ตอนที่12 ที่แท้สามีก็เจ้าเล่ห์

"ขอบคุณนะคะ สามี"

เจิ้งซิงอีอุบอิบบอกเจ้าของอ้อมแขนด้วยรอยยิ้มขัดเขินกับคำเรียกขานที่ตนใช้ ซุกใบหน้าที่แดงก่ำกับแผงอกกว้าง ถูไถปลายจมูกสูดดมกลิ่นกายที่เธอพึ่งจะค้นพบว่าเธอชอบมาก กระชับอ้อมแขนกอดอีกฝ่ายแน่นขึ้น ซึมซับความรู้สึกอบอุ่นปลอดภัยของอ้อมกอดของสามี

"อืม"

เสิ่นหนิงหลงหลับตาลงกดจมูกโด่งลงบนเส้นผมอ่อนนุ่มขานรับในลำคอ หัวใจของเขาเต้นระรัว อิ่มเอมไปด้วยความยินดี ริมฝีปากปรากฏรอยยิ้มอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ความสนใจทั้งหมดจดจ่ออยู่แต่กับคนในอ้อมแขน

หญิงสาวผู้ที่อยู่ในใจของเขามาเนิ่นนาน ภรรยาของเขา

"มันไม่ใช่ความฝันใช่ไหม"

ชายหนุ่มกระซิบถามแผ่วเบาราวกับละเมอ แขนแข็งแรงกอดรัดร่างเล็กที่สูงแค่อกของเขาแน่นขึ้น ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้แผ่วเบากับแผ่นหลังบอบบาง สัมผัสร่างนุ่มนิ่มหอมละมุนของภรรยาที่ขยับกายแนบชิดกับอกแกร่งของเขา สูดดมความหอมละมุนของเส้นผมดำขลับ และซึมซับถึงการเต้นของหัวใจที่ใกล้ชิดกัน 

เจิ้งซิงอีคลี่ยิ้มน้ำตาคลอเธอรู้ดีว่าสามีกำลังรู้สึกอย่างไร เธอไม่ได้ตอบเขาในทันที

หญิงสาวคลายอ้อมแขนออกจากเอวสอบของสามีแล้วเปลี่ยนเป็นยกขึ้นคล้องลำคอของเขาเอาไว้แทน แหงนเงยใบหน้าขึ้นมองปลายคางแกร่งด้วยแววตาอ่อนโยน จากนั้นจึงยืดกายขึ้น ประทับริมฝีปากตรงปลายคางของเขาเพื่อยืนยันว่าทั้งหมดนี้คือเรื่องจริง

การกระทำนั้นทำให้เสิ่นหนิงหลงตกตะลึง ลมหายใจถึงกับติดขัด ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผากจนลูกกระเดือกขยับจากการกระทำนั้นของภรรยา

มือที่แนบชิดอยู่กับแผ่นหลังของภรรยาสั่นน้อยๆ กล้ามเนื้อทุกส่วนตึงเครียด ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อไปดี เขารู้สึกเหมือนว่าความร้อนจากริมฝีปากของภรรยาเมื่อครู่นี้จะทำให้อากาศรอบตัวร้อนอบอ้าวขึ้น 

เขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเข้าแล้ว

ส่วนคนที่สร้างความลำบากให้ผู้อื่นกลับยังไม่รู้ตัว เพราะในหัวตอนนี้เอาแต่คิดว่าเธอจะทำสิ่งใดต่อจากนี้เพื่อสามีดี จะทำอย่างไรให้สามีมีความสุข การปฏิบัติตัวเป็นภรรยาที่ดีพร้อมต้องทำสิ่งใดบ้าง ในอนาคตชีวิตคู่ของเธอจะมีความสุขแค่ไหน ใบหน้างามที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้มซุกซบถูไถกับอกแกร่งราวกับลูกแมวตัวน้อย เอ่ยวาจาด้วยถ้อยคำหวานหู

