คุณมันเลว ep 67@เชียงใหม่ประเทศไทย“อยู่ได้ใช่ไหม” ใหญ่ถามหลังจากที่พาน้องสาวมาถึงบ้านพักที่เขาเช่าอยู่ตอนที่มาหลบอยู่เมืองไทย แม้บ้านจะไม่ได้หลังใหญ่อะไรแต่มันก็สามารถเป็นที่นอนหลับพักผ่อนได้บ้านหลังเก่าที่เคยอยู่เมื่อครั้งในอดีตขายทิ้งหลังจากที่ยาหยีย้ายไปอยู่ที่ญี่ปุ่น ไม่คาดคิดว่ามีเหตุการณ์แบบนี้จังรู้สึกเสียดายบ้านหลังเก่ามาก“อยู่ได้ค่ะ บ้านน่าอยู่มากเลย” ยาหยีกวาดตามองรอบๆ บ้านไม้หลังเก่า ที่มีเฟอร์นิเจอร์เพียงไม่กี่ชิ้น ข้างหลังเป็นแม่น้ำปิง แม้จะอยู่ห่างไกลจากชุมชนบ้างแต่มันก็ไม่ได้น่ากลัวอะไร เพราะมีบ้านอีกสองสามหลังอยู่ไม่ไกลใหญ่บอกว่าที่เลือกที่นี่เพราะค่าเช่าถูกแค่เดือนละสามพัน เมื่อไหร่ที่ยาหยีเก็บเงินได้ก้อนใหญ่ค่อยจะไปเช่าห้องพักในเมือง เพราะจะได้สะดวกแก่การเดินทางหลังจากทำความสะอาดบ้านเสร็จใหญ่ก็เหมารถสองแถวเข้าไปในเมืองเพื่อไปซื้อของเข้าบ้าน เพราะยาหยีเป็นผู้หญิงจำเป็นต้องมีของใช้ส่วนตัว และต้องซื้อของบำรุงเผื่อเจ้าตัวน้อยในท้องด้วย จนเกือบค่ำที่สองพี่น้องซื้อข้าวของเครื่องใช้เสร็จก่อนจะเหมาสองแถวขนมาส่งที่บ้าน ยาหยีรีบจัดข้าวของทันทีเพราะเธอไม่ค่อยชอบเห็นข้าวขอ
คุณมันเลว ep 68ติ้ง!เสียงข้อความจากมือถือดังขึ้นทำให้ใหญ่ละความสนใจจากการทำความสะอาดชาญหน้าบ้าน ก่อนจะหยิบมือถือในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาริมฝีปากหยักคลี่ยิ้มเมื่องานที่สมัครไว้ เรียกให้เขาไปเริ่มงานได้ทันที“ยาหยีพี่มีข่าวดีมาบอก” ใหญ่วิ่งเข้าไปในบ้านด้วยความดีใจ“ข่าวอะไรคะ”“งานที่พี่สมัครไว้เรียกไปเริ่มงานมะรืน”“จริงหรอคะ หยีดีใจด้วย” ยาหยีระบายยิ้มออกมาด้วยความดีใจ เพราะอย่างน้อยพี่ชายของเธอก็มีงานมีการทำซักที“แต่พี่คิดอยู่ว่าจะไปดีไหม” งานที่ใหญ่สมัครไว้ต้องไปทำที่กรุงเทพ ซึ่งค่อนข้างไกลจากเชียงใหม่ เขาเองก็เป็นห่วงยาหยีไม่อยากปล่อยให้น้องสาวอยู่บ้านคนเดียวแต่ถ้าไม่ทำงานเลยก็จะไม่มีเงินใช้ตอนนี้เงินเก็บค่อนข้างร่อยหรอลงแล้ว เพราะงานที่สมัครอยู่เชียงใหม่ยังไม่มีที่ไหนตอบรับเลย ใหญ่ต้องรีบหาเงินเพื่อมาเปิดร้านดอกไม้ให้น้องสาว“เชียงใหม่กรุงเทพนั่งเครื่องไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงละ” ยาหยีไม่อยากรั้งพี่ชายไว้ เพราะงานที่พี่ใหญ่สมัครไว้เงินค่อนข้างดี “ไม่ต้องห่วงนะ หยีดูแลตัวเองได้”“แต่พี่ก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี” ใหญ่คิดไม่ตกเพราะยาหยีเองก็ท้องด้วย หากเอาน้องสาวไปด้วยคงต้องเริ่มต้นเช่าหอใหม่ซ
