“พวกคุณไม่ได้ยินเหรอฉันบอกว่าให้พวกคุณออกไปเดี๋ยวนี้!” เมื่อเห็นพวกเขาทั้งสองคนยังคงพูดคุยกันโดยไม่ขยับเขยื้อน เดบร้าก็หมดความอดทน เธอจ้องมองเมแกนอย่างเย็นชาและพูดขึ้นว่า “เมแกน ไม่ได้ยินที่แดร์ริลบอกเหรอว่าเขาไม่อยากเห็นหน้าคุณอีก?” เดบร้าหันมองแอมโบรสด้วยใบหน้าที่เฉยเมย สำหรับเดบร้าแล้วแอมโบรสเป็นเพียงเด็กคนหนึ่งเท่านั้น ในขณะเดียวกัน แดร์ริลเองก็เหลือบมองแอมโบรสเช่นกัน จากนั้นรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา ‘เด็กชายคนนั้นดูสนิทสนมกับเมแกนมาก เขาน่าจะมีอายุราว ๆ 10 ปี ฉันเดาว่าเขาจะต้องเป็นลูกของเมแกนแน่ ๆ!’ แดร์ริลครุ่นคิด ทว่าแดร์ริลกลับไม่รู้ว่าเด็กชายที่อยู่ตรงหน้าเขาคือลูกชายแท้ ๆ ของเขา! “คุณกำลังไล่พวกเราไปงั้นเหรอ? มาดูกันว่า ใครกันแน่ที่ควรจะเป็นฝ่ายไป!” ในขณะที่พูดเช่นนั้น แอมโบรสก็พุ่งเข้าหาเดบร้าทันที เมแกนรีบตามแอมโบรสไปติด ๆ จากนั้นทั้งคู่ก็ล้อมเดบร้าเอาไว้ เดบร้ากล่าวขึ้นด้วยใบหน้าที่เย็นชาว่า “ดี! ในเมื่อพวกคุณต้องการเช่นนั้น ก็เข้ามาได้เลย!” ปัง! ในขณะที่กล่าวเช่นนั้น รังสีอันแข็งแกร่งก็ระเบิดออกมาจากร่างของเดบร้าจนบรรยากาศโดยรอบกลายเป็นน้ำแข็งทั
เมแกนถือดาบยาวในมือขณะพุ่งเข้าใส่แดร์ริลอย่างรวดเร็ว “แดร์ริล ส่งคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศมาแล้วฉันจะช่วยให้นายตายอย่างไม่ทรมาน!” ก่อนหน้านี้เมแกนรู้ว่า แดร์ริลพบโลงศพของลิโป้และนำคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศไปแล้ว อย่างไรก็ตาม ในตอนนั้นเธอเชื่อว่าเธอจะสามารถจบเรื่องนี้ได้อย่างมีความสุข ทว่าความรักของเธอกลับกลายเป็นความเกลียดชัง สิ่งเดียวที่เธอปรารถนาในตอนนี้คือการทำลายเขาและแย่งชิงคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศมาจากเขา แดร์ริลหัวเราะอย่างเย็นชา “เธอคิดว่าคนอย่างเธอสมควรได้รับคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศงั้นเหรอ? อย่าแม้แต่จะคิด!” เมื่อได้ยินเช่นนั้นใบหน้าของเมแกนก็แดงก่ำเพราะความโกรธทันที "ตายซะ!" เมื่อพูดจบ เมแกนก็ยกดาบยาวขึ้นมาแทงลงตรงหน้าอกของแดร์ริลทันที! “แดร์ริล!” เดบร้าตะโกนขึ้นโดยความตื่นตระหนก อย่างไรก็ตาม เดบร้าถูกแอมโบรสขัดขวางเอาไว้ ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถเข้าไปช่วยแดร์ริลได้ แดร์ริลได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถเคลื่อนไหวเพื่อหลบหลีกดาบของเมแกนได้ ปัง! ในเวลานั้น ลำแสงอันทรงพลังก็พุ่งมาจากระยะไกลและตกลงบนดาบของเมแกนทันที! เมื่อเมแกนสัมผัสได้ถึงพลังอันแข็งแกร่งร่างกายของเธอจึง
