แชร์
บทที่ 707
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 708
“เย่จงเทียน นี่คุณทำเกินไปหรือเปล่า ถ้ามีความสามารถก็มาสู้กับพี่ปิงของเราตัวต่อตัว อย่ามาใช้อาวุธที่ได้เปรียบมาทำร้ายคนอื่น”“ใช่ คุณมีความสามารถก็สู้กันตัวต่อตัวสิ ทำให้พวกเราเห็นว่าคุณเป็นผู้ชายที่กล้าหาญหรือเปล่า อย่าใช้อาวุธมาคุยกันแบบนี้สิ”เย่จงเทียนยิ้มเย็นชาและมองพวกของเหอปิงอย่างดูถูก “ฉันเป็นคนที่อยู่ในกองทัพ ไม่เคยทำเรื่องโง่ ๆ อย่างการสู้ตัวต่อตัวหรอก ถ้าพวกแกสามารถต้านได้ก็มาสู้กับพวกของฉัน แต่ถ้าพวกแกไม่สามารถต้านได้ก็อย่าพูดอะไรส่งเดช”สิ่งที่เย่จงเทียนพูดคือคำพูดทางทหาร ทางทหารไม่โอ้อวดกันเรื่องกำลังส่วนตัว เพราะว่ากำลังส่วนตัวไม่ได้มีประโยชน์มากเท่าไหร่ในกองทัพ ความสามารถในการบัญชาการนั้นสำคัญยิ่งกว่านายพลผู้กล้าหาญของราชวงศ์ก็เป็นแค่ผู้ริเริ่มเท่านั้น นายพลผู้มีชื่อเสียงล้วนใช้สมองหากิน ส่วนกำลังมีไว้เพื่อประดับเท่านั้น สำหรับเรื่องราวความกล้าหาญของนายพลผู้มีชื่อเสียงเหล่านั้นล้วนเป็นการตีความกันไปเองพวกเว่ยหย่งล้วนเป็นพวกในใจขุ่นเคืองแต่ไม่กล้าพูดออกมา ใช้สายตาโกรธเคืองมองเย่จงเทียนแต่กลับไม่กล้าด่าอะไรอีกอีกฝ่ายเอาปืนแก็ตลิงออกมาแล้ว ถ้ายั่วโมโหเย่จงเทียนจร
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 709
เหอปิงจะพาพวกเว่ยหย่งกลับไป ยั่วโมโหก็ไม่ได้ซ่อนตัวก็ไม่ได้ ธุรกิจใหญ่โตตรงหน้าต้องการจะเอาชีวิตคนจริง ๆ อีกทั้งเหอปิงเองก็รู้สึกว่าอัตราความสำเร็จไม่มีเลยแม้แต่น้อยนักฆ่าทางด้านเหอปิงมีอยู่สิบกว่าคน ทหารรับจ้างที่เย่จงเทียนพามาก็เป็นกลุ่มสู้รบเล็ก ๆ สองกลุ่มรวมแล้วมีแค่สามสิบคนเท่านั้นคนทั้งหมดสี่สิบกว่าคนไปจัดการคนร้อยกว่าคนที่อยู่ในภูมิประเทศที่สะดวกกว่า อีกทั้งมีอาวุธครบมือ มีอาวุธหนักด้วย คิดอย่างไรก็รู้สึกว่าไร้สาระเหมือนเพ้อฝัน เพียงแค่เข้าร่วมเกรงว่าสุดท้ายแล้วผลที่ได้คือจะจบชีวิตกันทั้งหมดนี่ไม่ใช่การถ่ายภาพยนตร์ ไม่ได้มีฮีโร่ แม้จะเป็นตัวประกอบในภาพยนตร์ก็ตายได้ เหอปิงไม่ได้คิดว่าตัวเองจะคิดแก้ปัญหาในทุกสถานการณ์ได้ การกลับไปอย่างไม่ลังเลแบบนี้แหละถึงจะถูกแต่พวกเหอปิงเพิ่งเดินไปได้ก้าวเดียว ทหารรับจ้างที่ถือปืนแก็ปตลิงขึ้นมาทำมุมสี่สิบห้าองศาปิดล้อมไว้ อุปกรณ์เล็งอินฟราเรดที่ติดอยู่บนปืนในมือของทหารรับจ้างเล็งไปที่พวกของเหอปิงแล้ว แสงสีแดงส่ายไปมาอยู่บนตัวของพวกเหอปิงในโรงงานร้างเต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหารทันที สีหน้าของพวกเหอปิงเปลี่ยนเป็นไม่สู้ดีการจะพุ่งออกไปข้างน
