“ฉันไม่ได้ทำนายก็รู้...”
“ฉันไม่มีวันเชื่อสิ่งที่ตำรวจบอกหรอก... นายอยากเอาชนะฉันเสมอ นายทำไปทุกอย่างเพื่อจะเอาชนะฉัน ตำรวจนั่นก็อาจจะเป็นพวกของนาย...” เด็กหนุ่มวัยสิบหกปีของโรงเรียนไฮสคูลชื่อดังในมหานครปารีสโต้เถียงกันอย่างเผ็ดร้อนอยู่บนสนามหญ้าหน้าโรงยิมของโรงเรียน...
“ฉันขอยืนยันว่าฉันไม่ได้ทำและฉันไม่เคยคิดทำร้ายใครเพื่อจะเอาชนะนายแน่นอน...” ราฟาเอลตอบโต้กลับมาด้วยใบหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธและเสียใจกับเหตุการณ์เศร้าสลดนี้ไม่ต่างกัน
“คนที่อยู่ในเหตุการณ์คนสุดท้ายก็คือนายใครๆ ก็รู้ว่านายนัดเธอไว้ แล้วเศษผ้าที่อยู่ในมือเธอก็คือเศษเสื้อของนาย ร่างกายนายมีรอยขีดข่วนตั้งมากมายหลายแห่งซึ่งบ่งบอกว่าเธอพยายามจะปกป้องตัวเองจากนายที่จะทำร้ายเธอ แต่สุดท้ายนายก็ทำร้ายเธอ... คนอื่นอาจจะเชื่อว่านายไม่ได้ทำ หลักฐานอาจจะบอกว่าเป็นผู้ชายคนนั้นทำ แต่ฉันไม่เชื่อหรอกนะ นายปิดบังความจริงไม่ได้หรอกราฟ สักวันความจริงจะต้องปรากฏ ว่านายมีส่วนรู้เห็น...”
“อย่ามากล่าวหาฉันนะ”
“ฉันไม่เชื่อผลการชันสูตรที่มีอิทธิพลของพ่อนายคุมอยู่หรอกราฟ นายมันสารเลว” ธามพูดราวตะคอก
“นั่นมันเรื่องของนาย นายจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม คนร้ายก็ถูกจับตัวแล้ว และต่อไปนี้ฉันกับนายเราจะไม่มีความเป็นเพื่อนกันอีกต่อไป แม้แต่คนรู้จักฉันก็จะไม่มีวันเป็น...” ราฟาเอลมอง ธามด้วยแววตาเจ็บปวดไม่แพ้กัน
“แน่นอน... เพราะฉันไม่มีวันมีเพื่อนที่ใจคอเหี้ยมโหดอย่างนาย และไม่มีวันจะอยากรู้จักฆาตกรอย่างนาย...”
“ฉันไม่ใช่ฆาตกร...” ราฟาเอลพูดลอดไรฟัน เด็กหนุ่มทั้งสองจ้องหน้ากันอย่างแค้นเคืองประกายตากร้าวจัดอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะหันหลังให้กันและเดินแยกกันกลับบ้านของตนด้วยความหดหู่เมื่อนึกถึงเหตุการณ์อันเลวร้าย... โดยเฉพาะราฟาเอลและแผลเป็นนั้นก็ติดอยู่ในใจของพวกเขามาตลอด...
ธามเดินเซ็งๆ ลงมาจากห้องแล้วเดินผ่านมารดากับน้องสาวที่กำลังรับประทานอาหารว่างอยู่ในห้องนั่งเล่นอย่างไม่ใส่ใจ คุณธิติมาเห็นบุตรชายเดินผ่านกระจกใสไปอย่างมึนตึงไม่แวะมาทักทายนางเหมือนดังเช่นทุกวันทำให้นางรีบลุกเดินออกมาหาบุตรชายที่กำลังจะเดินไปที่รถยนต์คันโปรด...
“ตาธามจะไปไหนลูก...”
“ผมจะไปหาอะไรเพลินๆ ทำครับเพราะจะแข่งรถก็ไม่ได้แล้วจะทำอะไรต้องรอความเห็นชอบจากแม่กับน้องสาว ผมเลยคิดว่าจะไปหาสาวสักคนควงไปเที่ยวไกลๆ สักพัก หากคุณแม่กับแทมมี่จะตามไปอาละวาดทุกที่ที่ผมจะไปก็เชิญนะครับ บ้านสาวๆ ของผมมีหลายหลังตามไปให้ถูกก็แล้วกัน...” ชายหนุ่มยิ้มเยาะแล้วขับรถออกไปอย่างไม่ใส่ใจมารดาที่ยืนนิ่งด้วยความอึดอัดเป็นกังวล
“เดี๋ยวแทมมี่จะตามพี่ธามไปเองค่ะ คุณแม่ไม่ต้องคิดมากนะคะ...”
“เราปล่อยให้พี่เขาไปเที่ยวพักผ่อนจิตใจก่อนก็ได้ลูกไม่ต้องตามเขาไปหรอก แม่เองคิดว่าเราทำเกินไปพี่เขาก็โตแล้ว เป็นถึงท่านประธานของธอมป์สันกรุ๊ป เราจะไปตามเขาเหมือนเด็กๆ ก็กระไรอยู่” คุณธิติมาถอนใจ
“แทมมี่ก็ไม่ได้ว่าจะตามไปจับผิดหรือไปคุมเขาหรอกค่ะคุณแม่ เพียงแต่แทมมี่คิดว่าอยากจะหาวิธีที่ทำให้พี่ธามไม่สนใจจะลงแข่งรถอีกและเลิกไปหว่านเสน่ห์สาวๆ ทำให้คุณแม่ต้องปวดหัวเรื่องผู้หญิงของพี่ธามก็เท่านั้น...” หญิงสาวจูงมือมารดากลับเข้าไปในบ้านก็พบว่า คุณธีร์ ธอมป์สัน ผู้เป็นประมุขของบ้านยืนรออยู่
“คุยอะไรกันอยู่หรือจ๊ะสาวๆ”
“ก็คุยเรื่อยเปื่อยล่ะค่ะคุณ”
“คงไม่ใช่เรื่องตาธามอีกหรอกนะ”
สามีมองยิ้มๆ คุณธิติมาค้อนคนรู้ทันแล้วเสเดินเลี่ยงไป แทนฤทัยหันมายิ้มหวานให้บิดาซึ่งท่าทางของภรรยากับบุตรสาวนั้นบ่งบอกได้อย่างดีว่าตนเดาไม่ผิดพลาด...