คุณมันเลว ep 69“ตามหาผู้หญิงที่อยู่ในรูป เท่าไหร่ผมจ่ายไม่อั้นขอแค่หาเธอเจอ” โทคิยะยื่นรูปของยาหยีให้นักสืบฝีมือดีดู”มันเป็นรูปเมื่อครั้งที่เขากับเธอเคยถ่ายคู่กันตอนไปฮ่องกง รูปนี้เจอที่กระเป๋าของยาหยีซึ่งเธอเตรียมไว้ในตอนที่เขากำลังจะส่งตัวของเธอกลับเมืองไทยไม่คิดผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งที่เคยเกือบฆ่าทิ้งจะมีอิทธิพลต่อจิตใจขนาดนี้ ถึงขั้นกินไม่ได้นอนไม่หลับ เมื่อไหร่ที่รู้สึกคิดถึงเธอขึ้นมาเขาจะหยิบรูปคู่ขึ้นมาดู ถ้ารู้ว่าเธอจะหายไปจากชีวิตแบบนี้ ในตอนนั้นเขาจะถ่ายรูปของเธอเก็บไว้เยอะๆเพื่อเป็นเครื่องเตือนใจว่าครั้งหนึ่งเคยทำคนดีๆหลุดมือไป“เฮ้ออ! ” โทคิยะมองที่นอนสีขาวด้วยสายตาละห้อย มันเป็นที่นอนของยาหยีเมื่อครั้งที่เขาจับตัวของเธอมา “ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน”ร่างสูงซบหน้าลงบนหมอนหนุนสีขาวที่เธอชอบหนุน ก่อนจะสูดดูมกลิ่นสาวที่ยังคงติดค้างอยู่บนหมอนเสมือนว่ากำลังสูดดมแก้มใสของเธอ“ป่านนี้เธอจะเป็นยังไงนะ” ความกลัววิ่งเข้ามาเกาะกินหัวใจเมื่อสมองเผลอไปคิดว่าถ้าชาตินี้ไม่เจอเธอชีวิตของเขาจะเป็นเช่นไร เขาจะมีโอกาสได้เจอหน้าลูกไหม ต่อให้ตามหาจนเลือดตาแทบกระเด็นเขาก็จะทำ เพราะมรดกทุกอย่างท
คุณมันเลว ep 70@เจ็ดเดือนผ่านไป...ในที่สุดยาหยีก็ได้เปิดร้านดอกไม้เป็นของตัวเองซักที เป็นร้านๆเล็กในตลาดซึ่งห่างจากที่พักไม่กี่ร้อยเมตร ใหญ่เก็บเงินก่อนแรกได้จึงทำร้านดอกไม้ให้น้องสาวทันที ส่วนตัวเขาจะกลับมาเยี่ยมน้องสาวเดือนละครั้ง หากยาหยีใกล้คลอดจะลาออกจากงานแล้วกลับมาอยู่กับน้องสาว เพราะตอนนี้ทั้งสองยังต้องเก็บเงินอีกต่อไปเพื่อเจ้าตัวน้อยที่กำลังจะลืมตาขึ้นมาหญิงสาวท้องแก่นั่งอยู่ในร้านโดยมีเด็กร้านคนหนึ่งที่ยาหยีจ้างไว้ช่วยงาน มันไม่ใช่งานหนักอะไรหญิงสาวจึงไม่รู้สึกซีเรียสในขณะที่ท้องโตจนใกล้จะคลอด“ส้มโอ หยิบกรรไกรให้ฉันหน่อย” ยาหยีวานเด็กในร้านหยิบกรรไกรให้ ในขณะที่เธอกำลังนั่งจัดดอกไม้ตามออเดอร์“หนูคิดว่าเดือนคุณหยีได้จ้างพนักงานเพิ่มแน่ ออเดอร์เยอะขนาดนี้”“ถ้าเยอะแบบนี้ทุกวันคงดี” ยาหยียิ้มก่อนจะหันไปจัดดอกไม้ต่อจู่ๆมีเสียงเปิดประตูปุ๊ปปั๊บเข้ามาในร้านโดยไม่ได้เคาะส่งสัญญาณเรียก พร้อมกับหญิงสาวอายุราวๆห้าสิบกว่าๆเดินเข้ามา แม้จะอายุเยอะแต่หญิงผู้นั้นยังคงความสวยอยู่คาดว่าตอนเป็นวัยรุ่นคงสวยใช้ได้เลยที่ดี“สวัสดีค่ะ” ยาหยีซึ่งเป็นเจ้าของร้านยกมือสวัสดีลูกค้า“จัดดอกกุหลา