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 710
สีหน้าของพวกเว่ยหย่งเปลี่ยนไปเป็นราวกับเถ้าถ่าน แม้ว่าในใจจะเต็มไปด้วยความไม่พอใจแต่ก็พูดความคิดต่อต้านขึ้นมาไม่ได้ ตอนนี้สถานการณ์แข็งแกร่งยิ่งกว่าคน ทำได้แค่ทนรับการกดขี่ของเย่จงเทียนไปเงียบ ๆ ในตอนที่เย่จงเทียนแบ่งความสนใจไปทางอื่น เหอปิงรู้สึกว่านี่คือโอกาสที่ดีมาก มือขวาที่ไพล่อยู่ข้างหลังสะบัดอย่างแรง นิ้วมือทั้งห้าติดกันพุ่งเข้าไปที่ท้องน้อยของเย่จงเทียนราวกับดาบที่แหลมคมใช้ความเร็วและความแข็งแกร่งทั้งหมด หน้าขาว ๆ ของเหอปิงเปลี่ยนเป็นสีแดงในพริบตา อธิษฐานในใจว่าต้องทำสำเร็จเวลานี้เหอปิงรู้สึกว่าตนเองมีพลังบุกทะลวง กำลังแขนและความเร็วแข็งแกร่งกว่าแต่ก่อนมากมองปลายนิ้วมือที่ใกล้จะแทงเข้าไปในท้องน้อยของเย่จงเทียน สีหน้าของเหอปิงก็ปรากฏความดีใจในตอนที่เหอปิงรู้สึกว่าจะสำเร็จ จู่ ๆ ตรงหน้าก็พร่าเลือน เข่าของเย่จงเทียนกระแทกเข้าที่แขนของเหอปิงอย่างแรงแขนขวาของเหอปิงถูกกระแทกเด้งขึ้น ปลายนิ้วแหลมคมอยู่ห่างจากท้องของเย่จงเทียนเพียงแค่ไม่กี่มิลลิเมตรเท่านั้นน่าเสียดายเหอปิงคิดเสียดายอยู่ในใจเย่จงเทียนส่งเสียงหึเย็นชา เข่าที่ยกขึ้นยังคงยกสูงขึ้นอีก จากนั้นก็สะบัดน่องขึ้
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 711
“คุณคิดว่าไงล่ะ?” หลี่โม่ยิ้มพลางพูดเย่จงเทียนก้าวไปทางหลี่โม่ ส่ายหน้าแล้วพูด “พูดตามตรง ฉันมองแกไม่ออกเลยว่ะ ฉันรู้สึกว่าแกไม่น่าจะว่าง่าย ฉันก็เลยตัดสินใจให้ของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ กับแก หวังว่าแกจะให้ความร่วมมืออย่างดี"คุณจะลองดูก็ได้ว่าผใจะให้ความร่วมมือดี ๆ ไหม”หลี่โม่นั่งอย่างเหนื่อยหน่าย ไม่ได้แสดงท่าทางว่าจะลงมือเลยแม้แต่น้อย แต่คำที่พูดออกมากลับทำให้ทุกคนรู้สึกว่าหลี่โม่ไม่ยอมให้จับแต่โดยดีแน่ ๆ พวกทหารรับจ้างค่อย ๆ หันปากกระบอกปืน ลำแสงสีแดงจำนวนมากกว่ายี่สิบอันไปรวมกันอยู่บนร่างท่อนบนของหลี่โม่ ถ้าเป็นคนอื่นที่เจอเหตุการณ์แบบนี้ก็คงจะตกใจกลัวจนแย่แล้ว แต่หลี่โม่มองไปที่เย่จงเทียนอย่างไม่สะทกสะท้านอะไรกับการถูกลำแสงสีแดงเล็งมาเลยแม้แต่น้อยฉินจี้เย่ที่อยู่ด้านข้างมอง กังวลว่าพวกคนใหญ่คนโตทะเลาะกันแล้วจะเดือดร้อนผู้น้อย เขาจึงรีบหันไปมองบอดี้การ์ดมองบอดี้การ์ดที่ทยอยถอยหลังไป ฉินจี้เย่ก็มีความคิดจะฆ่า “ตอนที่พวกแกถอยหลังไม่นึกถึงฉันบ้างหรือไงวะ! รีบพาฉันถอยไปที่ปลอดภัยสิ ขาของฉันเป็นตะคริวแล้วโว้ย!”ขาของฉินจี้เย่เป็นตะคริว อยากจะเดินไปก็เดินไม่ไหวทำได้แค่เรียกพวกบ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 712