ร่างสูงสง่าของหนุ่มหล่อไฮโซเดินเรื่อยๆ เข้าไปในตึก สำนักงานมงคลมอเตอร์ ทางประตูเข้าออกของผู้บริหารอย่างคุ้นเคย วันนี้ที่นี่มีงานมอเตอร์โชว์ที่จัดขึ้นเป็นพิเศษของเสี่ยมงคลเสี่ยใหญ่วัยหกสิบปีที่ยังคงแข็งแรงภูมิฐานและขึ้นชื่อเรื่องผู้หญิงอีกด้วย ซึ่งเขากับเสี่ยมลคลก็รู้จักคุ้นเคยกันดีเพราะชอบเรื่องเครื่องยนต์เหมือนๆ กัน สำหรับธามแล้วเสี่ยมงคลแทบจะคบหากันเป็นเพื่อนมากกว่าผู้ใหญ่กับผู้น้อย
“เอ้า ธาม มาๆ มาทางนี้ วันนี้เฮียมีทีเด็ดจะนำเสนอด้วยนะ”
เสี่ยวัยหกสิบที่ยังไม่ยอมแก่เรียกธามอย่างสนิทสนมเรียกแทนตัวเองว่า เฮีย กับธามและให้ธามเรียกตนว่าเฮียซึ่งบ่งบอกถึงความสนิทฉันพี่น้องได้ดีนั้นเดินมาตบบ่ากอดคอกันได้ แต่เสี่ยมงคลให้ความสนิทสนมเช่นนี้กับธามเพียงคนเดียวเท่านั้น...
“สวัสดีครับเฮีย งานใหญ่ใช่เล่นนะเนี่ย”
“โอย... นี่แค่น้องๆ งานมอเตอร์โชว์น่า เฮียแค่อยากเปิดตัวโปรเจ็ครถมอเตอร์ไซค์รุ่นใหม่ งานนี้เฮียทุ่มสุดตัวเลยนาอาธาม...” เสี่ยมงคลยิ้มแป้นภูมิใจ
“ครับผมเชื่อครับ แค่ขาเข้ามารถก็ติดยาวเหยียดกว่าผมจะแอบเข้ามาหาเฮียได้ก็แย่เหมือนกันนะ” ธามรู้สึกปลอดโปร่งที่ได้คุยกับเพื่อนรุ่นใหญ่คนนี้
“แหม ธามนี่ก็ชอบล้อเฮียเรื่อยเลยนะ ไปเถอะงานจะเริ่มแล้ว บอกเลยว่าวันนี้มีทีเด็ด ฮ่าๆ”
เสี่ยมงคลเดินโอบบ่าเพื่อนรุ่นลูกที่เขานิยมชมชอบไปยังงานเปิดตัวมอเตอร์ไซค์รุ่นใหม่ล่าสุดของมงคลมอเตอร์ ซึ่งงานนี้มีรถมอเตอร์ไซค์มากมายหลายรูปแบบและหลายรุ่นสำหรับหญิงชายทุกเพศทุกวัย ที่สำคัญในงานนี้มีพริตตี้สาวสวยเซ็กซี่มากมายมายืนให้รายละเอียดกับผู้สนใจรถกันละลานตา
ดวงตาคมกวาดมองหญิงสาวสวยในชุดที่เรียกความสนใจของเขาให้มองพวกเธอได้ง่ายๆ พร้อมทั้งพวกเธอบางคนก็ส่งสายตาเย้ายวนเชิญชวนให้เขาอย่างเปิดเผย แต่สำหรับธามในวันนี้เขากลับรู้สึกเฉยๆ กับพวกเธออย่างไม่รู้สาเหตุ แต่ชายหนุ่มผู้ไม่เคยขาดหญิงสาวข้างกายก็ไม่ได้มีอารมณ์จะเล่นสนุกกับสาวๆ คนไหนในวันนี้
“เป็นอะไรธามวันนี้ดูไม่สดใสเลย สาวๆ เยอะแยะยังทำให้ธามยิ้มไม่ได้เลยนะเนี่ย” เสี่ยมงคลถามอย่างรู้ใจกัน
“ก็เบื่อๆ น่ะครับ เรื่องที่บ้าน...”
“อ๋อ เฮียพอจะเข้าใจแล้ว เอาน่า คิดเสียว่าคุณแม่เขาเป็นห่วง”
“ครับผมก็พยายามคิดแบบนั้นมาตลอด...”
