Se connecterShare
บทที่ 1050
Related chapter
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1051
ฌอนมองไปรอบ ๆ เขาเคยพำนักอาศัยที่แห่งนี้มาสามปี ทว่าก่อนหน้านี้ระหว่างทางมายังที่นี่ เฮดลีย์บอกเขาว่านี่คือสถานที่ที่เขาเคยอยู่กับแคทเธอรีนมาก่อน นอกจากนี้ยังเป็นสถานที่ที่แคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนเขายามที่อาการป่วยของเขากำเริบขึ้นมาด้วย"นี่บ้านฉันค่ะ" ซาร่าไม่อาจเข้าใจแววตาของเขาได้เลย“มันต้องสนุกมากสินะที่ได้อยู่ในสถานที่ที่เป็นของคนอื่นเขาน่ะ” ฌอนก้าวเท้าคืบไปข้างหน้าทีละก้าว ๆ ใต้ตาของเขาเข้มราวกับหมึกดํา “เธอเสนอให้มาอยู่ที่นี่เพราะว่านี่คือสถานที่ที่แคทเธอรีนกับฉันเคยอยู่กันมาก่อนน่ะแหละ เธอรู้สึกดีเป็นพิเศษที่ได้ปล้นรังรักของใครสักคนสินะ?”ซาร่าขวัญกระเจิงความกลัวที่เลวร้ายที่สุดของเธอเป็นจริงขึ้นมาจนได้ ฌอนได้ค้นพบมันแล้วจริง ๆเขารู้ได้อย่างไรกันนะ?“ฌอน ฉันไม่รู้ว่าคุณกําลังพูดถึงอะไรค่ะ” ซาร่าพยายามควบคุมตัวเองให้สงบ “เราเลิกกันแล้วนี่คะ คุณกําลังมาพูดถึงสิ่งเหล่านี้เพื่อทําให้ฉันอับอายเหรอไง?”“เธอนี่แสดงเก่งทีเดียว ไม่น่าแปลกใจเลยที่ทั้งเชสเตอร์ ร็อดนีย์ และฉันตกอยู่ในกำมือให้เธอเล่นงาน” ฌอนหัวเราะและปรับระยะห่างกับเธอราวกับว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขาพบเธอ “ซาร่า นีสั
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1052
“ฌอนคุณเข้าข่ายทำผิดกฏหมายแล้วค่ะถ้าหากฉันเป็นอะไรไปล่ะก็คุณได้ติดคุกแน่” ซาร่าตกใจกับท่าทีคลุ้มคลั่งของเขาจนจำเป็นต้องเบี่ยงเบนความสนใจเขา “คิดถึงปู่ย่าตายายของคุณด้วยค่ะ คิดถึงตระกูลฮิลล์ ตอนนี้พวกเขาพึ่งพาคุณอยู่นะ”“เธอทําลายฉันไปแล้วเธอคิดว่าฉันยังจะสนใจชีวิตของฉันอยู่ไหมล่ะ?” ฌอนจับคางของซาร่าและดึงตัวเธอขึ้นมาตอนนั้นเขาแค่คิดอยากจะฆ่าเธอด้วยน้ำมือของเขาเท่านั้นใบหน้าของซาร่าเปลี่ยนเป็นสีม่วงและร่างเธอยังสั่นพั่บ ๆ อยู่ในน้ำ“คุณชายใหญ่ครับ...”“ฌอน ฮิลล์ นายกําลังทําอะไรซาร่าน่ะ?”เฮดลีย์กับร็อดนีย์คนทั้งสองเร่งรีบเข้ามาร้องขึ้นพร้อมกันหลังจากร็อดนีย์กระชากแยกฌอนออกมาจากซาร่าได้แล้วเขาก็รีบช่วยเธอขึ้นจากน้ำเป็นการด่วน“ร็อดนีย์คะเขาน่ากลัวมากเลยค่ะ” ซาร่ากอดเขาแล้วร้องไห้โฮน้ำตาไหลพราก “เขาตั้งใจจะฆ่าฉัน ฉันแทบหายใจไม่ออก ฉัน... ฉันกลัวมากเลยค่ะ”เมื่อร็อดนีย์เห็นรอยแดงรอบคอของเธอเลือดก็พุ่งปรี๊ดขึ้นสมองจนเขาต่อยฌอนด้วยความโกรธ "ไอ้เวรเอ๊ย"เขาไม่กล้าคิดเลยว่าถ้าหากซาร่าไม่ได้โทรหาเขาก่อนหน้านี้จะเกิดอะไรขึ้น เขาเร่งรุดตลอดทางมาที่นี่หลังจากเธอบอกว่าเธอกลัวหลังมีใครบา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1053