พวกทหารรับจ้างเริ่มดำเนินการ คิดจะช่วยเย่จงเทียนออกมา หลี่โม่พูดอย่างเย็นชา “อย่าขยับ ถ้าพวกแกขยับแม้แต่นิดเดียวเขาตายแน่”“อย่าขยับ ทุกคนอย่าขยับ ฟังที่เขาพูด” เย่จงเทียนพูดเวยเสียงแหบพร่าพวกทหารรับจ้างหยุดทุกอย่างแล้วมองหลี่โม่อย่างโหดเหี้ยมพวกฉินจี้เย่กับเว่ยหย่งมองตรงไป พวกเขามองไม่ทันว่าหลี่โม่จับเย่จงเทียนได้อย่างไร เห็นแค่หลี่โม่ขยับตัวเย่จงเทียนก็คุกเข่าลงไปแล้ว“เมื่อกี้ไอ้คนนามสกุลหลี่มันทำยังไงนะ เด็กนี่มันมีที่มาแบบไหนกันแน่”เว่ยหย่งริมฝีปากสั่น ถามอย่างกลัว ๆ อยู่ในใจแต่ไม่มีใครตอบคำถามของเว่ยหย่งได้เลย เวลานั้นการกระทำของหลี่โม่เป็นราวกับปริศนา ไม่มีใครมองได้ทันเลยฉินจี้เย่ถอยหลังไปสองก้าวแล้วพูดเสียงเบาอย่างตกใจ “นี่ฉันไปหาเรื่องคนมีฝีมือเข้าเหรอเนี่ย ทีแรกคิดว่าเป็นพวกไม่เอาไหน ไม่คิดว่าเป็นราชาของราชาอีกที หมอนี่มันจะให้คนมีชีวิตต่อไปได้ยังไงกัน”ความรู้สึกเสียใจอย่างถึงที่สุดเต็มเปี่ยมอยู่ในใจเขา ภายใต้ความลุกลี้ลุกลนนั้น ฉินจี้เย่กังวลมาก ๆ ว่าหลี่โม่จะมาคิดบัญชีกับตนเองภายหลังฉินจี้เย่คิดจนเข้าใจแล้ว คาดว่าหลี่โม่น่าจะมีความคิดที่จะลอบสังหารท่านปา ดัง
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 713
“แกรู้เหรอว่าเมื่อเผชิญหน้ากับเจ้าหน้าที่ทั้งในและนอกเครื่องแบบในป่าต้องทำยังไงถึงจะจัดการได้? แกรู้เหรอว่าถ้าเจออาวุธหนักแล้วต้องทำยังไงถึงจะจัดการได้ ถ้ามีมือปืนต้องจัดการยังไง? แผนการรบควรต้องละเอียดแค่ไหนและแผนการป้องกันอีก?”เย่จงเทียนยิ่งพูดเสียงยิ่งดังขึ้น สุดท้ายก็จ้องหลี่โม่ด้วยสายตาดุ ๆ แบบสัตว์ร้าย “แกไม่เข้าใจอะไรเลย แล้วยังจะอยากได้อำนาจสั่งการที่นี่น่ะเหรอ! จะเอาไปทำบ้าอะไร!”หลี่โม่มองเย่จงเทียนนิ่ง ๆ ยิ้มแล้วยกมือขึ้นตบหน้าเย่จงเทียนเพียะเสียงตบดังก้องไปทั่วทั้งโรงงานร้าง ทุกคนมองหลี่โม่เงียบ ๆ ราวกับเห็นราชาปีศาจกลุ่มคนพวกนี้เห็นคนเลือดจนชินแล้ว ทั้งทหารรับจ้างและนักฆ่าที่ไม่รู้ว่าฆ่าคนมาตั้งเท่าไหร่ แต่เวลานี้ล้วนขี้ขลาดอย่างประหลาดรอยมือปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเย่จงเทียน เขาเอียงหัวถุยเลือดในปากออกมา“มือแกหนักใช้ได้นี่ ถึงแกจะฆ่าฉันวันนี้ ฉันก็ยังจะพูดว่าแกมันสั่งการไม่เป็น ถึงแกจะฆ่าฉัน ฉันก็จะไม่ยอมให้แกส่งพี่น้องของฉันไปตาย!”“คุณคิดมากไปแล้ว ไม่เห็นต้องซับซ้อนขนาดนั้นเลย” หลี่โม่พูดเรียบ ๆเย่จงเทียนตะลึงพร้อมขมวดคิ้วมองหลี่โม่ คิดไม่ตกว่าคำพูดของหลี่โม
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 714
