บทที่ 62 เข้าใจหลายวันต่อมาขุนเขานั่งออกแบบงานให้รุ่นน้องอยู่ในห้องนอนในขณะที่เพียงเธอออกไปเรียนยังไม่กลับครืด~ ครืด~เสียงโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้นทำลายความเงียบเรียกความสนใจจากเขาได้เป็นอย่างดี ขุนเขาละมือจากการทำงานแล้วเลื่อนเก้าอี้มาคว้าโทรศัพท์ไปกดรับสายแล้วเปิดลำโพงคุย"ครับป๊า"(ขุนอยู่ไหน)"อยู่ห้องครับ ป๊ามีอะไรไหม"(ป๊ากับแม่กำลังจะไปหาลูกที่ห้อง จะเอาอะไรไหม) ชายหนุ่มทำหน้างงเล็กน้อยที่ว่าพ่อจะมาหาที่ห้องเพราะปกติไม่ค่อยมาที่นี่เลย"เอาของสดกับพวกผักแล้วกันป๊า เอาไว้ให้เพียงเธอทำกับข้าวน่ะครับ แล้วก็นมกับผลไม้ที่ผมชอบ"(อืม เดี๋ยวป๊าแวะซื้อเข้าไป)"ครับ" เขาวางสายก่อนแล้วเอียงคอมองโทรศัพท์มือถือพลางทำหน้าฉงน "เป็นอะไรกัน.." ขุนเขาเกาหัวเบา ๆ แล้วลุกออกไปดื่มน้ำและนั่งเล่นโทรศัพท์รอพ่อกับแม่ที่ห้องนั่งเล่นเสียงออดดังขึ้นสองครั้งติดเขาก็รู้แล้วว่านั่นคือพ่อกับแม่มาถึงห้องแล้วขุนเขาจึงรีบไปเปิดประตูให้"สวัสดีครับป๊าแม่""อยู่คนเดียวเหรอ แล้วน้องเพียงไปไหน""เรียนครับ" อรพิณมองแขนลูกชายโดยที่ยังไม่ถามความเป็นมายังไงแล้วเดินเข้ามาในห้องลูกชาย เธอให้คนเอาของไปเก็บให้เรียบร้อย
บทที่ 63 เรื่องสำคัญขุนเขาแทบสำลักข้าวกับคำถามตรง ๆ ของแม่ จริง ๆ เขาตั้งใจจะคุยกับเพียงเธออยู่แล้วแต่แม่ดันถามกลางโต๊ะอาหารก่อนซะนี่ แล้วแบบนี้เขาจะตอบยังไงดี"อึก.." เสียงกลืนน้ำกลายลงคอดังขึ้น ขุนเขาหันมาสบตากับเพียงเธอแล้วหันมามองหน้าแม่อีกครั้ง "คือผมคิดว่าผมน่าจะคุยกับเพียงได้นะครับ แม่กับพ่อไม่ต้องรีบหรอก""ไม่ได้รีบ แต่จะมาอยู่ด้วยกันแบบนี้โดยไม่ได้ทำอะไรสักอย่างมันจะเป็นขี้ปากชาวบ้านเขา" ยิ่งฟังแม่พูดแล้วยิ่งมึนงงเข้าไปใหญ่ ขี้ปากชาวบ้านที่ไหนกัน เขาไม่เห็นรู้จักใครสักคน จะมีก็แต่เพื่อนที่คอยซัปพอร์ตกันมา "แม่หมายถึงหนูเพียงน่ะ ส่วนแกลูกชายแม่ แม่รู้ว่าแกไม่สนใครหน้าไหนแน่นอนเพราะแกเป็นผู้ชายไม่ได้เสียหายเหมือนหนูเพียงเธอ""คุณแม่คะ เพียง..ไม่รู้จักใครและเพียงไม่มี.." เพียงเธอเม้มปากแน่นก่อนที่อรพิณจะลุกขึ้นมากอดเธอไว้อย่างให้กำลังใจ"ใครจะว่ายังไงก็ช่าง หนูคือลูกสาวแม่ ไม่ต้องไปสนใจค่ะ""เอ้า.." ขุนเขาหลุดเสียงอุทานอย่างมึนงง"เอ้าอะไร แกต้องคุยเรื่องนี้กับน้องนานแล้วรู้ไหม พาลูกเขามาอยู่ที่นี่หน้าตาเฉยได้ยังไง""เอ้า.." ขุนเขายิ่งมึนงงเข้าไปใหญ่กับสิ่งที่ผู้เป็นแม่พูด เขาส
