LOGINShare
บทที่ 1045
Related chapters
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1046
“ผมเข้าใจ...”ร็อดนีย์ตัวแข็ง เขาเคยคิดว่าซาร่าจะเห็นด้วยโดยไม่ลังเลนี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาได้คาดคิดเอาไว้มาก่อนเลยตอนนี้ซาร่าเป็นเหมือนเพื่อนที่หาข้อแก้ตัวต่าง ๆ เพื่อไม่ให้เพื่อนสนิทซึ่งกำลังอยู่ในช่วงวิกฤตได้หยิบยืมเงิน“ช่างมันเถอะนี่ก็ดึกมากแล้ว ดังนั้นผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละครับ คุณควรพักผ่อนนะ ผมจะไม่รบกวนคุณอีกแล้วล่ะ” ร็อดนีย์โบกมือ ไม่มีอารมณ์ที่จะอยู่ต่ออีกแล้ว“ร็อดนีย์ ฉันขอโทษนะคะที่ช่วยคุณไม่ได้เลย” ซาร่าดูเหมือนเธอใกล้จะร้องไห้ด้วยความรู้สึกผิดขึ้นมาเต็มแก่“ไม่เป็นไรนะ เชสเตอร์กับผมสามารถช่วยได้หากฌอนต้องการเงิน ผมแค่ถามดูเองแหละ”ร็อดนีย์ปลอบโยนเธออย่างฝืน ๆ ก่อนจะเดินออกจากวิลล่าขณะที่เขาขับรถออกไป เขาหันกลับมามองวิลล่า ถึงแม้ว่ามันอยู่ริมทะเล ชายหาดก็ยอดเยี่ยมไร้ที่ติ ท้องน้ำเป็นสีฟ้าและอยู่ใกล้เมืองที่สุด เป็นที่ดินริมน้ำที่แพงที่สุดในแคนเบอร์รา ฌอนซื้อมันมาด้วยเงิน 300 ล้านในตอนนั้น และตอนนี้วิลล่าหลังนี้มีมูลค่าอย่างน้อย 800 ล้านเมื่อฌอนเลิกกับซาร่า เขามอบวิลล่าหลังนี้ให้กับเธอโดยไม่ลังเล ในขณะที่ปู่ย่าตายายของเขาต้องไปอาศัยอยู่ในวิลล่าหลังที่มูลค่าหลักสิบล้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1047
“โทมัส นีสัน นายฉวยโอกาสใช้ประโยชน์จากน้องสาวของนายและพวกเราตลอดหลายปีมานี้เพื่อทําสิ่งเลวร้ายต่าง ๆ นานาไว้มากมายในตอนนั้น นายคิดว่าพวกเราไม่รู้เลยจริง ๆ น่ะเหรอ?”ถึงเชสเตอร์พูดช้า ๆ ทว่าแรงกดของเท้าเขาก็เพิ่มขึ้นด้วยขณะที่พูดไป “ฌอนช่วยนายครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่เพียงนายจะไม่เห็นคุณค่าของเขาเท่านั้น แต่นายยังถึงกับแว้งกัดในขณะที่เขาล้มลงอีกด้วย นายมันเป็นงูในเรื่องกับชาวนากับงูเห่า”โทมัสเจ็บปวดมากจนเปล่งเสียงไม่ออกเลยแม้แต่คำเดียว เขายังได้ยินเสียงนิ้วเขาหักด้วยซ้ำ“ฉันขอถามหน่อยนายเป็นคนเดียวที่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม? หรือมีคนสั่งการอยู่เบื้องหลังนาย” จู่ ๆ เชสเตอร์ก็ถามขึ้นโทมัสส่ายหัวด้วยใบหน้าซีดเซียว เขาไม่มีแรงแม้แต่จะพูดเขาไม่ใช่คนโง่ ถึงเขาจะสารภาพว่าเป็นซาร่า เชสเตอร์ก็คงไม่ปล่อยเขาไปเช่นกัน เอาไว้เมื่อซาร่าแต่งงานกับตระกูลสโนว์แล้ว เขาจะแก้แค้นสำหรับเรื่องวันนี้เอง"ทําให้เขาพิการจนหมอบเลย" เชสเตอร์โบกมือให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาที่อยู่ข้าง ๆดวงตาของโทมัสเบิกกว้างด้วยความตกใจ และก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไรเขาก็เป็นลมไปซะแล้วด้วยความเจ็บปวดร็อดนีย์ก็ตกใจเช่นกัน เขาคิด
