ด้านนอก ทันทีที่จู้อวี่เฟยเปิดประตู ก็มีคนคนหนึ่งชนเข้ากับเธอนี่ไม่ใช่คนอื่นคนไกล แต่เป็นจู้หนานหนานที่แอบฟังอยู่ข้างนอก“เธอมาทำอะไรตรงนี้?”จู้อวี่เฟยพูดน้ำเสียงเย็นเยียบ สีหน้าขุ่นเคืองจู้หนานหนานตกใจรีบวิ่งออกไปพร้อมกับพูดว่า “พี่ ฉันไปเตรียมรถก่อนนะ!”จู้อวี่เฟยเดินออกไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ฉ
ทันทีที่จู้เทียนซานได้ยิน ก็ยิ่งเคียดแค้นชิงชังจนเกือบจะกระอักเลือด“อวี่เฟย เหลวไหล โทษฉัน มันเป็นความผิดของฉันเอง!”“เสี่ยวเป่ย เรื่องนี้มันไม่มีทางเป็นไปได้เลยเหรอ? เธอไม่เข้าใจนิสัยลูกสาวฉัน เธอเย็นชาแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก หลายปีมานี้เธอต้องรับแรงกดดันของบริษัทคนเดียว”“ภาระที่เธอกำลังแบกหนักอึ้งมา
ทันทีที่ฉินเป่ยและเวินซูซูเดินออกจากห้องผู้ป่วย ตู้อวี่เฟยก็ไล่ตามมารั้งเขาไว้“ฉินเป่ย รอก่อน ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ!”ฉินเป่ยหยุดชะงัก เขาให้เวินซูซูลงไปรอเขาข้างล่าง ก่อนจะหันกลับมาถามว่า “คุณหนูจู้มีเรื่องอะไรกับผมครับ?”“ตกลงพ่อฉันป่วยเป็นอะไรกันแน่? คุณรักษาอาการป่วยของพ่อฉันได้จริง ๆ ใช่ไหม?”
นายน้อยสามม่อจากไป เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นทันทีที่เขาออกมาเขากดรับสาย และได้ยินเสียงที่เร่งรีบดังขึ้นปลายสาย “นายน้อยสาม ผมเพิ่งไปเยี่ยมอารองที่โรงพยาบาล เหมือนจะมีหมอวินิจฉัยสาเหตุการป่วยของเขาได้แล้ว”“ตอนนี้ทุกคนในตระกูลจู้ระดมกันค้นหาบัวหิมะสีชาดกันให้วุ่น นายน้อยสาม ไหนนายน้อยเคยรับประกันว่าจะไ
อวี๋เจียวหลงเหมือนจะสัมผัสได้ถึงบางอย่าง รีบเงยหน้ามองไปยังทิศทางหนึ่ง“ฉินเป่ย นั้นคุณใช่ไหม?”อวี่เจียวหรงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น รู้สึกเหมือนมีสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองเธอ สายตาคู่นั้นเหมือนจ้องทะลุเข้าไปในจิตใจของเธอ ทำให้เธอสัมผัสได้ถึงความจริงใจที่ห่างหายไปนานความรู้สึกนั้นเหมือนตอนที่ฉินเป่ยเจ
ม่อส่าวและคนอื่นต่างลงแก้วลงและเดินลงไป“ม่อส่าวหวง พวกนายจะทำอะไร?”“พวกนายควบคุมตัวเองหน่อยก็ดี ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ที่พวกนายจะทำตามอำเภอใจได้”หยางหวายอันพุ่งเข้าไปขวางม่อส่าวหวงและคนอื่นด้วยความขุ่นเคืองเขารู้จักเศรษฐีรุ่นสองที่ไร้ประโยชน์เหล่านี้ดี งานเลี้ยงในคืนนี้จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นไม่ได้เด็
“นายน้อยสามม่อ คุณจะหาเรื่องกันใช่ไหม? คุณเห็นจวนผู้บังคับบัญชาเป็นอะไร?”“ทหาร!”หยางหวายอันโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ก้าวฉับเข้าไปหาถังเสี่ยวเสี่ยวและคนอื่น จากนั้นก็ออกคำสั่ง ผู้แข็งแกร่งของจวนผู้บังคับบัญชากว่าหนึ่งร้อยคนทยอยกันล้อมคนตระกูลม่อไว้“หยางหวายอัน คุณกล้าขู่ผมเหรอ?!”“คิดว่ามีคนมากกว่าผมแล้ว
ซูเทียนหลงและเฉียวปี้ลี่โกรธมาก ออกคำสั่งให้คนของตัวเองลงมือทันทีเฟี๊ยว!จู่ ๆ ก็มีหอกปริศนาลอยมาตรงหน้าของทั้งสองคน ฉินเป่ยมาถึงโดยที่พวกเขาไม่รู้ตัว“คู่ต่อสู้ของพวกคุณสองคนคือผม!”“เสี่ยวเสี่ยว เสี่ยวอัน ฆ่าไม่เหลือ!”พูดจบ ฉินเป่ยก็ลงมือก่อน ศัตรูแค่สองต่อหนึ่ง ไม่เกินมือเขาหรอกส่วนถังเสี่ยวเส