นังซาร่าโคตรเลวเธอเลวร้ายวายป่วงจนฌอนอยากยิงตัวเอง เขาตาบอดหรือไง? เขาถึงได้มองไม่เห็นว่าเธอเป็นนังตัวร้าย?“ร็อดนีย์ไม่ช้าก็เร็วนายจะถูกทําลายโดยนังนี่” ฌอนพูดเสียงผ่านลอดไรฟัน“ฌอนนายกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง? ไม่เป็นไรถ้านายไม่ต้องการเธอ แต่นายก็ไม่ยอมให้ฉันได้อยู่กับเธอด้วยนี่สิ” ร็อดนีย์ขมวดคิ้วเป็นร่องลึก “เรื่องซาร่านั้นฉันขีดเส้นแบ่งเอาไว้ นายอย่ามาล้ำกันซึ่งถ้าเกิดขึ้นอีกฉันจะโทรแจ้งตํารวจนะ ไม่สําคัญว่าเราจะเคยเป็นพี่เป็นน้องกันเพราะฉันจะปล่อยทุกอย่างไปตามกฏหมาย""งั้นดีเลย" ฌอนพยักหน้าทั้งที่โกรธแทบตาย “ฉันจะไม่พูดเรื่องไร้สาระกับนาย นี่ซาร่า นีสันฉันแค่อยากจะบอกเธอว่าภายในสองวันนี้จงคืนเงินที่ฉันเคยให้เธอไปทั้งหมด รวมถึงเงินทั้งหมดที่ฉันเคยใช้จ่ายมันไปเพื่อเธอภายในสามวันนี้ ถ้าหากเธอไม่ยอมทำตาม ฉันจะส่งหมายเรียกจากทนายให้เธอ” ซาร่าเอ่ยอย่างน่าเวทนาว่า “ฌอน คุณยังเป็นฌอนที่ฉันรู้จักหรือเปล่าคะ?”ร็อดนีย์โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ “ฌอน ฮิลล์ นายนี่มันโคตรหน้าด้าน นายคิดได้ไงถึงมาทวงสิ่งที่นายให้แล้วกลับคืนไป?”“ทําไมจะไม่ได้? ในเมื่อฉันไม่เคยแตะต้องนังเวรนี่เลยแต่ฉันให้เงินหล่อ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1054
ฌอนพูดไปแววตาของเขาก็มีแต่ความเย็นชาเฉยเมยมันมีทั้งความอาฆาตเกลียดชังและขยะแขยงอย่างที่เชสเตอร์ไม่เคยเห็นมาก่อนเขาไม่เข้าใจว่าทําไมจู่ ๆ ฌอนถึงเกลียดซาร่ามากขนาดนี้ เป็นเพราะว่าคดีลักพาตัวโลแกนก่อนหน้านี้หรือไง? เขาได้แต่สงสัยเนื่องจากไม่มีหลักฐานอื่นใดเลยที่จะพิสูจน์ว่าซาร่านั้นอยู่เบื้องหลัง"เกิดอะไรขึ้นกันแน่?" เชสเตอร์ถาม"ถ้าฉันบอกไปนายจะเชื่อฉันไหมล่ะ?" ฌอนยิ้มอย่างเหยียดหยาม “ร็อดนีย์เชื่อหล่อน เขาไม่เชื่อฉันเลยแม้แต่น้อย”คิ้วที่หล่อเหลาของเชสเตอร์ขมวดเล็กน้อย “เล่าให้ฉันฟังซิ ร็อดนีย์รักซาร่ามากไป เรื่องบางเรื่องถ้าใช้อารมณ์เข้ามาเกี่ยวข้องจะวิเคราะห์อย่างชัดเจนไม่ได้”“เมื่อก่อนฉันก็เป็นแบบนั้นเหมือนกันไม่ใช่เหรอ?” ฌอนหัวเราะเยาะและชี้ไปที่สมองของเขาเอง “เมื่อสามปีที่แล้วซาร่าสะกดจิตฉันตอนที่เธอทำการรักษา ฉันไปถามศาสตราจารย์ลินคอล์นที่เคยรักษาฉันตอนที่ยังเด็กมาแล้วล่ะ”“มีการสะกดจิตแบบโบราณประเภทหนึ่งในประเทศวายที่สามารถเข้าไปกระตุ้นที่ความรู้สึกของใครบางคนได้เหมือนทำกับหุ่นยนต์ จากนั้นนายก็สามารถชักใยชี้นำอะไรก็ตามที่นายต้องการให้พวกเขารู้สึก และยัดเยียดมันเข้าไปใน