ควินซีถอนหายใจอย่างรู้สึกรำคาญ เธอไม่แม้แต่จะชายตามองเมแกน เธอยิ้มให้แดร์ริลอย่างเย็นชาและพูดว่า “แดร์ริล ยอมรับชะตากรรมของนายซะ! วันนี้ชีวิตของนายขึ้นอยู่กับฉัน!” เมื่อพูดจบ ควินซีก็คว้าตัวแดร์ริลขึ้นมาและลอยขึ้นไปในอากาศก่อนจะหายไปจากสายตาของทุกคนทันที! "หยุดนะ!" เมแกนรู้สึกโกรธ เธอต้องการไล่ตามพวกเขาไปแต่ควินซีว่องไวเกินไป ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงยืนมองพวกเขาจากไปด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว “แดร์ริล!” เดบร้าตะโกนตามหลังแดร์ริล เธอยังคงต่อสู้กับแอมโบรส ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถไล่ตามพวกเขาไปได้เช่นกัน เดบร้าทำได้เพียงเฝ้ามองดูควินซีพาแดร์ริลไปก่อนจะหายไปจากสายตาของเธอ ใบหน้าของเมแกนเปลี่ยนเป็นมืดมนทันที เธอหันมองเดบร้าอย่างดุเดือด “นังสารเลว! ตายซะ!" เมแกนโกรธที่เดบร้าเป็นต้นเหตุทำให้ควินซีพาแดร์ริลหนีไปได้ 'ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเดบร้า! ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ฉันคงจับแดร์ริลได้แล้ว!' ปัง! ในเวลานั้น พลังภายในทั้งหมดของเมแกนก็ระเบิดออกมา เธอพุ่งเข้าใส่เดบร้าและพูดกับแอมโบรสว่า “อย่าปล่อยให้เดบร้ามีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่ได้!” แอมโบรสพยักหน้าด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งการสั
เมื่อเห็นแด๊กซ์พุ่งเข้ามา เมแกนก็รีบคว้าดาบยาวของเธอขึ้นมาเพื่อสกัดกั้นการโจมตีจากเขาอย่างรวดเร็ว ปัง! ดาบยาวของเมแกนประทะกับขวานยักษ์ของแด๊กซ์จนเกิดเสียงดังสนั่น ใบหน้าของเธอกลายเป็นซีดเซียวขณะที่เธอถูกแรงปะทะจนทำให้เธอกระเด็นถอยหลังไปหลายก้าว ถึงแม้ว่าเมแกนจะเป็นถึงเจ้าสำนักง้อไบ๊ แต่พลังของเธอก็เทียบไม่ได้กับพลังของแด๊กซ์! “เจ้าสำนักเมแกน!” “พวกเราสาวกสำนักง้อไบ๊จะช่วยคุณเอง!” เมื่อได้เห็นว่าเมแกนกำลังถูกโจมตี สาวกของสำนักง้อไบ๊ก็ตะโกนขึ้นก่อนจะพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ในเวลานั้น เชสเตอร์กวาดสายตาไปมองรอบ ๆ ด้วยดวงตาที่แดงก่ำและพูดกับเหล่าสาวกสำนักง้อไบ๊ว่า “หยุดอยู่ตรงนั้นนะ! นี่ไม่ใช่เรื่องของพวกเธอ! เมแกนฆ่าอดิน่าภรรยาของฉัน! เพราะฉะนั้นวันนี้ ฉันจะต้องสะสางเรื่องนี้กับเธอ! ทุกคนถอยออกไปให้หมด ถ้าไม่อย่างนั้นฉันจะทำลายสำนักง้อไบ๊ให้สิ้นซาก!” เมื่อได้ยินเชสเตอร์กล่าวเช่นนั้นก็ไม่มีสาวกสำนักง้อไบ๊คนใดกล้าเดินหน้าต่อไปอีก นับตั้งแต่ที่ออโรร่าและแม่ชีแห่งโชคชะตาจากไป ชื่อเสียงของสำนักง้อไบ๊ก็อ่อนแอลงมาก ในขณะที่นิกายตำหนักอมตะและสำนักภูเขาบุปผาแข็งแกร่งและมีพลังมากย