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1048
“แคมโปส คอร์ปอเรชั่นอยู่เหนือแลนเดลล์แต่กระนั้นพวกเขาก็ยังไม่พอใจอีก” ฌอนเปิดปากซะทีและเอ่ยอย่างเย็นชาว่า "โลภเหลือเกิน"“ตอนนี้พวกเขาได้กลายมาเป็นบริษัทชั้นนําในออสเตรเลียแล้ว เป็นไปได้ว่าพวกเขาต้องการขยายอาณาเขตของตนในระดับสากล” เฮดลียเห็นด้วยกับเขาทันใดนั้นฌอนก็เงียบ แต่ดวงตาที่ดูหมิ่นเหยียดหยามของเขาจ้องไปที่เฮดลีย์“เอ่อ คุณชายฮิลล์ผมพูดอะไรผิดไปหรือเปล่าครับ?” เขาจ้องจนเฮดลีย์รู้สึกหวาดหวั่นขึ้นมา“เฮดลีย์นายเป็นผู้ช่วยที่เก่งกาจสามารถของฉัน ไม่ว่าฉันไปที่ไหนนายก็ตามติดตลอด นายควรรู้จักฉันดีกว่าใคร” แววตาที่เย็นชาและฆ่าคนได้ฉายไปทั่วดวงตาคู่ลึกของฌอน “นายไม่สังเกตเห็นกิริยาท่าทางของฉันที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันเมื่อสามปีก่อนเหรอไง?”ดวงตาขอเฮดลีย์สั่นระริกฌอนจับการแสดงออกทางดวงตาของเขา“อะไร...อะไรเปลี่ยนแปลงเหรอครับ? คุณชายใหญ่คุณไม่ได้เป็นแบบนี้มาตลอดหรอกเหรอครับ?” เฮดลีย์คุมสติได้อย่างรวดเร็วและตอบไป“เฮดลีย์ฉันยังเชื่อนายได้ไหมนี่?” ฌอนลุกขึ้นยืน “ความสัมพันธ์ระหว่างเราเพียงหนึ่งเดียวคือนายจ้างและลูกจ้าง ในช่วงเวลานี้ บรรดาผู้บริหารของฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นและแม้แต่คนใน
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1049
“แต่ผมรู้ว่าคุณยังมีคุณโจนส์และลูก ๆ อยู่ในหัวใจ ทว่าอยู่มาวันหนึ่งเมื่อคุณกับซาร่าสิ้นสุดการรักษาที่คฤหาสน์เรียบร้อยแล้ว จู่ ๆ คุณก็เย็นชาสุดโต่งใส่คุณโจนส์ทั้งที่เธออุ้มท้องลูกอยู่คุณก็ยังยืนกรานที่จะหย่ากับเธอ และคุณก็อยู่กับซาร่าเสมอ คุณยัง... ค้างคืนที่บ้านของซาร่าด้วย”ฌอนกําหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดโปนใช่ เขาจําได้ว่าเขาโหดร้ายแค่ไหนกับแคทเธอรีน ทั้งที่เธอท้องอยู่เขาก็ยังออกไปกับซาร่าซะอีกเฮดลีย์ถอนหายใจ “คุณชายจิวเวลและคุณชายสโนว์คิดว่าคุณยังมีความรู้สึกหลงเหลือกับคุณนีสันอยู่ พวกเขาไม่เข้าใจ พวกเขาคิดว่าหลังจากที่คุณนีสันกลับมาคุณก็ยังคงชอบเธอมากกว่า แต่ผมเข้าใจคุณครับ คุณชายใหญ่คุณน่ะห่วงใยคุณนีสัน แต่คุณรักคุณโจนส์มากกว่า ถึงแม้ว่าคุณจะต้องการกลับไปคบกับคุณนีสัน คุณก็คงจะให้ทางออกที่เหมาะสมกับคุณโจนส์ แทนที่จะบังคับให้เธอตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง”"ใช่" เขาจะขังเธอไว้ได้อย่างไรกัน?