“ผมขายทุกอย่างที่มี ส่งเธอไปเรียน ทุ่มเททุกอย่างพาเธอไปเมืองใหญ่ แต่ตอนนี้ เธอกลับไม่ยอมรับผมแล้ว เธอคิดว่าผมเป็นที่ขายหน้า สั่งให้ผมกลับไปอยู่ชนบท…”หวังกังร้องไห้สะอึกสะอื้น จนกระทั่งแม้แต่ตัวเขาเองก็แทบจะเชื่อคำพูดของตัวเอง การแสดงเช่นนี้ต้องให้คะแนนเต็มเหล่านักข่าวกดชัตเตอร์รัวๆ พ่อบุญธรรมถูกทอดทิ้งในชนบท นี่เป็นข่าวที่ร้อนแรงของสังคม พวกเขาทุกคนต่างอยากได้ข่าวพิเศษเพื่อนำไปเผยแพร่นักข่าวหลายคนรู้สึกเห็นใจหวังกัง พากันตำหนิฉือหว่าน “ฉือหว่านคนนี้ทำไมแย่มากเลยขนาดนี้?”“ฉันไม่เคยเชื่อว่ามีคนที่เลวโดยกำเนิด จนกระทั่งฉือหว่านปรากฏตัว!”กู้เป่ยเฉินส่งกระดาษทิชชู่ให้หวังกัง พร้อมกล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว “วันนี้เราจัดงานแถลงข่าวขึ้นมา ก็เพื่อเปิดโปงตัวตนที่แท้จริงของฉือหว่าน! เพราะตอนนี้ยังมีอีกหลายคนที่ไม่รู้ว่าเธอเป็นคนแบบไหน! เธออย่าหวังว่าจะสามารถทอดทิ้งพ่อบุญธรรมของตัวเองไปได้ เธอต้องรับผิดชอบ!”หวังกังใช้กระดาษทิชชู่เช็ดใบหน้า แอบเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา แม้ว่าฮั่วซือหานจะคอยปกป้องฉือหว่าน แต่เธอก็อย่าหวังว่าจะหนีรอดจากเงื้อมมือของเขาไปได้!หลี่หลันกับฉือเจียวสบตากัน ทั้งสองต
ภายในงานแถลงข่าว บรรยากาศเต็มไปด้วยความโกรธแค้น ทุกคนต่างพากันตำหนิฉือหว่านฮั่วซือหานจ้องมองเธอด้วยสายตาเย็นชา เขารู้สึกว่าเธอมันสมควรแล้ว เธอไม่รู้เหรอว่านี่คือถ้ำเสือ? เธอยังกล้ามาคนเดียวอีก“บ้าชิบ!”ลู่หนานเฉิงสบถออกมาเบาๆ ก่อนจะพุ่งตัวไปช่วยฉือหว่านแต่มีคนไวกว่าหนึ่งก้าว ฮั่วซือหานที่อยู่ข้างๆ เคลื่อนตัวไปก่อนแล้วลู่หนานเฉิง: “……”ไม่ใช่เพื่อนกันหรือไง? สายตาของนายหายไปไหนแล้ว? นายจะไม่รู้เรื่องอะไรเลยแบบนี้ไม่ได้!แต่ในขณะนั้นเอง บรรยากาศอันวุ่นวายในงานแถลงข่าวกลับเงียบสงัดลงทันทีฮั่วซือหานมองเห็นฉือหว่านที่กำลังถูกล้อมไว้ เธอเงยหน้าขึ้น ดวงตาใสกระจ่างคู่นั้นกวาดมองไปรอบๆ เธอไม่ได้พูดอะไร แต่กลับเปล่งอำนาจกดดันออกมาเพียงแค่จ้องมอง ทุกคนที่ถูกสายตาเธอกวาดผ่านต่างพากันเงียบเสียงไปโดยทันทีฮั่วซือหานชะงักฝีเท้าลง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นฉือหว่านในมุมนี้คนที่อยู่รอบๆ ต่างก็มองฉือหว่านด้วยความตกตะลึง พวกเขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมฉือหว่านถึงมีออร่าเช่นนี้ พวกเขารู้สึกเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับบางสิ่งที่ทำให้พวกเขาหวาดหวั่นฉือหว่านกวาดสายตามองคนทั้งหมด ก่อนจะจ้องตรงไปที่ห