ชายหนุ่มตอบเรื่อยๆ สายตาก็มองดูรถที่เสี่ยมลคลขนออกมาโชว์บรรดานักข่าวและช่างภาพอย่างสนใจรถมากกว่าสนใจพริตตี้ซึ่งต่างจากที่ผ่านมาที่เขามักจะสนใจบรรดาสาวๆ มากกว่ารถและเขาก็มักจะได้พวกเจ้าหล่อนกลับไปเช็คสภาพความเร่าร้อนที่คอนโดหรูกลางกรุงของเขาก่อนจะจากกันด้วยค่าเสียเวลาก้อนโต
ตอนที่7.ธามหยุดเดินเมื่อเสี่ยมงคลขอตัวเดินขึ้นไปบนเวทีเพื่อกล่าวเปิดงาน ดวงตาคมสีเข้มมองดูเพื่อนรุ่นใหญ่ที่กำลังกล่าวเปิดงานอย่างคล่องแคล่วด้วยความชื่นชม เสี่ยมลคลเป็นคนมีความสามารถหลากหลายและกว้างขวาง เขายอมรับว่าแม้เสี่ยมงคลจะไม่ใช่คนดีเด่นอะไรนักแต่ก็มีความจริงใจและใจนักเลงพอ ไม่ชอบอะไรที่ไม่เป็นธรรม ธุรกิจที่เสี่ยมงคลทำนั้นแม้จะถูกมองว่าล่อแหลมต่อศีลธรรมแต่เสี่ยมงคลไม่เคยเห็นแก่ตัวหรือคดโกงใครเพราะเสี่ยมงคลแฟร์พอที่จะทำธุรกิจแบบเงินมาของไป ไม่มีกั๊กหรือเล่นแง่ที่ไม่ซื่อกับคู่แข่งซึ่งเขาก็เรียนรู้หลายๆ อย่างจากเสี่ยมงคลมาพอสมควรและเอามาประยุกต์ใช้กับธุรกิจของตนและคำสอนของบิดา...แม้ว่าเขาเองจะชอบเที่ยวเตร่ชอบแข่งขันความเร็วเป็นชีวิตจิตใจ แต่เขาไม่เคยทำให้กิจการของครอบครัวมีปัญหา ธุรกิจโรงแรมและผลิตชิ้นส่วนเครื่องยนต์และประกอบเครื่องจักรอื่นๆ ที่เขาควบคุมดูแลก็ไม่เคยมีปัญหาถึงเขาจะเป็นนักธุรกิจที่ยังอายุน้อยอยู่ก็ตาม แต่การวางรากฐานที่ดีมีระบบจากปู่ทวดของเขามาถึงรุ่นพ่อและมาถึงรุ่นเขานั้นก็ทำให้การทำงานของเขาราบรื่นไม่สะดุดเพียงแค่เขารู้จักพัฒนาและปรับปรุงระบบให้ทันสมัยและทันกระแสโ
ตอนที่8.“แหม ถ่อมตัวจังค่ะ”“ก็แบบนี้ล่ะครับผมกับเขาถึงเป็นพี่น้องกันได้”“แม่หวานคะ เรากลับกันได้รึยังคะ” พิมพ์ภัสสรเอียงหน้ามากระซิบถามเบาๆ เจ๊หวานหน้าตื่นรีบขอตัวกลับอีกครั้งซึ่งเสี่ยมงคลก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่สำหรับธามนั้นมองตามหญิงสาวไปจนลับสายตา“ถูกใจล่ะสิธาม แต่หนูเพื่อนน่ะยากหน่อยนะ เฮียลองมาแล้ว เธอไม่สนใจใครง่ายๆ หรอก”“ผมเปล่าคิดอะไรเสียหน่อยเฮีย...” ธามยิ้มเก้อๆ แล้วหลบสายตารู้ทันของเสี่ยมงคล“เป็นอะไรไปเพื่อน...” เจ๊หวานสงสัยท่าทางแปลกๆ ของหญิงสาวนับตั้งแต่กลับมาจากงานของเสี่ยมงคลดูพิมพ์ภัสสรวิตกกังวลและเงียบผิดปกติ“พรุ่งนี้เราไปเยี่ยมแพงกันนะ เพื่อนคิดถึงแพง...” น้ำเสียงเศร้าสร้อยน่าเวทนา เจ๊หวานถอนใจแผ่วๆ“แม่หวานเคลียร์งานให้เพื่อนแล้วจ้า หยุดยาวไปเลย”“ขอบคุณค่ะแม่หวาน”“เอาล่ะวันนี้เหนื่อยมามากพักผ่อนเถอะราตรีสวัสดิ์จ้ะ”“ราตรีสวัสดิ์ค่ะแม่หวาน” หญิงสาวยิ้มให้คนที่เดินลับประตูไปอย่างรักใคร่ แล้วล้มตัวลงนอนครุ่นคิดถึงเรื่องราวเก่าๆ ที่มีทั้งสุขและทุกข์ และ รักครั้งแรก ของเธอแล้วภาพเก่าๆ ก็ลอยเข้ามาในหัวอย่างช่วยไม่ได้ นี่โลกมันกลมหรือเป็นเพราะพรหมลิขิตหนอ...เมื่อสี่ปี
ตอนที่9.“เป็นอะไรมากรึเปล่าครับ...” เสียงนุ่มทุ้มที่ดังอยู่เหนือศีรษะทำให้ดวงหน้าที่ก้มต่ำของเธอเงยขึ้นมาอย่างรวดเร็วจนคนที่ก้มลงมาก็ไม่ได้ระวังตัว จังหวะที่เกิดขึ้นพร้อมกันทำให้ใบหน้าของเขาคนนั้นกับเธอสัมผัสกันโดยบังเอิญ ริมฝีปากที่เผยอค้างของเขากับเธออยู่ชิดกันจนสัมผัสได้ถึงความนุ่มนวลของกันและกัน ลมหายใจอุ่นๆ หอมสะอาดเป่ารดแก้มของกันและกันบ่งบอกให้รู้ว่าเขากับเธอใกล้ชิดกันแค่ไหน เหมือนทุกสิ่งรอบกายของเธอหยุดเคลื่อนไหวแม้แต่ลมหายใจก็หยุดชะงัก... และแล้วสิ่งที่พิมพ์ภัสสรไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อเอวบางถูกรั้งด้วยลำแขนแข็งแรงแล้วร่างบางถูกดันชิดผนังในมุมที่หลบแสงไฟและริมฝีปากที่เผยอด้วยความตกใจเมื่อครู่ก็ถูกครอบครองด้วยริมฝีปากนุ่มของเขาทันทีที่เธอจะร้องท้วง เรียวลิ้นร้อนฉกวูบเข้ามาในโพรงปากสาวหอมหวานพร้อมทั้งดูดรัดเกี่ยวกระหวัดรัดลิ้นเล็กอย่างเร่าร้อนทว่าอ่อนหวานนุ่มนวลจนเธอไม่อาจจะต้านทานกระแสความไหวหวามนั้นได้ ความร้อนระอุราวลาวาร้อนๆ จากภูเขาไฟที่ระเบิดพร่างพรายเดือดพล่านอยู่ในกายสาวจนเธอคิดว่ามันจะทำให้ร่างของเธอแตกระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ ความเสียวซ่านที่เธอไม่รู้จักทำให้ใจสาวน้อย
