แคทเธอรีนเสียสมาธิตลอดการสอนเพราะเธอเอาแต่คิดว่าเธอจะต้องถูกลดระดับลงไปอีกสองระดับไปเป็นปรมาจารย์ขั้นสองในวันพรุ่งนี้หากเธอไม่ตามหาแดร์ริลอย่างทันทีเธอเครียดมาก ๆเธอกลับไปที่ห้องพักครูทันทีที่สอนจบเพื่อที่จะโทรหาแดร์ริลแต่ไม่มีใครรับสาย...โรงพยาบาลอับดับหนึ่งของเมืองตงไห่แดร์ริลเดินวนไปมานอกห้องผ่าตัดเพราะเขาอยู่นิ่ง ๆ ไม่ได้ ความเป็นห่วงวาดอยู่บนใบหน้าของเขาพร้อมกับดวงตาที่แดงฉานเชลลี ซัลลิแวน ทำการผ่าตัดด้วยตัวเธอเองหลังจากลิลี่ถูกส่งเข้าโรงพยาบาลพวกเขาไม่ได้ออกมาจากห้องผ่าตัดตั้งแต่การผ่าตัดเริ่มเมื่อ 5 ทุ่ม ของเมื่อคืนถึงแม้มันจะเป็นความจริงที่ว่าเขาถูกครอบงำไปด้วยความกระวนกระวายและความโกรธ แต่แดร์ริลก็ยังคงภาวนาให้ลิลี่ในขณะที่เขารอมาตลอด 10 ชั่วโมง'ในที่สุดเราก็ยอมรับซึ่งกันและกันหลังจากตลอดสามปีที่ผ่านมา คุณต้องไม่เป็นไรนะ'แสงป้ายผ่าตัดดับลงและเชลลีก็เดินออกมาด้วยความอ่อนล้าแดร์ริลเข้าหาเธออย่างเร่งรีบแล้วถาม "เป็นยังไงบ้าง?"เชลลีมอบรอยยิ้มน้อย ๆ เป็นการมอบความมั่นใจให้ แล้วกล่าวอย่างนุ่มนวล "แดร์ริล ภรรยาของคุณผ่านขีดอันตรายแล้ว แต่ยังไงก็ตาม บาดแผลนั้
เหล่าคุณผู้หญิงผู้ร่ำรวยหลายคนเดินตามหลังของซาแมนธามาในวอร์ดหนึ่งในนั้นสวมโค้ทขนจิ้งจอกและสร้อยคอ รวมถึงแหวนหลายวงแดร์ริลรู้สึกสนใจ'ฮ่าฮ่า หล่อนสวมขนจิ้งจอกหลังจากเทศกาลไหว้พระจันทร์ หล่อนดูรวยนะ แต่นั่นมันไม่ร้อนแล้วก็อึดอัดเหรอ?'ซาแมนธาจ้ำเข้ามาแล้วถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง "หนูน้อยลิลี่ เป็นยังไงบ้าง?"เธอใช้เวลาทั้งคืนเล่นไพ่นกกระจอก กว่าเธอจะรู้เรื่องลูกสาวก็เช้าแล้วเหล่าสตรีที่มากับเธอแน่นอนว่าเป็นคนที่เล่นไพ่นกกระจอกด้วยด้วยกันลิลี่ส่ายหัวแล้วตอบอย่างอ่อนแรง "แม่ หนูไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง"ซาแมนธาถอนหายใจแล้วหันไปหาแดร์ริล ความโกรธปรากฏในดวงตาของเธอ "แกมันขยะ! หนูน้อยลิลี่เป็นคนดีมาตลอด แต่กลับเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นในตอนที่เธออยู่กับแก! แกอยู่ข้างเธอแต่ก็ยังเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น? นี่แกเป็นลูกผู้ชายรึเปล่า? บอกฉันซิ นี่เธอเจ็บเพราะแกรึเปล่า?!"แดร์ริลยิ้มอย่างขมขื่นแล้วตอบ "คุณแม่ ผมขอโทษ มันเป็นความผิดของผมเอง ผมดูแลเธอไม่ดีพอ"ไม่ว่าเขาจะมองยังไง ที่เรื่องนี้เกิดขึ้นก็เพราะความประมาทของเขาจริงซาแมนธาโกรธยิ่งกว่าเดิมแล้วตะโกนพร้อมชี้หน้าแดร์ริล "อย่ามาเรียกฉันว่าแม่!