หวังกังเบิกตากว้าง ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วฉือหว่านเป็นคนแรกที่รู้ว่าเขาพ้นโทษออกมา เธอรอเขาอยู่ตลอดมาพวกเขาทุกคนคิดว่าเธอไม่มีวันเปิดเผยอดีตอันดำมืดในวัยเด็กออกมา เพราะสำหรับผู้หญิงแล้ว ชื่อเสียงสำคัญยิ่งกว่าสิ่งใด ความจริงแล้ว เธอไม่เคยพูด เธอไม่ได้บอกคุณนายใหญ่ฮั่ว ไม่ได้บอกฮั่วซือหาน เขาต้องการเงิน เธอก็ให้เงิน เขาลักพาตัวเธอไปอย่างง่ายดาย เธอก็ไม่ขัดขืน ทุกอย่างดูเหมือนว่าเธอติดอยู่ในเงื้อมมือของเขาจริงๆแต่ความจริง มันไม่ใช่แบบนั้นเลยเธอตั้งใจมาตลอด ทั้งหมดเป็นเพียงแค่การแสดงเธอสวมกล้องบันทึกขนาดเล็กติดตัวไว้ตลอด ไม่ว่าเขาจะเรียกเงินหนึ่งห้าร้อยล้านบาท หรือแม้แต่ตอนที่เขาพยายามจะข่มขืนเธอในถ้ำ ทุกอย่างล้วนอยู่ในการคาดการณ์ของเธอเธอใช้ “ความว่าง่าย” หล่อเลี้ยงความโลภของเขา เธอใช้ “ความอดทน” ล่อให้เขาก้าวเข้าสู่หายนะเธอใช้ตัวเองเป็นเหยื่อล่อ วางหมากทุกอย่างเพื่อดึงเขาลงเหว และในที่สุด เธอก็เป็นคนส่งเขาเข้าคุกอีกครั้งด้วยมือตัวเองด้วยข้อหามากมายเช่นนี้ เขามีเพียงสองทางเลือกเท่านั้นประหารชีวิตหรือ จำคุกตลอดชีวิตทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของเธอมาตั้งแต่ต้นสิ่งที่หวังกัง
งานแถลงข่าวนี้ พวกเธอแพ้อย่างราบคาบหลี่หลันรีบกล่าวทันที “หวานหว่าน ขอโทษนะลูก แม่เข้าใจผิดลูกไป แม่ขออธิบายนะ แม่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยจริงๆ…”ฉือหว่านมองเธออย่างเย็นชา “แม่… ไม่รู้เรื่องอะไรเลยจริงเหรอ?”ในตอนนั้นเอง เจ้าหน้าที่ตำรวจก้าวเข้ามาหาหลี่หลัน พร้อมประกาศอย่างเป็นทางการ “คุณหลี่หลัน ระหว่างที่หวังกังหลบหนี คุณให้ที่พักพิงและช่วยเหลือผู้ต้องหา เราสงสัยว่าคุณสมรู้ร่วมคิดกับเขา บัดนี้ขอให้คุณไปกับเราที่สถานีตำรวจเพื่อรับการสอบสวน”ตำรวจสองนายเข้าประชิดตัวหลี่หลันทันทีและจับกุมเธอไว้สมองของหลี่หลันราวกับถูกฟ้าผ่า “ตู้ม!” เธอนึกขึ้นได้ว่า ตอนที่หวังกังหนีออกมา… เป็นเธอเองที่ให้ที่พักพิงเขา!เธอหันไปมองฉือหว่านด้วยสายตาตกตะลึง “เป็นเธอใช่ไหม!?”เป็นฉือหว่านที่ให้เลขาจ้าวปล่อยหวังกังออกมาเธอเดาไว้แล้วว่าเขาจะต้องหนีไปที่ตระกูลฉือแน่นอนฉือหว่านมองหลี่หลันด้วยสีหน้าใสซื่อ ก่อนจะยกมุมปากขึ้นช้าๆ “แม่พูดอะไรน่ะ? ฉันไม่เข้าใจเลย แม่ไม่ต้องอธิบายให้ฉันฟังหรอก อธิบายให้ตำรวจฟังเถอะ”หลี่หลัน “เธอ!”ในขณะนั้น หวังกังที่ถูกควบคุมตัวอยู่ก็เริ่มร้องขอความช่วยเหลืออย่างสิ้นหวัง “ฉ
