บทที่ 53 เผชิญหน้าครืด~ ครืด~โทรศัพท์เพียงเธอสั่นสะเทือนอยู่ในกระเป๋ากางเกงสะพายโดยที่เธอไม่รู้ตัว เด็กสาวนั่งกินนมปั่นกับเพื่อนอย่างสบายใจเฉิบโดยไม่รู้ว่าอันตรายกำลังเข้ามาหา"เพียง โทรศัพท์แกดังไหมอะ?" เพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ข้างกันสะกิดแขนเพียงเธอเบา ๆ แล้วมองไปที่กระเป๋าสะพายข้างที่วางอยู่บนโต๊ะ เพียงเธอรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดรับสาย"สวัสดีค่ะ" เธอกรอกสายทักทายคนปลายสายด้วยน้ำเสียงสดใส(อยู่ไหน ใกล้เลิกเรียนหรือยัง) ขุนเขาถามกลับเสียงเรียบ"ตอนนี้อยู่ร้านนมปั่นค่ะ แต่เดี๋ยวจะไปทำงานที่ห้องเพื่อนแล้ว"(อืม เสร็จตอนไหนก็โทรมาแล้วกัน)"โอเคค่ะ"(อย่าเที่ยวไปไหนมาไหนคนเดียวรู้ไหม) เขาบอกเพียงเธอด้วยความเป็นห่วงแล้วกดวางสายไปก่อน เด็กสาวอมยิ้มบาง ๆ จนไม่ทันสังเกตว่าเพื่อนกำลังมองอยู่"แหม…พอวางสายกันเสร็จก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยนะ""ก็นิดหน่อยน่ะ""ไม่นิดแล้วมั้ง แฟนเธออะเป็นเป้าสายตานักศึกษาคณะเรามาก รวมถึงพวกฉันด้วย เพราะพี่เขาหล่อมาก มากจริง ๆ ""ก็จริง.." เพียงเธอไม่ได้ปฏิเสธแถมยังยิ้มเหนียมอายอีกต่างหาก"อิจฉาคนมีแฟนหล่อนะ หล่อไม่พอยังเท่อีกด้วย เท่ระเบิดไปเลย" เพื่อนสาวคนสน
บทที่ 54 บอกรักโรงพยาบาลบดินทร์กับโอโซนเดินสวนกันอยู่หน้าห้องผ่าตัด ตอนนี้เพื่อนรักทั้งสองคนอยู่ในห้องผ่าตัดและไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง"โชน" กาเนสเดินเข้ามาหาสามีด้วยสีหน้าตกใจไม่ต่างจากแป้งปั้นที่รีบวิ่งเข้ามากอดแฟนหนุ่มไว้"เนส" โอโซนถลาเข้าไปกอดภรรยาไว้แนบแน่น "ขุนกับปินเจ็บหนัก ไม่รู้เป็นยังไงบ้าง""ใครมันทำเพื่อนเนส" กาเนสถามโอโซนเสียงเกรี้ยว"โจทย์เก่าไอ้ขุนน่ะ" ทุกคนหันไปมองคนที่เพิ่งเดินเข้ามาก่อนที่ธันวาจะผลุนผลันลุกขึ้นแล้วกระชากคอเสื้อแพทอย่างแรง"ตัวปัญหา! เธอยังจะกล้ามาที่นี่อีกเหรอวะ เพราะเธอไอ้ขุนมึนถึงเป็นแบบนี้!""อึก..ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันขอโทษ" แพทขอโทษทุกคนแต่เหมือนว่าคำขอโทษของเธอจะไม่มีคนรับเลย เพียงเธอเดินเข้ามาจับแขนธันวาไว้"ปล่อยพี่เขาเถอะค่ะ""ปล่อยเหรอ" ธันวาตวาดเสียงดังลั่นแล้วสะบัดมือออกเพราะบดินทร์เดินเข้ามาโอบกอดเขาไว้ "เธอแม่ง…เชี้ยได้ใจจริง ๆ ตั้งแต่ตอนที่ทิ้งมันไปยังทำให้มันเจ็บปวดไม่พออีกเหรอวะ! จิตใจมึงแม่ง.." ธันวาหัวเสียอย่างหนัก แต่ปกป้องก็พาเขาออกไปสงบสติอารมณ์ข้างนอก"เธอไม่ควรมาที่นี่ แม้เธอจะรู้สึกผิดมากแค่ไหนแต่จำเอาไว้ว่าคนที่ทำให้ขุนเขาเจ็บ
