เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 831
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 832
“ไม่เป็นไร ฉันรู้ว่าคุณแค่ตามคําสั่ง” แคทเธอรีนเหลือบมองฌอน “ทําไมคุณถึงทุบตีเขาแบบนั้น? พวกเขาแค่ทำตามคำสั่งคุณไม่ใช่เหรอ”“...”หัวใจของฌอนเจ็บปวดจากการที่ต้องอดกลั้นไว้ แต่เขาไม่กล้าพูดอะไรสักคําเพราะเธอพูดถูกเออร์วิงมองไปยังสีหน้าที่พ่ายแพ้ของฌอน และอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นคุณชายใหญ่ฮิลล์ยอมเชื่อฟังผู้หญิงคนหนึ่งเหลือเกิน แม้แต่ซาร่าก็ไม่ได้รับการปรนนิบัติเยี่ยงนี้มาก่อน ดูเหมือนว่าเขาจะต้องเคารพยำเกรงคุณโจนส์ในอนาคต“คุณชายใหญ่ฮิลล์ครับ ยาเอลอยู่ในห้องลงโทษ” รอยวิ่งมาตัวสั่น ก้นของเขาถูกตีจนเลือดออกและมันก็ยังเจ็บอยู่"ตกลง"ฌอนพาแคทเธอรีนเดินเข้าไป… ในห้องลงโทษยาเอลถูกพามายังที่นี่ทันทีที่ถูกเรียกกลับ โทรศัพท์ของเธอถูกเก็บไปทันที ความรู้สึกกังวลใจของเธอก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ“หลีกทางไปให้พ้น ฉันต้องไปที่โรงพยาบาล” ยาเอลพูดกับคนที่ประตูอย่างเคร่งเครียด “คุณชายใหญ่ฮิลล์สั่งให้ฉันปกป้องคุณนีสัน อย่าทำให้ฉันเสียเวลาอยู่ที่นี่”“ไม่ได้คุณต้องรอที่นี่ คุณชายใหญ่กำลังจะมา” คนเฝ้าประตูกล่าวด้วยเสียงต่ำ“ทําไมเขาถึงโทรเรียกฉันมาที่นี่? ฉันไม
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 833
“อืม... ฉันเป็นแฟนของฌอน น้ำเสียงของเธอตอนนี้ไม่ดูหมิ่นฉันหรอกเหรอ? หรือเป็นเพราะฉันไม่ใช่ซาร่าเธอถึงได้เกลียดฉันนักหนาและปฏิบัติต่อฉันด้วยความเกลียดชัง เธอยังดูถูกแอลที่ปกป้องฉันด้วยซ้ำไป บางทีเธออาจปกป้องซาร่ามานานจนตอนนี้เห็นหล่อนเป็นเจ้านายที่แท้จริงของเธอใช่ไหม?” แคทเธอรีนเลิกคิ้ว เธอพูดจี้ใจดำ"ไม่ใช่นะ" ใบหน้าของยาเอลซีดลงในไลโอนา การกระทําต้องห้ามที่สุดคือความไม่ซื่อสัตย์ต่อตระกูลฮิลล์และผลที่ตามมานั้นร้ายแรงมาก “คุณโจนส์ทําไมคุณถึงใส่ร้ายฉันแบบนี้? ฉันไม่ได้มีอะไรโกรธแค้นต่อคุณเลยนะคะ ฉันเป็นแค่บอดี้การ์ดที่ต่ำต้อยเท่านั้น”“คุณเป็นสมาชิกคนหนึ่งของไลโอน่า หน้าที่คุณจึงไม่ง่ายเหมือนบอดี้การ์ด คุณมองตัวเองต่ำต้อยไป” แคทเธอรีนยิ้มและถามฌอนว่า “ฉันมีคำถามหนึ่งขอถามคุณได้ไหมคะ? ยาเอลปกป้องซาร่ามานานแค่ไหน?”ฌอนขมวดคิ้ว “หากรวมถึงเวลาก่อนที่ซาร่าจะหายไป ก็ประมาณเจ็ดหรือแปดปี”“ดูเหมือนว่าเธอปกป้องซาร่ามาตั้งแต่เธอเองยังเด็กอยู่มาก” แคทเธอรีนชี้ให้เห็นยาเอลเข้าใจประเด็นของเธออย่างรวดเร็ว “ถึงแม้ว่าฉันปกป้องคุณนีสันมาเป็นเวลานานแล้ว แต่ระยะเวลาก็ไม่เกี่ยวอะไร ฉันเชื่อฟังคําส