ตอนที่10.จินนี่ ดาราสาวสุดฮอดในขณะนี้ที่ใครๆ ต่างกล่าวขวัญถึงความสวยงามและดีกรีนักเรียนนอกนั้นกำลังเป็นที่จับตามองว่าเธอเป็นดาราหน้าใหม่ที่มาแรงของค่ายสถานีโทรทัศน์ชื่อดังเมื่อฟังบุตรสาวเล่าเรื่องชายหนุ่มผู้หล่อเหลาซ้ำยังเป็นมหาเศรษฐีระดับโลกอย่างธามแล้ว สองแม่ลูกต่างนั่งเพ้อฝันเฟื่องถึงวันที่จะได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลธอมป์สัน และชีวิตความเป็นอยู่ของพวกตนจะต้องเริดหรูอลังการจนใครๆ ก็ต้องอิจฉา...“แม่ว่าพรุ่งนี้ฉันจะไปหาเขาด้วยแผนไหนดีแม่ เขาหล่อล่ำถูกใจฉันมากเลย ฉันจะเอาเขามาเป็นผัวให้ได้เลยคอยดูสิ” เมื่ออยู่กันสองคนแม่ลูก จินนี่กับนางจันวิภาต่างก็เผยตัวตนที่แท้จริงออกมา จินนี่เดินไปนั่งไขว้ห้างด้วยท่าทางรานางพญาผู้เย่อหยิ่งซึ่งผู้เป็นแม่ก็หัวเราะชอบใจ“ดีมากไงล่ะลูก เราจะต้องร่ำรวยมหาศาลแน่ๆ คิดดูสิ คุณธามเขาร่ำรวยขนาดนั้นหากแม่ได้เขามาเป็นเขย โอย ไม่อยากจะคิด แม่จะเอาเงินไปฟาดหัวอีพวกที่มันเคยดูถูกเราให้หัวแตกเลยคอยดู...”“เราซื้อรถใหม่กันเถอะแม่ คันนี้มันเก่าแล้วเอาไปเทรินกับเพื่อนของแม่ซิ แล้วถอยคันใหม่ออกมาเอาที่ราคาแพงๆ ให้สมกับที่ฉันเป็นนางเอกดังนะแม่จะได้ไม่อายเวลาไปห
ตอนที่11.พิมพ์ภัสสรมองเสี้ยวหน้าของหญิงสาวที่มีใบหน้าเหมือนเธอมากในคราแรกสาวแต่บัดนี้มันกลับซูบซีดไร้ความสดใสดวงตากลมโตไม่ต่างจากเธอนั้นฉายแววแห้งแล้งจนน่าใจหาย เรือนผมที่เคยดกดำร่วงหล่นเหลือเพียงไม่กี่เส้นมีให้เห็นอยู่บนศีรษะทุยสวย ร่างกายซูบผอมจนเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกดูน่าเวทนายิ่งนัก...“แพง เพื่อนเอาของโปรดมาให้แพงด้วย ทานหน่อยนะน้องพี่...” หญิงสาวลูบมือที่มีแต่หนังหุ้มกระดูกจนเห็นเส้นเลือดปูดโปนของน้องสาวเบาๆ แต่คำตอบคือเงียบ เธอหมั่นมาเยี่ยมพิมพ์บงกชบ่อยๆ และคุยสารทุกข์สุกดิบให้น้องสาวฟังเสมอ แต่ดูเหมือนน้องแพงของเธอจะไม่รับรู้เรื่องราวใดๆ จากปากเธอ ทุกครั้งมีเพียงนิ่งเงียบมันเป็นอย่างนี้มาเกือบปีแล้วตั้งแต่ที่ร่างกายเล็กๆ แบบบางนี้ถูกโรคร้ายรุมเร้าร้ายแรงขึ้นทุกวันๆพิมพ์บงกชเป็นมะเร็งปากมดลูกระยะสุดท้าย ที่ร้ายไปกว่านั้นเธอติดเชื้อเอซไอวีจากไอ้สัตว์นรกที่ข่มเหงเธอเมื่อห้าปีก่อนในขณะที่ไม่มีใครอยู่บ้านและคนคนนั้นก็คือนายสมศักดิ์เพื่อนของลุงพัฒน์ที่เธอกับน้องสาวพยายามหนีมาได้หลายปี ไม่น่าเชื่อเลยว่าโลกมันจะกลมขนาดนี้ กลมจนพิมพ์บงกชต้องมาสูญสิ้นความสดใสของวัยสาวเพราะผู้เป็นลุง
ตอนที่12.“บอกแล้วว่าเรื่องแบบนี้แม่ถนัด แล้วคุณธามเขามาให้ข่าวว่าอย่างไรบ้างล่ะลูก”“เขายังเงียบน่ะแม่สงสัยกำลังคิดหาคำตอบที่ดีๆ อยู่ แต่เชื่อเถอะว่ามันจะทำให้เราสองคนมาใกล้ชิดกันถึงขั้นแถลงข่าวเลยทีเดียว” จินนี่ยิ้มย่องอย่างคนที่มักสำคัญตัวเองเสียมากมาย“แต่แม่...” แล้วนางเอกสาวก็โพล่งขึ้นมาอีกครั้งเหมือนเพิ่งนึกได้“อะไรวะ เสียงดังเชียว”“วันนี้ฉันเจอนังเพื่อน...”