แดร์ริลยิ้มให้เมแกน "รอบหน้าคุณต้องตื่นตัวมากกว่านี้นะ หมอดูส่วนใหญ่ล้วนเป็นพวกจอมปลอมทั้งนั้นแหละ"เมแกนพยักหน้าแล้วกล่าวเสียงแผ่ว "ยังไงก็เถอะ นายได้เอาเม็ดยาเทวะมาด้วยไหม?"เธอไม่มีทางลืมเรื่องนี้!แดร์ริลส่ายหัว "ผมไม่มีมัน ครั้งหน้าแล้วกันนะ"เขาเพิ่งกลับออกมาจากห้องสมุด เขาไม่มีเวลากลับบ้านใบหน้าของเมแกนเผยความผิดหวังออกมาในขณะที่เธอพยักหน้า "ก็ได้ ถ้างั้น ฉันจะติดต่อนายไปอีกครั้ง นายช่วยเอาเม็ดยาเทวะมาให้ฉันครั้งหน้าได้ไหม?"แดร์ริลพยักหน้าก่อนจะบอกลากับเธอ เขาต้องไปตามหาลิลี่เมแกนหยิบกระเป๋าของเธอแล้วเดินไปทิศตรงข้าม"เมก รอฉันด้วย!" เคนท์ตะโกนด้วยความตระหนก เขาไล่ตามเธอไปเมแกนโมโหมาก เธอจำได้ว่าหมอดูปลอมคนนั้นเรียกชื่อเคนท์ออกมาด้วยความตื่นตระหนกในตอนที่เธอกำลังจะจับเขา เธอจึงได้รู้ว่าทั้งหมดนี้มันเป็นการกระทำของเคนท์เธอผิดหวังเขาเคยบอกให้คนแกล้งเป็นฉลาม แล้วตอนนี้เขาก็ให้ใครบางคนแกล้งเป็นหมอดูอีก ขยะสิ้นดี!แดร์ริลเดินไปมาประมาณสิบนาที แต่ก้ไม่เจอลิลี่เลยถนนแอตแลนติกนั้นเนืองแน่นไปด้วยผู้คน มีคู่รักมากมายที่นี่แดร์ริลรู้สึกตัวว่าเขาไม่เคยทำอะไรโรแมนติกให้
ความจริงแล้วลิลี่นั้นคิดว่าแดร์ริลเป็นคนที่เซอร์ไพรส์เธอด้วยโคมไฟที่มีชื่อเธอพวกนี้ แต่เธอก็โยนความคิดนั้นทิ้งไปทันที นี่มันโครงการใหญ่ แดร์ริลไม่มีทางทำเรื่องนี้ไหว"ดูสิ พวกโคมไฟมีชื่อบนนั้นด้วย!" ใครบางคนร้องออกมาฝูงชนโห่ร้อง โรแมนติกจริง ๆ ! พวกเขาต่างสงสัยว่าหญิงสาวคนไหนกันที่เป็นผู้โชคดี!"คงจะยอดเยี่มเลยหากมีใครสักคนเขียนชื่อของฉันไว้บนนั้น..." หญิงสาวบางคนอิจฉาเฟบี้เดินไปหาลิลี่แล้วกุมมือเธอ "ลิลี่ เธอโชคดีมากเลย!"ลิลี่ยิ้มแล้วพยักหน้าให้จัสติน ถึงเธอจะไม่ได้สนใจเขา แต่เธอก็ประทับใจ เธอรู้สึกได้ว่าจัสตินนั้นพยายามเพื่อเธอด้วยความดีใจ จัสตินยิ้ม "ผมยอมให้คุณทุกคนอย่างเพื่อจะได้เห็นคุณยิ้ม"เขาเห็นได้ว่าลิลี่กำลังประทับใจ และนั่นเป็นสัญญาณที่ดีในการชวนเธอเดท!ลิลี่ยิ้มแล้วนำมือถือออกมาถ่ายรูป เวลาเดียวกับที่เธอเห็นร่างที่คุ้นเคยตรงเข้ามาหาเธอเธอทั้งปลาบปลื้มและแปลกใจ! "แดร์ริล!" ลิลี่วิ่งไปหาเขาพร้อมกับเสียงร้องอันแปลกใจในเวลาเดียวกัน เจดก็ตกใจและเริ่มกระวนกระวาย เธอพูดติดอ่าง "แด… แดร์ริล..."เธอคุ้นเคยกับการเรียกเขาว่า 'ป๊ะป๊า' แต่เธอไม่สามารถใช้ชื่อเล่นนั้นต่อ
