LOGINShare
บทที่ 10 คนที่ใช่ไม่ต้องพยายาม
Last Updated:
2024-12-10 16:06:19Related chapters
คืนผูกรัก บทที่ 11 ไม่ทันตั้งตัว
“คุณลลิล”“…”“คุณลลิลคะ!”“คะ?”“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ”“เปล่าค่ะ”“ถ้าอย่างนั้นหมอจะเริ่มตรวจแล้วนะคะ”คนที่นอนราบอยู่บนเตียงพยักหน้าตอบรับ ก่อนจะหลับตาลงครู่หนึ่งพลางสูดลมหายใจเข้าลึกเพื่อรวบรวมสติไม่ให้เหม่อลอยอย่างก่อนหน้าไม่กี่วินาทีต่อมา เจลเย็นก็ถูกทาลงบนหน้าท้องแบนราบตามด้วยการใช้หัวตรวจเลื่อนวนไปมาเพื่อดูสิ่งมีชีวิตที่สุดแสนจะมหัศจรรย์ภายในนั้น“อายุครรภ์เจ็ดสัปดาห์ ทารกจะมีขนาดประมาณผลบลูเบอร์รี่เองค่ะ” แพทย์หญิงเริ่มอธิบายด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มไม่จางหายคนฟังอย่างเธอถึงกับหัวใจพองโต มือชื้นไปด้วยเหงื่อ ความรู้สึกตื้นตันท่วมท้นอยู่ภายในใจยากจะอธิบาย ครั้นเห็นทารกขนาดจิ๋วบนหน้าจอมอนิเตอร์ขยับตัวไปมาช้าๆ“แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็มีหัวใจแล้วนะคะ” สิ้นประโยคนั้น แพทย์หญิงจึงทำการกดปุ่มอะไรบางอย่างแต่แล้วจู่ๆ หญิงสาวก็รับรู้ได้ถึงอากัปกิริยาที่แปลกไปของอีกฝ่ายจึงรีบปริปากถามด้วยความฉงน“มีอะไรหรือเปล่าคะ”“สักครู่นะคะ” บอกพลางกดปุ่มเดิมซ้ำๆ จนภายในห้องเริ่มมีเสียงหัวใจเต้นดังผ่านลำโพง แต่กระนั้นกลับต้องตั้งใจฟังเป็นอย่างมากกว่าจะได้ยิน“ดูเหมือนว่าทารกจะมีภาวะหัวใจเ
Last Updated : 2024-12-10คืนผูกรัก บทที่ 12 ว่าที่คุณพ่อ
โอ้ก อึก!เสียงอาเจียนหนักหน่วงดังสะท้อนไปทั่วบริเวณห้องน้ำต่อเนื่องเป็นเวลาหลายนาที กระทั่งสิ่งที่ถูกขย้อนออกมาเหลือเพียงน้ำย่อยขมๆ จากกระเพาะอาหารอันว่างเปล่าทำให้คนที่นั่งอยู่บนพื้นใช้มือปิดฝาชักโครกแล้วกดปุ่มก่อนจะฟุบใบหน้าลงอย่างไร้เรี่ยวแรงตลอดระยะเวลาหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาดูเหมือนว่าอาการแพ้ท้องจะยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นสร้างความทรมานให้เธอในทุกเช้าตรู่จนยาที่หมอให้มายังเอาไม่อยู่กระทั่งเวลาผ่านไปสักพัก เธอค่อยๆ พยุงตัวลุกขึ้นเดินมุ่งหน้าไปยังเตียงนอนอย่างทุลักทุเลแล้วรีบซุกตัวลงใต้ผ้าห่มผืนหนา ทว่าอาการบ้านหมุนกลับเข้าจู่โจมจนรู้สึกพะอืดพะอมอยากจะอาเจียนอีกครั้ง หญิงสาวจึงทำได้เพียงสูดลมหายใจเข้าออกเป็นจังหวะพร้อมปิดเปลือกตาลง“อ้ะ!”มือของเธอรีบเลื่อนไปกุมท้องที่ปวดบิดจนเกร็งพร้อมนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ บางส่วนในร่างกายประท้วงบอกถึงความผิดปกติบางอย่างลลิลเผลอกัดริมฝีปากจนห้อเลือดเพื่อข่มอาการปั่นป่วนเหล่านั้น เรือนร่างภายใต้ผ้าห่มเริ่มมีเหงื่อชุ่มไปทั่วทั้งตัว ในขณะเดียวกันความคิดบางอย่างก็แล่นปราดเข้าสู่สมองส่งผลให้จิตใจเกิดความกังวลไปด้วยหญิงสาวไม่รอช้าเอื้อมมือไปคว้าสมาร์ตโฟน
Last Updated : 2024-12-10คืนผูกรัก บทที่ 13 ความต้องการของบิดา
