พิร์ภูณกร
ร่างบางขยับตัวเล็กน้อยก่อนที่เปลือกตาสีนวนมุกจะค่อยๆเปิดขึ้น แต่ทันทีดวงตาเปิดขึ้นพิร์ภูณกรก็ต้องกะพริบตาสองสามทีเพื่อปรับสายตาให้เข้ากับแสงสว่างจ้าภายในห้อง เมื่อปรับสายตาเข้ากับแสงสว่างภายในห้องได้แล้ว นัยน์ตาสวยก็กวาดมองสำรวจรอบๆห้องทันทีว่าในตอนนี้ตนนั้นอยู่ที่ไหน ก็พบว่าตัวเองนั้นนอนอยู่บนเตียงในห้องสี่เหลี่ยมสีขาว พอพบว่าตนเองอยู่ในห้องที่แสนไม่คุ้นตาร่างบางก็ยกมือทั้งสองข้างของตัวเองขึ้นให้อยู่ในระดับสายตาเพื่อยืนยันกับความคิดว่าในตอนนี้ตัวเองนั้นนอนอยู่บนเตียงคนไข้ของโรงพยาบาลสักแห่ง ซึ่งก็เป็นไปตามที่เขาคิด เมื่อเข็มน้ำเกลือเจาะอยู่ที่หลังมือข้างขวาของเขาอย่างเป็นหลักฐาน
"นี้เรายังไม่ตายสินะ"พิร์ภูณกรสถบออกมากับตัวเองเสียงเบาพลางเผยรอยยิ้มมุมปาก ก่อนที่จะยกมือที่หยาบกร้านข้างที่มีเข็มน้ำเกลือเจาะอยู่ขึ้นมาบดบังใบหน้าเมื่ออยู่ๆน้ำตาเจ้ากำก็ดันไหลออกมาจากหางตา
"มึงจะร้องทำไมไอ้เซทท์ มึงจะร้องทำไม อึก!"เสียงใสสถบถามตัวเองซ้ำๆและพยายามหักห้ามน้ำตาของตัวเองไม่ให้ไหลออกมา แต่ไม่ว่าเซทท์จะพยายามห้ามมันเท่าไหร่ น้ำตาของเขามันก็ไม่หยุด
เสียงเคาะบานประตูห้องดังขึ้นสองสามครั้งเรียกให้คนป่วยบนเตียงและคนตัวสูงต้องหันไปสนใจ บานประตูเปิดออกกว้างพร้อมกับการปรากฏตัวของคุณหมอชายที่อยู่ในชุดกาวน์สีขาวสองคนและเหล่าพยาบาลสาวผู้ติดตามอีกสามคนก้าวเดินเข้ามาภายในห้อง ก่อนที่หนึ่งในพยาบาลสาวผู้ติดตามจะเอื้อนเอ่ยพูดทักทายพวกเขาทั้งสองขึ้น"สวัสดีค่ะ วันนี้คุณหมอเจ้าของเคสมีเรื่องจะมาแจ้งให้ญาติและคนไข้ทราบเกี่ยวกับการผ่าตัดรักษาค่ะ"สิ่งที่พยาบาลสาวเอ่ยพูดขึ้นมาเมื่อกี้เกี่ยวกับการผ่าตัดรักษาองศานั้น เหมือนเป็นการตอกตะปูซ้ำลงที่แผลเก่าขององศาและภูเขาอยู่ย้ำๆ จนทำให้คนทั้งสองที่ได้ยินแทบกระอักเลือดออกมาอย่างไงอย่างงั้น ภูเขาเอื้อมมือไปจับมือขององศาพลางบีบเบาๆพร้อมกับหันไปคลี่ยิ้มบางๆส่งให้เป็นการให้กำลังใจ ก่อนที่จะหันกลับมามองยังคุณหมอเพื่อเผชิญหน้ากับความจริงอันแสนโหดร้ายที่เจ้าตัวก็พอจะรู้ว่าเรื่องที่คุณหมอจะแจ้งให้เขาและองศาทราบนั้นมันคือเรื่องอะไรแต่เมื่อได้ยินสิ่งที่ชายวัยกลางคนตรงหน้าที่สวมใส่ชุดกาวน์เอ่ยพูดอธิบายออกมานั้น มันกลับทำให้องศาและภูเขานิ่งชะงักและเปิดนัยน์ตากว้างตกใจมากกว่าเดิม ก่อนที่รอบนัย