ยิ่งพูด จิสตินก็ยิ่งได้ใจ เขาหยิบมือถือออกมาพร้อมเยาะเย้ย "แดร์ริล แกมาได้ถูกเวลาพอดี ฉันจะแสดงให้เห็นว่าฉันทำอะไรได้บ้าง รอก่อนเถอะ โคมไฟพวกนี้จะแสดงชื่อเต็มของคุณลิลี่ในอีกไม่นาน"เขาชอบใจยิ่งกว่าเดิมเมื่อเขาพูด "พวกมันจะไม่ได้แค่แสดงชื่อเต็มของคุณลิลี่ แต่มันจะแสดงชื่อของฉันด้วย"เหล่าฝูงชนผู้เอะอะอุทานด้วยความแปลกใจ'นี่มันไม่มากเกินไปหน่อยเหรอ? เขาจะแสดงชื่อตัวเองบนโคมทั้งหมดได้ยังไง? ชายคนนี้ทรงอำนาจจริง ๆ !'แม้แต่เฟบี้ยังช่วยไม่ได้ที่จะพึมพำออกมา "ลิลี่ คุณควินน์โรแมนติกมากเลย เขาดีกว่าแดร์ริลตั้งเยอะ"เฟบี้ไม่เข้าใจว่าทำไมลิลี่ถึงได้แคร์ไอ้ขยะชิ้นนี้มากนัก จัสติน ควินน์ดีกว่าตั้งเยอะ! เขาทั้งรวย แล้วก็โรแมนติกโดยไม่สนใจเธอ ลิลี่กุมมือของแดร์ริลแล้วกล่าวเสียงแผ่ว "แดร์ริล ไปกันเถอะ"ในเมื่อจัสตินจะทำให้ทั้งถนนสว่างด้วยชื่อของเธอ เขาก็จะทำให้ชื่อของทั้งคู่ปรากฏด้วยลิลี่ต้องการไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเพื่อหนีเหตุการณ์ที่จะทำให้แดร์ริลอับอายไปมากกว่านี้แดร์ริลยังคงไม่ไหวติง เขายิ้มแล้วกล่าว "ที่รัก ไม่เป็นไรหรอก มาดูกันว่าเขาจะทำอะไรได้อีก"ลิลี่ตื่นตระหนก ผลจากการที่
ทุกอย่างเงียบสงัด!ถนนทั้งสายกลายเป็นเงียบสนิทและสายตาของทุกคนก็จดจ้องที่แดร์ริลลิลี่ยืนอยู่ด้วยความประหลาดใจพร้อมกับหัวใจที่เต้นจนแทบทะลุออกมาจากหน้าอก'นี่แดร์ริล… จะแสดงให้เราดูจริง ๆ เหรอ? เขาไม่เคยบอกเราเลยว่าเขาเล่นเปียโนเป็น...'แดร์ริลเดินไปที่เปียโนแล้วนั่งลง เขายืดนิ้วมือแล้ววางมันลงบนเปียโนอย่างนุ่มนวลการเรียนเปียโนเป็นหนึ่งในทักษะที่จำเป็นต้องมีของตระกูลดาร์บี้ เขาเรียนเปียโนมาสองปีกับนักเปียโนระดับโลก เบเกอร์ ในสมัยที่เขายังอยู่กับตระกูลของเขายังไงก็ตาม มันเป็นเวลาสามหรือสี่ปีแล้วที่เขาได้ซ้อมเปียโนครั้งสุดท้ายเจ้าหน้าที่โผล่ออกมาจากฝูงชนพร้อมไมโครโฟนในตอนที่แดร์ริลนั่งลงและวางมันลงหน้าเขาชายหนุ่มแต่งตัวมีสไตล์สี่คนเดินออกมาแล้วยืนหลังแดร์ริล แต่ละคนถือกีต้าร์ว้าวฝูงชนเดือดพล่านไปด้วยความกระตือรือร้นในทันทีมือกีต้าร์สี่คนนี้ไม่ใช่ใครอื่น พวกเขาคือวงร็อคชื่อดัง FBY!นี่เขาจ้าง FBY มาขัดขวางการแสดงของตัวเองรึไง?หญิงสาวหลายคนกรีดร้องด้วยความตื่นเต้นฝูงชนหยิบมือถือออกมาถ่ายแดร์ริลแดร์ริลยิ้มในขณะที่เขามองไปรอบ ๆ ก่อนที่ในที่สุดเขาจะมองไปที่ลิลี่ เขากล
