'ถ้าอย่างนั้นพวกเขาก็ขุดแจกันของซูหยานผู้ขจรมาจากที่นี่สินะ ดูเหมือนว่าสุสานแห่งนี้จะมีความลับอะไรบางอย่าง''อีกอย่าง ดูเหมือนคนพวกนี้จะไม่ได้ขุดพวกมันอย่างระวังเลย ถ้าพวกเขาทำลายสิ่งตกทอดทางวัฒนธรรมขึ้นมาล่ะ? พวกมันเป็นสมบัติที่บรรพบุรุษของเราเหลือไว้นะ! ฉันจะทำอย่างไรดี?'เมื่อแดร์ริลกำลังจะเดินเข้าไปอีก เขาก็ได้ยินชายหนวดเฟิ้มตะโกนอย่างโมโห "นั่นใคร? ทำไมแกมาทำลับ ๆ ล่อ ๆ แถวนี้? ออกมาซะ!"แดร์ริลตกใจ'เวรเอ๊ย! เขาเห็นเราแล้ว!'แดร์ริลกำลังจะเดินออกมาจากหลังต้นไม้ในขณะที่เขาเห็นชายหนวดเฟิ้มทำหน้าตาหน้ากลัวแล้วเดินตรงไปที่ต้นไม้ที่ห่างออกไปสิบเมตร"พวกแกปล้นสุสานได้ยังไง! นี่มันเป็นการฝ่าฝืนกฏหมาย พวกแกควรหยุดซะ!"ก่อนที่ชายหนวดเฟิ้มจะเดินไปที่ต้นไม้ เสียงนุ่ม ๆ ก็ดังออกมาจากด้านหลังต้นไม้ฟิ่ว! แดร์ริลคิดว่าเขาถูกจับได้ซะแล้วแดร์ริลถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเขาได้ยินเสียงนุ่ม ๆ ที่มีเสน่ห์จากนั้น เขาก็เห็นร่างที่ดูนุ่มนวลและเซ็กซี่เดินออกมาจากหลังต้นไม้แดร์ริลถึงกับหยุดนิ่งใบหน้างดงามของเธอปกคลุมด้วยฝุ่น และเธอก็ไม่มีอาการหวาดกลัวพร้อมกับศักดิ์ศรีที่มั่นคง เป็นใครไปไม่
"อย่าปอดแหกไปเลย คนสวย ไม่ต้องห่วง มันไม่ใช่ยาพิษหรอก ก็แค่โอสถคลายกระดูก มันแค่ทำให้เธออ่อนแอลง" ชายหนวดเฟิ้มยิ้มอย่างอันตรายเมแกนชะงักด้วยความสับสน เธอพูดอะไรไม่ออก'โอสถคลายกระดูก?''เพ้อเจ้อชะมัด!'แดร์ริลหน้าบึ้ง ชายหนวดเฟิ้มนั่นต้องเคยเป็นผู้ป่วยจิตเวชที่หนีออกมาจากโรงพยาบาลบ้าแล้วพูดอะไรมั่วซั่วแน่"นี่ ไอ้หนู! แกตามฉันมาเหรอไง? แกต้องการอะไรวะ? ฉันขายแจกันแล้วพวกแกก็จ่ายเงินเพื่อมันไปแล้ว แกจะตามฉันมาทำไมอีก?" ชายหัวล้านและกลุ่มของเขาห้อมล้อมแดร์ริลไว้ แล้วถามอย่างมุ่งร้าย"ฉันเป็นเพียงคนเดียวที่คิดว่าแจกันของแกมีค่า แกไม่อยากขอบคุณฉันเรื่องนั้นหน่อยเหรอ?" แดร์ริลแกล้งถอนหายใจก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปใกล้ขึ้นเรื่อย ๆแดร์ริลกังวลเล็กน้อย เขาเรียนกังฟูหย่งชุนมาจากปรมาจารย์หย่งชุนมานับปีก่อนหน้านี้ แต่แดร์ริลเองก็ไม่แน่ใจว่าจะประมือกับคนจำนวนมากขนาดนี้ได้ไหมดังนั้น แดร์ริลจึงต้องหาทางหันเหความสนใจคนพวกนี้ เพื่อให้พวกมันลดความระวังลง"ขอบคุณแก?" แน่นอน ชายหัวล้านถึงกับงุนงงเมื่อได้ยินแบบนั้นในเวลาเดียวกัน คนอื่นก็ที่ขยับเข้ามาใกล้แดร์ริลนั้นถึงกับหยุดเดินลงแดร์ริลดีใจ