กู้เป่ยเฉินยังคงอยู่ข้างเธอ ฉือเจียวจึงค่อยวางใจลงเล็กน้อย…หลังจากงานแถลงข่าวของสื่อมวลชนจบลง ฮั่วซือหานกลับไปขึ้นรถโรลส์-รอยซ์สุดหรู เขาเอ่ยสั่งเลขาจ้าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำที่มีเสน่ห์ดึงดูด “ไปบอกพวกสื่อมวลชน ฉันไม่ต้องการให้มีข่าวเกี่ยวกับฉือหว่านหลุดออกไป”เลขาจ้าวตอบเสียงเบา “ท่านประธานวางใจได้เลยครับ เมื่อครู่ผู้สื่อข่าวหญิงบางคนได้เป็นตัวตั้งตัวตีลบรูปถ่ายและวิดีโอของคุณผู้หญิงออกหมดแล้ว พวกเขาจะไม่รายงานข่าวของคุณผู้หญิงแน่นอน”ฮั่วซือหานยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยแล้วหัวเราะเบาๆ “เธอนี่ช่างล่อลวงใจคนได้ดีจริงๆ”เลขาจ้าวพูดด้วยความจริงใจ “คุณผู้หญิงเป็นคนกล้าหาญมากจริงๆ ครับ”ฮั่วซือหานเลิกคิ้ว ใช่ เธอช่างกล้าหาญนักฮั่วซือหานหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรออก“ฮัลโหล คุณลุง”คุณลุงของฮั่วซือหานเป็นอธิการบดีของมหาวิทยาลัย C ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยระดับแนวหน้า เขาหมกมุ่นอยู่กับการแพทย์จนได้รับการยกย่องไปทุกที่ว่าเป็นท่านหลินเสียงของท่านหลินดังขึ้น “ซือหาน นี่มันแขกพิเศษเชียวนะ เจ้าไปนึกอะไรถึงโทรหาข้าได้?”“คุณลุง มีเรื่องหนึ่งที่อยากขอร้องคุณลุงครับ”“ว่ามาเถอะ เรื่องที่ทำให้แกถึ
ทุกคนยกแก้วขึ้นดื่มจนหมดในขณะนั้น โทรทัศน์ในห้องจัดเลี้ยงกำลังออกอากาศข่าว ผู้ประกาศข่าวถือไมโครโฟนกล่าวว่า “วันนี้ เราได้จับกุมผู้ต้องหาคดีล่วงละเมิดทางเพศเด็ก และพยายามข่มขืนไม่สำเร็จ นอกจากนี้ เรายังจับกุมผู้ต้องสงสัยที่เป็นผู้ร่วมกระทำความผิดอีกหนึ่งราย”ในจอปรากฏภาพหวังกังที่ถูกคลุมศีรษะด้วยถุงดำ ขณะกำลังถูกพาตัวขึ้นรถตำรวจ ไม่นานนัก หลี่หลันก็ถูกนำตัวออกมาเช่นกันสามผู้บริหารในห้องอาจไม่รู้จักหวังกัง แต่พวกเขารู้จักหลี่หลันดี ทุกคนอึ้งไปก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “ประธานฉือ ผู้ต้องสงสัยคนนั้นดูคล้ายคุณนายฉืออหรือเปล่า?”อะไรนะ?มือของฉือไห่ผิง ทกำลังรินเหล้าชะงักค้าง เขาหันขวับไปมองหน้าจอและแน่นอนว่าภาพในจอคือหลี่หลันจริงๆ!ใบหน้าของฉือไห่ผิงเปลี่ยนสีทันที ร่างกายแข็งค้างอยู่กับที่ผู้ประกาศข่าวยังคงกล่าวต่อ “ใครๆ ก็มักจะถามว่าเศรษฐกิจแบบ ‘สุนัขเลียแข้งเลียขา’ ที่ไหนดีที่สุด? ขอบอกเลยว่าผู้ต้องสงสัยรายนี้คือที่สุดแล้ว! อายุปูนนี้ยังขายลูกสาวของตัวเองเพื่อเป็นสุนัขรับใช้ แถมยังทำได้อย่างสมบูรณ์แบบ ทั้งน่าตื่นตาตื่นใจและยิ่งใหญ่อลังการ…”ฉือไห่ผิง : “…”สีหน้าของสามผู้บริหารในห้