คุณมันเลว ep 71~ครืด ครืด~“อื้อ~” เสียงสั่นจากโทรศัพท์บนหัวที่นอน ปลุกให้ร่างสูงตื่นจากการหลับไหล ในขณะที่กำลังนอนฝันหวานถึงยาหยี“ว่าไงครับ” ร่างสูงงัวเงียลุกขึ้นนั่งก่อนจะยกมือขยี้ตา(ขึ้นเครื่องตอนไหน)“สิบโมงครับ”(จะให้แม่ไปรอรับที่สนามบินไหม)“ไม่เป็นไรครับผมกะว่าจะนอนอยู่กรุงเทพซักหนึ่งคืน แล้วค่อยบินไปเชียงใหม่”(จู่ๆคิดยังไงถึงจะกลับเมืองไทย) ปลายสายถามเนื่องจากครัั้งหนึ่งลูกชายเคยอกหักจากสาวไทย จนต้องซมซานกลับญี่ปุ่นในช่วงที่พ่อเสีย“ผมแค่อยากไปพักผ่อนเฉยๆครับ”(แล้วการงานล่ะ)“ผมจะให้ภาคินดูแลให้ครับ แม่ลืมอะไรไปรึป่าวลูกชายของแม่ไม่ได้เป็นมาเฟียแล้วนะ”(เลิกซะได้ก็ดี เดี๋ยวก็มีจุดจบไม่ต่างจากพ่อหรอก) คนเป็นแม่พูดด้วยน้ำเสียงกึ่งดีใจ เพราะไม่อยากให้ลูกชายเข้าไปอยู่ในวงการมาเฟีย เสียสามีไปแล้วไม่อยากเสียลูกชายไปอีกคน“ผมมีเหตุผลที่ต้องเลิกครับ”(เหตุผลอะไร)“ไว้เดี๋ยวถึงเชียงใหม่แล้วผมจะบอกครับ”(เห้อ ลูกชายของฉันนี่ทำไมชอบมีความลับจังนะ)“ไม่ใช่ความลับหรอกครับ เรื่องนี้ยังไงแม่ก็ต้องรู้แน่นอนไว้เจอกันที่เชียงใหม่ คิดถึงแม่นะครับ”(เดินทางปลอดภัยค่าคุณลูกชาย)ติ๊ด!หลังจาก
คุณมันเลว ep 72@เชียงใหม่ไทยแลนด์“คุณโทคิยะมาถึงแล้วค่ะ” สาวใช้คนหนึ่งวิ่งหน้าตั้งเข้ามาบอกคุณหญิงที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องนั่งเล่นที่บ้านพักตากอากาศราคาแพงหูฉี่ คุณหญิงวางหนังสือลงก่อนจะรีบวิ่งไปต้อนรับลูกชายสุดที่รักที่ไม่ได้เจอกันตั้งห้าปี“ลูกแม่” คุณหญิงวิ่งไปกอดลูกชายไว้แน่น ก่อนจะสำรวจลูกชายอีกครั้งพบว่าไม่มีอะไรต่างไปจากเดิม ยังเป็นโทคิยะน้อยของเธอเหมือนเดิม“คิดถึงแม่จังเลย จุ๊บ! ” โทคิยะหอมแก้มคนเป็นแม่ฟอดใหญ่“มาเหนื่อยๆเข้ามานั่งก่อนเร็ว แจ๋วเอากระเป๋าลูกชายฉันไปเก็บ” คุณหญิงจูงมือลูกชายมานั่งที่โซฟาหรูในบ้านโทคิยะกวาดตามองรอบๆบ้านที่มีกลิ่นไอของธรรมชาติ มิน่าล่ะแม่ของเขาถึงไม่กลับกรุงเทพ“น่าอยู่มากเลยครับ” ชายหนุ่มเอ่ยปากชมก่อนจะเดินดูรอบๆบ้าน ข้างหน้าเป็นวิวภูเขาส่วนข้างหลังติดแม่น้ำปิง ถือว่าทำเลค่อนข้างดีเหมาะแก่การพักผ่อนพอรู้ว่าแม่อยากได้บ้านพักตากอากาศหลังนี้เขาลงทุนควักเงินให้ทันที และก็ไม่ผิดหวังกับเงินที่จ่ายไป“แม่ให้แม่บ้านไปทำความสะอาดห้องให้แล้วนะ หวังว่าลูกจะชอบ”“ชอบครับ ผมไม่ได้สัมผัสธรรมชาตินานแล้ว วันๆอยู่แต่กับเลือดกับปืน”“ใช่สิก็ลูกชายของ
คุณมันเลว ep 73วันนี้ส้มโอลางานหนึ่งวันเพราะเกิดอาการท้องเสียกระทันหัน ยาหยีจึงให้หยุดพักรักษาตัวก่อนสามวันเพราะช่วงนี้ออเดอร์ยังไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ แม้จะเคลื่อนไหวลำบากเพราะท้องค่อยข้างโต แต่หญิงสาวก็ต้องกัดฟันสู้ทำงานจนถึงวันคลอด เพราะอยากให้ลูกน้อยที่กำลังจะลืมตาขึ้นมามีคุณภาพชีวิตที่ดี ไม่ต้องกินอดๆอยากๆเหมือนเธอกับพี่ชายพี่ใหญ่บอกว่าจะลาออกจากงานที่กรุงเทพมาอยู่ที่เชียงใหม่เดือนหน้า ซึ่งเป็นช่วงที่ใกล้คลอดพอดี