“เท่าที่ฉันเลี้ยงเธอมา เธอไม่มีพี่ชาย !!” คุณป๋าพูดเสียงแข็ง “คงไม่ค้องให้ฉันย้ำอีกเป็นครั้งที่สอง” จากนั้นก็ลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องของฉันพร้อมกับปิดประตูเสียงดัง หลังจากที่คุณป๋าเดินออกไปแล้ว รู้สึกว่าทุกอย่างมันว่างเปล่าไปเลยจริงๆ รู้สึกว่าชีวิตนี้คงไม่มีความสุขอีกแล้ว เช้าวันใหม่.... ฉันต
สัมผัสร้อนผ่าวจากริมฝีปากและลมหายใจของคุณป๋ากระทบลงมาบนฝ่ามือของฉันอีกครั้ง “พอแล้วค่ะ ฝุ่นรีบกลับกรุงเทพ” “รีบ ?” คุณป๋าขมวดคิ้วมองฉันแล้วพูดต่อ “ฉันเริ่มจะสงสัยแล้วสิ ว่าเธอรีบไปเรียนหรือรีบไปหาใคร” “ฝุ่นขอตัวออกไปข้างนอกก่อน อื้อ~ อย่าดึงค่ะ” ฉันต้องรีบเอามือจับยึดขอบอ่างเอาไว้เพราะจู่ๆ คุณ
“เพราะเธอเป็นเมียฉัน...”ฉันพยายามข่มใจเอาไว้ไม่ให้ไปใจเต้นแรงกับคำพูดแบบนี้ของคุณป๋าอีก แต่ยิ่งพยายามห้ามเท่าไหร่ใจมันกลับไม่ยอมฟัง เผลอไปใจเต้นแรงอีกจนได้ “จะไปโรงพยาบาลไม่ใช่หรอคะ ไปสิคะ” ฉันยกก้นเตรียมจะลุกขึ้นแต่ก็ถูกคุณป๋ากดสะโพกเอาไว้ไม่ยอมให้ฉันลุกขึ้นไปไหน “เปลี่ยนใจแล้ว” “ปะ เปลี่ยนใ
“ฉันควรรู้หรือเปล่าว่าทำไมในห้องเธอถึงมีเสื้อมัน ?” มันไม่ใช่ประโยคคำถาม แต่นี่เป็นประโยคบังคับให้ฉันตอบต่างหาก คุณป๋ารวบตัวฉันแล้วดึงเข้าไปแนบชิดกับตัวเอง สายตาคู่นั้นมองฉันอย่างเอาผิด “มันไม่มีอะไรแบบที่คุณป๋าคิดเลยค่ะ” “รู้ได้ยังไงว่าฉันคิดอะไร หรือเธอทำแบบนั้น ?” คุณป๋าถามเหมือนกับว่าตัวเ
ร่างกายของฉันสั่นกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะสะโพกของคุณป๋าที่กำลังอัดกระแทกในตอนนี้ และฉันก็พยายามเม้มปากตัวเองเอาไว้ไม่ให้หลุดครางออกมาเพราะกลัวเสียงจะเล็ดลอดออกไปข้างนอก แล้วก็มองประตูตลอดเวลาด้วยความระแวง คุณป๋าจับหน้าของฉันให้หันมองตัวเองจากนั้นก็กดริมฝีปากลงมาหนักๆ เรียวลิ้นร้อนๆ สำรวจภายในช่องป
“หุบปากซะ!! ฉันไม่คิดจะหมั้นกับใครทั้งนั้น” ฉันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพูดต่อจากคุณป๋า “ถ้าคุณป๋าจะหมั้นฝุ่นก็ไม่ว่าอะไรนี่คะ ฝุ่นยินดีค่ะ” พูดจบฉันก็ยิ้มจางๆ ออกมา แต่ความรู้สึกภายในใจมันไม่ใช่แบบนั้นเลย “หยุดพูดไร้สาระ” คุณป๋าพูดแบบไม่พอใจ จากนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง คุณป๋าก้มมอ
ร่างของฉันถูกคุณป๋ากระชากอย่างแรงจนตัวแทบปลิว คำพูดแค่นั้นทำให้คุณป๋าต้องทำกับฉันขนาดนี้เลยงั้นหรอ “อื้อ ~” จู่ๆ คุณป๋าก็กดริมฝีปากลงมาบนริมฝีปากของฉันหนักๆ แล้วบดขยี้เหมือนว่ากำลังลงโทษฉันอยู่ ฉันพยายามผลักดันคุณป๋าออก ทั้งทุบไปที่อก แต่มันก็ยิ่งทำให้คุณป๋ากดจูบลงมาหนักขึ้นไปอีก “อื้อ ~” ฉันส
คุณป๋าขึ้นมาบนเตียงจากนั้นก็ผลักฉันให้นอนราบ ชุดของพี่ฝนที่ฉันกำลังสวมใส่อยู่ถูกคุณป๋าปลดออกจากตัวอย่างถนอมโดยที่ฉันก็นอนนิ่งๆ ไม่ได้ขัดขืนอะไร เกลียดตัวเองจังที่อ่อนแอมากขนาดนี้... หลังจากที่เสื้อผ้าหลุดออกไป คุณป๋าก็ลุกขึ้นปลดกางเกงของตัวเองลงโดยมีฉันที่นอนมองอยู่ จากนั้นร่างของคุณป๋าก็ถาโถมลง
คุณป๋ายืนกอดอกทำหน้ายักษ์ไม่รับมุกที่ฉันส่งไปให้ ใจคอจะตีฉันด้วยไม้เรียวนี่จริงๆ หรือไง “เลือกได้หรือยัง” คุณป๋าถามเสียงเข้ม สมองของฉันคิดอะไรไม่ได้นอกจากเรื่องอย่างว่า ฉันค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงเดินมาหยุดตรงหน้าของคุณป๋า “เลือกได้แล้วค่ะ” “เลือกอันไหนก็หยิบขึ้นมา” ฉันวางมือลงบนแผงอกแกร่ง แล้วค