ครึ่งหลังจากคัมภีร์นั้นว่าด้วยเรื่องฮวงจุ้ยหยาง ซึ่งบรรยายเรื่องการเลือกสถานที่ตั้งของบ้าน บ้านของคนเป็นนอกเหนือจากเรื่องบ้านหยินบ้านหยาง มันยังมีรายละเอียดอื่น ๆ อีกมาก อย่างรูปวาดเฉพาะต่าง ๆ"เ-ี่ย บ้านนี้มันเหมือนบ้านของฉันเลยไม่ใช่รึไง?" แดร์ริลตกใจเมื่อเห็นรูปบ้านหลังหนึ่งในคัมภีร์จากนั้นเขาก็อ่านคำบรรยายในหน้าถัดมา [บ้านรูปแบบนี้ขาดองค์ประกอบการรวบรวมธาตุน้ำ และนั่นส่งผลต่อผู้อยู่อาศัย มันทำให้เขาใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก]แดร์ริลมองเห็นแสงสว่างทันทีไม่แปลกใจเลยว่าทำไมลิลี่ถึงไม่มีความดีความชอบในตระกูลลินดันเลย และบริษัทของลิลี่ก็มักจะขาดทุน มันกลายเป็นว่าไม่ใช่ความผิดของมนุษย์ แต่เป็นเพราะฮวงจุ้ยของที่อยู่อาศัยไม่ดีนั่นเองแดร์ริลกำลังจะอ่านต่อเพื่อหาทางแก้ ทันใดนั้น เสียงอันอ่อนแรงของเมแกนก็เข้าหูของเขา "แดร์ริล คุณหายาแก้เจอแล้วหรือยัง?"แดร์ริลตกใจ โดยไม่ต้องติดให้มากความ เขาหยิบคัมภีร์ทั้งสองเล่มไป จากนั้น เขาก็เดินออกมาจากหลุมศพแล้วกล่าวกับเมแกน "ผมตรวจดูทุกที่แล้ว แต่มันไม่มีร่องรอยของยาแก้เลย"คิ้วของเมแกนขมวดลง มีร่องรอยของความผิดหวังบนใบหน้าของเธอแดร์ริลถาม "คุ
"คุณแกล้งโง่รึเปล่าเนี่ย?" เมแกนขมวดคิ้วในขณะที่เรียนรู้แดร์ริลไปด้วย'ทำไมเขาไม่ตอบเราแต่ดันถามเรากลับมาซะอย่างนั้น?'"คุณใช้อะไรเอาชนะพวกโง่นั่นก่อนหน้านี้?"แดร์ริลถูจมูกของเขา "มันก็ไม่มีอะไรหรอก ผมแค่ฝึกหย่งชุนมาไม่นานนี้""นั่นไม่จริงเลย!"เมแกนส่ายหัวอย่างชัดเจน "แขนของคุณขยับได้กว้างมากตอนที่ตกใจก่อนหน้านี้ นั่นไม่ใช่หย่งชุน"แดร์ริลพูดไม่ออกเมแกนพูโถูก เธอฝึกหย่งชุนด้วยตัวเอง แต่เธอพบว่ามันไร้ประโยชน์ มันเป็นแค่กลลวงของกุ๊ยข้างถนนแดร์ริลส่ายหัว "คุณพูดถึงสำนักหย่งชุนไหน? เกิดอะไรขึ้นกันแน่?""คุณไม่รู้เหรอ?" เมแกนยังคงสงสัยเมื่อเธอพบว่าแดร์ริลไม่ได้แกล้งทำเป็นสับสน เมแกนจึงถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วกล่าว "มันมีสำนักกังฟูหลักอยู่หกสำนัก คุณรู้ไหม?เมแกนกล่าวต่อเมื่อไม่เห็นแดร์ริลตอบสนอง "สำนักทั้งหกของกังฟู ทั้งเส้าหลิน, บู๊ตึ้ง, ง้อไบ๊, คุนหลุน, เทียนชาน, และไทชิ แต่ละสำนักมีรูปแบบการบ่มเพาะของตัวเอง และการบ่มเพาะนั่นก็แตกต่างกับกีฬาคิกบ็อกซิ่งอย่างสิ้นเชิง""หกสำนักนั้นเคยรุ่งเรืองมาก แต่หลังจากการพัฒนาของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี สำนักส่วนใหญ่ก็เริ่มไม่ปฏิบัติตามวิถ