เผื่อน้องสาวคลอดกระทันหันจะได้มีคนคอยดูแลยาหยีหยิบนมขึ้นมาดื่มก่อนจะยกมือลูบหน้าท้องนูนเบาๆแม้ไม่มีพ่อแต่เธอก็สามารถเลี้ยงดูเขาให้เติบใหญ่ได้เช่นกัน“แม่จะเป็นทั้งพ่อและแม่ให้หนูนะคะ” ยาหยียิ้มกับหน้าท้องนูน ก่อนจะหยิบหูฟังขึ้นมาแนบที่หน้าท้องให้ลูกในท้องได้ฟังเพลงเพื่อให้เขารู้สึกผ่อนคลายตามคำแนะนำของหมอเพราะมัวแต่สนใจสิ่งมีสิ่งมีชีวิตตัวน้อยๆในห้อง จนยาหยีไม่รู้ตัวว่ากำลังมีลูกค้าคนใหม่เดินเข้ามาชายหนุ่มยืนมองหญิงสาวซึ่งคาดว่าเป็นเจ้าของร้าน เธออยู่ในชุดคลุมท้องกำลังยืนหันหลังให้เขาอยู่ เขาเรียกตั้งนานสองนานแต่เธอไม่ตอบรับจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามา“เออ...ผมมารับดอก
คุณมันเลว ep 74“อ่าว แล้วไหนดอกไม้ของแม่ล่ะ” คนเป็นแม่ถามขึ้น เมื่อเห็นลูกชายเดินเข้ามาตัวเปล่า ใบหน้าของโทคิยะดูเศร้าหมองจนผิดสังเกตุ“แม่ครับผมมีอะไรจะบอก” ชายหนุ่มยังคงตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่หาย ราวกับว่านี่มันคือความฝัน ไม่คิดว่าการมาเชียงใหม่จะทำให้เขาเจอเมียของตัวเองแถมยังโดนไล่ตะเพิดออกจากร้านที่แท้ยาหยีก็มาแอบเขาอยู่เชียงใหม่นี่เอง!“มีอะไร” คนเป็นแม่ย่นคิ้วถาม“ผมเจอเมียของตัวเองครับ”“ฮ๊ะ! เจอที่ไหน! ” คนเป็นแม่เบิกตาโพลงด้วยความตกอกตกใจ“ร้านดอกไม้ครับ เจ้าของร้านนั่นแหละเมียผม”“หาาาา จริงหรอ” คนเป็นแม่วิ่งไปเกาะแขนลูกชาย ไม่คาดคิดว่าผู้หญิงที่ถูกชะตาด้วยความจริงคือลูกสะไภ้ของตนเอง“จริงครับ เธอคือคนที่ผมตามหามาตลอดเจ็ดเดือน”“ไม่น่าเชื่อ หนูคนนี้เองหรอคือยาหยี” แม้จะรู้จักกับเธอมาเดือนกว่าๆแต่คุณหญิงไม่เคยถามชื่อของเธอเลยสักครั้ง รู้แค่ว่าถูกชะตากับเธอ“ครับ นั่นแหละยาหยีเมียของผม”“ไม่น่าเชื่อว่าคนนี้คือลูกสะไภ้แม่ แม่ชอบแม่ปลื้ม”“นี่แหละครับลูกสะไภ้ของแม่ แต่จะได้เธอเป็นสะไภ้ไหม อย่างวันนี้ก็โดนไล่ออกจากร้านอย่างกะหมูกะหมา” โทคิยะพ่นลมหายใจอย่างคิดไม่ตก เจอเมี
คุณมันเลว ตอนพิเศษ 3 (ปิดกอง)@ภูเก็ตเมืองไทยสองสามีภรรยาย้ำเท้าอยู่บนชายหาดโดยมีเด็กชายตัวน้อยอยู่ในอ้อมอกของคนเป็นแม่ เนื่องด้วยความอยากพาภรรยามาเที่ยวพักผ่อนเพราะตั้งแต่แต่งงานกัน เขาก็ไม่ค่อยได้พาภรรยาไปเปิดหูเปิดตาเลย กลัวว่าเธอจะเบื่อจึงเลือกบินกลับมาเที่ยวที่ประเทศไทย ซึ่งทะเลเมืองไทยนั้นสวยไม่แพ้ชาติใดในโลกเลย“ตอนที่ฉันยังเรียนอยู่มหาลัย ฉันมาเที่ยวที่ภูเก็ตบ่อยมาก” ชายหนุ่มพูดขณะที่ย้ำเท้ารอบๆชายหาด“ไม่ยักจะรู้ว่าคุณชอบมาเที่ยวทะเล”“ฉันไม่ได้ชอบหรอกแต่กลุ่มเพื่อนที่ฉันเคยสนิทบ้านมันอยู่ภูเก็ต”“คุณก็เลยเลือกที่จะพาฉันมาภูเก็ตสินะ” ยาหยียิ้มพร้อมกับก้มมองเท้าที่เดินย้ำทราย เมื่อไหร่ที่ลูกโตสัญญาว่าจะพาลูกมาเที่ยวภูเก็ตอีก“เพราะฉันคิดว่าทะเลที่เมืองไทยสวยไม่แพ้ที่ใดในโลก หากพาเธอไปเที่ยวโอซาก้าก็กลัวว่ามันจะหนาวเกินไป” โทคิยะรู้ดีว่าภรรยาของเขานั้นเป็นคนขี้หนาว แต่ก็ดีเพราะเขาจะได้หาเรื่องกอด “มากับเพื่อนว่าสนุกแล้วแต่มากับครอบครัวสนุกกว่า”โทคิยะมองเด็กน้อยในอ้อมแขนของคนเป็นแท่ ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นคนอุ้มเอง จมูกโด่งฝังลงไปที่แก้มของเด็กชายยูกิด้วยความรักสุดหัวใจ พึ่งเข้าใจ
คุณมันเลว ตอนพิเศษ 2“กลับมาแล้วครับ” โทคิยะที่พึ่งกลับมาถึงบ้านร้องเรียกภรรยาซึ่งเป็นที่รัก อันที่จริงมีนัดกินเลี้ยงกับทางบริษัทที่ร่วมทำธุรกิจด้วย แต่ชายหนุ่มขอปลีกตัวกลับบ้านด้วยเหตุผลที่ว่า ‘กลับบ้านไปกินข้าวพร้อมเมีย’“เหนื่อยไหมคะ” ยาหยีที่พึ่งให้นมลูกเสร็จวิ่งมารับเสื้อสูทจากสามีพร้อมถอดเนคไทให้“เหนื่อยครับ แต่เห็นหน้าเมียกับลูกแล้วหายเหนื่อยทันที จุ๊บ~” โทคิยะหอมแก้มภรรยาฟอดใหญ่ ก่อนที่มือหนาสะเปะสะปะลูบไล้เรือนร่างของเธอ ยาหยีผลักอกของเขาออกเพราะต้องรีบไปกินข้าว“คุณควรไปกินเลี้ยงบ้างนะคะ”“ทำไมหรอ ไม่อยากกินข้าวกับผัวหรอ”“เปล่าค่ะ แค่ทางบริษัทที่คุณลงทุนด้วยโทรมาถามฉัน ว่าไม่อนุญาตให้สามีไปกินข้าวข้างนอกหรอ ฉันก็เลยตอบไปว่าอนุญาตแต่เขาไม่ไปเอง”“ก็ฉันไม่อยากดื่มแอลกอฮอล์” ช่วงนี้โทคิยะลดละเลิกกับอบายมุขทั้งหลายทั้งปวง เพราะก่อนที่เขาจะสิ้นลายเหล้าเบียร์ดื่มเหมือนกินน้ำ ไหนจะติดบุหรี่อีก โทคิยะกลัวชีวิตนี้ไม่ได้อยู่ดูแลลูกนานๆเลยเลิกสิ่งที่ไม่ดีไป“ก็ไม่ต้องกินก็ได้นิคะ”“พูดง่ายจังเลยนะที่รัก ไปงานเลี้ยงแบบนั้นเขาคงไม่ให้ฉันกินน้ำเปล่า” โทคิยะถอดเสื้อเชิ้ตท์ออกจนเห็นแผ่นหน
คุณมันเลว ตอนพิเศษ 1“อื้อออ~” ร่างสูงบิดตัวบนที่นอนในขณะที่ยังหลับตา ก่อนจะควานมือหาภรรยาที่พึ่งแต่งงานกันไปหมาดๆ ปรากฏว่าพบแค่ความว่างเปล่า โทคิยะดีดตัวขึ้นมาจากเตียงทันที ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงกว่าๆ วันนี้เขาตื่นสายเพราะเมื่อคืนใช้พลังงานไปเยอะหน่อย ซึ่งคาดว่ายาหยีน่าจะไปเตรียมกับข้าวไว้รอเขาเมื่อเดินลงมาก็พบพี่เลี้ยงที่กำลังนั่งเล่นกับลูกของเขาอยู่ ตอนนี้น้องยูกิอายุครบ 1 ขวบแล้ว ยาหยีบอกว่าอยากให้ลูกเข้าพิธีแต่งงานด้วย จึงรอให้น้องยูกิอายุครบหนึ่งปีก่อนค่อยแต่งงาน“ลูกพ่อ~” โทคิยะคว้าตัวลูกชายอย่างเบามือจากพี่เลี้ยงก่อนจะอุ้มแนบอกแล้วฝังจมูกลงไปที่แก้มใสของเด็กชายยูกิ ลูกของเขาน่ารักน่าชังและเลี้ยงง่ายจึงทำให้ยาหยีไม่เหนื่อยกับการเลี้ยงลูก ลูกเปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจของพ่อและแม่ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะกลายมาเป็นคนรักเด็กได้อะไรขนาดนี้ ผู้ชายโหดๆห่ามๆแบบเขาพอมีลูกขึ้นมา หวงจนไม่อยากให้ลูกคลาดสายตา จึงจ้างพี่เลี้ยงมาดูลูกช่วยชายหนุ่มอุ้มลูกด้วยความอารมณ์ดีก่อนจะสาวเท้าเข้าไปในครัวซึ่งมีแม่ของลูกอยู่ในนั้น ยาหยีเป็นทั้งภรรยาที่ดีและแม่ที่ดีของลูก ชนิดที่เขาเลือกไม่ผิด บางทีก็แอบคิดจากที่เ