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1055
เชสเตอร์ตกใจกับความจริงข้อนี้อันที่จริงเมื่อทั้งสามคนมารวมตัวกัน ฌอนก็ยังจําเพื่อนเก่าของเขาได้ เขาสับสนเมื่อพูดถึงแคทเธอรีนเท่านั้น“ถ้าสิ่งที่นายพูดเป็นความจริง ซาร่า...ก็แย่เกินเยียวยา” เชสเตอร์ตัวสั่น เขาเคยเห็นผู้หญิงใจแคบมามากมายหลายคน แต่ไม่เคยมีใครหลอกลวงเก่งได้เท่าซาร่าเลยสักคน“ไม่ เธอไม่ได้แย่ เธอมันชั่วร้ายเลวทราม” ฌอนหัวเราะขื่น “ศาสตราจารย์ลินคอล์นกล่าวว่าไม่มีใครกล้าพยายามสะกดจิตนี้เพราะอัตราความล้มเหลวและมันเแทบไร้มนุษยธรรมด้วย แต่เธอก็ยังใช้มันกับฉัน เธอบอกว่าเธอรักฉัน แต่เธอก็ยังทํามันลงไปทั้ง ๆ ที่รู้ว่าฉันจะต้องเสียสติไปถ้าหากว่ามันล้มเหลว”“แล้วนายคิดว่า... เธอจะใช้มันกับร็อดนีย์ด้วยไหม?” เชสเตอร์ถามอย่างลังเล“เธอจําเป็นต้องทําด้วยเรอะ? ออกจะชัดเจนอยู่ไม่ใช่เหรอว่าร็อดนีย์ทุ่มเทให้เธอไปหมดทั้งหัวใจแล้วนี่?” ฌอนพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกว่า “ในอดีตฉันเคยคิดว่ามันดีแล้วที่ซาร่ากับร็อดนีย์ได้คบกัน”“สุดท้ายร็อดนีย์ก็รักเธอแต่ซาร่าไม่ใช่ผู้หญิงที่ดี เธอไม่ชอบร็อดนีย์ สิ่งที่เธอชอบคือภูมิหลังของตระกูลสโนว์ เธอเป็นคนที่ไม่พอใจในสิ่งที่เธอมีอยู่” "นายกําลังพูดถึงลู
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1056
“ใช่แหละ แต่หลังจากนั้นนายถูกสะกดจิตและหัวฟัดหัวเหวี่ยงเมื่อฉันบอกนายถึงเรื่องนี้ นั้นยังเป็นช่วงเวลาที่ฉันรู้สึกได้ด้วยแหละว่ามีบางอย่างผิดปกติมากจนฉันไม่กล้าพูดถึงมันอีกเลย” เฮดลีย์เสริมว่า “ตอนนั้นเป็นไปได้ว่าคุณสงสัยว่าซาร่าได้ทำการเปลี่ยนเถ้าของเจนนิเฟอร์จึงบอกให้ผมตรวจสอบดู ซึ่งคนจากแผนกประเมินวิเคราะห์ได้บอกมาว่ามันอาจเป็นขี้เถ้าของแมวหรือสุนัขน่ะครับ”“ซาร่าเปลี่ยนเถ้าของเจนนิเฟอร์ไปเป็นของแมวหรือสุนัขงั้นเรอะ?” เชสเตอร์ตัวแข็งไปทีเดียวเขายอมรับว่าเขาไม่ใช่คนประเภท "ใจดี" แต่การถึงกับสลับขี้เถ้าของร่างผู้วายชนม์กับของสุนัขได้ลงคอแล้วคนผู้นั้นวิกลจริตจิตเสื่อมถึงเพียงไหน? “ดังนั้นโกฐที่ถูกฝังไว้กับพ่อของซาร่าก็แค่...ขี้เถ้าของสัตว์เหรอ?”"คุณจะพูดอย่างนั้นก็ได้ครับ" เฮดลีย์พยักหน้าฌอนและเชสเตอร์ทั้งคู่ต่างก็พูดไม่ออกพอกันหลังจากเงียบไปนาน เชสเตอร์พูดด้วยเสียงต่ำว่า “บางที...โทมัสมันทำแหละน่า”“นายไม่เชื่อว่าเธอจะเลวได้ขนาดนั้นเหรอไง?”ฌอนไม่กล้าเชื่อใจซาร่าอีกแล้ว “ฉันรู้จักเธอมานานที่สุดแต่เธอก็ยังกล้าเสี่ยงทําลายฉันด้วยการสะกดจิตฉันจนได้ สิ่งที่เกิดขึ้นกับโลแกนก็เป