ฌอนหันไปไม่ต้องการให้คนอื่นเห็นดวงตาแดงก่ำของเขา “เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น? ถ้าเธอรู้ความจริงนั้นทําไมฉันถึงไม่เคยได้ยินเธอพูดถึงมันเลยล่ะ?”"แล้วคุณจะเชื่อเธอหรือครับ?" เฮดลีย์ถาม “ตอนนั้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1050
“ทําไมฉันจะต้องโทษนายล่ะ? ถ้านายบอกฉันในตอนนั้น ฉันก็คงจะสงสัยว่าแคธี่ติดสินบนนายน่ะสิ นายทําสิ่งที่ถูกต้องแล้วล่ะ” ฌอนพึมพํา “ฉันคาดไม่ถึงว่าซาร่าจะโหดเหี้ยมขนาดนี้ เธอเล่นฉันซะอยู่หมัด มันคงลำบากนะที่แสร้งทําเป็นเชื่อเออออไปกับเธอตลอดสามปีที่ผ่านมา”"ไม่เป็นไรครับ" เฮดลีย์ก้มหน้าของเขาด้วยความอัปยศอดสู ถึงยังไงเขาก็ยังไม่ได้บอกฌอนไปเกี่ยวกับซูซี่แม้ตอนนี้ฌอนจะเริ่มรู้สำนึกขึ้นมาแล้วไงเหรอ? อันตรายบางอย่างยังไม่สามารถแก้ไขได้เว้นแต่พวกเขาจะแต่งงานกันใหม่อีกครั้งและคุณโจนส์บอกความจริงเขาเองเกี่ยวกับเด็ก ๆ เป็นการส่วนตัวถึงยังไงคุณโจนส์ก็ต้องทนทุกข์ทรมานมามาก ถ้าเธอต้องการให้ลูก ๆ ของเธอยอมรับฌอน เธอคงพูดเอง“เฮดลีย์ไปเอารถมา ฉันอยากไปที่วิลล่าริมทะเล ถึงเวลาที่ฉันจะต้องเรียกคืนค่าธรรมเนียมการเลิกกันที่ฉันให้ซาร่าไป”ฌอนสั่งอย่างเย็นชาขึ้นมาทันที"ครับ" แววตาของเฮดลีย์เปล่งประกาย อันที่จริงเขาคิดว่าค่าธรรมเนียมการเลิกของฌอนนั้นไร้สาระมากเหลือเกิน แต่ตอนนั้นเขาไม่สามารถพูดอะไรได้ฌอนหัวเราะเย้ยหยัน “ฉันนี่โง่เกินเยียวยาจริง ๆ ยัยซาร่าเล่นงานฉันเหมือนเป็นไอ้โง่ ทําลายชีวิตแต่งงาน
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1051
ฌอนมองไปรอบ ๆ เขาเคยพำนักอาศัยที่แห่งนี้มาสามปี ทว่าก่อนหน้านี้ระหว่างทางมายังที่นี่ เฮดลีย์บอกเขาว่านี่คือสถานที่ที่เขาเคยอยู่กับแคทเธอรีนมาก่อน นอกจากนี้ยังเป็นสถานที่ที่แคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนเขายามที่อาการป่วยของเขากำเริบขึ้นมาด้วย"นี่บ้านฉันค่ะ" ซาร่าไม่อาจเข้าใจแววตาของเขาได้เลย“มันต้องสนุกมากสินะที่ได้อยู่ในสถานที่ที่เป็นของคนอื่นเขาน่ะ” ฌอนก้าวเท้าคืบไปข้างหน้าทีละก้าว ๆ ใต้ตาของเขาเข้มราวกับหมึกดํา “เธอเสนอให้มาอยู่ที่นี่เพราะว่านี่คือสถานที่ที่แคทเธอรีนกับฉันเคยอยู่กันมาก่อนน่ะแหละ เธอรู้สึกดีเป็นพิเศษที่ได้ปล้นรังรักของใครสักคนสินะ?”ซาร่าขวัญกระเจิงความกลัวที่เลวร้ายที่สุดของเธอเป็นจริงขึ้นมาจนได้ ฌอนได้ค้นพบมันแล้วจริง ๆเขารู้ได้อย่างไรกันนะ?“ฌอน ฉันไม่รู้ว่าคุณกําลังพูดถึงอะไรค่ะ” ซาร่าพยายามควบคุมตัวเองให้สงบ “เราเลิกกันแล้วนี่คะ คุณกําลังมาพูดถึงสิ่งเหล่านี้เพื่อทําให้ฉันอับอายเหรอไง?”“เธอนี่แสดงเก่งทีเดียว ไม่น่าแปลกใจเลยที่ทั้งเชสเตอร์ ร็อดนีย์ และฉันตกอยู่ในกำมือให้เธอเล่นงาน” ฌอนหัวเราะและปรับระยะห่างกับเธอราวกับว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขาพบเธอ “ซาร่า นีสั