คุณมันเลว ep 85ร่างบางนั่งหน้าบูดบึ้งอยู่บนเตียงเธออยู่ในชุดคนไข้ของโรงพยาบาล“ถ้าไม่เซ็นต์เธอก็ไม่ได้เจอลูก” โทคิยะยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้ยาหยีที่กำลังนั่งมองหน้าของเขาอยู่ราวกับจะฆ่าให้ตาย“...” ยาหยีปรายตามองกระดาษแผ่นนั้น มันเป็นใบจดทะเบียนสมรส“จะไม่เซ็นต์ก็ได้นะแต่ฉันจะพาลูกกลับญี่ปุ่น คงรู้นะว่าถ้าฟ้องใครจะชนะ” ชายหนุ่มยิ้มเพราะรู้ว่ายังไงซะเขาก็ถือไพ่เหนือกว่าเขาไม่ได้ต้องการแค่ลูกแต่ต้องการแม่ของลูกด้วย จึงบีบบังคับให้หญิงสาวจดทะเบียนสมรส ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องได้ด้วยกล ต่อให้ต้องบังคับก็ยอมขอแค่ได้เมียกลับคืนมา“...” ยาหยีมองกระดาษที่วางอยู่ตรงหน้าด้วยสายตานิ่งๆ เหมือนเขากำลังมัดมือชกให้เธอเป็นของเขา ไม่มีโอกาสได้เลือกเลยเพราะถ้าเกิดโทคิยะเอาลูกไปแล้วจะไปตามลูกได้ที่ไหน “คุณกำลังบังคับฉัน! ”“ฉันไม่ได้บังคับแต่เธอจะไม่เซ็นต์ก็ได้ แค่เธอจะไม่ได้ลูกก็แค่นั้นเอง”“คุณนี่มัน! ” ยาหยีตวัดสายตามองโทคิยะด้วยความไม่พอใจทนอุ้มท้องตั้งเก้าเดือนเพื่อให้เขาเอาลูกไปงั้นหรอ ไม่ทีทาง!“โอเค ไม่เซ็นต์” ชายหนุ่มชักแผ่นกระดาษกลับ แต่ยาหยีไวกว่าเท่าตัวมือบางดึงแผ่นกระดาษออกจากมือของเขา แล้วจร
คุณมันเลว ep 84@สามวันผ่านไปยาหยียืนมองข้าวของของโทคิยะที่อยู่ในบ้านของเธอ เขาหายไปสามวันโดยที่ไม่ได้เอาข้าวของกลับไปด้วย นับว่าเป็นเรื่องที่ดีที่เขาไม่ได้อยู่กวน แต่ทำไมลึกๆแล้วรู้สึกใจหวิวแปลกๆกับการหายไปของเขาเขาหายไปโดยที่ไม่บอกอะไรซักคำ หญิงสาวนั่งลงบนโซฟาที่เขาเคยใช้นอนเมื่อสามวันก่อนมือบางลูบหมอนที่เขาใช้หนุนเบาๆพรางถอนหายใจหรือวันนั้นเธอพูดแรงเกินไป แค่โกรธที่เขาทำอะไรตามอำเภอใจชอบใช้กำลังในการตัดสิน กลัวว่าจะมีปัญหากับพล เพราะพลเองถือว่ามีอิทธิพลพอสมควร เขาไม่ใช่มาเฟียไม่ได้มีอำนาจอะไรอีกแล้วและที่นี่ก็ไม่ใช่ญี่ปุ่นบ้านเกิดของเขาด้วยน่าแปลกที่การหายไปครั้งนี้ส่งผลต่อหัวใจของเธอ พอได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างในตัวของเขามันทำให้รู้ว่าโทคิยะเองเปลี่ยนไปมาก ชายหนุ่มซักผ้า ล้างถ้วย กวาดบ้าน ขัดห้องน้ำให้จนใหม่เอี่ยมอ่อง ซึ่งยาหยีเองชอบเดินมาแอบดู เขาทำด้วยความเต็มใจ“เหอะ! โดนด่าแค่นี้ทำเป็นใจน้อย” ยาหยีกระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าเพื่อไปร้านดอกไม้ แต่จู่ๆเธอเกิดอาการม้วนท้องขึ้นมาเสียดื้ๆ “โอ้ย! ”อาการปวดเกร็งที่ท้องทำให้เธอยืนแทบไม่อยู่ มันปวดจนไม่สามารถขยับตัวได้