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1057
ดวงตาลุ่มลึกของเชสเตอร์หมองหม่นหลังจากนั่งคุกเข่าลงข้างสุสานของพวกเขาอยู่พักใหญ่ ในที่สุดเขาก็ลุกขึ้นมาและตรงไปหาผู้ดูแลสุสานที่เชิงเขาบุคคลผู้นั้นประหลาดใจที่ได้ยินว่ามีการขุดโกฐ “นั่นมันบ้ามาก ใครนะจะขโมยขี้เถ้าของร่างผู้อื่น”ดวงตาของเชสเตอร์ฉายแววประหลาดใจใช่ไม่มีใครบ้าพอจะขโมยขี้เถ้าหรอกเว้นแต่คนผู้นั้นจะเป็นญาติหรือสมาชิกคนหนึ่งในครอบครัวที่ไม่ต้องการให้ผู้วายชนม์ฝังไว้ที่นี่หรือบางทีคนผู้นั้นอาจรู้อยู่แล้วว่าโกฐที่ฝังอยู่ข้างบอริสไม่ใช่ของเจนนิเฟอร์ไม่น่าจะใช่โทมัสหรือซาร่าด้วยว่าพวกเขาเป็นคนที่นำแต่ละโกฐมาวางไว้ที่นั่นตั้งแต่แรก ความเป็นไปได้อื่นอีกเพียงอย่างเดียวคือ...แชริตี้!เธอยังไม่ตาย เธอกลับมาแล้วเชสเตอร์ดึงบุหรี่มวนหนึ่งออกจากกระเป๋ากางเกงแล้วจุดบุหรี่ กลุ่มควันหมุนเป็นวงรอบคิ้วเรียวบางของเขา “ผมขอถามคุณหน่อยครับ มีหญิงสาวสวยคนหนึ่งได้เข้ามาเยี่ยมเยียนในช่วงสองสามปีมานี้ไหมครับ?”“ช่วงนี้ไม่ใช่เทศกาลก็ไม่มีใครมากันหรอก แล้วหญิงสาวสวยจะมาทำไมล่ะ?” ผู้ดูแลสุสานตรวจสอบจากคอมพิวเตอร์ให้ “หลุมต่าง ๆ ที่คุณบอกไม่มีรายละเอียดการติดต่อบันทึกไว้เลยครับ ถ้าคุณม
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1058
อย่างไรก็ตาม ชาวเน็ตบางคนคิดว่าฌอนกําลังทําสิ่งที่ถูกต้อง [โอ้พระเจ้า 1 แสนล้านสําหรับความสัมพันธ์หนึ่ง พระเจ้าได้โปรดให้ฉันได้ความสัมพันธ์แบบนี้บ้างเจ้าค่ะ ไม่เป็นไรวัยเยาว์ของฉันผ่านไปกว่าทศวรรษแล้วฉันเต็มใจจะมีความสัมพันธ์นี้ถึงแม้มันจะลากยาวไปถึงวัยกลางคนของฉันก็ตาม][ยัยซาร่าทําด้วยทองหรือไง? 1 แสนล้านเชียวนะเแม้แต่ผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลกก็ยังไม่แพงเท่าเธอ แม้แต่คนรวยที่สุดในโลกก็ยังไม่จ่ายค่าเดทแพงเท่านี้เลยนะใช่ไหม?] [อืม ฉันเคยเห็นใจซาร่าอยู่นะ ฉันตาบอดไป เธอเป็นผู้หญิงโชคดีที่สุดในโลก] [ฉันเคยเรียกฌอนว่าไอ้ขี้โกงทุกวัน แต่ฉันจะไม่ตำหนิเขาอีกต่อไป ให้ตายสิ 1 แสนล้านเป็นค่าธรรมเนียมการแยกทาง ใครล่ะจะไม่อยากเดทกับเขา?][ตอนนี้ประเด็นสําคัญคือฌอนต้องการได้เงิน 1 แสนล้านคืน มันแสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้ใจกว้างนั่นเอง ทุกคนดูเหมือนจะโฟกัสผิดประเด็น][ได้โปรด ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น และพวกเขาไม่ได้มีปัญหากับเงินทุนของพวกเขา ฌอนก็คงไม่ทวงคืน 1 แสนล้านนั้น][ฉันรู้สึกว่ามันมากเกินไปแล้วที่ซาร่าที่จะฮุบเงินทั้ง 1 แสนล้าน อย่างน้อยก็คืนไปครึ่งหนึ่งสิ][แค่ครึ่งเ