ตุ้บ อั้ก!ชายหนุ่มที่กำลังอยู่ในห้วงนิทรารมณ์บนโซฟาในตอนแรกถึงกับร้องออกมาด้วยความจุก เมื่อร่างของเขาปะทะพื้นเย็นเฉียบเต็มแรงก่อนจะค่อยๆ ยันกายลุกขึ้นพลางสะบัดศีรษะไล่ความง่วงงุนที่ยังคงหลงเหลือ เพราะกว่าจะได้นอนก็หลังจากเคลียร์งานเสร็จสมบูรณ์ซึ่งเป็นเวลาเกือบรุ่งสางไปแล้วสายตาเหลือบมองคนป่วยบนเตียงแวบหนึ่ง แต่กลับพบเพียงความว่างเปล่า ในตอนนั้นเองที่เขาผุดลุกขึ้นรีบเดินจ้ำอ้าวไปเลื่อนประตูห้องน้ำโดยไม่ทันได้ไตร่ตรองสายตาสองคู่ประสานกันครู่หนึ่งด้วยความตกใจแต่ดูเหมือนว่าคนที่ตกใจมากกว่าจะเป็นหญิงสาวซึ่งนั่งอยู่บนชักโครกพร้อมกะพริบตาปริบมองอีกฝ่ายในจังหวะนั้นเองที่ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกตัวแล้วเลื่อนประตูปิดก่อนจะหันหลังยืนพิงพร้อมเอ่ยอย่างลนลาน“พี่...พี่ตื่นแล้วไม่เจอลิล”“ลิลแค่ปวดฉี่นะคะ”“ทำไมไม่เรียก”“ก็พี่ธีร์หลับอยู่”“ทีหลังต้องเรียกนะ”“ค่ะ”คำตอบรับดังขึ้นพร้อมเสียงกดชักโครก ลลิลเลื่อนประตูออกทำให้คนตัวสูงเข้ามาประคองเธอไว้แล้วพาไปนอนลงบนเตียงตามเดิม“พี่ธีร์ทำของตกเหรอคะ หรือลิลหูฝาด”“เสียงข้างห้องละมั้ง อย่าไปสนใจเลย”“ต้องมานอนโซฟาแบบนี้ เมื่อยแย่สินะคะ”“ไม่เป็นไรหรอก”
Last Updated : 2024-12-10คืนผูกรัก บทที่ 14 จุดกึ่งกลาง
“เหมามาหมดร้านหรือยังคะ” หญิงสาวที่นั่งเอนกายพิงพนักเตียงหยุดมือซึ่งกำลังถักโครเชต์ฆ่าเวลาแล้วหันไปเอ่ยแซวชายหนุ่มที่เดินเข้ามาพร้อมหอบหิ้วของพะรุงพะรัง“นี่ให้พยาบาลข้างนอกไปบ้างแล้วนะ” ว่าพลางเลื่อนโต๊ะตัวเล็กไปข้างเตียงแล้ววางถุงขนมหลากหลายชนิดลงบนนั้นจนไม่เหลือพื้นที่ว่าง“ขอบคุณที่อุตส่าห์ไปซื้อให้นะคะ”“กินให้หมดก็แล้วกัน”“เยอะขนาดนี้ใครจะไปกินหมดเล่า” ถึงจะว่าอย่างนั้นแต่ใบหน้าหวานกลับอาบไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข ดวงตาเปล่งประกายก่อนจะวางอุปกรณ์ในมือลงข้างกายแล้วเปิดกล่องขนมลลิลส่งขนมผูกรักไส้สับปะรดเข้าปาก พยายามเคี้ยวมันอย่างเชื่องช้าเพราะกลัวว่าอาจจะอาเจียนออกมาอีกครั้งหลังจากนั้น และถึงแม้เธอจะรู้สึกอยากขนมแต่กลับกินไปได้เพียงไม่กี่ชิ้นแล้วดื่มน้ำส้มคั้นที่ชายหนุ่มซื้อมาด้วยเป็นการล้างปาก“กินแค่นั้น?” คิ้วเข้มเริ่มขมวดเข้าหากัน“พอก่อนดีกว่าค่ะ เดี๋ยวกินเยอะแล้วจะอาเจียนอีก” เธออธิบายเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเสียน้ำใจครั้นได้ยินอย่างนั้นคิ้วของเขาก็เริ่มคลายแล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแฝงความเป็นห่วง“วันนี้เป็นยังไงบ้าง อาเจียนไปกี่รอบ”“สามรอบค่ะ”“ขนาดให้ยาแก้แพ้แล้วอะนะ”“ใช่ค่ะ
Last Updated : 2024-12-10คืนผูกรัก บทที่ 15 ช่วงเวลาดีๆ