ผมค่อยๆ หันมองทางเมียตัวดีของตัวเองที่ในตอนนี้แทบจะยืนไม่อยู่ “ออกไปให้หมด” สิ้นสุดคำสั่งของผม พวกลูกน้องก็รีบพากันออกไปในทันที เหลือเพียงไอ้กล้าที่เป็นลูกน้องคนสนิท “นายอย่าดุคุณหนูเลยนะครับ คุณหนูคงอยากจะออกไปดื่มกับเพื่อนบ้าง” “มึงเลิกให้ท้ายเมียกูสักที” ผมขบกรามแน่นระงับอารมณ์โกรธของตัวเอง
3 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ฉันแต่งงานกับคุณป๋าแล้ว แต่งแบบงงๆ ในตอนนั้นที่คุณป๋าคุกเข่าขอฉันแต่งงาน หลังจากนั้นสองอาทิตย์เราทั้งคู่ก็จูงมือกันเข้าหอ จดทะเบียนสมรสเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ที่ผ่านมสฉันไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าคุณป๋าดูแลฉันดีมาก และซื่อสัตย์กับฉันอย่างที่เคยสัญญาเอาไว้ว่าจะไม่ทำให้ฉ
“อาเหนือสวัสดีค่ะ ^_^” ฉันกับเพื่อนยกมือไหวอาเหนือ “มึงน่าอิจฉาจริงๆ ว่ะไอ้หิรัญที่มีเมียสวยขนาดนี้” อาเหนือรับไว้แล้วหันหน้าพูดกับคุณป๋า “แล้วผู้หญิงของมึงล่ะ ทำไมไม่พามางานด้วย ?” “ก็แค่ของเล่น กูจะพามาออกงานทำไม” อาเหนือตอบแบบไม่ใส่ใจ นี่ถ้าฉันเป็นผู้หญิงคนนั้นคงจะเสียความรู้สึกมากที่ถูกจำกัดแ
ในตอนนี้ฉันกำลังนั่งทำแผลให้กับคุณป๋าอยู่ คิดแล้วก็ขำ ใครจะไปคิดว่าคุณป๋าจะมีมุมที่อ่อนแอแบบนี้ ความรักมักทำให้คนอ่อนแอเสมอ “ห้ามโดนน้ำนะคะเดี๋ยวแผลจะอักเสบ” “เป็นหมอหรือไง” คุณป๋าทำหน้ามุ่ยใส่ฉัน “เป็นเมียคุณหิรัญค่ะ ^_^” พอฉันพูดแบบนั้นคุณป๋าก็หน้าแดงขึ้นมาเฉียบพลัน ก่อนที่จะคว้ามือมาดึงตั
ถึงจะคิดว่าคุณป๋าไม่ได้อยู่หน้าประตูแล้วแต่ฉันก็ยังโวยวาย เอาแต่ทุบประตูห้องอยู่แบบนั้นเผื่อคุณป๋าจะเห็นใจกลับมาเปิดให้ “อื้อ หนูทุบประตูจนมือแดงหมดแล้วนะคะ” ฉันแสร้งทำเป็นพูด ถ้าคุณป๋าแอบฟังอยู่คงจะเห็นใจ นี่ฉันเป็นเมียเชียวนะ จะใจดำขนาดนั้นหรือไง แต่!!! ไร้สัญญาณใดๆ จากด้านนอก เงียบกริบไม่ได้ย
“ไม่ต้อง!” คุณป๋าห้ามไว้ ทำให้ลูกน้องถึงกับหยุดชะงัก “ถ้ามันอยากจะแดกก็ให้มันไปหาแดกเอง” อื้อหือ! ดูคำพูดของคุณป๋าสิ ตีปากสักทีจะได้มั้ยเนี่ย ทำไมปากร้ายแบบนี้กัน “มาค่ะเดี๋ยวเมเบลชงให้ก็ได้” ฉันยื่นมือจะไปรับแก้วเหล้ามาจากมือของพี่ดิน แต่ พรึบ!! คุณป๋าปัดมือของฉันออก คุณป๋ากระซิบบอก “มาเสนอตัวใ
น้ำเสียงอำมหิตของคุณป๋าทำให้ขนทั้งตัวของฉันมันลุกซู่ คืนนี้คงจะเจอศึกหนักอีกแล้วสินะ ไหนๆ ก็จะเจอศึกหนักแล้วขอแกล้งหน่อยแล้วกัน อยากเห็นจังว่าเวลาคนแก่หึงมากๆ จะเป็นยังไง ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นหรอกเพราะปกติคุณป๋าก็ขี้หึง แต่ครั้งนี้อยากทำให้หึงสุดๆ ไปเลย แล้วก็ไปจบที่เตียง คืนนี้ฉันคงต้องร้องขอชีวิตก
“ว่าแล้วต้องทะเลาะกัน” เอวาพูดขึ้น “คนแก่ก็แบบนี้แหละ” ฉันพูดเสียงดัง ตั้งใจให้คุณป๋าได้ยิน “ใครแก่ ?” เสียงคุณป๋าถามกลับแล้วมองหน้าฉันอย่างหาเรื่อง “ไม่รู้สิคะ หนูแค่พูดลอยๆ ใครอยากรับก็รับไป” “เมเบลพอได้แล้วเดี๋ยวงานก็กร่อยหรอก” เอวารีบเตือนให้ฉันหยุดพูดหาเรื่อง “ชิ!!” “แล้วนี่ที่พี่ดินจะ