”ฮั่วซือหานดึงเธอมากอดไว้ กดเธอลงบนโซฟา แล้วก้มหน้าลงจูบริมฝีปากแดงของเธอเธอดิ้นสุดแรง ฮั่วซือหานทนไม่ไหว เผลอทำแจกันตกแตก หนังสือพิมพ์กับนิตยสารกระจัดกระจายเกลื่อนพื้น...ไม่นานฉือหว่านก็ไม่ขยับอีก หน้าผากเธอกระแทกกับพนักโซฟา น้ำตาไหลซึมจากหางตาชายหนุ่มที่อยู่บนร่างเธอถึงกับชะงัก ดวงตาสีดำมืดเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ มองเธออย่างตกตะลึง “เธอยัง...ซิงเหรอ?”เขาเคยคิดว่าเธอไม่ใช่ครั้งแรกแล้วเขาไม่กล้านึกเลยว่าเธอจะเป็นครั้งแรกฉือหว่านลุกขึ้นกัดไหล่เขาอย่างแรงเธอกัดแน่น ราวกับจะกัดเอาเนื้อชิ้นหนึ่งจากไหล่เขาไปจริงๆกรามคมของฮั่วซือหานขบแน่นจนตึงไปหมด กล้ามเนื้อทั้งตัวเกร็ง เผลอครางออกมาเบาๆ อย่างเจ็บปวดเธอแทบจะกัดเขาตายอยู่แล้วฮั่วซือหานบีบแก้มเธอให้คลายปากออกเขาใช้มือซ้าย ฉือหว่านเห็นรอยแผลยาวกลางฝ่ามือเขา แผลที่ได้จากตอนช่วยชีวิตเธอแต่แค่นั้น มันไม่พอจะลบล้างเรื่องเลวร้ายที่เขาทำไว้กับเธอน้ำตาเอ่อคลอในดวงตาฉือหว่าน เธอจ้องเขาทั้งน้ำตาหัวใจของฮั่วซือหานเหมือนโดนบางอย่างกระแทกเข้าเต็มแรง เหมือนมีบางส่วนในใจเขาร่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 207
ฮั่วซือหานเงยหน้าขึ้น เขาเห็นเงาร่างหนึ่งเบาบางราวกับไร้ฝุ่น ฉือหว่านมาแล้ว!ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปากบาง “เธอมาทำไม? ใครให้เธอมา?”ฉือหว่านเดินเข้ามาในห้องรับแขก มาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา“เลขาจ้าว!” ฮั่วซือหานเรียกหา “เลขาจ้าว คนที่ฉันให้คุณเตรียมไว้ล่ะ ทำไมยังไม่มาอีก?”ไม่มีเสียงตอบรับไม่มีใครตอบเขาฉือหว่านก็ไม่พูดอะไรฮั่วซือหานยกมือขึ้นดึงกระดุมเสื้อเชิ้ต แล้วพูดกับฉือหว่านว่า “ออกไป”ฉือหว่านก้มตามองเขาด้วยขนตายาวสวย “งั้นฉันไปจริงๆ นะ”เธอหมุนตัวจะเดินออกไปแต่ในวินาทีถัดมา มือใหญ่แข็งแรงข้างหนึ่งเอื้อมเข้ามา คว้าแขนเรียวของเธอไว้แน่น เสียงทุ้มต่ำกดดันดังขึ้นผ่านการขบฟัน “ฉือ...หว่าน!”เขาเรียกชื่อเธอด้วยความโมโหฉือหว่านหันกลับมา กะพริบตาอย่างซุกซนเจ้าเล่ห์มองเขา “เรียกฉันทำไม?”ฮั่วซือหานเอื้อมมือดึงแรง ร่างบอบบางของเธอล้มลงไปนั่งบนตักแกร่งของเขาโดยตรงตัวเขาร้อนจัด ราวกับลาวาหลอมละลาย ยาปลุกกำหนัดออกฤทธิ์มานานแล้ว เขาฝืนทนไว้ได้ด้วยแรงใจเพียงอย่างเดียวตั้งแต่กลับมาจากสวนหลวง ดวงตาเขาก็แดงก่ำ สติเริ่มเลือนลางตอนนี้พอได้กอดร่างนุ่มนิ่มไว้ ฮั่วซือหานก็ซบใบหน้าลงบนเส
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 206
แต่ถึงอย่างนั้น ฉือหว่านก็ยังคงนอนไม่หลับอยู่ดี ไม่นานนัก “ก็อก ก๊อก” เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้งใครอีกล่ะ?ฉือหว่านเดินไปเปิดประตูห้องผู้ป่วย และพบว่าเป็นเลขาจ้าวที่รีบร้อนมาหาเธอ “คุณนาย”ฉือหว่านเดินออกไป “เลขาจ้าว คุณมาทำไม?”