ณ บ้านตระกูลยัง เมืองตงไห่อีวอนผู้ซึ่งกำลังทานมื้อค่ำกับครอบครัวได้ยืนอยู่ที่หน้าต่างเธอรู้สึกไม่สบายใจเพราะเธอไม่รู้ข้อมูลของแดร์ริลเลยตลอดสองวันที่ผ่านมา'นี่เราเป็นอะไรเนี่ย? ทำไมเราถึงได้คิดถึงเขาทุกคืน ถึงเราจะรู้ดีว่าเขารักลิลี่ ลินดัน ก็ตาม?'เธอคิดไปถึงตอนที่เขาช่วยเธอประเมินของมีค่าต่าง ๆ ในตำหนักไข่มุกเธอยังคิดไปถึงตอนที่เขาช่วยเธอจากฉลามอย่างกล้าหาญในช่วงทัศนศึกษาจากนั้น เธอก็คิดไปถึงความกล้าบ้าบิ่นของเขาในขณะที่ต่อสู้กับโจรถาพเหล่านั้นตราตรึงอยู่ในใจของอีวอนเหมือนพวกมันถูกประทับลงไปเสียงระเบิดมาจากดอกไม้ไฟที่ผลิบานอยู่บนท้องฟ้าในทิศของถนนแอตแลนติก แสงสีสันปรากฏขึ้นบนฟ้าในทันทีช่างงดงามพลุพวกนี้ดึงความสนใจของอีวอนสองชื่อปรากฏขึ้นท่ามกลางดอกไม้ไฟ อีวอนถึงกับตะลึงเมื่อเธออ่านพวกมันนั่นมันชื่อของแดร์ริลกับลิลี่'พวกเขาอยู่ที่ถนนแอตแลนติกตอนนี้เหรอ?'ช่างเป็นการแสดงดอกไม้ไฟที่อลังการดูเหมือนเขาจะรักเธอมากจริง ๆ ...อีวอนรู้สึกแย่อย่างบอกไม่ถูกถนนแอตแลนติกแดร์ริลและลิลี่ยังคงกอดกันกลมทุกคนสะกดสายตาที่พวกเขา บางคนก็อิจฉา บางคนก็อวยพรให้พวกเขามีความ
คนทั้ง 30 นั้นล้วนเป็นผู้บ่มเพาะทั้งสิ้น! คนที่แข็งแกร่งที่สุดในพวกเขามีระดับปรมาจารย์ขั้นห้า ในขณะที่อ่อนแอที่สุดคือระดับปรมาจารย์ขั้นสาม!แดร์ริลเริ่มมีอาการเหนื่อยล้าหลังจากผ่านไปสักพัก พลังของเขาจะเหือดแห้งจนหมดหากยังเป็นแบบนี้ต่อไป!"ฆ่ามัน ฆ่ามันให้ได้!"ทิโมธีตะโกนแหกปากออกมาในขณะที่เขาพุ่งเข้าใส่แดร์ริลพร้อมแทงมีดสั้นใส่หลังของแดร์ริลอย่างไม่ทันคาดคิด!ฉัวะ!เลือดสด ๆ ไหลออกมาจากบาดแผลของเขา!"แดร์ริล!"ลิลี่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นและกังวลอย่างมาก เธอรู้สึกเหมือนหัวใจจะหลุดออกมาจากลำคอ ความกระวนกระวายปรากฏบนใบหน้าของเธอแดร์ริลถูกดึงความสนใจจากเสียงตะโกนของลิลี่เล็กน้อย แต่ตอนนั้นเองที่ทิโมธียิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย เขายกมีดขึ้นแล้วฟาดฟันอีกครั้งในเสี้ยวสินาที!เขาเล็งที่หัวใจของแดร์ริล!"ระวัง!"ลิลี่ช่วยไม่ได้ที่จะต้องอุทานออกมาเมื่อเธอเห็น เธอวิ่งไปหาแดร์ริลแล้วกอดเขาไว้โดยไม่คิด!ฉึก!มีดนั้นจมลึกลงไปบนหลังของลิลี่อย่างแรง เลือดทะลักทลายออกมาจากบาดแผล!"หนูน้อยลิลี่!" แดร์ริลประคองลิลี่ไว้แล้วตะโกนออกมาเหมือนคนเสียสติ!เลือดซีดออกจากใบหน้าของลิลี่ในขณะที่เธอทรุดลงก
