เข้าสู่ระบบแชร์
- 18 -
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-14 15:53:48ปราย
“เจอที่ถูกใจรึยัง” ฝันทำมือถามหลังจากที่นำบรั่นดีโอลด์แฟชั่นแก้วที่สองมาวางตรงหน้า
“นอกจากแก้วนี้แล้วก็ยัง” ฉันทำมือตอบ เสร็จแล้วก็ดึงชุดหนังเกาะอกให้สูงขึ้นเพื่อปิดเนินอกที่ทะลักออกมา
“เธอน่ะเลือกมาก ลองลดมาตรฐานตัวเองลงหน่อย”
ฉันหมุนแก้วในมือมองก้อนน้ำแข็งกลิ้งไปมาเล่น ฉันจะทำแบบที่ว่าได้ยังไงในเมื่อรู้ว่าตัวเองต้องการอะไร ผู้ชายที่มีความรับผิดชอบ ไม่เห็นแก่ตัวเอาแต่ได้ฝ่ายเดียว ให้เกียรติกันในฐานะคนรัก ดูแลเอาใจใส่ทั้งร่างกายและจิตใจ ส่วนฝันไม่ชอบให้ผู้ชายมาดูแล ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน รายนั้นชอบเป็นผู้นำ เป็นดอม ส่วนฉันเลือกที่จะมองหาคนที่ใช่ ไม่งั้นก็เลือกที่จะอยู่คนเดียวเสียดีกว่า
ฉันคิดว่าคุณกวินมีทุกอย่างที่ฉันมองหาในผู้ชายคนหนึ่ง วิธีการที่เขาใช้ควบคุมให้ฉันตกอยู่ใต้อำนาจตอนที่ตกใจกลัวทำให้ฉันคิดว่าเขาเป็นแบบที่คิด ตอนนั้นฉันรู้สึกยอมจำนนอย่างเต็มตัวเต็มใจ ฉันคิดว่าเขาต้องเป็นดอมแน่ แต่หลังจากที่ไปเดท ปรากฏว่าฉันคิดผิด หลังเวลางานเขาเป็นผู้ชายปกติธรรมดาคนหนึ่ง น่าจะถูกของฝ
บทที่เกี่ยวข้อง
คลั่งเธอเกินพิกัด - 19 -
เมื่อเงยหน้าขึ้นมาสมตาผมเข้าพอดี เธอจ้องผมตาค้าง ก่อนที่จะเลื่อนสายตาลงมองปากที่อ้าออกแทบน้ำลายหกเพราะอยากกลืนกินเธอ ผมเห็นว่าเธอหายใจติดขัดขึ้นเล็กน้อย รีบยิ้มให้เพื่อบอกว่าผมมาดี เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก หันมองไปรอบห้องเหมือนกำลังหาตัวช่วยหรือไม่ก็ทางหนีทีไล่ ผมไม่มีวันยอมให้เธอทำอย่างนั้นจึงเดินรุกเข้าหา“ปภาดา” ผมเรียกเมื่อเข้าใกล้ในระยะที่คิดว่าเธอสามารถอ่านปากได้ “ฉันอยากขอโทษเธออีกครั้งสำหรับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น โดยเฉพาะเมื่อครั้งสุดท้าย”เธอมองไปรอบ ๆ อีกครั้ง เล่นเอาผมประหม่าคิดว่าเธอไม่อยากคุยด้วย แต่ในที่สุดผมก็รู้เหตุผล เธอต้องการหาเครื่องมือสื่อสาร คงคิดว่าระหว่างนั่งแยกจดหมายไม่จำเป็นต้องใช้มือถือจึงไม่ได้หยิบติดมือมาด้วย ผมสามารถถามแล้วให้เธอพยักหน้าหรือส่ายหน้าได้ แต่ถ้าเธอปฏิเสธผมก็อยากรู้เหตุผลว่าทำไมถึงไม่อยากไปกับผม สุดท้ายเธอได้กระดาษโน้ตกับปากกามาด้ามหนึ่ง“ไม่เป็นไรค่ะท่านประธาน”ผมพยักหน้า เงียบไปสักพัก จู่ ๆ ก็รู้สึกติดขัดขึ้นมา ไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดจุดประสงค์จริง ๆ ที่มาอยู่ตรงนี้ยังไงดีพูดไปสิวะ กล้า ๆ หน่อยกวิน“เย็นนี้เธอว่างไปกินข้าวกับฉันมั้ย”เธออ้าปากค้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-18คลั่งเธอเกินพิกัด - 20 -