บทที่ 55 เจ็บปวดขุนเขายิ้มบาง ๆ ก่อนที่เขาจะหลับไปเพราะฤทธิ์ยาวันต่อมาชายหนุ่มนอนมองแสงจากดวงอาทิตย์ที่ส่องผ่านกระจกเข้ามาในห้องพักฟื้นในขณะที่เพียงเธอยังนอนหลับอยู่บนโซฟา ขุนเขาลองขยับแขนข้างที่เข้าเฝือกแต่ก็ไร้เรี่ยวแรง"เฮ้อ~" เขาไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองหมดปัญญามากขนาดนี้มาก่อน สมองไม่แล่นประมวลผลตามคำพูดคนช้าราวกับว่าถูกของแข็งกระแทกเข้าที่ศีรษะแกรก..เสียงประตูเปิดเข้ามาทำให้ชายหนุ่มหลุดออกจากห้วงภวังค์ เพียงเธอเองก็สะดุ้งตื่น เธอก้าวลงจากโซฟาแล้วเดินมาหาขุนเขา"เจ็บแผลอยู่ไหมครับ" หมอหนุ่มเจ้าของคนไข้เอ่ยถามอย่างสุภาพพร้อมกับตรวจเช็กแขนข้างที่เข้าเฝือกอยู่"ปวดแผลอยู่ครับ""ปวดมากไหมครับ จากหนึ่งถึงสิบ ให้อยู่นะดับไหน" ขุนเขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกระซิบบอกหมอเสียงเบาเพราะไม่อยากให้เพียงเธอเป็นกังวล"เก้าครับ.." เขาบอกหมอแล้วหันไปมองเพียงเธอก่อนจะก้มหน้า"งั้นหมอจะให้ยาแก้ปวด ระหว่างนี้ก็ห้ามขยับแขนบ่อยนะครับ" หมอหนุ่มยิ้มให้คนไข้พร้อมกับเอาแฟ้มมาจดบันทึกการรักษา ก่อนจะสั่งให้พยาบาลนำยามาฉีดให้ขุนเขา "พรุ่งนี้หมอเข้ามาตรวตอีกนะครับ เดี๋ยวต้องไปตรวจคุณปรินอีก""เอ่อหมอครับ เพื
บทที่ 56 อ้อนเมียหนึ่งชั่วโมงต่อมาเพียงเธอนั่งอยู่ข้างเตียงผู้ป่วยโดยไม่ออกห่างจากขุนเขาเลย เพราะเขาเพิ่งจะหลับไปเมื่อไม่นานมานี้ด้วยเพราะหมอฉีดยานอนหลับให้ หากเขาไม่หลับเธอคงใจสลายแน่ ๆ เสียงร้องโอดครวญนั้นทำหัวใจดวงน้อยกระตุกวูบทุกครั้ง ภาพใบหน้าซีดเซียวยังติดตาก๊อก ก๊อกปกป้องกับธันวาเปิดประตูเข้ามาในห้องพักฟื้น พวกเขาเดินเข้ามาหาเพียงเธอพร้อมกับให้กำลังใจเธอ "เดี๋ยวมันก็พื้นครับ ไม่ต้องห่วงหรอกพี่คุยกับหมอแล้ว ถ้าไม่ให้ยาสลบมันก็ร้องโอดโอยเพราะปวดแผลผ่าตัด" ปกป้องเอ่ยกับเพียงเธอเพราะอยากให้เธอคลายความกังวล"เพียงไม่อยากเห็นพี่ขุนเจ็บปวดค่ะ เพราะเพียงคนเดียวที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้" ปกป้องกับธันวามองหน้ากันแล้วถอนหายใจพรืดใหญ่"ไม่มีใครอยากให้เกิดหรอกครับ และน้องเพียงรู้ไว้ว่าเพื่อนพี่รักน้องเพียงมากแค่ไหน ถ้ามันได้รักใครแล้วต่อให้เจ็บอีกกี่ร้อยรอบมันก็ยอมครับ พี่รู้จักนิสัยขุนเขาดี""…" ยิ่งปกป้องพูดออกมาแบบนั้นเธอยิ่งรู้สึกเจ็บปวดใจ "เพียงน่าจะบอกรักเขาในเวลาที่ดีกว่านี้ เพียงบอกเขาในตอนที่เขาบาดเจ็บ ตอนที่เขาต้องเจ็บปวดเจียนตาย.." ไหล่มนเริ่มสั่นไหว ปกป้องโอบกอดเธอไว้และปลอบโยนเ