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 834
แคทเธอรีนชะงัก แววตาดูประหลาดใจยาเอลเข้าใจว่าเธอยุขึ้นจึงพูดอย่างรุนแรงต่อไปว่า “ถ้าเขาทำกับคุณนีสันได้ เขาคงไม่แม้แต่จะมองเธอหรอก ถ้าไม่เชื่อฉันลองสืบดูเองก็ได้ เมื่อเขาดีขึ้นเธอจะไม่มีค่าอะไรเลยสําหรับเขา เธอควรไว้หน้าฉันนะไม่งั้นฉันจะไม่ปล่อยเธอไปแน่”"อย่างนั้นเหรอ" แคทเธอรีนหายใจเข้าลึก ๆ และพยักหน้าอย่างไม่เชื่อ "งั้นไว้ฉันจะไปถามฌอนทีหลัง""อย่าเชียวนะ"ยาเอลตกใจมาก เธอแค่ต้องการยั่วยุแคทเธอรีนเท่านั้น ถ้าฌอนรู้ว่าเธอบอกแคทเธอรีนแบบนั้นเขาคงจะฆ่าเธอแน่ สุดท้ายแล้วพวกผู้ชายก็ห่วงศักดิ์ศรีของตัวเองมากแคทเธอรีนหัวเราะเบา ๆ ยาเอลกลัวซึ่งหมายความว่าสิ่งที่เธอพูดน่าจะจริงเธอคิดไม่ถึงเลยว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างฌอนและซาร่าทั้งที่พวกเขาอยู่ด้วยกันมานานมากโอ้โห น่าสนใจทีเดียวสมองของเขาถูกสะกดจิต แต่ร่างกายของเขาขัดขืนโดยสัญชาตญาณงั้นเหรอ?ความเกลียดชังที่เธอมีต่อชายคนนี้ก็เบาลงเล็กน้อยทันทีและเธอก็ไม่รังเกียจเขาเท่าแต่ก่อน“ยาเอล ยังไม่เข้าใจเหรอว่าทําไมเขาถึงสนใจแต่ฉัน ก็เป็นเพราะเขามีฉันอยู่ในใจไง”กรรไกรของแคทเธอรีนค่อย ๆ ตัดที่กางเกงของเธอยาเอลไม่มีอารมณ์คุยกับเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 835
“นี่คือ...” แคทเธอรีนอดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมองชายคนนั้นก่อนที่เธอจะทันดูให้ชัด ๆ ก็มีแรงทรงพลังดึงไปทางข้างหลังฌอนมองเธออย่างเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ “คุณไม่ได้รับอนุญาตให้สนใจมองชายอื่น”แคทเธอรีนพูดไม่ออก “ฉันไม่ใช่พวกชอบผู้ชายวัยกลางคนซะหน่อย ฉันแค่คิดว่าเขามีบุคลิกน่าเกรงขาม”“เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญของไลโอน่าและเป็นหนึ่งในหัวหน้าของไลโอน่า เขาทําตามคําสั่งของผมเท่านั้น”ฌอนอธิบายให้เธอฟังว่า “ผู้เชี่ยวชาญต่าง ๆ ในไลโอน่า ต้องมีทักษะเฉพาะตัวอยู่ในอันดับต้น ๆ ของประเทศ ต้องผ่านอุปสรรคมากมายเช่นกันจึงเข้าร่วมในไลโอนาได้ ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาที่ปรมาจารย์ซิกเลอร์มีลักษณะแข็งแกร่งมาก”"โอ้โห" แคทเธอรีนพยักหน้า “อีกอย่างฉันตัดเสื้อผ้าของยาเอลเกลี้ยงเลย ฉันเดาว่าเธอคงจะเกลียดฉันมากเลยค่ะ”"เธอไม่กล้าหรอก" ความเยือกเย็นสั่นสะท้านปรากฏในดวงตาของฌอน “คุณเป็นผู้หญิงของผม การที่เกลียดคุณก็เท่ากับเกลียดผมด้วย ใครที่กล้าหันหลังให้ผมคนเหล่านั้นจะต้องตายโดยไม่เหลือซาก”แคทเธอรีนแอบมองไปยังฌอน ทุกคนที่มีอํานาจดูเหมือนจะมีความคิดผิด ๆ แบบเดียวกัน พวกเขาคิดว่าจะไม่มีใครกล้าทรยศ พวกเขาคิดว่าทุกคนซื่อส