"สามี พี่ไม่ได้ฝัน ฉันดีใจมากๆ เลยพี่รู้ไหม ฉันสัญญานะคะว่าจะเป็นภรรยาที่ดีของพี่ ฉันจะไม่ทำให้พี่ต้องเสียใจอีก"

ภรรยาที่น่ารักและช่างออดอ้อนเช่นนี้ เขารู้สึกไม่คุ้นชินเอาเสียเลย หัวอกหัวใจคันยุบยิบไปหมด

"อืม พี่เชื่อเธอ"

เสิ่นหนิงหลงตอบรับเสียงแหบพร่า ตอนนี้เขาต้องเผชิญกับความหอมกรุ่นและความอบอุ่นจากร่างกายอวบอิ่มของภรรยา และความอบอุ่นนั้นยังแผ่ซ่านไปทั่วกายแกร่งของเขาจนร้อนไปหมด และไม่ใช่เพียงแค่ความรู้สึกอบอุ่นและหอมละมุนของเธอเท่านั้นที่เขาสัมผัสได้ แต่มันเป็นความรู้สึกที่ลึกซึ้งกว่านั้น 

เขารู้สึกได้ถึงความนุ่มหยุ่นของก้อนเนื้ออวบใหญ่ที่แนบชิดบดเบียดเข้าหาจนไร้ช่องว่าง 

ซาลาเปาคู่งามที่เขารู้ว่ามันทั้งขาวอวบและหวานนุ่มมากขนาดไหน

เสิ่นหนิงหลงสูดลมหายใจเข้าลึกทีหนึ่งอย่างต้องการสงบสติอารมณ์ ช่วยไม่ได้ที่ภาพในหัวที่ปรากฏขึ้นคือภาพการร่วมรักกับภรรยาที่เกิดขึ้นอย่างดุเดือดเมื่อคืนนี้

จะว่าไปแล้วเขากับภรรยาเรียกได้ว่ายังคงเป็นเสมือนคู่แต่งงานใหม่เสียด้วยซ้ำ เพราะแม้ว่าจะแต่งงานกันมาถึงครึ่งปีแล้ว แต่เรื่องในม่านมุ้งกลับเคยกระทำด้วยกันนับครั้งได้ อีกทั้งยังไม่ได้ใกล้ชิดสนิทสนมรักกันหวานชื่นเหมือนสามีภรรยาคู่อื่น

ครั้งแรกนั้นย่อมเป็นตอนที่เกิดเรื่องจนเขาได้ตกแต่งกับภรรยา ครั้งที่สองคือคืนเข้าหอในวันแต่งงานที่แสนจะวุ่นวาย และหลังจากนั้นเขาก็ต้องไปประจำการอยู่ในค่ายทหาร โดยหาเวลากลับมาบ้านสองหรือสามเดือนครั้ง ส่วนครั้งสุดท้ายคือเมื่อคืนนี้ แต่ทุกครั้งคนเป็นภรรยาไม่เคยที่จะเต็มใจเลยสักครั้ง เป็นเขาที่บังคับขืนใจเธอ ใช้ความโกรธและความน้อยใจเป็นตัวนำทาง 

กล่าวได้ว่าทุกครั้งหากจะได้ร่วมเตียงกับภรรยาจะต้องมีเรื่องให้ทะเลาะกันเสียก่อน ไหนเลยจะมีท่าทีสนิทสนมรักใคร่กันเช่นนี้

ซึ่งความคิดนอกลู่นอกทางนั้นส่งผลให้บางสิ่งดุดันขึ้นมาอย่างไม่อาจที่จะควบคุมได้  

ความผิดปกติที่เกิดขึ้นเจิ้งซิงอีย่อมรับรู้ได้ เธอเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาของสามีอย่างตื่นตะลึง สำนึกได้ว่าเธอไม่ควรที่จะรุก และเข้าหาสามีมากเกินไป เพราะจะเป็นตัวเธอเองที่ต้องลำบาก การได้ใช้ชีวิตกับเขาสองปีในชาติก่อน ทำให้เธอรู้ว่าสามีของเธอมีความเก่งกาจและความต้องการที่มากเกินไปสำหรับเรื่องนี้