ฉือเจียวกลับชวนเธอไปดื่มกาแฟ ฉือหว่านไม่พูดอะไร ฉือเจียวเลิกคิ้วแล้วยิ้ม "ทำไมล่ะ ฉือหว่าน เธอไม่กล้าหรอ? ช่วงนี้เธอชนะมาตั้งหลายครั้ง กำลังเป็นช่วงขาขึ้นเลยนะ หรือว่าเธอกลัวฉัน?" ฉือหว่านยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยแล้วยิ้ม "โอเค ไว้เจอกัน" หลังจากวางสาย ฉือหว่านก็เตรียมตัวออกจากบ้าน ติ๊ง เสียงแจ้งเตือน WeChat ดังขึ้น เป็นแผนผ่าตัดที่หลินจื้อหย่วนส่งมาให้ หลินจื้อหย่วน "อาจารย์ นี่เป็นเคสผ่าตัดที่ฉันเจอเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ค่อนข้างยุ่งยากเลยค่ะ ถ้าอาจารย์มีเวลา รบกวนช่วยแนะนำหน่อย" หลินจื้อหย่วนเป็นอธิการบดีของมหาวิทยาลัย C และเป็นลูกศิษย์ของเธอ ส่วนฉือถังก็เรียนจบจากมหาวิทยาลัย C และเป็นศิษย์รักของหลินจื้อหย่วน ครั้งนี้ที่ฉือถังได้มาเป็นผู้ช่วยของเธอ ส่วนหนึ่งก็เพราะหลินจื้อหย่วนช่วยผลักดันอย่างเต็มที่ พูดง่ายๆ คนพวกนี้ก็คือลูกศิษย์ลูกหาของเธอทั้งนั้น ฉือหว่านตอบกลับไปสั้นๆ หนึ่งคำ "โอเค" ... ครึ่งชั่วโมงต่อมา ฉือหว่านเดินทางมาถึงคาเฟ่ และมองเห็นฉือเจียวทันที ฉือเจียวไม่ได้รอเธออยู่ที่โต๊ะ แต่ยืนรออยู่บนบันไดแทน ฉือหว่านเดินขึ้นไป "ฉือเจียว ฉันว่าเราสอ
ฉือหว่านยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย รอยยิ้มขื่นขมและเต็มไปด้วยการประชดตัวเอง … ในห้องพักผู้ป่วย VIP ของโรงพยาบาล ขาของฉือเจียวได้รับการรักษาเรียบร้อยแล้ว ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปากพลางมองไปที่หมอ "ขาของเธอได้รับบาดเจ็บที่เส้นเอ็นหรือกระดูกไหม? จะมีผลกระทบกับการเต้นในอนาคตหรือเปล่า?" หมอตอบด้วยน้ำเสียงมั่นใจ "ประธานฮั่ว ไม่ต้องกังวลครับ เราถ่ายภาพเอกซเรย์แล้ว โชคดีที่เป็นแค่แผลภายนอก ไม่มีอาการบาดเจ็บถึงเส้นเอ็นหรือกระดูก ขอแค่พักฟื้นดีๆ ก็จะกลับมาเต้นได้เหมือนเดิม" หมอพูดจบก็เดินออกจากห้องไป ตอนนั้นเอง ฮั่วซือหานรู้สึกถึงแรงสัมผัสที่อ่อนนุ่มในฝ่ามือของเขา ฉือเจียวเอื้อมมือเล็กๆ มาจับมือเขาไว้ ฮั่วซือหานก้มลงมอง ฉือเจียวเงยหน้าซีดเซียวขึ้นสบตาเขา "ซือหาน ฉันไม่เป็นไรหรอก คุณไม่ต้องกังวลขนาดนั้น" ฮั่วซือหานดูเป็นห่วงเธอมากเกินไป ซึ่งก็เป็นไปตามที่เธอคาดการณ์ไว้ แต่ถึงอย่างนั้นหัวใจของเธอก็รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก "ทำไมเธอถึงกลิ้งตกลงไปเอง?" จู่ๆ เขาก็ถามขึ้นมา ฉือเจียวชะงักไปเล็กน้อย แต่ก็กลับมาตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว เธอรู้ดีว่าหลอกเขาไม่ได้ เธอก็ไม่ได้อยากจะหลอ
ฉือเจียวก็เรียกความมั่นใจกลับคืนมาได้อีกครั้ง เธอหันไปมองฉือหว่านด้วยแววตาท้าทาย จากนั้นก็เข้าไปในห้องลองเสื้อไม่นานฉือเจียวก็เดินออกมา หลี่หลันกับฉือถังต่างก็ชมเปาะ “เจียวเจียว สวยมากเลย”ฉือเจียวใส่เดรสลูกไม้ ก็ดูสวยไม่เบา แต่สีหน้าเธอกลับดูแปลกๆ เพราะรู้สึกว่าเอวรัดแน่นเกินไปตอนอยู่ในห้องลองเสื้อ เธอต้องกลั้นหายใจสุดตัว ถึงจะรูดซิปตรงเอวขึ้นมาได้ฉือเจียวหมุนตัวหนึ่งรอบตรงหน้าฮั่วซือหาน “ซือหาน ฉันสวยไหม?”