“หา เจอมันที่ไหน ยังไง”“เจอมันที่ห้างตอนทำทีว่าหนีนักข่าว... แต่มันสวยมาก มันสวยกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย มันทำงานอะไรไม่รู้ จะว่ามันเป็นดารานางแบบฉันก็ไม่เคยเห็นมัน” จินนี่ยังรู้สึกริษยาความงามของพิมพ์ภัสสรไม่หาย ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนความสวยงามของพิมพ์ภัสสรก็เป็นสิ่งที่เธอริษยาอยู่เสมอ แฝดนรกนั่นสวยอย่างไม่ต้องใช้ตัวช่วยหรือศัลกรรมใดๆ ไม่เหมือนกับตนที่ทำเกือบทั้งตัวจึงได้สวยงามชนิดหนึ่งไม่มีสองเช่นนี้และมันทำให้เธอเกือบหมดตัวเลยทีเดียวกับการชุบตัวให้เป็นคนใหม่...“หรือว่ามันกำลังจะเข้าวงการ ตายล่ะ ถ้ามันเข้าวงการมามันก็ต้องมาแย่งตำแหน่งนางเอกของลูกสิเนี่ย”“ไม่รู้ล่ะแม่ ฉันไม่ยอมนะ นังนี่มันตายยากจริงๆ คนที่โดนน้าศักดิ์ข่ม
ตอนที่13.“เหรอคะ” นางเอกสาวหลุบตาลงเพื่อนซ่อนความริษยา“สวัสดีค่ะเจ๊เขียว แหม... เพื่อนดีใจจังที่ได้เจอเจ๊เขียวตัวจริงเสียงจริงก็วันนี้”“สวัสดีค่ะน้องเพื่อน เจ๊ก็เพิ่งได้เจอตัวเป็นๆ เจ้าแม่อีเวนต์อย่างน้องเพื่อนเหมือนกันล่ะค่ะ หน้าใสวิ้งๆ สวยน่ารักกว่าในรูปอีกนะคะเนี่ย”“ขอบคุณค่ะ เจ๊เขียวก็ชมเพื่อนเกินไป” สองสาวทักทายกันด้วยรอยยิ้มจริงใจ แล้วเจ๊เขียวก็หันไปยกมือไหว้เจ๊หวานผู้ซึ่งอาวุโสกว่าด้วยความเคารพเพราะเจ๊หวานก็เป็นเสมือนหนึ่งคนเก่าคนแก่เป็นเจ้าแม่ในวงการเช่นกัน...“ยังไงฝากดูแลลูกสาวด้วยนะคะน้องเขียว”“จ้า รับรองได้ว่าน้องเพื่อนจะต้องสวยเจิดจรัสไม่แพ้ใครแน่นอนค่า” เจ๊เขียวรับคำสาวรุ่นพี่เป็นมั่นเหมาะ ในขณะเดียวกันจินนี่เริ่มร้อนรนมองหาแม่ของตนจนเจ๊เขียวสงสัย“น้องจินนี่ขามองหาอะไรคะ”“เอ่อ จินนี่มองหาคุณแม่ค่ะ คุณแม่ไปไหนนะ คือจินนี่ติดคุณแม่มากน่ะค่ะอยู่คนเดียวแล้วไม่ค่อยมั่นใจเลย” กล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานนุ่มนวลราวคุณหนูที่ยังไม่หย่านม หากเป็นคนอื่นฟังคงรู้สึกเอ็นดูแต่สำหรับคนที่รู้กำพืดกันมาก่อนนั้นรู้สึกสะอิดสะเอียนเต็มที“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวเจ๊ให้คนไปตามให้นะคะ”“ค่ะ ขอบค
ตอนที่14.แล้วแทนฤทัยในชุดสีแดงสดเรียบหรูซึ่งแนบไปกับเรือนร่างระหงของเธอก็ก้าวออกมาพร้อมด้วยกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินซึ่งบรรจุเครื่องเพชรซึ่งเธอออกแบบและทำมันขึ้นมาด้วยฝีมือของเธอเองมายังธามกับพิมพ์ภัสสรด้วยใบหน้ายิ้มแย้มและสวยสะดุดตาไม่แพ้นางแบบคนสวยในงาน นายแบบหนุ่มค่อยๆ หยิบสร้อยเพชรน้ำงามมาบรรจงสวมลงบนลำคอระหงแผ่วเบาหากแต่มันทำให้หญิงสาวใจเต้นระทึกกึกก้องอยู่ในอกลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดลำคอนั้นทำให้เธอรู้สึกร้อนจนแทบมอดไหม้ได้ไม่ยากหากเขายังยืนอยู่ตรงนี้นานอีกหน่อย แต่แล้วเขาก็ผละห่างออกไปเพื่อรับแหวนจากน้องสาวมาสวมให้เธอ ธามคุกเข่าลงแล้วบรรจงสวมแหวนเพชรน้ำงามลงบนนิ้วเรียวข้างซ้ายที่มันสวมกับนิ้วเธอได้พอดิบพอดีท่าทางของเขาเหมือนว่ากำลังขอสาวคนรักต่างงานอย่างไรอย่างนั้น...แล้วหัวใจของพิมพ์ภัสสรแทบหยุดเต้นเมื่อเขายกมือบางขึ้นจุมพิตเบาๆ อย่างไม่ให้เธอตั้งตัว แต่ด้วยความเป็นมืออาชีพทำให้พิมพ์ภัสสรยิ้มหวานให้เขาก่อนจะหันมายิ้มให้กล้องที่ส่งแสงแฟลซวูบวาบราวสายฟ้าฟาดก่อนที่การประมูลจะเริ่มขึ้น...และแล้วทุกคนในงานก็ลืมจินนี่นางเอกสาวดาวรุ่งไปเสียสนิท ไม่มีใครพูดถึงเธอเลยแม้แต่คนเดียวธามก
