บทที่ 935

หลี่โม่จ้องเขม็งกู้ชิงหลินราวกับไก่ชนอย่างหมดคำจะพูด และหลังจากนั้นไม่นานเขาก็มองไปทางกู้หยุนหลานด้วยสายตาอ้อนวอน

กู้หยุนหลานกลอกตาใส่หลี่โม่ แล้วยกมือขึ้นเคาะโต๊ะ

“ฉันต้องทำงาน คนที่ไม่มีธุระอะไรก็ออกไปเถอะ คังเหวินซินช่วยพาเสี่ยวถงออกไปเดินเล่นหน่อยนะ”

กู้หยุนหลานเอ่ยขึ้น กู้ชิงหลินและเฉินเสี่ยวถงต่างไม่สามารถปฏิเสธได้ ทั้งสองมองหน้ากันอย่างดุร้าย แล้วจึงทยอยออกจากห้องทำงานของกู้หยุนหลานทีละคน

หลี่โม่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วพูดด้วยความกังวล "บอกผมหน่อยว่ามันเกิดอะไรขึ้น นี่ผมกลายหนุ่มเนื้อหอมซะแล้วเหรอ? ผมไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองมีเสน่ห์มาก่อนเลย"

“อย่าหลงตัวเองนักเลยน่า ทำไมฉันถึงรู้สึกว่า ท่าทีของกู้ชิงหลินที่มีต่อคุณเปลี่ยนไปนิดหน่อยนะ? เรื่องที่งานเลี้ยงเมื่อคราวก่อนที่โรงกลั่นไวน์องุ่นทำให้เธอหวั่นไหวขึ้นมาหรือเปล่า?”

กู้หยุนหลานเองก็รู้สึกว่า กู้ชิงหลินมีบางอย่างผิดปกติ ท่าทีของเธอที่มีต่อหลี่โม่นั้นอย่างกับพลิกหน้ามือเป็นหลังมือ

“ผมจะรู้ได้ยังไง? กู้ชิงหลินกับเฉินเสี่ยวถงต่างก็ทำผมปวดหัวไปหมด เรากำลังพูดถึงเรื่องที่จะไปดูวิลล่าอยู่เลยนี่ พวกเขาทำเสียเวลาหมดเลย”