ช่วงเย็นวันต่อมา…“พี่ธีร์เป็นอะไรหรือเปล่าคะ”“เปล่านี่ ทำไมเหรอ”“ดูกระวนกระวายใจยังไงก็ไม่รู้” ว่าไปตามสิ่งที่เห็นเพราะตั้งแต่เจอหน้ากันตอนเช้า กระทั่งขณะนี้ดูเหมือนว่าจิตใจของเขาแทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัวจนเธอเองยังรู้สึกได้“คิดไปเองละมั้ง” คนที่นอนเหยียดกายบนโซฟายังคงจับจ้องอยู่บนหน้าจอสมาร์ตทีวีซึ่งฉายภาพยนตร์สืบสวนสอบสวน แต่ถึงกระนั้นเขากลับไม่ค่อยมีสมาธิจดจ่ออย่างที่หญิงสาวว่า แต่แค่ไม่อยากยอมรับก็เท่านั้นครืดๆ ครืดๆสมาร์ตโฟนที่วางอยู่ข้างกายสั่นเป็นรอบที่สามของวัน ธีระซึ่งคิดว่าอาจต้องกดปิดเสียงแจ้งเตือนทุกอย่างรีบคว้ามันมาถือไว้ จังหวะเดียวกันนั้นหางตากลับเหลือบไปเห็นคนบนเตียงกำลังเอียงคอมองมาทางเขาพร้อมปริปากถามด้วยความสงสัย“มีธุระด่วนหรือเปล่าคะ”“เปล่า”“ลิลว่ากดรับเถอะ พี่ธีร์จะได้มีสมาธิดูหนังเสียที” เธอเริ่มตงิดใจเพราะจำได้ว่าก่อนหน้านี้เขาเหมือนจะกดตัดสายไปแล้วสองรอบชายหนุ่มลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วตัดสินใจลุกขึ้นเดินไปหยุดยืนตรงระเบียงก่อนจะพูดคุยอะไรบางอย่างกับคนปลายสายโดยมีหญิงสาวหันไปมองเป็นระยะ ไม่นานก็เดินกลับเข้ามาด้วยสีหน้าแสดงออกถึงความหงุดหงิดเล็กน้อย“ถ้
Last Updated : 2024-12-10คืนผูกรัก บทที่ 16 คำถามที่ไร้คำตอบ
“ถ้าจะมองขนาดนั้น ถ่ายรูปไว้เลยดีมั้ย” ริมฝีปากหยักลึกค่อยๆ ขยับเปล่งเสียงออกมาขณะที่เปลือกตายังคงปิดสนิท“ตื่นนานแล้วเหรอคะ”“ก็นานพอที่จะเห็นว่ามีคนแอบมอง”“ไม่ได้ทำอย่างนั้นซะหน่อย”“หลักฐานคาตายังมาปฏิเสธอีก” ลืมตาขึ้นแล้วจับจ้องใบหน้าหวานของคนข้างกายพลางกระตุกยิ้มมุมปาก“ถ้างั้นก็ลุกขึ้นไปเลยค่ะ” งุดหน้าอย่างเขินอายแล้วเอ่ยปากไล่ แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะทำทีเป็นไม่ได้ยินก่อนจะพึมพำกับตัวเอง“หลับต่ออีกหน่อยดีกว่า”“ไม่ได้นะ เดี๋ยวพยาบาลก็เข้ามาเห็นหรอก” น้ำเสียงเริ่มจริงจังเมื่อหันไปมองนาฬิกาแขวนบนผนังซึ่งบ่งบอกเวลาแปดโมงครึ่ง“พยาบาลเข้ามาช่วงเก้าโมงไม่ใช่เหรอ” เขาทวนถามพลางเหลือบมองเวลาไปด้วยโดยไม่ลืมออกคำสั่งเป็นการทิ้งท้าย“อีกยี่สิบนาทีปลุกพี่ด้วย” เปลือกตาปิดสนิทอีกครั้งซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่เลื่อนแขนไปวางลงบนเอวคอดเธอถอนหายใจเบาๆ ให้กับความเอาแต่ใจของเขา แต่ถึงอย่างนั้นกลับไล่สายตามองไปทั่วใบหน้าหล่อเหลาราวกับถูกสะกดอย่างไม่รู้สึกเบื่อจนอยากหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้ตราบนานเท่านานครึ่งวันเช้าผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว ทว่าช่วงบ่ายกลับมีเรื่องราววุ่นวายอันก่อให้เกิดสถานการณ์เคร่งเ
Last Updated : 2024-12-10คืนผูกรัก บทที่ 17 เกิดจากความรัก