ตอนที่64. อวสาน“เด็กดื้อต้องโดนลงโทษหนักๆ รู้มั้ย...” ธามหอบกระเส่า“อืม... ก็ไม่รู้สิคะ ก็แล้วแต่ว่าพี่ธามมีแรงแค่ไหน...”หญิงสาวท้าทายสามีที่รักนัยน์ตาปรือปรอยเมื่อเขาก้มลงดูดกลืนยอดอกของตนอย่างเมามันและรุนแรงเร้าร้อนแตกต่างจากที่ลูกสาวน้อยดูดดื่มกินนมจากอก หญิงสาวแต่ครางอย่างยอมแพ้เมื่อทั้งปากและมือเขากำลังโจมตีเธอให้เสียวรัญจวนแทบขาดใจ มือใหญ่แยกเรียวขางามออกกว้างเพื่อแทรกเข้าแนบชิดร่างอิ่มของภรรยาอย่างรนรนเมื่อความร้อนระอุในกระแสเลือดมันเดือดพล่านจนเกินจะทานทนความเย้ายวนแสนหวานของเธอคงจะฆ่าเขาหากเขาไม่ได้เข้าไปอยู่ในกายสาวอุ่นฉ่ำชื้นของภรรยาแสนสวยของตน ธามขยันสะโพกแกร่งเข้าหาร่างนุ่มหยุ่นราวกำมะหยี่เนื้อดีของภรรยาสาวด้วยความเร่าร้อน สร้างความซ่านกระสันรัญจวนให้กับภรรยาจนสุขสมล้นเอ่อพาเธอท่องวิมานสวาทครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย หากเจ้าตัวน้อยไม่ส่งเสียงอ้อแอ้ขอน้ำนมอุ่นจากมารดากลางดึกเสียก่อน...“อื้ม พี่ธามพอก่อน น้องธัช หะ หิวแล้ว...” หญิงสาวผลักใบหน้าที่ซุกซบกับอกอวบของตนด้วยน้ำเสียงสั่นพร่าธามยอมเงยหน้าขึ้นโดยดีแล้วหอมแก้มนวลหนักๆ ก่อนจะเดินไปอุ้มลูกน้อยมาห
ตอนที่63.“สวัสดียามเย็นครับคนสวยของพ่อธาม...”ชายหนุ่มเดินไปกึ่งนั่งกึ่งนอนซ้อนหลังภรรยาที่กำลังให้นมลูกแล้วจูบแก้มนวลแรงๆ อย่างมันเขี้ยว แม้จะเจ็ดเดือนแล้วแต่น้องพริมกับน้องธัชยังติดนมแม่ไม่ยอมดื่มนมจากขวดเสียทีจนคนเป็นพ่ออ่อนใจเพราะอยากจะทวง ของรักของหวง คืนจากลูกๆ ตัวน้อยเต็มที... ตอนนี้น้องธัชซึ่งกินนมแม่พร้อมด้วยนมขวดนั้นหลับปุ๋ยไปแล้วอย่างเป็นสุข จะมีก็เพียงน้องพริมเท่านั้นที่ยังอ้อนคุณแม่อยู่กินไม่อิ่มเสียที “อื้อ พี่ธามไปอาบน้ำสิคะมาเหนื่อยๆ อย่ามากวนค่ะ...” หญิงสาวเบี่ยงหน้าหลบเขินๆ สายตาแพรวพราวของสามี แม้จะใกล้ชิดสนิทสนมกันมากี่ครั้งหรือทำมากกว่าหอมแก้มกัน เธอก็ยังขัดเขินอยู่ดียิ่งมีสายตาแป๋วๆ ของลูกน้อยมองมาอย่างไม่พอใจยิ่งทำให้เธอแทบจะผลักใบหน้าหล่อเหลาให้ห่างออกไปเพราะเธอรู้สึกอายลูกอย่างไรไม่รู้“อ้อแอ้ๆๆ บรือออ...”เสียงอ้อแอ้พร้อมทั้งเสียงพ่นน้ำลายและมืออวบๆ ของเด็กหญิงผลักใบหน้าบิดาออกจากอกอวบของมารดาที่ตนครอบครองอยู่ทำให้ธามอยากจะแกล้งลูกสาว จึงก้มลงงับเต้างามเบาๆ หยอกเย้าน้องพริมแต่กลายเป็นว่าเขาร้อนรุ่มขึ้นมาเสียเองเพียงแค่ได้กลิ่นกายหอมๆ อันเป็นกลิ่นธรรมชาติปรา
ตอนที่62.“พี่ธามเข้ามาได้ยังไงคะ” ทำทีเป็นถามเสียงแข็งจนธาม หน้าเสีย พิมพ์ภัสสรนึกขันแกมสงสารเขาอยู่ไม่น้อย“เอ่อ พะ พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจจะเข้ามารบกวนเพื่อน เพียงแต่พี่เป็นห่วงกลัวเพื่อนกับเจ้าตัวเล็กจะหิว เลยถือวิสาสะเข้ามา หากมันทำให้เพื่อนลำบากใจพี่ขอโทษ”“ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่คะ ไหนคะ มีอะไรมาให้กินมั่งกำลังหิวพอดีเลย” พิมพ์ภัสสรถามหน้าตายทั้งที่ในใจนั้นอ่อนยวบอยากกอดเขาใจจะขาดเธออยากอยู่ใกล้ๆ เขา อยากอยู่ในอ้อมกอดอุ่นอ่อนโยน ความรู้สึกโหยมันเริ่มมากขึ้นทุกวันๆ แต่พ่อคุณก็ซื่อเหลือเกิน เธอบอกเขาว่าห้ามเข้าใกล้เธอเกินหนึ่งเมตรแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะละเมิดสัญญาไม่ได้นี่นา ตาทึ่ม บทจะทึ่มก็ทึ่มได้ใจจริงๆ สุดท้ายเธอก็นึกค่อนขอดเขาในใจ...“เพื่อนจะนั่งกินบนเตียงหรือไปที่ริมระเบียงดีครับพี่จะยกไปให้” ธามบอกอย่างกระตือรือร้น หญิงสาวก้มหน้าหลบซ่อนแววตาเจ้าเล่ห์ของตนก่อนจะเชิดหน้าตอบเขาเสียงเรียบ“เพื่อนจะนั่งกินตรงนี้ค่ะ รบกวนเอาถาดอาหารมาวางใกล้ๆ เพื่อนหน่อยค่ะ เพื่อนไม่ค่อยมีแรง...” เปิดโอกาสให้ขนาดนี้แล้วดูสิเขาจะทำอย่างไร...“ครับๆ เจ้าหญิง” ธามรีบยกถาดอาหารมาวางใกล้ๆ เธอแล้วก็
