ฉันรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งปรี่ตรงไปยังประตู แต่ถูกคุณป๋าโอบเอวเอาไว้ก่อนจะลากตัวฉันมาเหวี่ยงลงบนโซฟาตัวเดิม เข็มขัดราคาแพงถูกคุณป๋าเหวี่ยงลงพื้นอย่างไม่ใยดี ก่อนจะเดินตรงมาหาฉันช้าๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกกลัวคุณป๋าได้มากขนาดนี้ ฉันไม่อยากจะคาดเดาเลยจริงๆ ว่าอะไรมันจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ “หนูเป็นล
พรึบ!! “โอ้ย~” ในขณะที่ฉันไม่ทันจะระวัง เอาแต่หันไปมองที่ด้านหลังของตัวเองว่าคุณป๋าจะตามมาหรือเปล่า พอหันหน้ามาอีกทีก็ไปชนกับใครก็ไม่รู้เข้า ทำให้ฉันล้มพรึบกระแทกลงพื้น โชคดีที่ไม่ได้เจ็บอะไรมาก ยังไม่ทันทีจะเงยหน้าขึ้นมอง ก็มีมือใหญ่ยื่นมาตรงหน้า ดูจากเส้นเลือดที่ปูดขึ้นตามมือแน่นอนว่าเขาต้อ
“ซื้อตัวเสร็จแล้วไปหาอะไรแดกกันเถอะ หิวว่ะ!” ฟาร์นโผล่งเข้ามายืนขวางหน้าพี่เบส ทำเหมือนว่าไม่เห็น ก่อนจะเอ่ยชวนฉันกับเอวาไปหาอะไรกินกัน “อะ อื้อไปเถอะหิวเหมือนกัน” เอวาก็เอาด้วยอีกคน “ขอตัวก่อนนะคะ” ฉันยิ้มจางๆ ให้พี่เบส เพื่อไม่ให้เขารู้สึกเสียหน้า “เราคงได้เจอกันอีกนะครับ ^_^” “ไปเถอะเมล” ฟ
“เธอควรตอบคำถามของฉันก่อนนะ...เมเบล” คุณป๋ามองอย่างหาเรื่อง พร้อมกับเดินมาใกล้ๆ ฉัน ฉันก้าวขาถอยหลังหนีอัตโนมัติ ก่อนจะตอบ “ไปบ้านเอวามาค่ะ” “ทั้งวัน ?” คุณป๋ายังคงตามต่อ “....ค่ะ” ฉันไม่ได้บอกว่าออกไปดูหนังที่ห้างด้วยเพราะไม่อยากจะคุยอะไรยืดยาว “ทำไมถึงไม่เอาโทรศัพท์ไป ?” “หนูลืมค่ะ” “ล
เช้าวันใหม่....กับชีวิตที่ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ฉันตื่นขึ้นมาลุกขึ้นนั่งพลางถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงเดินไปที่ตะกร้าผ้าแล้วถอดเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ออกเพื่อจะอาบน้ำ แกร็ก! เสียงประตูห้องถูกเปิดเข้ามา ทำให้ฉันตกใจแล้วรีบคว้ามือไปหยิบผ้าขนหนูมาพันร่างกายเปล่าเอาไว้ “...คุ
“พูดอะไรออกมารู้ตัวบ้างมั้ยคะ คุณป๋าควรคิดให้มากกว่านี้สักนิด!!” “ฉันพูดผิดตรงไหน ?” ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ไม่รู้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่ จู่ๆ คุณป๋าก็ลากฉันขึ้นบันไดอย่างแรง “คุณป๋าหนูเจ็บ !!” “เธอได้เจ็บมากกว่านี้แน่เมเบล” คุณป๋ามองฉันอย่างเกรี้ยวกราด จากนั้นก็ลากฉันโดยไม่ได้สนใจคำร้องท้วงใดๆ คุณป๋าลากฉันเข้ามาในห้องของตัวเอง จากนั้นก็เหวี่ยงร่างของฉันลงเตียงแรงๆ “ครั้งที่แล้วเธอเป็นคนเริ่ม” คุณป๋าพูดพร้อมกับปลดกระดุมเสื้อที่ตัวเองสวมใส่อยู่ไปด้วย “ครั้งนี้ฉันจะเป็นคนเริ่มเอง” “อย่าทำอะไรบ้าๆ นะคะ” ฉันขยับตัวถอยหนีจนสุดเตียง “เธอเป็นคนเริ่มทุกอย่างเอง ฉันคงหยุดมันไม่ได้” คุณป๋าทิ้งเสื้อลงพื้นอย่างไม่ใยดีก่อนจะปลดเข็มขัดราคาแพงต่อ “เรื่องนั้นมันเกิดขึ้นจากความผิดพลาด คุณป๋าเองก็รู้ดี” ฉันพยายามพูดดึงสติของคุณป๋า “ใช่ ฉันรู้! แต่ฉันบอกไปแล้วว่าไม่สามารถมองเธอเป็นแบบเดิมได้ เธอไม่ได้อยู่ในสถานะลูกเลี้ยงของฉันอีกต่อไปแล้วเมเบล” คุณป๋าถอดเข็มขัดราคาแพงออก ก่อนจะคลานขึ้นเตียงมาจับข้อเท้าของฉันแล้วออกแรงฉุดดึงร่างของฉัน ทำให้ตัวของฉันรูดลงไปกับเตียงไปอยู่ใต้ร่างของคุ
“จะคิดมากทำไม ในเมื่อเธอกับฉันไม่ได้เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด” ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดลงมากระทบบนแผ่นหลังของฉัน “ความสัมพันธ์ของเธอกับฉัน มันน่าตื่นเต้นดีเธอว่ามั้ย หื้ม ฉันลุกขึ้นจากตักของคุณป๋าโดยไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับสิ่งที่คุณป๋าเพิ่งจะพูดออกมาเมื่อครู่ คำพูดเหล่านั้นทำให้ฉันสะอึกในใจอยู่ไม่น้อย
ฉันกดปิดหน้าจอโทรศัพท์ทันที ก่อนจะวางมันเอาไว้แบบลวกๆ แล้วลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำ มันไม่ใช่สิ่งที่ฉันควรจะต้องคิดมากอยู่แล้วไม่ว่าคุณป๋าจะไปกับผู้หญิงคนไหน นั่นมันสิทธิ์ของคุณป๋า แต่!! ทำไมพอมันเป็นยัยฮาน่าฉันถึงรู้สึกอยากเอาชนะ ขึ้นมาซะดื้อๆ “คุณหนูจะออกไปข้างนอกอีกแล้วหรอครับ” พี่กล้าถามขณะ
คุณป๋ายืนกอดอกทำหน้ายักษ์ไม่รับมุกที่ฉันส่งไปให้ ใจคอจะตีฉันด้วยไม้เรียวนี่จริงๆ หรือไง “เลือกได้หรือยัง” คุณป๋าถามเสียงเข้ม สมองของฉันคิดอะไรไม่ได้นอกจากเรื่องอย่างว่า ฉันค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงเดินมาหยุดตรงหน้าของคุณป๋า “เลือกได้แล้วค่ะ” “เลือกอันไหนก็หยิบขึ้นมา” ฉันวางมือลงบนแผงอกแกร่ง แล้วค
ผมค่อยๆ หันมองทางเมียตัวดีของตัวเองที่ในตอนนี้แทบจะยืนไม่อยู่ “ออกไปให้หมด” สิ้นสุดคำสั่งของผม พวกลูกน้องก็รีบพากันออกไปในทันที เหลือเพียงไอ้กล้าที่เป็นลูกน้องคนสนิท “นายอย่าดุคุณหนูเลยนะครับ คุณหนูคงอยากจะออกไปดื่มกับเพื่อนบ้าง” “มึงเลิกให้ท้ายเมียกูสักที” ผมขบกรามแน่นระงับอารมณ์โกรธของตัวเอง