Latest chapter
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
"ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
“ฉันไม่สน เนื่องจากคุณโยนผักดองของฉันทิ้งไปแล้ว คุณต้องทําอาหารให้ฉัน ฉันหิวนะ"ร็อดนีย์เหลือบมองท้องของเฟรยา ตอนแรกเขาไม่อยากทําอาหารให้เธอหรอก ทว่าเขากังวลว่าเฟรยาจะนําลูกอ๊อดน้อยในตัวเธอออกไปกินอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในที่สุดเขาก็ยอมจํานนต่อโชคชะตาของเขาและตัดสินใจทําอาหารให้เธอแต่เมื่อเขาเปิดตู้เย็นของเธอดู เขาก็ไม่พบส่วนประกอบเครื่องปรุงใด ๆ นอกจากเส้นพาสต้าเขาถอนหายใจออกมา “เฟรยา ลินช์ คุณเป็นผู้หญิงนะ คุณทําตัวเป็นแม่บ้านให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? คุณไม่มีไข่ที่บ้านด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก” “ฉันกินในที่ทำงานทุกวัน ฉันทํางานให้คุณยังกับหมานะ แล้วคุณยังมาคาดหวังให้ฉันกลับมาเข้าครัวทําอาหารหลังจากที่ฉันเพิ่งทํางานล่วงเวลาเสร็จอีกเหรอ? ฉันมีเวลาว่างมากนักเหรอไง?”เฟรยาวิจารณ์เขาอย่างเผ็ดร้อน “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ซาร่าก็ไม่ดีไปกว่าฉันหรอก เธอยังจ้างแม่บ้านมาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?” “คุณนี่พล่ามไปใหญ่ บางครั้งเธอก็ทําอาหารด้วยตัวเองแหละน่า”“ฮ่า! คุณหมายถึงสัปดาห์ละครั้งเหรอ? ฉันก็ทําแบบนั้นแหละ”“...”ร็อดนีย์เงียบไปเลยเมื่อเอ่ยเรื่องนั้นขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าเขาโน้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
เฟรยาขมวดคิ้วย่น ก่อนหน้านี้เธอไม่ชอบกินผักดองและสงสัยว่าทําไมผู้คนมากมายถึงได้ชอบกินอาหารหมักดองอย่างนี้กันนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ตัวว่าติดหนึบมันเข้าแล้วในเดือนนี้ด้วยเหตุนี้เธอถึงได้รู้ว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอนั่นเองเป็นเหตุ“เข้าใจผิดแล้ว ฉันเพิ่งจะเริ่มชอบผักดองเพราะว่าฉันตั้งครรภ์ เป็นทารกเองที่ต้องการหม่ำของพวกนั้น” เธอตอบด้วยท่าทางว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก“ลูกของผมไม่ชอบกินอาหารหมักดองแบบนี้หรอก” ร็อดนีย์คว้าขวดโหลออกไปและเทผักดองทั้งหมดลงไปในถังขยะโดยไม่ลังเลเฟรยาระเบิดลงทันที “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณรู้ไหมว่าผักดองขวดหนึ่งมันแพงขนาดไหน? มันมีราคากว่าสิบดอลลาร์เชียวนะ”“...”