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา…หญิงสาวบนชิงช้าภายในสนามเด็กเล่นของสวนหย่อมโรงพยาบาลกวาดสายตามองไปรอบบริเวณราวกับธรรมชาติร่มรื่นเหล่านั้นเป็นสิ่งน่าตื่นตาตื่นใจสำหรับเธอ ขณะที่เท้าเปลือยเปล่าสัมผัสลงบนผืนทรายขาวละเอียดยิ่งชวนให้คิดถึงชายหาดอันงดงามลลิลพ่นลมหายใจออกทางปากอย่างแรงราวกับอยากให้ความเครียดสะสมทั้งหมดทั้งมวลจางหายไปในอากาศ หลังจากต้องทนอุดอู้อยู่แต่ในห้องตลอดระยะเวลาสิบกว่าวันนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มหยุดมองต้นชมพูพันธุ์ทิพย์ที่ผลิดอกสีชมพูบานสะพรั่งซึ่งบางดอกกำลังร่วงหล่นลงสู่พื้นที่ปกคลุมไปด้วยหญ้า สายลมยามเย็นพัดพาความสดชื่นชวนให้รู้สึกผ่อนคลาย กระทั่งเสียงหัวเราะร่าของเด็กคนหนึ่งดึงความสนใจจากเธอหนูน้อยอายุราวสี่ถึงห้าขวบในชุดผู้ป่วยกำลังวิ่งไล่จับฝูงผีเสื้อด้วยความสนุกสนาน รอยยิ้มสดใสบนใบหน้าลูกครึ่งผสานเสียงหัวเราะคิกคักบ่งบอกถึงความสุขได้เป็นอย่างดีทำเอาคนที่ลอบมองอยู่เผลอยิ้มตามโดยไม่รู้ตัว"หืม?" จู่ๆ หนูน้อยก็วิ่งมาหยุดยืนตรงหน้าพลางยื่นช่อดอกหญ้าที่กำไว้ในมือซ้ายให้เธอ“จะฝากเหรอคะ” ถามพร้อมคลี่ยิ้มอย่างเป็นมิตร“หนูให้ค่ะ” ดวงตากลมใสแจ๋วภายใต้แพขนตางอนยาวมองอีกฝ่าย ขณะเดียวกันก
Last Updated : 2024-12-10คืนผูกรัก บทที่ 18 เรื่องบนเตียง
ตึกตัก ตึกตัก~“พี่ธีร์""หืม?""เป็นอะไรหรือเปล่าคะ”“ปะ…เปล่า” เอ่ยปฏิเสธแต่กลับเงยใบหน้าพลางกะพริบตาปริบๆ ไล่หยาดน้ำใสที่รื้นขึ้นบริเวณขอบตา เมื่อได้ยินเสียงจังหวะการเต้นของหัวใจดวงน้อยซึ่งเปรียบเสมือนของขวัญอันล้ำค่าจนไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ชายหนุ่มกล้ายอมรับอย่างลูกผู้ชายว่า หลังจากชีวิตต้องเจอกับความผิดหวังและจมอยู่กับความเศร้าเป็นเวลานานส่งผลให้เขาเลิกคิดเรื่องการสร้างครอบครัวหรือมีทายาทสืบสกุลไปโดยปริยายแต่ตอนนี้ชีวิตของเขากำลังจะเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาลจากความเมามายจนขาดสติเพียงครั้งเดียว“หัวใจของเขาเต้นปกติแล้วใช่มั้ยครับหมอ” สีหน้ายังคงเต็มไปด้วยความกังวลขณะปริปากถาม“กลับมาเต้นปกติแล้วค่ะ ส่วนอย่างอื่นก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง” แพทย์หญิงพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลครั้นได้ยินอย่างนั้น ชายหนุ่มก็ลอบถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกโดยไม่ทันสังเกตว่าอากัปกิริยาเหล่านั้นตกอยู่ในสายตาของคนบนเตียงตลอดเวลานัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มเหลือบมองมือใหญ่ที่กอบกุมมือเธอไว้แน่นพลางคลี่ยิ้มด้วยความรู้สึกอิ่มเอมใจ ก่อนจะหันไปจับจ้องยังจุดเดียวกันนั่นคือหน้าจอมอนิเตอร์ซึ่งปรากฏสิ่งมีชีวิตขนาดจิ๋วกำลังเ
Last Updated : 2024-12-10
Latest chapter
คืนผูกรัก Spicial 2 ธีระ