มันกลายเป็นว่าพลังอันมากมายของเขานั้นมาจากเม็ดยาจักรวาลยิ่งเขาอ่านคัมภีร์ เขายิ่งหลงไหลเข้าไปในเนื้อหาของมัน!มันมีโอสถมากมายที่ถูกบันทึกไว้ในคัมภีร์นี้ ตัวอย่างเช่น เม็ดยาพลังศักดิ์สิทธิ์ สามารถทำให้ผู้ใช้ทรงพลังอย่างเหลือล้น และยังมียาจิตวิญญาณล่องลอย ที่สามารถทำให้ร่างกายของผู้ใช้เบาหวิวดั่งขนนกยังไงก็ตาม แดร์ริลไม่เคยได้ยินชื่อยาพวกนี้มาก่อน และผลของมันก็ลึกลับอย่างมากอีกตัวอย่างเช่น ยาทะลวงวิญญาณ หากศัตรูได้รับยานี้ไป ควบคู่กับวิธีบ่มเพาะของมัน ผู้ใช้จะสามารถควบคุมศัตรูได้'จริงเหรอเนี่ย? นี่มันทรงพลังขนาดนั้นเลยเหรอ?'เมื่อเขาอ่านเรื่องยาทะลวงวิญญาณ แดร์ริลจึงเหลือบดูวัตถุดิบที่ต้องใช้ปรุงยาขึ้น เขาก็ถึงกับงงงวยกับพวกมันเลยทีเดียว'วารีวิญญาณสวรรค์… ศิลาไร้ราก?'ของพวกนี้มันอะไรกัน?' มีอะไรแบบนี้บนโลกด้วยเหรอ?'แดร์ริลงุนงงแดร์ริลดูที่ยาชนิดอื่น และเขาก็เห็นว่าวัตถุดิบที่ใช้ในการปรุงยาเหล่านี้ล้วนหาได้ยากมาก ๆ บางชนิดเขาก็ไม่เคยได้ยินเลยอย่างไรก็ตาม แดร์ริลเจอข้อยกเว้นแล้ว วัตถุดิบที่ต้องใช้ในการกลั่นยานี้นั้นหาได้ไม่ยากชื่อของโอสถนี้คือ เม็ดยาเทวะเม็ดยาเทวะนั
"นี่มันยาแบบไหน?" เมแกนถามด้วยความสงสัยแดร์ริลอยากจะตอบว่ามันคือเม็ดยาเทวะ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขากลั่นมันออกมา และเขาก็ไม่รู้ว่ามันจะได้ผลไหม เขาจึงกล่าว "ผมก็ไม่รู้ เพื่อนผมให้มา"เมแกนหมดคำพูด'นายไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไร แต่จะเอามาให้ฉันกินเนี่ยนะ?'แม้ว่าจะมีความสงสัยอยู่บ้าง แต่เมแกนก็หยิบมันเข้าปากแดร์ริลดูเธออย่างใกล้ชิด มีร่องรอยของความคาดหวังในดวงตาของเขานาทีผ่านไป แดร์ริลถาม "คุณรู้สึกยังไงบ้าง?"เมแกนส่ายหัว "ฉันไม่รู้สึกอะไรเลย"'เวรเอ๊ย'แดร์ริลสบถเม็ดยาเทวะที่สามารถทำให้ผู้บ่มเพาะสามารถทะลวงผ่านระดับได้? โกหกทั้งเพน่ะสิเมื่อเธอเห็นความอับอายที่แสดงบนใบหน้าของแดร์ริล เธอจึงพยายามที่จะปลอบเข้า "โชคยังดี ที่ร่างกายของฉันแข็งแรงและสุขภาพดี ถ้าคนอื่นกินมันเข้าไป ฉันกลัวว่าพวกเขาจะป่วยเอา ครั้งหน้าอย่าให้ของไม่มีประโยชน์กับคนอื่นอีกล่ะ"หลังจากเธอกล่าว เมแกนก็รับสายจากสถานีตำรวจ เธอต้องไปทำงานแล้วแดร์ริลไม่สามารถอยู่ที่นี่ต่อได้อีก เขากล่าวลากับเมแกนแล้วจากไปทันทีที่เขาขับรถออกจากชุมชน ลิลี่ก็โทรหาเขา"นายอยู่ไหน?" เสียงของลิลี่ดูตื่นตระหนกและกังวล "มี