หลังจากที่ผมได้รับรู้จากปากไอ้พี่มังกรว่าในท้องของผมได้มีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ในนั้นผมแทบจะช็อก ในตอนนั้นผมทั้งตกใจทั้งกังวลและกลัวมาก เพราะผมไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับผมเพราะตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาผมใช้ชีวิตอย่างผู้ชายแท้ๆมาตลอด ไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นผู้ชายหนึ่งในล้านที่มีมดลูกและสามารถตั้งครรภ์ได้แต่ก็มีเสี้ยวนาทีหนึ่งที่ผมดีใจตอนที่รู้ว่าตัวเองกำลังตั้งท้องลูกของไอ้พี่มังกรหลังจากวันนั้นวันที่ผมได้รู้ว่าตัวเองกำลังจะเป็นพ่อคน (หรือต้องเรียกว่าแม่วะ เออช่างมันเหอะ) ในเวลานี้ก็ได้ผ่านพ้นมาหนึ่งเดือนแล้ว ตอนนี้ผมได้ออกจากโรงพยาบาลมาพักรักษาตัวอยู่ที่บ้านของไอ้พี่มังกรโดยผมโดนพี่มันบังคับให้มาอยู่ที่นี้ ทั้งที่ผมไม่เต็มใจเลยสักนิด และถ้าถามว่าทำไมผมถึงยอมมาอาศัยอยู่ที่บ้านของพี่มันง่ายๆละก็ เพราะถ้าผมไม่มาพักรักษาตัวอยู่ที่บ้านพี่มัน พี่มันขู่ผมว่าจะไปทุบหอที่ผมเช่าอยู่นะสิ ผมถึงได้มาจำใจมาอาศัยอยู่ที่บ้านของพี่มันยังไงล่ะคนอะไรเอาแต่ใ
ณ.บ้านโชติฐิติเมธานนท์เวลา22.32นาที"เซทท์ พี่ทำผิดอะไร ทำไมเซทท์ถึงไม่ให้พี่เข้าใกล้"อชิตพลเอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้าและน้ำเสียงกังวลเมื่ออยู่ๆพิร์ภูณกรก็ไม่ยอมให้แตะต้องเนื้อตัวหรือเข้าใกล้เกินสองเมตรมาสองวันแล้วอะไรกันที่ผ่านมาเซทท์ยังปกติดีทุกอย่างอยู่เลย ทำไมสองวันมานี้เด็กดื้อถึงตีตัวออกห่างเขาแบบนี้ เมื่อสองวันก่อนเขายังนอนกอดและหอมเด็กดื้อของเขาได้ปกติทุกอย่างอยู่เลยนะ แต่ทำไมสองวันมานี้อยู่ๆเด็กดื้อของเขาถึงห้ามไม่ให้เขาเข้าใกล้ล่ะ พอเขาเดินเข้าใกล้เด็กดื้อของเขาก็จะถอยห่างและมีท่าทีและสีหน้ารังเกียจเขาอย่างชัดเจนนี้มันเกิดอะไรขึ้น"บอกว่าอย่าเข้ามาใกล้ไง"เซทท์เอ่ยพูดขึ้นพร้อมกับถอยหลังหนี เมื่อมังกรก้าวเข้ามาใกล้หนึ่งก้าวเซทท์ก็จะถอยหลังหนีหนึ่งก้าว ตอนนี้เซทท์ไม่รู้ว่าตัวเขานั้นเป็นอะไร รู้แต่ว่าในตอนนี้เขานั้นไม่อยากเข้าใกล้มังกร เพราะยิ่งมังกรเข้ามาใกล้ตัวเขามากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งเหม็น
ผ่านไป2อาทิตย์ร่างสูงที่อยู่ในสภาพอิดโรยใต้ขอบตาแต่งแต้มไปด้วยสีดำคล้ำนั่งเหม่อมองทอดนัยน์ตาไปยังร่างโปร่งของพิร์ภูณกรที่นั่งอยู่อีกฟากของโต๊ะทานข้าวด้วยแววตาอาลัยอาวรณ์พลางในใจก็นึกคิดว่า เมื่อไหร่เซทท์จะหายเหม็นและมีทีท่ารังเกียจเขาแบบนี้สักที ตอนนี้มังกรนั้นจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว! เพราะเขาไม่ได้นอนเต็มอิ่มมาสองอาทิตย์แล้วนะ ถ้าถามหาสาเหตุที่ทำให้เขาอยู่สภาพแบบนี้ละก็ สาเหตุมันก็มาจากการที่เขานั้นต้องนอนแยกห้องกับเซทท์ยังล่ะ เพราะเขานั้นนอนแทบไม่หลับถ้าไม่ได้นอนกอดเซทท์ และตอนนี้เขานอนแยกห้องกับเซทท์มาสองอาทิตย์แล้ว! สองอาทิตย์ที่เขาไม่เคยจะนอนได้เต็มอิ่ม! สภาพของเขาจึงเป็นหมีแพนด้าอย่างที่เห็นนี้ไงพ่อจะลงแดงตายอยู่แล้ววววลูกเลิกแกล้งพ่อสักที!