สองเดือนต่อมา…ผมเฝ้ามองลูกสาวที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงหลังน้อยภายในห้องนั่งเล่นอย่างไม่รู้สึกเบื่อ ใบหน้าเล็กๆ ของเธอช่างบริสุทธิ์และน่าทะนุถนอมอะไรเช่นนี้อย่างที่รู้กันว่า ณดาเป็นเด็กเลี้ยงง่าย ทุกคนรอบตัวต่างหลงรักเธอซึ่งผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ตกหลุมรักลูกสาวตัวน้อยซ้ำแล้วซ้ำเล่า“กำลังชื่นชมผลผลิตของตัวเองอยู่เหรอคะ”ภรรยาของผมเอ่ยแซวแล้วเดินเข้ามาหยุดยืนข้างกายพร้อมระบายรอยยิ้มหวานอันเป็นเอกลักษณ์ เธอคือบุคคลสำคัญที่มอบของขวัญล้ำค่าและน่าอัศจรรย์ใจให้กับผม"แน่นอน"ผมว่าแล้วโอบไหล่บางแนบชิดกาย แต่พอลองสังเกตดูดีๆ เหมือนสีหน้าของเธอไม่ค่อยสู้ดีนักจึงอดที่จะเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงไม่ได้“ที่รักไม่สบายหรือเปล่า”“แค่รู้สึกมึนๆ เหมือนนอนไม่พอนะคะ”เธอยังคงส่งรอยยิ้มฝืดเฝื่อนอย่างที่ชอบทำเพื่อให้ผมคลายกังวล“ไปพักหน่อยมั้ย ถึงยังไงวันนี้พี่ก็ไม่ได้ออกไปไหน”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ได้น้ำหวานๆ แล้วรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย”ผมเพิ่งเห็นชานมไข่มุกที่เหลือครึ่งแก้วในมือข้างซ้ายของเธอ"ของหวานทำให้อารมณ์ดีขึ้นงั้นสิ"เธอพยักแทนคำตอบแล้วยื่นแก้วมาตรงหน้าผม"ลองชิมดูมั้ยคะ หวานร้อย(เปอร์เซ็นต์)อร่
คืนผูกรัก Spicial 1 ลลิล
“เป็นยังไงบ้างคะ”“อืม ดีมาก”“หมายถึงรสชาติอาหาร?”“หมายถึงเมีย”สิ้นประโยคนั้น ฉันถูกหอมแก้มทั้งสองข้างอีกฟอดใหญ่จึงวางช้อนชิมน้ำซุปก่อนหน้านี้ลงที่เดิมแล้วเอียงคอมองใบหน้าหล่อเหลาของผู้เป็นสามีเชิงตัดพ้อ“เสียใจจัง ลิลอุตส่าห์ตั้งใจทำนะคะเนี่ย” “อ่า~ ไม่งอนผัวนะครับคนดี"เขาตีเนียนกระชับอ้อมแขนที่กำลังสวมกอดฉันจากข้างหลังแน่นขึ้นพลางเกยคางลงบนไหล่อย่างออดอ้อนแล้วเริ่มเอ่ยชมไม่ขาดปาก"ถึงยังไงอาหารฝีมือเมียก็รสชาติดี มีประโยชน์ ถูกหลักอนามัย และอร่อยที่สุดในโลก""...""แถมคนทำยังอร่อยและแซ่บจนหยุดกินไม่ได้อีกต่างหาก...”น้ำเสียงกระเส่าพอๆ กับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ผุดขึ้นตรงมุมปากก่อนจะซุกไซ้ยังซอกคอของฉันอย่างหื่นกระหายจนต้องเอียงคอหลบสัมผัสสุดแสนจะวาบหวาม"อื้อ พี่ธีร์"“ผัวหิวอีกแล้ว”“เห็นทีตอนนี้คงไม่ได้ค่ะ” ฉันรีบตัดบทคนหื่นกระหายอย่างเขาที่ต้องทำเรื่องอย่างว่าสามเวลาก่อนอาหารหรือทุกครั้งที่มีโอกาส“ทำไมล่ะจ๊ะ เมียจ๋า” เขาใช้ฟันขาวๆ ขบเม้มผิวเนื้อนวลเนียนที่ซอกคออย่างคนที่กำลังมันเขี้ยว มือไม้เริ่มลูบไล้ไปตามร่างกายของฉันราวกับปลาหมึกแต่แล้ว…แอ๊ะ แง แง!เสียงร้องของลูกสาวตัวน้
คืนผูกรัก บทที่ 31 ธรรมดาที่แสนพิเศษ (จบ)
ฟู่ว~ริมฝีปากหยักลึกระบายลมหายใจออกมาราวกำลังรวบรวมความกล้าพลางใช้นิ้วกดกริ่งสนทนาข้างประตูแล้วยืนรอครู่หนึ่ง ทว่ากลับไร้วี่แววของคนในห้องจึงลองใหม่อีกครั้งไม่กี่วินาทีต่อมา เขาตัดสินใจใช้คีย์การ์ดที่เพื่อนให้ติดมาด้วยแล้วผลักประตูเข้าไปทันทีก่อนจะกวาดสายตามองสำรวจทั่วห้องเตียงนอนดูเป็นระเบียบเสมือนไม่เคยถูกใช้งานมาก่อน บนโต๊ะเครื่องแป้งและตู้เสื้อผ้าไม่หลงเหลือข้าวของแม้แต่ชิ้นเดียว อีกทั้งภายในห้องน้ำก็ปราศจากคนที่เขากำลังตามหาจึงรีบต่อสายหาเพื่อนด้วยความร้อนใจ“ลิลไม่ได้อยู่ที่ห้อง