ลิลี่ผิดหวังกับแม่ของเธออยา่างมากซาแมนธาสัญญากับเธอไว้เป็นมั่นเป็นเหมาะว่าเธอจะไม่เล่นไพ่นกกระจอกอีกแล้วซาแมนธาไม่คาดคิดว่าคนที่เธอเรียกว่าคู่เล่นไพ่นกกระจอกจะตามเธอมาทันทีเพื่อนของเธอถึงขนาดตามมาที่โรงพยาบาลเพื่อทวงเงิน นี่มันน่าอายเกิดไปแล้ว"โซฟี เธอช่วยเมตตาให้เวลาฉันสักสองวันได้ไหม?" ซาแมนธายิ้มแล้วกล่าวต่อ "เธอก็รู้จักลูกเขยของฉันนี่ เขาแต่งงานเข้าบ้านของเราและอยู่กินกับเรา แน่นอนว่าเขาต้องไม่มีเงิน เธอช่วยให้เวลาฉันหน่อยได้ไหม เห็นแก่วันเก่า ๆ ของเรา?"ซาแมนธาจะถูกกระตุ้นความโกรธทุกครั้งที่มีใครพูดถึงลูกเขยไร้ประโยชน์ของเธอนอกจากทำให่ลูกสาวเธอบาดเจ็บ เขายังไม่มีประโยชน์ในเวลาที่เธอมีหนี้อีกโซฟีเย้ย มันชัดเจนแล้วว่าเถียงไปก็ไม่มีประโยชน์ "ซาแมนธา หยุดพูดสักที ลูกของเธอต้องออกจากโรงพยาบาลวันนี้ถ้าเธอไม่จ่าย ฉันจะโทรหาหลานของฉัน รอก่อนเถอะ"เธอนำมือถือออกมาแล้วโทรออกไป"ไม่ ได้โปรด!" ซาแมนธาสูญเสียความเยือกเย็นในตอนที่โซฟีโทรหาหลานของเธอ เพราะเขามีความเกี่ยวข้องกับนิกาย และมีข่าวลือว่าเขาเป็นพวกโหดร้ายยังไงก็ตาม โซฟีได้โทรออกไปแล้ว เธอเชื่อว่าซาแมนธาและลูกสาวของเธอจ
ลิลี่ยังต้องพักฟื้นจากอาการบาดเจ็บ อาการของเธอจะต้องแย่ลงหากพวกเขาแตะต้องบาดแผลของเธอยังไงก็ตาม ชายเหล่านี้ล้วนไม่สนใจเรื่องเธอและเริ่มล้อมเตียงโรงพยาบาลไว้"เกิดอะไรขึ้นที่นี่กันน่ะ?"เสียงทุ้มลึกดังออกมาจากประตูในช่วงเวลาสำคัญชายคนนั้นเดินเข้ามาในห้องเขาคือแดร์ริลซาแมนธายืนขึ้นทันทีที่เห็นเขา "นั่นลูกเขยของฉัน เขาจะจ่ายแทนฉันเอง! ไปเอาเงินจากเขา! คุณจะหักขาเขาก็ได้หากเขาไม่มีเงิน"เคลันไม่รู้ว่าแดร์ริลอยู่ด้านหลังเขา เคลันขมวดคิ้วแล้วหันหลังไปแล้วเขาก็ต้องตะลึง!'ฮอลล์มาสเตอร์?''ทำไมเขามาอยู่ที่นี่?'ผู้ติดตามของเคลันเองก็สับสน พวกเขาจ้องแดร์ริลด้วยความงุนงง พวกเขาถึงกับตอบสนองไม่ถูกไปพักใหญ่!'หรือว่าผู้หญิงที่อยู่บนเตียงพยาบาลนั่นคือภรรยาของฮอลล์มาสเตอร์? บ้าน่า!'ในที่สุดเหล่าชายฉกรรจ์ก็ตอบสนองและทำความเคารพ "ทำความเคารพท่านฮอลล์มาสเตอร์..."แดร์ริลโบกมือเพื่อขัดพวกเขาแล้วหันไปหาเคลัน "มีปัญหาอะไร? ทำไมพวกนายอยู่ที่นี่?"คือ...เคลันลังเลแล้วหันสายตาไปมองโซฟีก่อนจะส่ายหัว เหงื่อกาฬผุดขึ้นจากหน้าผากของเขา "ไม่มีอะไรครับ ท่านฮอลล์มาสเตอร์ พวกเราแค่ผ่านมาครับ ไม