ในเวลาเดียวกัน ที่คฤหาสน์ริมทะเลของตระกูลดาร์บี้ก็มีชีวิตชีวาเป็นพิเศษโต๊ะนับสิบถูกจัดอยู่ในโถงและลูกหลานของตระกูลดาร์บี้ก็อยู่ที่นี่ในงานมื้อค่ำรวมญาติแม่ชีแห่งโชคชะตานั้นนั่งอยู่บนที่ของแขกผู้ทรงเกียรติพร้อมกับศิษย์หญิงของง้อไบ๊เป็นโหลรอบกายเธอมันเป็นภาพที่หายากในงานร่วมญาติของดาร์บี้นายท่านชราแห่งดาร์บี้นั้นบนที่นั่งหลัก เขากล่าวอย่างมีอารมณ์ร่วม "ทุกคนมาครบแล้วใช่ไหม? เอาล่ะ วันนี้เป็นวันเทศกาลไหว้พระจันทร์แรกหลังจากที่ฉันจบการเก็บตัวบ่มเพาะ ฉันดีใจที่ได้เห็นตระกูลดาร์บี้เติบโตและเจริญรุ่งเรือง"เขามองไปที่แม่ชีแห่งโชคชะตาแล้วยิ้ม "นอกจากนั้น เรายังมีแม่ชีแห่งโชคชะตาจากสำนักง้อไบ๊ที่มาร่วมงานรวมญาติในเทศกาลไหว้พระจันทร์ของตระกูลดาร์บี้กับเราที่นี่ ช่างเป็นเกียรติของพวกเราที่มีพวกคุณที่นี่!"เหล่าลูกหลานของดาร์บี้ต่างพยักหน้าด้วยความเห็นด้วยแม่ชีแห่งโชคชะตาพยักหน้าเบา ๆ แล้วกล่าวอย่างสุภาพ "นายท่านชราแห่งดาร์บี้ อย่าได้พูดแบบนั้นเลย เรารู้สึกซาบซึ้งที่สำหรับความเมตตาที่คุณได้กรุณาให้พวกเราอยู่ในบ้านนี้ คุณถึงขนาดเชิญให้เราร่วมมื้อค่ำเนื่องในโอกาสงานไหว้พระจันทร์ เราต่างห
ท่าทางของแม่ชีแห่งโชคชะตาเปลี่ยนอย่างฉับพลันเมื่อได้ยินคำพูดของฟลอเรียน การทำให้ภรรยาของน้องชายต้องเสื่อเสียนั้นเป็นความผิดมหันต์ในสังคมของพวกเธอ!เหล่าศิษย์แห่งง้อไบ๊รอบ ๆ เธอก็ขมวดคิ้วด้วยความไม่ชอบปัง!ใบหน้าของแม่ชีแห่งโชคชะตาเปลี่ยนเป็นเย็นชาในขณะที่เธอทุบโต๊ะแล้วกล่าวอย่างโมโห "ฉันไม่คิดว่าแดร์ริล ดาร์บี้ จะเป็นชายที่ไร้ยางอายแบบนี้ ฉันจะทำให้เขาชดใช้เมื่อฉันเจอเจ้านักเลงนั่นสักวันเพื่อประโยชน์ของตระกูลดาร์บี้"เธออาจดูอ่อนโยนและถ่อมตน แต่เธอไม่สามารถยอมรับการล่วงละเมิดแบบนี้ได้!...วันต่อมาเมืองตงไห่ยังคงเต็มไปด้วยความรื่นเริงจากบรรยากาศของวันหยุดเทศกาล ถึงแม้ว่าเทศกาลไหว้พระจันทร์จะจบแล้วก็ตามมันเป็นวันที่แดดจ้า ถนนใกล้ ๆ สถาบันหกวิถีนั้นมีชีวิตชีวาและเนืองแน่นไปด้วยผู้คนเหล่านักเรียนเดินไปที่ตึกของสถาบันตามลำดับ เพราะวิชาเรียนกำลังจะเริ่มในอีกไม่นานแคทเธอรีน คีธ เดินออกมาจากห้องพักครูด้วยคิ้วที่ขมวดเธอสัมผัสได้ว่าระดับของเธอลดลงสองระดับหลังจากตื่นขึ้นมาในเช้านี้เธอระดับลดลงไปถึงหกระดับในสองวันที่ผ่านมาเธอลดลงจากปรมาจารย์ยุทธ์สู่ปรมาจารย์ขั้นสี่แม้แต่นัก
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