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1052
“ฌอนคุณเข้าข่ายทำผิดกฏหมายแล้วค่ะถ้าหากฉันเป็นอะไรไปล่ะก็คุณได้ติดคุกแน่” ซาร่าตกใจกับท่าทีคลุ้มคลั่งของเขาจนจำเป็นต้องเบี่ยงเบนความสนใจเขา “คิดถึงปู่ย่าตายายของคุณด้วยค่ะ คิดถึงตระกูลฮิลล์ ตอนนี้พวกเขาพึ่งพาคุณอยู่นะ”“เธอทําลายฉันไปแล้วเธอคิดว่าฉันยังจะสนใจชีวิตของฉันอยู่ไหมล่ะ?” ฌอนจับคางของซาร่าและดึงตัวเธอขึ้นมาตอนนั้นเขาแค่คิดอยากจะฆ่าเธอด้วยน้ำมือของเขาเท่านั้นใบหน้าของซาร่าเปลี่ยนเป็นสีม่วงและร่างเธอยังสั่นพั่บ ๆ อยู่ในน้ำ“คุณชายใหญ่ครับ...”“ฌอน ฮิลล์ นายกําลังทําอะไรซาร่าน่ะ?”เฮดลีย์กับร็อดนีย์คนทั้งสองเร่งรีบเข้ามาร้องขึ้นพร้อมกันหลังจากร็อดนีย์กระชากแยกฌอนออกมาจากซาร่าได้แล้วเขาก็รีบช่วยเธอขึ้นจากน้ำเป็นการด่วน“ร็อดนีย์คะเขาน่ากลัวมากเลยค่ะ” ซาร่ากอดเขาแล้วร้องไห้โฮน้ำตาไหลพราก “เขาตั้งใจจะฆ่าฉัน ฉันแทบหายใจไม่ออก ฉัน... ฉันกลัวมากเลยค่ะ”เมื่อร็อดนีย์เห็นรอยแดงรอบคอของเธอเลือดก็พุ่งปรี๊ดขึ้นสมองจนเขาต่อยฌอนด้วยความโกรธ "ไอ้เวรเอ๊ย"เขาไม่กล้าคิดเลยว่าถ้าหากซาร่าไม่ได้โทรหาเขาก่อนหน้านี้จะเกิดอะไรขึ้น เขาเร่งรุดตลอดทางมาที่นี่หลังจากเธอบอกว่าเธอกลัวหลังมีใครบา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1053
นังซาร่าโคตรเลวเธอเลวร้ายวายป่วงจนฌอนอยากยิงตัวเอง เขาตาบอดหรือไง? เขาถึงได้มองไม่เห็นว่าเธอเป็นนังตัวร้าย?“ร็อดนีย์ไม่ช้าก็เร็วนายจะถูกทําลายโดยนังนี่” ฌอนพูดเสียงผ่านลอดไรฟัน“ฌอนนายกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง? ไม่เป็นไรถ้านายไม่ต้องการเธอ แต่นายก็ไม่ยอมให้ฉันได้อยู่กับเธอด้วยนี่สิ” ร็อดนีย์ขมวดคิ้วเป็นร่องลึก “เรื่องซาร่านั้นฉันขีดเส้นแบ่งเอาไว้ นายอย่ามาล้ำกันซึ่งถ้าเกิดขึ้นอีกฉันจะโทรแจ้งตํารวจนะ ไม่สําคัญว่าเราจะเคยเป็นพี่เป็นน้องกันเพราะฉันจะปล่อยทุกอย่างไปตามกฏหมาย""งั้นดีเลย" ฌอนพยักหน้าทั้งที่โกรธแทบตาย “ฉันจะไม่พูดเรื่องไร้สาระกับนาย นี่ซาร่า นีสันฉันแค่อยากจะบอกเธอว่าภายในสองวันนี้จงคืนเงินที่ฉันเคยให้เธอไปทั้งหมด รวมถึงเงินทั้งหมดที่ฉันเคยใช้จ่ายมันไปเพื่อเธอภายในสามวันนี้ ถ้าหากเธอไม่ยอมทำตาม ฉันจะส่งหมายเรียกจากทนายให้เธอ” ซาร่าเอ่ยอย่างน่าเวทนาว่า “ฌอน คุณยังเป็นฌอนที่ฉันรู้จักหรือเปล่าคะ?”ร็อดนีย์โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ “ฌอน ฮิลล์ นายนี่มันโคตรหน้าด้าน นายคิดได้ไงถึงมาทวงสิ่งที่นายให้แล้วกลับคืนไป?”“ทําไมจะไม่ได้? ในเมื่อฉันไม่เคยแตะต้องนังเวรนี่เลยแต่ฉันให้เงินหล่อ
