LOGINShare
บทที่ 130
Related chapters
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 131
ท่านหลิน“……” หลินจื้อหย่วน? ใครคือหลินจื้อหย่วน? เดี๋ยวก่อนนะ เขาน่ะชื่อหลินจื้อหย่วนก็จริง แต่เธอจะมาเรียกแบบนี้ไม่ได้! ท่านหลินอ้าปากเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ฉือหว่านกวาดตามองรอบๆ หนึ่งที ก่อนจะหมุนตัวเดินจากไป เยี่ยฮวนเอ่อร์หลุดหัวเราะออกมา “คิกๆ” ก่อนจะมองท่านหลินแวบหนึ่ง แล้วรีบวิ่งตามฉือหว่าน“หวานหว่าน รอฉันด้วย” ฉือถังกับฮั่วเสวียนทำหน้าตกตะลึง “ท่านหลิน เมื่อกี้ฉือหว่านเรียกคุณว่าอะไรนะ? เธอกล้าเรียกชื่อคุณเต็มๆ! เธอเสียสติไปแล้วหรือไง!” ทั้งฉือถังและฮั่วเสวียนต่างช็อกหนักมาก ท่านหลิน“……” นี่มันครั้งที่สองแล้ว เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมฉือหว่านถึงเรียกชื่อจริงของเขาได้อย่างคล่องปากขนาดนี้? ไม่รู้จักสัมมาคารวะเลยหรือไง! เคารพครูบาอาจารย์เธอไม่รู้จักเหรอ? มีแค่ท่านอาจารย์ของเขา เทพ C เท่านั้นที่สามารถเรียกชื่อจริงเขาได้! แถมยังบอกว่า "หลินจื้อหย่วนจัดการได้ ฉันวางใจ" อีก! ฮั่วซือหานมองตามแผ่นหลังบอบบางของฉือหว่านที่เดินจากไป พลางขมวดคิ้วเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้นี่ไม่กลัวอะไรเลยจริงๆ ถึงขนาดกล้าเรียกชื่อจริงของน้าชายเขาต่อหน้าคนอื่น ตอนนั้นเอ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 132
คุณนายใหญ่ฮั่วเข้าใจทันที “ดีๆๆ งั้นคุณย่าก็วางใจแล้ว” ฉือหว่านมีความสุขสุดๆ เธอคล้องแขนคุณนายใหญ่ฮั่วไว้ “คุณย่า ไหนๆ ก็ออกมาแล้ว หนูพาคุณย่าไปเที่ยวกันเถอะค่ะ” คุณนายใหญ่ฮั่วยิ้มกว้างจนตาหยี “ดีเลย คุณย่าชอบออกไปเที่ยวอยู่แล้ว” … ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์พาคุณนายใหญ่ฮั่วออกมาเดินเล่นบนถนน ตอนนั้นเอง พวกเธอเดินผ่านร้านชานมร้านหนึ่ง เยี่ยฮวนเอ่อร์ “หวานหว่าน เราซื้อชานมดื่มกันเถอะ ร้านนี้มีเมนูใหม่เป็นชานมมันม่วงโมจิ อร่อยมากเลยนะ” ฉือหว่านพยักหน้า “โอเค” คุณนายใหญ่ฮั่ว “หวานหว่าน ฮวนเอ่อร์ พวกเธอดื่มชานมกันเหรอ?” ฉือหว่านรู้ดีว่าในตระกูลใหญ่โต คนรุ่นผู้ใหญ่ไม่ค่อยอนุญาตให้ลูกหลานดื่มชานมพวกนี้ เธอรีบอธิบาย “คุณย่าคะ จริงๆ แล้วถ้าดื่มเป็นครั้งคราว มันไม่ส่งผลเสียต่อร่างกายขนาดนั้นหรอกค่ะ…” “ซื้อให้คุณย่าด้วยสักแก้วได้ไหม คุณย่าก็อยากลองชิมบ้าง” คุณนายใหญ่ฮั่วพูดขึ้นมาดื้อๆ ฉือหว่านอึ้งไปเลย แล้วเธอก็เห็นคุณนายใหญ่ฮั่วแนบตัวเข้ากับเคาน์เตอร์ของร้านชานม ดวงตาเป็นประกาย“คุณย่าอยากดื่มแก้วนั้นล่ะ ชานมนมสดแท้ไข่มุกน้ำตาลไหม้ ดูก็รู้ว่าอร่อย” ฉือหว่านกับเยี่ย
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 1