ฮั่วซือหานมองฉือเจียว แต่ไม่ได้พูดอะไรหลี่หลันรีบชม “เจียวเจียวของเราสวยแน่อยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นจะได้เป็นนักเต้นบัลเลต์ตำแหน่งลีดเดอร์เหรอ สวยชนะพวกแม่บ้านไปหลายช่วงตัวเลย”คำพูดของหลี่หลันยังไม่ทันจบก็มีเสียง “ฉีก” ดังขึ้นเป็นเสียงผ้าขาดเท่านั้นแหละเดรสลูกไม้ของฉือเจียวขาดตรงช่วงเอวเลยทีเดียวหลี่หลัน “……”ฉือเจียว “อ๊าย!” ร้องเสียงหลงรีบยกมือขึ้นปิดตรงเอวทันทีชุดของเธอขาด!ทำไมเรื่องน่าอายแบบนี้ต้องมาเกิดขึ้นกับเธอด้วย?แถมยังอยู่ต่อหน้าฮั่วซือหานกับฉือหว่านอีกพนักงานขายพูดอย่างลำบากใจ “เดรสตัวนี้ไม่ใช่ไซส์ของคุณลูกค้านะคะ คุณลูกค้าควรใส่ไซส์ใหญ่กว่านี้”ที่
ฉือเจียวขอเดรสที่ฉือหว่านใส่อยู่จากฮั่วซือหานความทะเยอทะยานในการเอาชนะของผู้หญิงคนนี้มันร้ายกาจ เธอไม่ยอมแพ้ให้ฉือหว่าน ได้แต่มองเห็นฉือหว่านโดดเด่นกว่าไม่ได้เพราะแบบนั้น เธอถึงต้องได้เดรสตัวนี้ที่จริงก็ไม่ใช่ครั้งแรกแล้ว ตอนที่พวกเธอไปแช่น้ำพุร้อนกัน ฉือเจียวก็เคยแย่งเสื้อผ้ากับฉือหว่านมาแล้วฮั่วซือหานหันไปมองฉือหว่านในตอนนั้นเองเซียวอี้เอื้อมแขนมาโอบเอวบางของฉือหว่านไว้ เขายิ้มที่มุมปาก “ประธานฮั่ว ทุกอย่างต้องมีลำดับก่อนหลัง นี่คือกฎไม่ใช่เหรอครับ?”สายตาของฮั่วซือหานจ้องไปที่มือของเซียวอี้ เมื่อกี้แค่เห็นเซียวอี้โอบไหล่ฉือหว่านเขายังรู้สึกขัดตาตอนนี้ถึงขั้นโอบเอว ในดวงตาเย็นเฉียบของเขามีประกายเย็นชาปรากฏขึ้นฉือเจียวออดอ้อน “ซือหาน ตอนนี้คุณชายสามเซียวกลายเป็นแฟนของฉือหว่านแล้ว ฉือหว่านเลยได้ใจไปใหญ่ แต่คุณคือแฟนของฉันนะ คุณจะปล่อยให้ฉันแพ้ฉือหว่านไม่ได้หรอกใช่ไหม?”ฮั่วซือหานขบเม้มริมฝีปาก จากนั้นก็หันไปมองเซียวอี้ “คุณชายสามเซียว กฎของโลกนี้ล้วนถูกมนุษย์เขียนขึ้น ใครมีอำนาจมากกว่าก็มีสิทธิ์เขียนกฎ”เซียวอี้ “งั้นประธานฮั่วหมายความว่า?”ฮั่วซือหานหันไปมองฉือหว่าน “ฉือ
ฉือเจียว ฉือถัง และหลี่หลันก็รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าด้วยเช่นกันฉือหว่านหันไปมองฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว ตอนนี้คุณเชื่อฉันแล้วใช่ไหม?”ในดวงตาใสกระจ่างของเธอเปล่งประกายแววเฉลียวฉลาดตอนนี้เธอยังถูกเซียวอี้โอบอยู่ในอ้อมแขนสีหน้าหล่อเหลาของฮั่วซือหานมืดดำเหมือนจะมีน้ำหยดออกมาผู้หญิงคนนี้มันนางมารชัดๆถึงขนาดทำให้คุณชายสามเซียวหลงจนหัวปักหัวปำ เธอมันร้ายจริงๆ!“หวานหว่าน ฉันพาเธอมาเลือกเสื้อผ้านะ ดูสิ มีชุดไหนที่เธอชอบบ้าง?”