3 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ฉันแต่งงานกับคุณป๋าแล้ว แต่งแบบงงๆ ในตอนนั้นที่คุณป๋าคุกเข่าขอฉันแต่งงาน หลังจากนั้นสองอาทิตย์เราทั้งคู่ก็จูงมือกันเข้าหอ จดทะเบียนสมรสเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ที่ผ่านมสฉันไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าคุณป๋าดูแลฉันดีมาก และซื่อสัตย์กับฉันอย่างที่เคยสัญญาเอาไว้ว่าจะไม่ทำให้ฉ
“อาเหนือสวัสดีค่ะ ^_^” ฉันกับเพื่อนยกมือไหวอาเหนือ “มึงน่าอิจฉาจริงๆ ว่ะไอ้หิรัญที่มีเมียสวยขนาดนี้” อาเหนือรับไว้แล้วหันหน้าพูดกับคุณป๋า “แล้วผู้หญิงของมึงล่ะ ทำไมไม่พามางานด้วย ?” “ก็แค่ของเล่น กูจะพามาออกงานทำไม” อาเหนือตอบแบบไม่ใส่ใจ นี่ถ้าฉันเป็นผู้หญิงคนนั้นคงจะเสียความรู้สึกมากที่ถูกจำกัดแ
ในตอนนี้ฉันกำลังนั่งทำแผลให้กับคุณป๋าอยู่ คิดแล้วก็ขำ ใครจะไปคิดว่าคุณป๋าจะมีมุมที่อ่อนแอแบบนี้ ความรักมักทำให้คนอ่อนแอเสมอ “ห้ามโดนน้ำนะคะเดี๋ยวแผลจะอักเสบ” “เป็นหมอหรือไง” คุณป๋าทำหน้ามุ่ยใส่ฉัน “เป็นเมียคุณหิรัญค่ะ ^_^” พอฉันพูดแบบนั้นคุณป๋าก็หน้าแดงขึ้นมาเฉียบพลัน ก่อนที่จะคว้ามือมาดึงตั
ถึงจะคิดว่าคุณป๋าไม่ได้อยู่หน้าประตูแล้วแต่ฉันก็ยังโวยวาย เอาแต่ทุบประตูห้องอยู่แบบนั้นเผื่อคุณป๋าจะเห็นใจกลับมาเปิดให้ “อื้อ หนูทุบประตูจนมือแดงหมดแล้วนะคะ” ฉันแสร้งทำเป็นพูด ถ้าคุณป๋าแอบฟังอยู่คงจะเห็นใจ นี่ฉันเป็นเมียเชียวนะ จะใจดำขนาดนั้นหรือไง แต่!!! ไร้สัญญาณใดๆ จากด้านนอก เงียบกริบไม่ได้ย
“ไม่ต้อง!” คุณป๋าห้ามไว้ ทำให้ลูกน้องถึงกับหยุดชะงัก “ถ้ามันอยากจะแดกก็ให้มันไปหาแดกเอง” อื้อหือ! ดูคำพูดของคุณป๋าสิ ตีปากสักทีจะได้มั้ยเนี่ย ทำไมปากร้ายแบบนี้กัน “มาค่ะเดี๋ยวเมเบลชงให้ก็ได้” ฉันยื่นมือจะไปรับแก้วเหล้ามาจากมือของพี่ดิน แต่ พรึบ!! คุณป๋าปัดมือของฉันออก คุณป๋ากระซิบบอก “มาเสนอตัวใ
น้ำเสียงอำมหิตของคุณป๋าทำให้ขนทั้งตัวของฉันมันลุกซู่ คืนนี้คงจะเจอศึกหนักอีกแล้วสินะ ไหนๆ ก็จะเจอศึกหนักแล้วขอแกล้งหน่อยแล้วกัน อยากเห็นจังว่าเวลาคนแก่หึงมากๆ จะเป็นยังไง ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นหรอกเพราะปกติคุณป๋าก็ขี้หึง แต่ครั้งนี้อยากทำให้หึงสุดๆ ไปเลย แล้วก็ไปจบที่เตียง คืนนี้ฉันคงต้องร้องขอชีวิตก
“ว่าแล้วต้องทะเลาะกัน” เอวาพูดขึ้น “คนแก่ก็แบบนี้แหละ” ฉันพูดเสียงดัง ตั้งใจให้คุณป๋าได้ยิน “ใครแก่ ?” เสียงคุณป๋าถามกลับแล้วมองหน้าฉันอย่างหาเรื่อง “ไม่รู้สิคะ หนูแค่พูดลอยๆ ใครอยากรับก็รับไป” “เมเบลพอได้แล้วเดี๋ยวงานก็กร่อยหรอก” เอวารีบเตือนให้ฉันหยุดพูดหาเรื่อง “ชิ!!” “แล้วนี่ที่พี่ดินจะ