ของใช้ทุกอย่างก็ไม่มี” โพล่งออกมาทันทีที่อีกฝ่ายกดรับแล้วพึมพำด้วยความรู้สึกหวั่นใจ“หรือลิลหนีกูไปแล้ว”(มึงใจเย็นๆ แล้วลองขึ้นไปหาบนดาดฟ้าก่อน ลิลชอบไปนั่งเล่นที่นั่น)ธีระกดตัดสายแล้วเดินจ้ำอ้าวออกจากห้องเพื่อมุ่งหน้าไปยังลิฟต์ ทว่าดูเหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัด เมื่อเห็นป้ายลิฟต์ขัดข้องตั้งหราอยู่ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ยังใช้งานได้ปกติจึงเหลือบมองหมายเลขชั้นแวบหนึ่งขณะนี้เขายืนอยู่ที่ชั้นห้าสิบและดาดฟ้าคือชั้นเจ็ดสิบ นั่นหมายความว่าต้องเดินขึ้นบันไดไปถึงยี่สิบชั้น!"เอาว่ะ" นาทีนี้ต่อให้ต้องแลกกับอะไรเข
คืนผูกรัก บทที่ 30 เรื่องที่ต้องตัดสินใจ
ปังๆๆเสียงทุบประตูห้องทำงานดังสนั่นหวั่นไหวทำเอาชายหนุ่มที่หลับใหลอยู่บนโซฟาสะดุ้งตื่นก่อนจะขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิด เขาคร่ำเคร่งกับการทำงานหามรุ่งหามค่ำและเพิ่งจะได้นอนอย่างสงบสุขไปเพียงไม่กี่ชั่วโมง“ไอ้คิน! กูมีเรื่องจะคุยกับมึง”น้ำเสียงคุ้นเคยเล็ดลอดผ่านเข้ามาพร้อมกับเสียงทุบบานประตูที่ยังคงดังขึ้นเรื่อยๆ จนอนาคินต้องลุกไปปลดล็อกแล้วโพล่งถามท่าทางไม่สบอารมณ์“เป็นบ้าอะไรของมึง วุ่นวายแม่งตั้งแต่เช้า”"เช้าอะไรของมึง นี่มันเที่ยงแล้วโว้ย" สวนกลับทันควัน"แล้วมึงมีธุระอะไร" อนาคินมองเพื่อนตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าแล้ววกกลับมาหยุดที่ใบหน้าหล่อเหลาซึ่งบัดนี้เต็มไปด้วยหนวดเคราดูแปลกตา“มึงจะส่งลิลกลับไปอยู่ต่างประเทศเหรอ”“ใครบอกมึง” คิ้วเข้มเลิกขึ้นด้วยความสงสัย“ไอ้เดย์บอกว่าลิลจะออกเดินทางช่วงบ่ายของวันนี้”อนาคินจ้องลึกลงไปในดวงตาสีนิลคู่นั้นราวกับต้องการค้นหาอะไรบางอย่างและสิ่งที่เห็นได้ชัดคือความกระวนกระวายของอีกฝ่ายขณะรอฟังคำตอบเกี่ยวกับเรื่องนี้“เพราะเรื่องนี้ มึงเลยรีบถ่อมา?”“กูจะไม่ยอมให้มึงทำแบบนั้นเด็ดขาด”“แล้วมึงจะทำไม" สีหน้าแฝงความเจ้าเล่ห์ขณะย้อนถามพร้อมจับตาดูอากัปก
คืนผูกรัก บทที่ 29 หลานคนแรก
“ลลิล!”“คะ?” เงยใบหน้ามองพี่ชายด้วยความงุนงง“เป็นอะไรไปนะ”“ปะ เปล่านี่คะ”อนาคินเบนสายตามองเอกสารบนโต๊ะที่ให้เธอตรวจสอบความเรียบร้อยแวบหนึ่งแล้วจับจ้องไปยังใบหน้าหวานอีกครั้ง"แล้วร้องไห้ทำไม"หญิงสาวรีบงุดหน้าและเห็นว่าบนแผ่นกระดาษมีหยดน้ำตาร่วงโรยลงมาจนเกิดรอยด่างดวงโดยที่เธอแทบไม่รู้ตัว“อ้ะ! ขอโทษค่ะ ลิลทำเอกสารเลอะหมดเลย” รีบขอโทษขอโพยอย่างรู้สึกผิดก่อนจะเงยหน้าขึ้นเพื่อกลั้นหยาดน้ำตาเอาไว้“จะกลับบ้านก่อนมั้ย เดี๋ยวพี่ไปส่ง” เบือนหน้าหนีทันทีที่เห็นสภาพน้องสาวของตัวเอง ความสดใสหายไป จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เหมือนชีวิตอีกครึ่งหนึ่งหลุดลอยเสียแล้ว“ลิลไม่ได้เป็นอะไรแล้วค่ะ” น้ำเสียงยังคงขึ้นจมูกขณะยิ้มฝืดเฝื่อนเต็มกลืน“งั้นคืนนี้เราพักกันที่นี่เป็นไง พี่จะได้อยู่เคลียร์งานยาวๆ ”“ดีเหมือนกันค่ะ” อันที่จริงเธอเองก็ไม่อยากกลับบ้าน อีกทั้งยังคิดว่าหากได้อยู่ในสถานที่ใหม่ๆ อาจจะทำให้สภาพจิตใจดีขึ้นบ้าง“ไว้เดี๋ยวพี่จัดการเรื่องห้องให้”หลังจากนั้นสองพี่น้องจึงนั่งทำงานของตัวเองไปอย่างเงียบๆ ไม่มีใครพูดอะไรออกมาอีกจนเวลาล่วงเลยถึงช่วงเย็นตึง!"โอ๊ะโอ~ ทำไมห้องนี้บรรยากาศดูอึมคร