พนักงานขายรีบยื่นเดรสลูกไม้ตัวนั้นให้ “ชุดนี้เหมาะกับคุณลูกค้ามากเลยค่ะ”ฉือหว่านพยักหน้า “ฉันอยากลองดู”“ไปลองสิ”ฉือหว่านถือเดรสลูกไม้เดินเข้าไปในห้องลองชุดฉือเจียวรู้สึกว่าความอารมณ์ดีของวันนี้พังพินาศหมด เธอยื่นมือไปดึงแขนฮั่วซือหาน “ซือหาน คุณดูสิฉันบอกแล้วว่าฉือหว่านไม่น่าไว้ใจ เธอกล้าถึงขนาดไปคบกับคุณชายสามเซียว แถมคุณชายสามยังดูเหมือนจะหลงเธอมากด้วย คงโดนเธอทำให้เคลิ้มไปแล้วแน่ๆ!”ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปาก ไม่พูดอะไรในตอนนั้นเอง เซียวอี้เดินเข้ามา “ประธานฮั่ว ยังไงคุณก็เป็นอดีตสามีของหวานหว่าน ช่วงที่ผ่านมา ขอบคุณที่ดูแลเธอนะครับ แต่นับจากนี้ไปไม่ต้องลำ
เซียวอี้มาแล้วเมื่อวานพวกฉือเจียวเจอเซียวอี้ที่องค์กรถงเหรินถังมาแล้วตอนนี้เจอกันอีกครั้ง สีหน้าของพวกเธอก็เปลี่ยนทันทีเซียวอี้เดินมาหาฉือหว่าน “หวานหว่าน เมื่อกี้ฉันไปรับโทรศัพท์มามีอะไรเกิดขึ้นเหรอ? ดูเหมือนฉันจะพลาดเรื่องสนุกเข้าแล้ว”ฉือหว่านยิ้มยกมุมปาก “ไม่เลย คุณมาทันพอดีต่างหากทุกคนกำลังอยากเจอแฟนของฉันอยู่พอดี ซึ่งก็คือคุณ”ฉือหว่านส่งสัญญาณทางสายตาให้เซียวอี้เซียวอี้ก็เข้าใจทันทีเขาเอื้อมมือไปโอบไหล่ฉือหว่านเบาๆ “แล้วคนพวกนี้คือ?”ฉือหว่านแนะนำทีละคน “ท่านนี้คือคุณนายใหญ่ฉือ หลี่หลัน ฉือเจียว แล้วก็ฉือถัง”จากนั้น สายตาของฉือหว่านก็หันไปมองใบหน้าหล่อสง่าของฮั่วซือหาน ตั้งแต่เซียวอี้เดินเข้ามา สีหน้าของฮั่วซือหานก็เปลี่ยนเช่นกันเห็นได้ชัดว่าเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าแฟนของฉือหว่านจะเป็นเซียวอี้ฉือหว่านแนะนำด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่มั่นใจ “ท่านนี้ไม่ต้องแนะนำแล้วล่ะ นี่คือประธานฮั่ว”เซียวอี้หันไปมองฮั่วซือหาน “ไม่ต้องแนะนำหรอกครับผมเคยติดต่อกับประธานฮั่วมาก่อนแล้ว ยินดีที่ได้เจออีกครั้งนะครับ ครั้งนี้มาถึงถิ่นของคุณ ฝากเนื้อฝากตัวด้วย”ฮั่วซือหานมองเซียวอี้ ริมฝีปากบา
ฉือถังยืดหลังตรงทันที ยกยิ้มริมฝีปากแดงจัดขึ้น “ฉือหว่าน เธอไม่ต้องอิจฉาหรอก เทพ C คือแฟนของฉันพวกเรากำลังจะแต่งงานกันแล้ว”ฉือหว่านพยักหน้า “พวกเธอบอกว่าเงินที่ลงทุนไปงอกสิบเท่า งั้นเงินสิบเท่านั้นล่ะ? เทพ C พูดหรือยังว่าจะให้พวกเธอตอนไหน?”คุณนายใหญ่ฉือถึงกับชะงัก “เอ่อ……”“ดูเหมือนว่าจะยังไม่ได้พูดสินะ ถ้าเงินยังไม่ถึงมือ ก็แปลว่าเทพ C จะพูดว่าเพิ่มกี่เท่าก็ได้ ฉันยังยืนยันคำเดิม เทพ C คนนั้นคือพวกต้มตุ๋น พวกคุณก็ระวังตัวเอาเองเถอะ”ฉือถังโกรธทันที แฟนของเธอคือเทพ C เป็นสิ่งที่เธอภาคภูมิใจที่สุด ใครจะมาว่าไม่ได้เด็ดขาด“ฉือหว่าน เธอน่ะแค่อิจฉาฉัน อิจฉาที่ฉันมีแฟนอย่างเทพ C”ฉือเจียวพูดเสียดสี “ฉือหว่านไม่ใช่อิจฉาแค่เธอหรอก หล่อนยังอิจฉาฉันอีกด้วย อิจฉาที่ฉันมีซือหาน!”คำพูดนั้นยังไม่ทันจบก็มีเสียงทุ้มต่ำแต่ทรงพลังดังขึ้น “พวกเธอกำลังทำอะไรกันอยู่?”ฉือหว่านเงยหน้าขึ้น เป็นฮั่วซือหานฮั่วซือหานมาแล้วฉือเจียวรีบคล้องแขนฮั่วซือหานไว้ “ซือหาน คุณมาแล้วเหรอพวกเรากำลังคุยกับฉือหว่าน เธออิจฉาฉันกับฉือถัง ก็แน่ล่ะ ฉือถังมีเทพ C ส่วนฉันก็มีคุณ”ฉือหว่าน “……ฉือเจียว เธอพูดเองทั้งน