อยากจะบ้าตาย!อยากจะบ้าตายจริง เข้าใกล้เมียตัวเองก็ไม่ได้เดินเข้าใกล้ทีไรเซทท์ก็วิ่งหนีเขาตลอด ตอนนี้เขาใกล้จะลงแดงตายอยู่แล้ว คิดถึงร่างนุ่มนิ่มของเมีย คิดถึงกลิ่นหอมๆ คิดถึงร่างกายอุ่นๆที่นอนกอดทุกคืน คิดถึงน้ำเสียงที่ร้องครางใต้ร่างของเขา อ่าาาา
เวลาผ่านไป2อาทิตย์ไว้เหมือนโกหกอชิตพลตอนนี้อายุครรภ์ของพิร์ภูณกรเริ่มเข้าใกล้สู่เดือนที่5หรือก็คือประมาณ20สัปดาห์แล้ว อาการที่แพ้เหม็นกลิ่นของผมก็เริ่มดีขึ้นมากเลยทีเดียว และสองสามวันมานี้ผมยังสามารถเข้าใกล้พิร์ภูณกรได้มากขึ้นกว่าเดิม แถมตอนนี้ผมยังขอกลับเข้าไปนอนในห้องของตัวเองได้ด้วย แต่ถึงจะได้กลับเข้าไปนอนก็ยังคงได้นอนที่โซฟาเหมือนเดิม ยังไม่ได้กลับขึ้นไปนอนร่วมเตียงหรือนอนกอดเซทท์พูดแล้วก็เซ็ง เมื่อไหร่จะได้กลับไปนอนกอดเมีย!เมื่อไหร่เมียผมจะหายแพ้กลิ่นผม!แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ!มันก็ดีกว่านอนแยกห้องล่ะวะ!ถึงแม้ทุกวันนี้ที่ผ่านมาตลอดหนึ่งเดือน สภาพของผมมันแทบจะเป็นศพเดินได้แล้วก็เถอะ แต่พอได้กลับมานอนร่วมห้องกับเซทท์เหมือนเดิม ก็ถือว่าสภาพของผมดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนในตอนที่นอนแยกห้องมาก เพราะนอนหลับได้สนิทขึ้น แต่ก็ไม่ถึงกับหลับสนิทมาก ยังมีเผลอสะดุ้งตื่นมากลางดึกบ้างเป็นบางครั้ง แต่
สองร่างนั่งจ้องมองกันไม่วางตา โดยที่พิร์ภูณกรนั่งอยู่บนเก้าอี้ราคาแพงในห้องทำงานของมังกร ส่วนเจ้าของห้องทำงานนั้นได้นั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้นตรงหน้าเก้าอี้ที่มีคนตัวเล็กนั่งอยู่ โดยที่แขนแกร่งทั้งสองข้างโอบกอดขายาวของร่างบางเอาไว้แล้วใบหน้าคมก็ซบอิงอยู่บนตักนิ่ม"ถ้าร้องไห้เสร็จแล้วมีอะไรจะพูดก็รีบพูดมา ถ้าไม่พูดก็เอาหน้าออกจากขาผมแล้วก็เลิกกอดขาผมด้วยผมจะกลับแล้ว"พิร์ภูณกรที่นั่งกอดอกพิงหลังกับผนักเก้าอี้เอ่ยพูดขึ้นมาเสียงนิ่งๆพลางนัยน์ตาสวยก็ยังคงมองสบกับดวงตาคมที่แดงก่ำจ้องมองมาที่ตัวเขาไม่วางตา"ไม่ได้ร้องสักหน่อย"มังกรยังคงเอ่ยปฏิเสธเสียงเบาพลางหมุดใบหน้าลงที่ตักนิ่มของเซทท์เพื่อหลีกหนีสายที่จ้องมองมาที่ตน"ไหนบอกให้ผมอยู่ฟังคำอธิบายของคุณไง ไหนล่ะคำอธิบายผมรอฟังอยู่นะคุณมังกร"เซทท์เอ่ยพูดย้ำขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับที่เข่าสวยกระทุ้งขึ้นเบาๆจนใบหน้าคมของมังกรที่อิงซบอยู่กระเพื่อมขึ้นไปตามแรงมังกรที่โดนเข่าหม่นกระทุ้งเข้าที่ใบหน้าก็พลางเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเซทท์อีกครั้ง เสียงถอดถอนหายใจของคนตัวสูงดังขึ้นเฮือกใหญ่ ก่อนที่อชิตพลจะตัดสินใจเอ่ยพู