บทที่ 57 ความสุขที่ได้รักใครสักคนขุนเขายิ้มเจื่อนกับสิ่งที่บดินทร์พูด เขาเองก็ผิดที่ทำให้เพื่อนเป็นห่วง แต่ในจังหวะที่จะพูดประตูกลับถูกเปิดเข้ามา โอโซนที่กอดอกอยู่ถึงกับหลุดยิ้มขบขันที่เห็นปกป้องกับธันวาพาปรินเข้ามาในห้องพักฟื้น"เฮ้ย…เฮ้ย…กูยังไม่ตายนะเว้ย" ปรินส่งเสียงดังพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามองปกป้องที่เป็นคนเข็นรถ "ไอ้ป้องขะ..ขา ขากู" ตอนนี้ปรินถูกดามขาไว้และไม่สามารถหุบเข้าได้จำเป็นต้องพามาในสภาพที่ขาชี้ไปด้านหน้า เพิ่มความยากในการเข็นรถแก่ปกป้องอย่างมาก"ค่อย ๆ เดี๋ยวแหกอีก" บดินทร์ที่เห็นไม่เป็นท่าเลยเข้ามาช่วยเพื่อน "นั่งอยู่ตรงนี้แหละ" บดินทร์หลุดขำอีกครั้งเพราะปลายเท้าปรินแตะกับเตียงผู้ป่วยพอดีแต่ตัวเขานั่งอยู่ห่างจากเตียงประมาณหนึ่งก้าว"อย่าขำกูได้ไหม ตอนพากูมาไอ้เชี่ยป้องก็พากูชนขอบประตูแล้วครั้งหนึ่ง""ก็กูกะระยะไม่ถูกนี่หว่า ขอโทษแล้วด้วย" ปกป้องแย้งขึ้นยิ่งทำให้เพื่อนอดขำไม่ไหว โอโซนเดินเข้ามาใกล้ ๆ รถเข็นแล้วย่อเข่านั่งลงข้าง ๆ ปริน"อย่าดื้อ เดี๋ยวให้โซมีมาเล่นด้วย""หยุดความคิดนั้นเลย หลานยิ่งชอบกระโดดใส่กู""ฮึ.." โอโซนแสยะยิ้มแล้วยกมือขึ้นไปลูบศีรษะปรินเบา ๆ แล้ว
บทที่ 58 ขอโทษวันต่อมาหลังจากหมอตรวจคนไข้เสร็จก็ให้ขุนเขาเดินออกกำลังกายในสวน และให้ขยับนิ้วเพื่อป้องกันการเป็นพังผืดที่ข้อมือ"พี่ขุนหิวน้ำไหมคะ" เพียงเธอที่เดินเคียงข้างคนรักมาตลอดเอ่ยถามเสียงหวาน ขุนเขาไม่ได้ตอบกลับแต่เขาเลื่อนใบหน้าเข้ามาหอมขมับบางอย่างอ่อนโยน "ทำอะไรคะ ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะที่อยู่ในสวนนี้น่ะ""ก็ไม่ได้บอกหนิว่าอยู่กันสองคน ไม่มีใครสนใจเราหรอก คนไข้คนอื่นก็ต้องการกำลังใจจากคนรักอยู่แล้ว หอมแก้มนิดหน่อยก็ไม่แปลกหรอก" เขาพูดเข้าข้างตัวได้ตลอดเลยสินะ เพียงเธอยู่ปากเข้าหากันแล้วพาขุนเขาไปนั่งที่ม้านั่งใต้ต้นไม้"นั่งพักก่อนค่ะ แล้วขยับนิ้วแบบนี้รู้สึกเจ็บไหม""ไม่เจ็บ""จริง ๆ ใช่ไหม ไม่ได้โกหกกันนะ""จริง ไม่ได้โกหก" ขุนเขายิ้มให้เพียงเธอแล้วหันไปมองคนอื่น ๆ ที่มาเดินเล่นในสวนสุขภาพของโรงพยาบาลด้วย "แล้วเธอไม่ไปเรียนหรือไง โดดเรียนแบบนี้ไม่ดีรู้ไหม""เพียงตามงานส่งอาจารย์ทุกอย่างแล้วค่ะ เรียนรู้เรื่องหรอก" เธอย่นจมูกใส่เขาก่อนจะถูกขุนเขารั้งศีรษะเข้ามากอด เพียงเธอถือโอกาสซบหน้าลงกับอกแกร่ง ขุนเขาเขาก้มลงหอมศีรษะเพียงเธอหนัก ๆ แล้วค้างริมฝีปากไว้แบบนั้น"รักเธอจัง.