“เมแกนตกลงไปข้างในหลุมนี้ มันจะต้องเป็นกับดักแน่ ๆ ฉันว่าเธอน่าจะตกลงไปตายแล้ว” เชสเตอร์กล่าวขณะที่ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นไม่พอใจเมื่อพูดเช่นนั้น ช่างเป็นเรื่องที่น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถฆ่าเมแกนได้ด้วยมือของเขาเอง! “บัดซบ! เสียดายที่ฉันไม่ได้ฆ่าเมแกนด้วยมือของฉันเอง!” เมื่อได้ยินเช่นนั้นแด๊กซ์เองก็รู้สึกโกรธมากเช่นกัน จากนั้นแด๊กซ์ก็พูดต่อว่า “เรากลับไปหาเดบร้าก่อนแล้วเราค่อยไปตามหาแดร์ริลกันเถอะ!” เชสเตอร์พยักหน้าและรีบตามแด๊กซ์กลับไปหาเดบร้าทันที ภายในหลุมขนาดใหญ่ เมแกนตกลงมาอย่างรวดเร็ว "อ๊าก!" เมแกนกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว ในขณะที่เธอกำลังรู้สึกตื่นตระหนกและหวาดกลัว ทันใดนั้นเธอก็สัมผัสได้ว่า ที่ด้านล่างมีกระแสน้ำอยู่! 'นี่มันคือกระแสน้ำ! ฉันรอดตายแล้ว!’ เมแกนครุ่นคิด เมื่อเมแกนตกลงมาในบ่อน้ำแล้วเธอก็กวาดสายตามองไปรอบ ๆ ด้วยร่างกายที่สั่นสะท้าน จากนั้นเธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก พื้นที่แห่งนี้คือห้องใต้ดินที่มีขนาดเท่ากับสนามบาสเก็ตบอล! มันทั้งดูน่ากลัวและขนลุก เมแกนมองเห็นยันต์มากมายที่ถูกเขียนเอาไว้ด้วยเลือดที่อยู่รอบ ๆ ผนังของห้อง ในเวลานั้น เมแกนเหลือบ
เมแกนกลับมามีสติ จากนั้นเธอก็ถามขึ้นด้วยความตื่นเต้นว่า “จางจือ ทำไมคุณถึงถูกขังเอาไว้ที่นี่?” “ที่ข้าถูกขังเอาไว้ที่นี่ก็เป็นเพราะลิโป้!” ดวงตาของจางจือเต็มไปด้วยความอาฆาตขณะที่เขากล่าวเช่นนั้น เมื่อตอนที่จางจือนำกลุ่มกบฏผ้าโพกหัวเหลืองเข้ายึดครองโลก เขาได้สร้างศัตรูเอาไว้มากมาย หลังจากนั้นกลุ่มกบฏผ้าโพกหัวเหลืองจึงถูกไล่ล่าจนเขาต้องหนีเอาชีวิตรอด แต่แล้วเขาก็ถูกลิโป้จับได้ในที่สุด! เนื่องจากว่าจางจือเป็นผู้ที่ทรงพลังและแข็งแกร่ง ดังนั้นลิโป้จึงได้สร้างห้องใต้ดินเอาไว้ภายใต้ภูเขาฮัว เพื่อกักขังจางจือเพื่อป้องกันไม่ให้เขาหลบหนีออกไปทำร้ายผู้บริสุทธิ์ ดังนั้น ห้องใต้ดินลับจึงอยู่ภายใต้สุสานโบราณของลิโป้ และจางจือก็ถูกขังเอาไว้ที่นี่เป็นเวลานานนับพันปี! จางจือจ้องมองเมแกนอย่างถี่ถ้วนและกล่าวขึ้นว่า “แม่สาวน้อย เจ้าเห็นยันต์บนกำแพงรอบ ๆ ห้องหรือไม่? เจ้าจะต้องใช้พลังภายในของเจ้าเพื่อทำลายมัน แล้วข้าจะกลับมาเป็นอิสระได้อีกครั้ง!” จางจือกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูสิ้นหวัง ยันต์ที่ถูกเขียนเอาไว้ด้วยเลือดที่อยู่บนกำแพงนั้น คือยันต์ที่มีไว้เพื่อป้องกันไม่ให้จางจือสามารถใช้พลังภายใน