บทที่ 64 อ้อนร่างบางถูกวางลงบนเตียงนอนขนาดใหญ่ขณะที่ริมฝีปากจิ้มลิ้มลูกครอบครองด้วยริมฝีปากหนา ขุนเขาลูบเรือนแก้มนวลอย่างอ่อนโยนแล้วกระซิบบอกบ้างหูเธอ"คืนนี้..ฉันขอนะ" เพียงเธอเลื่อนใบหน้าออกมาสบตากับชายหนุ่มตรง ๆ ก่อนจะเป็นฝ่ายมอบจูบให้เขาเอง ขุนเขายกยิ้มมุมปากแล้วเอนตัวนอนลงกับที่นอน เพียงเธอโน้มตัวลงมาประกบจูบเขาไม่ห่าง"อยากกินก็ขอกันดี ๆ ก็ได้ค่ะ ถ้ามีอารมณ์ร่วมก็จะ…ทำให้" เพียงเธอเขี่ยริมฝีปากหนาแล้วกดจูบเขาอีกครั้ง"คุยเรื่องสำคัญก่อนดีไหม" ขุนเขาแสยะยิ้มแกล้งถามเพราะรู้ว่าเพียงเธอคงไม่อยากคุยอะไรตอนนี้แล้ว และเป็นไปตามที่เขาคิดไว้เมื่อเธอส่ายหน้าไปมาเบา ๆ"ถ้ามัวแต่คุยเรื่องสำคัญกัน แล้วเมื่อไหร่เราสองคนจะมีความสุขล่ะคะ" ขุนเขาร้องว้าวกับคำพูดเพียงเธอ เขาชักจะติดใจแฟนในเวอร์ชันนี้แล้วสิ"พูดมาแบบนี้แล้ว งั้นเราสองคนมาสนุกกันเลยดีกว่านะ" แล้วขุนเขาก็จัดการกับเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมด ภายในไม่กี่นาทีเขาก็เปลือยเปล่าต่อหน้าเพียงเธอ แต่จะให้เขาเปลือยกายคนเดียวได้ยังไง ขุนเขาอาสาถอดเสื้อผ้าเพียงเธอออกจนหมดแล้วแทรกตัวเข้ามาตรงกลางหว่างขาเธอ"อื้อ~ อย่าทำแรง ไหน ๆ เพียงเธออนุญาตแล้ว ท
บทที่ 65 คลั่งรักหลายชั่วโมงต่อมาเพียงเธอเลื่อนใบหน้าเข้าไปซบอกแกร่ง เธอรู้สึกเหนื่อยมาก ๆ หลังจากจบกิจกรรมกับขุนเขาขณะที่เขายังไม่แสดงอาการเหนื่อยหอบเลยแถมยังกินจุอีก"อื้อ~ อย่าเพิ่งกวนเพียงได้ไหม" เพียงเธอซุกหน้าลงกับอกแกร่งหนีสัมผัสจากชายหนุ่ม ขุนเขาหัวเราะขบขันแล้วคลี่ผ้าห่มฝั่งเพียงเธอออกจนเห็นเรือนร่างขาวผ่อง เพียงเธอปรือตาขึ้นด้วยความหงุดหงิด"อย่าทำหน้าบึ้งดิ ตอนเช้าจะพาไปเที่ยวคาเฟ่เปิดใหม่ ยิ้มหน่อยนะ""อยากยิ้มอยู่หรอก แต่พี่ขุนจะปลุกเพียงมายิ้มให้ตอนนี้ไม่ได้" เพียงเธอชี้ไปที่นาฬิกาเรือนใหญ่ที่แขวนอยู่เหนือโต๊ะทำงานขุนเขา ก็ตอนนี้เป็นเวลาตีสองกว่า ๆ เห็นจะได้"ตีสองเอง เหลือเวลานอนอีกตั้งหลายชั่วโมง" เขาแย้งเธอแล้วเลื่อนใบหน้าเข้ามาหอมขมับบางหนัก ๆ แต่กลับถูกเพียงเธอดันใบหน้าออก"แกล้งกันดีนักนะ""โอเค ไม่แกล้งแล้วก็ได้""งั้นเพียงนอน" เธอดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายแล้วหลับไปด้วยความเพลีย ขุนเขาขยับตัวขึ้นมาพิงหัวเตียง เขารู้สึกขำขันที่เพียงเธอเป็นคนหลับง่ายแบบนี้"เด็กน้อย" ชายหนุ่มก้มลงไปหอมขวับเธออีกครั้งแล้วก้าวลงจากเตียงเพื่อจะเดินออกไปกินน้ำด้านนอก แล้วกลับเข้ามาในห้อง