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 836
“ก็จริง ยาเอลก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง”“...”ในห้องท่านซิกเลอร์ เพิ่งเดินเข้ามายาเอลปิดประตูข้างหลังพวกเขาและถอดเสื้อแจ็คเก็ตของเขาออกก่อนที่เธอจะตรงเข้าสวมกอดรอบเอวเขาที่ด้านหลัง “แชนซ์ ฉันอยากตาย! ชาตินี้ฉันไม่อาจมีชีวิตต่อไปได้อีกแล้ว”ท่านซิกเลอร์หันกลับมา พอเห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้าของยาเอล ดวงตาสีเข้มของเขาก็ฉายแววดุดันขึ้นมาทันที"อย่าเหลวไหล" แชนซ์ ซิกเลอร์พูดอย่างเย็นชาว่า “ผมเตือนคุณเมื่อนานมาแล้วว่าซาร่า นีสันเป็นเพียงคนที่คุณปกป้อง ทําไมคุณต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวพัวพ้นกับความแค้นส่วนตัวระหว่างเธอกับแคทเธอรีน โจนส์ด้วย? สิ่งที่คุณต้องทําคือปฏิบัติหน้าที่ตามที่คุณชายใหญ่มอบหมายให้”“แต่ฉันถูกกล่าวหาอย่างผิด ๆ” ยาเอลสะอื้นไห้ “ฉันแค่ทําตามคําสั่งของคุณชายใหญ่ให้ค้นตัวเธอแต่แคทเธอรีนก็มาลงความแค้นกับฉัน ทําไมเธอต้องมาลงที่ฉันน่ะเหรอก็เพราะเธอมีไม่พอใจคุณนีสันไง? คุณชายใหญ่ก็ด้วย ตอนเขายังดีกับคุณนีสันจะเอาดาวเดือนบนฟ้าก็คว้าให้ได้ แต่พอเขาอยู่กับแคทเธอรีน คําสั่งทั้งหมดของเขากลายเป็นความผิดของเรา การเป็นลูกน้องของคนอื่นมันช่างลำบากเหลือเกิน”"ยาเอลหุบปากซะ" แชนซ์
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 837
เสียงของฌอนเย็นชาเล็กน้อย “อาจารย์ซิกเลอร์ อย่าคิดนะว่าผมไม่รู้ถึงความสัมพันธ์ของคุณกับยาเอล”แชนซ์ตกใจ เขาคิดเสมอว่าฌอนไม่รู้ “คุณชายใหญ่ ผม...”“ผมเข้าใจ ยาเอลยังสาวและสวย แต่วัยคุณขนาดนี้ยังมีผู้หญิงแบบไหนอีกหรือที่คุณไม่เคยพบ?” ฌอนลดเสียงลง “ยาเอลหมดสิ้นความภักดีต่อผมไปแล้ว ผมไม่ไว้ใจที่เธออยู่ในไลโอน่า”แชนซ์ยิ้มขมขื่น ยาเอลไม่เหมือนใครเพราะเขาเฝ้าดูเธอเติบโตขึ้นมา จากเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนั้นเติบโตเป็นหญิงสาวงดงามและรักเขา ทำให้บางอย่างที่สงบนิ่งในตัวเขามานานหลายปีดูเหมือนจะมีชีวิตขึ้นมาในทันใด“อาจารย์ซิกเลอร์คุณเศร้าเหรอ?” จู่ ๆ ฌอนก็ถาม“ไม่ครับคุณชายใหญ่ เธอก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ผมเกรงว่าการขับไล่เธอออกจากไลโอน่าแบบนั้นจะทําให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์จากผู้อื่นได้ ย้ายเธอออกนอกประเทศเถอะครับ” แชนซ์กล่าวอย่างระมัดระวัง ในฐานะปรมาจารย์แห่งไลโอน่า เขาไม่ได้รับอนุญาตให้มีอารมณ์ใด“ตกลง ผมจะทำตามที่คุณจัดการ อาจารย์ซิกเลอร์ผมยอมทําแบบนี้ด้วยความเคารพต่อคุณนะ”จากนั้นฌอนก็วางสายแชนซ์กำโทรศัพท์ของเขาจนแน่น หลังจากนั้นไม่นานเขาก็โทรหายาเอล “เก็บของและไปที่เขตแดน X เพื่อปฏิบัต