เวลาพัดผ่านไป3เดือนด้านภูเขาและองศา"องศาคุณอย่าดื้อได้มั้ย"เสียงทุ้มเอ่ยว่าคนท้องพลางมือหนาก็ยกขึ้นคว้ามือบางขององศาที่กำลังสาละวนอยู่กับเส้นผมของเขา แต่องศาก็ยังคงชักมือออกจากการกับกุมของมือหนาและจัดการมัดจุกให้คนตัวสูงเหมือนเดิม"ผมไม่ได้ดื้อสักหน่อย"คนท้องยังคงเอ่ยปฏิเสธเสียงใสและมือบางก็ยังคงจับกลุ่มผมดกดำของภูเขามัดเล่นอยู่ไม่ห่างผมที่กำลังนั่งตรวจทานเอกสารอยู่ในห้องทำงานนั้นได้แต่ถอดถอนหายใจ เมื่อโดนคุณแม่ท้องโตที่หนีบมาทำงานด้วยก่อกวนไม่เลิก ก็ตั้งแต่วันที่องศาออกจากโรงพยาบาลมาจนถึงทุกวันนี้ องศาเขาก็ยังคงแสดงอาการออดอ้อนและอยากตามติดผมอยู่ตลอดเหมือนเดิมแถมดูท่าจะหนักขึ้นกว่าแต่ก่อนด้วย เพราะเวลาผมจะเดินไปไหนมาไหน องศาก็จะคอยเดินตามและคอยออดอ้อนผมอยู่ตลอดเวลาเหมือนไม่อยากที่จะห่างจากผม ขนาดผมจะเดินเข้าห้องน้ำองศายังจะเดินตามผมเข้ามาด้วยจนผมนึกสงสัยกับท่าทีที่แปลกไปแบบนั้นของเขา จึงได้พาไปหาหมอและพบว่าองศาได้แพ้ท้องแบบติดกลิ่นของผม คือแบบแพ้มากแบบติดกลิ่นผมมากๆ แบบติดกลิ่นของผมชนิดที่ว่าไม่ให้ห่างจากสายตาหรืออยู่
ภูเขาและองศาเวลา03:23นาทีคุณแม่ท้องโตที่กำลังนอนหลับใหลอยู่ในห้วงนิทราอยู่บนเตียงนอนนุ่ม ต้องสะดุ้งลืมตาตื่นขึ้นกลางดึก เมื่อความรู้สึกปวดร้าวเข้าเล่นงานที่ขาเรียวด้านซ้ายของเขา องศายันตัวลุกขึ้นนั่งใบหน้าสวยแสดงความบิดเบี้ยวด้วยความปวดราวที่เริ่มทวีคูณขึ้น จนเสียงใสต้องหลุดร้องออกมาให้คนที่นอนหลับอยู่ข้างกายได้ยิน"โอ๊ยยยย"ภูเขาที่กำลังนอนหลับอยู่ในห้วงนิทราเป็นต้องลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างตื่นตัว เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่ร้องอย่างเจ็บปวดขององศา ร่างสูงรีบเด้งตัวลุกขึ้นนั่งในทันทีพลางมือหนาก็เอื้อมไปเปิดไฟที่หัวเตียงเพื่อให้ภายในห้องเกิดความสว่าง ก่อนที่เสียงทุ้มเข้มจะเอ่ยถามคนรักขึ้นอย่างเป็นห่วง"องศาเป็นอะไรครับ"ภูเขาเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงร้อนรนพลางนัยน์ตาคมก็ลอบมองสังเกตกายของคนรักด้วยแววตาที่แสดงถึงความเป็นห่วงให้ได้เห็นอย่างชัดเจน"ตะคริวกินขาด้านซ้าย"องศาเอ่ยตอบคนตัวสูงด้วยน้ำเสียงสั่นเครือพร้อมกับรอบๆดวงตาสวยได้มีน้ำสีใสเอ่อนอง"อ่าาาโอเคครับ มาครับเดี๋ยวพี่นวดให้"ภูเขาที่ได้ยินคำตอบจากคุณแม่ท้องโต
