เฟลิกซ์ เบลคลีย์?เมื่อได้ยินชื่อนั้น ทั้งสามเจ้าหน้าที่พลันตัวสั่นทันที หนึ่งในนั้นถึงกับสั่นสะท้านอย่างรุนแรงทั้งเมืองตงไห่รู้จักเฟลิกซ์ เขามีเส้นสายทั้งด้านดีและด้านมืด!ทำไมเขาถึงอยู่ที่นี่? เขามีความสัมพันธ์อะไรกับบริษัทแพลทินัม?"ถ้าพวกแกไม่พูดก็ไม่เป็นไร แต่ฉันขอพูดอะไรตรง ๆ หน่อยแล้วกัน ถ้าฉันตรวจสอบแล้วพบว่ามันมีบางอย่างเกี่ยวกับพวกแก แกคงจะรู้กันนะว่าจะเกิดอะไรตามมา"ทันทีที่เฟลิกซ์กล่าวจบ ชายที่ยืนอยู่ทางซ้ายสุดทนไม่ได้อีกต่อไป เขากล่าว "ผมจะพูด… ผมจะพูด..."อีกสองคนมองหน้ากัน แล้วพยักหน้าอย่างจนใจเช่นกันแดร์ริล ผู้ซึ่งกำลังนั่งอยู่บนโซฟาในตอนนั้นยิ้มออกมาหลังจากผ่านไปไม่กี่นาที เฟลิกซ์ก็เลิกคุยกับสามคนนั้น เขายืนขึ้นแล้วกล่าวกับแดร์ริล "คุณดาร์บี้ ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วครับ"แดร์ริลหัวเราะ เขายืนขึ้นแล้วตบไหล่เฟลิกซ์ "นายทำได้เยี่ยมมาก เฟลิกซ์ ธุรกิจของนายก็ทำได้ดีในช่วงสองปีที่ผ่าน นายกำลังดังขึ้นเรื่อย ๆ แล้วนะ""อย่าชมผมเลยครับคุณดาร์บี้ ผมคงไม่เป็นผมทุกวันนี้หากไม่ใช่เพราะคุณ คุณดาร์บี้"หลังจากพูดคุยกับเฟลิกซ์เสร็จ แดร์ริลก็กล่าวลาเขาทันทีที่เฟลิกซ์เดินก
เขาคัดค้าน? ฮ่าฮ่า! ทุกคนในตระกูลลินดันมองแดร์ริล และคิดว่าเขาหน้าด้านสีหน้าของคุณย่าพลันมืดมนและอารมณ์เสีย เธอถาม "เธอพูดว่าอะไรนะ?"แดร์ริลหัวเราะอย่างเย็นชาแล้วกล่าวอย่างชัดเจน "คุณปรักปรำภรรยาผมเรื่องจีเซลล์ ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้ตรสจสอบเรื่องที่เกิดขึ้น คุณปลดเธอจากตำแหน่งโดยที่ไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่คิดว่ามันหยาบคายไปหน่อยเหรอ?"คุณย่ายิ่งอารมณ์เสียมากกว่าเดิม เธอถามอย่างมุ่งร้ายไปที่แดร์ริล "เธอหมายความว่าฉันตัดสินหนูน้อยลิลี่ผิด?"แดร์ริลกำลังจะพูดด้วยความมั่นใจยังไงก็ตาม ในตอนนั้นเองที่วิลเลียมทนไม่ได้ เขาตบโต๊ะเสียงดัง และตะโกนพร้อมชี้หน้าแดร์ริล "แกคิดว่าแกเป็นใคร? นี่คือการประชุมของตระกูลลินดัน เมื่อไหร่กันที่แกสามารถพูดอะไรได้ตามใจ? อะไรทำให้แกคิดว่าแกมีสิทธิ์เถียงคำตัดสินของคุณย่า?"แดร์ริลจ้องเขาอย่างเย็นชา "ฉันก็แค่แนะให้คุณย่าตรวจสอบเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนจะตัดสินใจ นายโมโหอะไรเนี่ย?""ไอ้เวรนี่!"วิลเลียมแทบระเบิด เขากำลังจะเข้าไปต่อยแล้ว แต่เมื่อคิดไปถึงตอนงานเลี้ยงวันเกิดของคุณย่า เขาถูกซ้อมก่อนที่จะได้ยกหมัดด้วยซ้ำ เขาจึงหยุดลง แต่ยังมองไปที่แดร์ริ
