บทที่ 106 ยารักษา

“โอบรอบคอฉันสิ” เสียงเย็นเยือกของเขาดังขึ้นอีกครั้ง

“โอ้…” ณ จุดนี้ ชาร์ล็อตได้แปลงร่างเป็นหุ่นยนต์ซึ่งถูกตั้งโปรแกรมมาให้ฟังคำสั่งเพียงอย่างเดียว เธอเอามือออกจากเอวของแซคคารี เธอเขย่งเท้า แล้วเอาแขนโอบรอบคอของเขาแทน

แซคคารีก้มหน้าลงเล็กน้อย ริมฝีปากเรียวบางและลมหายใจอันอบอุ่นของเขาค่อย ๆ เข้ามาจนเกือบจะบรรจบกับริมฝีกปากของชาร์ล็อต จิตใจของชาร์ล็อตว่างเปล่าในทันที เธอรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอมันกำลังจะกระโดดออกมาจากท้องของเธอแล้ว…

'เขาจะจูบฉันไหมนะ?'

ชาร์ล็อตเคยอยู่ในจุด ๆ นี้เมื่อไม่นานที่ผ่านมา เธออดไม่ได้ที่จะคล้อยตามและจูบเขา

'ครั้งนี้… เขาจะจูบฉันเหรอ?'

อย่างไรก็ตาม ริมฝีปากของแซคคารีไม่ได้สัมผัสเธอ เขาใช้แก้มแตะปลายจมูกของเธอแทน จากนั้นเขาก็โน้มลงอีกแล้วอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา

แซคคารีอุ้มชาร์ล็อตไว้ในอ้อมแขนแล้วและเดินไปเรื่อย ๆ ทั้งที่เธอรู้สึกตัว

'เขาไม่ได้ต้องการจูบฉัน เขาต้องการอุ้มฉันต่างหาก!'

ชาร์ล็อตรู้สึกผิดหวังในตอนแรก จากนั้นเธอก็เริ่มเยาะเย้ยตัวเอง ความรู้สึกผิดหวังของเธอมันช่างป็นเรื่องตลกสิ้นดี…

'เธอไม่เห็นรึไงว่าแซคคารีเย็นชาแค่ไหน?'

เขาออกจ