อ๋องจินและคนอื่น ๆ เชื่อว่าฉินเป่ยไม่เคยต้องการเห็นผลลัพธ์เช่นนี้“ท่านอ๋อง โปรดวางใจเถิด คราวนี้ฉินเป่ยจะพ่ายแพ้อย่างแน่นอน เมื่อถึงเวลานั้น เขาจะทำได้เพียงคุกเข่าลงต่อหน้าท่านและขอความเมตตา”ไม่นานนักทุกคนก็ออกไปกันจนหมด!ในตอนเที่ยงของวันรุ่งขึ้น ผู้คนที่อ๋องจินส่งมาในที่สุดก็กลับมาพร้อมข่าว และน
“อ๋องจิน เรามาสงบสติอารมณ์กันเถอะ ตอนนี้เรื่องได้รับการแก้ไขแล้ว เราจะไม่เพิกเฉยต่อคุณ”“เราจะสงบความโกรธของตระกูลเสิ่นคุณควรไปหาเสิ่นชิวเย่ทันทีและขอโทษเธอ”“หยุดปราบปรามไล่ต้อนต้าถังกรุ๊ปและองค์กรทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับฉินเป่ยทันที ที่ควรชดเชยก็ชดเชยซะ”“ส่วนที่เหลือมาหารือในระยะยาวเถอะ”“จริงสิ ต
ครู่หนึ่งฉินเป่ยรู้สึกมีความสุขมาก!การค้นหาสิ่งใดเป็นเรื่องยากจริงๆ แม้ว่าคุณจะพยายามค้นหามันอย่างหนัก และไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆ เลยเพื่อให้ได้มา!ระดับพลังยุทธ์ของอ๋องจินไม่สูงนัก และตอนนี้ระดับพลังยุทธ์ของเขาถูกปิดผนึกแล้ว ตอนนี้เขาเป็นเหมือนเนื้อบนเขียงพร้อมที่จะถูกแร่แต่เขาสงบลงอย่างรวดเร็วแล
“ไม่ใช่ว่าพวกเขาฆ่าคุณไม่ได้ พวกเขาแค่เป็นห่วงเทพเจ้าสงครามแห่งซิวหลัว”“ลงมือเถอะ”อ๋องจินหลับตาลงฉินเป่ยยิ้มแล้วพูดว่า “ผมจะไม่ฆ่าคุณ ผมอยากจะร่วมมือกับคุณ”อ๋องจินลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินแบบนั้นและมองดูฉินเป่ยอย่างระมัดระวัง“เจ้าคิดจะทำอะไร ข้าแนะนำให้เจ้ารีบหนีไป!”“ผู้มีอำนาจจากตระกูลไช่และตระกูล
และเพราะแบบนี้ การที่อ๋องจินที่จะคาดเดาได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างฉินเป่ยและเสิ่นชิวเย่จะต้องมีอะไรพิเศษคงไม่ใช่เรื่องยากเขายังมีความคิดที่น่าสะพรึงกลัวว่าตระกูลเสิ่นและแม้แต่ดินแดนหนานหยางทั้งหมดอาจเป็นของฉินเป่ย!ไม่อย่างนั้น เสิ่นชิวเย่ไม่มีทางปล่อยให้คนของเธอดำเนินการหรอกก แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเธอจะท
ตอนนี้เขาอยู่เหนือการควบคุมของตระกูลไช่และตระกูลเฉิน เพราะเขาไม่อยากรนหาที่ตาย“ดีครับ ต่อไปคุณต้องปกป้องแดนตะวันออกแทนผม”“หากตระกูลไช่ตระกูลเฉินและคนอื่น ๆ กล้ายื่นมือเข้ามาก็ไม่ค้องเกรงใจพวกเขา ไม่ต้องรายงานผม ฆ่าซะก็พอ”“ข้าเข้าใจดีคุณฉิน ไม่ต้องกังวล ข้ารู้ว่าต้องทำยังไง!”…...หนึ่งเดือนต่อมา
ชิวเสียและคนอื่นๆ ต่างมาเยือนตะวันตกเป็นครั้งแรก และพวกเขาก็เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นในทุกสิ่ง โดยเฉพาะอาหาร“ฉินเป่ย เราจะไปที่ไหน ใครคือคนที่ให้เรายืมรถเหรอคะ?”“ดูเหมือนคุณจะรู้จักเขาดีมาก และดูเหมือนว่าเขาจะเคารพคุณมาก!”หลินชิวเสียถามอย่างสงสัย “ชื่อของเขาคือหลัวเซิน และเขาเป็นเจ้าแห่งเมือ
เมื่อเห็นท่าทางเขินอายของฉินเป่ยหลินชิวเสียก็อดหัวเราะไม่ได้เช่นเดียวกับ จู้อวี๋เฟยและลู่เว่ยยางที่อยู่ข้าง ๆ นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นฉินเป่ยอยู่ในสภาพยุ่งเหยิงเช่นนี้“พี่ชิวเสีย ฉินเป่ยคงจะไม่ได้เสื่อมสมรรถภาพจริง ๆ หรอกใช่ไหมคะ?”“คุณเคยรังแกเขาแบบนี้มาก่อนหรือเปล่า?”“ไร้สาระน่า ไม่ใช่ว่าเข