บทที่ 59 ไม่เหมือนเดิมเพียงเธองัวเงียตื่นขึ้นมาก็ต้องตกใจที่เห็นขุนเขานั่งยื่นหน้ามาใกล้ ๆ เธอ คือปลายจมูกแทบจะสัมผัสกันอยู่รอมร่อ"ขี้เซาจัง" ขุนเขาเกลี่ยพวงแก้มนวลอย่างอ่อนโยนแล้วลุกขึ้นยืน เขายื่นมือไปหาเพียงเธอให้เธอจับเพื่อหยัดกายลุกขึ้น"พี่ขุนตื่นนานแล้วเหรอคะ""ก็ไม่นานเท่าไหร่ แต่ก็พอเห็นว่าใครบางคนนอนทำปากแจะ ๆ เหมือนเด็กน้อยดูดนมแม่""เพียงไม่ได้ทำแบบนั้นสักหน่อย" เพียงเธอยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองอย่างเขินอายแล้วก้าวลงจากโซฟา แต่จังหวะจะลุกขึ้นกลับหน้ามืด ขุนเขาคว้าเรียวแขนเธอไว้ทันแล้วดึงร่างบอบบางเข้ามาหาตัวเอง"เป็นอะ" เขาขมวดคิ้วถามอย่างเป็นห่วงคนตัวเล็ก"เพียงหน้ามืดค่ะ สงสัยลุกขึ้นเร็วเกินไป""อืม ให้หมอตรวจหน่อยเป็นไง""ไม่เป็นไรค่ะ อาจจะเป็นเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอด้วย""อืม งั้นก็ไม่ต้องทำอะไรแล้ววันนี้น่ะ พักผ่อนให้เต็มที่เลย""แต่.." ไม่ทันที่จะได้พูดอะไรขุนเขาก็โน้มตัวลงมาจูบปิดผนึกริมฝีปากจิ้มลิ้มไว้"แต่อะไรก็ช่าง ไม่ต้องทำอะไรเลย วันนี้เธอต้องพักผ่อนให้เต็มที่" คำสั่งเขามันได้ผลกับเพียงเธอ เด็กสาวได้แต่ทำหน้าบึ้งตึงแต่ก็ยอมทำตามที่ชายหนุ่มบอกอย่างว่าง่าย"แล้วพี
บทที่ 60 สูญเสียเพียงเธอรีบเข้ามาจับมือชายหนุ่มไว้แน่นในขณะที่ขุนเขายืนนิ่ง"ช่างโอเคไหมครับ" ลูกค้าหนุ่มเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง ขุนเขากะพริบตาถี่ ๆ เรียกสติแล้วก้มลงไปเก็บเครื่องสัก เขาพยายามจับเครื่องสักไว้แน่นแต่สัมผัสมันไม่เหมือนเดิม"ผม..ขอเลื่อนเป็นวันอื่นได้ไหมครับ" เขาถอดถุงมือออกแล้วเดินออกมาจากห้องทำงาน เพียงเธอยิ้มให้ลูกค้าแล้วยกมือไหว้ขอโทษพร้อมเดินออกไปส่งลูกค้าที่หน้าร้าน เมื่อลูกค้าไปแล้วเธอก็รีบไปหาขุนเขาที่ขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำไม่ยอมออกมา"พี่ขุนออกมาคุนกันหน่อยได้ไหมคะ ออกมาเถอะนะ" ไร้ซึ่งคำตอบจากคนที่อยู่ด้านใน ในขณะที่เพียงเธอเคาะประตูห้องน้ำหลายต่อหลายครั้ง แต่คนข้างในก็เงียบกริบจนน่าเป็นห่วง เธอจึงตัดสินใจโทรไปหาบดินทร์ให้รีบมาหาขุนเขาที่ร้าน"ขุน ออกมาหน่อยดิวะเพื่อน เป็นอะไรออกมาคุยกัน" บดินทร์มาถึงก็รีบมาหาเพื่อน"…" ขุนเขายืนมองตัวเองอยู่หน้ากระจกเงา ตอนนี้หัวใจเขาเหมือนจะหยุดเต้นเมื่อรู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิม พพร้อมยกมือขึ้นมาดูใกล้ ๆ ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาอย่างหนัก"อย่าเงียบแบบนี้ได้ไหมวะ ออกมาสิเพื่อน ถ้าไม่ออกมากูจะพังเข้าไปแล้วนะ" จังหวะที่บด