คืนผูกรัก บทที่ 28 ดีใจที่ได้เจอ
นัยน์ตาคู่สวยเหม่อมองท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ปราศจากดวงดาวพลางลูบสองแขนไปมาเพราะสะท้านกับความเหน็บหนาวขณะตกอยู่กับความคิดมากมายเพียงลำพังตลอดระยะเวลาหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา เธอต้องกล้ำกลืนฝืนทนกลับมาใช้ชีวิตโดยไม่มีชายหนุ่มเคียงข้างกาย ไม่ได้พูดคุย ไม่ได้เจอหน้า และทำได้เพียงแค่คิดถึงเท่านั้นความรู้สึกแสบร้อนเริ่มผุดขึ้นในดวงตาจนต้องกะพริบถี่ไล่ความชื้นให้มลายหายไปซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่หางตาเหลือบเห็นแสงไฟสว่างจ้าบริเวณสามแยกถนนลลิลจับราวระเบียงแล้วชะเง้อคอมองอย่างมีความหวังว่าอาจจะมีรถของใครบางคนจอดอยู่ตรงนั้น ทว่าเสียงที่ดังขึ้นจากทางด้านหลังเรียกสติเธอให้กลับคืนมา“กับข้าวเสร็จแล้ว”อนาคินเดินเข้ามาหยุดยืนเคียงข้างน้องสาวแล้วกวาดสายตามองไปรอบๆ พลางถามขึ้นด้วยความสงสัย“มองหาอะไรเหรอ”“เปล่าค่ะ ลิลแค่ออกมาสูดอากาศเฉยๆ”"เหมือนฝนจะตก เข้าข้างในเถอะ"หญิงสาวพยักหน้าอย่างว่าง่ายแล้วลอบมองไปยังจุดนั้นอีกครั้ง แต่ก็พบเพียงความมืดมิดเท่านั้นจึงเลื่อนปิดประตูระเบียงก่อนจะเดินตามหลังพี่ชายลงไปยังห้องรับประทานอาหารความห่างเหินระหว่างพี่น้องเริ่มก่อเกิดขึ้นตั้งแต่วันนั้นและถึงแม้ตอนนี้จะดีขึ้
คืนผูกรัก บทที่ 27 กีดกัน
เช้าวันต่อมาปึง!ร่างบางที่นอนหลับตาพริ้มในอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นสะดุ้งเล็กน้อยเพราะเสียงบางอย่างดังรบกวนโสตประสาท เธอจึงค่อยๆ ปรือตาขึ้นด้วยอาการสะลึมสะลือทว่าหลังจากนั้นไม่กี่วินาที ดวงตาของเธอกลับเบิกกว้าง ความง่วงงุนก่อนหน้าหายเป็นปลิดทิ้งแล้วรีบยันกายขึ้นนั่งพลางกระชับผ้าห่มผืนหนาปกปิดเรือนร่างเปลือยเปล่าเอาไว้“พี่คิน” แววตาสั่นระริกเช่นเดียวกับริมฝีปากที่พยายามเปล่งเสียงออกมาชายหนุ่มที่ยืนอยู่ปลายเตียงจับจ้องน้องสาวของตัวเองด้วยแววตาวาวโรจน์ กรามของเขาขบเข้าหากันจนเป็นสันนูน อีกทั้งเส้นเลือดตรงขมับยังปูดโปนจากการพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ที่กำลังเดือดดาลสุดกำลังอนาคินแทบไม่อยากเชื่อสายตาว่าสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าคือความจริง หลังจากไม่ได้กลับมาบ้านเป็นระยะเวลาเกือบหนึ่งเดือน คนที่เขาไว้ใจมากสองคนกำลังนอนเคียงข้างกันบนเตียงในสภาพเปลือยเปล่ามือทั้งสองข้างกำเข้าหากันแน่นพร้อมพ่นลมหายใจพรวดออกทางปากก่อนจะตะคอกถามเสียงดังลั่นอย่างหมดความอดทน“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!”ผู้เป็นน้องสาวถึงกับสะดุ้งสุดตัวแล้วลอบกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคออึกใหญ่ก่อนจะมองพี่ชายด้วยสีหน้าหวาดกลัวสุดขีด“เสียงอาราย”