ตอนที่61.เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วสภาพจิตใจของพิมพ์ภัสสรดีขึ้นเรื่อยๆ หญิงสาวกลับมาพูดคุยหัวเราะสดใสกับทุกๆ คนเหมือนเคย โดยไม่สนใจเรื่องอดีตหรือข่าวคราวของสองแม่ลูกผู้ที่เป็นเสมือนตราบาปความแค้นในใจเธอ เมื่อเธอค้นพบแล้วว่าการที่ยึดติดกับความแค้นใจนั้นมันเจ็บปวดทรมานมากเพียงใด และตอนนี้เธอมีอย่างอื่นให้สนใจ ใส่ใจมากกว่าอดีตอันแสนเจ็บปวดเป็นไหนๆ ก็เจ้าตัวเล็กในท้องของเธอนี่อย่างไรล่ะ ตอนนี้เจ้าตัวเล็กคงกำลังสนุกสนานมากจนดีดดิ้นถีบยันหน้าท้องของผู้เป็นแม่จนเห็นเป็นรูปร่างมือและเท้าน้อยๆ ส่งผลให้คนมองตื้นตันด้วยความสุขจนล้นใจ“พี่ธามไปห่างๆ เลยค่ะ เพื่อนยังไม่ได้อนุญาตให้พี่ธามเข้าใกล้เพื่อนเกินหนึ่งเมตรนะคะ...” หญิงสาวหันมาตวาดชายหนุ่มที่ทำท่าเหมือนจะโผนเข้ามาลูบไล้สิ่งมีชีวิตที่อยู่ในตัวของเธอเหมือนคนอื่นๆ บ้าง ใบหน้าและท่าทางหงอยๆ ของเขาดูน่าสงสารอยู่หรอกแต่เขานั่นล่ะตัวร้ายที่สุด...“โธ่ เพื่อนน่ะ... ใจร้ายที่สุดเลย นี่แทมมี่อย่ามาวุ่นวายกับเมียพี่ได้มั้ย แล้วไม่ต้องชวนกันไปไหนด้วย รู้บ้างสิว่าผัวเมียเขาอยากอยู่ด้วยกัน” ธามพ้อภรรยาที่เขาได้จับเธอตีทะเบียนแล้วเรียบร้อยด้วยความน้อยใจทั้งย
ตอนที่60.“แหม อีแก่นี่ปากมันน่าตบให้ฟันร่วงจริงๆ จะตายอยู่แล้วยังจะปากดี” เจ๊หวานเท้าสะเอวจ้องหน้านางจันอย่างเกลียดชัง“อย่าเสียเวลาเลย คนพวกนี้ยิงปล่อยไว้นานยิ่งเปลือง” คุณนิดาขู่ซ้ำ“แกจะทำอะไรพวกเรา...” คราวนี้สองแม่ลูกกอดกันกลมเมื่อเห็นท่าทางน่ากลัวของชายฉกรรจ์ที่เดินตรงมาหาพวกตนด้วยสีหน้าเย็นชา“รับรองได้ว่าลูกน้องฉันทุกคนไม่มีใครใฝ่ต่ำข่มขืนฆ่าเธอแน่ๆ ของเน่าๆ แบบนี้แบให้เอาฟรีๆ ลูกน้องฉันก็ไม่มีใครอยากหรอกจ้ะ เพราะลูกน้องฉันทุกคนได้กินแต่ของดีๆ และเลือกสรรมาแล้วอย่างดีเสมอ ของคาวของเน่าของเหม็นอย่างพวกเธอน่ะไม่มีอยู่ในสายตาคนของฉันหรอกย่ะ และที่สำคัญถึงแม้ฉันจะเกลียดใครมากแค่ไหนฉันก็ไม่ใช้วิธีสกปรกอย่างที่พวกเธอใช้หรอก ฉันมีความเป็นแม่และมีความเห็นอกเห็นใจลูกผู้หญิงด้วยกันมากกว่าที่พวกเธอสองคนมีก็แล้วกัน เอาตัวพวกมันไป...”คุณนิดาปรายตามองเหยียดหยันรู้สึกขยะแขยงหญิงทั้งสองคนตรงหน้ายิ่งนัก สองแม่ลูกใจเสียแต่ยังไม่ยอมจำนนเสียทีเดียว เพราะต่างพยายามดิ้นรนออกจากเกาะกุมของชายทั้งสองปากก็ด่าทอต่างๆ นานาอย่างหยาบคายจนเจ๊หวานกับคุณนิดาแทบจะทนฟังไม่ได้“แน่จริงมึงปล่อยกูสิวะนางแก่ อีกะ
ตอนที่59.“แต่ตอนนี้ฉันไม่มีน้องสาวแล้ว” พิมพ์ภัสสรหน้าหม่นลง“แต่เธอมีสิ่งที่มีค่ามากกว่า และฉันก็อยากให้เธอรักษามันไว้ กลับมาเป็นคนเดิมนะเพื่อน หากเธอเป็นแบบนี้หรือหากเธอกับเจ้าตัวเล็กเป็นอะไรไปฉันคงไม่ยกโทษให้ตัวเองไปตลอดชีวิตแน่ๆ เพราะฉันเองก็มีส่วนทำให้เรื่องมันเลวร้าย”แล้วแทนฤทัยก็เล่าเรื่องในคืนวันเกิดเหตุให้พิมพ์ภัสสรฟังซึ่งหากเป็นเมื่อก่อนพิมพ์ภัสสรคงจะต่อว่าแทนฤทัยด้วยความเผ็ดร้อนไปแล้วที่ทำเพิกเฉยกับคำเตือนของราฟาเอล ถึงขนาดว่ามีอันตรายต่อทุกคนแต่แทนฤทัยเลือกที่จะไม่ใส่ใจเพราะอคติที่มีต่อตน แต่ตอนนี้พิมพ์ภัสสรคิดว่าทุกคนก็คงได้รับผลของการกระทำของตนไปแล้ว...“ไม่เป็นไรหรอกแทมมี่ ฉันเองก็คงมีส่วนผิดเหมือนกัน หากว่าจะมีใครผิดก็คงเป็นคนที่คิดทำร้ายเรามากกว่าและฉันก็คิดว่าทุกคนก็คงได้รับผลกรรมของตนไปแล้ว ไม่ว่าฉันหรือเธอ หรือใครๆ”“นั่นแสดงว่าเธอยกโทษให้ฉันแล้ว” แทนฤทัยตาโตแล้วยิ้มกว้าง“ฉันยกโทษให้เธอไม่ได้หรอกแทมมี่” แทนฤทัยหุบยิ้มทันที พิมพ์ภัสสรยิ้มบางๆ ก่อนจะพูดต่อ“ที่ฉันยกโทษให้เธอไม่ได้ก็เพราะว่าฉันไม่เคยโทษเธอเลยกับทุกเรื่องที่ผ่านมา และฉันก็ไม่ได้โกรธเธอเองก็ไม่ได้ทำอ