ฮั่วซือหานขมวดคิ้ว “ใครเป็นคนให้เธอมา?”ฉือหว่านเลิกคิ้ว ตอบว่า “แฟนของฉันให้มาน่ะสิ!”แฟน?ใบหน้าหล่อเหลาเย็นชาของฮั่วซือหานเปลี่ยนสีในทันใด เขาจำได้ว่าก่อนหน้านี้ฉือหว่านก็เคยพูดว่าเธอมีแฟนแล้ว และตอนนี้แฟนคนนั้นก็โผล่ขึ้นมาอีกครั้ง“แฟนคนที่รวยมากคนนั้นน่ะเหรอ?”“ใช่แล้ว เขานั่นแหละ”ฮั่วซือหานหัวเราะเยาะ “รวยถึงขั้นซื้อรถหรูให้เธอ ซื้อบ้านหรูให้เธอ ฝีมือขนาดนี้ไม่ธรรมดาเลยนะ แต่วงสังคมในไห่เฉิงมันก็แค่นี้เอง แต่ฉันนึกไม่ออกเลยว่าแฟนเธอคือใคร”ฉือหว่านยกยิ้ม “ประธานฮั่ว คุณนึกไม่ออกว่าแฟนฉันคือใคร นั่นมันก็เป็นปัญหาของคุณ ฉันจะกลับบ้านแล้ว”ฉือหว่านหันตัวจะเดินหนีแต่ฮั่วซือหานกลับขวางเธอไว้ “ฉือหว่านเธอควรจะหางานทำนะ ด้วยวุฒิการศึกษาของเธอ เธอควรรู้จักเห็นคุณค่าในตัวเอง ยกระดับตัวเองขึ้น ไม่ใช่พูดเรื่องไร้สาระอย่างแฟนรวยแบบนี้”เขาไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะมีแฟนที่ทั้งรวยและหล่อฉือหว่านก็ไม่อยากอธิบาย ยังไงเซียวอี้ก็มาอยู่ที่ไห่เฉิงแล้วเดี๋ยวฮั่วซือหานก็จะได้รู้เองเธอผลักฮั่วซือหานออก “ประธานฮั่ว เรื่องของฉัน คุณไม่ต้องยุ่ง!”พูดจบ ฉือหว่านก็กลับเข้าห้องไปเมื่อเห็นประตูบ
ฉือหว่านรีบเดินหนีทันทีแต่ฮั่วซือหานกลับขวางทางเธอไว้ “ฉือหว่าน เธอไม่มีอะไรจะพูดกับฉันหน่อยเหรอ?”ฉือหว่านเงยหน้าขึ้น ดวงตาใสบริสุทธิ์จ้องมองเขา “พูดเรื่องอะไรล่ะ?”ฮั่วซือหานขบเม้มริมฝีปากบาง “รถหรูที่เธอขับ บ้านหรูที่เธออยู่ ได้มายังไง ใช้เงินใคร?”ฉือหว่านยืดหลังตรงอย่างสง่างาม “ประธานฮั่ว อย่างน้อยฉันไม่ได้ใช้เงินคุณก็พอ ส่วนเรื่องอื่นขอไม่เปิดเผย”ฉือหว่านพยายามจะเดินหนีอีกครั้งแต่ร่างสูงใหญ่ของฮั่วซือหานยืนขวางไว้เหมือนกำแพง ไม่ยอมให้เธอผ่านฉือหว่านยกมุมปากยิ้มเยาะ “ประธานฮั่ว คุณคงแปลกใจมากสินะ? ที่จริงคุณก็คิดไม่ต่างจากฉือเจียวพวกนั้นหรอก คิดว่าฉันเป็นแค่แม่บ้านที่หมุนรอบคุณ ไม่มีทางหาเงินได้เอง ใช้ชีวิตด้วยเงินค่าหย่าของคุณเท่านั้น”ฮั่วซือหานคิดแบบนั้นจริงๆ เพราะฉือหว่านไม่มีงานทำจริงๆ“เธอมีวุฒิการศึกษาสูง มีพรสวรรค์ ที่ผ่านมาเธอเสียสละเพื่อดูแลฉัน ฉันชดเชยให้เธอได้ เธอสนใจวงการไหน ฉันจะจัดการให้เธอเข้าไปทำงาน หรือจะให้ฉันลงทุนเปิดกิจการให้เธอก็ได้”ฮั่วซือหานแทบไม่รู้จักฉือหว่านเลย นอกจากเพิ่งรู้ว่าเธอเป็นอัจฉริยะสาว ที่เหลือเขาไม่รู้อะไรเลยฉือหว่านมองชายหนุ