"ฉันช่วยพี่ทำความสะอาดบ้านนะคะ"

เจิ้งซิงอีคลายอ้อมแขนถอยห่างออกจากร่างสูงของสามีอย่างระมัดระวัง เอ่ยบอกเขาพร้อมรอยยิ้มใสซื่อไร้เดียงสา ถึงแม้จะอยากเอาใจสามีมากแค่ไหนแต่ต้องไม่ใช่ตอนนี้

บาดแผลจากศึกรักเมื่อคืนนี้ยังระบมไม่หาย เธอต้องพักเรื่องนี้เอาไว้ก่อน

แต่ดูเหมือนว่ากว่าเธอจะคิดได้มันก็ไม่ทันการเสียแล้ว เมื่อเอวคอดเล็กของเธอถูกมือใหญ่ของอีกฝ่ายโอบรัดแล้วรั้งกลับมาแนบชิดอกเขาอีกครั้ง ทั้งยังมองเธอตาปรอย

และเธอก็ดันรู้ดีเสียด้วยว่าสายตาเช่นนี้ อีกฝ่ายกำลังต้องการสิ่งใด

เสิ่นหนิงหลงหรี่ตามองคนในอ้อมแขนที่ดูเหมือนจะต่อต้านสัมผัสจากเขาจนตัวเกร็ง จึงใช้มือข้างหนึ่งจับกระชับปลายคางมนบังคับให้คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นสบตาเขา เอ่ยถามเสียงแหบพร่า

"ทำไมครับ ภรรยาไม่เต็มใจหรือ"

"ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ"

เจิ้งซิงอีรีบปฏิเสธออกไปทันที ก่อนจะเม้มปากเอาไว้แน่น จะให้เธอบอกออกไปได้อย่างไรว่าเธอยังจุกเสียดตรงส่วนนั้นจากการกระทำของเขา แล้วดูรอบกายตอนนี้สิ สถานที่แบบนี้ทำเรื่องเช่นนั้นได้ที่ไหนกัน

เสิ่นหนิงหลงมองคนที่หลบตาเขาอย่างมีพิรุธ ราวกับเธอมีบางสิ่งปกปิดเอาไว้อยู่ในใจ นั่นทำให้เขาอดที่จะระแวงไม่ได้จริงๆ

ใบหน้าหล่อเหลาที่เริ่มจะอึมครึมน้อยๆ โน้มลงมากระซิบถามชิดใบหูเล็กที่แดงก่ำ พร้อมทั้งเป่าลมร้อนรดลำคอขาว 

"หรือว่าทั้งหมดที่พูดมาเธอตั้งใจหลอกลวงพี่อีกแล้ว"

เจิ้งซิงอีย่นคอหนีลมร้อนที่เป่ารดตรงใบหูและซอกคอของเธอ ที่ทำให้ขนอ่อนบนกายพากันลุกชัน เอ่ยปฏิเสธเสียงสั่น

"ไม่ใช่นะคะ พี่อย่าเข้าใจฉันผิด"

"แล้วทำไมเธอถึงปฏิเสธพี่ล่ะ"

ตอนนี้เจิ้งซิงอีนึกอยากจะร้องไห้ขึ้นมาแล้ว

เธอลืมไปได้อย่างไรกัน ว่าสามีผู้นี้ชื่นชอบที่จะรังแกเธอที่สุด

ชาติก่อนพอเธอก่อเรื่องให้เขา ทำให้เขาโกรธ เขาก็ลงโทษเธอ โดยการจับเธอทุ่มลงบนเตียงแล้วสำเร็จโทษจนเธอสลบเหมือด

ตอนนี้เธอกลับตัวกลับใจเป็นภรรยาที่แสนดีเขายังคิดแต่จะรังแกเธออีก

ที่แท้แล้วเขามันคนเจ้าเล่ห์คิดเพียงจะรังแกคน

เจิ้งซิงอีเม้มปากแน่น สองข้างแก้มร้อนผ่าว รู้สึกขัดเขินกับท่าทางเกเรของสามี สายตาของเธอจดจ้องอยู่แค่แผงอกกว้างและต้นแขนกำยำ ไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นสบตาคนตัวโตแม้แต่น้อย 

เสิ่นหนิงหลงเห็นสองแก้มที่ย้อมเป็นสีแดงด้วยความเขินอายก็เผลอยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู ความขุ่นข้องหมองใจที่เกิดขึ้นเมื่อครู่จางหายราวกับไม่เคยมีมาก่อน ทอดตามองคนในอ้อมแขนด้วยดวงตาฉ่ำวาว ภรรยาของเขาทั้งน่าเอ็นดูและน่าบดขยี้อย่างที่สุด น้ำเสียงที่เอ่ยถามจึงดังกระเส่าอย่างช่วยไม่ได้

"ว่าอย่างไร หืม"

เจิ้งซิงอีอดไม่ได้ที่จะมองค้อนอีกฝ่าย เมื่อไร้ทางเลือกจึงเอ่ยปากต่อรองอย่างกระดากอาย ท้ายประโยคแทบจะกลายเป็นเสียงกระซิบ

"วันนี้แค่จูบได้ไหมคะ คือว่าฉัน ยังเจ็บอยู่"

เสิ่นหนิงหลงที่กดปลายจมูกคลอเคลียอยู่ตรงขมับเล็กอย่างหยอกเย้าชะงักไปในทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น เพราะรู้ดีว่าเมื่อคืนนี้เขาบ้าคลั่งขนาดไหน เขาไม่ได้โกรธที่เธอทำให้เขาต้องออกจากการเป็นทหาร แต่เขาโกรธและน้อยใจที่เธอเอาแต่ผลักไสไล่ส่งเขา ทั้งยังแสดงออกว่ารังเกียจเขามากแค่ไหน

แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นเขาก็ยังคงต่อรอง

"อื้ม ได้สิ แต่เธอต้องเป็นฝ่ายจูบพี่นะ"

ชายหนุ่มเอ่ยบอกภรรยาที่ใบหน้าแดงก่ำ กระชับวงแขนแน่นขึ้น แล้วหลับตาลงราวกับกำลังบอกว่าเธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ

เจิ้งซิงอีส่งค้อนวงโตให้คนเอาแต่ใจที่หลับตานิ่ง ถือโอกาสมองสำรวจใบหน้าของอีกฝ่าย ริมฝีปากอิ่มคลี่ยิ้มอ่อนโยน ฝ่ามืออ่อนนุ่มยกขึ้นแตะซีกหน้าคมเข้มอย่างเผลอไผล

สามีของเธอหล่อเหลาถึงเพียงนี้เชียวหรือ เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเขาจะดูมีเสน่ห์และน่าดึงดูดถึงเพียงนี้ ทุกอย่างบนใบหน้าคร้ามคมดูลงตัวรับกันไปหมด

"ภรรยา เร็วเข้าสิครับ"

เสียงพร่าต่ำในลำคอที่เอ่ยเร่งเร้าขึ้น ใบหน้าหล่อเหลาโน้มต่ำลงมาใกล้ขึ้นอย่างต้องการเสนอตัว ทำให้เธอเผลอยิ้มกว้างออกมา

เมื่อไร้หนทางหลบเลี่ยงเจิ้งซิงอีจึงแตะปากจิ้มลิ้มลงบนริมฝีปากหยักของสามีแผ่วเบา หัวใจดวงน้อยเต้นตึกตักอย่างตื่นเต้น แต่ทันทีที่ริมฝีปากแนบสนิทเข้าหากันเธอก็ต้องร้องออกมาเสียงหลง

"อ๊ะ!"

คนที่เสนอให้เธอจูบเขากลับใช้ฝ่ามือหนารั้งต้นคอของเธอเอาไว้แล้วเป็นฝ่ายมอบจูบให้เธอเสียเอง