บทที่ 105 มาตรงนี้

ชาร์ล็อตกลืนน้ำลายอย่างประหม่า เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ สามครั้งเพื่อเรียกเสียงของเธอ

“เฮ้… อย่าโกรธกันนะ ลุคบอกว่านายจะช่วยฉันหาตัวคนร้ายตัวจริง ฉันไม่ต้องการให้นายเสียเวลาเปล่า ฉันเลยต้องบอกความจริงกับนาย ฉันเอาหัวเป็นประกันเลย ว่าไม่ใช่ไบรสันอย่างแน่นอน”

ความหลงใหลในตัวไบรสันของเธอไม่ได้เกิดขึ้นจากรูปลักษณ์อันโดดเด่นของเขาเท่านั้น เธอสนใจในอุปนิสัยของเขาด้วย

อันที่จริง ไบรสันดีกับเธอมากตลอดสี่ปีที่อยู่ด้วยกัน เขายอมเธอทุกอย่างและไม่เคยโกหกเธอ

ครั้งเดียวที่เขาโกหกก็เพราะทิฟฟานี่… นั่นเป็นครั้งเดียวเท่านั้น!

ใบหน้าของแซคคารีเปลี่ยนเป็นสีดำอย่างกับก้นหม้อที่อังไฟไว้จนไหม้ เขาจ้องไปที่เธออย่างเย็นชาและนิ่งเงียบสนิท

“ฮี่ฮี่…” ชาร์ล็อตบังคับมุมปากของเธอให้ยืมฝืน ๆ แล้วจ้องไปที่แซคคารี “ฉันยังไม่ได้ขอบคุณนายเลย ดังนั้น… ขอบคุณนะ ขอบคุณจากก้นบึ้งในหัวใจของฉันเลย”

แซคคารีช่วยชีวิตเธอไว้ถึงสองครั้ง แถมเขายังช่วยพ่อของเธอและตระกูลซิมม่อนส์ด้วย แต่สิ่งเดียวที่เธอสามารถทำได้เพื่อเป็นการตอบแทนคือการขอบคุณเขา

แซคคารีเปิดปากขณะที่เขาตอบอย่างสงบ "ยินดี"

“ถ้าอย่างนั้น… ฉันขอตัวก่อนนะ”