คุณมันเลว ep 83ตื่นเช้ามายาหยีต้องตกใจสุดขีดเมื่อตะกร้าเสื้อผ้าที่เธอกำลังจะนำไปส่งซักหายไปอย่างไร้ร่องราย ดวงตากลมโตปรายตามองไปยังโซฟาที่ชายหนุ่มนอนเมื่อคืนพบว่าเขาเองก็หายไปด้วย ร่างบางขมวดคิ้วด้วยความงุนงง ตัวของเขาหายไปแต่กระเป๋าซื้อผ้ายังอยู่ ซักพักได้ยินเสียงคนเทน้ำดังมาจากห้องน้ำคงไม่ใช่ใครที่ไหน ยาหยีกรอกตาไปมาก่อนจะจ้ำไปที่ห้องน้ำทันทีแล้วยาหยีก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อเจอชายหนุมที่อยู่ในชุดกางเกงผ้าสีขาวกำลังนั่งซักผ้าให้เธออย่างอารมณ์ดี ในกะละมังมีกางเกงในและบราเซียของเธอลอยอยู่ แก้มใสขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย“นั่นคุณทำอะไร! ”“...” ร่างสูงชะงักครู่หนึ่งก่อนจะค่อยๆหันหน้ามายิ้มให้ว่าที่ภรรยาอย่างอารมณ์ดี “ซักผ้าให้เมียไง ผ้ามันล้นตะกร้าแล้วเดี๋ยวเมียไม่มีใส่”“ฉันเอาไปส่งซักของฉันเองได้” ยาหยีเท้าเอวมองตาเขียวปั๊ด สุดจะทนกับความหน้าด้านของโทคิยะ ร่างบางทำหน้าไม่ถูกเมื่อเขาจับกางเกงในของเธอขึ้นมา “วางลงเดี๋ยวนี้นะ! ”“จะอายทำไมมากกว่ากางเกงในฉันก็เคยจับมาแล้ว” นอกจากจะไม่วางเขายังใช้มือขยี้กางเกงในของยาหยีอย่างเบามือ ในขณะที่ร่างบางอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปมุดไว้ที่ไหน“คุณ
คุณมันเลว ep 82“เดี๋ยวก่อน” โทคิยะเรียกหญิงสาวที่กำลังจะเดินหนีเข้าไปในห้อง ชายหนุ่มรู้สึกประหม่่าเล็กน้อยเมื่อเมียทำกับว่าเขาเป็นธาตุอากาศ“อะไร” น้ำเสียงของเธอยังคงเย็นชาเหมือนเดิม“คือว่า...” ชายหนุ่มค่อยๆก้าวเท้าเข้าไปหาร่างบางที่ยืนอยู่หน้าห้อง “จะไม่กินข้าวที่ฉันเตรียมไว้ให้เลยหรอ”“...” ยาหยีนิ่งซักพัก “ไม่ค่ะ ฉันไม่อยากกินของคุณ”“โกรธฉันมากขนาดนั้นเลยหรอ” โทคิยะใจอ่อนยวบ เกือบสองอาทิตย์แล้วที่ยาหยีปฏิบัติเหมือนกับว่าเขามันไร้ค่า หัวใจก็ยิ่งฝ่อลงไปทุกที“ไม่ได้โกรธค่ะ แต่เกลียด”“ฉันขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา เธอจะทำฉันคืนก็ได้นะ ฉันยอม”“ฉันไม่ใช่พวกชอบใช้กำลังแบบคุณค่ะ เจ็บกายมันไม่เท่าไหร่หรอก...” ยาหยีหลับตาลงเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ต่างๆนาๆที่มันทำร้ายจิตใจของเธอ “แต่เจ็บที่ใจ ยังไงมันก็ไม่มีวันหาย”โทคิยะนิ่งงันเมื่อรู้ว่ายังไงซะยาหยีก็ไม่มีทางให้อภัย การกระทำของเขาคงทำร้ายจิตใจของเธอน่าดู มันเจ็บจนจุกไปทั้งหน้าอกข้าซ้าย ไม่คิดว่าการรักใครซักคนแล้วเขาไม่เห็นค่ามันจะทรมานถึงเพียงนี้“...” ยาหยีปรายตามองชายหนุ่มที่ยืนหน้าเศร้าอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เท้าเล็กจะก้าวเข้าไป