สีหน้าของเลขาจ้าวเต็มไปด้วยความเร่งรีบ “คุณนายครับ ท่านประธานถูกวางยา ตอนอยู่ที่บ้านตระกูลฉือ คุณช่วยไปดูท่านประธานที่สวนหลวงหน่อยเถอะครับ”“เขาสั่งให้คุณหาเด็กใหม่ที่สะอาดไปให้แล้วไม่ใช่เหรอ ฉันไม่ไปหรอก” ฉือหว่านพูดพลางจะกลับเข้าไปในห้อง“คุณนายครับ!” เลขาจ้าวเรียกเธอไว้ทันที “ที่ท่านประธานพูดไป...เป็นเพราะโกรธ พูดไปเพราะประชดคุณ คุณฟังไม่ออกจริงๆ เหรอครับ?”มือที่จับลูกบิดของฉือหว่านชะงักเล็กน้อย“คุณนายครับ วันนั้นที่วิลล่าพักร้อน คุณชายลู่บาดเจ็บเพราะปกป้องคุณก็จริง แต่คุณจะเห็นแค่เขาคนเดียวไม่ได้ คุณควรเห็นด้วยว่า มือของท่านประธาน...บาดเจ็บเพราะคุณ!”ฉือหว่านค่อยๆ หันหลังกลับ เธอมองเลขาจ้าว “แล้วมือของเขา...เกี่ยวอะไรกับฉัน?”เลขาจ้าวหยิบมือถือขึ้นมา แล้วเปิดคลิปวิดีโอจากกล้องวงจรปิดให้ดู “คุณนายครับ คุณดูเองเถอะ”ฉือหว่านเปิดวิดีโอ ในภาพเธ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 205
ฉือหว่านปฏิเสธทันที “ไม่ได้!”พูดจบ เธอก็พยายามผลักเขาออกไปสุดแรงบังเอิญว่าตอนนั้น เธอไปโดนเข้ากับมือซ้ายของเขา “ซี๊ด…” ฮั่วซือหานร้องอู้อี้ด้วยความเจ็บฉือหว่านชะงักทันที “คุณเป็นอะไร?”ฮั่วซือหานมองเธอ “ฉือหว่าน…ฉันเจ็บมือ”เขายื่นมือซ้ายของเขามาตรงหน้าเธอฉือหว่านรู้ว่าเขาเคยได้รับบาดเจ็บที่มือซ้ายอย่างรุนแรง แต่เธอไม่รู้ว่าเขาเย็บถึงยี่สิบสามเข็ม แม้ตอนนี้จะถอดไหมแล้ว แต่ฝ่ามือของเขาก็ยังมีรอยแผลเป็นลึกคล้ายตัวหนอนในมุมอับของทางเดิน มีเพียงพวกเขาสองคน แสงไฟเหลืองนวลจากด้านบนอาบไล้เบาๆ ใกล้กันขนาดนี้…แม้แต่เสียงหัวใจก็ยังได้ยินชัด ฮั่วซือหานมองเธอซ้ำอีกครั้ง “ฉือหว่าน เธอเห็นไหม…ฉันเจ็บมือ”ฉือหว่านไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเขาถึงเอาแต่บอกว่าเจ็บมือ ชายอย่างเขา—คนที่ไม่เคยร้องไห้แม้แต่ตอนเลือดออก กลับเอาแต่พูดว่ามือเจ็บ?เธอเงยใบหน้าเรียบเฉยของตัวเองขึ้นมามองเขา “น่าเกลียด”เธอรังเกียจรอยแผลเป็นบนฝ่ามือเขา และพูดออกมาตรงๆ ว่าน่าเกลียดฮั่วซือหานถึงกับหลุดหัวเราะ เขาก้มลงอย่างรวดเร็ว ประทับริมฝีปากแน่นลงบนริมฝีปากแดงของเธออย่างแรงฉือหว่านพยายามขัดขืน แต่ดิ้นไม่หลุด นิ้วยาวของ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 204
ฉือหว่านกำลังจะตอบแชทของเซียวอี้ แต่จู่ๆ โทรศัพท์ของเธอก็สั่นขึ้นมาอย่างแรงเธอมองไปที่ชื่อสายเรียกเข้า ใจพลันสั่นไหวคนที่โทรมาคือ... ฮั่วซือหานฮั่วซือหานโทรหาเธอ?เขาโทรมาทำไม?เขาไม่ได้อยู่กับฉือเจียวเหรอ?ฉือหว่านไม่รู้ว่าเขาโทรมาทำไม หรือมีจุดประสงค์อะไร เธอจึงไม่รับสายเสียงสั่นของโทรศัพท์ดังอยู่นานหลายครั้ง เขาโทรมาหลายสายติดกัน แต่สุดท้าย...ทุกอย่างก็กลับสู่ความเงียบฉือหว่านนอนลงบนเตียง ขณะนี้ก็ล่วงเข้าดึกมากแล้ว เธอปิดเปลือกตาลงแต่กลับไม่สามารถข่มตาให้หลับได้ระหว่างที่เธอกำลังพลิกตัวไปมาอยู่นั้น ก็อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นมีคนเคาะประตูใครกัน?เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง จังหวะนิ้วเคาะนั้นทั้งหนักแน่นและเฉียบคม บ่งบอกถึงความแข็งแรงและเร่งเร้าฉือหว่านลุกจากเตียงแล้วไปเปิดประตู เมื่อประตูเปิดออก เธอก็เห็นร่างสูงใหญ่สง่างามของ ฮั่วซือหาน ยืนอยู่ตรงหน้าโถงทางเดินในโรงพยาบาลตอนดึกสงบมาก ร่างสูงของเขายืนอยู่ท่ามกลางแสงไฟสลัวในความมืดสลับแสง เสื้อนอกเปียกชื้นไปด้วยไอน้ำจากอากาศเย็นภายนอกเขายืนอยู่ทวนแสง ดวงตาสีดำลึกและเย็นชาของเขาจ้องมองเธอเขม็งชายคนนี้…
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 203
ฮั่วซือหานหยุดชะงัก เขาหันกลับไปมองฉือเจียวฉือเจียวก็สูดดมกลิ่น ธูปปลุกอารมณ์ เข้าไปเหมือนกัน ตอนนี้เธอรู้สึกว่าร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ใบหน้าสวยใสของเธอแดงระเรื่อขึ้นมาอย่างมีเสน่ห์ เธอเม้มริมฝีปากแดงอย่างเย้ายวน แล้วมองฮั่วซือหานด้วยสายตาหวานเยิ้มหลี่หลันพูดต่อ “ประธานฮั่ว เวลานี้เจียวเจียวต้องการคุณนะคะ คุณจะทิ้งเธอไปได้ยังไง?”ฮั่วซือหานมองฉือเจียวโดยไม่ตอบอะไรทันใดนั้น ฉือเจียวก็เปิดผ้าห่มแล้วลุกจากเตียง เธอโผเข้ามาในอ้อมกอดของเขาฉือไห่ผิงกับหลี่หลันหันมาสบตากันอย่างพอใจ ก่อนจะปิดประตูห้องลงอย่างเงียบๆสายเดี่ยวของฉือเจียวหลุดจากไหล่ข้างขวา ผิวเนียนขาวกับท่าทางนุ่มนวลชวนหลงใหล เธอมองฮั่วซือหานด้วยแววตาอ่อนหวาน “ซือหาน ฉันก็รู้อยู่แล้วว่าคนที่คุณรักที่สุดยังไงก็ต้องเป็นฉัน”พูดจบ ฉือเจียวก็ใช้สองมือโอบรอบคอของเขา แล้วเขย่งปลายเท้าจะจูบริมฝีปากของเขาแต่ยังไม่ทันได้จูบ ฮั่วซือหานกลับเบี่ยงตัวหลบฉือเจียวชะงัก แล้วพยายามอีกครั้ง แต่ฮั่วซือหานก็ยังหลบอีกจากนั้น เขายกมือขึ้นผลักเธอออกห่าง “ฉือเจียว ฉันหวังว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้าย อย่าใช้วิธีต่ำช้าแบบนี้กับฉันอีก ไม่อย่างนั้น
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 202
“ธูปหอมนี้จะเอาไปที่ห้องของประธานฮั่วกับคุณหนูฉือเจียวใช่ไหม?”“ใช่ เรื่องที่คุณนายใหญ่กับคุณนายรองสั่งเอาไว้ ธูปหอมนี่คือธูปปลุกอารมณ์เชียวนะ”“ดูท่าคืนนี้คุณหนูฉือเจียวกับประธานฮั่วคงจะได้สมหวังกันสักที”“อีกไม่นานคุณหนูฉือเจียวของพวกเราก็จะได้เป็นคุณนายฮั่วแล้ว”“ไม่ใช่แค่นั้นนะ คืนนี้เทพ C ก็จะค้างอยู่ด้วยเหมือนกัน จะได้สมหวังกับคุณหนูฉือถังอีกคน คืนนี้คุณนายใหญ่ฉือถึงกับยิ้มไม่หุบเลย ลูกเขยสองคนนี้น่ะคือสมบัติล้ำค่าของเธอเลยล่ะ”“รอดูเถอะ วันดีๆ ของตระกูลฉือกำลังจะมาถึงแน่นอน!”สองสาวใช้เดินห่างออกไปฉือหว่านได้ยินบทสนทนาของพวกเธอเข้า คุณนายใหญ่ฉือกับหลี่หลันกำลังจะใช้ ธูปปลุกอารมณ์กับฮั่วซือหาน?ครั้งก่อน ฮั่วซือหานเคยโดนธูปปรารถนาที่บ้านตระกูลฉือมาแล้ว แต่ยานั่นยังไม่แรงมาก เขายังสามารถควบคุมตัวเองไว้ได้แต่ครั้งนี้ ธูปปลุกอารมณ์ เป็นยาที่แรงมาก แทบจะหาซื้อไม่ได้ทั่วไปเลยด้วยซ้ำดูเหมือนคุณนายใหญ่ฉือกับหลี่หลันจะอดใจรอไม่ไหวแล้วจะบอกฮั่วซือหานดีไหม?ช่างเถอะฉือหว่านหลุบตาลงอย่างเหนื่อยใจ เธอรู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องของเธอคนที่ฮั่วซือหานรักมาตลอดก็คือฉือเจียวอยู่แ