ฉือหว่านพบว่าสามีของเธอ ฮั่วซือหานกำลังนอกใจ เขานอกใจไปหานักศึกษาหญิงคนหนึ่ง วันนี้เป็นวันเกิดของฮั่วซือหาน ฉือหว่านตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมอาหารหนึ่งโต๊ะ แต่ในตอนนั้นเอง "ติ๊ง" เสียงดังขึ้นมา โทรศัพท์มือถือของฮั่วซือหานที่ลืมไว้ที่บ้านดังขึ้น ฉือหว่านจึงเห็นข้อความที่นักศึกษาหญิงส่งมา [ตอนเอาเค้กออกมาชนเข้าไปจนเจ็บเลย ฮือๆๆ] ข้างล่างแนบภาพเซลฟี่มาด้วย ภาพนั้นไม่ได้เผยให้เห็นหน้า มีเพียงแต่ขาเท่านั้นที่ปรากฏในรูป ในภาพนั้น เด็กสาวสวมถุงเท้าสีขาวยาวดึงสูง รองเท้าหนังหัวกลมสีดำ กระโปรงนักศึกษาสีฟ้าขาวถูกดันขึ้น เผยให้เห็นเรียวขาที่เรียบเนียนและงดงาม หัวเข่าที่ขาวเนียนมีรอยแดงจากการกระแทก ผิวพรรณที่อ่อนเยาว์สดใสของเด็กสาวประกอบกับข้อความที่ออดอ้อน ยิ่งเพิ่มเสน่ห์ต้องห้ามที่ยากจะต้านทาน ว่ากันว่าประธานบริษัทที่ประสบความสำเร็จในการงาน มักจะชื่นชอบลักษณะเช่นนี้เมื่อเลือกชู้รัก ฉือหว่านกำโทรศัพท์ไว้แน่นจนปลายนิ้วซีดขาว ติ๊งนักศึกษาหญิงส่งข้อความมาอีกครั้ง [ประธานฮั่ว เจอกันที่โรงแรมหยุนถิงนะคะ คืนนี้ฉันจะฉลองวันเกิดให้คุณ~] วันนี้เป็นวันเกิดของฮั่วซือหาน แล
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 2
ฉือหว่านมองเขากลับเช่นกัน น้ำเสียงเบาแต่มั่นคง “เราหย่ากันเถอะ ฮั่วซือหาน คุณชอบของขวัญวันเกิดชิ้นนี้ไหม?” ฮั่วซือหานมองเธอด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง “เพราะแค่ผมไม่ได้ฉลองวันเกิดกับคุณ คุณถึงคิดจะหย่างั้นเหรอ?” ฉือหว่าน “ฉือเจียวกลับมาแล้วใช่ไหม?” เมื่อได้ยินชื่อฉือเจียว ฮั่วซือหานยกมุมปากบางๆ อย่างเย้ยหยัน เขาหัวเราะเบาๆ เขาก้าวขาเรียวยาวเข้าหาเธอทีละก้าว “คุณหึงฉือเจียวงั้นเหรอ?” ในฐานะนักธุรกิจอายุน้อยที่ถูกขนานนามว่าเป็นเทพเจ้าแห่งการค้า ฮั่วซือหานมีออร่าที่เกิดจากอำนาจ ความมั่งคั่ง และสถานะ เขาก้าวเข้ามาใกล้จนฉือหว่านเผลอก้าวถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัว แผ่นหลังอ่อนบางของเธอสัมผัสถึงความเย็น เธอชนเข้ากับกำแพง ในตอนนั้นเอง ทัศนวิสัยของเธอก็มืดลง ฮั่วซือหานพุ่งเข้าหา ร่างกายเขาประชิดเธอเต็มที่ มือข้างหนึ่งยันกำแพงไว้ข้างตัวเธอ ขังเธอไว้ระหว่างอกแข็งแกร่งของเขาและผนัง ฮั่วซือหานก้มเปลือกตาหล่อเหลา มองเธอด้วยสายตาเย็นชา มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน “คนทั้งไห่เฉิงรู้ว่าคนที่ผมจะแต่งงานด้วยคือฉือเจียว คุณไม่รู้เรื่องนี้ตอนที่พยายามทุกวิถีทางเพื่อแต่งงานแทนเธอมาเป็นคุณนายฮั่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 3
ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปากบางจนกลายเป็นเส้นโค้งเย็นชา “ฉือหว่าน กลับมาที่นี่เดี๋ยวนี้!” ฉือหว่านหัวเราะเบาๆ “คุณสั่งให้ฉันกลับมา ฉันก็ต้องกลับงั้นเหรอ? เราหย่ากันแล้ว ใครจะมาทำตามใจคุณอีกล่ะ!” ฮั่วซือหานกัดฟันแน่น “เรื่องเหตุผลการหย่า ฉันจะให้เธอโอกาสเขียนใหม่อีกครั้ง!” ฉือหว่านยิ้มกว้างขึ้น “ฉันเขียนผิดตรงไหนเหรอ ฮั่วซือหาน? คุณฟื้นมาได้ครึ่งปีแล้วใช่ไหม แต่ครึ่งปีนี้คุณไม่เคยจับมือฉันเลย คุณเป็นเจ้าชายนิทรามาสามปี ถึงแม้ตอนนี้ทุกระบบในร่างกายของคุณจะดูปกติดี แต่ฉันสงสัยอย่างมีเหตุผลว่าคุณมีปัญหาเรื่องสมรรถภาพทางเพศ คุณไม่ไหวแล้ว! รีบไปหาหมอแผนจีนดูสิ สิ่งที่ฉันขออวยพรให้คุณเป็นของขวัญหย่าคือ ขอให้คุณกลับมาฟิตสมชายไวๆ!” ฮั่วซือหาน “……” เส้นเลือดบนหน้าผากของเขาเต้นตุบๆ ผู้หญิงคนนี้ช่างกล้าหาญเกินไปแล้ว! “ฉือหว่าน สักวันฉันจะทำให้เธอรู้ว่าฉันเก่งแค่ไหน!” “เสียใจด้วย คุณไม่มีโอกาสนั้นแล้ว!” “ฉือหว่าน!” เสียง “ตู๊ด ตู๊ด” ดังขึ้น สายโทรศัพท์ถูกตัดไป ในขณะที่ฮั่วซือหานโกรธจัดจนยังไม่ได้ระบายออก เขาก็ได้ยินเสียง “ตู๊ด ตู๊ด” ของสายที่ถูกตัดไป เขา “……” ฉือหว่าน!
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 4
ฉือหว่านมาแล้วหลังจากการช้อปปิ้งที่ห้าง ซูเสี่ยวฝูก็พาฉือหว่านตรงมายัง 1996 บาร์ และคืนนี้เธอจะจัดปาร์ตี้ฉลองชีวิตโสดให้กับฉือหว่านที่นี่ฉือหว่านไม่คิดว่าจะมาพบฮั่วซือหานและพวกที่นี่ และเธอก็ได้ยินการเยาะเย้ยจากพวกเขาฉือหว่านรู้จักคนในห้องวีไอพีรวมถึงกู้เป่ยเฉิน พวกเขาเล่นในวงเดียวกับฮั่วซือหาน กู้เป่ยเฉินยังเป็นเพื่อนสนิทของฮั่วซือหาน ตอนที่ฮั่วซือหานและฉือเจียวคบกันอย่างร้อนแรง พวกเขาทุกคนชอบฉือเจียว และกู้เป่ยเฉินยังเรียกฉือเจียวว่า “พี่สะใภ้”สามปีที่ผ่านมา ฉือหว่านไม่สามารถเข้ากลุ่มของพวกเขาได้ พวกเขาทุกคนไม่เคยให้ความเคารพเธอพวกเขาติดป้ายให้เธอว่า “ตัวสำรองแต่งงานแทน” “ลูกเป็ดขี้เหร่” “สาวบ้านนอก”...ถ้าผู้ชายไม่รักคุณ เพื่อนของเขาก็จะไม่ให้ความเคารพคุณเช่นกันซูเสี่ยวฝูโกรธจนแทบระเบิด เธอจึงยกแขนเสื้อขึ้นและอยากจะเข้าไปทำร้ายพวกเขา “ฉันจะไปฉีกปากพวกนี้ให้แหลก!”ฉือหว่านจับแขนของซูเสี่ยวฝูไว้ “เสี่ยวฝู พอเถอะ! หย่ากันแล้ว ไม่ต้องไปเสียเวลาใส่ใจกับพวกนี้!”เห็นท่าทางเย็นชาของฉือหว่าน ซูเสี่ยวฝูจึงฝืนอดกลั้นอารมณ์เอาไว้ และในตอนนั้นสายตาจากคนในบาร์ก็เริ่มจับจ้องไปที่ฉื
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 5
ฉือหว่านขมวดคิ้ว “ฉันทำอะไรผิดงั้นเหรอ?” ฮั่วซือหานกัดฟันพูด “ใครใช้ให้เธอแต่งตัวแรดแบบนี้?” อะไรนะ? แรด? “ฮั่วซือหาน คุณพูดให้ชัดเจนหน่อยสิ!” ฮั่วซือหานก้มตามองกระโปรงสั้นของเธอ “ต้นขาของเธอจะโผล่หมดอยู่แล้ว เธออยากให้คนอื่นมองขาเธอมากขนาดนั้นเลยเหรอ?” กระโปรงที่ฉือหว่านใส่อยู่นั้นสั้นจริงๆ และเป็นตัวที่ซูเสี่ยวฝูเลือกให้ คำพูดของซูเสี่ยวฝูคือ “หวานหว่านของฉันแค่ไม่โชว์ขา ดูสิว่าฉือเจียวจะกล้าอวดอะไร คืนนี้ให้ทุกคนได้เห็นกันว่าใครคือเจ้าของเรียวขาคู่สวยที่สุดในไห่เฉิง” ฉือหว่านเลิกคิ้วเรียวงามขึ้นเล็กน้อย “ดูเหมือนว่าประธานฮั่วจะมองขาฉันแล้วนะ” ฮั่วซือหานชะงักไป ฉือหว่านพิงกำแพงด้วยท่าทางที่งดงามและดูเฉื่อยชา เธอยกขาขวาขึ้นช้าๆ ปลายเท้าสวมรองเท้าส้นสูงประดับคริสตัลของเธอไล้ไปที่ข้อเท้าของเขา ผู้ชายในกางเกงสแลคสีดำ โชว์เรียวขายาวทรงพลังของเขา ดูสง่างามและเย็นชาในแบบที่ยากจะหักห้ามใจ ปลายเท้าขาวเนียนของฉือหว่านไล้จากข้อเท้าของเขาขึ้นไปอย่างเชื่องช้า ลูบไล้ที่น่องของเขาอย่างชวนให้หลงใหล นี่คือการยั่วยวน และการท้าทาย ฮั่วซือหานมองเธอด้วยสายตาเย
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 6
กู้เป่ยเฉินตกใจ “16 ปี?” ที่กลุ่มคนของกู้เป่ยเฉินยอมรับฉือเจียว ไม่ได้เป็นเพียงเพราะความสวยของเธอ แต่เพราะเธอเรียนเก่งตั้งแต่เด็ก มีวุฒิการศึกษาสูง และเป็นนักศึกษาชั้นยอดจากมหาวิทยาลัยชั้นนำ มองไปทั่ววงการไฮโซของไห่เฉิงก็หาคนที่โดดเด่นกว่าเธอไม่ได้ เธอคู่ควรกับฮั่วซือหาน ผู้หญิงที่มีเพียงความสวยอย่างเดียวคือจุดจบ แต่ถ้ามีความสวยและวุฒิการศึกษา นั่นถึงจะเป็นไพ่ตาย สำหรับชนชั้นสูง พวกเขายิ่งให้ความสำคัญกับวุฒิการศึกษาของผู้หญิง ความรู้สึกดีๆ ที่กู้เป่ยเฉินเคยมีกับฉือหว่านหายไปหมด เขาพูดด้วยน้ำเสียงดูถูก “ฉือหว่าน เธอเลิกเรียนตอนอายุ 16 จริงๆ น่ะเหรอ?” ฉือหว่านมองฉือเจียวที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ ก่อนยิ้มบางๆ “ใช่ ฉันเลิกเรียนตอนอายุ 16 จริงๆ” กู้เป่ยเฉินหัวเราะเยาะ “งั้นบังเอิญจังเลย พี่รองของฉันก็เลิกเรียนตอนอายุ 16 เหมือนกัน แต่พี่รองของฉันเป็นคนพิเศษ ตอนอายุ 16 ก็จบปริญญาโทสองใบจากฮาร์วาร์ด สร้างประวัติศาสตร์เลยล่ะ แต่เธอน่ะอายุ 16 เลิกเรียนแล้วยังไม่มีแม้แต่วุฒิมัธยมปลายเลย ฮ่าๆ” กู้เป่ยเฉินหัวเราะเยาะเสียงดัง ฉือเจียวมองด้วยความหยิ่งทะนง ไม่มีใครมองฉือหว่
Latest chapter
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 132
คุณนายใหญ่ฮั่วเข้าใจทันที “ดีๆๆ งั้นคุณย่าก็วางใจแล้ว” ฉือหว่านมีความสุขสุดๆ เธอคล้องแขนคุณนายใหญ่ฮั่วไว้ “คุณย่า ไหนๆ ก็ออกมาแล้ว หนูพาคุณย่าไปเที่ยวกันเถอะค่ะ” คุณนายใหญ่ฮั่วยิ้มกว้างจนตาหยี “ดีเลย คุณย่าชอบออกไปเที่ยวอยู่แล้ว” … ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์พาคุณนายใหญ่ฮั่วออกมาเดินเล่นบนถนน ตอนนั้นเอง พวกเธอเดินผ่านร้านชานมร้านหนึ่ง เยี่ยฮวนเอ่อร์ “หวานหว่าน เราซื้อชานมดื่มกันเถอะ ร้านนี้มีเมนูใหม่เป็นชานมมันม่วงโมจิ อร่อยมากเลยนะ” ฉือหว่านพยักหน้า “โอเค” คุณนายใหญ่ฮั่ว “หวานหว่าน ฮวนเอ่อร์ พวกเธอดื่มชานมกันเหรอ?” ฉือหว่านรู้ดีว่าในตระกูลใหญ่โต คนรุ่นผู้ใหญ่ไม่ค่อยอนุญาตให้ลูกหลานดื่มชานมพวกนี้ เธอรีบอธิบาย “คุณย่าคะ จริงๆ แล้วถ้าดื่มเป็นครั้งคราว มันไม่ส่งผลเสียต่อร่างกายขนาดนั้นหรอกค่ะ…” “ซื้อให้คุณย่าด้วยสักแก้วได้ไหม คุณย่าก็อยากลองชิมบ้าง” คุณนายใหญ่ฮั่วพูดขึ้นมาดื้อๆ ฉือหว่านอึ้งไปเลย แล้วเธอก็เห็นคุณนายใหญ่ฮั่วแนบตัวเข้ากับเคาน์เตอร์ของร้านชานม ดวงตาเป็นประกาย“คุณย่าอยากดื่มแก้วนั้นล่ะ ชานมนมสดแท้ไข่มุกน้ำตาลไหม้ ดูก็รู้ว่าอร่อย” ฉือหว่านกับเยี่ย
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 131
ท่านหลิน“……” หลินจื้อหย่วน? ใครคือหลินจื้อหย่วน? เดี๋ยวก่อนนะ เขาน่ะชื่อหลินจื้อหย่วนก็จริง แต่เธอจะมาเรียกแบบนี้ไม่ได้! ท่านหลินอ้าปากเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ฉือหว่านกวาดตามองรอบๆ หนึ่งที ก่อนจะหมุนตัวเดินจากไป เยี่ยฮวนเอ่อร์หลุดหัวเราะออกมา “คิกๆ” ก่อนจะมองท่านหลินแวบหนึ่ง แล้วรีบวิ่งตามฉือหว่าน“หวานหว่าน รอฉันด้วย” ฉือถังกับฮั่วเสวียนทำหน้าตกตะลึง “ท่านหลิน เมื่อกี้ฉือหว่านเรียกคุณว่าอะไรนะ? เธอกล้าเรียกชื่อคุณเต็มๆ! เธอเสียสติไปแล้วหรือไง!” ทั้งฉือถังและฮั่วเสวียนต่างช็อกหนักมาก ท่านหลิน“……” นี่มันครั้งที่สองแล้ว เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมฉือหว่านถึงเรียกชื่อจริงของเขาได้อย่างคล่องปากขนาดนี้? ไม่รู้จักสัมมาคารวะเลยหรือไง! เคารพครูบาอาจารย์เธอไม่รู้จักเหรอ? มีแค่ท่านอาจารย์ของเขา เทพ C เท่านั้นที่สามารถเรียกชื่อจริงเขาได้! แถมยังบอกว่า "หลินจื้อหย่วนจัดการได้ ฉันวางใจ" อีก! ฮั่วซือหานมองตามแผ่นหลังบอบบางของฉือหว่านที่เดินจากไป พลางขมวดคิ้วเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้นี่ไม่กลัวอะไรเลยจริงๆ ถึงขนาดกล้าเรียกชื่อจริงของน้าชายเขาต่อหน้าคนอื่น ตอนนั้นเอ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 130
“แน่นอนอยู่แล้ว พวกเธอไม่เห็นเหรอว่าท่านหลินถึงกับออกมาต้อนรับพี่ฉือด้วยตัวเองเลยนะ?”ทุกคนต่างมองฉือถังด้วยความชื่นชมและอิจฉา ฉือถังเดินเคียงข้างท่านหลินมาอย่างสง่างาม เธอเชิดปลายคางสวยขึ้นเล็กน้อย เหมือนนกยูงแผ่หางอวดโฉม ความมั่นใจและความภาคภูมิใจในตัวเองของเธอ ทำให้เธอดูเปล่งประกายเจิดจ้า ฉือถังกับท่านหลินหยุดยืน ฉือถังหันไปมองฉือหว่านก่อนเป็นคนแรก สายตาเต็มไปด้วยการดูถูก กวาดตามองตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วจึงเบนสายตาไปมองฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว ฉือหว่านเลิกเรียนไปตั้งแต่อายุ 16 แล้ว แถมได้ยินมาว่าบนคาบเรียนของท่านหลินเธอยังเอาแต่นอนหลับอีก แบบนี้เธอมีสิทธิ์อะไรมาเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัย C?”