ปราย“ใจเย็นปราย หายใจเข้าลึก ๆ” ฝัน รูมเมทส่งภาษามือบอกตอนที่ฉันคิดจะส่งข้อความไปยกเลิกนัดกับท่านประธานไม่รู้ว่าตอนนั้นอะไรเข้าสิงฉันถึงตอบตกลงได้ง่ายดายขนาดนั้น ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ เหมือนไม่เป็นตัวของตัวเอง พอฉันได้สติหลังจากที่ท่านประธานกลับไปแล้วก็รีบส่งข้อความขอยกเลิก แต่เขาไม่ให้ความร่วมมือเลย แถมยังบอกว่าพรุ่งนี้เป็นวันหยุด ใช่ พรุ่งนี้เป็นวันมาฆะฯ จึงได้หยุดหนึ่งวัน จึงไม่มีปัญหาถ้าจะนอนตื่นสาย แถมบอกว่าจะมารับและมาส่งฉันที่หอพัก แล้วเขารู้จักหอพักฉันได้ยังไง ฉันสงสัยและมาคิดออกว่าน่าจะเป็นเพราะพี่บีม จำได้ว่าเขาบอกว่าท่านประธานเรียกหาประวัติฉัน ต้องเป็นพี่บีมแน่ ๆ“เชื่อฉันสิปราย ทุกอย่างจะต้องไปได้สวย”“แล้วฉันกับเขาจะคุยกันรู้เรื่องได้ยังไง ฉันพิมพ์มือถือหรือเขียนใส่กระดาษไม่ได้ตลอดเวลาตอนที่กำลังกินข้าวหรอกนะ” นี่เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ฉันกังวล“หยุด! หยุดคิดมากกับเรื่องหยุมหยิมเล็กน้อยแค่นี้ได้แล้วปราย”“แต่เรื่องหยุมหยิมเล็กน้อยที่ว่านี่จะทำให้เดทล่มไม่เป็นท่าเอาน่ะสิ ไม่รู้ว่าตอนนั้นฉันคิดอะไรอยู่ถ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-19คลั่งเธอเกินพิกัด - 51 -
กวิน“ใจเย็น ฟังฉันก่อนนะปราย”ปรายนั่งลงที่เก้าอี้ ส่วนผมเดินไปหยิบแฟ้มอีกแฟ้มหนึ่งบนโต๊ะมาให้ดู ซึ่งเป็นแฟ้มประวัติทางการแพทย์ของเธอที่ผมให้บีมหามาให้ แน่นอนว่าไม่ใช่ด้วยวิธีที่ถูกต้องเท่าไหร่ ผมต้องการให้ข้อมูลที่ถูกต้องและละเอียดที่สุดกับหมอเพื่อช่วยในการวิจิฉัย“ค่ะ อันแรกปรายเข้าใจได้ แต่อันนี้หมายความว่าไงคะ” เธอถามหลังจากเปิดอ่าน “คุณรู้ทุกอย่างว่าเกิดอะไรขึ้นกับปรายก่อนที่ปรายจะเล่าให้คุณฟังซะอีก”“ไม่ ฉันสาบานได้ ฉันเพิ่งคิดจะหาข้อมูลเธอตอนที่คุยกับศรว่าสามารถมีทางทำให้เธอกลับมาได้ยินได้หรือไม่”“คุณบอกน้าศรเหรอคะ”“ฉันแค่ถามเกี่ยวกับน้องสาวเขา สงสัยว่าเป็นไปได้มั้ยที่จะรักษาให้กลับมาได้ยินอีกครั้ง ศรบอกว่ากรณีน้องสาวเขาเป็นไปไม่ได้ แต่กับเธอน่าจะมีโอกาส”“แล้วทำไมคุณถึงไม่ถามปรายโดยตรงล่ะ”“ฉันไม่อยากให้ความหวังเธอถ้าสุดท้ายแล้วรักษาไม่ได้ ฉันอยากจะบอกเธอแต่ก็อยากแน่ใจก่อน”“ปรายไม่ชอบที่คุณทำอะไรลับหลังแบบนี้”“ฉันรู้ ฉันกำลังจะบอกเธออยู่แล้ว”“คุณนัดกับหมอไว้รึยังคะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-19คลั่งเธอเกินพิกัด - 21 -