เมื่อเมแกนเปิดกล่องออก เธอก็ได้เห็นยาสองเม็ดวางอยู่ข้างใน ยาเม็ดหนึ่งเป็นสีดำ ในขณะที่อีกเม็ดหนึ่งเป็นสีขาว เธอสัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณอันแข็งแกร่งของยาสองเม็ดนั้นและเธอก็เชื่อว่า ถ้าหากเธอกินยาสองเม็ดนั้นเข้าไป พลังภายในของเธอจะต้องเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน “ได้เลยท่านผู้อาวุโส” เมแกนกล่าวขณะที่เธอเก็บกล่องลง จากนั้นเธอก็พูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันจะทำลายยันต์ที่อยู่บนกำแพงให้คุณเอง!” ในขณะที่พูดเช่นนั้น เมแกนก็ดึงดาบยาวออกมาทันที จางจือพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม ดวงตาของเขาเปล่งประกายไปด้วยความสุขขณะที่เขาครุ่นคิดว่า 'ฮ่า ๆ ในที่สุดข้าก็จะได้เป็นอิสระ!’ อย่างไรก็ตาม เมแกนไม่ได้ทำลายยันต์ที่อยู่บนกำแพงรอบ ๆ ห้อง แต่เธอกลับยกดาบยาวขึ้นมาและแทงลงบนร่างของจางจืออย่างรวดเร็ว! วินาทีต่อมา ร่างของจางจือก็เต็มไปด้วยเลือด “เจ้า…” ร่างกายของจางจือสั่นสะท้านขณะที่เขาจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง เขาทั้งรู้สึกประหลาดใจและโกรธในเวลาเดียวกัน "ทำไมเจ้า…" จางจือไม่คิดเลยว่า หญิงสาวที่ดูอ่อนโยนและดูใจดี จะมีจิตใจที่ชั่วร้ายได้ถึงเพียงนี้! เขายอมมอบสูตรลับคัมภีร์พิสุทธิ์อมตะให้กับเธอก่อนก็เพราะเขาคิด
ใบหน้าของเมแกนเต็มไปด้วยความพึงพอใจ จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นก่อนจะพาตัวเองลอยขึ้นมาจากหลุมลึกและออกมาถึงข้างนอกอย่างรวดเร็ว เมื่อเมแกนออกมาถึงข้างนอก เธอก็ไม่พบใครอยู่รอบ ๆ ห้องโถง เมแกนถอนหายใจเฮือกใหญ่เพราะเธอคิดว่าเมื่อเธอออกมาแล้ว เธอจะได้พบแด๊กซ์และเชสเตอร์อยู่ที่นั่น ในเวลานั้น เมแกนยิ้มจาง ๆ ขณะครุ่นคิดกับตัวเองว่า ‘พวกนายโชคดีที่พวกนายไม่ได้อยู่ที่นี่ ถ้าไม่อย่างนั้นฉันคงจะได้ฆ่าพวกนายทิ้งไปแล้ว!’ ก่อนหน้านี้ เมแกนได้หยิบไข่มุกแห่งจิตวิญญาณขึ้นมาจากบนพื้นขณะที่เธอหลบหนีแด๊กซ์และเชสเตอร์ออกมา ดังนั้นเธอจึงตระหนักได้ว่าเธอมีไข่มุกแห่งจิตวิญญาณอยู่ในมือ แต่เมื่อเธอหยิบมันขึ้นมาเธอก็สัมผัสได้ว่า คัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศที่อยู่ด้านในหายไปแล้ว! 'อะไรนะ? คัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศหายไปแล้วงั้นเหรอ?’ เมแกนขมวดคิ้วขณะที่เธอคิดเช่นนั้น เมแกนกระตุ้นพลังภายในออกมาก่อนจะส่งผ่านมันเข้าไปภายในไข่มุกแห่งจิตวิญญาณ เพื่อยืนยันว่าไม่มีคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศอยู่ข้างในแล้วจริง ๆ เมแกนรู้สึกโกรธมากเมื่อเธอตระหนักได้ว่าแดร์ริลได้นำคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศไปแล้ว! ในเวลานั้น เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นจากด้านห
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