คืนผูกรัก บทที่ 26 อีกหลายๆ รอบ
“เดี๋ยว เดี๋ยวลิลช่วยพาไปห้องน้ำก็แล้วกัน” ละล่ำละลักบอกพลางช่วยพยุงไปยังห้องน้ำด้วยความทุลักทุเลทันทีที่มาถึงก็รีบปล่อยให้เขานั่งแหมะลงบนพื้นเย็นเยียบแล้วเปิดเรนชาวเวอร์หวังว่ากระแสน้ำเย็นๆ ที่ไหลผ่านจะช่วยระงับอารมณ์พลุ่งพล่านของเขาได้บ้าง“มันไม่ดีขึ้นหรอก” พิงผนังไว้เป็นที่ยึดแล้วปล่อยให้สายน้ำไหลลงมาสัมผัสร่างกายอันร้อนรุ่มขณะเดียวกันลมหายใจเริ่มติดขัดราวกับถูกขังในพื้นที่คับแคบ จากนั้นจึงเลื่อนมือสั่นเทาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตไล่ลงมาทีละเม็ดจนเผยให้เห็นแผงอกแข็งแกร่ง"พี่ธีร์จะทำอะไรนะ!" โพล่งถามแล้วรีบหันหลังหนีด้วยความตื่นตระหนก เมื่อเห็นมือของเขากำลังปลดหัวเข็มขัด"ในเมื่อเมียไม่ช่วย ก็คงต้องช่วยตัวเอง"น้ำเสียงเชิงตัดพ้อของเขาทำเอาเธอถึงกับเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นครู่หนึ่ง แต่ยังไม่ทันที่จะได้ปริปากพูดอะไรกลับถูกร่างสูงโถมตัวเข้ากอดจากด้านหลังโดยไม่ทันตั้งตัวหมับ!ธีระฉวยโอกาสนั้นซุกไซ้ยังซอกคอขาวสลับดูดดึงติ่งหูอย่างหื่นกระหาย“อื้อ” ความรู้สึกวาบหวามแล่นปราดไปทั่วสรรพางค์กาย ขณะเดียวกันก็พยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการของเขา"จะไม่ช่วยผัวจริงๆ เหรอ" กระซิบถามเสียงกระเส่าแล้ว
คืนผูกรัก บทที่ 25 ยันหว่าง
“พี่ธีร์โกรธลิลเหรอคะ” ปริปากทำลายความเงียบชวนอึดอัด หลังจากไฮเปอร์คาร์คันหรูเคลื่อนตัวออกมาจากคฤหาสน์หลังนั้นสักพักแล้ว“ทำไมพี่ต้องโกรธด้วยล่ะ” ย้อนถามขณะที่สายตายังคงมุ่งมองตรงไปบนถนนเบื้องหน้า“ถ้าไม่โกรธก็แสดงว่าหึง?” ชำเลืองมองปฏิกิริยาคนข้างกาย“ไม่มีทาง” ปฏิเสธเสียงห้วน“โอเค ไม่หึงก็ไม่หึง” ลอบมองใบหน้าด้านข้างของคนปากแข็งแวบหนึ่งพลางอมยิ้ม จากนั้นจึงกลับไปให้ความสนใจทิวทัศน์นอกหน้าต่าง“พี่ธีร์ชะลอรถหน่อย” จู่ๆ ก็โพล่งขึ้น“ทำไม”“ตรงนั้นน่าจะเป็นร้านขายของกิน” แล้วชี้ไปยังจุดที่มีแสงไฟอ่อนละมุนตัดกับแม่น้ำอันมืดมิดยามราตรี“ไปที่อื่นดีกว่ามั้ย”“แต่ลิลอยากไปดูตรงนั้นก่อน”ธีระได้ยินอย่างนั้นจึงเบี่ยงรถไปทางซ้ายแล้วขับเลียบแม่น้ำประมาณหนึ่งร้อยเมตร กระทั่งเห็นรถตู้สีแดงสำหรับขายอาหารแบบเคลื่อนที่ ด้านบนมีป้ายไฟเขียนไว้ว่าหม่าล่า&ยาดองหน้าร้านมีโต๊ะและเก้าอี้เข้าชุดวางไว้เพียงสองชุด พื้นที่ภายในรถถูกแบ่งออกเป็นสองฝั่ง ด้านซ้ายมือมีวัตถุดิบเสียบไม้ไว้หลากหลายชนิดให้เลือกสรร ไม่ว่าจะเป็นเนื้อไก่ เนื้อปลา ลูกชิ้นและผักนานาชนิดส่วนด้านขวามือเต็มไปด้วยขวดโหลขนาดกลางที่บรรจุน้ำส