หลี่หลันกับฉือถังเห็นฉือเจียวถูกกดลงกับพื้น ต่างก็ตกใจสุดขีด ทั้งสองรีบเข้าไปจะช่วยฉือเจียว “พวกคุณปล่อยเจียวเจียวเดี๋ยวนี้นะ!”“นี่คือคำเตือนครั้งที่สาม ถ้ายังไม่หยุด เราจะลากพวกคุณออกไป!”สุดท้าย ฉือเจียว ฉือถัง และหลี่หลัน ก็ถูกไล่ออกจากดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์ “ปัง!” ประตูใหญ่ของดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์ปิดลงต่อหน้าพวกเธออย่างไร้เยื่อใยฉือเจียว “……”ฉือถัง “……”หลี่หลัน “……”พวกเธอเคยเจอเรื่องน่าอับอายแบบนี้ที่ไหนกัน? โดยเฉพาะฉือเจียว เวลาไปไหนกับฮั่วซือหาน เธอเป็ยแขกคนสำคัญเสมอ ไม่เคยต้องมาโดนคนเขาไล่ตะเพิดแบบนี้เลย นี่ถือเป็นครั้งแรกในชีวิตฉือถังก็โกรธเช่นกัน “ทั้งหมดนี่เป็นเพราะฉือหว่าน! ฉือเจียว เรื่องมันยังไงกันแน่? ฉือหว่านมีรถหรู มีบ้านหรู แล้วยังไล่พวกเราออกมาอีก เธอคิดจะท้าทายสวรรค์รึไง!?”ฉือเจียวกำหมัดแน่น “ฉือหว่านมันจะเก่งอะไรกันนักหนา ก็แค่ฮั่วซือหานไม่เอามันแล้วให้ค่าชดเชยก้อนโตเท่านั้น!”หลี่หลันมองเข้าไปยังห้องหรูด้วยสายตาอิจฉา “เจียวเจียว ถังถัง อย่าเพิ่งโมโหไป ถึงประธานฮั่วจะให้เงินมันเยอะ แต่ผู้หญิงอย่างฉือหว่านไม่มีงาน ไม่มีรายได้ แค่รอเวลาม
หลี่หลันพูดขึ้นว่า “หวานหว่าน เธอยังจะกล้าพูดอีกเหรอว่าไม่ได้สะกดรอยตามประธานฮั่ว?เธอสะกดรอยตามเขามาชัดๆ!”“ฉือหว่าน เธอนี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆ รู้แม้กระทั่งว่าซือหานอยู่ชั้น 9 ตามเขาจนบ้าคลั่งไปแล้วเหรอ? นี่เธอเป็นโรคจิตหรือเปล่า?”ฉือหว่านหันไปมองฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว คุณอยู่ชั้น 9 เหรอคะ?”ฮั่วซือหานใช้สายตาเหลือบไปทางหมายเลขห้อง 901 “ผมอยู่ที่นี่”ฉือหว่าน “อ้อ”จากนั้นเธอก็เดินไปที่หน้าห้อง 902 กรอกรหัสผ่าน “ติ๊ด” ประตูเปิดออกทันทีฉือเจียว ฉือถัง และหลี่หลัน อ้าปากค้างกันหมดฉือหว่านอยู่ห้อง 902 จริงๆ งั้นเหรอ?เธออยู่ที่ดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์จริงๆ? แถมยังอยู่ตรงข้ามห้องฮั่วซือหานอีก?ฉือหว่านเดินเข้าไปในห้อง ก่อนจะปิดประตู เธอหันกลับมามองพวกเขา “พวกเธอพูดถูกนะ ฉันอยู่ตรงข้ามกับประธานฮั่วจริงๆ ด้วย”ปังฉือหว่านปิดประตูเสียงดังซี๊ด หลี่หลันถึงกับสูดลมหายใจแรง ยัยเด็กนี่มันอะไรกัน? อยู่ดีๆ ก็มีรถหรู บ้านหรู ยังเป็นฉือหว่านคนเดิมอยู่เหรอเนี่ย?ฉือเจียวตกใจจนพูดไม่ออก เธอหันไปมองฮั่วซือหาน “ซือหาน! ฉือหว่านซื้อห้องที่ดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์ แถมอยู่ตรงข้าม