ฮั่วเสวียนเหมือนเจอพวกพ้อง พยักหน้ารัวๆ “ใช่เลย!”ใบหน้าหล่อเหลาสง่างามของฮั่วซือหานไม่แสดงอารมณ์ใดๆ เขาแค่มองฉือหว่านแวบหนึ่ง “เธอจะตั้งใจเรียนที่นี่”ฮั่วเสวียนอยากจะพูดอะไรอีก เพราะเธอได้ยินข่าวลือว่าฉือหว่านได้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัย C เพราะฮั่วซือหานเป็นคนเอ่ยปากขอท่านหลินด้วยตัวเอง ซึ่งที่ผ่านมาเขาไม่เคยร้องขออะไรจากท่านหลินเพื่อใครมาก่อนเลย ฉือหว่านคือข้อยกเว้นฉือหว่านมีดีอะไร?แต่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 129
ต่อจากนั้น ฮั่วเสวียนก็ล็อกอินเข้า แอคหลุมเบอร์ 2 ของตัวเองที่ใช้ชื่อว่า "นักเต้นสาว" จากนั้นก็แกล้ง @หาแอคหลุมเบอร์ 1 "งามดั่งไซซี" “ใช่ๆๆ ฉันว่าที่เธอพูดถูกเลย ถ้าฉือหว่านที่วันๆ เอาแต่นอนในห้องเรียนแบบนี้ได้เป็นดาวมหาลัย C งั้นคงเป็นเรื่องตลกของปีนี้เลยล่ะ ดาวมหาลัย C ต้องเป็นฮั่วเสวียนเท่านั้น!”จากนั้น ฮั่วเสวียนก็สลับกลับมาใช้ แอคหลัก ของตัวเอง “ฮั่วเสวียน” แล้วโผล่มาเมนต์ด้วย “ทุกคนไม่ต้องเถียงกันนะคะ น้องฉือก็สวยดีเหมือนกัน ตำแหน่งดาวมหาลัย C ฉันยกให้เธอก็ได้ค่า~”ฮั่วเสวียนเปลี่ยนล๊อคอินสลับ 3 แอคติดกัน เล่นบทบาท 3 คาแรคเตอร์ เพื่อพยายามคุมสถานการณ์ เธอไม่มีวันยอมเสียตำแหน่งดาวมหาวิทยาลัย C ไปเด็ดขาดผลก็คือ หลังจากเธอปั่นชุดนี้เสร็จ บรรดาแฟนคลับหนุ่มๆ ของเธอก็แห่กันเข้ามาทันทีนักศึกษา ก: ฉือหว่านอาจจะสวยก็จริง แต่ตำแหน่งดาวมหาลัยต้องเป็นของฮั่วเสวียนที่ทั้งเก่งและเพอร์เฟ็กต์เท่านั้นนักศึกษา ข: ฮั่วเสวียนคือเทพธิดาของผม ไม่มีใครมาแทนที่ในใจได้นักศึกษา ค: ฉันขออวยฮั่วเสวียนดาวของเราเต็มที่!ในสายตาคนอื่น ฮั่วเสวียนคือสาวสวยนิสัยดี โดยเฉพาะต่อหน้าหนุ่มๆ เธอช่างพูดช่างอ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 128
เมื่อกี้ตอนอยู่ในหอพักหญิง เธอพยายามจะอธิบายให้เขาฟังใช่ไหม แต่เขาไม่ฟังสักคำ กลับด่าเธอซะเสียหาย ตอนนั้นเองแววตาของเธอก็หมดแสงไปทันที ในใจฮั่วซือหานรู้สึกผิดอยู่บ้าง แต่ไม่นานเขาก็แค่นหัวเราะออกมา เรื่องทั้งหมดนี้สุดท้ายก็เป็นเพราะเธอหาเรื่องมาเอง เพิ่งเข้าเรียนมหาวิทยาลัย C ได้แค่สองวัน ก็ถูกเพลย์บอยอย่างโจวเจิ้นอวี่หมายตาเข้าให้แล้ว เมื่อกี้สายตาที่โจวเจิ้นอวี่มองเธอ เขาเห็นเต็มตา ในฐานะผู้ชายด้วยกัน เขารู้ดีว่าโจวเจิ้นอวี่มันเอาจริง เมื่อกี้แค่เธอยอมขอโทษหรืออ้อนหน่อยเดียว โจวเจิ้นอวี่ก็คงยอมปล่อยผ่านแล้ว ไม่จำเป็นต้องให้เขาออกหน้าเลยด้วยซ้ำ คิดมาถึงตรงนี้ ฮั่วซือหานก็พลันสีหน้ามืดครึ้มลงอีกครั้ง ยัยจิ้งจอกน้อย ไม่ว่าไปที่ไหนก็ไม่วายอ่อยผู้ชาย เขาส่งเธอมาเรียนหนังสือ ไม่ได้ส่งมาให้หาแฟน กล้าหาแฟนดูสิ จะได้รู้กัน! ฮั่วซือหานหันขวับ สายตาคมกริบกวาดมองเลขาจ้าวทันที “เลขาจ้าว นายดูจะชอบฉือหว่านมากเลยนะ?” ความลำเอียงที่เลขาจ้าวมีต่อฉือหว่าน มันชัดเจนมาได้สักพักแล้ว เลขาจ้าวสะดุ้งจนตัวตรงเป็นไม้ “ท่านประธาน ผมก็แค่คิดว่าคุณผู้หญิง…เหมาะสมกับท่านประธานมากก