ตระกูลลินดันได้รวมตัวกันรอบ ๆ เวนท์เวิร์ธ และประณามเขาราวกับเป็นนักโทษ"เวนท์เวิร์ธ มันเป็นความผิดของนาย!""คุณสัญญาว่าจะทำเงินให้ แล้วนี่มันอะไรกัน?""ฉันไม่คิดว่าโทนี่จะเชื่อใจไม่ได้ มันกลายเป็นแบบนั้นไป...""ไม่ว่าจะอย่างไร นายต้องให้คำอธิบายกับเราในวันนี้"พวกเขาโกรธขึ้นเรื่อย ๆ ในการพูดคุยนี้ มันเหมือนมีไฟลุกโชนในดวงตาของพวกเขา เหมือนพวกเขาจะฆ่าเวนท์เวิร์ธได้เลยทีเดียว"ไม่ต้องห่วงนะคะทุกคน มันต้องมีวิธีแก้ปัญหานี้แน่" ลิลี่ ผู้ยืนอยู่ข้าง ๆ กล่าวด้วยความกังวลมันไม่มีทางแก้ได้ง่าย ๆ แน่! ตระกูลลินดันอันยิ่งใหญ่ต้องล้มละลายก็เพราะพ่อของเธอ!ซาแมนธารีบกล่าว "พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน อย่าใช้อารมณ์มากไปสิ"อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครสนใจเกี่ยวกับแม่ลูกคู่นี้เลยจากนั้น คุณย่าลินดันก็มองไปที่เวนท์เวิร์ธด้วยความผิดหวังแล้วกล่าว "เวนท์เวิร์ธ แกทำให้ฉันผิดหวัง บอกฉันที เราจะทำอย่างไรกันต่อไป?"เวนท์เวิร์ธดูมืดมน "ผมไม่รู้ว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้ โทนี่ได้หายตัวไป และผมก็กำลังตามหาเขา""เวนท์เวิร์ธ ทำไมฉันถึงคิดว่านี่มันเป็นกลลวง? ที่นายอาจจะร่วมกันสร้างขึ้น?" ใครบางคนกล่าวการโยนหิ
คุณย่าลินดันส่ายหัว เธอจะทำอย่างไรดี? หรือนี่จะเป็นการลงโทษจากสวรรค์ต่อตระกูลลินดัน!?ในตอนนั้นเอง ชายหนุ่มสวมชุดดูดีก็เดินเข้ามาในห้องโถงเหล่าลินดันจ้องเขาในทันที"คุณเป็นใคร?" คุณย่าลินดันขมวดคิ้ว ชายคนนี้เป็นคนแปลกหน้า เธอไม่เคยเห็นเขามาก่อนมากไปกว่านั้น เขาดูไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปชายหนุ่มยิ้มแล้วพยักหน้าให้คุณย่าลินดันอย่างสุภาพ "ผมชื่อ พอล เจมส์ ผมเป็นประธานของดราก้อน เทค"'ว้าว!'เมื่อพอลแนะนำตัวเสร็จ ทุกคนก็นิ่งอึ้งคุณย่าลินดันตะลึง จากนั้น เธอก็ยืนขึ้น สายตาสั่นไหวดราก้อน เทค เป็นบริษัทชั้นนำในอุตสาหกรรมสื่อยุคใหม่ มีข่าวลือว่า พอล ประธานของดราก้อน เทค นั้นเป็นคนลึกลับ น้อยครั้งที่เขาจะโผล่ตัวต่อหน้าสื่อเขาเป็นตัวตนที่ยิ่งใหญ่ในเมืองตงไห่? แต่เขากลับมาที่ตระกูลลินดัน?เกิดอะไรขึ้น?พอลยิ้มเมื่อเขาเห็นการตอบสนองของเหล่าลินดัน ตระกูลลินดันนั้นเป็นตระกูลชั้นรองของเมืองตงไห่ ถ้าคุณดาร์บี้ไม่บอกให้เขามา ชีวิตนี้เขาคงไม่เสียเวลามายุ่งกับคนพวกนี้แน่"ประทานโทษนะ คุณเจมส์ ทำไมคุณถึงมาที่นี่กะทันหันล่ะ?" คุณย่าลินดันเกือบหลุดยิ้มออกมาแม้แต่คนอย่างคุณย่าลินดันยังเสียคว
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