“เพราะเธอเป็นเมียฉัน...”ฉันพยายามข่มใจเอาไว้ไม่ให้ไปใจเต้นแรงกับคำพูดแบบนี้ของคุณป๋าอีก แต่ยิ่งพยายามห้ามเท่าไหร่ใจมันกลับไม่ยอมฟัง เผลอไปใจเต้นแรงอีกจนได้ “จะไปโรงพยาบาลไม่ใช่หรอคะ ไปสิคะ” ฉันยกก้นเตรียมจะลุกขึ้นแต่ก็ถูกคุณป๋ากดสะโพกเอาไว้ไม่ยอมให้ฉันลุกขึ้นไปไหน “เปลี่ยนใจแล้ว” “ปะ เปลี่ยนใ
“ฉันควรรู้หรือเปล่าว่าทำไมในห้องเธอถึงมีเสื้อมัน ?” มันไม่ใช่ประโยคคำถาม แต่นี่เป็นประโยคบังคับให้ฉันตอบต่างหาก คุณป๋ารวบตัวฉันแล้วดึงเข้าไปแนบชิดกับตัวเอง สายตาคู่นั้นมองฉันอย่างเอาผิด “มันไม่มีอะไรแบบที่คุณป๋าคิดเลยค่ะ” “รู้ได้ยังไงว่าฉันคิดอะไร หรือเธอทำแบบนั้น ?” คุณป๋าถามเหมือนกับว่าตัวเ
ร่างกายของฉันสั่นกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะสะโพกของคุณป๋าที่กำลังอัดกระแทกในตอนนี้ และฉันก็พยายามเม้มปากตัวเองเอาไว้ไม่ให้หลุดครางออกมาเพราะกลัวเสียงจะเล็ดลอดออกไปข้างนอก แล้วก็มองประตูตลอดเวลาด้วยความระแวง คุณป๋าจับหน้าของฉันให้หันมองตัวเองจากนั้นก็กดริมฝีปากลงมาหนักๆ เรียวลิ้นร้อนๆ สำรวจภายในช่องป
“หุบปากซะ!! ฉันไม่คิดจะหมั้นกับใครทั้งนั้น” ฉันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพูดต่อจากคุณป๋า “ถ้าคุณป๋าจะหมั้นฝุ่นก็ไม่ว่าอะไรนี่คะ ฝุ่นยินดีค่ะ” พูดจบฉันก็ยิ้มจางๆ ออกมา แต่ความรู้สึกภายในใจมันไม่ใช่แบบนั้นเลย “หยุดพูดไร้สาระ” คุณป๋าพูดแบบไม่พอใจ จากนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง คุณป๋าก้มมอ
ร่างของฉันถูกคุณป๋ากระชากอย่างแรงจนตัวแทบปลิว คำพูดแค่นั้นทำให้คุณป๋าต้องทำกับฉันขนาดนี้เลยงั้นหรอ “อื้อ ~” จู่ๆ คุณป๋าก็กดริมฝีปากลงมาบนริมฝีปากของฉันหนักๆ แล้วบดขยี้เหมือนว่ากำลังลงโทษฉันอยู่ ฉันพยายามผลักดันคุณป๋าออก ทั้งทุบไปที่อก แต่มันก็ยิ่งทำให้คุณป๋ากดจูบลงมาหนักขึ้นไปอีก “อื้อ ~” ฉันส
คุณป๋าขึ้นมาบนเตียงจากนั้นก็ผลักฉันให้นอนราบ ชุดของพี่ฝนที่ฉันกำลังสวมใส่อยู่ถูกคุณป๋าปลดออกจากตัวอย่างถนอมโดยที่ฉันก็นอนนิ่งๆ ไม่ได้ขัดขืนอะไร เกลียดตัวเองจังที่อ่อนแอมากขนาดนี้... หลังจากที่เสื้อผ้าหลุดออกไป คุณป๋าก็ลุกขึ้นปลดกางเกงของตัวเองลงโดยมีฉันที่นอนมองอยู่ จากนั้นร่างของคุณป๋าก็ถาโถมลง
อาเพทายกับคุณป๋ายืนจ้องหน้ากันอยู่พักใหญ่ บรรยากาศภายในห้องมันเงียบสนิท ฉันได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ อยากจะถามแต่ก่อนหน้านี้ถามไปก็ไม่มีใครตอบอะไรฉันเลย “มึงมาทำไม” เป็นคุณป๋าที่เปิดประเด็นถามก่อนหลังจากที่เงียบไปสักพัก “กูมาบ้านพี่ชายกูไม่ได้ ?” อาเพทายตอบเชิงยั่วโมโห “มีอะไรมึงก็พูดมา”
“ปล่อยค่ะ ฝุ่นอยากพักผ่อน” ฉันแกะมือของคุณป๋าออก แต่คุณป๋าไม่ยอมปล่อย แถมยังเปลี่ยนมาจับข้อมือของฉันแทน “เธอคุยกับฉันให้รู้เรื่อง !!” คุณป๋าตวาดเสียงดังโดยไม่กลัวว่าใครจะได้ยินเลย “คุยอะไรคะ...โอ้ยฝุ่นเจ็บ” ฉันนิ่วหน้าเพราะความเจ็บ คุณป๋าบีบข้อมือของฉันแรงมากๆ “ตอบว่าอยากอยู่กับมัน !!” “ก็อาเ
คุณป๋ายืนกอดอกทำหน้ายักษ์ไม่รับมุกที่ฉันส่งไปให้ ใจคอจะตีฉันด้วยไม้เรียวนี่จริงๆ หรือไง “เลือกได้หรือยัง” คุณป๋าถามเสียงเข้ม สมองของฉันคิดอะไรไม่ได้นอกจากเรื่องอย่างว่า ฉันค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงเดินมาหยุดตรงหน้าของคุณป๋า “เลือกได้แล้วค่ะ” “เลือกอันไหนก็หยิบขึ้นมา” ฉันวางมือลงบนแผงอกแกร่ง แล้วค