ตอนพิเศษ 5เช้าวันต่อมาเพียงเธอนอนกะพริบตาปริบ ๆ อยู่ใต้ผ้าห่มขณะที่ขุนเขานอนกอดเธอแนบแน่นแถมยังเอาหน้ามาซบหน้าอกเธออีก เมื่อคืนเขาทั้งดุและกินจุจนเธอเพลียหลับไปตอนไหนไม่รู้ นี่ก็สายมากแล้วด้วย แม่บ้านคงกำลังถามหากันวุ่นว่าทำไมเราสองคนไม่ลงไปกินข้าวเช้าสักที"อื้อ~ ทำไมตื่นเร็วจัง เมื่อคืนไม่เหนื่อยเหรอ" ขุนเขางัวเงียถามแฟนสาวที่นอนนิ่งอยู่ เขารู้สึกตัวตั้งแต่เธอขยับตัวครั้งแรกแต่รู้สึกล้าเลยไม่ตื่นขึ้นมา เพียงเธอยิ้มบาง ๆ แล้วเท้าแขนไปด้านหลังดันตัวลุกขึ้นมานั่งทำเขาต้องลุกขึ้นตามเธอด้วย"วันนี้เราไปหาแม่อรอีกไหมคะ เมื่อคืนนี้แม่อรทักมาหาบอกคิดถึงเราสองคน" เธอชวนคนรักที่นั่งทำหน้าง่วงอยู่ ขุนเขาไม่ได้ขัดใจเธอและพยักหน้าหงึก ๆ เป็นคำตอบ เพียงเธอยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินนวยนาดไปหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาคลุมตัวไว้"ขอเฮียนอนอีกแป๊บนะ เมื่อคืนหนักไปหน่อย""แล้วเมื่อคืนสนุกไหมคะ" เธอหย่อนตัวนั่งลงขอบเตียงพลางเสยผมออกจากหน้าให้แฟนหนุ่มด้วย ขุนเขาหยักหน้าหงึก ๆ"สนุกมากเลย เมื่อคืนไอ่ปินมันพาพี่ชายไปเที่ยวด้วย"“ไม่น่าเชื่อนะคะว่าพี่ปินมีพี่ชายด้วย" เพียงเธอยิ้มบาง ๆ"อืม พี่ปลาพี่ชา
ตอนพิเศษ 4ขุนเขาที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตขาวติดกระดุมไม่เรียบร้อยก้าวขาลงจากรถพร้อมบดินทร์และปรินที่ขับรถตามหลังเขามาติด ๆ แต่วันนี้มีแขกคนพิเศษเพราะพี่มันขอมาเที่ยวด้วย"เด็ก ๆ" พี่ปลาพี่ชายไอ้ปินเดินเข้ามากอดทักทายขุนเขากับบดินทร์ด้วยความคิดถึง "ไม่เจอกันตั้งนานเลยนะ หล่อขึ้นเป็นกองเลย""ครับ" ขุนเขาไล่สายตามองพี่ปลาอย่างยิ้ม ๆ วันนี้เหมือนจะมีนกแก้วบินว่อนอยู่ในผับหนึ่งตัวนะ พอนึกอย่างนั้นได้เขาจึงรีบเดินเข้ามาในผับก่อนเพราะกลัวจะหลุดขำกับสีหน้าเบื่อหน่ายของปรินที่ต้องดูแลพี่ชายมัน"ตามมาทำเชี่ยไรก็ไม่รู้ รำคาญ"ป๊าบ!ฝ่ามืออรหันต์ประทับที่หัวเขาทันทีที่พูดจบ ปรินสะบัดหน้าไปมองพี่ชายอย่างเอาเรื่องสุด ๆ"ไอ้เชี่ยปลา!""ไม่รู้แหละ กูเป็นพี่มึง ยังไงมึงต้องดูแลกู" ว่าจบปลาก็เดินเข้าไปในผับหน้าตาเฉย ปรินกรอกตาไปมาแล้วหันไปพยักหน้าให้บอดี้การ์ดที่ตามมาดูแลพี่ชายเสียงเพลงดังกระหึ่มตั้งแต่เดินเข้ามาทำให้ไอ้พี่ปลาเต้นจนถึงโต๊ะที่จองกันเอาไว้ ปรินส่ายหน้าอย่างเอือมระอาแล้วคว้าแก้วเหล้าขึ้นมากระดกเข้าปากอึกใหญ่"ถามจริง มึงสองคนพี่น้องกันจริงไหมวะ" ขุนเขากระซิบถามข้างหูเพื่อนรัก เพราะหน้าตาไม
ตอนพิเศษ 3หลายวันต่อมา"ทำหน้าเหมือนโดนตีนมาเลยนะ" ขุนเขาเอ่ยถามปรินที่เดินกระแทกเท้าตึงตังเอาแต่ใจมาหาเขากับบดินทร์ที่นั่งดื่มชากันอยู่"เบื่อว่ะ อยากไปดื่มฉิบหาย ผับไหนก็ได้ที่มีเด็กแจ่ม ๆ อะรู้จักกันบ้างไหม" บดินทร์ถึงกับส่ายหน้าไปมาแล้ววางแก้วชาลง"มีน่ะมันมี แต่มึงจะไปเที่ยวหลีหญิงทุกวันไม่ได้ไหมวะ ไหนจะเลิกทำตัวเชี่ยเพื่ออาจารย์อิงฟ้าไง" บดินทร์เลิกคิ้วถามอย่างจริงจังแต่ปรินกลับเบ้ปากอย่างเบื่อหน่าย"กูเบื่ออะสิ ไม่เร้าใจเลย""เหรอ…" ขุนเขาพเยิดหน้าให้อย่างประชดแล้วรินน้ำชาให้เพื่อนหนึ่งแก้ว "ทำไมไม่ชวนเฮียปลามาด้วย" จู่ ๆ ขุนเขาก็ถามถึงพี่ชายปรินที่ไม่ค่อยได้เจอหน้ากันเท่าไหร่ ปรินหันขวับไปมองเพื่อนตาเขียว"ถามหามันทำไม""ก็กูเห็นว่าเป็นพี่ชายมึงหนิ ถามหาไม่ได้เลย" ปรินแยกเขี้ยวใส่ขุนเขาแล้วเอ่ยตอบเสียงเกรี้ยว"ไอ้เพี้ยนนั่นมันจะออกไปไหนได้ วัน ๆ อยู่แต่บ้านทำอะไรของมันไม่รู้ วันไหนออกจากบ้านนะพาคนของป๊าไปเป็นโขย่งหนึ่ง แถมยังแต่งตัวเหมือนคนบ้าอะ กูไม่อยากรับมันเป็นพี่ชาย""ก็พี่มึงมันเฟียสหนิ กูออกจะชอบ" ขุนเขายังล้อเลียนเพื่อนไม่หยุดก่อนจะหันไปมองคนรักที่ถือจานขนมเดินเข้ามาใ
ตอนพิเศษ 2เพียงเธอชะงักค้างในตอนตักข้าวใส่ปาก เธอเหลือบตามองขุนเขาที่เอาแต่ยิ้มร่าชอบใจกับคำถามแม่อร"คือเพียงยังไม่พร้อมค่ะ แม่อรกับพ่อพลคงไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ" เพียงเธอย่นหัวคิ้วเข้าหาขอความเห็นใจจากทั้งสองท่าน ขุนเขาเลิ่กลั่กเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นพ่อกับแม่กำลังตกเป็นทาสลูกอ้อนของเมียเขา"แม่!" เขาเรียกแม่เสียงดังแล้วคลี่ยิ้มบาง ๆ เมื่อแม่กับพ่อหันมามอง อรพิณเลิกคิ้วถามลูกชายส่วนอำพลหนี่ตามองอย่างเป็นคำถามเหมือนกัน "กินข้าวเถอะครับ เรื่องลูก..เดี๋ยวเอาไว้ค่อยคุยกัน""ก็ได้ ๆ อย่าช้านักนะแม่อยากอุ้มหลานแล้ว""ได้ครับ.." ขุนเขายิ้มกว้างเพราะพอใจกับสิ่งที่แม่ขอในขณะที่เพียงเธอกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เหมือนปากอมน้ำไว้ก็ไม่ปาน พยายามหาเรื่องมาแย้งในสิ่งที่ขุนเขาบอกกับพ่อแม่แต่ก็เหมือนจะไม่มีอะไรให้เธอแย้งขึ้นเลย เพียงเธอถอนหายใจเบา ๆ แล้วกินข้าวต่อจนอิ่มกันทุกคน เธอกับขุนเขาถูกอรพิณพาไปที่ห้องนั่งเล่น ไม่นานแม่บ้านก็ยกจานผลไม้สดมาเสิร์ฟ"กินสิลูก นี่ชมพู่จากสวนแม่เองเลยนะรู้ไหม" เพียงเธอตาโตแล้วหยิบชมพู่ชิ้นพอดีคำมาใส่ปากเคี้ยวตุ้ย ๆ อรพิณยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่เห็นลูกสะใภ้กินชมพู่อย่างเอร็ดอร่อย"
ตอนพิเศษ 1หลายวันต่อมาขุนเขาเดินรอบร้านสักลายเพราะกำลังเก็บของที่เหลือเอาไปไว้บ้าน เขาตัดสินขายร้านแห่งนี้ให้รุ่นพี่ที่เป็นช่างด้วยกันมานานและยังเป็นครูและลูกค้าคนแรกของเขาด้วย"เฮ้ กูอยากสักลายว่ะ" รุ่นพี่ที่เขาเคารพเดินเข้ามาตบบ่าแกร่งเบา ๆ ขุนเขาที่กำลังเก็บของลงกล่องอยู่ชะงักไปเล็กน้อย เขามองมือตัวเองแล้วเอี้ยวหน้ากลับไปมองรุ่นพี่"ล้อเล่นน่าเฮีย ผมทำไม่ได้หรอก""กูไม่ได้ล้อเล่น กูจริงจัง""เฮ้ย..ไม่ได้" เขาพูดกลั้วหัวเราะแล้วเก็บของลงกล่องต่อแต่รุ่นพี่กลับเดินไปเอากล่องที่เป็นเครื่องสักลายที่เขาติดตัวมาด้วยเอามาให้ขุนเขา "เฮ้ยพี่ มันจะติดตัวพี่ไปตลอดนะเว้ย ผมทำไม่ได้หรอกมือมันสั่น ไม่สวยหรอก""กูไม่ได้อยากได้ลายที่สวย แต่กูอยากได้ลายที่มึงสักให้กู เหมือนลายแรกที่กูให้มึงสักลงที่แขนกูไง" ขุนเขามองกล่องอุปกรณ์สักอยู่ครู่หนึ่งแล้วส่ายหน้าปฏิเสธรุ่นพี่ แต่ทว่ารุ่นพี่เขากลับพยักหน้าให้ สายตาเขาบ่งบอกถึงความเชื่อใจในตัวขุนเขา"เอาจริงเหรอ คือผมไม่..""จริงดิวะ เอาหน่อยไหน ๆ ก็จะไม่สักแล้ว" รุ่นพี่เขาเดินไปนั่งลงบนโซฟาที่เพิ่งเอามาลงใหม่ เตรียมตัวให้ขุนเขาสักเรียบร้อย"พี่..""มาสิ เอ
บทที่ 77 ตอนจบหลายเดือนต่อมาขุนเขานั่งดีดกีตาร์ร้องเพลงอย่างอารมณ์ดีอยู่ในสวนหลังบ้านหลังจากส่งงานให้รุ่นน้องเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขารู้สึกผ่อนคลายทุกครั้งที่ได้ทำกิจกรรมที่ตัวเองชอบ ไม่ว่าจะทำงานที่ตนเองชอบหรือการดีดกีตาร์แบบนี้"ร้องเพลงเสียงดังเชียว" เพียงเธอเดินเข้ามานั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม เธอเอ่ยแซวคนรักพลางหยิบคุกกี้ไปป้อนใส่ปากขุนเขาด้วย"อร่อยเหมือนเดิม" ขุนเขายิ้มกรุ้มกริ่มแล้วอ้าปากกินคุกกี้อีก"อร่อยใช่ไหมล่ะ เพียงเป็นคนทำเองกับมือเลย""อะไรที่เมียทำก็อร่อยหมดนั่นแหละครับ" เขายิ้มแล้วดีดทำนองเพลงรักให้เพียงเธอฟัง เธอยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างเขินอายก่อนจะยกมือขึ้นมาปิดหน้าตัวเอง"เขินอะไรก่อน ไม่ชินอีกเหรอ""ก็พี่ขุนทำให้ชินตั้งแต่เมื่อไหร่เล่า ทำให้เพียงรู้สึกหวั่นไหวเหมือนตอนที่เราเจอกันใหม่ ๆ ทุกทีเลย" ขุนเขาหลุดยิ้มแล้วดีดกีตาร์ต่อ ครู่หนึ่งเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น เขาละสายตาจากใบหน้าจิ้มลิ้มหันไปมองโทรศัพท์ที่กำลังสั่นสะเทือนอยู่บนโต๊ะแล้วกดรับสาย(เฮ้…ออกมาดื่มไหมครับ เย็นนี้มีปาร์ตี้ปิ้งย่างที่บ้านท่านป้อง) ปรินทักทายพร้อมเอ่ยชวนเพื่อนรัก ขุนเขาเงยหน้ามองเพียงเธอเป็
บทที่ 76 คลั่งรักผัวหลังจากพาเพื่อนเข้านอนเสร็จขุนเขากับเพียงเธอก็ขึ้นมาพักผ่อนบ้าง"แหวนหมั้น..ถอดตอนอาบน้ำได้ไหมคะ" เธอเอี้ยวหน้าไปถามคนรักที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟา ขุนเขาวางแก้วน้ำแล้วมองไปยังคนถาม"ไม่ได้ค่ะ ต้องใส่ไว้ตลอดห้ามถอด""โอเค.." เพียงเธอพยักพเยิดเข้าใจแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ เธอนอนไม่ได้แน่หากไม่ได้อาบน้ำชำระร่างกายอีกครั้ง ขุนเขานั่งยิ้มอยู่กับตัวเองขณะที่จ้องแหวนหมั้นที่นิ้วนางข้างซ้ายอยู่"ไม่อยากเชื่อเลยจริง ๆ ว่าจะมีวันนี้กับเขา" ชายหนุ่มยิ้มขบขันแล้วเอนหลังพิงพนักโซฟา มองแหวนอย่างชอบใจ ไม่นานเพียงเธอก็เปิดประตูห้องน้ำออกมา เธอเอียงคอมองแฟนหนุ่มที่เอาแต่ยิ้ม"ทำไมคะ ยิ้มทำไมเหรอ" เธอถามขุนเขา"ยิ้มสิเพราะมีความสุขไง ไม่อยากเชื่อเนอะว่าเราสองคนจะมาถึงจุดนี้ได้" เพียงเธอยิ้มมุมปากแล้วเดินเข้าไปนั่งลงบนหน้าตักเขา เรียวแขนเล็กตวัดกอดคอหนา กลิ่นครีมอาบน้ำหอมละมุนตีขึ้นจมูกเขา "ตัวหอมจัง" ขุนเขาเอ่ยชมพลางจูบเรียวแขนเพียงเธอเบา ๆ"พี่ขุนมีความสุขเพียงก็มีความสุขเหมือนกันค่ะ" เธอแนบเรือนแก้มลงกับอกแกร่งออดอ้อนชายหนุ่มเสียงสองจนขุนเขาหลุดยิ้มตาม"เพราะเพียงนั่นแหละที่ทำให้
