บทที่ 89 ไม่มีผลที่ตามมา

ชาร์ล็อตคิดว่าแซคคารีจะปฏิเสธการรุดหน้าของเธอและผลักเธอออกไป

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ทำ กลับกัน เขาตามน้ำและก้มหัวลงเล็กน้อยเพื่อให้ริมฝีปากของเธอและเขาเจอจูบกันง่ายขึ้น

ปากของเขาทั้งสองจูบกัน มันเป็นเหมือนกับประกายไฟที่จุดประกายพลุ ฟ้าร้องและฟ้าผ่าอย่างนับไม่ถ้วน

ณ ช่วงเวลานั้น ชาร์ล็อตรู้สึกราวกับว่าใจของเธอหยุดเต้น สมองของเธอว่างเปล่า ทั้งหมดที่เหลืออยู่ในความรู้สึกของเธอคือกลิ่นหอมของเขา เธอหลงรักโดยสมบูรณ์แล้ว

‘แซคคารี!’

ณ ช่วงเวลานั้น เขาดูไม่เหมือนกับชายที่เยือกเย็นและอันตรายคนนั้นอีกต่อไป มันเหมือนกับว่าเขาได้กลายเป็นคนรักที่อ่อนอ่อนโยน ห่วงใยเธอ ไม่ว่ายังก็ตาม เขาได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณของเธอแล้ว โอ้ เธอปรารถนาให้เวลานั้นหยุดลงในขณะที่พวกเขาทั้งสองจูบกันไปจนแก่เฒ่า

ชาร์ล็อตจมอยู่กับการจูบของพวกเขาและไม่สนว่าเวลาจะล่วงเลยไปแค่ไหน...จนกระทั่งเธอหมดแรงที่ขาและไม่สามารถเขย่งเท้าได้อีกต่อไป จนกระทั่งแขนของเธอล้าและชา ไม่สามารถกอดของของเขาได้อีกต่อไป ในที่สุด เธอก็ปล่อยเขา…

“เธอค่อนข้างพอใจเลยใช่ไหม?” เสียงที่น่าดึงดูดดังมาจากด้านบนหัว

มันเหมือนกับเสียงฟ้าร้องที่ข้างหูขอ