Se connecterShare
บทที่ 587
Related chapter
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 588
พระเจ้าทรงลงทัณฑ์ฌอนที่ให้ความช่วยเหลือคนสารเลวอย่างโทมัสนั่นอย่างนั้นหรือ?“ขะ… ขอโทษค่ะ ฉันไม่คิดว่าเรื่องจะกลับตาลปัตรเป็นแบบนี้” ซาร่าตกใจกับท่าทางโกรธแค้นของเขา เธอไม่เคยเห็นฌอนดูน่ากลัวมากขนาดนี้มาก่อนถ้าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในตอนนั้น เขาจะต้องรู้สึกผิดทันทีที่เกรี้ยวกราดใส่เธอถึงอย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่อาจยอมรับการจากไปของแคทเธอรีนได้ “ใช่ คุณคิดไม่ถึงหรอก เพราะทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณคิดคือการตามใจโทมัส ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมาเขาฆ่าคนมากี่คนแล้ว?”แคทเธอรีนพูดถูกฌอนมองว่าชีวิตของคนอื่นไร้ค่า ยกเว้นชีวิตของซาร่าเขาก้าวข้ามบรรทัดฐานของศีลธรรมเพื่อเธอครั้งแล้วครั้งเล่า“ฌอนนิค ฉันรับผิดชอบเอง เป็นความผิดของฉัน”ซาร่าคุกเข่าลงพลางร้องไห้ตีโพยตีพาย “ฉันคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าเรื่องทุกอย่างจะกลายเป็นแบบนี้”“ช่วยกลับไปก่อน ผมอยากอยู่คนเดียว” ฌอนขึ้นรถไปทันทีโดยไม่แม้แต่จะมองเธอด้วยซ้ำนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเมินเฉยต่อซาร่านับตั้งแต่เขาโดนเธอสะกดจิตเอาไว้ซาร่าเงยหน้าขึ้นช้า ๆ และมองรถที่ขับห่างออกไป เธอกัดฟันและกำมือแน่นเธอไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะโกรธเพราะการตายของแคทเธอรีนเพราะเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 589
ซาร่าเดาะลิ้นแล้วพูดขึ้นว่า “ทำไมฉันจะต้องโกหกเธอด้วย? แคทเธอรีนรับความจริงที่ฉันกับฌอนคบกันไม่ได้ นอกเหนือจากนั้นพี่ชายของฉันยังขืนใจเฟรยาอีกด้วย แต่ฌอนทนเห็นเขาเดือดร้อนไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงช่วยพี่ชายฉันออกจากคุก และห้ามเฟรยาเอาเรื่อง แคทเธอรีนโกรธฌอนนิคเรื่องนี้มากจนเธอทะเลาะกับฌอนนิค ฌอนนิคเลยผลักเธอ และทำให้เธอสูญเสียลูกในท้องไป เพราะเธอบอบช้ำทางจิตใจ ฉันเลยบอกให้ฌอนนี่ส่งเธอไปที่โรงพยาบาลจิตเวช ทั้งการฉีดยาและยาทั้งหมดที่เธอได้รับ เธอจึงฆ่าตัวตายในที่สุด”เธอพูดทุกคำพูดอย่างไม่ยี่หระทว่า หูของแชริตี้วิ้งไปหมดราวกับได้ยินเสียงระเบิดโทมัสขืนใจเฟรยาอย่างนั้นเหรอ?แคทเธอรีนฆ่าตัวตายอย่างนั้นเหรอ?แม้ว่าแชริตี้จะรู้จักเฟรยาและแคทเธอรีนได้ไม่นาน ทว่าเธอบอกได้เลยว่าพวกเธอเป็นเพียงสองคนที่เชื่อมั่นในตัวเธอด้วยใจจริงเมื่อเธอมีปัญหาแต่ดูเอาเถอะ พวกเธอต้องเอยอย่างไร“ซาร่า ทำไมเธอถึงโหดร้ายได้ขนาดนี้?” แชริตี้โมโหมากจนดวงตาแดงก่ำ อีกทั้งร่างกายของเธอสั่นเทา ถ้าไม่มีกระจกกั้นระหว่างพวกเธอสองคน เธอคงจะพุ่งเข้าไปและจัดการซาร่าด้วยตัวเอง“ฉันโหดร้ายได้มากกว่านี้อีก”ซาร่าพอใจที่เห็นว
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 590
ในตอนนั้นเอง เชสเตอร์รู้สึกอยากจะเปิดเผยนิสัยของแชริตี้ที่ซุกซ่อนอยู่ภายใต้รูปลักษณ์ภายนอกที่แสนเย็นชาต่อมา เขาก็ได้เปิดเผยเธอดังที่เขาตั้งใจเอาไว้ค่ำคืนนั้น เธอทำตัวสงบนิ่ง ทว่าความเขินอายในแววตาของเธอกลับทรยศต่อเธอ เขายังคงจำสีหน้าของเธอได้จนถึงทุกวันนี้น่าเสียดาย… ที่ผู้คนต่างเปลี่ยนไป...สามปีต่อมาที่ประเทศสหรัฐอเมริกาแคทเธอรีนค่อย ๆ ถอดผ้าพันแผลที่อยู่บนหน้าของเธอออกที่หน้ากระจก เผยให้เห็นเครื่องหน้าที่เรียวเล็กและสวยงาม จากนั้นเธอจึงสัมผัสผิวที่ละเอียดอ่อนของเธออย่างแผ่วเบา หลังจากผ่านการรักษามาหลายปี ผิวที่ไม่เรียบเนียนของเธอก็เริ่มเรียบเนียนขึ้นคงจะไม่เป็นการพูดเกินจริงที่ว่าเธอดูเหมือนหญิงสาวอายุ 18 ปี“ว้าว คุณแม่สวยจังเลยค่ะ” เด็กหญิงที่น่ารักนั่งลงบนตักของเธอและมองดูเธออย่างร่าเริง“ก็ใช่น่ะสิ ดูซะก่อนว่าใครให้หน้าตาสวย ๆ ของคุณแม่มาให้พี่?” เด็กชายที่อยู่ข้างหลังเธอดูมีความสุข “ไม่มีใครคลอดเด็กผู้ชายที่น่ารักอย่างพี่ได้หรอก”แคทเธอรีนขมวดคิ้วจากหน้าตาที่ดูอ่อนกว่าวัยและสวยงาม คงไม่มีใครเชื่อว่าเธอได้ให้กำเนิดลูกสองคนที่พูดได้ชัดขนาดนี้แล้ว“แต่หนูไม่เห
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 591
“ฉันขอให้เฟรยาดูแลพวกเด็ก ๆ ให้น่ะค่ะ เวสลีย์คะ...”“อพาร์ตเมนต์พร้อมแล้วนะครับ ผมจะขับรถไปส่งคุณเดี๋ยวนี้เลย”หลังจากนั้น เวสลีย์และแคทเธอรีนจึงไปขึ้นรถวิทยุภายในรถกำลังรายงานข่าวประจำท้องถิ่น “จากที่แหล่งข่าวแจ้งมาว่า ประธานฮิลล์ ชายผู้ร่ำรวยที่สุดในออสเตรเลียใช้เงินว่า 300 ล้านดอลล่าร์ ไปกับชุดแต่งงานของคู่หมั้น เห็นได้ชัดว่าประธานฮิลล์ได้เตรียมชุดแต่งงานเอาไว้กว่าสองปีแล้ว พวกเขาทั้งสองคนคบหากันมากว่าสี่ปี และในที่สุดก็ได้แต่งงานกัน”เวสลีย์ชำเลืองมองไปที่แคทเธอรีน เมื่อเขาเห็นสีหน้าสงบของเธอ เขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก “ผมเองก็ได้ยินเรื่องนี้มาเหมือนกัน ดูเหมือนว่าพวกเขาจะกำลังแต่งงานกันจริง ๆ”“ก็ดีแล้วนี่คะ” แคทเธอรีนดูไม่ใส่ใจ ไม่แม้แต่ไม่สบอารมณ์เลย ตั้งแต่เธอถูกพาตัวไปรักษาที่โรงพยาบาลจิตเวช เธอก็เลิกรักฌอนไปแล้ว “ฉันนึกว่าพวกเขาแต่งงานกันไปนานแล้ว”เวสลีย์พูดขึ้น “พวกเขาอยู่ด้วยกันมาได้สักระยะแล้วครับ ซึ่งทำให้ดูเหมือนว่าพวกเขาแต่งงานกันแล้ว”แคทเธอรีนยิ้มออกมา “ก็ไม่น่าแปลกใจเลยนะคะ”ฌอนอยู่กับซาร่าแล้วตั้งแต่ก่อนที่เขาจะหย่ากับแคทเธอรีน ยิ่งไปกว่านั้นเพราะเขาคิด
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 592
เวสลีย์ลูบศีรษะของแคทเธอรีนอย่างแผ่วเบา “ไปเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการฉลองครบรอบ 30 ปี ของยูล คอร์ปอเรชั่นในคืนนี้ดีกว่าครับ”...โรงแรมพาวิเลียน อินเตอร์คอนติเนนตัลการเฉลิมฉลองครั้งยิ่งใหญ่กำลังอยู่ระหว่างการดำเนินไปมีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นกับตระกูลยูลในช่วงหลายปีที่ผ่านมาสามปีที่แล้ว จู่ ๆ โจเอลก็ฟื้นขึ้นมาจากอาการโคม่า ซึ่งหลังจากนั้นเขาก็ยืนกรานที่จะหย่าขาดกับนิโคลา ทว่าเธอไม่เห็นด้วยความความคิดนี้ ต่อมาศาลได้ตัดสินข้อตกลงในการหย่าร้างของพวกเขา ถึงอย่างนั้น พวกเขาก็ยังต้องรับผิดชอบลูกสาวของพวกเขา คือ เมลานี่ ตั้งแต่เมลานี่แต่งงานกับชาร์ลี สถานภาพของเธอก็ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เธอไม่เพียงแต่จะเป็นรองประธานของยูล คอร์ปอเรชั่นเท่านั้น ทว่าเธอยังพัฒนาบริษัทอิเล็กทรอนิกส์ในความร่วมมือกับแคมโปส คอร์ปอเรชั่น เชื่อได้เลยว่ายูล คอร์ปอเรชั่น มีมูลค่ามากถึงหกล้านล้านดอลล่าร์วันนี้เป็นวันเฉลิมฉลองครบรอบ 30 ปี นับตั้งแต่ยูล คอร์ปอเรชั่นถูกก่อตั้งขึ้น ด้วยเหตุนี้ บริษัทจึงจัดงานเฉลิมฉลองครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมา โดยมีบุคคลที่มีชื่อเสียงและตระกูลที่ร่ำรวยในวงการธุรกิจทั่วทั้ง
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 593
“ขอบใจนะ” โจเอลตบบ่าของเดเมียน เขาเปลี่ยนเรื่อง “พูดตามตรง สุขภาพของฉันเองก็ไม่ได้ดีเหมือนก่อนแล้ว ดังนั้นฉันเลยจะยกยูล คอร์ปอเรชั่นให้นายกับเมลานี่”“ผมถูกคาดหวังเกินไปแล้ว” เมื่อเดเมียนพูดเช่นนั้น ความชุลมุนวุ่นวายก็เกิดขึ้นที่หน้าประตูมีคนตะโกนขึ้น “ประธานฮิลล์มาที่นี่”ปัจจุบันนี้ฌอนเป็นผู้นำตระกูลฮิลล์และไม่ใช่คุณชายฮิลล์คนโตอย่างที่เขาเคยเป็นอีกต่อไปแล้วเขาอยู่ในชุดสูทกระดุมสองแถวสีดำพอดีตัว ซึ่งสวมคู่กับเสื้อเชิ้ตสีฟ้าและโบว์ไท เครื่องแต่งกายที่เขาสวมทำให้เขาดูแต่งตัวดีและมีรสนิยม ด้วยส่วนประกอบบนใบหน้าที่โดดเด่นและหล่อเหลาของเขา ทำให้ทุกคนอดที่จะอ้าปากค้างกับเสน่ห์น่าดึงดูดของเขาไม่ได้แสงไฟในห้องรับประทานอาหารสาดส่องมาที่เขาอายุของเขาไม่สำคัญ ความจริงแล้ว ผู้ชายก็เหมือนกันไวน์องุ่น… ยิ่งบ่มนานเท่าไร รสชาติก็ยิ่งดีมากขึ้นเท่านั้น เขาไม่เพียงแต่หล่อขึ้นเท่านั้น แต่เขากลับแข็งแกร่งขึ้นทั้งยังให้ความรู้สึกสง่างามและมีอำนาจมากขึ้นอีกด้วยการปรากฏตัวของเขาได้รับความสนใจ เมลานี่จ้องมองเขาด้วยความชื่นชมจากระยะไกลเธอไม่เคยเบื่อรูปร่างหน้าตาของผู้ชายคนนี้เลยจากนั้นเธอจึง
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 594
ยิ่งโจเอลมองดูฌอนนานขึ้นเท่าไร เขาก็ยิ่งรู้สึกรกหูรกตามากขึ้นเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงเบนสายตาแล้วขึ้นไปบนเวทีทันทีเขาหยิบไมโครโฟนแล้วพูดขึ้น “ท่านสุภาพสตรีและท่านสุภาพบุรุษ ขอต้อนรับเข้าสู่การเฉลิมฉลองครบรอบ 30 ปี ของยูล คอร์ปอเรชั่น นอกเหนือจากการเฉลิมฉลองนี้แล้ว วันนี้ผมมีความประสงค์ที่จะประกาศเรื่องสำคัญที่นี่ ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา เดเมียนและเมลานี่ได้บริหารจัดการกิจการส่วนใหญ่ของบริษัท เนื่องจากอาการป่วยของผมทำให้ผมไม่สามารถทำงานได้ ด้วยเหตุนี้ ผมจึงขอถือโอกาสนี้เพื่อประกาศว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เมลานี่จะรับช่วงต่อ...”“ดิฉันไม่เห็นด้วยค่ะ”ทันใดนั้นเองก็มีคนผลักประตูของห้องจัดเลี้ยงที่ปิดอยู่ให้เปิดออกทุกคนมองไปยังที่ตรงนั้นผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาในห้องจัดเลี้ยง เธอสวมชุดราตรีสีแดงกำมะหยี่ผ่าถึงหัวเข่า เผยให้เห็นเรียวขาขาวราวกับหิมะ คู่กับรองเท้าส้นสูง เรือนผมสีน้ำตาลของเธอดัดเป็นลอนยาวระอยู่กับช่วงไหล่บางของเธอ ภายใต้แสงไฟสว่าง เธอดูราวกับนางฟ้าผู้เลอโฉม ทุกการเคลื่อนไหวของเธอดูมีเสน่ห์ดึงดูดและลึกลับไม่ต้องสงสัยเลย เธอคือผู้หญิงที่สวยที่สุดในงานเลี้ยงคืนนี้แขกส่ว
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 595
“จริงเหรอ? นั่นคือแคทเธอรีน… อดีตภรรยาของคุณชายฮิลล์คนโตอย่างนั้นเหรอ?”“ใช่ เป็นเธอนั่นแหละ”ทุกคนต่างลอบมองไปที่ฌอนในตอนนั้นเอง ใบหน้าที่หล่อเหลาของฌอนก็เย็นชาและหม่นหมอง เบ้าตาลึกของเขาทำให้เขาดูน่ากลัวไม่มีใครรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่สิ่งที่เขาทำคือหยิบบุหรี่ออกมาช้า ๆ แล้วจุดขึ้น ในเวลาเพียงไม่นานควันบุหรี่ก็บดบังใบหน้าที่โดดเด่นของเขา“คุณพ่อ อย่าปล่อยให้เธอหลอกคุณพ่อนะคะ” จู่ ๆ เมลานี่ก็เดินเข้ามาหาเขาและพูดอย่างอ่อนโยน “คนตายไปแล้วจะฟื้นกลับขึ้นมามีชีวิตได้ยังไงคะ? หนูคิดว่าเธอแค่ดูคล้ายกับแคทเธอรีนเท่านั้น ต้องมีเหตุผลอะไรสักอย่างที่เธอใช้รูปลักษณ์เดิมของแคทเธอรีนมาหลอกเรา ยิ่งไปกว่านั้น ใบหน้าของแคทเธอรีนเสียโฉมนะคะ”“นั่นสิ พี่ชาย คุณยังจำได้ไหมว่าแคทเธอรีนดูเป็นยังไงในตอนนั้น แม้แต่แพทย์ทางด้านความงามระดับแนวหน้าก็ยังบอกว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะรักษาใบหน้าของเธอ คุณน่าจะจำเรื่องนี้ได้นะคุณชายฮิลล์คนโต”ทันใดนั้นเอง เดเมียนก็มองไปที่ฌอนซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ฌอนเขี่ยเถ้าบุหรี่ออกก่อนเขาจะยืนขึ้น ขณะที่เขาเดินไปหาแคทเธอรีนด้วยมือหนึ่งที่ล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงใบหน้าที่เร
Latest chapter
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
"ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
“ฉันไม่สน เนื่องจากคุณโยนผักดองของฉันทิ้งไปแล้ว คุณต้องทําอาหารให้ฉัน ฉันหิวนะ"ร็อดนีย์เหลือบมองท้องของเฟรยา ตอนแรกเขาไม่อยากทําอาหารให้เธอหรอก ทว่าเขากังวลว่าเฟรยาจะนําลูกอ๊อดน้อยในตัวเธอออกไปกินอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในที่สุดเขาก็ยอมจํานนต่อโชคชะตาของเขาและตัดสินใจทําอาหารให้เธอแต่เมื่อเขาเปิดตู้เย็นของเธอดู เขาก็ไม่พบส่วนประกอบเครื่องปรุงใด ๆ นอกจากเส้นพาสต้าเขาถอนหายใจออกมา “เฟรยา ลินช์ คุณเป็นผู้หญิงนะ คุณทําตัวเป็นแม่บ้านให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? คุณไม่มีไข่ที่บ้านด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก” “ฉันกินในที่ทำงานทุกวัน ฉันทํางานให้คุณยังกับหมานะ แล้วคุณยังมาคาดหวังให้ฉันกลับมาเข้าครัวทําอาหารหลังจากที่ฉันเพิ่งทํางานล่วงเวลาเสร็จอีกเหรอ? ฉันมีเวลาว่างมากนักเหรอไง?”เฟรยาวิจารณ์เขาอย่างเผ็ดร้อน “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ซาร่าก็ไม่ดีไปกว่าฉันหรอก เธอยังจ้างแม่บ้านมาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?” “คุณนี่พล่ามไปใหญ่ บางครั้งเธอก็ทําอาหารด้วยตัวเองแหละน่า”“ฮ่า! คุณหมายถึงสัปดาห์ละครั้งเหรอ? ฉันก็ทําแบบนั้นแหละ”“...”ร็อดนีย์เงียบไปเลยเมื่อเอ่ยเรื่องนั้นขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าเขาโน้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
เฟรยาขมวดคิ้วย่น ก่อนหน้านี้เธอไม่ชอบกินผักดองและสงสัยว่าทําไมผู้คนมากมายถึงได้ชอบกินอาหารหมักดองอย่างนี้กันนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ตัวว่าติดหนึบมันเข้าแล้วในเดือนนี้ด้วยเหตุนี้เธอถึงได้รู้ว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอนั่นเองเป็นเหตุ“เข้าใจผิดแล้ว ฉันเพิ่งจะเริ่มชอบผักดองเพราะว่าฉันตั้งครรภ์ เป็นทารกเองที่ต้องการหม่ำของพวกนั้น” เธอตอบด้วยท่าทางว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก“ลูกของผมไม่ชอบกินอาหารหมักดองแบบนี้หรอก” ร็อดนีย์คว้าขวดโหลออกไปและเทผักดองทั้งหมดลงไปในถังขยะโดยไม่ลังเลเฟรยาระเบิดลงทันที “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณรู้ไหมว่าผักดองขวดหนึ่งมันแพงขนาดไหน? มันมีราคากว่าสิบดอลลาร์เชียวนะ”“...”ร็อดนีย์อึ้งจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด “นั่นแพงเรอะ ฮึ? คุณกําลังพักอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบดูเพล็กซ์มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์และได้รับค่าจ้างเดือนละหลายแสนดอลลาร์ คุณยังมีเงิน 100 ล้านดอลลาร์ในบัตรที่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นมอบให้คุณไปเมื่อวันก่อนด้วย คุณกล้าพูดว่าผักดองมีราคาแพงได้ยังไงกัน?!”“มันก็แพงอยู่ดี ผักดองในถุงเล็ก ๆ ที่ฉันได้มาบ่อย ๆ ราคาเพียงแค่ห้าดอลลาร์เอง”"หุบปากเลย"ร็อดนีย์เบื่อหน่ายกับเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจากตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”"นายนี่ตอแหลว่ะ"ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาลเชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณเมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
พ่อ...คํานี้ทําให้ร็อดนีย์อึ้งไปครู่หนึ่งทันทีเวนดี้พูดอย่างตั้งใจว่า “ใช่ ลูกอาจมีส่วนแค่สเปิร์มตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เด็กคนนี้มีความยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรแล้วนะ ลูกอาจเคยคิดที่จะทําให้เธอแท้งเด็ก แต่ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าการทําแท้งจะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดไหน?“มันง่ายมากเลยที่ลูกจะพูดแบบนั้นเพราะว่าลูกไม่ใช่คนที่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ร่างกายของผู้หญิงจะได้รับความเสียหายหลังจากผ่านการทําแท้ง ผู้หญิงบางคนถึงกับประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ นานาหรือมีอุปสรรคปัญหาในการตั้งครรภ์อีกครั้ง“นอกจากนี้ลูกคิดว่าถ้าแฟนหรือสามีในอนาคตของเธอรู้ว่าเธอเคยทำแท้งลูกของชายอื่นมาก่อน พวกเขาจะมองเธอยังไง? ลูกลองมองในมุมของเธอบ้าง ถ้าลูกรู้ว่าภรรยาในอนาคตของลูกเคยตั้งท้องลูกของชายอื่นมา ลูกจะผิดหวังไหม?”ร็อดนีย์ยังคงเงียบขณะฟังถ้อยคําเหล่านั้นเขาไม่ได้ใจร้ายโดยสันดาน หลังจากที่เวนดี้ชี้แนะเขาอย่างละเอียด ความสับสนเจ็บแปลบและความรู้สึกผิดก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขาในตอนนั้นเขาเคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพ่อแม่ถ้าหาก