ณ.โรงพยาบาลอชิตพลหลังจากที่ชิตพลสติแตกแล้วโดนฝ่ามือเรียวของพิร์ภูณกรฟาดเรียกสติกลับมา มังกรก็รีบเร่งพาคุณแม่ท้องโตมาที่โรงพยาบาลในทันที พอมาถึงโรงพยาบาลเซทท์ก็ถูกเหล่าคุณพยาบาลเข็นพาไปที่ห้องเตรียมคลอด ส่วนมังกรก็ได้อยู่กรอกเอกสารต่างๆมากมายจนเสร็จสรรพแล้วค่อยตามไปเฝ้าร่างบางที่ห้องรอคลอดเวลาพัดผ่านไปหลายชั่วโมงหลังจากที่คุณหมอตรวจร่างกายของพิร์ภูณกรเรียบร้อย ก็แจ้งให้ว่าที่คุณแม่อย่างพิร์ภูณกรงดน้ำและอาหารเพื่อเตรียมผ่าคลอดในทันที พอถึงเวลาบุรุษพยาบาลก็มาพาคุณแม่ท้องโต้เข้าห้องผ่าตัดเพื่อผ่าคลอด โดยที่มังกรก็ได้แต่เดินตามและหยุดยืนรออยู่ด้านนอกห้องไม่ได้ตามเข้าไปถ้าจะถามว่าทำไมเขาไม่ตามเข้าไปทั้งที่เขาก็สามารถตามเข้าไปได้ ให้ตอบตามความจริงเลยคือ เขาไม่อยากเห็นเด็กดื้อของเขาเจ็บปวด แค่สีหน้าที่เซทท์แสดงให้เขาเห็นตอนเจ็บท้องคลอดระหว่างรอเวลาเข้าห้องผ่าคลอดเขาก็แทบจะทนไม่ไหว ถ้าเขาตามเข้าไปเฝ้าในห้องผ่าคลอดเขาต้องเป็นบ้าตายก่อนแน่ๆ
ภูเขาและองศาเวลา03:23นาทีคุณแม่ท้องโตที่กำลังนอนหลับใหลอยู่ในห้วงนิทราอยู่บนเตียงนอนนุ่ม ต้องสะดุ้งลืมตาตื่นขึ้นกลางดึก เมื่อความรู้สึกปวดร้าวเข้าเล่นงานที่ขาเรียวด้านซ้ายของเขา องศายันตัวลุกขึ้นนั่งใบหน้าสวยแสดงความบิดเบี้ยวด้วยความปวดราวที่เริ่มทวีคูณขึ้น จนเสียงใสต้องหลุดร้องออกมาให้คนที่นอนหลับอยู่ข้างกายได้ยิน"โอ๊ยยยย"ภูเขาที่กำลังนอนหลับอยู่ในห้วงนิทราเป็นต้องลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างตื่นตัว เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่ร้องอย่างเจ็บปวดขององศา ร่างสูงรีบเด้งตัวลุกขึ้นนั่งในทันทีพลางมือหนาก็เอื้อมไปเปิดไฟที่หัวเตียงเพื่อให้ภายในห้องเกิดความสว่าง ก่อนที่เสียงทุ้มเข้มจะเอ่ยถามคนรักขึ้นอย่างเป็นห่วง"องศาเป็นอะไรครับ"ภูเขาเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงร้อนรนพลางนัยน์ตาคมก็ลอบมองสังเกตกายของคนรักด้วยแววตาที่แสดงถึงความเป็นห่วงให้ได้เห็นอย่างชัดเจน"ตะคริวกินขาด้านซ้าย"องศาเอ่ยตอบคนตัวสูงด้วยน้ำเสียงสั่นเครือพร้อมกับรอบๆดวงตาสวยได้มีน้ำสีใสเอ่อนอง"อ่าาาโอเคครับ มาครับเดี๋ยวพี่นวดให้"ภูเขาที่ได้ยินคำตอบจากคุณแม่ท้องโต