ผมค่อยๆ หันมองทางเมียตัวดีของตัวเองที่ในตอนนี้แทบจะยืนไม่อยู่ “ออกไปให้หมด” สิ้นสุดคำสั่งของผม พวกลูกน้องก็รีบพากันออกไปในทันที เหลือเพียงไอ้กล้าที่เป็นลูกน้องคนสนิท “นายอย่าดุคุณหนูเลยนะครับ คุณหนูคงอยากจะออกไปดื่มกับเพื่อนบ้าง” “มึงเลิกให้ท้ายเมียกูสักที” ผมขบกรามแน่นระงับอารมณ์โกรธของตัวเอง
3 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ฉันแต่งงานกับคุณป๋าแล้ว แต่งแบบงงๆ ในตอนนั้นที่คุณป๋าคุกเข่าขอฉันแต่งงาน หลังจากนั้นสองอาทิตย์เราทั้งคู่ก็จูงมือกันเข้าหอ จดทะเบียนสมรสเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ที่ผ่านมสฉันไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าคุณป๋าดูแลฉันดีมาก และซื่อสัตย์กับฉันอย่างที่เคยสัญญาเอาไว้ว่าจะไม่ทำให้ฉ
“อาเหนือสวัสดีค่ะ ^_^” ฉันกับเพื่อนยกมือไหวอาเหนือ “มึงน่าอิจฉาจริงๆ ว่ะไอ้หิรัญที่มีเมียสวยขนาดนี้” อาเหนือรับไว้แล้วหันหน้าพูดกับคุณป๋า “แล้วผู้หญิงของมึงล่ะ ทำไมไม่พามางานด้วย ?” “ก็แค่ของเล่น กูจะพามาออกงานทำไม” อาเหนือตอบแบบไม่ใส่ใจ นี่ถ้าฉันเป็นผู้หญิงคนนั้นคงจะเสียความรู้สึกมากที่ถูกจำกัดแ
ในตอนนี้ฉันกำลังนั่งทำแผลให้กับคุณป๋าอยู่ คิดแล้วก็ขำ ใครจะไปคิดว่าคุณป๋าจะมีมุมที่อ่อนแอแบบนี้ ความรักมักทำให้คนอ่อนแอเสมอ “ห้ามโดนน้ำนะคะเดี๋ยวแผลจะอักเสบ” “เป็นหมอหรือไง” คุณป๋าทำหน้ามุ่ยใส่ฉัน “เป็นเมียคุณหิรัญค่ะ ^_^” พอฉันพูดแบบนั้นคุณป๋าก็หน้าแดงขึ้นมาเฉียบพลัน ก่อนที่จะคว้ามือมาดึงตั
ถึงจะคิดว่าคุณป๋าไม่ได้อยู่หน้าประตูแล้วแต่ฉันก็ยังโวยวาย เอาแต่ทุบประตูห้องอยู่แบบนั้นเผื่อคุณป๋าจะเห็นใจกลับมาเปิดให้ “อื้อ หนูทุบประตูจนมือแดงหมดแล้วนะคะ” ฉันแสร้งทำเป็นพูด ถ้าคุณป๋าแอบฟังอยู่คงจะเห็นใจ นี่ฉันเป็นเมียเชียวนะ จะใจดำขนาดนั้นหรือไง แต่!!! ไร้สัญญาณใดๆ จากด้านนอก เงียบกริบไม่ได้ย
“ไม่ต้อง!” คุณป๋าห้ามไว้ ทำให้ลูกน้องถึงกับหยุดชะงัก “ถ้ามันอยากจะแดกก็ให้มันไปหาแดกเอง” อื้อหือ! ดูคำพูดของคุณป๋าสิ ตีปากสักทีจะได้มั้ยเนี่ย ทำไมปากร้ายแบบนี้กัน “มาค่ะเดี๋ยวเมเบลชงให้ก็ได้” ฉันยื่นมือจะไปรับแก้วเหล้ามาจากมือของพี่ดิน แต่ พรึบ!! คุณป๋าปัดมือของฉันออก คุณป๋ากระซิบบอก “มาเสนอตัวใ
น้ำเสียงอำมหิตของคุณป๋าทำให้ขนทั้งตัวของฉันมันลุกซู่ คืนนี้คงจะเจอศึกหนักอีกแล้วสินะ ไหนๆ ก็จะเจอศึกหนักแล้วขอแกล้งหน่อยแล้วกัน อยากเห็นจังว่าเวลาคนแก่หึงมากๆ จะเป็นยังไง ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นหรอกเพราะปกติคุณป๋าก็ขี้หึง แต่ครั้งนี้อยากทำให้หึงสุดๆ ไปเลย แล้วก็ไปจบที่เตียง คืนนี้ฉันคงต้องร้องขอชีวิตก
“ว่าแล้วต้องทะเลาะกัน” เอวาพูดขึ้น “คนแก่ก็แบบนี้แหละ” ฉันพูดเสียงดัง ตั้งใจให้คุณป๋าได้ยิน “ใครแก่ ?” เสียงคุณป๋าถามกลับแล้วมองหน้าฉันอย่างหาเรื่อง “ไม่รู้สิคะ หนูแค่พูดลอยๆ ใครอยากรับก็รับไป” “เมเบลพอได้แล้วเดี๋ยวงานก็กร่อยหรอก” เอวารีบเตือนให้ฉันหยุดพูดหาเรื่อง “ชิ!!” “แล้วนี่ที่พี่ดินจะ