บทที่ 66 อยากมีลูกเพียงเธอดีใจจนน้ำตาคลอกับสิ่งที่ขุนเขาพูดออกมา แต่เธอก็เกรงใจเขาอยู่ดีเพราะของแต่ละชิ้นค่อนข้างราคาสูงมากครืด~ ครืด~โทรศัพท์ขุนเขาดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ เขาหยิบขึ้นมากดรับสายแล้วยกขึ้นมาแนบหู"ว่าไง"(ว่างไหม กูมีเรื่องจะให้ช่วยหน่อย) โอโซนถามขุนเขาเสียงเรียบ"ก็ว่างอยู่ พาเพียงมาเดินเล่นที่ห้างอะ"(กูกับเนสต้องไปธุระแป๊บหนึ่ง ไม่มีคนดูโซมีเลย ไอ้ดินกับน้องแป้งก็ไม่ว่าง ไอ้สามตัวนั่นก็ไม่อยู่กัน)"อืม ๆ เอาโซมีมาให้กูเลยแล้วกัน เดี๋ยวดูหลานเอง"(โอเคเลยเพื่อน เดี๋ยวกูพาโซมีไปหามึงที่ห้างนะ)"ไม่ต้อง มึงพาหลานไปที่คอนโดเลยก็ได้"(แต่กูกำลังจะขับรถผ่านห้างนะ) ขุนเขาเลิกคิ้วแล้วหันมาสบตากับแฟนสาว"เดี๋ยวโซมีจะมาหาเราที่นี่นะ""โอเคค่ะ" เพียงเธอขยิบตาให้แฟนหนุ่มก่อนที่ทั้งสองจะออกไปสั่งพนักงานให้นำของไปส่งที่คอนโดแล้วออกไปรอรับหลานที่หน้าห้างสรรพสินค้า รอไม่นานโอโซนกับกาเนสก็มาถึงห้างสรรพสินค้า ทั้งสองพาโซมีมาหาขุนเขา"ป๊ากับแม่ต้องไปทำงานนะลูก อยู่กับป๊าขุนไปก่อนนะครับ" เด็กน้อยยิ้มให้พ่ออย่างอารมณ์ดีแล้วขืนตัวมาหาขุนเขาที่อ้าแขนรอรับเธออยู่"ไม่ต้องห่วงนะ" ขุนเขาบ
บทที่ 67 หลงใหล"หนูพูดว่าอะไรนะคะ?" เพียงเธอเงี่ยหูฟังหลานสาวพูดคำนั้นอีกครั้งแต่ทว่าโซมีหลับซบหน้าลงกับหน้าอกผู้เป็นอาอย่างเขินอาย ขุนเขายิ้มกรุ้มกริ่มเพราะฟังออกว่าโซมีพูดว่า 'น้อง' "พี่ขุนหัวเราะอะไรเหรอ""เปล่า ฉันแค่หัวเราะที่โซมีเขินเธอไง" เพียงเธอยิ้มบาง ๆ แล้วกอดหลานตัวเล็กไว้แนบแน่น"หิวไหมคะ""กิง..หม่ำ ๆ" เด็กน้อยพยักหน้าให้อาแล้วคลานไปอีกฝั่งเพื่อให้ขุนเขาอุ้ม "มาม~" โซมีอ้าปากงับนิ้วขุนเขาแล้วยิ้มให้"ไม่เอาไม่ยิ้มแบบนี้ให้ป๊าสิลูก ป๊าไม่ไหวแล้ว.." เขาฟัดแก้มหลานสาวฟอดใหญ่จนโซมีหัวเราะขบขันน้ำลายยืด "ฮึฮึ..โธ่..ลูก" เพียงเธอที่นั่งมองมาสักพักแล้วได้แต่อมยิ้มให้กับทั้งสองที่กำลังหยอกล้อกันอยู่ก่อนจะไปเอานมมาให้หลาน"โซมีหม่ำ ๆ นมก่อนลูก" เด็กน้อยนอนอ้าปากรออาป้อนนม เพียงเธอหลุดขำทันทีที่เห็นหน้าหลานสาว "หนูจะทะเล้นแบบนี้ไม่ได้นะลูก""มาเดี๋ยวฉันป้อนนมหลานเอง""พี่ขุนไปพักเถอะ พาโซมีเล่นมาทั้งวันแล้ว นี่ก็รอให้พี่โชนมารับ คงอีกไม่นานเดี๋ยวเพียงดูแลหลานเองค่ะ" เพียงเธออาสาดูแลหลานเอง เธออุ้มโซมีมานั่งบนหน้าตักแล้วจับขวดนมป้อนใส่ปากเธออีกครั้ง"มาม~" เด็กน้อยอ้าปากดูดกินน้ำน
บทที่ 68 ขอพรหลายชั่วโมงต่อมา"อื้อ~ พี่ขุนลุกออกไปได้แล้ว" เพียงเธอพยายามรวบรวมเรี่ยวแรงที่มีดันตัวชายหนุ่มออกไปแต่ขุนเขากลับไม่ยอมลุกออกไปเลย เขานอนนิ่งแล้วเอาหน้าซบลงกับหน้าอกเพียงเธอ"ได้แล้วก็ไล่เลยเหรอ เพิ่งเอากันเสร็จนะ ปล่อยให้ลูก ๆ ฉันได้ทำงานบ้างสิ" ดูคำพูดแต่ละคำที่เขาพ่นออกมา นี่เขาไม่มียางอายบ้างเลยหรือไงนะ"ไม่เอาค่ะ เพียงยังไม่พร้อมมีลูกตอนนี้""พูดเล่น อันที่จริงมีตอนไหนก็ได้ ฉันไม่ติดไม่เร่งหรอก" เด็กสาวดีดปลายจมูกเขาเบา ๆ แล้วย่นจมูกใส่"ขี้จุ๊! เมื่อหลายชั่วโมงก่อนก็พูดแบบนี้ แต่การกระทำพี่ขุนมันย้อนแย้งกับคำพูดมากค่ะ!" เธอกระแทกเสียงใส่เขาแล้วผลักตัวขุนเขาออกจนสำเร็จแล้วลุกออกมาจากเตียง ชายหนุ่มพลิกตัวนอนหงายแล้วมองร่างเล็กที่กำลังเดินเปลือยเปล่าเข้าไปในห้องน้ำอย่างยิ้ม ๆ"ก็ไม่แน่ แต่ลูกจะมาตอนไหนก็มาได้ เพราะป๊ามีเงินเลี้ยงและมีปัญญาเลี้ยงหนูแน่นอน" ขุนเขาพูดเองแล้วก็หัวเราะขบขันเอง เขานึกถึงภาพในอนาคตที่ต้องอุ้มลูกเดินเล่นและป้อนข้าวลูกในเวลาเย็น ๆ คิดแล้วก็มีความสุขจนเขาหลุดยิ้มออกมาอย่างง่ายดาย "อาบน้ำดีกว่า.." เขาลุกออกไปอาบน้ำอีกห้องน้ำหนึ่ง เมื่อเสร็จสรรพก
บทที่ 69 เอาใจเมีย เพียงเธอได้แต่ถอนหายใจกับสิ่งที่ได้ยิน เธอเม้มปากแน่นเพราะจู่ ๆ ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัว หากเธอเกิดพลาดท้องขึ้นมาจะเป็นยังไง แต่แค่คิดก็ขนลุกแล้วอะ"เป็นอะไร" ขุนเขาถามแฟนสาวเสียงเรียบที่จู่ ๆ เพียงเธอก็ขนลุกขึ้นมา"เปล่าค่ะ พี่ขุนอยากกินอะไรไหม เดี๋ยวเพียงทำให้กินเลย" เพียงเธอยิ้มให้คนรักอย่างใจดีในขณะที่อีกฝ่ายมองเธออย่างจับผิด ก่อนที่ขุนเขาจะเอ่ยถามตรง ๆ"ตอนนี้ยังกินยาคุมอยู่ไหม""กินสิคะ ทำไมเหรอ""แค่ถาม กินก็ดีแล้ว""เนี่ย..พี่ขุนพูดมันย้อนแย้งกับการกระทำมาก ปากบอกไม่อยากให้มีลูกตอนนี้แต่การกระทำกลับสวนทางมาก แป๊บ ๆ ก็เปลี่ยนไปอีกแบบหนึ่ง" เพียงเธอส่ายหน้าไปมาอย่างระอาใจกับอากัปกิริยาของแฟนหนุ่มที่แสดงออกมาในตอนนี้"ก็มันสับสนนิดหน่อย เห็นโซมีแล้วก็อยากมีลูก แต่พอนึกได้ว่าเมียยังเรียนไม่จบก็ไม่อยากมีตอนนี้ไง""แต่การกระทำพี่ขุนมันสวนทางค่ะ งั้นเพียงเลือกเมนูอาหารให้เลยแล้วกันนะ" เธอขี้เกียจเถียงกับเขาเลยเข้ามาในห้องครัวเพื่อทำกับข้าวให้ขุนเขากินในยามเช้า ๆ เพราะวันนี้เขาต้องออกแบบลายสักให้รุ่นน้องอีกหลายลายและเธอก็มีเรียนหนึ่งชั่วโมงในตอนบ่ายอีกขุนเขาเด
ตอนพิเศษ 5เช้าวันต่อมาเพียงเธอนอนกะพริบตาปริบ ๆ อยู่ใต้ผ้าห่มขณะที่ขุนเขานอนกอดเธอแนบแน่นแถมยังเอาหน้ามาซบหน้าอกเธออีก เมื่อคืนเขาทั้งดุและกินจุจนเธอเพลียหลับไปตอนไหนไม่รู้ นี่ก็สายมากแล้วด้วย แม่บ้านคงกำลังถามหากันวุ่นว่าทำไมเราสองคนไม่ลงไปกินข้าวเช้าสักที"อื้อ~ ทำไมตื่นเร็วจัง เมื่อคืนไม่เหนื่อยเหรอ" ขุนเขางัวเงียถามแฟนสาวที่นอนนิ่งอยู่ เขารู้สึกตัวตั้งแต่เธอขยับตัวครั้งแรกแต่รู้สึกล้าเลยไม่ตื่นขึ้นมา เพียงเธอยิ้มบาง ๆ แล้วเท้าแขนไปด้านหลังดันตัวลุกขึ้นมานั่งทำเขาต้องลุกขึ้นตามเธอด้วย"วันนี้เราไปหาแม่อรอีกไหมคะ เมื่อคืนนี้แม่อรทักมาหาบอกคิดถึงเราสองคน" เธอชวนคนรักที่นั่งทำหน้าง่วงอยู่ ขุนเขาไม่ได้ขัดใจเธอและพยักหน้าหงึก ๆ เป็นคำตอบ เพียงเธอยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินนวยนาดไปหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาคลุมตัวไว้"ขอเฮียนอนอีกแป๊บนะ เมื่อคืนหนักไปหน่อย""แล้วเมื่อคืนสนุกไหมคะ" เธอหย่อนตัวนั่งลงขอบเตียงพลางเสยผมออกจากหน้าให้แฟนหนุ่มด้วย ขุนเขาหยักหน้าหงึก ๆ"สนุกมากเลย เมื่อคืนไอ่ปินมันพาพี่ชายไปเที่ยวด้วย"“ไม่น่าเชื่อนะคะว่าพี่ปินมีพี่ชายด้วย" เพียงเธอยิ้มบาง ๆ"อืม พี่ปลาพี่ชา
ตอนพิเศษ 4ขุนเขาที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตขาวติดกระดุมไม่เรียบร้อยก้าวขาลงจากรถพร้อมบดินทร์และปรินที่ขับรถตามหลังเขามาติด ๆ แต่วันนี้มีแขกคนพิเศษเพราะพี่มันขอมาเที่ยวด้วย"เด็ก ๆ" พี่ปลาพี่ชายไอ้ปินเดินเข้ามากอดทักทายขุนเขากับบดินทร์ด้วยความคิดถึง "ไม่เจอกันตั้งนานเลยนะ หล่อขึ้นเป็นกองเลย""ครับ" ขุนเขาไล่สายตามองพี่ปลาอย่างยิ้ม ๆ วันนี้เหมือนจะมีนกแก้วบินว่อนอยู่ในผับหนึ่งตัวนะ พอนึกอย่างนั้นได้เขาจึงรีบเดินเข้ามาในผับก่อนเพราะกลัวจะหลุดขำกับสีหน้าเบื่อหน่ายของปรินที่ต้องดูแลพี่ชายมัน"ตามมาทำเชี่ยไรก็ไม่รู้ รำคาญ"ป๊าบ!ฝ่ามืออรหันต์ประทับที่หัวเขาทันทีที่พูดจบ ปรินสะบัดหน้าไปมองพี่ชายอย่างเอาเรื่องสุด ๆ"ไอ้เชี่ยปลา!""ไม่รู้แหละ กูเป็นพี่มึง ยังไงมึงต้องดูแลกู" ว่าจบปลาก็เดินเข้าไปในผับหน้าตาเฉย ปรินกรอกตาไปมาแล้วหันไปพยักหน้าให้บอดี้การ์ดที่ตามมาดูแลพี่ชายเสียงเพลงดังกระหึ่มตั้งแต่เดินเข้ามาทำให้ไอ้พี่ปลาเต้นจนถึงโต๊ะที่จองกันเอาไว้ ปรินส่ายหน้าอย่างเอือมระอาแล้วคว้าแก้วเหล้าขึ้นมากระดกเข้าปากอึกใหญ่"ถามจริง มึงสองคนพี่น้องกันจริงไหมวะ" ขุนเขากระซิบถามข้างหูเพื่อนรัก เพราะหน้าตาไม
ตอนพิเศษ 3หลายวันต่อมา"ทำหน้าเหมือนโดนตีนมาเลยนะ" ขุนเขาเอ่ยถามปรินที่เดินกระแทกเท้าตึงตังเอาแต่ใจมาหาเขากับบดินทร์ที่นั่งดื่มชากันอยู่"เบื่อว่ะ อยากไปดื่มฉิบหาย ผับไหนก็ได้ที่มีเด็กแจ่ม ๆ อะรู้จักกันบ้างไหม" บดินทร์ถึงกับส่ายหน้าไปมาแล้ววางแก้วชาลง"มีน่ะมันมี แต่มึงจะไปเที่ยวหลีหญิงทุกวันไม่ได้ไหมวะ ไหนจะเลิกทำตัวเชี่ยเพื่ออาจารย์อิงฟ้าไง" บดินทร์เลิกคิ้วถามอย่างจริงจังแต่ปรินกลับเบ้ปากอย่างเบื่อหน่าย"กูเบื่ออะสิ ไม่เร้าใจเลย""เหรอ…" ขุนเขาพเยิดหน้าให้อย่างประชดแล้วรินน้ำชาให้เพื่อนหนึ่งแก้ว "ทำไมไม่ชวนเฮียปลามาด้วย" จู่ ๆ ขุนเขาก็ถามถึงพี่ชายปรินที่ไม่ค่อยได้เจอหน้ากันเท่าไหร่ ปรินหันขวับไปมองเพื่อนตาเขียว"ถามหามันทำไม""ก็กูเห็นว่าเป็นพี่ชายมึงหนิ ถามหาไม่ได้เลย" ปรินแยกเขี้ยวใส่ขุนเขาแล้วเอ่ยตอบเสียงเกรี้ยว"ไอ้เพี้ยนนั่นมันจะออกไปไหนได้ วัน ๆ อยู่แต่บ้านทำอะไรของมันไม่รู้ วันไหนออกจากบ้านนะพาคนของป๊าไปเป็นโขย่งหนึ่ง แถมยังแต่งตัวเหมือนคนบ้าอะ กูไม่อยากรับมันเป็นพี่ชาย""ก็พี่มึงมันเฟียสหนิ กูออกจะชอบ" ขุนเขายังล้อเลียนเพื่อนไม่หยุดก่อนจะหันไปมองคนรักที่ถือจานขนมเดินเข้ามาใ