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 838
“คุณนีสันครับ ประธานฮิลล์กําลังประชุมอยู่” เฮดลีย์ขัดจังหวะเธอ“ผู้ช่วยยัง...” ซาร่าตะลึง “ถ้าหากประชุมเสร็จแล้ว คุณช่วย...”“คุณนีสัน ถ้าผู้ดูแลไปแล้ว ผมจะจัดเตรียมอีกคนไปที่นั่นนะครับแต่ผมหวังว่าคุณจะไม่อารมณ์เสียใส่ผู้ดูแลคนอื่น ๆ อีก พวกเขาเป็นมนุษย์เหมือนกันและพวกเขาทุกคนต่างก็ทํางานหนักเพื่อเงิน ไม่มีใครอยู่เหนือกว่าคนอื่น” นัยน์ตาของซาร่าแดงก่ำขึ้นกับทุกถ้อยคำที่เฮดลีย์พูด “ผู้ช่วยยังที่พูดมาคุณหมายความว่ายังไงกันคะ? คุณกําลังดูถูกฉันเช่นกันค่ะ ฉันขอบอกคุณว่าตําแหน่งของฉันในใจของฌอนไม่อาจถูกแทนที่ได้”“คุณนีสันครับ ที่ผมต้องพูดก็พูดไปหมดแล้วครับ” เฮดลีย์วางสายหลังจากที่เขาพูดจบซาร่าโกรธมากจนแทบจะเขวี้ยงโทรศัพท์ของเธอกระจายโชคดีที่ไม่นานยาเอลก็มาถึง แต่เมื่อยาเอลได้เห็นเธอก็เขื่อนน้ำตาแตก “คุณนีสันคะ แคทเธอรีน โจนส์ช่างร้ายกาจมากเหลือเกิน...”จากนั้นเธอก็บอกซาร่าว่าเกิดอะไรขึ้นที่ไลโอน่าบ่ายวันนั้นร่างกายของซาร่าสั่นสะท้าน ไม่ใช่เพราะเธอรู้สึกแย่ไปกับยาเอล แต่เป็นเพราะเธอคิดไม่ถึงว่าฌอนจะหลงใหลติดอกติดใจแคทเธอรีนมากในเวลาเพียงไม่กี่วัน เขาถึงกับพาเธอไปที่ไลโอน่า“ยา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 839
เลือดซาร่าห์เดือดพล่านเมื่อได้ยินเขากล่าวดังนั้นหัวใจของฌอนติดบ่วงเสน่ห์แคทเธอรีน ตอนนี้แม้แต่ร็อดนีย์ตัวสํารองของเธอวัน ๆ ก็เอาแต่เฝ้าเฟรยาเธอช่างทำตัวสมเป็นเพื่อนสนิทของแคทเธอรีนซะจริง ทั้งที่หล่อนก็แค่น่ารำคาญและไม่มีสกุลรุนชาติ“รอดนีย์ ฉันเบื่อจังเลยค่ะ” ซาร่าเสียงเศร้า ๆ “ฉันเคยมียาเอลอยู่กับฉัน แต่ตอนนี้เธอถูกย้ายไปแล้ว”“อ้าวเธอไม่ได้อยู่ดูแลคุณตั้งแต่เมื่อไรกันนี่? เสียงร็อดนีย์ดังขึ้นมาทันที“เธอแค่ทําตามคําสั่งของไลโอน่า” ซาร่าถอนหายใจอย่างขมขื่น “ผู้ดูแลก็ไปแล้วด้วย บอกว่าฉันเจ้าอารมณ์ ฉันไม่คิดเลยจริง ๆ ว่าฉันจะลงเอยในสภาพนี้” ”“ฌอนแม่งไร้สาระ” ร็อดนีย์ไม่คิดเลยว่าฌอนจะใจร้ายขนาดนี้ ถึงแม้เขาอยากจะเลิกกับซาร่าแต่ทำไมต้องใจร้อนและสั่งย้ายคนของเธอออกไปด้วย? “อย่าคิดมากครับ เดี๋ยวผมจะไปหาทันทีตอนนี้เลย”แต่เมื่อเขาวางสายและหันเตรียมจะออกไป ก็เจอเฟรยายืนอยู่ข้างหลัง เขาไม่รู้ว่าเธออยู่ตรงนั้นมานานแค่ไหนแล้วเธอใส่ชุดผ้าถักสีขาว บนหัวสวมหมวกเบสบอลสีขาว ด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ที่มุมปากของเธอ เธอดูสวยงามและลึกลับในแวบแรกที่เห็นราวกับเซเลปคนดังที่ชอบเก็บตัว“สวัสดีค่ะประธา