บทที่ 75 สุขเล็ก ๆบทรักเร่าร้อนกินเวลามาเกือบสองชั่วโมงเต็ม ขุนเขายิ้มออกอย่างพอใจที่เห็นคนรักได้ปลดปล่อยความต้องการไปพร้อมกับเขา"เฮ้อ.." เพียงเธอทิ้งตัวนอนลงบนร่างหนาหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจแล้ว เธอหอบหายใจกระชั้นชิดด้วยความเหนื่อยล้าแล้วยกมือจึ้นมาลูบไล้แผงอกแกร่ง "อยากลงไปหาเพื่อนไหม เพียงได้ยินว่าพี่ ๆ จะดื่มกัน" เธอเงยหน้าขึ้นมาถามคนตัวโตด้วยเสียงติดหอบ"ก็ได้…" ฝ่ามือหนาลูบไล้แผ่นหลังบอบบางเบา ๆ แล้วดันตัวเพียงเธอออกแล้วลุกขึ้น "ลงไปด้วยกันดิ ไม่อยากนั่งคนเดียว" เขาขยิบตาให้แฟนสาวแล้วเดินอาด ๆ เข้าไปในห้องน้ำ เพียงเธอหลุดยิ้มแล้วเดินตามหลังเขามา ทั้งคู่อาบน้ำพร้อมกันจนเสร็จก่อนจะลงไปหาเพื่อน ๆ ที่นั่งดื่มกันอยู่หลังบ้านหลังใหม่ของขุนเขา"โว่…เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวมาแล้วเว้ย" ปกป้องปรบมือเสียงดังแล้วรีบลุกขึ้นมาพาทั้งสองไปนั่งลง ธันวารู้งานรีบรินเหล้าให้เพื่อนทันที"ไง..เข้าหอกันครั้งแรก" บดินทร์เอ่ยแซวเพื่อนรัก แป้งปั้นที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ข้างแฟนหนุ่มหน้าแดงซ่านเพราะเขินกับคำถามแฟนหนุ่ม เธอรู้หรอกว่าบดินทร์หมายความว่ายังไง"ก็..ดี" ขุนเขาเลื่อนมือไปจับมือเรียวบางไว้แน่น รอยยิ
บทที่ 74 เข้าหอเสร็จจากพิธีสวมแหวนหมั้นแล้วก็ถึงเวลาส่งตัวคู่บ่าวสาวเข้าห้องหอ ขุนเขายิ้มกว้างจนตาปรือ เขาตั้งหน้าตั้งตารอเวลานี้จริง ๆ"เจ้าบ่าวดูท่าจะใจร้อนนะครับผม" ปรินตะโกนมาแต่ด้านหลังขณะที่รอให้แม่อรกับพ่อพลเจิมเตียงนอนให้สองหนุ่มสาว คำแซวของเพื่อนขุนเขาทำใบหน้าเพียงเธอเห่อร้อนด้วยความเขินอาย"ไม่ได้ใจร้อนแค่…อยากพาเจ้าสาวคนสวยเข้าห้องแค่นั้น" เสียงเพื่อนเขาโห่แซวขึ้นจากทางด้านหลัง เพียงเธอแอบถลึงตาใส่คู่หมั้นหนุ่ม"เอาลูก นอนเถอะ" อรพิณยิ้มให้ลูกสะใภ้คนสวยแล้วถอยออกมาให้สองหนุ่มสาวนอนเอาลงบนเตียงเอาฤกษ์ "นอนเตียงที่พ่อกับแม่นอนก่อนจะได้ครองคู่กันนาน ๆ เหมือนพ่อกับแม่ไงลูก""ครับ.." ขุนเขาตวัดแขนขึ้นไปกอดเพียงเธอไว้แนบแน่นแล้วจุมพิตลงบนหน้าผากมนเบา ๆ "ต่อไปนี้เราก็จะได้นอนด้วยกันในฐานะคู่หมั้นแล้วนะ""พี่ขุน.." เพียงเธอยิ้มเหนียมอายแล้วหันไปมองเพื่อนขุนเขาที่กำลังรุมถ่ายรูปเขากับเธออยู่ "เพียงว่าเราสองคนออกไปข้างนอกก่อนดีไหมคะ""ออกไปได้ไง พวกมึงอะออกไปเลยกูจะนอนกับเมีย" ขุนเขาเอ่ยปากไล่เพื่อนทุกคนแล้วขยับเข้ามาซบหน้าลงกับอกเพียงเธออย่างออดอ้อน"โห่…ไอ้…" ปรินตั้งท่าจะพ่นคำหยา