คุณมันเลว ep 81@หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปโทคิยะมีเรื่องด่วนต้องรีบไปบินไปสะสางที่ญี่ปุ่น เพราะทุกอย่างต้องเสร็จก่อนลูกคลอดนั่นทำให้ชายหนุ่มต้องรีบกลับไปเคลียร์ในขณะที่ยาหยีเองรู้สึกโล่งอกที่โทคิยะไม่มาตามรังควานแล้ว ชายหนุ่มอาจล้มเลิกความตั้งใจไปแล้วก็ได้ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาเพราะเธอเองก็ไม่อยากจะมีเขาอยู่ในชีวิตอยู่แล้วหลังจากปิดร้านยาหยีก็เดินเท้ากลับบ้านทุกวันเหมือนปกติ แต่วันนี้ลูกค่อนข้างดิ้นหนักมากทำให้เธอต้องหยุดเดินเป็นพักๆ“อยากออกมาแล้วหรอคะ” ยาหยีก้มลงถามลูกน้อยที่อยู่ในท้องก่อนจะยกมือขึ้นลูบหน้าท้องนูนเบาๆ ยิ่งมือสัมผัสกับหน้าท้องลูกของเธอยิ่งดิ้นใหญ่ ราวกับรู้ว่าตอนนี้คนเป็นแม่กำลังสัมผัสกายของเขาอยู่แต่เมื่อเดินถึงหน้าบ้านคิ้วโก่งก็ขมวดเข้มทันทีเมื่อเห็นประตูหน้าบ้านเปิดอยู่ใครกันที่เข้ามาในบ้านของเธอ!!!หญิงท้องแก่ก้าวเข้าไปอย่างระมัดระวัง ก่อนจะพบชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเก้าอี้น่าตาเฉย เขากลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่!“ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้” ยาหยีเท้าเอวด้วยความไม่พอใจ เมื่อเขาเข้าบ้านของเธอโดยไม่ได้รับอนุญาตทั้งๆที่เธอเองก็ล็อคประตูอย่างแน่นหนา“...” ชายหนุ่มวาง
คุณมันเลว ep 80“มานั่งทำอะไรตรงนี้” คนเป็นแม่ถาม เมื่อเดินวนหาลูกชายรอบบ้านแต่ไม่เจอ จนกระทั่งเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่ในสวนดอกไม้“ยาหยีล่ะครับ”“แม่ให้นั่งกินข้าวอยู่ในบ้าน” คุณหญิงนั่งลงข้างๆลูกชายก่อนจะสังเกตุเห็นสีหน้าเศร้าๆของเขา สงสัยลูกชายของเธอคงไปได้ยินในสิ่งที่คุยกับยาหยีเข้า “ได้ยินที่แม่คุยกับหนูยาหยีหรอ”“ครับ” หน้าคมก้มมองพื้นปฏิเสธไม่ได้เลยว่าตอนนี้เขากำลังเข่าอ่อนอยู่ ไม่คาดคิดว่าคำพูดที่ออกจากปากของยาหยีจะทำร้ายจิตใจของเขาได้มากขนาดนี้ เธอไม่ให้โอกาสเขาเลยแม้แต่น้อย มันจุกที่หน้าอกข้างซ้ายจนต้องออกมานั่งเงียบๆในสวนดอกไม้ทบทวนกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น เขาผิดเองที่ทำกับยาหยีมากจนเกินไป จะไม่โทษใครเพราะทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเกิดจากการกระทำของเขา“แม่ก็ไม่รู้จะช่วยพูดยังไง” คุณหญิงลูบหลังลูกชายด้วยความเห็นใจ ไม่เคยเห็นโทคิยะในมุมนี้เลยลูกชายของเธอไม่เคยแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็นจนกระทั่งวันนี้“ไม่ต้องพูดแล้วครับแม่ ผมเข้าใจทุกอย่างแล้ว” ชายหนุ่มเม้มปากจนเป็นเส้นตรงก่อนจะเบือนหน้าหนีเพื่อซ่อนความอ่อนแอไม่ให้คนเป็นแม่เห็น“เวลาจะช่วยเยียวยาทุกอย่างนะ ให้เวลาหนูยาหยีหน่อ