ตอนพิเศษ 2เพียงเธอชะงักค้างในตอนตักข้าวใส่ปาก เธอเหลือบตามองขุนเขาที่เอาแต่ยิ้มร่าชอบใจกับคำถามแม่อร"คือเพียงยังไม่พร้อมค่ะ แม่อรกับพ่อพลคงไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ" เพียงเธอย่นหัวคิ้วเข้าหาขอความเห็นใจจากทั้งสองท่าน ขุนเขาเลิ่กลั่กเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นพ่อกับแม่กำลังตกเป็นทาสลูกอ้อนของเมียเขา"แม่!" เขาเรียกแม่เสียงดังแล้วคลี่ยิ้มบาง ๆ เมื่อแม่กับพ่อหันมามอง อรพิณเลิกคิ้วถามลูกชายส่วนอำพลหนี่ตามองอย่างเป็นคำถามเหมือนกัน "กินข้าวเถอะครับ เรื่องลูก..เดี๋ยวเอาไว้ค่อยคุยกัน""ก็ได้ ๆ อย่าช้านักนะแม่อยากอุ้มหลานแล้ว""ได้ครับ.." ขุนเขายิ้มกว้างเพราะพอใจกับสิ่งที่แม่ขอในขณะที่เพียงเธอกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เหมือนปากอมน้ำไว้ก็ไม่ปาน พยายามหาเรื่องมาแย้งในสิ่งที่ขุนเขาบอกกับพ่อแม่แต่ก็เหมือนจะไม่มีอะไรให้เธอแย้งขึ้นเลย เพียงเธอถอนหายใจเบา ๆ แล้วกินข้าวต่อจนอิ่มกันทุกคน เธอกับขุนเขาถูกอรพิณพาไปที่ห้องนั่งเล่น ไม่นานแม่บ้านก็ยกจานผลไม้สดมาเสิร์ฟ"กินสิลูก นี่ชมพู่จากสวนแม่เองเลยนะรู้ไหม" เพียงเธอตาโตแล้วหยิบชมพู่ชิ้นพอดีคำมาใส่ปากเคี้ยวตุ้ย ๆ อรพิณยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่เห็นลูกสะใภ้กินชมพู่อย่างเอร็ดอร่อย"
ตอนพิเศษ 1หลายวันต่อมาขุนเขาเดินรอบร้านสักลายเพราะกำลังเก็บของที่เหลือเอาไปไว้บ้าน เขาตัดสินขายร้านแห่งนี้ให้รุ่นพี่ที่เป็นช่างด้วยกันมานานและยังเป็นครูและลูกค้าคนแรกของเขาด้วย"เฮ้ กูอยากสักลายว่ะ" รุ่นพี่ที่เขาเคารพเดินเข้ามาตบบ่าแกร่งเบา ๆ ขุนเขาที่กำลังเก็บของลงกล่องอยู่ชะงักไปเล็กน้อย เขามองมือตัวเองแล้วเอี้ยวหน้ากลับไปมองรุ่นพี่"ล้อเล่นน่าเฮีย ผมทำไม่ได้หรอก""กูไม่ได้ล้อเล่น กูจริงจัง""เฮ้ย..ไม่ได้" เขาพูดกลั้วหัวเราะแล้วเก็บของลงกล่องต่อแต่รุ่นพี่กลับเดินไปเอากล่องที่เป็นเครื่องสักลายที่เขาติดตัวมาด้วยเอามาให้ขุนเขา "เฮ้ยพี่ มันจะติดตัวพี่ไปตลอดนะเว้ย ผมทำไม่ได้หรอกมือมันสั่น ไม่สวยหรอก""กูไม่ได้อยากได้ลายที่สวย แต่กูอยากได้ลายที่มึงสักให้กู เหมือนลายแรกที่กูให้มึงสักลงที่แขนกูไง" ขุนเขามองกล่องอุปกรณ์สักอยู่ครู่หนึ่งแล้วส่ายหน้าปฏิเสธรุ่นพี่ แต่ทว่ารุ่นพี่เขากลับพยักหน้าให้ สายตาเขาบ่งบอกถึงความเชื่อใจในตัวขุนเขา"เอาจริงเหรอ คือผมไม่..""จริงดิวะ เอาหน่อยไหน ๆ ก็จะไม่สักแล้ว" รุ่นพี่เขาเดินไปนั่งลงบนโซฟาที่เพิ่งเอามาลงใหม่ เตรียมตัวให้ขุนเขาสักเรียบร้อย"พี่..""มาสิ เอ
บทที่ 77 ตอนจบหลายเดือนต่อมาขุนเขานั่งดีดกีตาร์ร้องเพลงอย่างอารมณ์ดีอยู่ในสวนหลังบ้านหลังจากส่งงานให้รุ่นน้องเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขารู้สึกผ่อนคลายทุกครั้งที่ได้ทำกิจกรรมที่ตัวเองชอบ ไม่ว่าจะทำงานที่ตนเองชอบหรือการดีดกีตาร์แบบนี้"ร้องเพลงเสียงดังเชียว" เพียงเธอเดินเข้ามานั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม เธอเอ่ยแซวคนรักพลางหยิบคุกกี้ไปป้อนใส่ปากขุนเขาด้วย"อร่อยเหมือนเดิม" ขุนเขายิ้มกรุ้มกริ่มแล้วอ้าปากกินคุกกี้อีก"อร่อยใช่ไหมล่ะ เพียงเป็นคนทำเองกับมือเลย""อะไรที่เมียทำก็อร่อยหมดนั่นแหละครับ" เขายิ้มแล้วดีดทำนองเพลงรักให้เพียงเธอฟัง เธอยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างเขินอายก่อนจะยกมือขึ้นมาปิดหน้าตัวเอง"เขินอะไรก่อน ไม่ชินอีกเหรอ""ก็พี่ขุนทำให้ชินตั้งแต่เมื่อไหร่เล่า ทำให้เพียงรู้สึกหวั่นไหวเหมือนตอนที่เราเจอกันใหม่ ๆ ทุกทีเลย" ขุนเขาหลุดยิ้มแล้วดีดกีตาร์ต่อ ครู่หนึ่งเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น เขาละสายตาจากใบหน้าจิ้มลิ้มหันไปมองโทรศัพท์ที่กำลังสั่นสะเทือนอยู่บนโต๊ะแล้วกดรับสาย(เฮ้…ออกมาดื่มไหมครับ เย็นนี้มีปาร์ตี้ปิ้งย่างที่บ้านท่านป้อง) ปรินทักทายพร้อมเอ่ยชวนเพื่อนรัก ขุนเขาเงยหน้ามองเพียงเธอเป็
บทที่ 76 คลั่งรักผัวหลังจากพาเพื่อนเข้านอนเสร็จขุนเขากับเพียงเธอก็ขึ้นมาพักผ่อนบ้าง"แหวนหมั้น..ถอดตอนอาบน้ำได้ไหมคะ" เธอเอี้ยวหน้าไปถามคนรักที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟา ขุนเขาวางแก้วน้ำแล้วมองไปยังคนถาม"ไม่ได้ค่ะ ต้องใส่ไว้ตลอดห้ามถอด""โอเค.." เพียงเธอพยักพเยิดเข้าใจแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ เธอนอนไม่ได้แน่หากไม่ได้อาบน้ำชำระร่างกายอีกครั้ง ขุนเขานั่งยิ้มอยู่กับตัวเองขณะที่จ้องแหวนหมั้นที่นิ้วนางข้างซ้ายอยู่"ไม่อยากเชื่อเลยจริง ๆ ว่าจะมีวันนี้กับเขา" ชายหนุ่มยิ้มขบขันแล้วเอนหลังพิงพนักโซฟา มองแหวนอย่างชอบใจ ไม่นานเพียงเธอก็เปิดประตูห้องน้ำออกมา เธอเอียงคอมองแฟนหนุ่มที่เอาแต่ยิ้ม"ทำไมคะ ยิ้มทำไมเหรอ" เธอถามขุนเขา"ยิ้มสิเพราะมีความสุขไง ไม่อยากเชื่อเนอะว่าเราสองคนจะมาถึงจุดนี้ได้" เพียงเธอยิ้มมุมปากแล้วเดินเข้าไปนั่งลงบนหน้าตักเขา เรียวแขนเล็กตวัดกอดคอหนา กลิ่นครีมอาบน้ำหอมละมุนตีขึ้นจมูกเขา "ตัวหอมจัง" ขุนเขาเอ่ยชมพลางจูบเรียวแขนเพียงเธอเบา ๆ"พี่ขุนมีความสุขเพียงก็มีความสุขเหมือนกันค่ะ" เธอแนบเรือนแก้มลงกับอกแกร่งออดอ้อนชายหนุ่มเสียงสองจนขุนเขาหลุดยิ้มตาม"เพราะเพียงนั่นแหละที่ทำให้
บทที่ 75 สุขเล็ก ๆบทรักเร่าร้อนกินเวลามาเกือบสองชั่วโมงเต็ม ขุนเขายิ้มออกอย่างพอใจที่เห็นคนรักได้ปลดปล่อยความต้องการไปพร้อมกับเขา"เฮ้อ.." เพียงเธอทิ้งตัวนอนลงบนร่างหนาหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจแล้ว เธอหอบหายใจกระชั้นชิดด้วยความเหนื่อยล้าแล้วยกมือจึ้นมาลูบไล้แผงอกแกร่ง "อยากลงไปหาเพื่อนไหม เพียงได้ยินว่าพี่ ๆ จะดื่มกัน" เธอเงยหน้าขึ้นมาถามคนตัวโตด้วยเสียงติดหอบ"ก็ได้…" ฝ่ามือหนาลูบไล้แผ่นหลังบอบบางเบา ๆ แล้วดันตัวเพียงเธอออกแล้วลุกขึ้น "ลงไปด้วยกันดิ ไม่อยากนั่งคนเดียว" เขาขยิบตาให้แฟนสาวแล้วเดินอาด ๆ เข้าไปในห้องน้ำ เพียงเธอหลุดยิ้มแล้วเดินตามหลังเขามา ทั้งคู่อาบน้ำพร้อมกันจนเสร็จก่อนจะลงไปหาเพื่อน ๆ ที่นั่งดื่มกันอยู่หลังบ้านหลังใหม่ของขุนเขา"โว่…เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวมาแล้วเว้ย" ปกป้องปรบมือเสียงดังแล้วรีบลุกขึ้นมาพาทั้งสองไปนั่งลง ธันวารู้งานรีบรินเหล้าให้เพื่อนทันที"ไง..เข้าหอกันครั้งแรก" บดินทร์เอ่ยแซวเพื่อนรัก แป้งปั้นที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ข้างแฟนหนุ่มหน้าแดงซ่านเพราะเขินกับคำถามแฟนหนุ่ม เธอรู้หรอกว่าบดินทร์หมายความว่ายังไง"ก็..ดี" ขุนเขาเลื่อนมือไปจับมือเรียวบางไว้แน่น รอยยิ
บทที่ 74 เข้าหอเสร็จจากพิธีสวมแหวนหมั้นแล้วก็ถึงเวลาส่งตัวคู่บ่าวสาวเข้าห้องหอ ขุนเขายิ้มกว้างจนตาปรือ เขาตั้งหน้าตั้งตารอเวลานี้จริง ๆ"เจ้าบ่าวดูท่าจะใจร้อนนะครับผม" ปรินตะโกนมาแต่ด้านหลังขณะที่รอให้แม่อรกับพ่อพลเจิมเตียงนอนให้สองหนุ่มสาว คำแซวของเพื่อนขุนเขาทำใบหน้าเพียงเธอเห่อร้อนด้วยความเขินอาย"ไม่ได้ใจร้อนแค่…อยากพาเจ้าสาวคนสวยเข้าห้องแค่นั้น" เสียงเพื่อนเขาโห่แซวขึ้นจากทางด้านหลัง เพียงเธอแอบถลึงตาใส่คู่หมั้นหนุ่ม"เอาลูก นอนเถอะ" อรพิณยิ้มให้ลูกสะใภ้คนสวยแล้วถอยออกมาให้สองหนุ่มสาวนอนเอาลงบนเตียงเอาฤกษ์ "นอนเตียงที่พ่อกับแม่นอนก่อนจะได้ครองคู่กันนาน ๆ เหมือนพ่อกับแม่ไงลูก""ครับ.." ขุนเขาตวัดแขนขึ้นไปกอดเพียงเธอไว้แนบแน่นแล้วจุมพิตลงบนหน้าผากมนเบา ๆ "ต่อไปนี้เราก็จะได้นอนด้วยกันในฐานะคู่หมั้นแล้วนะ""พี่ขุน.." เพียงเธอยิ้มเหนียมอายแล้วหันไปมองเพื่อนขุนเขาที่กำลังรุมถ่ายรูปเขากับเธออยู่ "เพียงว่าเราสองคนออกไปข้างนอกก่อนดีไหมคะ""ออกไปได้ไง พวกมึงอะออกไปเลยกูจะนอนกับเมีย" ขุนเขาเอ่ยปากไล่เพื่อนทุกคนแล้วขยับเข้ามาซบหน้าลงกับอกเพียงเธออย่างออดอ้อน"โห่…ไอ้…" ปรินตั้งท่าจะพ่นคำหยา