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 127
ในห้องทำงานของหัวหน้าฝ่ายปกครอง โจวเจิ้นอวี่เดินกร่างกลับมาอีกครั้ง โดยมีพ่อแม่ของเขาเดินตามมาด้วย พอเขาเห็นฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ที่ล้างหน้าล้างตาเรียบร้อยแล้วพอได้เห็นใบหน้าเล็กขาวเนียนนุ่มของฉือหว่านอีกครั้ง ใบหน้าที่สวยใสไร้การปรุงแต่งเหมือนดอกบัวที่เพิ่งโผล่พ้นน้ำ หัวใจของโจวเจิ้นอวี่ก็เต้นแรงอีกครั้ง เขาอยากได้ฉือหว่านมาเป็นแฟนจริงๆฮั่วเสวียนแค่ให้เขามาหาเรื่องฉือหว่าน ไม่ได้บอกให้เขาเอาฉือหว่านมาเป็นแฟนเขาไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าทำไมเขาอุตส่าห์ไม่ถือสาเรื่องที่ฉือหว่านเป็นเด็กบ้านนอกแท้ๆ แล้วเธอมีสิทธิ์อะไรถึงกล้าปฏิเสธเขา?แค่เขาขับรถสปอร์ตไปจอดหน้าอาคารหอพักหญิง ไม่รู้ว่ามีสาวๆ ตั้งกี่คนยืนโบกมือส่งยิ้มให้โจวเจิ้นอวี่จ้องฉือหว่านแล้วพูดเสียงกร่าง “ฉือหว่าน กลัวล่ะสิ เพิ่งเข้าเรียนได้สองวันก็จะถูกไล่ออกแล้ว! แต่ถ้าเธอยอมขอโทษฉันตอนนี้ อาจจะมีทางออกก็ได้นะ!”แม่โจวดึงแขนโจวเจิ้นอวี่ไว้ “ลูก แม่ไม่ยอมนะ ยัยนี่ทำลูกเจ็บขนาดนี้ ยังไงก็ต้องไล่เธอออกจากมหาวิทยาลัย C ให้ได้!”พ่อโจวมองไปที่หัวหน้าฝ่ายปกครอง “หัวหน้าหลิว คุณจะจัดการเรื่องนี้ยังไง?”หัวหน้าหลิวกำลังจะพูด แต่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 126
งั้นก็ช่างมันเถอะ เท้าเล็กข้างขวาของเธอถูกเขาจับไว้ในอุ้งมือ ตรงนั้นเป็นจุดอ่อนไหวของผู้หญิง เธอพยายามดึงเท้ากลับ “ปล่อย!” ฮั่วซือหานเองก็รู้สึกถึงความไม่เหมาะสม เขามองเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะปล่อยมือ เท้าเล็กขาวนุ่มถูกดึงกลับทันที แล้วเธอก็ซ่อนมันไว้ใต้กระโปรง ฮั่วซือหานลุกขึ้นนั่ง กลับเข้าสู่เรื่องหลัก “เรื่องนี้ฉันจะให้คนไปจัดการให้……” ฉือหว่านนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง ปฏิเสธทันที “ประธานฮั่ว ขอบคุณในความหวังดีนะ แต่ไม่ต้องหรอก” ฮั่วซือหานหันมามองเธอ “ฉือหว่าน อย่ารู้จักดีไม่รู้จักชั่วนักเลย เธอคิดว่าฉันอยากยุ่งเรื่องของเธอหรือไง?” “ถ้าไม่อยากก็อย่ามายุ่ง ตั้งแต่คุณไล่ฉันออกจากคฤหาสน์ตระกูลฮั่ว วันนั้นเป็นต้นมา เรื่องของฉันก็ไม่ต้องให้คุณมายุ่งอีกแล้ว!” บรรยากาศระหว่างคนทั้งคู่ตึงเครียดขึ้นมาทันที ฮั่วซือหานโมโหจนแทบคลั่ง ตอนนั้นเอง ฉือหว่านเลิกคิ้วเรียวขึ้น ดวงตากลมใสคู่นั้นก็เริ่มกวาดมองสำรวจตัวเขาอีกครั้ง “เมื่อคืนฉือเจียวป้อนคุณไม่อิ่มเหรอ?” ฮั่วซือหานชะงักไปทันที “ถ้าอิ่มแล้วคุณจะมายุ่งอะไรกับฉันอีกล่ะ? คุณก็แค่อยากช่วยฉันสักครั้ง แล้วก็หวังให้ฉันตอบแทน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 125