ตอนที่58.“หากจะไปก็คงต้องพาใครบางคนไปสารภาพบาปก่อน ”“ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดและหากฉันจะไปสารภาพฉันก็ไม่จำเป็นต้องให้นายพาไป ฉันไปเองได้...” หญิงสาวเชิดหน้าทำปากยื่นเหมือนเด็กขี้แพ้ชวนตี“อ้อ... อย่างนั้นเหรอ แล้วหากเก่งขนาดนั้นมานั่งซึมเศร้าอยู่ทำไมตั้งนานสองนาน หนูน้อยแทมมี่ เธอมันก็แค่เด็กขี้ขลาด หึหึ...” ราฟาเอลยิ้มยั่วแล้วเดินจากไปเงียบๆ ปล่อยให้หญิงสามองตามด้วยแววตาเขียวปัดทั้งโกรธทั้งอายที่ถูกเขาด่าทางอ้อม...แทนฤทัยมองตามแผ่นหลังกว้างของเขาไปจนลับตาแล้วก็นึกตรองคำพูดของเขา เธอขี้ขลาดจริงๆ อย่างที่เขาว่าจริงๆ นั่นล่ะ... เธอจะไม่ยอมให้ใครมาสบประมาทแบบนี้อีกแล้ว คิดได้ดังนั้นแทนฤทัยก็เดินกลับเข้าบ้านไปอาบน้ำแต่งตัวเสียใหม่แล้วขับรถไปบ้านพิมพ์ภัสสรทันที“เพื่อนครับ พี่ธามว่าเราลงไปเดินเล่นในสวนดีไหม ตอนนี้ดอกไม้กำลังออกดอกสวยมากเลยนะ ดอกไม้ที่เพื่อนชอบบานสะพรั่งเต็มสวนเลย” ธามชวนหญิงสาวคุยไปเรื่อยๆ เหมือนเช่นทุกวัน ระยะเวลาหนึ่งเดือนเต็มที่พิมพ์ภัสสรยังคงไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา เธอจะพูดบ้างถ้าเลี่ยงไม่ได้จริงๆ เช่นเวลาที่บิดามารดาของเขามาเยี่ยมหรือเจ๊หวาน และบุญยอดกับคุณนิดามาหา แต่กับเขา
ตอนที่57.“แพงจ๋าหากชาติหน้ามีจริง เราเกิดมาเป็นพี่น้องกันอีกนะ” “แพงจะเกิดเป็นพี่เป็นน้องของเพื่อน ทุกๆ ชาติ แพงรักเพื่อนนะและจะรักตลอดไปแพงสัญญา...”“เพื่อนก็สัญญา... หลับให้สบายนะน้องพี่” สิ้นถ้อยคำในใจที่สื่อถึงกันดวงตาที่เต็มไปด้วยฝ้าขาวก็ค่อยๆ ปิดลงช้าๆ พิมพ์ภัสสรร่ำไห้ด้วยความร้าวรานใจ น้ำตามากมายยังไหลไม่หยุดเหมือนว่ามันจะไหลอยู่เช่นนั้นตลอดไป....แทนฤทัยมองดูภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกเหมือนตัวเองเลวร้ายเหลือเกิน หากตอนนั้นเธอบอกทุกคนเรื่องที่ราฟาเอลโทร. มาเตือน พิมพ์บงกชก็อาจจะอยู่กับทุกคนได้อีกสักระยะ หญิงสาวหันหน้าหนีภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกผิดมหันต์... เธอจะยกโทษให้ตัวเองได้อย่างกัน....งานศพของพิมพ์บงกชผ่านไปอย่างเรียบง่ายและเป็นไปอย่างเงียบเชียบ เพราะพิมพ์ภัสสรไม่อยากให้เป็นข่าวและเธอไม่อยากตอบคำถามใดๆ กับใครทั้งสิ้น ซึ่งมันก็เป็นไปตามที่เธอต้องการด้วยอิทธิพลของคุณนิดากับคุณธีร์ที่ช่วยปิดข่าวนี้ แต่เรื่องคนผิดนั้นไม่มีทางที่ธามจะปล่อยผ่านไป เขาจะต้องเอาเรื่องสองแม่ลูกตัวต้นเหตุให้ถึงที่สุด แต่เมื่อเห็นสภาพจิตใจของพิมพ์ภัสสรที่สูญเสียน้องสาวไปบวกกับอาการแพ้ท้องรุนแรงเนื่อง
ตอนที่56.ขณะพูดคุณนิดาหันมาสบตากับพิมพ์ภัสสรอย่างมีนัยที่รู้กันในขณะที่ธามเฝ้ารอจังหวะเข้าช่วยเหลือให้พิมพ์ภัสสรพ้นจากรัศมีอันตราย ยิ่งเขารู้ว่าเธอกำลังมีเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาอยู่ด้วย เขาก็ยิ่งต้องไม่วู่วามและทำตามแผนของคุณนิดาอย่างระมัดระวังมากขึ้น“คุณมาได้ยังไง”“อ้าว ก็ที่นี่ที่ของฉัน ฉันจะมาเมื่อไหร่ยังไงก็ได้ ว่าแต่พวกเธอเถอะ มาได้ยังไง แล้วไอ้เสี่ยวิทิตยู่ไหน” ทำทีเป็นไม่รู้ว่าสามีไม่รักดีของตนอยู่ที่ไหน“ฉันจะไปรู้ได้ยังไง”“ฉันได้ข่าวมาว่าไอ้วิทิตมันร่วมมือกับพวกเธอจับตัวสองคนนี้มา และน้องสาวคุณธามก็หายตัวมาพร้อมกัน... บอกไว้ก่อนนะ ฉันไม่อยากมีปัญหากับคนครอบครัวนี้ บอกมาดีกว่าว่าไอ้ผัวไม่รักดีฉันอยู่ไหน ฉันจะไปจัดการมันเอง เรื่องของพวกเธอฉันไม่ยุ่งด้วยหรอก”คุณนิดาฉลาดพอที่จะเปิดทางให้สองแม่ลูกมีเวลาคิด เพราะนางคิดว่าพวกเจ้าหล่อนก็คงอยากจะกำจัดเสี่ยวิทิตดังนั้นปลาจะต้องฮุบเหยื่อ“มันอยู่ที่ห้องทำงานกับนังแทมมี่...” จินนี่ตอบเสียงแข็ง คุณนิดาลอบยิ้มแล้วทำทีจะเดินไป“แต่เดี๋ยวก่อน ฉันมีเรื่องจะต้องพูดกับคุณให้รู้เรื่อง... เรื่องวันนี้เราจะทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตกลงมั