ฉันดิ้นไปมาอยู่บนตักของคุณป๋าอยู่อย่างนั้น แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะหลุดพ้น “ฝุ่นบอกให้ปล่อยไงคะ คุณป๋า อุ๊ป...” เป็นครั้งที่สามในวันนี้ที่ฉันถูกคุณป๋าจูบโดยไม่ทันตั้งตัว คุณป๋าพยายามสอดลิ้นเข้ามาในช่องปากของฉัน แต่ฉันไม่ยอมเปิดปากให้ “อื้อ ~” ฉันร้องประท้วงออกมาเบาๆ ในลำคอ จากนั้นคุณป๋าก็ค่อยๆ ถอน
“เธอเลิกเอาบุญคุณของฉันมาพูดสักที !” ฉันเบือนหน้าหนีคุณป๋าไปอีกทางแล้วพูด “ออกไปจากห้องฝุ่นได้แล้ว ฝุ่นอยากพักผ่อน” “ฉันไม่ได้มีหน้าที่ทำตามที่เธอสั่ง !!” คุณป๋าตอบกลับเสียงแข็ง จากนั้นก็รวบมือทั้งสองข้างของฉันขึ้นไปขึงตรึงเอาไว้เหนือหัว “คุณป๋า !!” เมื่อเห็นท่าไม่ค่อยดีฉันจึงเริ่มดิ้น แต่ทว่า
“ฝุ่นใส่ชุดนี้ได้พอดีเลยว่ะ ตอนนั้นฝนใส่ยังดูชุดหลวมๆ ยาวๆ ไปหน่อย” อาเพทายพูด ฉันถึงกับต้องฉุดคิดทบทวนในคำพูดของอาเพทาย ชุดที่ฉันใส่อยู่พี่ฝนเคยใส่มันแล้วอย่างงั้นหรอ ฉันเงยหน้าขึ้นมองคุณป๋า แต่คุณป๋ากลับหลบสายตาของฉัน “พี่ฝนเคยใส่ชุดนี้ด้วยหรอคะ ?” ฉันเปลี่ยนเป้าหมายไปถามอาเพทายแทน และอาทายก็พ
ฉันลุกขึ้นเตรียมจะวิ่งไปที่ประตูแต่ก็ถูกคุณป๋าคว้าตัวเอาไว้ก่อน ครั้งนี้คุณป๋ากดฉันลงที่พื้น แล้วคร่อมบนร่างของฉันเอาไว้ “ยะ อย่าทำอะไรบ้าๆ นะคะ” “เธอยั่วโมโหฉันเอง !!” “ฝุ่นหรอคะ ? ฝุ่นยังไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ !!” “อ่อยผู้ชายออกนอกหน้าแบบนั้น หึ!!” คุณป๋าขบกามแน่นแล้วมองฉันด้วยสายตาที่เต็ม
“คุณป๋าโคตรเห็นแก่ตัวเลยนะคะ รู้มั้ย...” คุณป๋ามองฉันด้วยใบหน้าที่เรียบตึง ก่อนจะเดินมาหยุดตรงหน้าฉันแล้วนั่งลง แขนของฉันถูกกระชากอย่างแรงเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ “มองฝุ่นทำไมคะ หรือคิดว่าเป็นพี่ฝนอีก...” “เธอจะพูดแบบนี้เพื่ออะไร !!” “ไม่รู้สิคะ...” นั่นสิ เพื่ออะไรกัน ฉันก็ยังรักพี่
“เท่าที่ฉันเลี้ยงเธอมา เธอไม่มีพี่ชาย !!” คุณป๋าพูดเสียงแข็ง “คงไม่ค้องให้ฉันย้ำอีกเป็นครั้งที่สอง” จากนั้นก็ลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องของฉันพร้อมกับปิดประตูเสียงดัง หลังจากที่คุณป๋าเดินออกไปแล้ว รู้สึกว่าทุกอย่างมันว่างเปล่าไปเลยจริงๆ รู้สึกว่าชีวิตนี้คงไม่มีความสุขอีกแล้ว เช้าวันใหม่.... ฉันต
สัมผัสร้อนผ่าวจากริมฝีปากและลมหายใจของคุณป๋ากระทบลงมาบนฝ่ามือของฉันอีกครั้ง “พอแล้วค่ะ ฝุ่นรีบกลับกรุงเทพ” “รีบ ?” คุณป๋าขมวดคิ้วมองฉันแล้วพูดต่อ “ฉันเริ่มจะสงสัยแล้วสิ ว่าเธอรีบไปเรียนหรือรีบไปหาใคร” “ฝุ่นขอตัวออกไปข้างนอกก่อน อื้อ~ อย่าดึงค่ะ” ฉันต้องรีบเอามือจับยึดขอบอ่างเอาไว้เพราะจู่ๆ คุณ
“เพราะเธอเป็นเมียฉัน...”ฉันพยายามข่มใจเอาไว้ไม่ให้ไปใจเต้นแรงกับคำพูดแบบนี้ของคุณป๋าอีก แต่ยิ่งพยายามห้ามเท่าไหร่ใจมันกลับไม่ยอมฟัง เผลอไปใจเต้นแรงอีกจนได้ “จะไปโรงพยาบาลไม่ใช่หรอคะ ไปสิคะ” ฉันยกก้นเตรียมจะลุกขึ้นแต่ก็ถูกคุณป๋ากดสะโพกเอาไว้ไม่ยอมให้ฉันลุกขึ้นไปไหน “เปลี่ยนใจแล้ว” “ปะ เปลี่ยนใ
คุณป๋ายืนกอดอกทำหน้ายักษ์ไม่รับมุกที่ฉันส่งไปให้ ใจคอจะตีฉันด้วยไม้เรียวนี่จริงๆ หรือไง “เลือกได้หรือยัง” คุณป๋าถามเสียงเข้ม สมองของฉันคิดอะไรไม่ได้นอกจากเรื่องอย่างว่า ฉันค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงเดินมาหยุดตรงหน้าของคุณป๋า “เลือกได้แล้วค่ะ” “เลือกอันไหนก็หยิบขึ้นมา” ฉันวางมือลงบนแผงอกแกร่ง แล้วค
ผมค่อยๆ หันมองทางเมียตัวดีของตัวเองที่ในตอนนี้แทบจะยืนไม่อยู่ “ออกไปให้หมด” สิ้นสุดคำสั่งของผม พวกลูกน้องก็รีบพากันออกไปในทันที เหลือเพียงไอ้กล้าที่เป็นลูกน้องคนสนิท “นายอย่าดุคุณหนูเลยนะครับ คุณหนูคงอยากจะออกไปดื่มกับเพื่อนบ้าง” “มึงเลิกให้ท้ายเมียกูสักที” ผมขบกรามแน่นระงับอารมณ์โกรธของตัวเอง
3 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ฉันแต่งงานกับคุณป๋าแล้ว แต่งแบบงงๆ ในตอนนั้นที่คุณป๋าคุกเข่าขอฉันแต่งงาน หลังจากนั้นสองอาทิตย์เราทั้งคู่ก็จูงมือกันเข้าหอ จดทะเบียนสมรสเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ที่ผ่านมสฉันไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าคุณป๋าดูแลฉันดีมาก และซื่อสัตย์กับฉันอย่างที่เคยสัญญาเอาไว้ว่าจะไม่ทำให้ฉ
“อาเหนือสวัสดีค่ะ ^_^” ฉันกับเพื่อนยกมือไหวอาเหนือ “มึงน่าอิจฉาจริงๆ ว่ะไอ้หิรัญที่มีเมียสวยขนาดนี้” อาเหนือรับไว้แล้วหันหน้าพูดกับคุณป๋า “แล้วผู้หญิงของมึงล่ะ ทำไมไม่พามางานด้วย ?” “ก็แค่ของเล่น กูจะพามาออกงานทำไม” อาเหนือตอบแบบไม่ใส่ใจ นี่ถ้าฉันเป็นผู้หญิงคนนั้นคงจะเสียความรู้สึกมากที่ถูกจำกัดแ
ในตอนนี้ฉันกำลังนั่งทำแผลให้กับคุณป๋าอยู่ คิดแล้วก็ขำ ใครจะไปคิดว่าคุณป๋าจะมีมุมที่อ่อนแอแบบนี้ ความรักมักทำให้คนอ่อนแอเสมอ “ห้ามโดนน้ำนะคะเดี๋ยวแผลจะอักเสบ” “เป็นหมอหรือไง” คุณป๋าทำหน้ามุ่ยใส่ฉัน “เป็นเมียคุณหิรัญค่ะ ^_^” พอฉันพูดแบบนั้นคุณป๋าก็หน้าแดงขึ้นมาเฉียบพลัน ก่อนที่จะคว้ามือมาดึงตั
ถึงจะคิดว่าคุณป๋าไม่ได้อยู่หน้าประตูแล้วแต่ฉันก็ยังโวยวาย เอาแต่ทุบประตูห้องอยู่แบบนั้นเผื่อคุณป๋าจะเห็นใจกลับมาเปิดให้ “อื้อ หนูทุบประตูจนมือแดงหมดแล้วนะคะ” ฉันแสร้งทำเป็นพูด ถ้าคุณป๋าแอบฟังอยู่คงจะเห็นใจ นี่ฉันเป็นเมียเชียวนะ จะใจดำขนาดนั้นหรือไง แต่!!! ไร้สัญญาณใดๆ จากด้านนอก เงียบกริบไม่ได้ย
“ไม่ต้อง!” คุณป๋าห้ามไว้ ทำให้ลูกน้องถึงกับหยุดชะงัก “ถ้ามันอยากจะแดกก็ให้มันไปหาแดกเอง” อื้อหือ! ดูคำพูดของคุณป๋าสิ ตีปากสักทีจะได้มั้ยเนี่ย ทำไมปากร้ายแบบนี้กัน “มาค่ะเดี๋ยวเมเบลชงให้ก็ได้” ฉันยื่นมือจะไปรับแก้วเหล้ามาจากมือของพี่ดิน แต่ พรึบ!! คุณป๋าปัดมือของฉันออก คุณป๋ากระซิบบอก “มาเสนอตัวใ
น้ำเสียงอำมหิตของคุณป๋าทำให้ขนทั้งตัวของฉันมันลุกซู่ คืนนี้คงจะเจอศึกหนักอีกแล้วสินะ ไหนๆ ก็จะเจอศึกหนักแล้วขอแกล้งหน่อยแล้วกัน อยากเห็นจังว่าเวลาคนแก่หึงมากๆ จะเป็นยังไง ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นหรอกเพราะปกติคุณป๋าก็ขี้หึง แต่ครั้งนี้อยากทำให้หึงสุดๆ ไปเลย แล้วก็ไปจบที่เตียง คืนนี้ฉันคงต้องร้องขอชีวิตก
“ว่าแล้วต้องทะเลาะกัน” เอวาพูดขึ้น “คนแก่ก็แบบนี้แหละ” ฉันพูดเสียงดัง ตั้งใจให้คุณป๋าได้ยิน “ใครแก่ ?” เสียงคุณป๋าถามกลับแล้วมองหน้าฉันอย่างหาเรื่อง “ไม่รู้สิคะ หนูแค่พูดลอยๆ ใครอยากรับก็รับไป” “เมเบลพอได้แล้วเดี๋ยวงานก็กร่อยหรอก” เอวารีบเตือนให้ฉันหยุดพูดหาเรื่อง “ชิ!!” “แล้วนี่ที่พี่ดินจะ