มันเป็นความผิดของคนอื่นจริงเหรอ?ทุกคนตกตะลึงคุณย่าเองก็ตกใจ เธอถาม "เกิดอะไรขึ้น คุณลินด์ท?"จีเซลล์ไม่ได้ตอบ เธอเพียงแค่ยิ้มอ่อน แล้วหันไปมองวิลเลียมเมื่อได้ยินว่าจีเซลล์กำลังจะตรวจสอบ วิลเลียมยังคิดว่าตัวเองยังอาจจะโชคดีแต่หลังจากจีเซลล์หันมามองเขา เขารู้แล้วว่าเขากำลังงานเข้าจีเซลล์หันไปพูดทางประตู "เข้ามาข้างใน ทั้งสามคนเลย!"แทบจะในทันที เจ้าหน้าที่หลังเวทีสามคนก็เดินคอตกเข้ามาเมื่อเขาเห็นทั้งสาม ความคิดของวิลเลียมปั่นป่วนทันที เขาตะลึง แต่ยังพยายามทำตัวปกติจีเซลล์กล่าวกับทั้งสาม "บอกความจริงไป!"เมื่อจีเซลล์สั่ง หนึ่งในพวกเขาก็มองขึ้นมาและมองกวาดไปทั่วห้อง จากนั้นสายตาของเขาก็ไปหยุดอยู่ที่วิลเลียม "นั่นเขา นั่นคือคุณวิลเลียม ลินดัน ที่สั่งให้เราทำครับ"อีกคนก็กล่าวเสริม หลังจากที่กลืนน้ำลายไปอึกใหญ่ "ใช่ครับ เขามอบเงินให้พวกเราทั้งสามมาก้อนใหญ่และให้พวกเราทำให้เอียร์มอนิเตอร์ของคุณลินด์ทมีปัญหา และจะให้เงินเพิ่มอีกหลังจากงานเสร็จสิ้น!"คนที่สามไม่ได้พูด แต่เขาพยักหน้า และจ้องไปที่วิลเลียมอะไรนะ?มันคือวิลเลียม?เมื่อได้ยินคำพูดของทั้งสาม ทุกคนพลันตกตะลึง ใบ
เมื่อเธอเห็นแดร์ริลพยักหน้า จีเซลล์ก็หันไปทางคุณย่าลินดันและกล่าวอย่างนุ่มนวล "ก็ดีค่ะ ฉันพอใจแล้ว"หญิงชรารู้สึกโล่งใจหลังจากจีเซลล์ยอมรับข้อเสนอของเธอทุกอย่างจะง่ายขึ้นตราบใดที่จีเซลล์ยอมมองข้ามปัญหาไปอย่างไรก็ตาม ครู่ต่อมา จีเซลล์ก็กล่าวว่า "แต่ฉันมีหนึ่งข้อแม้!""ข้อแม้อะไรเหรอ คุณลินด์ท?" หญิงชรารีบตอบสนองอย่างรวดเร็วจีเซลล์เดินเข้าไปหาลิลี่แล้วยืนข้าง ๆ เธอ จากนั้นเธอก็มองไปรอบ ๆ ห้อง แล้วกล่าวว่า "จากวันนี้ไป ลิลี่จะเป็นผู้ดูแลเรื่องภาพลักษณ์และเรื่องที่ใกล้เคียงกันของฉัน ฉันเชื่อเธอ จะไม่มีใครในตระกูลลินดันที่จะสามารถยุ่งกับงานของเธอได้ทั้งนั้น ฉันพูดชัดเจนไหม?"อะไรนะ?!ทุกคนตื่นตะลึงเมื่อได้ยินจีเซลล์ได้ให้อำนาจต่อลิลี่อย่างเต็มที่ และไม่มีใครจะสามารถเข้าไปยุ่งได้ ไม่แม้แต่คุณย่าลินดัน"แน่นอน คุณลินด์ท เราจะสนับสนุนอย่างเต็มที่" แม้แต่คุณย่าลินดันเองก็ไม่ชอบใจนัก แต่เธอก็ไม่มีทางเลือกมากนัก นอกจากการกลืนความขมขื่นในใจลงแล้วยิ้มออกมาแทนหลังจากที่หญิงชราให้คำมั่น เหล่าคนรุ่นใหม่ของตระกูลลินดันก็ไม่สามารถเก็บอาการริษยาต่อลิลี่ได้เลยแม้ว่าจะมีกระแสด้านลบของจีเซล
แดร์ริลมุ่งหน้ามาที่ตำหนักไข่มุกหลังจากได้วางสายทันทีที่เขาลงมาจากรถ ภาพที่เขาเห็นคือฝูงชนจำนวนมากด้านหน้าตำหันกไข่มุก คนที่ผ่านไปมาก็ดูจะให้ความสาใจเช่นกันเมื่อแดร์ริลเดินเข้าไป เขาก็เห็นเจ้าของร้านวัตถุโบราณร้านข้างเคียงกำลังพูดคุยด้วยความดุเดือด"นี่มันต้องเป็นของปลอมแน่!""ใช่ มันดูเหมือนของปลอมเลย!"เมื่อแดร์ริลเดินผ่านฝูงชนเข้ามาในร้าน เขาก็เห็นชายหัวล้านยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์โดยมีแจกันดินเผาในอ้อมแขน เขาดูเหมือนว่าจะต้องการขายแจกัน ในขณะที่คนรอบตัวของเขาต่างตั้งข้อสงสัยว่าของชิ้นนี้เป็นของจริงหรือไม่คนตรงหน้าของชายหัวล้านคืออีวอน ยัง, ปีเตอร์ วิลเลียม และชายวันกลางคนอีกคนหนึ่งชายวัยกลางคนนั้นสวมชุดจีนดั้งเดิมพร้อมแว่นตาหนึ่งคู่ ดูไปแล้วมีรูปลักษณ์คล้ายปรมาจารย์ เขาคือพ่อของอีวอน คิงส์ตัน ยัง เขาคือหัวหน้าของตระกูลยัง เป็นผู้ค้าวัตถุโบราณที่โด่งดังที่สุดในเมืองตงไห่! คิงส์ตันจ้องไปที่แจกันและยังมีอีกคนที่ดูคุ้นตาในฝูงชนเธอคือเอลซ่า ลินดัน!"ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่ด้วยล่ะเนี่ย?"แดร์ริลกำลังสงสัยในเรื่องนั้น แต่เมื่อคิดได้ว่า ตระกูลลินดันและตระกูลยังนั้นสนิทชิดเชื้อกัน
เอลซ่า ลินดัน ขมวดคิ้วขณะที่เธอยืนอยู่ข้าง ๆ แม้ว่าเธอจะไม่ค่อยได้คุยกับแดร์ริล แต่เธอก็ยังเป็นสมาชิกของครอบครัวลินดัน ถ้าแดร์ริลจะทำให้ตัวเองขายหน้า เธอจะไม่อายได้อย่างไร?เมื่อคิงส์ตันตระหนักถึงตัวตนของชายหนุ่มคนนั้น และหลังจากช่วงเวลาสั้นๆ ของอาการงุนงงเขาก็พูดว่า "เธอเป็นลูกเขยของครอบครัวลินดันไม่ใช่เหรอ?"ก่อนที่เขาจะดําเนินการต่อ อีวอนก็ขัดจังหวะเบา ๆ "คุณพ่อคะ เขาเป็นผู้ประเมินราคาวัตถุโบราณกิตติมศักดิ์ที่หนูจ้าง!"'อะไร?!'ทุกคนพยายามกลั้นการหัวเราะของพวกเขาเอง 'อะไรนะ? เขาเป็นผู้ประเมินราคาวัตถุโบราณที่มีชื่อเสียง? เหมือนขยะที่มีชื่อเสียงมากกว่าน่ะสิ ครอบครัวลินดันแทบรอไม่ไหวที่จะกําจัดเขาเพราะเขาไร้ประโยชน์! แต่อีวอนกลับทําให้เขาเป็นผู้ประเมินราคาโบราณกิตติมศักดิ์? ตลกชะมัด!'คิงส์ตันถอนหายใจขณะที่เขาจ้องมองแดร์ริล แล้วเขาก็พยักหน้าและไม่ได้พูดอะไรอีกทรัพย์สินของตระกูลยังนั้นอยู่ภายใต้การจัดการของอีวอน ยัง เธอทําได้ดีมาก "ในเมื่อลูกสาวผมจ้างชายหนุ่มคนนี้มา ผมคิดว่าเขาต้องเป็นคนที่มีความสามารถอยู่บ้าง?" แม้ว่าชื่อของแดร์ริลจะไม่ดีในเมืองตงไห่ แต่คิงส์ตันก็เชื่อในลูกสา
คิงส์ตันสูดหายใจเข้าไปเต็มปอด เขามีท่าทางเย้ะหยัน เขาหันไปรอบ ๆ แล้วกระซิบกับอีวอน "นี่คือนักประเมินกิตติมศักดิ์ที่ลูกจ้าง? ด้วยเงินเดือน 50,000 บาท?"'แม้ว่าตระกูลเราจะมีเงิน แต่เราก็ไม่ควรจ่ายเงินสุรุ่ยสุร่าย'อีวอนไม่ได้พูดอะไร เธอมีร่องรอยของความอับอายอยู่ในดวงตาชายหัวล้านหัวเราะราวกับเจอคนสนิท เขาจับไหล่ของแดร์ริลแล้วกล่าว "น้องชายช่างมีความรู้จริง ๆ!"แดร์ริลเพียงแค่ยิ้มคิงส์ตันจ้องมองแดร์ริลแล้วกล่าวด้วยความเย็นชา "บอกฉันซิ ว่าทำไมเจ้าสิ่งนั้นถึงมีค่า 500,000 บาท?"'ไม่ มันมีมูลค่ามากกว่านั้นด้วยซ้ำ! มันมีมูลค่ามากกว่าห้าล้านบาท! คุณจะทำเงินได้มากมายถ้าซื้อมัน' แดร์ริลคิดกับตัวเองจากนั้นเขาก็กระแอมเพื่อเคลียร์ช่องคอเล็กน้อย ก่อนจะพูดอย่างเชื่องช้า "คุณลุงยัง อย่าได้กังวลเลยครับ ผมจะอธิบายให้ฟัง คุณลุงรู้เรื่องเกี่ยวกับเจ้าหญิงเหวินเฉิงใช่ไหม?"คิงส์ตันใจร้อน เมื่อเขาได้ยินชื่อนั้น เขาก็พลันนึกอะไรขึ้นมาได้ ตัวของเขาสั่นด้วยความตกใจ "นี่เธอหมายถึง..."จากนั้น คิงส์ตันก็ส่ายหน้า "เป็นไปไม่ได้ มันเป็นไปไม่ได้แน่!"ประวัติศาสตร์ได้บันทึกเรื่องราวหลัก ๆ ไว้เพียงว่าเจ้าหญ
อีวอนและเอลซ่ารู้สึกขาอ่อน พวกเธอตกตะลึง!'เขาสามารถระบุได้จริง ๆ ว่ามันคือวัตถุโบราณ?'ท่าทางตื่นเต้นของคิงส์ตันบนใบหน้านั้นทำให้ความสงสัยของพวกเธอหายไป"เฮ้ หลังจากคุยกันมาตั้งนาน สรุปคุณต้องการจะซื้อมันไหมเนี่ย?"ชายหัวล้านนั้นเริ่มหมดความอดทนแดร์ริลลอบยิ้มจาง ๆ'ชายคนนี้ต้องเป็นคนธรรมดาแน่ เขานำสมบัติล้ำค่ามาในตำหนักไข่มุก แต่เขากลับเรียกเงินแค่ครึ่งล้านบาท!'เมื่อคิดไปถึงโคลนที่ติดอยู่ตรงก้นของแจกันดินเผา แดร์ริลก็มั่นใจแล้วว่ามันต้องถูกขุดขึ้นมาจากที่ใดสักที่ 'ชายหัวล้านคนนี้ดูลึกลับ เขาไปขุดแจกันนี่มาจากไหนกัน?' แดร์ริลขมวดคิ้วขณะที่เขากำลังคิด"แน่นอน! ผมจะซื้อมัน!"คิงส์ตันพยักหน้าซ้ำไปมาเขากลัวว่าชายหัวล้านจะเปลี่ยนใจจากนั้น คิงส์ตันก็หันไปตะโกนบอกปีเตอร์ วิลเลียมส์ "เร็วเข้า จ่ายเงินให้คุณผู้ชายคนนี้"หลังจากนั้น เขาก็หยิบแจกันดินเผามาอย่างระมัดระวัง และบอกให้อีวอนนำกล่องมาใส่มันเก็บไว้เจ้าของร้านวัตถุโบราณคนอื่นหน้าเขียวคล้ำด้วยความริษยาพวกเขามองไปที่แดร์ริลด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป'เจ้าหนุ่มนี่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่!'ปีเตอร์จ่ายเงินให้ชายหัวล้าน เขานำ
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