เวลาพัดผ่านไป3เดือนด้านภูเขาและองศา"องศาคุณอย่าดื้อได้มั้ย"เสียงทุ้มเอ่ยว่าคนท้องพลางมือหนาก็ยกขึ้นคว้ามือบางขององศาที่กำลังสาละวนอยู่กับเส้นผมของเขา แต่องศาก็ยังคงชักมือออกจากการกับกุมของมือหนาและจัดการมัดจุกให้คนตัวสูงเหมือนเดิม"ผมไม่ได้ดื้อสักหน่อย"คนท้องยังคงเอ่ยปฏิเสธเสียงใสและมือบางก็ยังคงจับกลุ่มผมดกดำของภูเขามัดเล่นอยู่ไม่ห่างผมที่กำลังนั่งตรวจทานเอกสารอยู่ในห้องทำงานนั้นได้แต่ถอดถอนหายใจ เมื่อโดนคุณแม่ท้องโตที่หนีบมาทำงานด้วยก่อกวนไม่เลิก ก็ตั้งแต่วันที่องศาออกจากโรงพยาบาลมาจนถึงทุกวันนี้ องศาเขาก็ยังคงแสดงอาการออดอ้อนและอยากตามติดผมอยู่ตลอดเหมือนเดิมแถมดูท่าจะหนักขึ้นกว่าแต่ก่อนด้วย เพราะเวลาผมจะเดินไปไหนมาไหน องศาก็จะคอยเดินตามและคอยออดอ้อนผมอยู่ตลอดเวลาเหมือนไม่อยากที่จะห่างจากผม ขนาดผมจะเดินเข้าห้องน้ำองศายังจะเดินตามผมเข้ามาด้วยจนผมนึกสงสัยกับท่าทีที่แปลกไปแบบนั้นของเขา จึงได้พาไปหาหมอและพบว่าองศาได้แพ้ท้องแบบติดกลิ่นของผม คือแบบแพ้มากแบบติดกลิ่นผมมากๆ แบบติดกลิ่นของผมชนิดที่ว่าไม่ให้ห่างจากสายตาหรืออยู่
สองร่างนั่งจ้องมองกันไม่วางตา โดยที่พิร์ภูณกรนั่งอยู่บนเก้าอี้ราคาแพงในห้องทำงานของมังกร ส่วนเจ้าของห้องทำงานนั้นได้นั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้นตรงหน้าเก้าอี้ที่มีคนตัวเล็กนั่งอยู่ โดยที่แขนแกร่งทั้งสองข้างโอบกอดขายาวของร่างบางเอาไว้แล้วใบหน้าคมก็ซบอิงอยู่บนตักนิ่ม"ถ้าร้องไห้เสร็จแล้วมีอะไรจะพูดก็รีบพูดมา ถ้าไม่พูดก็เอาหน้าออกจากขาผมแล้วก็เลิกกอดขาผมด้วยผมจะกลับแล้ว"พิร์ภูณกรที่นั่งกอดอกพิงหลังกับผนักเก้าอี้เอ่ยพูดขึ้นมาเสียงนิ่งๆพลางนัยน์ตาสวยก็ยังคงมองสบกับดวงตาคมที่แดงก่ำจ้องมองมาที่ตัวเขาไม่วางตา"ไม่ได้ร้องสักหน่อย"มังกรยังคงเอ่ยปฏิเสธเสียงเบาพลางหมุดใบหน้าลงที่ตักนิ่มของเซทท์เพื่อหลีกหนีสายที่จ้องมองมาที่ตน"ไหนบอกให้ผมอยู่ฟังคำอธิบายของคุณไง ไหนล่ะคำอธิบายผมรอฟังอยู่นะคุณมังกร"เซทท์เอ่ยพูดย้ำขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับที่เข่าสวยกระทุ้งขึ้นเบาๆจนใบหน้าคมของมังกรที่อิงซบอยู่กระเพื่อมขึ้นไปตามแรงมังกรที่โดนเข่าหม่นกระทุ้งเข้าที่ใบหน้าก็พลางเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเซทท์อีกครั้ง เสียงถอดถอนหายใจของคนตัวสูงดังขึ้นเฮือกใหญ่ ก่อนที่อชิตพลจะตัดสินใจเอ่ยพู
เวลาผ่านไป2อาทิตย์ไว้เหมือนโกหกอชิตพลตอนนี้อายุครรภ์ของพิร์ภูณกรเริ่มเข้าใกล้สู่เดือนที่5หรือก็คือประมาณ20สัปดาห์แล้ว อาการที่แพ้เหม็นกลิ่นของผมก็เริ่มดีขึ้นมากเลยทีเดียว และสองสามวันมานี้ผมยังสามารถเข้าใกล้พิร์ภูณกรได้มากขึ้นกว่าเดิม แถมตอนนี้ผมยังขอกลับเข้าไปนอนในห้องของตัวเองได้ด้วย แต่ถึงจะได้กลับเข้าไปนอนก็ยังคงได้นอนที่โซฟาเหมือนเดิม ยังไม่ได้กลับขึ้นไปนอนร่วมเตียงหรือนอนกอดเซทท์พูดแล้วก็เซ็ง เมื่อไหร่จะได้กลับไปนอนกอดเมีย!