"เร็วสิ ฉันต้องจ่ายหนี้ให้แม่ยายฉันนะ" แดร์ริลส่ายหัวเขายึดมั่นในหลักการของตัวเองเสมอเขาต้องจ่ายหนี้ถึงแม้เคลันจะเป็นผู้ติดตามของเขา เพราะสองอย่างนี้เป็นคนละเรื่องกัน"ท่านฮอลล์มาสเตอร์ ได้โปรดอย่าทำให้ผมตกที่นั่งลำบากเลยครับ ผมจะเอาเงินมาจากท่านได้ยังไง?" เคลันถามอย่างปวดร้าว"ทำไมจะไม่ล่ะ?" โซฟีขัดแล้วเดินออกมาก่อนจะกล่าว "ฉันชนะพนันสองล้าน! เคลันนี่หลานจำคนผิดรึเปล่า? เขามันเป็นแค่ลูกเขยบ้านคนอื่น ไปกลัวเขาทำไม?""ป้า หยุดพูด! ขอทีเถอะ!" เคลันกุมหน้าอกตัวเอง เขาแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว จากนั้นเขาก็โขกหัวตัวเองกับพื้น "ท่านแดร์ริล ป้าของผมไม่รู้กฎ ผมขออภัยแทนเธอด้วยครับ ผมขอโทษ..."เขายังโขกหัวกับพื้นต่อไปเพื่อขออภัย หน้าผากของเขาเริ่มมีดเลือดออก"ก็ได้ ลุกขึ้นได้แล้ว" แดร์ริลโบกมือให้เขาเลิกทำในที่สุดโซฟีก็หุบปากของเธอแล้วฝืนยิ้มออกมา "ซาแมนธา คือ… ฉันมีเรื่องต้องไปทำ ฉันควรไปได้แล้ว"จากนั้นโซฟีและหญิงสาวคนอื่นก็รีบออกไปด้วยความเร่งรีบซาแมนธาจ้องแดร์ริลด้วยความประหลาดใจ 'เจ้าขยะนี่รู้จักคนพวกนี้ได้ยังไง? นี่เขาไปรู้จักหัวหน้าแก็งมาเฟียบางคนมาตลอดโดนจับเพราะขโมยของรึเปล่า?
แดร์ริลดื่มไปค่อนข้างเยอะและจบด้วยการมีอาการมึน เขายืนขึ้นแล้วไปที่ห้องน้ำหนึ่งในคนของเขาช่วยประคองแล้วถาม "ฮอลล์มาสเตอร์ ผมช่วยพาท่านไปไหมครับ?""ไม่เป็นไร" แดร์ริลโบกมือปฏิเสธเขาเมาจริง ๆ ความจริงแล้ว เขาเพียงแค่ต้องใช้พลังภายในในการขับฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ออกจากระบบร่างกายอย่างที่ผู้บ่มเพาะทำ ยังไงก็ตาม นี่เป็นงานรื่นเริง และทุกคนก็ตั้งใจที่จะเมาแดร์ริลเดินโซเซลงไปข้างล่าง ห้องน้ำนั้นอยู่ชั้นใต้ดินเขาสังเกตได้ว่ากลุ่มคนอยู่ใกล้เข้าเมื่อเขามาถึงชั้นใต้ดิน มีเด็กวัยรุ่นนับสิบคนอยู่และพวกเขาก็ดูเหมือนจะเป็นนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยใกล้ ๆแดร์ริลหันไปที่มุมหนึ่งในขณะที่วัยรุ่นคนหนึ่งผู้ซึ่งใช้มือถืออยู่เดินมาชนเขาเข้าผลั่ก!มือถือของเขาเกือบตกลงกัยพื้นแดร์ริลหมดคำพูดมันไร้สาระมากที่หมอนี่มาชนเขาทั้ง ๆ ที่มีที่ว่างตั้งมากมายในล็อบบี้"แกตาบอดรึไงวะ?"วัยรุ่นคนนั้นหงุดหงิด "เดินมองทางด้วยดิ!" เขาสวมชุดมียี่ห้อ ชัดเจนว่าเขาร่ำรวยแดร์ริลสับสน 'เ-ี่ย ทำไมหมอนี่ทำตัวจองหองทั้ง ๆ ที่เป็นคนมาชนฉันเอง?'วัยรุ่นคนนี้เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยข้าง ๆ ชื่อว่าเลสเตอร์ ร็อค เขามาจากตระกูลร