Latest chapter
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
"ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
“ฉันไม่สน เนื่องจากคุณโยนผักดองของฉันทิ้งไปแล้ว คุณต้องทําอาหารให้ฉัน ฉันหิวนะ"ร็อดนีย์เหลือบมองท้องของเฟรยา ตอนแรกเขาไม่อยากทําอาหารให้เธอหรอก ทว่าเขากังวลว่าเฟรยาจะนําลูกอ๊อดน้อยในตัวเธอออกไปกินอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในที่สุดเขาก็ยอมจํานนต่อโชคชะตาของเขาและตัดสินใจทําอาหารให้เธอแต่เมื่อเขาเปิดตู้เย็นของเธอดู เขาก็ไม่พบส่วนประกอบเครื่องปรุงใด ๆ นอกจากเส้นพาสต้าเขาถอนหายใจออกมา “เฟรยา ลินช์ คุณเป็นผู้หญิงนะ คุณทําตัวเป็นแม่บ้านให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? คุณไม่มีไข่ที่บ้านด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก” “ฉันกินในที่ทำงานทุกวัน ฉันทํางานให้คุณยังกับหมานะ แล้วคุณยังมาคาดหวังให้ฉันกลับมาเข้าครัวทําอาหารหลังจากที่ฉันเพิ่งทํางานล่วงเวลาเสร็จอีกเหรอ? ฉันมีเวลาว่างมากนักเหรอไง?”เฟรยาวิจารณ์เขาอย่างเผ็ดร้อน “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ซาร่าก็ไม่ดีไปกว่าฉันหรอก เธอยังจ้างแม่บ้านมาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?” “คุณนี่พล่ามไปใหญ่ บางครั้งเธอก็ทําอาหารด้วยตัวเองแหละน่า”“ฮ่า! คุณหมายถึงสัปดาห์ละครั้งเหรอ? ฉันก็ทําแบบนั้นแหละ”“...”ร็อดนีย์เงียบไปเลยเมื่อเอ่ยเรื่องนั้นขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าเขาโน้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
เฟรยาขมวดคิ้วย่น ก่อนหน้านี้เธอไม่ชอบกินผักดองและสงสัยว่าทําไมผู้คนมากมายถึงได้ชอบกินอาหารหมักดองอย่างนี้กันนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ตัวว่าติดหนึบมันเข้าแล้วในเดือนนี้ด้วยเหตุนี้เธอถึงได้รู้ว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอนั่นเองเป็นเหตุ“เข้าใจผิดแล้ว ฉันเพิ่งจะเริ่มชอบผักดองเพราะว่าฉันตั้งครรภ์ เป็นทารกเองที่ต้องการหม่ำของพวกนั้น” เธอตอบด้วยท่าทางว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก“ลูกของผมไม่ชอบกินอาหารหมักดองแบบนี้หรอก” ร็อดนีย์คว้าขวดโหลออกไปและเทผักดองทั้งหมดลงไปในถังขยะโดยไม่ลังเลเฟรยาระเบิดลงทันที “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณรู้ไหมว่าผักดองขวดหนึ่งมันแพงขนาดไหน? มันมีราคากว่าสิบดอลลาร์เชียวนะ”“...”