เมื่อไหร่เมียผมจะหายแพ้กลิ่นผม!แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ!มันก็ดีกว่านอนแยกห้องล่ะวะ!ถึงแม้ทุกวันนี้ที่ผ่านมาตลอดหนึ่งเดือน สภาพของผมมันแทบจะเป็นศพเดินได้แล้วก็เถอะ แต่พอได้กลับมานอนร่วมห้องกับเซทท์เหมือนเดิม ก็ถือว่าสภาพของผมดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนในตอนที่นอนแยกห้องมาก เพราะนอนหลับได้สนิทขึ้น แต่ก็ไม่ถึงกับหลับสนิทมาก ยังมีเผลอสะดุ้งตื่นมากลางดึกบ้างเป็นบางครั้ง แต่
ผ่านไป2อาทิตย์ร่างสูงที่อยู่ในสภาพอิดโรยใต้ขอบตาแต่งแต้มไปด้วยสีดำคล้ำนั่งเหม่อมองทอดนัยน์ตาไปยังร่างโปร่งของพิร์ภูณกรที่นั่งอยู่อีกฟากของโต๊ะทานข้าวด้วยแววตาอาลัยอาวรณ์พลางในใจก็นึกคิดว่า เมื่อไหร่เซทท์จะหายเหม็นและมีทีท่ารังเกียจเขาแบบนี้สักที ตอนนี้มังกรนั้นจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว! เพราะเขาไม่ได้นอนเต็มอิ่มมาสองอาทิตย์แล้วนะ ถ้าถามหาสาเหตุที่ทำให้เขาอยู่สภาพแบบนี้ละก็ สาเหตุมันก็มาจากการที่เขานั้นต้องนอนแยกห้องกับเซทท์ยังล่ะ เพราะเขานั้นนอนแทบไม่หลับถ้าไม่ได้นอนกอดเซทท์ และตอนนี้เขานอนแยกห้องกับเซทท์มาสองอาทิตย์แล้ว! สองอาทิตย์ที่เขาไม่เคยจะนอนได้เต็มอิ่ม! สภาพของเขาจึงเป็นหมีแพนด้าอย่างที่เห็นนี้ไงพ่อจะลงแดงตายอยู่แล้ววววลูกเลิกแกล้งพ่อสักที!อยากจะบ้าตาย!อยากจะบ้าตายจริง เข้าใกล้เมียตัวเองก็ไม่ได้เดินเข้าใกล้ทีไรเซทท์ก็วิ่งหนีเขาตลอด ตอนนี้เขาใกล้จะลงแดงตายอยู่แล้ว คิดถึงร่างนุ่มนิ่มของเมีย คิดถึงกลิ่นหอมๆ คิดถึงร่างกายอุ่นๆที่นอนกอดทุกคืน คิดถึงน้ำเสียงที่ร้องครางใต้ร่างของเขา อ่าาาา
ณ.บ้านโชติฐิติเมธานนท์เวลา22.32นาที"เซทท์ พี่ทำผิดอะไร ทำไมเซทท์ถึงไม่ให้พี่เข้าใกล้"อชิตพลเอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้าและน้ำเสียงกังวลเมื่ออยู่ๆพิร์ภูณกรก็ไม่ยอมให้แตะต้องเนื้อตัวหรือเข้าใกล้เกินสองเมตรมาสองวันแล้วอะไรกันที่ผ่านมาเซทท์ยังปกติดีทุกอย่างอยู่เลย ทำไมสองวันมานี้เด็กดื้อถึงตีตัวออกห่างเขาแบบนี้ เมื่อสองวันก่อนเขายังนอนกอดและหอมเด็กดื้อของเขาได้ปกติทุกอย่างอยู่เลยนะ แต่ทำไมสองวันมานี้อยู่ๆเด็กดื้อของเขาถึงห้ามไม่ให้เขาเข้าใกล้ล่ะ พอเขาเดินเข้าใกล้เด็กดื้อของเขาก็จะถอยห่างและมีท่าทีและสีหน้ารังเกียจเขาอย่างชัดเจนนี้มันเกิดอะไรขึ้น"บอกว่าอย่าเข้ามาใกล้ไง"เซทท์เอ่ยพูดขึ้นพร้อมกับถอยหลังหนี เมื่อมังกรก้าวเข้ามาใกล้หนึ่งก้าวเซทท์ก็จะถอยหลังหนีหนึ่งก้าว ตอนนี้เซทท์ไม่รู้ว่าตัวเขานั้นเป็นอะไร รู้แต่ว่าในตอนนี้เขานั้นไม่อยากเข้าใกล้มังกร เพราะยิ่งมังกรเข้ามาใกล้ตัวเขามากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งเหม็น