ผมไม่ได้พาเธอไปห้องอาหารตามโรงแรมหรู แต่เป็นร้านอาหารริมน้ำที่บรรยากาศเป็นส่วนตัว เมื่อไปถึงพนักงานก็เดินนำไปยังโต๊ะส่วนตัวที่จองไว้ เป็นโต๊ะประจำของผม พอนั่งลงแล้วปรายมองไปรอบ ๆ ริมฝีปากคลี่ยิ้มน้อย ๆ เหมือนกำลังรำลึกถึงอะไรสักอย่าง ผมนึกสงสัยว่าจะเป็นยังไงหากต้องการซึมซับบรรยากาศและทำความคุ้นเคยกับสถานที่หนึ่งโดยที่ต้องพึ่งพาแค่ประสาทสัมผัสทางสายตาอย่างเดียว ไม่รู้ว่าหากเป็นผม จะทนได้ยังไงถ้าไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย ผมเอื้อมมือไปแตะมือเธอเพื่อดึงความสนใจ เธอหันกลับมาสบตา“เธอเคยมาที่นี่มาก่อนเหรอ” ผมเดาจากท่าทางที่เห็น“ค่ะ พ่อเคยพามาฉลองตอนที่ฉันเข้ามหาลัย”“เธอชอบมหาลัยมั้ย” ผมอยากรู้จริง ๆ เพราะมหาวิทยาลัยนี้ผมตั้งใจก่อตั้งสำหรับผู้พิการโดยเฉพาะ ในทุกชั้นเรียนและหลักสูตรการศึกษาถูกออกแบบมาเพื่ออำนวยความสะดวกส่งเสริมให้กับนักศึกษาพิการทุกประเภท ถึงผมจะงี่เง่าแค่ไหนแต่ผมอยากให้คนกลุ่มนี้ได้รับโอกาสในสังคม“ฉันชอบมากค่ะ พอนึกว่ากำลังจะเรียนจบฉันก็อดคิดถึงไม่ได้ ขอบคุณนะคะที่ก่อตั้งมหาลัยนี้ขึ้นมา”ในฐานะคนก่อตั้งพอได้รับฟีดแบ็กแบบนี้ก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20คลั่งเธอเกินพิกัด - 22 -
ผมเห็นเธอกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อยแล้วมีความสุข ไม่เหมือนพวกดารานางแบบที่ผมเจอที่มักจะกัดคำสองคำเพราะกลัวอ้วนทั้งที่ตัวผอมแห้งเป็นไม้เสียบผีไม่เห็นจะสวยตรงไหนเธอทำมือบอกว่าอาหารอร่อยและเธอชอบ ส่วนที่ผมชอบก็คือท่าทางตอนเธอเคี้ยวอาหารตุ้ย ๆ แต่น่าเสียดายที่อาหารมื้อนี้จบลงเร็วไปหน่อยแต่ผมยังอยากใช้เวลากับเธอต่ออีกสักนิด“ไปเดินเล่นริมน้ำกันมั้ย” ผมชวนหลังจากที่จ่ายเงินเรียบร้อยแล้วปรายพยักหน้าเห็นด้วย ผมลุกขึ้น เดินอ้อมไปด้านหลังเธอเพื่อช่วยดึงเก้าอี้ให้ เธอส่งยิ้มเป็นประกายที่เล่นเอาผู้ตาลายผมจูงมือเธอเดินไปเรื่อย ๆ ตามทางเรียบริมน้ำที่ทำเป็นสวนสาธารณะแล้วนั่งลงที่ม้านั่งหันหน้าเข้าแม่น้ำเพื่อดูพระอาทิตย์ตกด้วยกัน“คุณเล่าเรื่องครอบครัวคุณให้ฟังได้มั้ยคะ”“ครอบครัวฉันเธอ ไม่มีอะไรน่าสนใจหรอก”“ยังไงคะ ฉันชักสงสัยแล้วเนี่ย”ผมไม่ได้รังเกียจที่เธอถามและจะเล่าเรื่องที่คิดว่าเป็นส่วนตัวแบบเรื่องครอบครัวให้เธอฟัง ว่ามีพี่ชายที่แก่กว่าห้าปีแต่ไม่รู้จักโตอย่างพี่ตฤณหนึ่งคน มิรา น้องสาวสุดรักแต่น่ารำคาญไปพร้อมกันซึ่งเป็นล
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-21คลั่งเธอเกินพิกัด - 23 -
ปรายมือฉันอยู่ภายใต้อุ้งมือใหญ่ขณะที่คุณกวินพามาส่งที่ห้อง เดทครั้งนี้ไม่ได้แย่อย่างที่คิด ออกจะดีเกินไปด้วยซ้ำเมื่อฉันเลิกประหม่า เราเดินมาถึงหน้าห้อง ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปคุณกวินหมุนตัวฉันให้หันกลับไปเผชิญหน้า“ขอบใจที่ยอมไปกับฉัน”“หวังว่าคุณจะพอใจกับการทำความรู้จักฉันอย่างที่คุณคิดไว้”“ไม่เลย ฉันคิดว่ายังไม่สามารถกะเทาะเปลือกนอกแล้วเข้าถึงตัวตนของเธอได้เลย อาจจะเป็นครั้งหน้า...”ฉันยิ้ม ทำใจกล้าเขย่งเท้าขึ้นจูบแก้มเขา บอกลากัน และยืนมองคุณกวินเดินกลับไปตามโถงทางเดิน ทันทีที่ร่างสูงเดินเลี้ยวไปที่ลิฟต์ประตูห้องก็ถูกเปิดออกมาและฉันถูกลากตัวเข้าไปข้างในโดยที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว“เดทเป็นไงบ้างไหนเล่ามาซิ” ฝันถามหน้าตาดี๊ด๊าเหมือนคนไปเดทซะเอง“ก็ดี”“อะไร แค่ก็ดีเองเหรอ”“อืม”“แล้วไอ้ที่จูบแก้มกันเมื่อกี้มันอะไร”“นี่เธอแอบมองเหรอ นิสัย แต่ฉันไม่แปลกใจเลย” ฉันแกล้งค้อนใส่“แหม ว่าแต่เป็นไงบ้างล่ะ”“ก็ดีก็คือดีไง คุณกวินเป็นสุภาพบุรุษมากจนฉันแปลกใจ” ฉันเหม่อมองออกไปข้างหน้าเม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-22คลั่งเธอเกินพิกัด - 24 -
สองสัปดาห์ถัดมาตลอดหลายวันที่ผ่านมาผมพยายามห้ามตัวเองไม่ให้คิดถึงปรายและคิดว่าเกือบจะทำสำเร็จแล้ว เมื่อวันอังคารเห็นเธอเดินออกมาจากร้านข้าวตรงข้างตึก ผมจึงรีบหลบข้างหลังเสาไฟก่อนที่เธอจะเห็น ทุเรศตัวเองฉิบหาย ผมทำเหมือนทุกครั้งที่ฟันผู้หญิงแล้วทิ้งแล้วไม่อยากให้พวกหล่อนเหล่านั้นตามตอแยหรือได้พบเจอกันอีก แต่กับปรายผมยังไม่ได้ฟันเธอเลยด้วยซ้ำ ผมหายเงียบไม่ชวนเธอไปเดทอีก ไม่แม้แต่จะโทรหา พยายามห้ามตัวเองและทำทุกวิถีทางเพื่อหลีกเลี่ยงเธอ สงสัยว่าเธอจะรู้สึกอะไรบ้างรึเปล่า แต่ดูจากท่าเดินแกว่งมือไปมาตาดูของข้างทางอย่างสบายใจเฉิบไม่ทุกข์ไม่ร้อนแล้วเธอคงไม่เก็บเรื่องผมมาใส่ใจแม้แต่นิด หรือว่าเธอกำลังคบกับใครอยู่ มีผู้ชายคนอื่นมาจีบเธอรึเปล่า เป็นอีกครั้งที่ผมต้องบังคับตัวเองไม่ให้ตามสืบดูนับตั้งแต่วันนั้นผมก็หงุดหงิดมาตลอด นับว่าเป็นคราวเคราะห์ของพวกพนักงานที่โดนระเบิดลงแทบจะทุกวัน คนไหนที่ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจก็จะโดนผมขู่ว่าจะไล่ออก ถึงแม้ว่าวันนี้จะเป็นวันศุกร์แล้วแต่ผมไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง เห็นทีคงต้องพาตัว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-23คลั่งเธอเกินพิกัด - 25 -
ปราย“เจอที่ถูกใจรึยัง” ฝันทำมือถามหลังจากที่นำบรั่นดีโอลด์แฟชั่นแก้วที่สองมาวางตรงหน้า“นอกจากแก้วนี้แล้วก็ยัง” ฉันทำมือตอบ เสร็จแล้วก็ดึงชุดหนังเกาะอกให้สูงขึ้นเพื่อปิดเนินอกที่ทะลักออกมา“เธอน่ะเลือกมาก ลองลดมาตรฐานตัวเองลงหน่อย”ฉันหมุนแก้วในมือมองก้อนน้ำแข็งกลิ้งไปมาเล่น ฉันจะทำแบบที่ว่าได้ยังไงในเมื่อรู้ว่าตัวเองต้องการอะไร ผู้ชายที่มีความรับผิดชอบ ไม่เห็นแก่ตัวเอาแต่ได้ฝ่ายเดียว ให้เกียรติกันในฐานะคนรัก ดูแลเอาใจใส่ทั้งร่างกายและจิตใจ ส่วนฝันไม่ชอบให้ผู้ชายมาดูแล ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน รายนั้นชอบเป็นผู้นำ เป็นดอม ส่วนฉันเลือกที่จะมองหาคนที่ใช่ ไม่งั้นก็เลือกที่จะอยู่คนเดียวเสียดีกว่าฉันคิดว่าคุณกวินมีทุกอย่างที่ฉันมองหาในผู้ชายคนหนึ่ง วิธีการที่เขาใช้ควบคุมให้ฉันตกอยู่ใต้อำนาจตอนที่ตกใจกลัวทำให้ฉันคิดว่าเขาเป็นแบบที่คิด ตอนนั้นฉันรู้สึกยอมจำนนอย่างเต็มตัวเต็มใจ ฉันคิดว่าเขาต้องเป็นดอมแน่ แต่หลังจากที่ไปเดท ปรากฏว่าฉันคิดผิด หลังเวลางานเขาเป็นผู้ชายปกติธรรมดาคนหนึ่ง น่าจะถูกของฝัน ฉันช่างเลือกเกินไป คงถึงเวลาที่จะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24
บทล่าสุด
คลั่งเธอเกินพิกัด - 39 -
กวินผมเรียกวัลลภเข้ามาคุยงานขณะที่กินมื้อกลางวันไปด้วย ปรายสั่งสปาเก็ตตี้ไข่กุ้งฝากให้ศรนำมาให้ ทำไมเธอถึงได้รู้ใจผมแบบนี้“สรุปว่าคุณกับปรายกำลัง...” วัลลภพูดลากเสียงตอนท้าย“นายรู้ได้ไง” ผมจ้อง คิดว่านี่คงไม่พ้นหลุดมาจากปากคู่หูหมอนี่ที่กำลังจะกลายเป็นอดีตเลขาฯ ผมในไม่ช้าถ้าหล่อนเม้าเรื่องที่ปรายขึ้นมาหาผมก่อนหน้าให้ฟัง“คุณเล่นค่อย ๆ ละเลียดทีละคำแล้วก็กินไปยิ้มไปแบบนี้ มีแต่คนที่มีแฟนเขามีอาการแบบนี้ แล้วผมเห็นปรายสั่งเมนูเดียวกันเปี๊ยบที่ร้านข้างล่าง”“นายก็เลยเดาว่าเธอเป็นแฟนฉันงั้นสิ แล้วไม่คิดว่าเป็นแค่คู่นอนหรือซับเลยหรือไง”“ผมก็สงสัยอยู่” ว่าแล้วก็หัวเราะ“มีอะไร”“คุณกำลังอินเลิฟ แล้วก็...”“ไม่มีทาง” ผมรีบเอ่ยแทรก “ฉันไม่เคยรักใครนอกจากคนในครอบครัว”วัลลภส่ายหัว “ก่อนที่ปรายจะก้าวเข้ามาในห้องนี้คุณไม่เคยคบกับใครเหมือนกัน แต่ผมดูออกตั้งแต่ตอนที่คุณมองเธอแล้ว”“ไร้สาระ” ผมปฏิเสธ หมอนี่จะมารู้ใจผมได้ยังไง ผมเองยังไม่รู้เลยตัวซ้ำ ครั้งแรกที่เจอปรายผมออกจะหงุดหงิดเธอ
คลั่งเธอเกินพิกัด - 38 -
ปรายฉันตื่นเต้นจนบอกไม่ถูกที่ในที่สุดก็จะได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักและร่ำเรียนมาสี่ปีเต็ม“พี่จะพาไปส่ง”ฉันตามคุณวรรณไปที่แผนกออกแบบ ในใจยังตื่นเต้นไม่หาย อยากเห็นว่านักออกแบบมืออาชีพเขาทำงานกันอย่างไร เมื่อไปถึงก็พาไปพบกับหัวหน้าทีมออกแบบ เป็นผู้ชายรูปร่างสูงโปร่ง“ปรายนี่คุณเจนศิลป์เป็นหัวหน้าทีมออกแบบ คุณเจ นี่ปรายนักศึกษาฝึกงานแต่คาดว่าน่าจะกลายมาเป็นพนักงานที่นี่หลังเรียนจบ” คุณวรรณแนะนำฉันยกมือไหว้ คุณเจนศิลป์ยิ้มให้ ดูเป็นมิตร“สวัส...ดี...ทีม...ออก...แบบ...ยิน...ดี...ต้อน...รับ...สมา...ชิก...ใหม่...” คุณเจนศิลป์คงจะได้รับแจ้งเรื่องที่ฉันหูหนวกแต่อ่านปากได้แล้วจึงพูดช้ากว่าปกติ ฉันหงุดหงิดแต่ต้องเก็บอารมณ์เพราะเข้าใจได้ถึงเจตนาดี ฉันไม่ได้เพิ่งจะหูหนวกและเริ่มอ่านปาก ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องพูดช้า ๆ ขืนคุยกันแบบนี้ทั้งวันคงไม่ต้องทำอะไร“คุณเจพูดปกติก็ได้ค่ะ” คุณวรรณบอกแทน ที่จริงหน้าที่ของคุณวรรณนอกจากเป็นผู้ประสานงานแล้วคือล่าม คิดว่าเธอคงรำคาญแทนฉันยิ้มให้ คิดว่าเขาไม่ได้ตั้งใจล้อเลียนให้ฉั
คลั่งเธอเกินพิกัด - 37 -
“สัญญามาก่อนนะคะว่าคุณจะไม่ลงมาหาปรายที่ห้องจดหมาย” เธอบอกขณะที่ผมเดินไปส่งที่หอ“ทำไม ฉันอยากเจอเธอไม่ได้เหรอ”“ปรายไม่รู้จะทำตัวยังไงถ้าคนอื่นรู้”“งั้นฉันเรียกเธอมาหาที่ห้องทำงานดีมั้ย”ปรายชะงักค้าง คงไม่คิดว่าผมจะมาไม้นี้ เราเดินมาใกล้ถึงหน้าประตูห้องแต่ประตูถูกเปิดออกมาก่อน เหมือนฝันโผล่หน้าออกมา ด้านหลังมีผู้หญิงอีกสองคนยืนฉีกยิ้มกว้าง“สวัสดีค่ะ” เหมือนฝันทักผมมองปราย สงสัยว่าพวกเพื่อนเธอรู้ได้ยังไง เธอชี้ไปที่ช่องตาแมวบนประตู ก่อนหน้าเธอส่งข้อความบอกเหมือนฝันว่ากำลังกลับ ผมเดาว่าบรรดาเพื่อน ๆ ของเธอเลยต่างมารอต้อนรับ“ขอลายเซ็นคุณหน่อยได้มั้ยคะ” เพื่อนเธอคนหนึ่งถาม น้ำเสียงและจังหวะการพูดคล้ายกับเหมือนฝัน“ได้สิ เธอชื่ออะไร” ผมรับปากกาและสมุดโน้ตมา“แพรวค่ะ เมื่อคืนเป็นยังไงบ้างคะ” ถามแล้วแอบหัวเราะคิกคักมือผมหยุดชะงัก เงยหน้ามองเมื่อได้ยินประโยคสุดท้าย“ไอ้แพรว ถามแบบนี้เอาไว้ไปถามแฟนแกโน่น” เหมือนฝันสะกิดไหล่ว่า“ไม่เป็นไรหรอกน่า”ปรายทนไม่ไหวดึงปากกากับสมุดออกจากมือผม ปิดประตูใส่
คลั่งเธอเกินพิกัด - 36 -
ระหว่างนั้นประตูถูกเปิดเข้ามา ผมหันไปมองเห็นปรายทำมือเหมือนกำลังกินอยู่เพื่อบอกว่าเตรียมอาหารเสร็จแล้ว“ดีเลย หิวแทบตายแล้ว”พี่ตฤณลุกขึ้น บิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนจะเดินนำหน้าไป ยิ่งใกล้ถึงครัวยิ่งได้กลิ่นหอมยั่วน้ำลาย ผมโคตรโชคดีที่เธอทำอาหารเป็น“โห อร่อยมาก”พี่ตฤณชมเมื่อตักอาหารคำแรกเข้ามาก หมูนุ่มผัดพริกไทยดำที่เนื้อหมูนุ่มสมชื่อ กัดทีแทบละลายในปาก มีรสชุ่มฉ่ำของเนื้อ รสชาติเผ็ดร้อนของพริกไทยดำทำให้ไม่รู้สึกมันเลี่ยนใครจะว่าอะไรที่เราดื่มเบียร์กันแต่หัววัน อาหารที่ปรายทำเหมือนกับจะรู้ นอกจากจานหลักแล้วยังมีกับแกล้มด้วย เราจึงกินข้าวกลางวันไปด้วยจิบเบียร์คุยกันไปด้วย ปรายสามารถคุยร่วมวงกับพวกเราได้โดยไม่ติดขัด เธอทำมือเป็นท่าทางง่าย ๆ ที่เราสามารถเดากันได้แล้วพูดคุยโต้ตอบกับเธอ พี่ตฤณเล่าเกี่ยวกับหน้าที่ตัวเองที่เป็นหัวหน่ายฝ่ายวิศวะกรออกแบบให้ฟัง ปรายดูสนใจมาก จนกระทั่งมาถึงคำถามที่ปรายอยากรู้คำตอบมากถึงขั้นขอยืมมือถือผมไปพิมพ์ถาม“คุณเป็นคนบอกให้คุณกวินชวนปรายออกเดทจริง ๆ เหรอคะ”ผมอ่านแล้วส่ายหัว นี่ไม่ต่างอะไรกับ
คลั่งเธอเกินพิกัด - 35 -
“เอ๊ะ! แปลก ๆ นะ” พี่ตฤณยอมแพ้ เลิกสนใจตู้เย็น เดินกลับมาที่เคาน์เตอร์ครัว “ว่าแต่นายได้ไปคุยกับเธอคนนั้นรึยัง”“อืม”“แล้วเป็นไงมั่ง ไหนเล่ามาซิ” ทำหน้าอยากรู้เต็มที่“เธอยู่ข้างบน” ผมบุ้ยหน้าไปตามทิศทาง“เฮ้ย…อย่าบอกนะว่านายกับเธอมาขังไว้” ทำเสียงตกใจก่อนจะยิ้มกริ่ม“หุบปากไปเลย” ผมเดินมานั่งที่เก้าอี้บาร์ “ผมอยากให้พี่เจอเธอ แต่ว่าต้องบอกอะไรให้พี่รู้ก่อน”พี่ตฤณมองข้ามไปด้านหลังผม ทำหน้าตะลึง ผมรู้เลยว่าปรายกำลังเดินเข้ามา ผมหมุนเก้าอี้กลับไป เห็นปรายหยุดยืนรักษาระยะห่างด้วยท่าทางเคารพ“ปราย นี่พี่ตฤณ พี่ชายฉัน” ผมแนะนำปรายยกมือไหว้เฉย ๆ ไม่เอ่ยปากทัก“ดีใจที่ได้เจอเธอนะ” พี่ตฤณทักทายปรายยิ้มบาง แต่แล้วก็รีบก้มหน้าสงบเสงี่ยมไม่กล้าสบตาอย่างรวดเร็ว นี่เป็นปฏิกิริยาของซับเวลาที่เข้าใกล้ดอม ให้ตายเถอะ! พี่ตฤณตรึงเธอได้ในขณะที่ผมยังทำไม่ได้ แต่ก็แหงละ ภายใต้ท่าทีขี้เล่นพี่ตฤณเปล่งรัศมีความเป็นดอมอยู่ทุกขณะแม้จะหงุดหงิดแต่สุดท้ายเป็นผมที่คิดมากและเข้าใจผิดไปเอง ปรายเป็นของผม เธอไม่ได้ก้มหัวให้พี่ตฤณ แต่เป
คลั่งเธอเกินพิกัด - 34 -
ปรายเขาชอบ ฉันมั่นใจ แต่ฉันอาจจะย่ามใจเกินไปหน่อยที่ไปกัดเขา แต่อย่างน้อยก็เห็นอยู่ว่าทำให้เขามีอารมณ์ ร่างกายเขาตอบสนองฉัน แต่ถ้าความจริงแล้วเขาไม่ชอบล่ะ ฉันกังวลไปหมดระหว่างรอคุณกวินเตรียมน้ำ กลิ่นลาเวนเดอร์ลอยขึ้นพร้อมกับไอน้ำกระจายไปทั่วห้องน้ำช่วยให้รู้สึกผ่อนคลายขึ้นเมื่อคุณกวินกวักมือเรียกฉันก็เดินเข้าไปหา เขาจับมือช่วยพยุงให้ฉันก้าวลงอ่างแล้วตัวเองก็ตามลงมานั่งพิงขอบอ่าง ฉันจึงเอนหลังพิงซบอกแกร่ง น้ำค่อนข้างร้อนแต่ไม่ได้ลวกผิว ทำให้รู้สึกผ่อนคลายมากกว่า“คุณไม่ชอบใช่มั้ยคะ” ฉันหันไปถาม เห็นเขาส่ายหน้า “คุณไม่ชอบจริง ๆ ด้วย คุณถึงไม่พูด”“ไม่ใช่เลย เธอก็เห็นว่าฉันมีอารมณ์ขนาดไหน”“ค่ะ” ฉันยิ้มรับอย่างเต็มภาคภูมิ “ปรายไม่ได้ตั้งจะใจทำให้คุณรู้สึกอึดอัดเลยนะคะ”“ฉันรู้”คุณกวินจูบข้างขมับแล้วเอาฟองน้ำถูตัวให้“ขอปรายถูหลังให้คุณบ้างนะคะ”เขาตอบรับด้วยการหันหลังให้ สงสัยจังว่าเขาเว้นระยะห่างกับทุกคนหรือกับแค่ผู้หญิงที่มีอะไรกันด้วย ฉันอยากถามเขาถึงเรื่องความสัมพันธ์กับคนในครอบครัวแต่ยังไ
คลั่งเธอเกินพิกัด - 33 -
กวินเมื่อเดินเข้ามาในห้องความรู้สึกบางอย่างได้หลั่งไหลท่วมท้นขึ้นมา ปกติแล้วผมจะตื่นเต้นเวลาที่กำลังจะเล่นซีน แต่พอเห็นปรายที่ดูเปราะบางไร้การป้องกัน ทำให้ผมเกิดความรู้สึกอยากปกป้องทะนุถนอม ดึงเอาความสงบนิ่งของผมออกมาได้อย่างไม่มีสาเหตุ ซึ่งมันขัดแย้งกับร่างกายที่กำลังตื่นตัวอย่างถึงที่สุดผมยืนอยู่กลางห้อง เรียกปรายให้มาใกล้ ๆ เธอลุกจากเตียงอย่างเชื่อฟัง หยุดยืนต่อหน้าผม ร่างกายเปลือยเปล่า ก้มหน้ารอคำสั่ง ผมโน้มหน้าเข้าหา ใกล้มากจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนของเธอ ผมเกลี่ยผมที่ปรกหน้าเธอออกก่อนที่จะประทับจูบที่หน้าผากมน“เซฟเวิร์ดเธอคืออะไร”“เปรี้ยวค่ะนายท่าน”“เด็กดี ห้ามเสร็จจนกว่าฉันจะบีบหัวนมข้างขวาเธอเข้าใจมั้ย”“ค่ะนายท่าน”“ฉันกำลังจะปิดตาเธอ”“ค่ะนายท่าน”หลังจากใช้ผ้าปิดตาเรียบร้อยแล้ว ผมก็ปล่อยให้ปรายยืนรออยู่กลางห้องเพื่อไปเอาของที่ต้องการ รู้สึกเหมือนเป็นเด็กเล็ก ๆ ที่ได้รับอนุญาตให้ซื้อขนมทุกอย่างที่ต้องการได้ จึงค่อย ๆ เลือกพิจารณาดูของเล่นชิ้นต่าง ๆ ทั้งที่มีชิ้นที่อยู่ในใจเป
คลั่งเธอเกินพิกัด - 32 -
กวินตอนที่กลับขึ้นห้องผมหยิบเอาสัญญาหนึ่งในหลาย ๆ ฉบับที่ร่างไว้มาด้วย ที่ร่างไว้หลายฉบับเพราะต้องมีอันใดอันหนึ่งที่จะเป็นที่ยอมรับกันได้ทั้งสองฝ่าย ผมมองปรายอ่านสัญญาและรู้ว่าเธอไม่พอใจเท่าไหร่ แล้วผมแม่งเป็นอะไรวะ แค่มองก็รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ เหมือนมีอะไรบางอย่างที่เชื่อมถึงกันอยู่ ผมเคยมีความรู้สึกแบบนี้กับคนเพียงคนเดียวซึ่งก็นานมากจนจำไม่ได้แล้วว่าเคยมีความรู้สึกแบบนี้อยู่แล้วก็คิดถึงมันมากแค่ไหน“ปรายว่ามันรัดกุมมากไปหน่อยมั้ยคะ” เว้นจังหวะแล้วพูดต่อ “ดูเย็นชาไม่เหมือนเป็นคุณเลย”ผมได้แต่ยิ้มให้กับสิ่งที่เธอพูด สัญญาที่แสนรัดกุมและเย็นชานี่แหละตัวผม ตัวผมก่อนที่จะเจอกับเธอ“แบบนี้ก็เหมือนแค่ปรายเป็นหุ่นที่รอฟังคำสั่งคุณอย่างเดียวเท่านั้น ไหนคุณว่าไม่ให้ปรายหยุดพูดกับคุณไงคะ”“ใช่ ฉันชอบที่เธอมีชีวิตชีวาและหัวรั้นแบบนี้”เธอเป็นส่วนผสมของผู้หญิงขี้อายที่ถูกผมไล่ตะเพิดออกจากห้องทำงานกับผู้หญิงที่ยืนหยัดต่อสู้เพื่อสิ่งที่ตัวเองต้องการ และนั่นทำให้ผมมีอารมณ์ ที่จริงแล้วกับเธอไม่จำเป็นต้องทำสัญญาใด ๆ เลย แต่ว่าดอ
คลั่งเธอเกินพิกัด - 31 -
กวินผมกดปิดนาฬิกาปลุกด้วยความรำคาญเพราะขัดจังหวะการนอน แล้วความรำคาญก็เปลี่ยนเป็นความยินดีเมื่อเห็นปรายนอนซุกอยู่ข้างกาย มือเธอยังคงอยู่ในมือผม ยอมรับว่าผมไม่ได้หลับอย่างเป็นสุขเท่านี้มาก่อนตั้งแต่เห็นเธอครั้งแรกเพราะจะต้องเก็บเธอมาฝันทุกคืน ฝันว่ามีเธออยู่ข้างกาย และเมื่อคืนในที่สุดความฝันก็กลายเป็นความจริงผมควรจะปล่อยมือเธอได้แล้วและขีดเส้นความสัมพันธ์นี้ให้ชัดเจน แต่แทนที่จะทำแบบนั้นผมกลับจับมือเธอแน่นขึ้น สอดประสานนิ้วกันไว้ ใช้หัวแม่มือไล้วนที่ผิวนุ่มด้วยความเพลิดเพลิน ผมกำลังเล่นเกมซึ่งอันตรายมาก ๆ ที่สุดท้ายแล้วจะจบลงด้วยการที่พังกันทั้งสองฝ่าย ทั้งที่รู้ดีแต่ไม่สามารถหยุดได้ปรายลืมตาขึ้นช้า ๆ เมื่อสายตาเราสบกันก็ยิ้มให้ ริมฝีปากที่คลี่ออกทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะประทับริมฝีปากตัวเองลงไป เธอคล้อยตามในตอนแรก แต่เมื่อเห็นเวลาก็ครวญออกมาก่อนจะล้มตัวนอนตามเดิม เรียกเอาผมหัวเราะ ผู้หญิงของผมไม่ใช่คนชอบตื่นเช้า“เธอนอนต่อเถอะ ฉันจะไปออกกำลังกายสักชั่วโมง หลังจากนั้นเราค่อยไปกินมื้อเช้ากัน”ปรายพยักหน้า ซุกตัวกลับเข้าในผ้า
