เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 408
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 409
แคทเธอรีนส่ายหน้าพลางยิ้มออกมาเธอยังได้รับคำชมจากคนอื่น ๆ อีกเมื่อไปถึงที่ทำงานฮาร์วีย์ ยอร์ก ผู้ช่วยของเธอเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้ม “ท่านประธานโจนส์ เมื่อเร็ว ๆ นี้คุณดูมีความสุขกับสิ่งดี ๆ ที่เกิดขึ้นทั้งหมดจริง ๆ ทุกคนในแคนเบอร์ราต่างรู้กันว่าคุณชายฮิลล์คนโตเอาอกเอาใจคุณเหมือนกับเด็กน้อย อ้อ ใช่ นี่คือบัตรเชิญงานเลี้ยงทางธุรกิจของโฮลต์ คอร์ปอเรชั่น นี่เป็นบัตรเชิญจากคุณหนูจากเฮฟเว่น คอร์ปอเรชั่น เชิญให้ไปร่วมปาร์ตี้แฟชั่นของพวกเขา...”เธอพูดอะไรไม่ออกเมื่อมองไปที่กองบัตรเชิญหนาเตอะ“ฌอนนาราห์ คอร์ปอเรชั่น กำลังจะเปิดตัวไมโครชิป ดังนั้นทุกกิจการจึงพยายามสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับคุณชายฮิลล์คนโต การที่เป็นภรรยาของเขาทำให้คุณเป็นคนที่บุคคลสำคัญต้องการสานสัมพันธ์อันดีด้วย”“ก็ถูกของคุณ ยากนะคะที่เมื่อก่อนจะได้รับบัตรเชิญพวกนี้” เธอยิ้มอย่างประชดประชัน “ความจริงแล้ว การติดต่อทำความรู้จักกันเป็นเรื่องสำคัญในแคนเบอร์รา”“ส่วนใหญ่แล้วเป็นเพราะคุณชายฮิลล์คนโตมีความสามารถ ประธานโจนส์ คุณมีรสนิยมเกี่ยวกับผู้ชายดีครับ”เธอพูดไม่ออก “ส่งคำเชิญพวกนี้ไปให้สมาชิกคนอื่น ๆ ในคณะกรรมการผู้บริหาร พ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 410
“แคทเธอรีน อย่าล้ำเส้น นี่เป็นเรื่องระหว่างฉันกับเฟรยา” ตอนนี้แพทริครู้สึกโกรธขึ้นมาแล้ว “อย่าคิดว่าเธอจะทำตัวเย่อหยิ่งเท่าไรก็ได้เพราะตอนนี้เธอเป็นภรรยาของคุณชายฮิลล์คนโตนะ”“นี่คือสิ่งที่นายมองเพื่อนของเฟรยาสินะ… นายไม่เคยเคารพเธอและแน่นอนว่านายไม่คู่ควรกับเธอเลย”แคทเธอรีนหยิบแก้วกาแฟขึ้นมา และออกไปหลังจากพูดแบบนั้นจบ...“ฉันจะอยู่ที่แคนเบอร์ราสักพัก แล้วจะไม่กลับจนกว่าจะได้เจอเฟรยา”น้ำเสียงโกรธเคืองของเขาดังขึ้นจากด้านหลังของเธอ ทว่าเธอกลับทำหูทวนลมกับคำพูดของเขา...เมื่อกลับมาที่ออฟฟิศจู่ ๆ ฌอนก็โทรมาหาแคทเธอรีน เธอรับโทรศัพท์ขณะที่กำลังดื่มกาแฟ“ผมได้ยินมาว่าคุณไปออกเดทดื่มกาแฟกับผู้ชายคนอื่นลับหลังผม...”“อะไรคะ?” เธอบ้วนกาแฟในปากด้วยความรำคาญ “นี่คุณได้ยินมาจากแอลอีกแล้วใช่ไหมคะ?”“คราวนี้ไม่ใช่ คุณเป็นภรรยาของผมนะ แล้วชื่อนั้นทำให้คุณไม่ต่างอะไรจากคนมีชื่อเสียง ปาปารัสซี่จับตามองคุณอยู่ทุกหนทุกแห่ง แต่ผมจัดการแทรกแซงก่อนที่รูปจะหลุดไปแล้ว” ดูเหมือนว่าเขาจะเคาะนิ้วกับโต๊ะอยู่ที่อีกฝั่งหนึ่งของโทรศัพท์ “คุณไปรู้จักกับเขาได้ยังไง? ขาผมยังดูดีกว่าหน้าตาน่าเกลียดของเขา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 411
“...เขาบ้าไปแล้ว”แคทเธอรีนพูดไม่ออกนี่เขาคิดว่าตัวเองยังเป็นเด็กอายุสามขวบอยู่หรืออย่างไร?!ช่างเถอะ เธอจะกลับบ้านไปทำหมูย่างให้เขา...หลังจากเลิกงานแล้ว แคทเธอรีนไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ตและซื้อเนื้อหมูเธอเปิดวิทยุขณะที่ขับรถอยู่มีข่าวด่วนที่เพิ่งเผยแพร่จากทางวิทยุ “มีการรายงานข่าวล่าสุด โจเอล ยูล ประธานของยูล คอร์ปอเรชั่น ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ชนกับรถบรรทุกเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว คนขับเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ ขณะที่โจเอล ยูล ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลเพื่อรับการรักษาอย่างฉุกเฉิน แต่ยังไม่ทราบอาการในปัจจุบันของเขา ตามข่าวที่ได้รับมาจากที่เกิดเหตุ สถานการณ์ที่เกิดขึ้นน่าเศร้ามาก มีความเป็นไปได้ว่าในวันพรุ่งนี้ยูล คอร์ปอเรชั่นจะได้รับผลกระทบอย่างหนัก...”คำพูดที่ตามหลังมาหลังจากนั้นทะลุผ่านหูแคทเธอรีนแล้วก็หายไป เธอตกอยู่ในอาการตกใจแม้ว่าเวลาที่เธอใช้กับโจเอลจะเป็นช่วงระยะเวลาสั้น ๆ แต่เขาก็ยังเป็นครอบครัวเพียงคนเดียวที่เธอเหลืออยู่เขาประสบอุบัติเหตุอย่างนั้นเหรอ?เธอเลี้ยวรถกลับอย่างรวดเร็วและรีบไปที่โรงพยาบาลที่ทางเดินหน้าห้องฉุกเฉินเต็มไปด้วยสมาชิกครอบครัวยูลเมื่อนิโคลาที
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 412
“ไม่มีทาง” นิโคลาพูดขึ้น “โจเอลเป็นสามีของฉัน ฉันจะปล่อยให้แกดูแลเขาได้ยังไง? พูดถึงหมอที่มีฝีมือ ฉันเองก็รู้จักหมอแบบนั้นเยอะแยะเหมือนกัน”“ใช่” เมลานี่พยักหน้าและพูดด้วยความรังเกียจ “ถึงเป็นคนอื่นที่ต้องดูแลคุณพ่อก็ต้องเป็นฉัน เธอจะไม่มีโอกาส เธอลืมไปแล้วเหรอ ว่าเธอไม่มีแม้แต่ชื่ออยู่ในทะเบียนของตระกูลยูลเลยด้วยซ้ำ”“เทียบกับตระกูลจิวเวล คุณคิดว่าคุณรู้จักหมอมากกว่าที่พวกเขารู้จักไหม?” แคทเธอรีนเถียงกลับนิโคลาพูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง แต่ก็ยังดื้อดึงทั้งยังพูดขึ้นว่า “ยังไงก็ตาม ฉันจะไม่ยอมให้แกมีสิทธิ์ดูแลโจเอล ก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยเอาชนะแม่ของแกได้เลย ตอนนี้โจเอลเป็นเจ้าชายนิทราไปแล้ว อย่าบอกว่าฉันสู้แม้กระทั่งลูกสาวของเชอรีนไม่ได้ด้วยซ้ำ”เธอเริ่มร่ำไห้ด้วยความเศร้าเสียใจอีกครั้งคำพูดของแคทเธอรีนในตอนแรกเริ่มสั่นคลอน ทั้งคุณท่านยูลและคุณผู้หญิงยูล ในตอนนี้เขารู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมกับนิโคลาแคทเธอรีนไม่สนใจนิโคลาและจ้องมองไปที่คุณท่านยูลเพียงคนเดียว “คุณปู่คะ คุณปู่รู้ดีกว่าใคร ๆ ว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้คุณพ่อยืนกรานที่จะหย่ากับคุณนิโคลา แต่ว่าในตอนนี้คุณพ่อประสบอุบัติเหตุไปแล้ว พวกเข
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 413
หลังจากที่โจเอลได้ย้ายไปพักฟื้นเรียบร้อยแล้ว คุณท่านยูลและคนอื่นก็ออกจากห้องพักผู้ป่วยไป พวกเขาเจอกับฌอนที่รีบรุดเข้ามา “คุณชายฮิลล์คนโต...” เมื่อคิดถึงการมีอิทธิพลกว้างขวางในอนาคตของฌอน คุณท่านยูลจึงรีบลุกขึ้น และจับมือกับเขา“สวัสดีครับคุณปู่ยูล ผมทราบเรื่องอาการป่วยของคุณพ่อจากเชสเตอร์ ผมจะให้หมอที่เก่งที่สุดทำการรักษาให้ท่านอย่างแน่นอนครับ” น้ำเสียงของฌอนแสดงถึงความเคารพที่ผู้น้อยมีต่อผู้ที่อาวุโสกว่า ท่าทางของเขาแตกต่างไปจากตอนที่เขาไปงานเลี้ยงฉลองวันเกิดกับเมลานี่อย่างสิ้นเชิง“ขอบใจ” คุณท่านยูลมองแคทเธอรีน เห็นได้ชัดว่าฌอนห่วงใยหลานสาวของท่านมากดูเหมือนว่าต่อไปเขาต้องปฏิบัติกับแคทเธอรีนให้ดีขึ้นสุดท้ายแล้ว ตระกูลยูลก็ไม่มีใครดูแลธุรกิจหลังจากที่โจเอลประสบอุบัติเหตุ พวกเขายังต้องพึ่งพาสามีคนนี้ของหลานสาว ท่านครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงหันไปมองแคทเธอรีนพลางพูดขึ้น “อย่ากังวลจนเกินไป หลานยังสาว และควรเดินบนเส้นทางที่ดีกว่า หลานแวะมาเยี่ยมเราที่บ้านได้ทุกเมื่อ ถ้าหลานอยากจะเข้าไปทำงานในยูล คอร์ปอเรชั่น ขอให้บอกเราได้ตลอดเวลา”แคทเธอรีนรู้สึกแปลกใจ ทว่าเธอก็เข้าใจได้อย่างรวดเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 414
“ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกค่ะ ฉันจะไม่คิดมากกับเรื่องนี้ ตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่ในสภาพที่จะคิดอะไรจุกจิกนอกจากเรื่องของคุณพ่อ” แคทเธอรีนพูดแทรกขึ้นเขามาอย่างไม่ใส่ใจเขาไม่รู้ว่าเธอรู้เรื่องซาร่ามานานแล้วเธอยังรู้อีกว่าซาร่าตราตรึงอยู่ในส่วนลึกของหัวใจของเขานั่นคือเหตุผลที่ทำไมเธอไม่ควรที่จะรู้สึกอึดอัดเพราะเธอผ่านช่วงเวลาของความรู้สึกอึดอัดใจแบบนั้นมาแล้วไม่มีประโยชน์อะไรที่เธอจะไม่ยอมรับเรื่องนั้นเหมือนกันคนตายสู้คนเป็นไม่ได้อยู่แล้ว“...ตกลง แบบนั้นก็ดีแล้ว” ถึงจะพูดแบบนั้นออกไป แต่หัวใจของฌอนยังคงรู้สึกห่อเหี่ยวโดยไม่รู้ตัวเขากลัวว่าเธอจะเข้าใจผิดหรือคิดมาก ถึงอย่างไร เขาก็ยังรู้สึกไม่สบายใจที่เห็นว่าเธอไม่ได้แสดงความรู้สึกกังวลใด ๆ ออกมาเลยไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เหตุผลที่ทำให้เธอไม่คิดมากอาจจะเป็นเพราะเธอไม่ได้รักเขามากพอเขาจ้องมองเธอความขุ่นเคืองภายในหัวใจของเขากำลังก่อตัวขึ้นใหม่อีกครั้งเขาออกไปสูบบุหรี่สองมวนเขากลับมาในอีกครึ่งชั่วโมงต่อมา แคทเธอรีนกำลังป้อนน้ำให้กับโจเอลตอนที่เธอได้ยินเสียงประตู เธอหันไปชำเลืองมองเขาแล้วก็เบี่ยงสายตาหนีฌอนรู้สึกอึดอัดภายในใจของเข
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 415
“ฉันก็แค่อยากรู้เอง เป็นไปได้ไหมคะที่เขาจะหยุดความต้องการของเขาเอาไว้ได้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้แต่งงานตอนที่เขาอายุมากแล้ว?”ฌอนเลิกคิ้วขึ้นแล้วมองแคทเธอรีนด้วยสายตาที่ยากจะเข้าใจ “แน่นอนว่าเป็นไปได้ ผมเองก็อยู่คนเดียวมาตลอดก่อนที่ผมจะเจอกับคุณ”“...แล้วแฟนเก่าของคุณล่ะ?” เธอไม่อาจทนเก็บไว้ได้อีกแล้ว คำพูดบางคำไม่อาจพูดออกมาดัง ๆ ได้ แต่เธอก็ไม่ควรถูกทำเหมือนคนโง่ท่าทางของฌอนเปลี่ยนไปทันที หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็พูดขึ้นด้วยความรู้สึกที่ผสมปนกันไปหมด “ผม...”ทว่าแคทเธอรีนไม่อยากฟังเขาต่อ เธอจึงเปลี่ยนเรื่องคุยโดยพูดขึ้น “ถ้าผู้ชายไม่แต่งงาน มันเป็นเพราะเขามีเซ็กส์ไม่ได้ หรือเขาอาจจะมีใครในหัวใจ ฉันคิดว่าเขาต้องชอบนิโคลา”ฌอนพูดขึ้น “... ไม่มีทาง”“คุณไม่เชื่อฉันหรือคะ?” แคทเธอรีนนิ่วหน้า “สัญชาตญาณของผู้หญิงแม่นยำมากเลยนะคะ เมื่อก่อนฉันเคยอ่านหนังสือจิตวิทยามา คนที่พิการตั้งแต่ยังเด็ก บางคนก็มองโลกในแง่ดีและมีความสุข ในขณะที่บางคนก็มีนิสัยเลวร้าย”“ไม่ว่าจะกรณีใดก็ตาม นี่ก็เป็นแค่การคาดเดาของคุณนะ ต้องมีหลักฐาน แต่คนที่ทำร้ายพ่อของคุณต้องกลัวว่าเขาจะฟื้นคืนสติขึ้นมา คนคนนั้นอาจ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 416
“...”แบบนี้ควรเป็นเรื่องปกติหรือเปล่า? หัวข้อการสนทนาเปลี่ยนจากเรื่องหนึ่งไปสู่อีกเรื่องหนึ่งอย่างรวดเร็วถ้าเป็นเมื่อก่อนที่เมลเบิร์น แคทเธอรีนจะต้องตอบกลับว่าเธอรักเขาอย่างไม่ลังเลแน่นอน ทว่าในตอนนี้...ความลังเลในชั่วระยะสั้น ๆ ของเธอ ทำให้ฌอนรู้สึกใจหาย “ยากนักเหรอที่จะตอบคำถามนี้?”“คุณสามีคะ ตอนนี้คุณควรจะไปทำงานได้แล้วนะ” แคทเธอรีนผลักเขาออกไปและขึ้นไปที่ชั้นบนฌอนมองดูเธอจากไป และแววตาของเขาก็หม่นลงเขาไม่ได้โง่จนไม่รู้ความหมายของคำพูดเหล่านั้นของเธอว่ามันหมายความว่าอย่างไรหลังจากมาถึงที่บริษัทเขาสืบค้นในเว็บด้วยความหงุดหงิด: [ทำไมผู้หญิงถึงไม่หึง?]คำตอบที่ 1 : [ผู้หญิงคนนี้พึ่งพาตัวเองได้ เธอมีเหตุผล และรู้จักระงับความรู้สึกของตัวเองแม้ว่าเธอจะออกเดทอยู่]คำตอบที่ 2 : [ผู้หญิงคนนี้ใจแข็ง เธอมีความเชื่อใจในอีกฝ่าย และเธอให้ความเข้าใจเขาอย่างเต็มที่]คำตอบที่ 3 : [เธอไม่ได้รักคุณมากพอ]“...”คำตอบที่สามเป็นบ้าอะไร?เขาทำถ้วยที่ถืออยู่แตกเฮดลีย์ที่ได้ยินเสียงดังขึ้นมาและมองเขาด้วยความเป็นห่วง อารมณ์ของคุณชายฮิลล์คนโตเริ่มแย่ลงอีกแล้วเขาไม่เข้าใจ คุณชายฮิลล์ค
บทล่าสุด
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
"ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
“ฉันไม่สน เนื่องจากคุณโยนผักดองของฉันทิ้งไปแล้ว คุณต้องทําอาหารให้ฉัน ฉันหิวนะ"ร็อดนีย์เหลือบมองท้องของเฟรยา ตอนแรกเขาไม่อยากทําอาหารให้เธอหรอก ทว่าเขากังวลว่าเฟรยาจะนําลูกอ๊อดน้อยในตัวเธอออกไปกินอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในที่สุดเขาก็ยอมจํานนต่อโชคชะตาของเขาและตัดสินใจทําอาหารให้เธอแต่เมื่อเขาเปิดตู้เย็นของเธอดู เขาก็ไม่พบส่วนประกอบเครื่องปรุงใด ๆ นอกจากเส้นพาสต้าเขาถอนหายใจออกมา “เฟรยา ลินช์ คุณเป็นผู้หญิงนะ คุณทําตัวเป็นแม่บ้านให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? คุณไม่มีไข่ที่บ้านด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก” “ฉันกินในที่ทำงานทุกวัน ฉันทํางานให้คุณยังกับหมานะ แล้วคุณยังมาคาดหวังให้ฉันกลับมาเข้าครัวทําอาหารหลังจากที่ฉันเพิ่งทํางานล่วงเวลาเสร็จอีกเหรอ? ฉันมีเวลาว่างมากนักเหรอไง?”เฟรยาวิจารณ์เขาอย่างเผ็ดร้อน “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ซาร่าก็ไม่ดีไปกว่าฉันหรอก เธอยังจ้างแม่บ้านมาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?” “คุณนี่พล่ามไปใหญ่ บางครั้งเธอก็ทําอาหารด้วยตัวเองแหละน่า”“ฮ่า! คุณหมายถึงสัปดาห์ละครั้งเหรอ? ฉันก็ทําแบบนั้นแหละ”“...”ร็อดนีย์เงียบไปเลยเมื่อเอ่ยเรื่องนั้นขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าเขาโน้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
เฟรยาขมวดคิ้วย่น ก่อนหน้านี้เธอไม่ชอบกินผักดองและสงสัยว่าทําไมผู้คนมากมายถึงได้ชอบกินอาหารหมักดองอย่างนี้กันนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ตัวว่าติดหนึบมันเข้าแล้วในเดือนนี้ด้วยเหตุนี้เธอถึงได้รู้ว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอนั่นเองเป็นเหตุ“เข้าใจผิดแล้ว ฉันเพิ่งจะเริ่มชอบผักดองเพราะว่าฉันตั้งครรภ์ เป็นทารกเองที่ต้องการหม่ำของพวกนั้น” เธอตอบด้วยท่าทางว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก“ลูกของผมไม่ชอบกินอาหารหมักดองแบบนี้หรอก” ร็อดนีย์คว้าขวดโหลออกไปและเทผักดองทั้งหมดลงไปในถังขยะโดยไม่ลังเลเฟรยาระเบิดลงทันที “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณรู้ไหมว่าผักดองขวดหนึ่งมันแพงขนาดไหน? มันมีราคากว่าสิบดอลลาร์เชียวนะ”“...”ร็อดนีย์อึ้งจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด “นั่นแพงเรอะ ฮึ? คุณกําลังพักอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบดูเพล็กซ์มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์และได้รับค่าจ้างเดือนละหลายแสนดอลลาร์ คุณยังมีเงิน 100 ล้านดอลลาร์ในบัตรที่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นมอบให้คุณไปเมื่อวันก่อนด้วย คุณกล้าพูดว่าผักดองมีราคาแพงได้ยังไงกัน?!”“มันก็แพงอยู่ดี ผักดองในถุงเล็ก ๆ ที่ฉันได้มาบ่อย ๆ ราคาเพียงแค่ห้าดอลลาร์เอง”"หุบปากเลย"ร็อดนีย์เบื่อหน่ายกับเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจากตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”"นายนี่ตอแหลว่ะ"ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาลเชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณเมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
พ่อ...คํานี้ทําให้ร็อดนีย์อึ้งไปครู่หนึ่งทันทีเวนดี้พูดอย่างตั้งใจว่า “ใช่ ลูกอาจมีส่วนแค่สเปิร์มตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เด็กคนนี้มีความยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรแล้วนะ ลูกอาจเคยคิดที่จะทําให้เธอแท้งเด็ก แต่ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าการทําแท้งจะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดไหน?“มันง่ายมากเลยที่ลูกจะพูดแบบนั้นเพราะว่าลูกไม่ใช่คนที่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ร่างกายของผู้หญิงจะได้รับความเสียหายหลังจากผ่านการทําแท้ง ผู้หญิงบางคนถึงกับประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ นานาหรือมีอุปสรรคปัญหาในการตั้งครรภ์อีกครั้ง“นอกจากนี้ลูกคิดว่าถ้าแฟนหรือสามีในอนาคตของเธอรู้ว่าเธอเคยทำแท้งลูกของชายอื่นมาก่อน พวกเขาจะมองเธอยังไง? ลูกลองมองในมุมของเธอบ้าง ถ้าลูกรู้ว่าภรรยาในอนาคตของลูกเคยตั้งท้องลูกของชายอื่นมา ลูกจะผิดหวังไหม?”ร็อดนีย์ยังคงเงียบขณะฟังถ้อยคําเหล่านั้นเขาไม่ได้ใจร้ายโดยสันดาน หลังจากที่เวนดี้ชี้แนะเขาอย่างละเอียด ความสับสนเจ็บแปลบและความรู้สึกผิดก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขาในตอนนั้นเขาเคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพ่อแม่ถ้าหาก