หลังจากที่ผมได้รับรู้จากปากไอ้พี่มังกรว่าในท้องของผมได้มีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ในนั้นผมแทบจะช็อก ในตอนนั้นผมทั้งตกใจทั้งกังวลและกลัวมาก เพราะผมไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับผมเพราะตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาผมใช้ชีวิตอย่างผู้ชายแท้ๆมาตลอด ไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นผู้ชายหนึ่งในล้านที่มีมดลูกและสามารถตั้งครรภ์ได้แต่ก็มีเสี้ยวนาทีหนึ่งที่ผมดีใจตอนที่รู้ว่าตัวเองกำลังตั้งท้องลูกของไอ้พี่มังกรหลังจากวันนั้นวันที่ผมได้รู้ว่าตัวเองกำลังจะเป็นพ่อคน (หรือต้องเรียกว่าแม่วะ เออช่างมันเหอะ) ในเวลานี้ก็ได้ผ่านพ้นมาหนึ่งเดือนแล้ว ตอนนี้ผมได้ออกจากโรงพยาบาลมาพักรักษาตัวอยู่ที่บ้านของไอ้พี่มังกรโดยผมโดนพี่มันบังคับให้มาอยู่ที่นี้ ทั้งที่ผมไม่เต็มใจเลยสักนิด และถ้าถามว่าทำไมผมถึงยอมมาอาศัยอยู่ที่บ้านของพี่มันง่ายๆละก็ เพราะถ้าผมไม่มาพักรักษาตัวอยู่ที่บ้านพี่มัน พี่มันขู่ผมว่าจะไปทุบหอที่ผมเช่าอยู่นะสิ ผมถึงได้มาจำใจมาอาศัยอยู่ที่บ้านของพี่มันยังไงล่ะคนอะไรเอาแต่ใ
เสียงเคาะบานประตูห้องดังขึ้นสองสามครั้งเรียกให้คนป่วยบนเตียงและคนตัวสูงต้องหันไปสนใจ บานประตูเปิดออกกว้างพร้อมกับการปรากฏตัวของคุณหมอชายที่อยู่ในชุดกาวน์สีขาวสองคนและเหล่าพยาบาลสาวผู้ติดตามอีกสามคนก้าวเดินเข้ามาภายในห้อง ก่อนที่หนึ่งในพยาบาลสาวผู้ติดตามจะเอื้อนเอ่ยพูดทักทายพวกเขาทั้งสองขึ้น"สวัสดีค่ะ วันนี้คุณหมอเจ้าของเคสมีเรื่องจะมาแจ้งให้ญาติและคนไข้ทราบเกี่ยวกับการผ่าตัดรักษาค่ะ"สิ่งที่พยาบาลสาวเอ่ยพูดขึ้นมาเมื่อกี้เกี่ยวกับการผ่าตัดรักษาองศานั้น เหมือนเป็นการตอกตะปูซ้ำลงที่แผลเก่าขององศาและภูเขาอยู่ย้ำๆ จนทำให้คนทั้งสองที่ได้ยินแทบกระอักเลือดออกมาอย่างไงอย่างงั้น ภูเขาเอื้อมมือไปจับมือขององศาพลางบีบเบาๆพร้อมกับหันไปคลี่ยิ้มบางๆส่งให้เป็นการให้กำลังใจ ก่อนที่จะหันกลับมามองยังคุณหมอเพื่อเผชิญหน้ากับความจริงอันแสนโหดร้ายที่เจ้าตัวก็พอจะรู้ว่าเรื่องที่คุณหมอจะแจ้งให้เขาและองศาทราบนั้นมันคือเรื่องอะไรแต่เมื่อได้ยินสิ่งที่ชายวัยกลางคนตรงหน้าที่สวมใส่ชุดกาวน์เอ่ยพูดอธิบายออกมานั้น มันกลับทำให้องศาและภูเขานิ่งชะงักและเปิดนัยน์ตากว้างตกใจมากกว่าเดิม ก่อนที่รอบนัย