ฉือหว่าน เธอจะเป็นเด็กดีบ้างไม่ได้เลยหรือไง?ตอนที่เขาพูดประโยคนี้ออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำแหบพร่า หัวใจของฉือหว่านก็อ่อนยวบลงในทันทีฮั่วซือหานอยากให้เธอว่านอนสอนง่ายจริงๆสามปีของชีวิตแต่งงานที่ผ่านมา แม้ว่าเธอจะคอยดูแลเขาตอนที่เขาเป็นเจ้าชายนิทรา แต่เขาก็ให้ค่าตอบแทนเธออย่างดีในด้านวัตถุ แถมยังส่งเธอเข้าเรียนมหาวิทยาลัย C เขาหวังจะจบความสัมพันธ์กับเธอแค่ตรงนี้แต่เธอที่มหาวิทยาลัย C ไม่ได้ว่านอนสอนง่ายสักนิด เมื่อคืนที่ห้อง VIP ในบาร์ เขาก็หงุดหงิดเพราะได้ยินเรื่อง “เทพแห่งการนอน” ของเธอไปแล้ว วันนี้ตอนประชุมก็ไม่เป็นอันประชุมอีก เพราะ “เทพแห่งการต่อสู้” อย่างเธอโดนเรียกผู้ปกครองฮั่วซือหานยังไม่เคยเจออะไรซวยๆ ขนาดนี้มาก่อนในชีวิตตอนนั้นเอง เด็กสาวที่กำลังนอนทับอยู่บนตัวเขาก็พูดขึ้นมาประโยคหนึ่ง “คุณก็ไม่ได้ชอบคนว่านอนสอนง่ายสักหน่อย”อะไรนะ?ฉือหว่านใช้สองมือเล็กๆ ยันบนแผงอกแกร่งของเขา แล้วค่อยๆ ยืดตัวขึ้น ดวงตากลมใสก้มลงมองใบหน้าหล่อเหลา “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ ฮั่วซือหาน คุณน่ะ…ชอบผู้หญิงแรดๆ ไม่ใช่เหรอ”คิ้วเข้มของฮั่วซือหานขมวดเข้าหากันทันที เขาไม่คิดว่าเธอจะพูดคำแรงๆ แ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 124
ตั้งแต่เธอย้ายออกจากคฤหาสน์ตระกูลฮั่ว เธอก็มาอยู่ที่นี่ ฮั่วซือหานเห็นเตียงเล็กๆ ของฉือหว่าน ผ้าห่มกับหมอนของเธอพับไว้อย่างเรียบร้อยดี แต่เมื่อกี้เธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ชุดสายเดี่ยวสีขาวตกอยู่บนเตียง ฮั่วซือหานเหลือบมองแวบหนึ่ง ก่อนจะเบือนสายตาออกไปอย่างรวดเร็ว เขาหันข้าง มองเด็กสาวที่ยืนอยู่ด้านหลัง ฉือหว่านอยากอธิบาย “วันนี้ฉันลงมือกับโจวเจิ้นอวี่เพราะว่า……” “ฉือหว่าน ฉันส่งเธอมาเรียนมหาวิทยาลัย C เพื่อให้ตั้งใจเรียน ตั้งใจศึกษาทางการแพทย์ แล้วตอนนี้เธอกำลังทำอะไร? เรียนก็ไม่เรียน เอาแต่นอนในห้องเรียน เลิกเรียนก็ตีกับคนอื่น? เธอไม่จำเป็นต้องเก่งเหมือนฉือเจียว แต่เธอก็อย่าหาเรื่องได้ไหม ตอนนี้ตระกูลโจวเขาจะไล่เธอออกจากมหาวิทยาลัย C อยู่แล้ว! ฉันไม่ได้มีเวลามาคอยตามแก้ปัญหาให้เธอตลอดเวลาหรอกนะ!” ฮั่วซือหานที่อัดอั้นความโกรธมาตลอดทาง ตอนนี้ระเบิดออกมาหมด ด่าฉือหว่านเป็นชุด ฉือหว่านมองเขาที่กำลังเดือดดาล “……” เขาไม่คิดจะฟังคำอธิบายของเธอเลย ในสายตาเขา เธอก็คงเป็นแค่คนแย่ๆ คนหนึ่ง เทียบกับฉือเจียวไม่ได้เลยสักนิด เขาในตอนนี้ ต่างจากเขาเมื่อคืนในห้อง VIP บาร์โดยสิ