ร็อดนีย์อึ้งจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด “นั่นแพงเรอะ ฮึ? คุณกําลังพักอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบดูเพล็กซ์มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์และได้รับค่าจ้างเดือนละหลายแสนดอลลาร์ คุณยังมีเงิน 100 ล้านดอลลาร์ในบัตรที่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นมอบให้คุณไปเมื่อวันก่อนด้วย คุณกล้าพูดว่าผักดองมีราคาแพงได้ยังไงกัน?!”“มันก็แพงอยู่ดี ผักดองในถุงเล็ก ๆ ที่ฉันได้มาบ่อย ๆ ราคาเพียงแค่ห้าดอลลาร์เอง”"หุบปากเลย"ร็อดนีย์เบื่อหน่ายกับเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจากตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”"นายนี่ตอแหลว่ะ"ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาลเชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณเมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
พ่อ...คํานี้ทําให้ร็อดนีย์อึ้งไปครู่หนึ่งทันทีเวนดี้พูดอย่างตั้งใจว่า “ใช่ ลูกอาจมีส่วนแค่สเปิร์มตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เด็กคนนี้มีความยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรแล้วนะ ลูกอาจเคยคิดที่จะทําให้เธอแท้งเด็ก แต่ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าการทําแท้งจะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดไหน?“มันง่ายมากเลยที่ลูกจะพูดแบบนั้นเพราะว่าลูกไม่ใช่คนที่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ร่างกายของผู้หญิงจะได้รับความเสียหายหลังจากผ่านการทําแท้ง ผู้หญิงบางคนถึงกับประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ นานาหรือมีอุปสรรคปัญหาในการตั้งครรภ์อีกครั้ง“นอกจากนี้ลูกคิดว่าถ้าแฟนหรือสามีในอนาคตของเธอรู้ว่าเธอเคยทำแท้งลูกของชายอื่นมาก่อน พวกเขาจะมองเธอยังไง? ลูกลองมองในมุมของเธอบ้าง ถ้าลูกรู้ว่าภรรยาในอนาคตของลูกเคยตั้งท้องลูกของชายอื่นมา ลูกจะผิดหวังไหม?”ร็อดนีย์ยังคงเงียบขณะฟังถ้อยคําเหล่านั้นเขาไม่ได้ใจร้ายโดยสันดาน หลังจากที่เวนดี้ชี้แนะเขาอย่างละเอียด ความสับสนเจ็บแปลบและความรู้สึกผิดก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขาในตอนนั้นเขาเคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพ่อแม่ถ้าหาก