“ได้”หลี่โม่ควักมือถือออกมาต่อสายหาเบอร์ของเฉียนฝูน้ำเสียงนอบน้อมของเฉียนฝูดังมาจากโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว “เจ้าชายมังกร คุณมีอะไรจะสั่งครับ”“ผมอยากเจอเหล่าปา” หลี่โม่พูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์เฉียนฝูตกใจมาก พูดอย่างลนลาน “เจ้าชายมังกร เรื่องนี้ล้อเล่นไม่ได้นะครับ เหล่าปาเป็นราวเหล็กของราชินีมังกร จุดประสงค์ที่มาครั้งนี้ยังไม่รู้แน่ชัด เขาพาคนมาไม่น้อยเลย”“วางใจได้ ทางนี้ผมมีแผน ขอแค่คุณให้เขามาเจอผมก็พอแล้ว เดี๋ยวผมจะส่งตำแหน่งให้”เห็นท่าทีหลี่โม่เฉียบขาด เฉียนฝูจะห้ามปรามไว้คงไม่ดี “งั้นก็ได้ครับ คุณชายต้องระวังเรื่องความปลอดภัยนะครับ เดี๋ยวผมส่งกำลังพลไป”“ไม่รีบ คุณให้เหล่าปามาก่อน”หลี่โม่วางสาย จากนั้นก็ส่งตำแหน่งที่อยู่ให้เฉียนฝูพวกเย่จงเทียนได้ยินกันหมดต่างก็มึนงง ท่านปาที่เรียกกันทั่วไปพอออกจากปากหลี่โม่กลายเป็นเหล่าปา?หลี่โม่คนนี้มีตัวตนอย่างไรกันแน่ จากวิธีเรียกที่หลี่โม่เรียกท่านปาว่าเหล่าปาแล้ว เขาน่าจะเป็นคนรุ่นเดียวกับท่านปา!“เสแสร้งเก่งจริง ๆ ท่านปาเป็นหนึ่งในแปดราชามังกรของแดนมังกร แกเรียกเขาว่าเหล่าปา แกคิดว่าแกเป็นหัวใจสำคัญของแดนมังกรเหรอ!”“การเสแสร้ง
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 715
ท่านปากอดสาวงามทั้งซ้ายทั้งขวาอยู่ในห้องใต้ดินของคฤหาสน์ ช่วงเวลาที่อยู่กรุงโซล เพื่อความปลอดภัย ท่านปาไม่ออกจากบ้านเลยแล้วอยู่แต่ในห้องใต้ดินที่ปลอดภัยที่สุด มีหลี่โม่อยู่ที่กรุงโซล แม้ว่าท่านปาจะดูถูกหลี่โม่แต่ทีมคุ้มกันแดนมังกรข้างกายหลี่โม่ก็ยังคงป้องกันอยู่ในขณะที่ท่านปากอดสาวสวยสองคนอยู่นั้นเขากลับจิตใจว้าวุ่น ในใจรู้สึกไม่สงบ รู้สึกว่าจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นเห็นสีหน้าท่านปาเคร่งเครียด สาวสวยคนหนึ่งก็ถือแก้วเหล้าไปใกล้ปากของท่านปา “ท่านคะ ดื่มหน่อยสิคะ ดื่มแล้วจะได้สบายใจ”ท่านปายิ้มกอดสาวสวยแล้วพูด “ใช้แก้วดื่มมันไม่สนุก ใช้ปากเล็ก ๆ ของเธอป้อนฉันสิ”“ท่านนี่ร้ายกาจจริง ๆ ”สาวสวยพูดอ่อนช้อย ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มหนึ่งอึก จากนั้นก็นำปากแดง ๆ บอบบางเข้าไปใกล้ริมฝีปากของท่านปาในตอนที่ท่านปากำลังจะจิบเหล้าจากปากสาวสวยนั้น พลันเสียงมือถือก็ดังขึ้นตัวเขาหยุดไปเล็กน้อย ท่านปาผลักสาวสวยออกไปอย่างหยาบคาย “ใครโทรมาวะ กล้ามาทำฉันเสียอารมณ์”หยิบมือถือมาดูหน้าจอ เห็นหน้าจอขึ้นเป็นชื่อเฉียนฝู ท่านปาขมวดคิ้วมุ่น“ไอ้นี่ โทรมาหาฉันทำไม”ท่านปาบ่นพึมพำ ลังเลอยู่สักพัก ในตอนที่โทรศั
บทล่าสุด