"เลสเตอร์ ช่วยหยุดรบกวนเขาที นายทำเพื่อฉันได้ไหม?" ดอร่าผลักแดร์ริลไปอยู่ด้านหลังเธอเธอรู้ดีว่าตระกูลของเลสเตอร์มีความเกี่ยวข้องกับมาเฟีย เธอได้ยินว่าพ่อของเลสเตอร์มีนักสู้นับสิบ ๆ แดร์ริลจะต้องทุกข์ทรมานอย่างมากหากเขาไปล่วงเกินเลสเตอร์ถึงแม้แดร์ริลจะเป็นนักธุรกิจและเจด ผู้จัดการของวินดันกรุ๊ปจะเรียกเขาว่าป๊ะป๊าที่วิลล่าก่อนหน้านี้ แต่เขาไม่มีทางรับผลของการล่วงเกินมาเฟียได้เลสเตอร์ถอนหายใจแล้วเหล่ตามอง "ฉันจะปล่อยแกไปเพราะดอร่าขอให้ฉันทำ ครั้งหน้าถ้าฉันเห็นแกอีกก็ระวังตัวไว้ก็แล้วกัน"เพื่อนชายของเขาเดินมาใกล้แดร์ริลแล้วถ่มน้ำลาย"แกโชคดีไปนะ""แกโชคดีที่นายน้อยเลสเตอร์อารมณ์ดีวันนี้ ไม่งั้นแก-ิบหายแน่"แดร์ริลยิ้มโดยไม่พูดอะไรสักคำ เขาคิดในใจ 'พวกนายทุกคนคงอยู่ระหว่างทางไปโรงพยาบาลแล้วถ้าไม่ใช่เพราะดอร่า มีศิษย์ของนิกายตำหนักอมตะมากกว่าร้อยดื่มอยู่ข้างบน ฉันสงสัยจริงว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเลสเตอร์ ร็อค เริ่มสู้กับฉันแล้วเหล่าศิษย์รีบลงมา?'ดอร่าเข้าไปหาเขาแล้วถามด้วยรอยยิ้ม "แดร์ริล คุณมาทำอะไรที่นี่เหรอ?"มันน่าทึ่งที่เธอเจอเขาอย่างบังเอิญทุกครั้งที่เธอกลับจากมหาวิทยาลัยแด
แด๊กซ์ต้องตามล้างแค้นตระกูลดิกสันแน่หากเขารู้เรื่องเข้าเขาจะเสียเปรียบเพราะตระกูลดิกสันทรงอำนาจเกินไป แดร์ริลมอบทุกอย่างให้เคลันดูแลดีกว่าแด๊กซ์แสยะยิ้ม "ฉันรู้แล้ว นายต้องสวีทกับลิลี่ที่บ้านแน่ ยังไงก็เถอะ อาจารย์ของเรากำลังมองหานายเมื่อนายน่ะ"'แคทเธอรีน?'แดร์ริลชะงักไปก่อนที่เขาจะจำได้ว่าเขาได้รับสายโทรเข้าหลายสายจากเธอ และเขาก็ลืมโทรกลับ พลังของเธอจะต้องลดลงเยอะแน่ตลอดหลายวันมานี้เซอร์ซี นิวแมน ผู้ซึ่งกำลังนั่งอยู่ข้างหน้าหันมากะทันหันแล้วโยนกระดาษโน้ตให้เขาเ-ี่ย!แด๊กซ์คว้าแขนของแดร์ริลแล้วเขย่า!'เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย? ทำไมสาวงามส่งโน้ตให้เรา?'แดร์ริลงุนงงในขณะที่แด๊กซ์โน้มตัวไปหาเขาอย่างตื่นเต้นแล้วถามด้วยความแปลกใจ "ว้าว แดร์ริล ไม่กี่วันมานี้นายไปสนิทกับนางฟ้าประจำสถาบันแล้วเหรอ?"แดร์ริลหัวเราะเบา ๆ "ใช่ดิ"เขาเปิดกระดาษโน้ตออกมา มันเขียนไว้ว่า 'นายสะดวกไหมคืนนี้? ฉันจะเลี้ยงมื้อค่ำนาย''ฮ่าฮ่า เธอนี่ดื้อเอาเรื่องแฮะ'เขาถูกดึงไปโดยแคทเธอรีนแล้วถูกพาไปที่ห้องสมุดเพื่อบ่มเพาะครั้งที่แล้วในตอนที่เธอจะเลี้ยงมื้ออาหารเขาเขาลืมเรื่องนี้ไปโดยสิ้นเชิง และเขาก็ไม่ค
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