ร็อดนีย์อึ้งจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด “นั่นแพงเรอะ ฮึ? คุณกําลังพักอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบดูเพล็กซ์มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์และได้รับค่าจ้างเดือนละหลายแสนดอลลาร์ คุณยังมีเงิน 100 ล้านดอลลาร์ในบัตรที่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นมอบให้คุณไปเมื่อวันก่อนด้วย คุณกล้าพูดว่าผักดองมีราคาแพงได้ยังไงกัน?!”“มันก็แพงอยู่ดี ผักดองในถุงเล็ก ๆ ที่ฉันได้มาบ่อย ๆ ราคาเพียงแค่ห้าดอลลาร์เอง”"หุบปากเลย"ร็อดนีย์เบื่อหน่ายกับเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจากตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”"นายนี่ตอแหลว่ะ"ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาลเชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณเมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
พ่อ...คํานี้ทําให้ร็อดนีย์อึ้งไปครู่หนึ่งทันทีเวนดี้พูดอย่างตั้งใจว่า “ใช่ ลูกอาจมีส่วนแค่สเปิร์มตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เด็กคนนี้มีความยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรแล้วนะ ลูกอาจเคยคิดที่จะทําให้เธอแท้งเด็ก แต่ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าการทําแท้งจะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดไหน?“มันง่ายมากเลยที่ลูกจะพูดแบบนั้นเพราะว่าลูกไม่ใช่คนที่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ร่างกายของผู้หญิงจะได้รับความเสียหายหลังจากผ่านการทําแท้ง ผู้หญิงบางคนถึงกับประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ นานาหรือมีอุปสรรคปัญหาในการตั้งครรภ์อีกครั้ง“นอกจากนี้ลูกคิดว่าถ้าแฟนหรือสามีในอนาคตของเธอรู้ว่าเธอเคยทำแท้งลูกของชายอื่นมาก่อน พวกเขาจะมองเธอยังไง? ลูกลองมองในมุมของเธอบ้าง ถ้าลูกรู้ว่าภรรยาในอนาคตของลูกเคยตั้งท้องลูกของชายอื่นมา ลูกจะผิดหวังไหม?”ร็อดนีย์ยังคงเงียบขณะฟังถ้อยคําเหล่านั้นเขาไม่ได้ใจร้ายโดยสันดาน หลังจากที่เวนดี้ชี้แนะเขาอย่างละเอียด ความสับสนเจ็บแปลบและความรู้สึกผิดก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขาในตอนนั้นเขาเคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพ่อแม่ถ้าหาก