บทล่าสุด
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
"ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
“ฉันไม่สน เนื่องจากคุณโยนผักดองของฉันทิ้งไปแล้ว คุณต้องทําอาหารให้ฉัน ฉันหิวนะ"ร็อดนีย์เหลือบมองท้องของเฟรยา ตอนแรกเขาไม่อยากทําอาหารให้เธอหรอก ทว่าเขากังวลว่าเฟรยาจะนําลูกอ๊อดน้อยในตัวเธอออกไปกินอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในที่สุดเขาก็ยอมจํานนต่อโชคชะตาของเขาและตัดสินใจทําอาหารให้เธอแต่เมื่อเขาเปิดตู้เย็นของเธอดู เขาก็ไม่พบส่วนประกอบเครื่องปรุงใด ๆ นอกจากเส้นพาสต้าเขาถอนหายใจออกมา “เฟรยา ลินช์ คุณเป็นผู้หญิงนะ คุณทําตัวเป็นแม่บ้านให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? คุณไม่มีไข่ที่บ้านด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก” “ฉันกินในที่ทำงานทุกวัน ฉันทํางานให้คุณยังกับหมานะ แล้วคุณยังมาคาดหวังให้ฉันกลับมาเข้าครัวทําอาหารหลังจากที่ฉันเพิ่งทํางานล่วงเวลาเสร็จอีกเหรอ? ฉันมีเวลาว่างมากนักเหรอไง?”เฟรยาวิจารณ์เขาอย่างเผ็ดร้อน “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ซาร่าก็ไม่ดีไปกว่าฉันหรอก เธอยังจ้างแม่บ้านมาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?” “คุณนี่พล่ามไปใหญ่ บางครั้งเธอก็ทําอาหารด้วยตัวเองแหละน่า”“ฮ่า! คุณหมายถึงสัปดาห์ละครั้งเหรอ? ฉันก็ทําแบบนั้นแหละ”“...”ร็อดนีย์เงียบไปเลยเมื่อเอ่ยเรื่องนั้นขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าเขาโน้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
เฟรยาขมวดคิ้วย่น ก่อนหน้านี้เธอไม่ชอบกินผักดองและสงสัยว่าทําไมผู้คนมากมายถึงได้ชอบกินอาหารหมักดองอย่างนี้กันนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ตัวว่าติดหนึบมันเข้าแล้วในเดือนนี้ด้วยเหตุนี้เธอถึงได้รู้ว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอนั่นเองเป็นเหตุ“เข้าใจผิดแล้ว ฉันเพิ่งจะเริ่มชอบผักดองเพราะว่าฉันตั้งครรภ์ เป็นทารกเองที่ต้องการหม่ำของพวกนั้น” เธอตอบด้วยท่าทางว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก“ลูกของผมไม่ชอบกินอาหารหมักดองแบบนี้หรอก” ร็อดนีย์คว้าขวดโหลออกไปและเทผักดองทั้งหมดลงไปในถังขยะโดยไม่ลังเลเฟรยาระเบิดลงทันที “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณรู้ไหมว่าผักดองขวดหนึ่งมันแพงขนาดไหน? มันมีราคากว่าสิบดอลลาร์เชียวนะ”“...”ร็อดนีย์อึ้งจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด “นั่นแพงเรอะ ฮึ? คุณกําลังพักอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบดูเพล็กซ์มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์และได้รับค่าจ้างเดือนละหลายแสนดอลลาร์ คุณยังมีเงิน 100 ล้านดอลลาร์ในบัตรที่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นมอบให้คุณไปเมื่อวันก่อนด้วย คุณกล้าพูดว่าผักดองมีราคาแพงได้ยังไงกัน?!”“มันก็แพงอยู่ดี ผักดองในถุงเล็ก ๆ ที่ฉันได้มาบ่อย ๆ ราคาเพียงแค่ห้าดอลลาร์เอง”"หุบปากเลย"ร็อดนีย์เบื่อหน่ายกับเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจากตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”"นายนี่ตอแหลว่ะ"ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาลเชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณเมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
พ่อ...คํานี้ทําให้ร็อดนีย์อึ้งไปครู่หนึ่งทันทีเวนดี้พูดอย่างตั้งใจว่า “ใช่ ลูกอาจมีส่วนแค่สเปิร์มตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เด็กคนนี้มีความยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรแล้วนะ ลูกอาจเคยคิดที่จะทําให้เธอแท้งเด็ก แต่ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าการทําแท้งจะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดไหน?“มันง่ายมากเลยที่ลูกจะพูดแบบนั้นเพราะว่าลูกไม่ใช่คนที่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ร่างกายของผู้หญิงจะได้รับความเสียหายหลังจากผ่านการทําแท้ง ผู้หญิงบางคนถึงกับประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ นานาหรือมีอุปสรรคปัญหาในการตั้งครรภ์อีกครั้ง“นอกจากนี้ลูกคิดว่าถ้าแฟนหรือสามีในอนาคตของเธอรู้ว่าเธอเคยทำแท้งลูกของชายอื่นมาก่อน พวกเขาจะมองเธอยังไง? ลูกลองมองในมุมของเธอบ้าง ถ้าลูกรู้ว่าภรรยาในอนาคตของลูกเคยตั้งท้องลูกของชายอื่นมา ลูกจะผิดหวังไหม?”ร็อดนีย์ยังคงเงียบขณะฟังถ้อยคําเหล่านั้นเขาไม่ได้ใจร้ายโดยสันดาน หลังจากที่เวนดี้ชี้แนะเขาอย่างละเอียด ความสับสนเจ็บแปลบและความรู้สึกผิดก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขาในตอนนั้นเขาเคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพ่อแม่ถ้าหาก
